Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach
IBPBI/1/415-1152/11/RM
z 20 lutego 2012 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997r. Ordynacja podatkowa (t.j. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.), Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach, działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Wnioskodawczyni przedstawione we wniosku z dnia 02 listopada 2011 r. (data wpływu do tut. Biura 14 listopada 2011 r.), uzupełnionym w dniu 03 lutego 2012 r., o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego, dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie możliwości uznania za inwestycję w obcym środku trwałym nakładów poniesionych na budynek handlowo-usługowy stanowiący własność Wnioskodawczyni, oddany spółce cywilnej, której Wnioskodawczyni jest wspólnikiem do używania - jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 14 listopada 2011 r. wpłynął do tut. Biura ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie, dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych m.in. w zakresie możliwości uznania za inwestycję w obcym środku trwałym nakładów poniesionych na budynek handlowo-usługowy stanowiący własność Wnioskodawczyni, oddany spółce cywilnej, której Wnioskodawczyni jest wspólnikiem do używania. Wniosek powyższy nie spełniał wymogów formalnych, dlatego też pismem z dnia 24 stycznia 2012 r. Znak: IBPBI/1/415-1152/11/RM wezwano do jego uzupełnienia, co też nastąpiło w dniu 03 lutego 2012r.

W przedmiotowym wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe:

Wnioskodawczyni wraz ze swoim małżonkiem prowadzi działalność gospodarczą, w formie spółki cywilnej, w zakresie handlu artykułami przemysłowymi, gospodarczymi i farbami. Wnioskodawczyni jak i jej małżonek są opodatkowani na zasadach ogólnych i prowadzą podatkową księgę przychodów i rozchodów. Majątek spółki obejmuje m.in. prawo używania nieruchomości (budynku handlowo-usługowego, będącego własnością Wnioskodawczyni - należącą do majątku odrębnego) wniesione przez Nią jako wkład do spółki. Budynek ten znajduje się w trakcie przebudowy. Na przebudowę spółka uzyskała pomoc finansową udzieloną przez Agencję Restrukturyzacji i Modernizacji Rolnictwa w ramach Programu Rozwoju Obszarów Wiejskich na lata 2007-2013, Osi 3 - „Jakość życia na obszarach wiejskich i różnicowanie gospodarki wiejskiej", Działania – „Tworzenie i rozwój mikroprzedsiębiorstw".

Nakłady poniesione na rozbudowę budynku zostaną zaliczone do środków trwałych, jako inwestycja w obcych środkach trwałych w części odpowiadającej udziałowi wspólnika, który nie jest właścicielem budynku tj. 50%. Pozostała część nakładów nie będzie amortyzowana, ani nie zostanie zaliczona do kosztów uzyskania przychodów. Dotacja z ARIMR dotycząca części nakładów będących inwestycją w obcym obiekcie (50%) pomniejszy koszt amortyzacji zaliczony do kosztów uzyskania przychodów. Druga część dotacji, uzyskana na pokrycie kosztów nie zaliczonych do kosztów uzyskania przychodów, nie zostanie opodatkowana jako zwolniona z podatku. Umowa przyznania pomocy z ARIMR została podpisana w dniu 30 sierpnia 2010 r. na podstawie art. 22 ust. 1 ustawy z 7 marca 2007 r. o wspieraniu obszarów wiejskich z udziałem środków Europejskiego Funduszu Rolnego na rzecz Rozwoju Obszarów Wiejskich (Dz. U. 2007 Nr 64, poz. 427 z późnym.). Środki finansowe w całości (zgodnie z umową) zostaną przeznaczone na zadanie rzeczowo - finansowe operacji, tj. na przebudowę i remont budynku handlowo-usługowego. Rozbudowa budynku została sfinansowana również ze środków własnych spółki.

W związku z powyższym zadano m.in. następujące pytanie:

Czy prawidłowym jest uznanie nakładów na przebudowę budynku, wniesionego do używania w spółce cywilnej, w części odpowiadającej udziałowi w spółce wspólnika będącego właścicielem budynku, jako nie będących inwestycją w obcym środku trwałym?

(pytanie wymienione we wniosku jako pierwsze)

Zdaniem Wnioskodawczyni, nakłady w części odpowiadającej udziałowi wspólnika będącego właścicielem budynku, nie mogą być zaliczone do środków trwałych. Za inwestycję w obcym środku trwałym można uznać jedynie te nakłady, które ponoszone są na składnik majątku należący od innego podmiotu, które zmierzają do jego ulepszenia, tzn. polegają na jego przebudowie, rozbudowie, rekonstrukcji, adaptacji lub modernizacji lub polegają na stworzeniu składnika majątku mającego cechy środka trwałego. W tym wypadku wspólnik będący właścicielem budynku dokonuje nakładów na składnik majątku będący jego własnością.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawczyni w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za prawidłowe.

Zasady działania spółek cywilnych regulują przepisy ustawy z dnia 23 kwietnia 1964r. Kodeks cywilny (Dz. U. Nr 16, poz. 93 ze zm.). Zgodnie z art. 860 § 1 Kodeksu cywilnego (określanego w dalszej części skrótem k.c.), przez umowę spółki wspólnicy zobowiązują się dążyć do osiągnięcia wspólnego celu gospodarczego przez działanie w sposób oznaczony, w szczególności przez wniesienie wkładów. Stosownie do art. 861 § 1 k.c., wkład wspólnika może polegać na wniesieniu do spółki własności lub innych praw albo na świadczeniu usług.

W myśl art. 862 k.c., regulującego kwestię tworzenia wspólnego majątku wspólników poprzez wniesienie rzeczy, w przypadku gdy wspólnik zobowiązał się wnieść do spółki własność rzeczy, do wykonania tego zobowiązania jak również do odpowiedzialności z tytułu rękojmi oraz do niebezpieczeństwa utraty lub uszkodzenia rzeczy stosuje się odpowiednio przepisy o sprzedaży. Jeżeli rzeczy mają być wniesione tylko do używania, stosuje się odpowiednio w powyższym zakresie przepisy o najmie. Przytoczony przepis oznacza zobowiązanie się wspólnika do przeniesienia własności rzeczy na współwłasność łączną wspólników (w tym i jego) oraz wydanie wspólnikom (spółce) tej rzeczy bez zapłaty ceny. Wspólnik nie może rozporządzać udziałem we wspólnym majątku wspólników ani udziałem w poszczególnych składnikach tego majątku (art. 863 § 1 k.c.). W przypadku wniesienia do spółki cywilnej wkładu w postaci składnika majątku stanowiącego wyłączną własność jednego wspólnika bądź też będącego współwłasnością wszystkich wspólników tejże spółki, wyłączna własność wspólnika bądź współwłasność w częściach ułamkowych z chwilą wniesienia do spółki przekształca się we współwłasność łączną. Współwłasność ta ma charakter bezudziałowy, a każdemu ze wspólników przysługują równe prawa do całego majątku. Spółka cywilna nie posiada własnego majątku. W spółce tej właścicielami poszczególnych składników majątku pozostają wspólnicy spółki w ramach współwłasności łącznej.

Z powyższych przepisów wynika, iż spółka cywilna jest umową zawartą przez wspólników w celu dążenia do osiągnięcia wspólnego celu gospodarczego. Właścicielami majątku wykorzystywanego w prowadzonej w formie spółki cywilnej pozarolniczej działalności gospodarczej są wspólnicy tej spółki w ramach współwłasności łącznej, a nie spółka.

Zgodnie z art. 22 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (t.j. Dz. U. z 2010 r. Nr 51, poz. 307 ze zm.), kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 23.

Stosownie do art. 22 ust. 8 ww. ustawy, kosztem uzyskania przychodów są odpisy z tytułu zużycia środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych (odpisy amortyzacyjne) dokonywane wyłącznie zgodnie z art. 22a-22o, z uwzględnieniem art. 23 powołanej ustawy.

W myśl art. 22a ust. 1 ww. ustawy, amortyzacji podlegają, z zastrzeżeniem art. 22c, stanowiące własność lub współwłasność podatnika, nabyte lub wytworzone we własnym zakresie, kompletne i zdatne do użytku w dniu przyjęcia do używania:

1. budowle, budynki oraz lokale będące odrębną własnością,
2. maszyny, urządzenia i środki transportu,
3. inne przedmioty

–przewidywanym okresie używania dłuższym niż rok, wykorzystywane przez podatnika na potrzeby związane z prowadzoną przez niego działalnością gospodarczą albo oddane do używania na podstawie umowy najmu, dzierżawy lub umowy określonej w art. 23a pkt 1, zwane środkami trwałymi.

Amortyzacji podlegają również, z zastrzeżeniem art. 22c, niezależnie od przewidywanego okresu używania przyjęte do używania inwestycje w obcych środkach trwałych, zwane dalej "inwestycjami w obcych środkach trwałych" zwane także środkami trwałymi (art. 22a ust. 2 pkt 1 ww. ustawy).

Przepisy prawa podatkowego nie definiują wprost, co należy rozumieć przez inwestycje w obcych środkach trwałych, ale definiują pojęcie inwestycji. Zgodnie z art. 5a pkt 1 ww. ustawy, inwestycje to środki trwałe w budowie w rozumieniu ustawy z dnia 29 września 1994 r. o rachunkowości (t.j. Dz. U. z 2009r. nr 152, poz. 1223 ze zm.). Środki trwałe w budowie to zaliczane do aktywów trwałych środki trwałe w okresie ich budowy, montażu lub ulepszenia już istniejącego środka trwałego – art. 3 ust. 1 pkt 16 ww. ustawy o rachunkowości.

Biorąc pod uwagę te definicje można stwierdzić, że inwestycje w obcych środkach trwałych to ogół działań (nakładów) podatnika odnoszących się do niestanowiącego jego własności środka trwałego, które zmierzają do jego ulepszenia, tzn. polegają na jego przebudowie, rozbudowie, rekonstrukcji, adaptacji lub modernizacji lub polegają na stworzeniu składnika majątku mającego cechy środka trwałego.

Zgodnie z przyjętą linią orzecznictwa sądowego poprzez „inwestycje w obcych środkach trwałych” należy rozumieć nakłady ponoszone na ulepszenie istniejącego już środka trwałego, który nie stanowi własności (współwłasności) podatnika, jest jednak wykorzystywany, na podstawie stosownej umowy (najmu, dzierżawy itp.).

W świetle powyższych przepisów oraz z przedstawionego we wniosku stanu faktycznego, stwierdzić należy, iż skoro jak wynika z wniosku Wnioskodawczyni oddała Spółce cywilnej (której jest wspólnikiem) prawo do używania budynku handlowo-użytkowego będącego jej wyłączną własnością, co oznacza, iż budynek ten nie został wniesiony aportem do spółki to nie może on stanowić środka trwałego w prowadzonej przez Wnioskodawczynię w formie spółki cywilnej pozarolniczej działalności gospodarczej. Nakładów poniesionych na rozbudowę tego budynku Wnioskodawczyni nie może również uznać za inwestycję w obcym środku trwałym, zważywszy, iż budynek ten stanowi jej wyłączną własność.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawczynię i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Nadmienia się, iż w zakresie pytania wymienionego we wniosku jako drugie oraz w zakresie dotyczącym małżonka Wnioskodawczyni wydano odrębne rozstrzygnięcia.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Rzeszowie, ul. Kraszewskiego 4a, 35-016 Rzeszów, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a, 43-300 Bielsko-Biała.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.