Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach
2461-IBPP2.4512.817.2016.2.KO
z 13 stycznia 2017 r.
Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji
INTERPRETACJA INDYWIDUALNA
Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t.j. Dz. U. z 2015 r., poz. 613 ze zm.) oraz § 2 i § 6 pkt 2 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 22 kwietnia 2015 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2015r., poz. 643), Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach, działający w imieniu Ministra Rozwoju i Finansów, stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z 4 października 2016 r. (data wpływu 11 października 2016 r.), uzupełnionym pismem z 1 grudnia 2016 r., (data wpływu 5 grudnia 2016 r.), o wydanie interpretacji indywidualnej przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie obowiązku dokonania korekty podatku VAT – jest nieprawidłowe.
UZASADNIENIE
W dniu 11 października 2016 r. został złożony ww. wniosek o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej m.in. podatku od towarów i usług w zakresie obowiązku dokonania korekty podatku VAT.
Ww. wniosek został uzupełniony pismem z 1 grudnia 2016 r.(data wpływu 5 grudnia 2016 r.), będącym odpowiedzią na wezwanie tut. organu z 25 listopada 2016 r. znak: 2461-IBPP2.4512.817.2016.1.KO.
W przedmiotowym wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe:
Spółka prowadzi działalność m.in. w zakresie zbierania i unieszkodliwiania odpadów. Dla celów przedmiotowej działalności Spółka w roku 2004 wydzierżawiła od Gminy Miasto Zakład Unieszkodliwiania Odpadów Komunalnych, w skład którego wchodzi m.in.: składowisko odpadów, linia sortownicza wraz z budynkiem. Na dzierżawionym obszarze jednostka dokonała inwestycji z własnych środków w postaci m.in. nowego składowiska odpadów komunalnych (przyjętego do użytkowania w październiku 2008 roku). W roku 2010 Spółka zawarła z Gminą Miasto kolejną umowę dzierżawy obejmującej działkę znajdującą się w pobliżu Zakładu, na której wybudowała z własnych środków punkt przeładunkowy (przyjęty do użytkowania w styczniu 2011 roku). Wartość nakładów na poszczególne środki trwałe: składowisko odpadów i punkt przeładunkowy, przekroczyła kwotę 15 000,00 zł. Spółka odliczyła podatek VAT od poczynionych nakładów inwestycyjnych. Ze względu na liczne protesty społeczne, Uchwałą Rady Miasta oraz Uchwałą Zgromadzenia Wspólników Spółka została zobligowana do zamknięcia Zakładu oraz punktu przeładunkowego z dniem 31 grudnia 2013 r. Tym samym z końcem 2013 r. Spółka zakończyła działalność w zakresie unieszkodliwiania odpadów i prowadzenia składowiska, natomiast dalej świadczy usługi odbioru odpadów komunalnych. Ze względu na wysokie koszty utrzymania Zakładu oraz punktu przeładunkowego, w roku 2017 Spółka planuje rozwiązać obowiązujące umowy dzierżawy i zwrócić Zakład oraz działkę wydzierżawiającemu wraz z wybudowanymi budowlami bez konieczności zapłaty jakiegokolwiek ekwiwalentu na swoją rzecz za przekazane nakłady, gdyż nie przewidują tego umowy i nie stanowią one dla wydzierżawiającego żadnej wartości ekonomicznej. Z punktu widzenia racjonalności decyzji gospodarczej, nie planuje się również wcześniejszej fizycznej likwidacji przedmiotowych obiektów i przywrócenia dzierżawionego terenu do stanu pierwotnego.
Pismem z 1 grudnia 2016 r. Wnioskodawca uzupełnił opis zdarzenia przyszłego następująco:
- Z dniem 31.12.2013 r. Spółka została zobowiązana przez Gminę Miasto do zakończenia prowadzenia działalności w zakresie składowania odpadów komunalnych oraz przeładunku odpadów, dla celów których były wykorzystywane obiekty budowlane składowisko odpadów oraz punkt przeładunkowy. Działalność ta była opodatkowana podatkiem VAT.
Począwszy od 1 stycznia 2014 r. punkt przeładunkowy (w rzeczywistości jest to betonowy, ogrodzony plac) sporadycznie jest używany dla celów czasowego przechowywania materiałów, odpadów segregowanych lub innych rzeczy związanych z działalnością bieżącą Spółki. Spółka w tym okresie prowadziła wyłącznie działalność gospodarczą opodatkowaną podatkiem VAT. Zgodnie z ustawą o odpadach (art. 123 ust. 1) okres przygotowania do budowy, budowy oraz prowadzenia składowiska odpadów obejmuje fazy:- przedeksploatacyjną - okres poprzedzający uzyskanie pierwszej ostatecznej decyzji zatwierdzającej instrukcję prowadzenia składowiska odpadów
- eksploatacyjną - okres od dnia uzyskania pierwszej ostatecznej decyzji zatwierdzającej instrukcję prowadzenia składowiska odpadów do dnia zakończenia rekultywacji odpadów;
- poeksploatacyjną - okres 30 lat liczony od dnia zakończenia rekultywacji składowiska odpadów
W związku z uchwałą Rady Miasta o zaprzestaniu przyjmowania odpadów komunalnych na składowisko, Zarząd Spółki zwrócił się do Marszałka Województwa o wydanie zgody na zamknięcie składowiska odpadów. Na podstawie wydanej 10 czerwca 2014 r. decyzji na zamknięcie, określone zostały poszczególne etapy rekultywacji. W roku 2014 rozpoczęto prace w tym zakresie. Zgodnie z decyzją Marszałka, rekultywacja składowiska ma zostać zakończona w roku 2017. - Zdaniem Wnioskodawcy nieodpłatne przekazanie nakładów na wybudowanie budowli na rzecz Gminy nie będzie dotyczyło celów innych niż prowadzona przez niego działalność gospodarcza, gdyż wynika ono z warunków umów dzierżawy, których zawarcie było związane z prowadzoną przez Spółkę działalnością gospodarczą w zakresie zbierania i unieszkodliwiania odpadów.
W związku z powyższym opisem w zakresie podatku od towarów i usług zadano następujące pytanie (oznaczone we wniosku jako nr 1):
Czy Spółka będzie zobowiązana do dokonania korekty podatku VAT odliczonego od zakupów inwestycyjnych dotyczących wybudowanych na dzierżawionym gruncie budowli w przypadku rozwiązania umów dzierżawy i pozostawienia nakładów bez wynagrodzenia?
Stanowisko Wnioskodawcy (odnoszące się do pytania nr 1):
Ad. 1.
Przy założeniu, że Gmina nie zgodzi się na zwrócenie Spółce jakiegokolwiek ekwiwalentu za nakłady poczynione przez nią na majątku dzierżawionym, rozwiązanie umów dzierżawy będzie skutkowało nieodpłatnym przekazaniem tych nakładów na rzecz Gminy, co wiąże się ze zmianą przeznaczenia wybudowanych budowli na cudzym gruncie, o której mowa w art. 91 ust. 7 ustawy o VAT. Rozwiązanie umów dzierżawy w roku 2017 skutkuje zaprzestaniem wykorzystywania tych inwestycji do czynności opodatkowanych przez dzierżawcę, w związku z tym konieczne jest dokonanie korekty odliczonego podatku VAT w stosunku do okresu, o którym mowa w art. 91 ust. 7a ustawy o VAT Korekty tej Wnioskodawca zobowiązany jest dokonać w rozliczeniu za miesiąc, w którym doszło do rozwiązania umów dzierżawy i przyjmując do rozliczenia 10 letni okres korekty przewidziany dla nieruchomości i prawa wieczystego użytkowania gruntów zgodnie z art. 91 ust 2 ustawy o VAT. Zatem w przypadku budowli - składowiska odpadów, przyjętej do użytkowania w roku 2008, Spółka dokona korekty 1/10 kwoty podatku odliczonego z faktur inwestycyjnych dotyczącej tej budowli, natomiast w przypadku punktu przeładunkowego, przyjętego do użytkowania w roku 2011 - 4/10 kwoty podatku odliczonego przy jego wytworzeniu.
W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego w zakresie podatku od towarów i usług (pytanie nr 1) jest nieprawidłowe.
Zgodnie z art. 86 ust. 1 ustawy z 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (t.j. Dz.U. z 2016 r., poz. 710 ze zm.), zwanej dalej ustawą lub ustawą o VAT, w zakresie, w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, podatnikowi, o którym mowa w art. 15, przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, z zastrzeżeniem art. 114, art. 119 ust. 4, art. 120 ust. 17 i 19 oraz art. 124.
W świetle art. 86 ust. 2 pkt 1 lit. a ustawy kwotę podatku naliczonego stanowi suma kwot podatku wynikających z faktur otrzymanych przez podatnika z tytułu nabycia towarów i usług.
Prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego przysługuje wówczas, gdy zostaną spełnione określone warunki, tzn. odliczenia tego dokonuje podatnik podatku od towarów i usług oraz gdy towary i usługi, z których nabyciem podatek został naliczony, są wykorzystywane do czynności opodatkowanych. Warunkiem umożliwiającym podatnikowi skorzystanie z prawa do odliczenia podatku naliczonego jest niewątpliwy i bezsporny związek zakupów z wykonanymi czynnościami opodatkowanymi, tzn. których następstwem jest określenie podatku należnego (powstanie zobowiązania podatkowego).
Jednocześnie realizacja tego prawa została obostrzona wieloma ograniczeniami ustawowymi wynikającymi z art. 88 i 90 ustawy o VAT oraz obowiązkami dokonywania korekt podatku naliczonego (art. 91).
Zgodnie z art. 91 ust. 1 ustawy, po zakończeniu roku, w którym podatnikowi przysługiwało prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, o którym mowa w art. 86 ust. 1, jest on obowiązany dokonać korekty kwoty podatku odliczonego zgodnie z art. 90 ust. 2-10, z uwzględnieniem proporcji obliczonej w sposób określony w art. 90 ust. 2-6 lub 10 lub przepisach wydanych na podstawie art. 90 ust. 11 i 12, dla zakończonego roku podatkowego.
W myśl art. 91 ust. 2 ustawy w przypadku towarów i usług, które na podstawie przepisów o podatku dochodowym są zaliczane przez podatnika do środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych podlegających amortyzacji, a także gruntów i praw wieczystego użytkowania gruntów, jeżeli zostały zaliczone do środków trwałych lub wartości niematerialnych i prawnych nabywcy, z wyłączeniem tych, których wartość początkowa nie przekracza 15 000 zł, korekty, o której mowa w ust. 1, podatnik dokonuje w ciągu 5 kolejnych lat, a w przypadku nieruchomości i praw wieczystego użytkowania gruntów - w ciągu 10 lat, licząc od roku, w którym zostały oddane do użytkowania. Roczna korekta w przypadku, o którym mowa w zdaniu pierwszym, dotyczy jednej piątej, a w przypadku nieruchomości i praw wieczystego użytkowania gruntów - jednej dziesiątej kwoty podatku naliczonego przy ich nabyciu lub wytworzeniu. W przypadku środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, których wartość początkowa nie przekracza 15 000 zł, przepis ust. 1 stosuje się odpowiednio, z tym że korekty dokonuje się po zakończeniu roku, w którym zostały oddane do użytkowania.
Korekty, o której mowa w ust. 1 i 2, dokonuje się w deklaracji podatkowej składanej za pierwszy okres rozliczeniowy roku następującego po roku podatkowym, za który dokonuje się korekty, a w przypadku zakończenia działalności gospodarczej - w deklaracji podatkowej za ostatni okres rozliczeniowy (art. 91 ust. 3 ustawy).
Stosownie do art. 91 ust. 4 ustawy w przypadku gdy w okresie korekty, o której mowa w ust. 2, nastąpi sprzedaż towarów lub usług, o których mowa w ust. 2, lub towary te zostaną opodatkowane zgodnie z art. 14, uważa się, że te towary lub usługi są nadal wykorzystywane na potrzeby czynności podlegających opodatkowaniu u tego podatnika, aż do końca okresu korekty.
W przypadku, o którym mowa w ust. 4, korekta powinna być dokonana jednorazowo w odniesieniu do całego pozostałego okresu korekty. Korekty dokonuje się w deklaracji podatkowej za okres rozliczeniowy, w którym nastąpiła sprzedaż, a w przypadku opodatkowania towarów zgodnie z art. 14 - w deklaracji podatkowej za okres rozliczeniowy, w którym w stosunku do tych towarów powstał obowiązek podatkowy (art. 91 ust. 5 ustawy).
Zgodnie z art. 91 ust. 6 ustawy w przypadku gdy towary lub usługi, o których mowa w ust. 4, zostaną:
- opodatkowane - w celu dokonania korekty przyjmuje się, że dalsze wykorzystanie tego towaru lub usługi jest związane z czynnościami opodatkowanymi;
- zwolnione od podatku lub nie podlegały opodatkowaniu - w celu dokonania korekty przyjmuje się, że dalsze wykorzystanie tego towaru lub usługi jest związane wyłącznie z czynnościami zwolnionymi od podatku lub niepodlegającymi opodatkowaniu.
Na podstawie art. 91 ust. 7 ustawy przepisy ust. 1-6 stosuje się odpowiednio w przypadku, gdy podatnik miał prawo do obniżenia kwot podatku należnego o całą kwotę podatku naliczonego od wykorzystywanego przez siebie towaru lub usługi i dokonał takiego obniżenia, albo nie miał takiego prawa, a następnie zmieniło się prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego od tego towaru lub usługi.
W przypadku towarów i usług, które na podstawie przepisów o podatku dochodowym są zaliczane przez podatnika do środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych podlegających amortyzacji, a także gruntów i praw wieczystego użytkowania gruntów, jeżeli zostały zaliczone do środków trwałych lub wartości niematerialnych i prawnych nabywcy, z wyłączeniem tych, których wartość początkowa nie przekracza 15 000 zł, korekty, o której mowa w ust. 7, dokonuje się na zasadach określonych w ust. 2 zdanie pierwsze i drugie oraz ust. 3. Korekty tej dokonuje się przy każdej kolejnej zmianie prawa do odliczeń, jeżeli zmiana ta następuje w okresie korekty (art. 91 ust. 7a ustawy).
W przypadku towarów i usług innych niż wymienione w ust. 7a, wykorzystywanych przez podatnika do działalności gospodarczej, korekty, o której mowa w ust. 7, dokonuje się na zasadach określonych w ust. 1, ust. 2 zdanie trzecie i ust. 3, z zastrzeżeniem ust. 7c (art. 91 ust. 7b ustawy).
Z przedstawionego opisu sprawy wynika, że Spółka w 2004 r. wydzierżawiła od Gminy Zakład Unieszkodliwiania Odpadów Komunalnych, w skład którego wchodzi m.in.: składowisko odpadów, linia sortownicza wraz z budynkiem. Na dzierżawionym obszarze jednostka dokonała inwestycji z własnych środków w postaci m.in. nowego składowiska odpadów komunalnych (przyjętego do użytkowania w październiku 2008 roku). W roku 2010 Spółka zawarła z Gminą kolejną umowę dzierżawy obejmującej działkę znajdującą się w pobliżu Zakładu, na której wybudowała z własnych środków punkt przeładunkowy (przyjęty do użytkowania w styczniu 2011 roku). Wartość nakładów na poszczególne środki trwałe: składowisko odpadów i punkt przeładunkowy, przekroczyła kwotę 15 000,00 zł. Spółka odliczyła podatek VAT od poczynionych nakładów inwestycyjnych. Ze względu na liczne protesty społeczne, Uchwałą Rady Miasta oraz Uchwałą Zgromadzenia Wspólników Spółka została zobligowana do zamknięcia Zakładu oraz punktu przeładunkowego z dniem 31 grudnia 2013 r. Tym samym z końcem 2013 r. Spółka zakończyła działalność w zakresie unieszkodliwiania odpadów i prowadzenia składowiska, natomiast dalej świadczy usługi odbioru odpadów komunalnych.
Począwszy od 1 stycznia 2014 r. punkt przeładunkowy (w rzeczywistości jest to betonowy, ogrodzony plac) sporadycznie jest używany dla celów czasowego przechowywania materiałów, odpadów segregowanych lub innych rzeczy związanych z działalnością bieżącą Spółki. Spółka w tym okresie prowadziła wyłącznie działalność gospodarczą opodatkowaną podatkiem VAT.
W związku z uchwałą Rady Miasta o zaprzestaniu przyjmowania odpadów komunalnych na składowisko, Zarząd Spółki zwrócił się do Marszałka Województwa o wydanie zgody na zamknięcie składowiska odpadów. Na podstawie wydanej 10 czerwca 2014 r. decyzji na zamknięcie, określone zostały poszczególne etapy rekultywacji. W roku 2014 rozpoczęto prace w tym zakresie. Zgodnie z decyzją Marszałka, rekultywacja składowiska ma zostać zakończona w roku 2017.
Ze względu na wysokie koszty utrzymania Zakładu oraz punktu przeładunkowego, w roku 2017 Spółka planuje rozwiązać obowiązujące umowy dzierżawy i zwrócić Zakład oraz działkę wydzierżawiającemu wraz z wybudowanymi budowlami bez konieczności zapłaty jakiegokolwiek ekwiwalentu na swoją rzecz za przekazane nakłady, gdyż nie przewidują tego umowy i nie stanowią one dla wydzierżawiającego żadnej wartości ekonomicznej. Nieodpłatne przekazanie nakładów na wybudowanie budowli na rzecz Gminy nie będzie dotyczyło celów innych niż prowadzona przez niego działalność gospodarcza, gdyż wynika ono z warunków umów dzierżawy, których zawarcie było związane z prowadzoną przez Spółkę działalnością gospodarczą w zakresie zbierania i unieszkodliwiania odpadów.
Wątpliwości Wnioskodawcy dotyczą kwestii czy Spółka będzie zobowiązana do dokonania korekty podatku VAT odliczonego od zakupów inwestycyjnych dotyczących wybudowanych na dzierżawionym gruncie budowli w przypadku rozwiązania umów dzierżawy i pozostawienia nakładów bez wynagrodzenia.
W sytuacji, gdy całość nakładów poczynionych w trakcie obowiązywania umowy dzierżawy przez Wnioskodawcę przechodzi na wynajmującego bez konieczności dokonywania przez niego zapłaty jakiegokolwiek ekwiwalentu na rzecz Wnioskodawcy to opisana czynność polega na nieodpłatnym przekazaniu nakładów w związku z rozwiązaniem umowy dzierżawy.
Zasadniczą kwestią do rozstrzygnięcia jest ustalenie, czy pozostawienie bez wynagrodzenia poczynionych nakładów na wybudowanie budowli w momencie zakończenia umowy dzierżawy podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, czy tez nie.
Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy o VAT, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.
W myśl art. 7 ust. 1 ustawy, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel.
Natomiast przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7 (art. 8 ust. 1 ustawy o VAT).
Stosownie do art. 8 ust. 2 ustawy, za odpłatne świadczenie usług uznaje się również:
- użycie towarów stanowiących część przedsiębiorstwa podatnika do celów innych niż działalność gospodarcza podatnika, w tym w szczególności do celów osobistych podatnika lub jego pracowników, w tym byłych pracowników, wspólników, udziałowców, akcjonariuszy, członków spółdzielni i ich domowników, członków organów stanowiących osób prawnych, członków stowarzyszenia, jeżeli podatnikowi przysługiwało, w całości lub w części, prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego z tytułu nabycia, importu lub wytworzenia tych towarów lub ich części składowych;
- nieodpłatne świadczenie usług na cele osobiste podatnika lub jego pracowników, w tym byłych pracowników, wspólników, udziałowców, akcjonariuszy, członków spółdzielni i ich domowników, członków organów stanowiących osób prawnych, członków stowarzyszenia, oraz wszelkie inne nieodpłatne świadczenie usług do celów innych niż działalność gospodarcza podatnika.
Treść powołanych w niniejszej interpretacji przepisów wskazuje, że aby uznać dane świadczenie za opodatkowane podatkiem VAT musi ono być odpłatne, w myśl art. 8 ust. 1 w zw. z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy, bądź też nieodpłatne, ale spełniające warunki wynikające z art. 8 ust. 2 ustawy. Aby uznać dane świadczenie za odpłatne, w myśl art. 8 ust. 1 ustawy, musi istnieć stosunek prawny pomiędzy świadczącym usługę a odbiorcą, a w zamian za wykonanie usługi powinno zostać wypłacone wynagrodzenie. Natomiast aby nieodpłatne świadczenie usług podlegało opodatkowaniu podatkiem VAT w rozumieniu art. 8 ust. 2 pkt 2 ustawy o VAT, musi ono służyć celom innym niż działalność gospodarcza Wnioskodawcy.
W opisie sprawy Wnioskodawca wskazał, że nieodpłatne przekazanie nakładów na wybudowanie budowli na rzecz Gminy nie będzie dotyczyło celów innych niż prowadzona przez niego działalność gospodarcza, gdyż wynika ono z warunków dzierżawy których zawarcie było związane z prowadzoną przez Spółkę działalnością gospodarczą w zakresie zbierania i unieszkodliwiania odpadów.
Tym samym, czynność nieodpłatnego przekazania przez Wnioskodawcę budowli na rzecz Gminy będzie stanowiła nieodpłatne świadczenie usług i nie będzie czynnością podlegającą opodatkowaniu na podstawie art. 8 ust. 2 pkt 2 ww. ustawy o VAT.
W konsekwencji pozostawione w całości poniesione nakłady, od których odliczono podatek naliczony nie będą służyć czynnościom opodatkowanym Wnioskodawcy. W tej sytuacji dochodzi do zmiany przeznaczenia poniesionych nakładów na wybudowanie budowli.
Zatem w sytuacji, gdy całość nakładów poczynionych na wybudowanie budowli w trakcie obowiązywania umowy dzierżawy przez Wnioskodawcę przechodzi na Gminę bez konieczności dokonywania przez niego zapłaty jakiegokolwiek ekwiwalentu na rzecz Wnioskodawcy to dochodzi do zmiany przeznaczenia poniesionych nakładów powodując obowiązek dokonania korekty podatku naliczonego stosownie do art. 91 ustawy o podatku od towarów i usług.
Korekta podatku naliczonego odnosząca się do takiego środka trwałego o wartości 15.000 zł powinna być dokonana zgodnie z art. 91 ust. 2 ustawy w ciągu 5-cio letniego okresu (licząc od końca roku, w którym środek trwały został oddany do używania). Przy czym korekty tej dokonuje się pod warunkiem, że nie minął jeszcze okres korekty.
Mając na uwadze przedstawiony stan prawny i opis sprawy należy stwierdzić, że Wnioskodawca nie będzie miał obowiązku dokonania korekty w przypadku przekazania składowiska odpadów komunalnych Gminie, gdyż składowisko to przyjęto do użytkowania w październiku 2008 r., a 5-cio letni okres korekty licząc od końca roku, w którym składowisko zostało oddane do używania minął 2013 r.
Również w sytuacji przekazania przez Wnioskodawcę Gminie punktu przeładunkowego Wnioskodawca nie będzie miał obowiązku dokonania korekty, gdyż punkt przeładunkowy został przyjęty do używania w styczniu 2011 r. i mimo, że z dniem 31 grudnia 2013 r. Spółka została zobligowana do zamknięcia tego punktu, jak wskazał Wnioskodawca używany był on do celów czasowego przechowywania materiałów, odpadów segregowanych lub innych rzeczy związanych z działalnością bieżącą Spółki, która w tym okresie prowadziła wyłącznie działalność gospodarczą opodatkowaną podatkiem VAT. Tym samym 5-cio letni okres korekty licząc od końca roku, w którym punkt został oddany do używania minął z końcem roku 2016 r. Natomiast Spółka planuje dopiero w 2017 r. rozwiązać umowę dzierżawy i zwrócić działkę wydzierżawiającemu wraz z wybudowanymi budowlami bez konieczności zapłaty jakiegokolwiek ekwiwalentu na swoją rzecz za przekazane nakłady.
Mając na uwadze powyższe, stanowisko Wnioskodawcy w zakresie podatku od towarów i usług (pytanie nr 1) jest nieprawidłowe.
Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.
Podkreślić należy, że niniejsza interpretacja rozstrzyga wyłącznie w zakresie podatku od towarów i usług (pytanie nr 1). Natomiast ocena prawidłowości stanowiska Wnioskodawcy w zakresie podatku dochodowego od osób prawnych (pytanie nr 2) będzie przedmiotem odrębnego rozstrzygnięcia.
Ponadto tut. Organ informuje, że zgodnie z art. 14na pkt 2 ustawy Ordynacja podatkowa, przepisów art. 14k-14n dotyczących ochrony prawnej wynikającej z zastosowania się Wnioskodawcy do otrzymanej interpretacji nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe przedstawione we wniosku stanowią element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy o podatku od towarów i usług, tj. czynności dokonanych w ramach transakcji, które pomimo spełnienia warunków formalnych ustanowionych w przepisach ustawy, miały zasadniczo na celu osiągnięcie korzyści podatkowych, których przyznanie byłoby sprzeczne z celem, któremu służą te przepisy.
Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Krakowie, ul. Rakowicka 10, 31-511 Kraków, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – t.j. Dz.U. z 2016 r., poz. 718 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy). Jednocześnie zgodnie z art. 57a skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.
Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Administracji Skarbowej w Katowicach, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a, 43-300 Bielsko-Biała.
doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.