2016.08.29 - Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach

Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach
IBPP1/4512-393/16-1/MS
z 29 sierpnia 2016 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa
(t.j. Dz.U. z 2015 r. poz. 613 ze zm.) oraz § 2 i § 6 pkt 2 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 22 kwietnia 2015 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz.U. z 2015 r. poz. 643) - Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z 23 maja 2016 r. (data wpływu 30 maja 2016 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie:

opodatkowania sprzedaży przez Wspólnotę mediów dostarczanych do lokali mieszkalnych - jest prawidłowe,
uwzględnienia obrotu z tytułu sprzedaży mediów dostarczanych do lokali mieszkalnych w limicie uprawniającym do zwolnienia podmiotowego z podatku od towarów i usług - jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 30 maja 2016 r. do tut. organu wpłynął ww. wniosek z 23 maja 2016 r. o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie:

opodatkowania sprzedaży przez Wspólnotę mediów dostarczanych do lokali mieszkalnych,
uwzględnienia obrotu z tytułu sprzedaży mediów dostarczanych do lokali mieszkalnych w limicie uprawniającym do zwolnienia podmiotowego z podatku od towarów i usług.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny:

Wnioskodawca jest wspólnotą mieszkaniową utworzoną zgodnie z przepisami ustawy z dnia 24 czerwca 1994 r. o własności lokali (Dz.U. z 2000 r. Nr 80, poz. 903).

W skład wspólnoty wchodzą 44 lokale mieszkalne o łącznej powierzchni użytkowej 2.522,28 m2 oraz 4 lokale użytkowe o łącznej powierzchni 196,74 m2.

Wspólnota powołana jest do utrzymania nieruchomości wspólnej. Osiąga dodatkowe przychody z tytułu dzierżawy powierzchni dachu.

Ze względów technologicznych wspólnota pośredniczy w dostawach mediów do poszczególnych lokali mieszkalnych i użytkowych. Media to zimna woda i kanalizacja oraz centralne ogrzewanie.

Wnioskodawca ma podpisane umowy z dostawcami mediów:

umowę na dostarczanie wody i odprowadzenie ścieków,
umowę na sprzedaż ciepła.

Zdaniem Wnioskodawcy dostawa mediów do lokali mieszkalnych jest zwolniona z opodatkowania podatkiem VAT na podstawie § 3 ust. 1 pkt 10 i 11 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 grudnia 2013 r. w sprawie zwolnień od podatku od towarów i usług oraz warunków tych zwolnień (Dz.U. z 2013 r. poz. 1722 ze zm.). Dostawy mediów są całkowicie rozliczane z właścicielami lokali bez doliczania jakiejkolwiek marży ze strony Wspólnoty. Wysokość zużytych mediów jest ustalana na podstawie faktycznych zużyć przez poszczególnych właścicieli. Jeżeli chodzi o zimną wodę i kanalizację to faktyczne zużycie ustalane jest na podstawie indywidualnych liczników wody, natomiast jeśli chodzi o centralne ogrzewanie to faktyczne zużycie ustalane jest na podstawie podzielników ciepła. Właściciele poszczególnych lokali mieszkalnych mają bezpośredni wpływ na wysokość zużycia poszczególnych mediów. Lokale mieszkalne są wykorzystywane wyłącznie na cele mieszkaniowe. Na podstawie art. 113 ust. l ustawy o podatku od towarów i usług z dnia 11 marca 2014 r. (Dz.U. z 2011 r. Nr 177, poz. 1054 ze zm.) wspólnota korzysta ze zwolnienia pozostałych czynności nieobjętych ww. zwolnieniem. Zgodnie z ustawą o VAT do limitu tego zwolnienia należy wliczyć wartość całej sprzedaży dokonanej przez podatnika, z wyjątkiem m.in. odpłatnej dostawy towarów i odpłatnego świadczenia usług, zwolnionych od podatku na podstawie art. 43 ust. 1 lub przepisów wydanych na podstawie art. 82 ust. 3, z wyjątkiem transakcji związanych z nieruchomościami, jeżeli czynności te nie mają charakteru transakcji pomocniczych (art. 113 ust. 2 pkt 2 lit. a ustawy o podatku od towarów i usług).

W związku z powyższym zadano następujące pytania:

W związku z opisem stanu faktycznego Wnioskodawca prosi o odpowiedź na pytania:

Czy do limitu zwolnienia określonego w art. 113 ustawy o podatku od towarów i usług należy wliczyć wartość sprzedaży za media dla właścicieli lokali mieszkalnych? Jeżeli tak to Wnioskodawca prosi o przedstawienie przepisu prawa na podstawie którego refakturowanie mediów jest zaliczane do transakcji związanych z nieruchomościami.
Czy prawidłowe jest, że Wnioskodawca korzysta ze zwolnienia przedmiotowego które dotyczy czynności związanych z utrzymaniem lokali mieszkalnych, wykorzystywanych wyłącznie na cele mieszkaniowe za które pobierane są opłaty, wykonywane przez Wnioskodawcę na rzecz właścicieli tych lokali, tworzących wspólnotę?

Zdaniem Wnioskodawcy, refakturowanie mediów na właścicieli lokali mieszkalnych, które jest zwolnione z opodatkowania VAT nie mieści się w pojęciu „transakcji związanych z nieruchomościami”. Zdaniem Wnioskodawcy przedmiotem usługi jaka powstaje podczas refakturowania mediów dla lokali mieszkalnych są media, a nie sama nieruchomość. Nie jest to usługa związana z wynajmem części nieruchomości. Wspólnota nie uzyskuje z tytułu pośredniczenia w dostawie mediów żadnych dodatkowych przychodów będących pożytkami wspólnoty związanymi z nieruchomością. Wnioskodawca uważa, że skoro przedmiotem transakcji są media, to jest to transakcja związana z mediami. Transakcja taka nie jest związana z rozporządzaniem nieruchomością czy też korzystaniem z nieruchomości, nie jest również związana z utrzymaniem nieruchomości. Wspólnota nie sprzedaje „swojego produktu” stąd Wnioskodawca uważa, że usługa związana z odsprzedażą mediów dla lokali mieszkalnych ma charakter jedynie pomocniczy i nie jest transakcją związaną z nieruchomością. Ponadto z orzecznictwa Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej oraz z polskich przepisów wynika, że pojęcie „transakcji” obejmuje dostawę towarów (obrót nieruchomościami) i usługi na rynku nieruchomości (np. najem). Na jakiej podstawie media oraz odsprzedaż mediów miałyby być zaliczane do transakcji związanych z nieruchomościami skoro przedmiotem takiej usługi są media, a nie nieruchomość. Wspólnota może sprzedać jedynie to co sama nabyła tzn. wodę i odprowadzenie ścieków oraz ciepło wykorzystywane na cele centralnego ogrzewania. Odsprzedaż mediów nie ma żadnego związku z nieruchomością wspólną. Wnioskodawca czyli wspólnota jeżeli chodzi o zdolność prawną jest ograniczona do praw i obowiązków związanych z zarządzaniem nieruchomością wspólną. Wspólnota jako podmiot pośredniczący jedynie przenosi (refakturuje) odpowiednie koszty zakupu mediów na poszczególnych użytkowników lokali. Czynność ta nie jest związana w żaden sposób z nieruchomością wspólną. Z mocy prawa czynności związane z utrzymaniem lokalu wykonuje właściciel, a nie wspólnota. Właściciel powierza wspólnocie własne środki na zakup mediów dostarczanych do jego lokalu, a wspólnota odsprzedaje mu te media po cenie zakupu. Zdaniem Wnioskodawcy refakturowanie mediów jest zwolnione przedmiotowo z opodatkowania podatkiem VAT oraz nie jest transakcją związaną z nieruchomościami, w związku z tym nie wlicza się go również do limitu obrotów zwolnionych od VAT.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się:

za prawidłowe w zakresie opodatkowania sprzedaży przez Wspólnotę mediów dostarczanych do lokali mieszkalnych,
za nieprawidłowe w zakresie uwzględnienia obrotu z tytułu sprzedaży mediów dostarczanych do lokali mieszkalnych w limicie uprawniającym do zwolnienia podmiotowego z podatku od towarów i usług.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (t.j. Dz.U. z 2016 r. poz. 710 ze zm.), zwanej dalej ustawą o VAT, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

W myśl art. 7 ust. 1 ustawy o VAT przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (…).

Towarami w rozumieniu art. 2 pkt 6 ustawy o VAT są rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.

Przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1 – zgodnie z art. 8 ust. 1 – rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7, w tym również:

przeniesienie praw do wartości niematerialnych i prawnych, bez względu na formę, w jakiej dokonano czynności prawnej;
zobowiązanie do powstrzymania się od dokonania czynności lub do tolerowania czynności lub sytuacji;
świadczenie usług zgodnie z nakazem organu władzy publicznej lub podmiotu działającego w jego imieniu lub nakazem wynikającym z mocy prawa.

Prawa i obowiązki członków wspólnoty oraz zakres zarządu członków wspólnoty oraz zakres zarządu nieruchomością wspólną określa ustawa z dnia 24 czerwca 1994 r. o własności lokali (t.j. Dz.U. z 2015 r. poz. 1892).

W myśl art. 6 ww. ustawy, ogół właścicieli, których lokale wchodzą w skład określonej nieruchomości, tworzy wspólnotę mieszkaniową. Wspólnota mieszkaniowa może nabywać prawa i zaciągać zobowiązania, pozywać i być pozwana.

Przepis ten nadaje wspólnocie mieszkaniowej przymiot jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej. Wspólnota mieszkaniowa jest odrębnym od członków wspólnoty podmiotem praw i obowiązków, a tym samym działając w ramach przyznanej zdolności prawnej może nabywać prawa i obowiązki do własnego majątku.

Jednostka, która powstała w oparciu o przepis art. 6 ww. ustawy o własności lokali, posiada określoną strukturę, w której skład wchodzą właściciele lokali, którzy są zobowiązani do określonych zachowań oraz czynności wynikających z tej ustawy.

Zgodnie z art. 13 ust. 1 powołanej ustawy, właściciel ponosi wydatki związane z utrzymaniem jego lokalu, jest obowiązany utrzymywać swój lokal w należytym stanie, przestrzegać porządku domowego, uczestniczyć w kosztach zarządu związanych z utrzymaniem nieruchomości wspólnej, korzystać z niej w sposób nieutrudniający korzystania przez innych współwłaścicieli oraz współdziałać z nimi w ochronie wspólnego dobra.

Z ww. przepisu wynika, że istnieją dwa rodzaje obowiązków członków wspólnoty mieszkaniowej:

związane z nieruchomością wspólną,
związane z odrębną własnością lokalu.

Jak stanowi art. 14 ustawy o własności lokali, na koszty zarządu nieruchomością wspólną składają się w szczególności:

wydatki na remonty i bieżącą konserwację;
opłaty za dostawę energii elektrycznej i cieplnej, gazu i wody, w części dotyczącej nieruchomości wspólnej, oraz opłaty za antenę zbiorczą i windę;
ubezpieczenia, podatki i inne opłaty publicznoprawne, chyba że są pokrywane bezpośrednio przez właścicieli poszczególnych lokali;
wydatki na utrzymanie porządku i czystości;
wynagrodzenie członków zarządu lub zarządcy.

Tym samym właściciele lokali zobowiązani są uczestniczyć w kosztach zarządu związanych z nieruchomością wspólną, na pokrycie których uiszczają zaliczki w formie bieżących opłat (art. 15 ww. ustawy o własności lokali), oraz do ponoszenia wydatków związanych z utrzymaniem własnych lokali (m.in. za wodę, ciepło, odprowadzanie ścieków, gaz, energię elektryczną).

Należy zatem wskazać, że w przypadku nabycia towarów i usług w ramach zarządu nieruchomością wspólną, wspólnota będąc jednostką odrębną od właścicieli lokali nabywając towary i usługi dla celów nieruchomości wspólnej nie wykonuje żadnych czynności na rzecz właścicieli, ponieważ w takim wypadku działa w imieniu własnym i na własny rachunek. Działa wtedy jako podmiot stosunków zobowiązaniowych wynikających z zarządu nieruchomością wspólną, którego działanie jest jedynie finansowane przez właścicieli wyodrębnionych lokali mieszkalnych mających udziały w nieruchomości wspólnej - m.in. w formie zaliczek, o których mowa w art. 15 ustawy o własności lokali.

W związku z tym odbiorcą nabywanych towarów i usług jest – jako odrębny od jej członków podmiot prawa – wspólnota mieszkaniowa. Ponieważ występuje ona jako ostateczny konsument, nie świadczy więc w tym zakresie żadnych czynności opodatkowanych podatkiem od towarów i usług na rzecz właścicieli odrębnych lokali, a zatem nie występuje jako podatnik podatku VAT, o którym mowa w art. 15 ust. 1 ustawy.

W tym miejscu zauważyć należy, że zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy o VAT, podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Natomiast w sytuacji, gdy wydatki ponoszone są przez właściciela wyłącznie w związku z odrębną własnością lokalu, wspólnota w zakresie nabywanych towarów i usług (tj. głównie mediów) celem zaopatrzenia poszczególnych lokali występuje w odmiennej roli. Nabywa bowiem towary i usługi w swoim imieniu, jednakże na rzecz właścicieli poszczególnych lokali, którzy dokonują na poczet tych zakupów stosownych wpłat. W konsekwencji należy stwierdzić, że obciążanie członków wspólnoty zaliczkami na pokrycie kosztów indywidualnego zużycia mediów stanowi odpłatną dostawę towarów i świadczenie usług w myśl art. 7 ust. 1 i art. 8 ust. 1 w związku z art. 8 ust. 2a ustawy. Dotyczy to również odsprzedaży właścicielom lokali, zakupionych uprzednio w tym celu, towarów i usług związanych wyłącznie z utrzymaniem poszczególnych lokali. Wówczas wspólnota wykonuje czynności podlegające opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

Zgodnie z art. 41 ust. 1 ustawy, stawka podatku wynosi 22%, z zastrzeżeniem ust. 2-12c, art. 83, art. 119 ust. 7, art. 120 ust. 2 i 3, art. 122 i art. 129 ust. 1.

W świetle art. 146a pkt 1 ustawy w okresie od dnia 1 stycznia 2011 r. do dnia 31 grudnia 2016 r., z zastrzeżeniem art. 146f, stawka podatku, o której mowa w art. 41 ust. 1 i 13, art. 109 ust. 2 i art. 110, wynosi 23%.

Jednakże zarówno w treści ustawy, jak i w przepisach wykonawczych do niej, ustawodawca przewidział opodatkowanie niektórych czynności stawkami obniżonymi lub zwolnienie od podatku.

Na mocy art. 82 ust. 3 ustawy o VAT, minister właściwy do spraw finansów publicznych może, w drodze rozporządzenia, wprowadzić inne niż określone w art. 43-81 zwolnienia od podatku, a także określić szczegółowe warunki stosowania tych zwolnień, uwzględniając:

specyfikę wykonywania niektórych czynności oraz uwarunkowania obrotu gospodarczego niektórymi towarami;
przebieg realizacji budżetu państwa;
potrzebę uzyskania dostatecznej informacji o towarach będących przedmiotem zwolnienia;
przepisy Unii Europejskiej.

W wykonaniu ww. delegacji Minister Finansów wydał rozporządzenie z dnia 20 grudnia 2013 r. w sprawie zwolnień od podatku od towarów i usług oraz warunków stosowania tych zwolnień (t.j. Dz.U. z 2015 r., poz. 736).

I tak w myśl § 3 ust. 1 pkt 10 ww. rozporządzenia zwalnia się od podatku czynności związane z utrzymaniem lokali mieszkalnych, wykorzystywanych wyłącznie na cele mieszkaniowe, za które pobierane są opłaty, wykonywane przez wspólnotę mieszkaniową na rzecz właścicieli tych lokali, tworzących w określonej nieruchomości tę wspólnotę.

Natomiast zgodnie z § 3 ust. 1 pkt 11 ww. rozporządzenia zwalnia się od podatku czynności wykonywane przez wspólnotę mieszkaniową lub właścicieli lokali mieszkalnych tworzących w określonej nieruchomości wspólnotę mieszkaniową, na rzecz osób używających na podstawie innego tytułu prawnego niż prawo własności lokale należące do właścicieli tworzących tę wspólnotę mieszkaniową, za które pobierane są opłaty niezależne od właściciela w rozumieniu ustawy z dnia 21 czerwca 2001 r. o ochronie praw lokatorów, mieszkaniowym zasobie gminy i o zmianie Kodeksu cywilnego (Dz.U. z 2014 r. poz. 150) lub opłaty pośrednie w rozumieniu ustawy z dnia 22 czerwca 1995 r. o zakwaterowaniu Sił Zbrojnych Rzeczypospolitej Polskiej (Dz. U. z 2010 r. Nr 206, poz. 1367 ze zm.), jeśli lokale te są wykorzystywane wyłącznie na cele mieszkaniowe.

Z wniosku wynika, że Wnioskodawca (Wspólnota Mieszkaniowa) działa na podstawie ustawy z dnia 24 czerwca 1994 r. o własności lokali. Wnioskodawca pośredniczy w dostawach mediów do poszczególnych lokali mieszkalnych i użytkowych. Media to zimna woda i kanalizacja oraz centralne ogrzewanie. Wnioskodawca ma podpisane umowy z dostawcami mediów:

umowę na dostarczanie wody i odprowadzenie ścieków,
umowę na sprzedaż ciepła.

Dostawy mediów są całkowicie rozliczane z właścicielami lokali bez doliczania jakiejkolwiek marży ze strony Wspólnoty. Wysokość zużytych mediów jest ustalana na podstawie faktycznych zużyć przez poszczególnych właścicieli. Jeżeli chodzi o zimną wodę i kanalizację to faktyczne zużycie ustalane jest na podstawie indywidualnych liczników wody, natomiast jeśli chodzi o centralne ogrzewanie to faktyczne zużycie ustalane jest na podstawie podzielników ciepła. Właściciele poszczególnych lokali mieszkalnych mają bezpośredni wpływ na wysokość zużycia poszczególnych mediów. Lokale mieszkalne są wykorzystywane wyłącznie na cele mieszkaniowe.

Biorąc pod uwagę opis sprawy oraz treść powyższych regulacji prawnych należy stwierdzić, że dostawa mediów do lokali mieszkalnych wykorzystywanych wyłącznie na własne cele mieszkaniowe korzysta ze zwolnienia od podatku na podstawie § 3 ust. 1 pkt 10 rozporządzenia. Skoro bowiem właściciel lokalu mieszkalnego wykorzystuje ten lokal w celu zaspokojenia własnych potrzeb mieszkaniowych to taka czynność korzysta ze zwolnienia na podstawie ww. przepisów.

Zatem stanowisko Wnioskodawcy, że sprzedaż mediów na rzecz właścicieli lokali mieszkalnych jest zwolniona przedmiotowo z opodatkowania podatkiem VAT, należało uznać za prawidłowe.

Jednocześnie Wnioskodawca ma wątpliwości dotyczące kwestii wliczania do wartości sprzedaży, o której mowa w art. 113 ust. 1 ustawy o VAT sprzedaży zwolnionej związanej ze sprzedażą mediów na rzecz właścicieli lokali mieszkalnych.

Stosownie do art. 113 ust. 1 ustawy o VAT zwalnia się od podatku sprzedaż dokonywaną przez podatników, u których wartość sprzedaży nie przekroczyła łącznie w poprzednim roku podatkowym kwoty 150 000 zł. Do wartości sprzedaży nie wlicza się kwoty podatku.

Zgodnie z art. 113 ust. 2 ustawy o VAT do wartości sprzedaży, o której mowa w ust. 1, nie wlicza się:

wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów oraz sprzedaży wysyłkowej z terytorium kraju oraz sprzedaży wysyłkowej na terytorium kraju;
odpłatnej dostawy towarów i odpłatnego świadczenia usług, zwolnionych od podatku na podstawie art. 43 ust. 1 lub przepisów wydanych na podstawie art. 82 ust. 3, z wyjątkiem:
1. transakcji związanych z nieruchomościami,
2. usług, o których mowa w art. 43 ust. 1 pkt 7, 12 i 38-41,
3. usług ubezpieczeniowych
odpłatnej dostawy towarów, które na podstawie przepisów o podatku dochodowym są zaliczane przez podatnika do środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych podlegających amortyzacji.

Zgodnie z art. 288 Dyrektywy Rady 2006/112/WE z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (Dz.Urz. UE L 347 s. 1 ze zm.) kwota obrotu stanowiąca punkt odniesienia dla zastosowania procedury przewidzianej w niniejszej sekcji obejmuje następujące kwoty, z wyłączeniem VAT:

wartość dostaw towarów i świadczenia usług, o ile są one opodatkowane;
wartość transakcji zwolnionych z prawem do odliczenia VAT zapłaconego na poprzednim etapie zgodnie z art. 110 i 111, art. 125 ust. 1, art. 127 i art. 128 ust. 1;
wartość transakcji zwolnionych zgodnie z art. 146-149 oraz art. 151, 152 i 153;
wartość transakcji związanych z nieruchomościami, transakcji finansowych, o których mowa w art. 135 ust. 1 lit. b)-g) oraz usług ubezpieczeniowych, chyba że transakcje te mają charakter transakcji pomocniczych.

Analizując zatem treść art. 113 ust. 2 ustawy o VAT wskazać należy, że „Słownik języka polskiego PWN” pod redakcją prof. Stanisława Dubisza, Warszawa 2008, definiuje słowo „transakcja” jako operację handlową dotyczącą kupna lub sprzedaży towarów lub usług albo umowę handlową na kupno lub sprzedaż towarów lub usług i samo zawarcie takiej umowy.

Mając powyższe na uwadze należy stwierdzić, że wykonywane przez Wnioskodawcę usługi dostarczania mediów - wbrew twierdzeniu Wnioskodawcy - stanowią transakcje związane z nieruchomościami, bowiem dostawa mediów dokonywana jest na potrzeby użytkowania lokali mieszkalnych będących wyodrębnionymi częściami nieruchomości, umożliwiając tym samym korzystanie z tych lokali przez ich właścicieli.

Zgodnie z art. 113 ust. 2 pkt 2 lit. a ustawy o VAT do wartości sprzedaży, o której mowa w ust. 1, nie wlicza się odpłatnej dostawy towarów i odpłatnego świadczenia usług, zwolnionych od podatku na podstawie art. 43 ust. 1 lub przepisów wydanych na podstawie art. 82 ust. 3, z wyjątkiem transakcji związanych z nieruchomościami. Zatem z powołanego przepisu wynika wprost, że wyłączenie w nim określone dotyczy wszystkich transakcji związanych z nieruchomościami a nie jak twierdzi Wnioskodawca tylko czynności których przedmiotem są nieruchomości.

Podkreślić też należy, że ustawodawca zarówno w akcie zasadniczym, jak i w rozporządzeniach wykonawczych do ustawy nie zdefiniował pojęcia „charakter pomocniczy”. W takim przypadku w pierwszej kolejności stosuje się wykładnię językową, w taki bowiem sposób ustawodawca komunikuje się z podatnikiem jako adresatem normy. Dopiero gdy wykładnia językowa nie prowadzi do jednoznacznych rezultatów dopuszczalne jest skorzystanie z pozajęzykowych dyrektyw interpretacyjnych. Według internetowego słownika synonimów (strona internetowa – http://synonim.net/synonim/pomocniczy), synonimami do słowa „pomocniczy” są pojęcia: „pomocny, wspierający, poboczny, akcesoryjny, dodatkowy, dopływowy, posiłkowy, subsydialny, subsydiarny, uzupełniający, wspomagający”.

Przepisy unijnej dyrektywy w zakresie VAT posługują się określeniem „incidental transactions” w ramach odpowiedniego przepisu, co na język polski może być tłumaczone jako „transakcje incydentalne/uboczne”. Termin „incydentalny” wg Słownika języka polskiego (Słownika Wydawnictwa Naukowego PWN) oznacza przy tym „mający małe znaczenie lub zdarzający się bardzo rzadko”, natomiast termin „uboczny” oznacza „dotyczący czegoś pośrednio, mniej istotny lub dodatkowy”. Transakcje o charakterze „incydentalnym” oznaczają zdarzenia występujące nie tyle rzadko, ile ubocznie, przy określonej okazji, nawet gdyby występowały w sposób powtarzalny. Pojęcie „incydentalności” odnosi się więc nie tyle do samej częstotliwości występowania danego zdarzenia, co raczej do jego poboczności względem zasadniczej działalności podatnika.

Także w wersji francuskiej VI Dyrektywy użyto określenia „accessoire”, a w wersji niemieckiej „Hilfsumsaetze”, co wskazuje, że w analizowanym kontekście istotne jest, aby były to czynności poboczne, czy też pomocnicze do zasadniczej działalności podatnika (wspomniane powyżej trzy wersje językowe VI Dyrektywy są kompatybilne i wskazują na pomocniczy, poboczny charakter omawianych czynności). Podobnie, polska wersja językowa Dyrektywy 2006/112, która zastąpiła VI Dyrektywę, odstępuje od sformułowania „transakcje sporadyczne” i określa omawiane czynności jako „transakcje pomocnicze”.

Transakcje pomocnicze zatem to takie, które nie są związane z zasadniczą działalnością podatnika, a przychody z ich tytułu nie są bezpośrednim, stałym i koniecznym uzupełnieniem tej działalności. Tak więc, aby ocenić, czy dana czynność może być uznana za pomocniczą, należy wziąć pod uwagę przede wszystkim to, czy stanowi ona uzupełnienie zasadniczej działalności gospodarczej podatnika. Jeżeli dana działalność stanowi stały i niezbędny element wbudowany w funkcjonowanie przedsiębiorstwa podatnika, to transakcje takie nie mogą być uznane za pomocnicze. Aby więc ocenić czy świadczona usługa ma charakter „pomocniczy”, należy wziąć pod uwagę to, czy stanowi ona uzupełnienie zasadniczej działalności gospodarczej podatnika.

Należy zauważyć, że w przedmiotowej sprawie czynności Wspólnoty Mieszkaniowej związane z dostawą mediów do lokali mieszkalnych, które są zwolnione od podatku są przedmiotem działalności gospodarczej Wnioskodawcy, tym samym mają charakter stały a zatem nie mają charakteru transakcji pomocniczych.

W świetle powyższego - odnosząc powyższe rozważania do przedstawionego we wniosku opisu sprawy - stwierdzić należy, że zwolniony od podatku VAT obrót z tytułu dostawy mediów do lokali mieszkalnych na cele mieszkaniowe, jako transakcje związane z nieruchomościami, które nie mają charakteru czynności pomocniczych, wliczany jest do wartości sprzedaży, o której mowa w art. 113 ust. 1 ustawy o VAT.

Należy nadmienić, że jedynie opłaty (zaliczki) uiszczane przez właścicieli lokali mieszkalnych, w związku z obowiązkiem uczestniczenia w kosztach zarządu nieruchomością wspólną nie są objęte przepisami ustawy o VAT. Wspólnota nabywając towary i usługi dla celów nieruchomości wspólnej nie wykonuje żadnych czynności na rzecz właścicieli. W związku z tym ww. opłaty związane z nieruchomością wspólną nie są wliczane do wartości sprzedaży, o której mowa w art. 113 ust. 1 ustawy o VAT.

Tym samym stanowisko Wnioskodawcy, że sprzedaż mediów dostarczanych do lokali mieszkalnych nie powinna być wliczana do limitu obrotów uprawniającym do zwolnienia podmiotowego, należało uznać za nieprawidłowe.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Zgodnie z art. 14b § 3 powołanej w sentencji ustawy Ordynacja podatkowa, składający wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej obowiązany jest do wyczerpującego przedstawienia zaistniałego stanu faktycznego albo zdarzenia przyszłego.

W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu stanu faktycznego wydana interpretacja traci swą ważność.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem.

Zgodnie z przepisem § 1 pkt 1 rozporządzenia Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej z dnia 28 sierpnia 2008 r. w sprawie przekazania rozpoznawania innym wojewódzkim sądom administracyjnym niektórych spraw z zakresu działania ministra właściwego do spraw finansów publicznych, Prezesa Zakładu Ubezpieczeń Społecznych oraz Prezesa Kasy Rolniczego Ubezpieczenia Społecznego (Dz.U. Nr 163, poz. 1016) skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gliwicach, ul. Prymasa Stefana Wyszyńskiego 2, 44-101 Gliwice, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – t.j. Dz.U. z 2016 r. poz. 718 ze zm.).

Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a, 43-300 Bielsko-Biała.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.

Reklama

O nas

Regulamin