Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Bydgoszczy
ITPB1/4511-683/16-1/MR
z 26 października 2016 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2015 r., poz. 613 z późn. zm.) oraz § 5 pkt 1 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 22 kwietnia 2015 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2015 r., poz. 643) Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy działający w imieniu Ministra Rozwoju i Finansów stwierdza, że stanowisko – przedstawione we wniosku z dnia 18 lipca 2016 r. (data wpływu 26 lipca 2016 r.), o wydanie interpretacji indywidualnej przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie skutków podatkowych zawarcia umów powiernictwa – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 26 lipca 2016 r. wpłynął ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie skutków podatkowych zawarcia umów powiernictwa.

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe.

Wnioskodawca, działając jako powierzający, zawarł umowę (dalej: Umowa powiernictwa) ze spółką akcyjną (dalej: Spółka lub Powiernik). Wnioskodawca w ramach prowadzonej przez siebie działalności gospodarczej, w związku z zwartą Umową powiernictwa przeniósł na rzecz Powiernika środki pieniężne (dalej: Majątek). Wnioskodawcy przysługuje prawo do rozliczania dochodów z pozarolniczej działalności gospodarczej na zasadach określonych w art. 30c ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych (wg 19% podatku liniowego), jednocześnie na żadnym etapie opisanego stanu faktycznego nie zajdą przesłanki określone w art. 9a ust. 3 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Spółka na podstawie Umowy powiernictwa obowiązana jest do zarządu Majątkiem, w szczególności poprzez wniesienie Majątku do spółki komandytowej (dalej: Sp.k.) Wniesienia Majątku do Sp.k. Powiernik dokonał we własnym imieniu, ale na rzecz Powierzającego. Sp.k. będzie prowadzić działalność gospodarczą na terytorium RP. Z tytułu wykonywania Umów powiernictwa Powiernikowi, będzie przysługiwało wynagrodzenie.

Na podstawie Umowy powiernictwa Powiernik:

1. nie jest upoważniony do rozporządzania Majątkiem lub jego składnikami wbrew lub ponad umowę,
2. nie jest upoważniony do odbierania oświadczeń woli lub wiedzy z bezpośrednim skutkiem dla Powierzającego,
3. jest obowiązany stosować się do wskazówek, żądań lub wytycznych Powierzającego w zakresie zarządu Majątkiem, w tym w szczególności wykonywać uprawnienia Komandytariusza w Sp.k. zgodnie z dyspozycjami Powierzającego,
4. jest obowiązany, na żądanie Powierzającego, pobierać ze Sp.k. korzyści wynikające z objęcia w niej ogółu praw i obowiązków (pozycji) Komandytariusza, w tym udziału w zysku przypadającego na Komandytariusza lub zaliczki na poczet udziału w zysku przypadającego na Komandytariusza, oraz nieodpłatnie wydawać Powierzającemu wszelkie takie korzyści, w miejscu i w sposób określony przez Powierzającego, z uwzględnieniem obowiązków wynikających z powszechnie obowiązujących przepisów prawa,
5. jest obowiązany, na żądanie Powierzającego, pobierać ze Sp.k. i wydawać Powierzającemu środki pieniężne w wysokości niezbędnej do zapłaty należności publicznoprawnych, w tym zaliczek na poczet tych należności lub według wyboru Powierzającego pobierać ze Sp.k. i przekazywać (w charakterze wyręczyciela) na rachunki bankowe odpowiednich organów środki pieniężne w wysokości niezbędnej do zapłaty należności publicznoprawnych Powierzającego,
6. jest obowiązany stosować się do wskazówek, żądań lub wytycznych Powierzającego w zakresie zarządu Majątkiem,
7. jest obowiązany do bieżącego informowania Powierzającego, na jego żądanie, o stanie Majątku oraz o stanie Sp.k.; obowiązek informacyjny jest realizowany w formie dowolnej; Powierzający może zażądać przekazania informacji na piśmie, przy czym Powiernik udziela informacji Powierzającemu w takiej formie w ciągu 7 (siedem) dni roboczych od daty otrzymania żądania od Powierzającego.

Po zakończeniu Umowy powiernictwa Powiernik:

1. obowiązany jest złożyć sprawozdanie z zarządu, zawierające część pisemną rachunkową z rozbiciem na lata kalendarzowe; w razie wątpliwości uznaje się, że sprawozdanie powinno być wzorowane/zbliżone do sprawozdania finansowego,
2. obowiązany jest przenieść na Powierzającego, nieodpłatnie, ogół praw i obowiązków w Spółce komandytariusza oraz wydać Powierzającemu, nieodpłatnie, wszystkie nie wydane do tej chwili korzyści wynikające z objęcia ogółu praw i obowiązków (pozycji) komandytariusza w Sp.k., w tym udziału w zysku przypadającego na komandytariusza lub zaliczki na poczet udziału w zysku przypadającego na komandytariusza, oraz nieodpłatne wydać Powierzającemu wszelkie takie korzyści.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytania.

1. Czy Wnioskodawca będzie podatnikiem podatku dochodowego z tytułu dochodu osiąganego z działalności gospodarczej prowadzonej w ramach Sp.k. na jego rzecz, ale za pośrednictwem Powiernika?
2. W jaki sposób do Wnioskodawcy będą przypisane przychody i koszty z tytułu udziału w zysku Sp.k. oraz czy będą podlegały łączeniu z innymi przychodami i kosztami z pozarolniczej działalności gospodarczej?
3. Czy Wnioskodawca może rozliczyć dochody uzyskane w związku z działalnością prowadzoną w ramach Sp.k. na jego rzecz, ale za pośrednictwem Powiernika, na zasadach określonych w art. 30c ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych (wg 19% podatku liniowego)?
4. Czy wydanie w przyszłości przez Powiernika ogółu praw i obowiązków w Sp.k. Wnioskodawcy będzie skutkować powstaniem u Powierzającego przychodu podlegającego opodatkowaniu?

Ad. 1

Zdaniem Wnioskodawcy, dochody osiągnięte przez Powiernika z tytułu uczestnictwa w Sp.k., stanowią dochód z działalności gospodarczej Powierzającego, a nie powiernika. Powiernik będzie komandytariuszem w Sp.k. i będzie działał we własnym imieniu, jednak w interesie i na rzecz Powierzającego. Stosownie do art. 9 ust. 1, 1a i 2 ustawy o PIT, opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku. Jeżeli podatnik uzyskuje dochody z więcej niż jednego źródła, przedmiotem opodatkowania w danym roku podatkowym jest, z zastrzeżeniem art. 29-30c, art. 30e, art. 30f oraz art. 44 ust. 7e i 7f, suma dochodów z wszystkich źródeł przychodów. Dochodem ze źródła przychodów, jeżeli przepisy art. 24-25 oraz art. 30f nie stanowią inaczej, jest nadwyżka sumy przychodów z tego źródła nad kosztami ich uzyskania osiągnięta w roku podatkowym. Jeżeli koszty uzyskania przekraczają sumę przychodów, różnica jest stratą ze źródła przychodów.

Podstawowym warunkiem wystąpienia u podatnika obowiązku zapłaty podatku dochodowego jest zatem uzyskanie przez niego dochodu, rozumianego jako nadwyżka przychodu nad kosztami jego uzyskania w rozumieniu ww. ustawy podatkowej. W szczególnych przypadkach wymienionych w ustawie dochód ten jest równy przychodowi. Istotą powstania zobowiązania w tym podatku jest zatem uzyskanie przez osobę fizyczną (podatnika) korzyści (przysporzenia) ze zdarzenia, czy też czynności prawnej, z którymi ww. ustawa wiąże obowiązek podatkowy.

Zgodnie z art. 8 ust. 1 ustawy o PIT, przychody z udziału w spółce niebędącej osobą prawną, ze wspólnej własności, wspólnego przedsięwzięcia, wspólnego posiadania lub wspólnego użytkowania rzeczy lub praw majątkowych u każdego podatnika określa się proporcjonalnie do jego prawa do udziału w zysku (udziału) oraz, z zastrzeżeniem ust. 1a, łączy się z pozostałymi przychodami ze źródeł, z których dochód podlega opodatkowaniu według skali, o której mowa w art. 27 ust. 1. W przypadku braku przeciwnego dowodu przyjmuje się, że prawa do udziału w zysku (udziału) są równe.

Stosownie do art. 5a pkt 26 ustawy o PIT, ilekroć w ustawie jest mowa o spółce niebędącej osobą prawną, oznacza to spółkę niebędącą podatnikiem podatku dochodowego (w tym także spółkę komandytową). W obrocie gospodarczym zarówno osoby fizyczne, osoby prawne, jak i jednostki organizacyjne nieposiadające osobowości prawnej (spółki osobowe) nie muszą działać osobiście. Dopuszczalne jest działanie przez przedstawiciela. Istota przedstawicielstwa w prawie cywilnym polega na tym, że pewna osoba dokonuje w imieniu i na rzecz innego podmiotu czynności prawnych. Jeżeli czynność dokonana przez przedstawiciela mieści się w granicach umocowania udzielonego przez reprezentowanego, wywołuje ona bezpośredni skutek dla podmiotu, który udzielił pełnomocnictwa. Powszechnie wskazuje się, że prawu cywilnemu znane są także inne podobne instytucje, które pełnią funkcje zbliżone do przedstawicielstwa, przy czym nie należy ich utożsamiać z przedstawicielstwem. Od tej instytucji należy odróżnić np. powiernika, który na zewnątrz działa jako samodzielny podmiot prawa, jednak z mocy wewnętrznego porozumienia z inną osobą, na rzecz której działa, nie występuje we własnym interesie. Powiernictwo, jako instytucja prawna nie jest uregulowane w prawie polskim. Podstawą do konstruowania czynności powierniczych jest wyrażona w art. 353 § 1 Kodeksu cywilnego (dalej: K.c.), zasada swobody kontraktowej. Zgodnie z tym przepisem strony zawierające umowę mogą ułożyć stosunek prawny według swego uznania, byleby jego treść lub cel nie sprzeciwiały się właściwości (naturze) stosunku, ustawie ani zasadom współżycia społecznego.

Podstawą do skonstruowania Umowy powierniczej może być stosunek zlecenia. Prawa i obowiązki stron Umowy powierniczej należy zatem zasadniczo oceniać według przepisów o zleceniu. Jak wynika z art. 734 i 735 K.c. istotą umowy zlecenia jest odpłatne lub nieodpłatne dokonanie określonej czynności prawnej w imieniu dającego zlecenie lub (jeżeli tak stanowi umowa) w imieniu własnym, lecz na rachunek zlecającego. W tym ostatnim wypadku wszelkie nabycie praw lub rzeczy ma charakter powierniczy (fiduicjalny), a przyjmujący zlecenie ma obowiązek wydać zlecającemu wszystko, co przy wykonaniu zlecenia dla niego uzyskał, chociażby w imieniu własnym (art. 740 zd. 2 K.c.). Władztwo nad nabytymi prawami, jakie można przypisać zleceniobiorcy wykonującemu zlecenie powiernicze jest ograniczone, a to poprzez:

• ograniczenie czasowe - zleceniobiorca obowiązany jest przekazać nabyte prawa, bądź uzyskane korzyści na pierwsze żądanie zleceniobiorcy,
• ustawowo wyłączoną możliwość rozporządzania tymi prawami lub korzyściami na rzecz kogo innego aniżeli zleceniodawca lub wskazany przezeń podmiot, co powoduje wyłączenie możliwość efektywnego zwiększenia masy majątkowej zleceniobiorcy o prawa nabyte w wykonaniu powiernictwa,
• nieekwiwalentność dla zleceniobiorcy zbycia nabytych we własnym imieniu, lecz na rachunek zlecającego praw - prawa te przenoszone są na zlecającego nieodpłatnie - zgodnie z art. 742 K.c. dający zlecenie zwraca przyjmującemu zlecenie jedynie wydatki, które ten poczynił w celu należytego wykonania zlecenia, oraz zwalnia go od zobowiązań, które ten w powyższym celu zaciągnął w imieniu własnym, natomiast w przypadku przenoszenia powierniczo nabytych praw na wskazaną przez zlecającego osobę trzecią cena zbycia stanowi należność zleceniodawcy (art. 740 K.c.),
• przyjmującemu zlecenie nie wolno używać we własnym interesie rzeczy i pieniędzy dającego zlecenie. Od sum pieniężnych zatrzymanych ponad potrzebę wynikającą z wykonywania zlecenia powinien płacić dającemu zlecenie odsetki ustawowe (art. 741 K.c.).

Wnioskodawca zawarł ze Spółką Umowę powiernictwa. W związku z zawartą umową Powierzający przeniósł na rzecz Powiernika Majątek. Powiernik obowiązany jest do zarządu Majątkiem, w szczególności poprzez wniesienie Majątku do spółki komandytowej jako wkładu pieniężnego - na zlecenie Powierzającego. Ponadto Spółka zobowiązana jest do nieodpłatnego wydania Powierzającemu wszystkiego co uzyska z tytułu członkostwa w spółce komandytowej. W związku z powyższym rzeczywistym podmiotem praw i obowiązków przysługujących z tytułu uczestnictwa w spółce komandytowej będzie Powierzający. Zasadniczo podatnikami podatku dochodowego z tytułu dochodów uzyskiwanych z działalności prowadzonej przez spółkę komandytową są wspólnicy tej spółki, ponieważ generalnie to wspólnicy są jednocześnie beneficjentami korzyści uzyskiwanych przez spółkę, tj. uczestniczą w wypracowanym przez nią zysku. Jednak w związku z zawartą Umową powiernictwa rzeczywistym beneficjentem skutków prowadzonej przez Sp.k. działalności nie będzie Spółka, lecz Powierzający. Spółka zobowiązana jest bowiem wydać Wnioskodawcy nieodpłatnie wszystko co uzyskała z tytułu członkostwa w spółce komandytowej. W związku z powyższym Spółka nie uzyska przychodu podatkowego z tytułu udziału w Sp.k., przychód ten uzyska Wnioskodawca, jako faktyczny beneficjent i to na nim będzie ciążył obowiązek zapłaty podatku dochodowego od osób fizycznych.

Powyższe stanowisko znajduje potwierdzenie w wydawanych przez organy podatkowe interpretacjach, m.in.:

• w interpretacji indywidualnej Dyrektora Izby Skarbowej w Bydgoszczy z dnia 8 grudnia 2015 r., sygn. ITPB1/4511-973/15/WM;
• w interpretacji indywidualnej Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie z dnia 5 października 2015 r., sygn. IPPB1/4511-926/15-2/EC;
• w interpretacji indywidualnej Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach z dnia 3 sierpnia 2015 r., sygn. IBPB-1-1/4511-198/15/AP;
• w interpretacji indywidualnej Dyrektora Izby Skarbowej w Poznaniu z dnia 26 lutego 2015 r., sygn. ILPB1/415-1295/14-2/AP;
• w interpretacji indywidualnej Dyrektora Izby Skarbowej w Bydgoszczy z dnia 2 czerwca 2016 r., sygn. ITPB1/4511-257/16/MR

Reasumując Wnioskodawca będzie zobowiązany opodatkować dochód osiągnięty z tytułu uczestnictwa (pośredniego) w spółce komandytowej - będzie on zatem podatnikiem w związku z dochodami osiągniętym z tytułu udziału w sp.k.

Ad. 2

Zdaniem Wnioskodawcy, powinien on rozliczać przychody i koszty z tytułu udziału w zysku Sp.k. w sposób proporcjonalny do przypadającego formalnie na Powiernika udziału w zysku Sp.k., jednocześnie przychody te i koszty będą podlegały łączeniu z innymi przychodami i kosztami z pozarolniczej działalności gospodarczej Powierzającego.

Stosownie do treści art. 8 ust. 1 ustawy o PIT przychody z udziału w spółce niebędącej osobą prawną u każdego podatnika określa się proporcjonalnie do jego prawa do udziału w zysku.

Przepis ten wyraża zasadę transparentności spółek osobowych, która oznacza, że spółka osobowa nie jest podatnikiem podatku dochodowego, dlatego dochód osiągany przez spółkę osobową podlega opodatkowaniu na poziomie każdego wspólnika tej spółki.

W związku z powyższym przychody i koszty podatkowe osiągane na skutek działalności prowadzonej przez Sp.k. powinny zostać przypisane do podmiotów będących podatnikami i mających bezpośredni lub pośredni udział w tej spółce, w tym także do Wnioskodawcy, proporcjonalnie do posiadanego prawa do udziału w zysku.

Reasumując Wnioskodawca powinien dokonać rozpoznania przychodów i kosztów z tytułu przypadającego na Powiernika udziału w zysku Sp.k. - w sposób proporcjonalny do posiadanego udziału w zysku Sp.k. Jednocześnie przychody te i koszty będą podlegały łączeniu z innymi przychodami i kosztami z pozarolniczej działalności gospodarczej Powierzającego.

Ad. 3

Zdaniem Wnioskodawcy, może on rozliczyć dochody uzyskane w związku z działalnością prowadzoną w ramach sp.k. na jego rzecz, ale za pośrednictwem Powiernika, na zasadach określonych w art. 30c ustawy o PIT (wg 19% podatku liniowego), pod warunkiem, że spełnione zostaną warunki określone w art. 9a ust. 2-5 ustawy o PIT.

Zgodnie z art. 30c ust. 1 ustawy o PIT podatek dochodowy od dochodów z pozarolniczej działalności gospodarczej lub działów specjalnych produkcji rolnej uzyskanych przez podatników, o których mowa w art. 9a ust. 2 lub 7, z zastrzeżeniem art. 29, 30 i 30d, wynosi 19% podstawy obliczenia podatku. Stosowanie do art. 9a ust. 2 ustawy o PIT Podatnicy, z zastrzeżeniem ust. 3, mogą wybrać sposób opodatkowania dochodów z pozarolniczej działalności gospodarczej na zasadach określonych w art. 30c. W tym przypadku są obowiązani do złożenia właściwemu naczelnikowi urzędu skarbowego do dnia 20 stycznia roku podatkowego pisemnego oświadczenia o wyborze tego sposobu opodatkowania. Jeżeli podatnik rozpoczyna prowadzenie pozarolniczej działalności gospodarczej, oświadczenie może złożyć na podstawie przepisów o swobodzie działalności gospodarczej, a jeżeli podatnik nie złożył oświadczenia na podstawie tych przepisów - pisemne oświadczenie składa właściwemu naczelnikowi urzędu skarbowego, nie później niż w dniu uzyskania pierwszego przychodu.

Zgodnie z art. 9a ust. 3 ustawy o PIT jeżeli podatnik, który wybrał sposób opodatkowania, o którym mowa w ust. 2, uzyska z działalności gospodarczej prowadzonej samodzielnie lub z tytułu prawa do udziału w zysku spółki niebędącej osobą prawną przychody ze świadczenia usług na rzecz byłego lub obecnego pracodawcy, odpowiadających czynnościom, które podatnik lub co najmniej jeden ze wspólników:

1. (uchylony)
2. wykonywał lub wykonuje w roku podatkowym
   
   
   1. w ramach stosunku pracy lub spółdzielczego stosunku pracy, podatnik ten traci w roku podatkowym prawo do opodatkowania w sposób określony w art. 30c i jest obowiązany do wpłacenia zaliczek od dochodu osiągniętego od początku roku, obliczonych przy zastosowaniu skali podatkowej, o której mowa w art. 27 ust. 1, oraz odsetek za zwłokę od zaległości z tytułu tych zaliczek.

Wybór sposobu opodatkowania dokonany w oświadczeniu, o którym mowa w ust. 2, dotyczy również lat następnych, chyba że podatnik, w terminie do dnia 20 stycznia roku podatkowego, zawiadomi w formie pisemnej właściwego naczelnika urzędu skarbowego o rezygnacji z tego sposobu opodatkowania lub złoży w tym terminie pisemny wniosek lub oświadczenie o zastosowanie form opodatkowania określonych w ustawie o zryczałtowanym podatku dochodowym (art. 9a ust. 4 ustawy o PIT). Jeżeli podatnik:

1. prowadzi działalność gospodarczą samodzielnie i jest wspólnikiem spółki niebędącej osobą prawną,
2. jest wspólnikiem spółki niebędącej osobą prawną
   
   
   1. wybór sposobu opodatkowania, o którym mowa w ust. 2, dotyczy wszystkich form prowadzenia tej działalności, do których mają zastosowanie przepisy ustawy (art. 9a ust. 5 ustawy o PIT). Wnioskodawcy przysługuje prawo do rozliczania przychodów z działalności gospodarczej wg zasad wskazanych w art. 30c ww. ustawy - złożył wcześniej oświadczenie naczelnikowi urzędu skarbowego, że chce opodatkować dochody z działalności gospodarczej podatkiem liniowym. W związku z powyższym zgodnie z art. 9a ust. 4 i 5 ustawy o PIT wybór ten będzie skuteczny także do dochodów uzyskiwanych z pośrednictwem Sp.k.

Powyższe stanowisko znajduje potwierdzenie w wydawanych przez organy podatkowe interpretacjach, m.in. w interpretacjach indywidualnych Dyrektora Izby Skarbowej w Bydgoszczy z dnia 8 grudnia 2015 r., sygn. ITPB1/4511-973/15/WM oraz z dnia 2 czerwca 2016 r., sygn. ITPB1/4511-257/16/MR.

Reasumując Powierzający ma prawo wyboru zasad opodatkowania dochodów uzyskiwanych za pośrednictwem Sp.k. na zasadach określonych w art. 30c ustawy o PIT (wg 19% podatku liniowego).

Ad. 4

Zdaniem Wnioskodawcy, wydanie Powierzającemu, w przyszłości, ogółu praw i obowiązków w Sp.k. przez Powiernika nie będzie skutkować powstaniem u Powierzającego przychodu podlegającego opodatkowaniu. Stosownie do treści art. 11 ust. 1 ustawy o PIT - przychodami, z zastrzeżeniem art. 14-15, art. 17 ust. 1 pkt 6, 9 i 10 w zakresie realizacji praw wynikających z pochodnych instrumentów finansowych, art. 19 i art. 20 ust. 3, są otrzymane lub postawione do dyspozycji podatnika w roku kalendarzowym pieniądze i wartości pieniężne oraz wartość otrzymanych świadczeń w naturze i innych nieodpłatnych świadczeń.

W związku z powyższym podstawą uzyskania przychodów mogą być tylko takie czynności, w wyniku których następuje po stronie osoby fizycznej przysporzenie majątkowe, mające konkretny wymiar finansowy. Co do zasady o zaliczeniu danego przysporzenia majątkowego do przychodów danego podatnika decyduje definitywny charakter tego przysporzenia w tym sensie, że w sposób ostateczny faktycznie powiększa on aktywa tej osoby. Konsekwencją przyjęcia tezy o charakterze przychodu jako definitywnego przysporzenia w majątku podatnika jest uznanie, że za przychody podatkowe mogą być uznane tylko te przychody, które nie mają charakteru zwrotnego. Skoro zatem umowa powiernicza zawiera zobowiązanie powiernika do zwrotu majątku dla powierzającego na jego żądanie, na powierniku nie będzie spoczywać obowiązek rozliczenia transakcji mających znaczenie podatkowe.

Za przychód należy zatem uznać każdą formę przysporzenia majątkowego, zarówno formę pieniężną jak i niepieniężną, w tym nieodpłatne świadczenia otrzymane przez podatnika. Pod pojęciem przychodu należy rozumieć każde działanie lub zaniechanie na rzecz innej osoby oraz wszystkie zjawiska gospodarcze i zdarzenia prawne, których następstwem jest uzyskanie korzyści kosztem innego podmiotu, lub te wszystkie zdarzenia prawne i zdarzenia gospodarcze, których skutkiem jest nieodpłatne przysporzenie majątku innej osobie, mające konkretny wymiar finansowy. Przeniesienie własności ogółu praw i obowiązków w Sp.k. przez Powiernika na rzecz Wnioskodawcy w wykonaniu zobowiązania powiernika wynikającego z Umowy powierniczej należy uznać za neutralne podatkowo dla Wnioskodawcy, ponieważ w ramach tego przeniesienia własności nastąpi otrzymanie przez Wnioskodawcę własnych aktywów. Powyższa czynność nie będzie skutkować przysporzeniem majątkowym po stronie Wnioskodawcy, w konsekwencji nie powstanie u niego z tego tytułu przychód do opodatkowania. Powyższe stanowisko znajduje potwierdzenie w wydawanych interpretacjach podatkowych, podzielił je m.in. Dyrektora Izby Skarbowej w Bydgoszczy w interpretacji indywidualnej z dnia 2 czerwca 2016 r., sygn. ITPB1/4511-257/16/MR.

Reasumując wydanie Powierzającemu, w przyszłości, ogółu praw i obowiązków w Sp.k. przez Powiernika nie będzie skutkować powstaniem u Powierzającego przychodu podlegającego opodatkowaniu.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

Mając powyższe na względzie, stosownie do art. 14c § 1 Ordynacji podatkowej, odstąpiono od uzasadnienia prawnego dokonanej oceny stanowiska Wnioskodawcy.

W nawiązaniu do powołanych przez Wnioskodawcę interpretacji indywidualnych, tutejszy organ stwierdza, że zostały one wydane w indywidualnych sprawach i nie mają zastosowania w przedmiotowej sprawie.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2016 r., poz. 718 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy). Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Bydgoszczy Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Toruniu, ul. Św. Jakuba 20, 87-100 Toruń.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.