2016.11.22 - Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie

Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie
IPPP2/4512-626/16-2/IZ
z 22 listopada 2016 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2015 r., poz. 613, z późn. zm.) oraz § 6 pkt 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 22 kwietnia 2015 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2015 r. poz. 643) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działający w imieniu Ministra Rozwoju i Finansów stwierdza, że stanowisko Strony - przedstawione we wniosku z dnia 17 sierpnia 2016 r. (data wpływu 22 sierpnia 2016 r.), o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie prawa do odliczenia podatku naliczonego od zakupu samochodu przed rejestracją dla potrzeb podatku od towarów i usług – jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 22 października 2016 r. wpłynął ww. wniosek, o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie prawa do odliczenia podatku naliczonego od zakupu samochodu przed rejestracją dla potrzeb podatku od towarów i usług.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny:

W lutym 2015 r. Wnioskodawca zakupił auto na potrzeby działalności gospodarczej, ale wtedy nie był jeszcze czynnym płatnikiem podatku VAT. Działalność gospodarczą Wnioskodawca zarejestrował kilka miesięcy później.

Od IV kwartału 2014 roku Wnioskodawca planował rozpocząć działalność gospodarczą w zakresie handlu, zaopatrzenia i usług świadczonych na rzecz firm przemysłowych (PKD: 47.91.Z) oraz wynajmu samochodów. W tym celu, już w tym okresie, z zamiarem rozpoczęcia działalności rozpoczął zakupy, które miały być wykorzystywane w działalności.

Najpierw została zakupiona domena internetowa, której nazwa pokrywa się z obecną nazwą firmy tj. ....pl, co Wnioskodawca dokumentuj wydrukiem z Krajowego Rejestru Domen (zakup miał miejsce w listopadzie 2014 roku). Również w IV kwartale 2014 roku składał wnioski do Urzędu Pracy o przyznanie dotacji na rozpoczęcie działalności, na które w 2014 roku dostał odpowiedź odmowną, sugerująca, że za kilka miesięcy będzie mógł otrzymać dotację. Takich wniosków złożył jeszcze w 2015 roku dwa. Jednak, nie chcąc rezygnować z funduszy z Urzędu Pracy, zmuszony był czekać z rejestracją firmy.

Następnym zakupem było auto, które miało być wykorzystywane w działalności. Chcąc odliczyć zakup auta Wnioskodawca poszukiwał takiego samochodu, które mógłby kupić na fakturę VAT od firmy będącej czynnym płatnikiem podatku od towarów i usług. Takie auto znalazł i zakupił w lutym 2015 roku. Wnioskodawca dokonał jego zakupu wyłącznie na swoje nazwisko. Zakup dotyczył pojazdu samochodowego o dopuszczalnej masie całkowitej nieprzekraczającej 3,5 tony. Nie jest to pojazd samochodowy, o którym mowa w art. 86a ust. 9 w związku z art. 86 a ust. 4 pkt 2 ustawy o VAT, a co za tym idzie, nie posiada zaświadczenia wydanego przez okręgową stację kontroli pojazdów. Nie jest to również pojazd samochodowy konstrukcyjnie przygotowany do przewozu co najmniej 10 osób łącznie z kierowcą.

W maju 2015 r. Wnioskodawcy została przyznana dotacja z Urzędu Pracy na założenie działalności gospodarczej, ale ze względu na duże opóźnienia w wypłatach przez Powiatowy Urząd Pracy, miał możliwość zgłoszenia firmy do CEIDG dopiero pod koniec października 2015 roku. W listopadzie 2015 r. Wnioskodawca zarejestrował swoją działalność gospodarczą.

W związku z udokumentowaniem wykorzystywania samochodu wyłącznie do celów związanych z działalnością gospodarczą ustalone zostały zasady i regulamin, dodatkowo potwierdzony prowadzoną przez podatnika szczegółową ewidencją przebiegu pojazdu, które to wykluczają użycie pojazdu do celów prywatnych. Właściciel firmy oraz pełnomocnik podatkowy jest zobowiązany prowadzić nadzór nad użytkowaniem pojazdu w sposób zgodny z wytycznymi zasad i regulaminów. Regulamin jasno określa kto jest uprawniony do korzystania z przedmiotowego pojazdu, dla jakich celów, w jakim zakresie oraz kiedy samochód może być używany (np. dojazdy do klientów, dostawy faktur i towarów, pomiary, zakupy na rzecz firmy wykonywane wyłącznie w czasie pracy lub w czasie wypełniania obowiązków na rzecz firmy); do czego zobowiązani są użytkownicy samochodu (również Ci wynajmujący samochód), kto ponosi koszty eksploatacji samochodu oraz miejsce parkowania samochodu. Regulamin zobowiązuje też użytkowników pojazdu do dokonywania wpisów rejestrujących każde wykorzystanie przedmiotowego pojazdu zawierające dokładne opisy tras, daty i cele wyjazdów, co następnie pozwala na obiektywne stwierdzenie czy przejazd był związany z prowadzoną działalnością gospodarczą np. na podstawie zawartych przez firmę transakcji, dostarczonych towarów, wykonanych pomiarów czy wysłanych ofert handlowych. Pojazd parkowany jest w siedzibie firmy w godzinach oraz po godzinach pracy. Wprowadzono również umowy najmu pojazdu. Dodatkowo, Wnioskodawca prowadzi kontrolę zużycia paliwa poprzez wyliczenie wskaźnika średniego zużycia paliwa. W takim przypadku nie jest możliwe użytkowanie tego pojazdu na cele prywatne.

Zgodnie z art. 86a ust. 7 ustawy o VAT prowadzona jest ewidencja przebiegu pojazdów. Zgodnie z art. 86a ust. 12 ustawy do US złożono odpowiednią informację o pojeździe.

W PKD firmy ujęte jest też PKD, które pozwala potraktować zakupiony samochód jako towar handlowy i z tego faktu Wnioskodawca będzie otrzymywał przychody z tytułu jego wynajmu firmom będącym czynnymi podatnikami podatku od towarów i usług.

Zgłoszenie rejestracyjne w zakresie podatku od towarów i usług VAT-R jako podatnik VAT czynny zgodnie z art. 96 ustawy o VAT zostało złożone w terminie 15 listopada 2015 r., gdzie dokonano wyboru kwartalnego sposobu rozliczenia podatku od towarów i usług.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie:

W związku z tym, iż auto zostało zakupione wyłącznie na potrzeby działalności gospodarczej czy właściwe jest rozliczenie jego zakupu i odliczenie zapłaconego podatku VAT (w pierwszym okresie, za który Wnioskodawca złożył deklarację VAT-7K właściwym dla rozliczenia tej faktury za zakup auta) pomimo tego, iż w momencie jego zakupu Wnioskodawca nie był czynnym podatnikiem VAT?

Stanowisko Wnioskodawcy:

Art. 88 ust. 4 ustawy o VAT mówi, że obniżenia kwoty lub zwrotu różnicy podatku należnego nie stosuje się również do podatników, którzy nie są zarejestrowani jako podatnicy VAT czynni. Jednocześnie, z treści tego przepisu nie wynika, by posiadanie statusu czynnego podatnika VAT było konieczne już w momencie otrzymywania faktury zakupowej.

Przepisy ustawy o VAT - choć wskazują, że odliczenie przysługuje podatnikom zarejestrowanym jako podatnicy VAT czynni - nie pozbawiają jednak podatników prawa do odliczenia VAT naliczonego od zakupów dokonanych przed rejestracją o ile zakupione towary i usługi będą wykorzystywane do bieżącej lub przyszłej działalności opodatkowanej.

Zgodnie z ogólną regułą określoną w art. 86 ust. 10 ustawy o VAT, prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego powstaje w rozliczeniu za okres, w którym w odniesieniu do nabytych lub importowanych przez podatnika towarów i usług powstał obowiązek podatkowy.

Na podstawie art. 86 ust. 11 ustawy o VAT podatek naliczony nieodliczony w powyżej określonym terminie można także odliczyć w jednym z dwóch kolejnych okresów rozliczeniowych.

Zdaniem organów podatkowych, podatnik sam decyduje - (np. IPPP2/443-35/13-2/KOM) poprzez odpowiednie wypełnienie formularza VAT-R - za który miesiąc złoży po raz pierwszy deklarację VAT. Jeżeli chce skorzystać z prawa do odliczenia podatku naliczonego od zakupów dokonanych przed rejestracją, musi w zgłoszeniu rejestracyjnym wskazać okres, za który złoży pierwszą deklarację - zgodny z brzmieniem art. 86 ust. 10 i 10b ustawy o VAT.

Status podatnika VAT czynnego konieczny jest w momencie wykazywania odliczenia, nie musi natomiast istnieć na dzień, w którym miały miejsce czynności, z których wynika podatek podlegający odliczeniu (wyrok WSA w Olsztynie z dnia 5 stycznia 2006 r., sygn,. akt I SA/Ol 445/05, orzeczenie prawomocne). Należy bowiem rozróżnić moment powstania prawa do odliczenia podatku naliczonego od momentu skorzystania z tego prawa. Podatnik nabywa prawo do obniżenia podatku należnego zasadniczo z chwilą otrzymania faktury VAT dokumentującej zakup określonego towaru/usługi. Natomiast realizacja tego prawa następuje poprzez złożenie deklaracji podatkowej, w której podatnik wyraża swoją wolę skorzystania z przysługującego mu (wcześniej powstałego) prawa. I właśnie w tym momencie podatnik musi posiadać status zarejestrowanego podatnika VAT czynnego.

Z powyższego zatem wynika, że nie ma żadnych przeszkód, aby podatnik mógł dokonać odliczenia podatku naliczonego po zarejestrowaniu się dla potrzeb podatku VAT, nawet jeśli będzie to miało miejsce kilka miesięcy po dokonanych zakupach. Brak rejestracji w charakterze podatnika VAT czynnego oznacza jedynie brak możliwości odliczania podatku naliczonego, ale z chwilą jej dokonania prawo takie zostaje nabyte i dla respektowania podstawowej zasady tego podatku, jego neutralności, należy przyjąć, że odnosi się ono także do podatku naliczonego przy zakupach dokonanych przed rejestracją (wyrok WSA w Gliwicach z dnia 11 maja 2009 r., sygn. akt III SA/Gl 139/09, orzeczenie prawomocne).

W orzecznictwie Trybunału Sprawiedliwości UE podkreśla się, że na działalność gospodarczą może składać się wiele następujących po sobie czynności oraz że czynności przygotowawcze, takie jak nabycie środków trwałych, powinny być już zaliczane do działalności gospodarczej (wyrok TSUE z dnia 1 marca 2012 r., sygn. akt C-280/10). A zatem podmiot, który podejmuje działania przygotowawcze w celu uruchomienia działalności gospodarczej nabywa już status podatnika podatku od towarów i usług, choćby nie wykonał żadnych czynności opodatkowanych. Jednakże w orzecznictwie Trybunału kładzie się nacisk na to, żeby pierwsze wydatki inwestycyjne zostały poniesione dla celów i z zamysłem rozpoczęcia działalności gospodarczej (orzeczenie TSUE z dnia 29 lutego 1996 r. sygn. akt C-110/94). Podobnie w wyroku z dnia 8 czerwca 2000 r., w sprawie C-400/98, Trybunał powiązał prawo do odliczenia podatku płaconego z transakcjami podjętymi z zamiarem realizacji planowej działalności gospodarczej. Tym samym już w momencie dokonywania pierwszej czynności, która wskazuje na to, iż dany podmiot będzie prowadził działalność gospodarczą podmiot ten staje się podatnikiem, mimo np. braku zgłoszenia rejestracyjnego, które wymagane jest dopiero przed wykonaniem pierwszej czynności podlegającej opodatkowaniu.

W interpretacji indywidualnej z dnia 8 lipca 2010 r. nr ILPP1/443-420/10-4/BD (Interpretacja ta odnosi się do sytuacji, kiedy wnioskodawca jako osoba fizyczna nieprowadząca działalności gospodarczej na własne imię i nazwisko nabył na podstawę aktu notarialnego grunt od urzędu miasta i gminy ok. 8 mies. przed rozpoczęciem działalności), Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu uznał, że przysługuje prawo do odliczenia podatku naliczonego w związku z dokonaną transakcją zakupu gruntów przed rozpoczęciem działalności gospodarczej pod warunkiem, że zakupy są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych podatkiem VAT i nie zaistnieją negatywne przesłanki zawarte w art. 88 ustawy o VAT.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest nieprawidłowe.

Zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2016 r. poz. 710, z późn. zm.), zwanej dalej ustawą, podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Stosownie do przepisu art. 15 ust. 2 ustawy, działalność gospodarcza obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

W myśl art. 86 ust. 1 ustawy, w zakresie, w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, podatnikowi, o którym mowa w art. 15, przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, z zastrzeżeniem art. 114, art. 119 ust. 4, art. 120 ust. 17 i 19 oraz art. 124.

Na mocy art. 86 ust. 2 pkt 1 ustawy – kwotę podatku naliczonego stanowi suma kwot podatku wynikających z faktur otrzymanych przez podatnika z tytułu:

nabycia towarów i usług,
dokonania całości lub części zapłaty przed nabyciem towaru lub wykonaniem usługi.

Z cyt. wyżej przepisu wynika, że prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego przysługuje wówczas, gdy zostaną spełnione określone warunki, tzn. odliczenia tego dokonuje podatnik podatku od towarów i usług, a towary i usługi, przy nabyciu których podatek został naliczony, są lub będą w przyszłości wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych. Zatem warunkiem umożliwiającym podatnikowi skorzystanie z prawa do odliczenia podatku naliczonego jest związek zakupów z wykonywanymi czynnościami opodatkowanymi. Jednocześnie przedstawiona wyżej zasada wyklucza możliwość dokonania odliczenia podatku naliczonego związanego z towarami i usługami, które nie są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, czyli w przypadku ich wykorzystywania do czynności zwolnionych od podatku oraz niepodlegających temu podatkowi. Zrealizowanie prawa do odliczenia możliwe jest wyłącznie przez podatników zarejestrowanych jako „podatnicy VAT czynni”, przez złożenie deklaracji.

Zgodnie z art. 86 ust. 10 ustawy, prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego powstaje w rozliczeniu za okres, w którym w odniesieniu do nabytych lub importowanych przez podatnika towarów i usług powstał obowiązek podatkowy.

Stosownie do art. 86 ust. 10b pkt 1 ustawy, prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego w przypadkach, o których mowa w ust. 2 pkt 1 oraz pkt 2 lit. A - powstaje nie wcześniej niż w rozliczeniu za okres, w którym podatnik otrzymał fakturę lub dokument celny.

Jeżeli podatnik nie dokonał obniżenia kwoty podatku należnego w terminach określonych w ust. 10, 10d i 10e, może obniżyć kwotę podatku należnego w deklaracji podatkowej za jeden z dwóch następnych okresów rozliczeniowych - art. 86 ust. 11 ustawy.

Natomiast, w myśl art. 86 ust. 13 ustawy, jeżeli podatnik nie dokonał obniżenia podatku należnego o kwotę podatku naliczonego w terminach, o których mowa w ust. 10, 10d, 10e i 11, może on obniżyć kwotę podatku należnego przez dokonanie korekty deklaracji podatkowej za okres, w którym powstało prawo do obniżenia kwoty podatku należnego, nie później jednak niż w ciągu 5 lat, licząc od początku roku, w którym powstało prawo do obniżenia kwoty podatku należnego, z zastrzeżeniem ust. 13a.

Dla określenia, czy podatnikowi przysługuje prawo do odliczenia podatku wynikającego z faktur dokumentujących zakupy, niezwykle istotny jest charakter związku występującego między tymi zakupami, a prowadzoną przez niego działalnością gospodarczą. Związek ten może mieć charakter bezpośredni, pośredni, jak również może dotyczyć takich czynności, które są niezbędne do funkcjonowania przedsiębiorstwa.

Do podstawowych zasad wspólnego systemu VAT należy między innymi zasada neutralności podatku dla podatnika, rozumiana jako stosowanie podatku od towarów i usług na wszystkich etapach obrotu gospodarczego z równoczesnym prawem do potrącenia podatku zawartego w poprzedniej fazie obrotu. Prawo do obniżenia podatku należnego o podatek naliczony wynika z samej konstrukcji podatku od towarów i usług i ma na celu zapewnienie neutralności tego podatku dla podatników VAT czynnych. Podatnik ma prawo do skorzystania z przedmiotowego prawa w ustalonych przepisami terminach, pod warunkiem spełnienia przez niego określonych warunków pozytywnych (związku nabytych towarów i usług z czynnościami opodatkowanymi), jak i niezaistnienia przesłanek negatywnych, określonych m.in. w art. 88 ustawy.

Stosownie do postanowień art. 88 ust. 4 ustawy, obniżenia kwoty lub zwrotu różnicy podatku należnego nie stosuje się również do podatników, którzy nie są zarejestrowani jako podatnicy VAT czynni, zgodnie z art. 96, z wyłączeniem przypadków, o których mowa w art. 86 ust. 2 pkt 7.

Zgodnie z art. 96 ust. 1 ustawy, podmioty, o których mowa w art. 15, są obowiązane przed dniem wykonania pierwszej czynności określonej w art. 5 złożyć naczelnikowi urzędu skarbowego zgłoszenie rejestracyjne, z zastrzeżeniem ust. 3.

Jak wynika z art. 96 ust. 3 ustawy, podmioty wymienione w art. 15, u których sprzedaż jest zwolniona od podatku na podstawie art. 113 ust. 1 i 9 lub wykonujące wyłącznie czynności zwolnione od podatku na podstawie art. 43 ust. 1 lub przepisów wydanych na podstawie art. 82 ust. 3, mogą złożyć zgłoszenie rejestracyjne.

W świetle art. 96 ust. 4 ustawy - naczelnik urzędu skarbowego rejestruje podatnika jako „podatnika VAT czynnego”, a w przypadku podatników, o których mowa w ust. 3 - jako „podatnika VAT zwolnionego”, i na wniosek podatnika potwierdza to zarejestrowanie.

Treść cyt. wyżej art. 88 ust. 4 ustawy nie wskazuje, aby do nabycia prawa do odliczenia podatku naliczonego konieczne było posiadanie statusu podatnika zarejestrowanego w momencie otrzymania faktur zakupu. Jednak status podatnika czynnego (zarejestrowanego) konieczny jest w momencie wykazywania odliczenia. Oznacza to, że podatnik w rozumieniu art. 15 ustawy, nabywa prawo do odliczenia podatku naliczonego w momencie otrzymania faktury, lecz aby uprawnienie to zrealizować musi posiadać status podatnika VAT czynnego (musi posiadać taki status w momencie realizacji uprawnienia). Prawo do obniżenia podatku należnego powstaje u wszystkich podatników, o ile wykażą, że zakupy były związane z bieżącą albo przyszłą działalnością opodatkowaną, a warunek rejestracji jest niezbędny do skorzystania przez podatnika z prawa do obniżenia podatku należnego

Podatnik, aby skorzystać z ww. prawa do odliczenia, musi usunąć – najpóźniej przed skorzystaniem z tego prawa – wszelkie przesłanki negatywne, w tym brak rejestracji, który uniemożliwia identyfikowanie go jako podatnika. Ponadto w celu odliczenia podatku naliczonego od wydatku związanego z zakupem samochodu konieczne jest złożenie deklaracji dla potrzeb podatku od towarów i usług za okres rozliczeniowy, w którym Wnioskodawca otrzymał fakturę VAT dokumentującą poniesiony wydatek, zgodnie z zasadami przewidzianymi prawem – art. 86 ust. 10, ust. 10b i ust. 11 ustawy.

Zatem należy stwierdzić, że ustawa o VAT nie pozbawia podatnika prawa do dokonania odliczenia podatku VAT od zakupów poczynionych przed rejestracją, o ile zakupione towary i usługi będą wykorzystywane do bieżącej (lub przyszłej) działalności opodatkowanej (oraz ewentualnie spełniać inne warunki określone w przepisach ustawy o podatku od towarów i usług). Niemniej ustawodawca dla realizacji tego prawa narzucił podatnikom obowiązek rejestracji jako podatnicy VAT czynni.

Zgodnie z art. 99 ust. 1 ustawy, podatnicy, o których mowa w art. 15, są obowiązani składać w urzędzie skarbowym deklaracje podatkowe za okresy miesięczne w terminie do 25. dnia miesiąca następującego po każdym kolejnym miesiącu, z zastrzeżeniem ust. 2-10 i art. 133.

W myśl art. 99 ust. 2 ustawy, mali podatnicy, którzy wybrali metodę kasową, składają w urzędzie skarbowym deklaracje podatkowe za okresy kwartalne w terminie do 25. dnia miesiąca następującego po każdym kolejnym kwartale.

Stosownie do art. 99 ust. 3 ustawy, podatnicy, o których mowa w ust. 1, inni niż podatnicy rozliczający się metodą kasową, mogą również składać deklaracje podatkowe, o których mowa w ust. 2, po uprzednim pisemnym zawiadomieniu naczelnika urzędu skarbowego, najpóźniej do 25. dnia drugiego miesiąca kwartału, za który będzie po raz pierwszy złożona kwartalna deklaracja podatkowa. Podatnik rozpoczynający w trakcie roku podatkowego wykonywanie czynności podlegających opodatkowaniu dokonuje zawiadomienia, o którym mowa w zdaniu pierwszym, w terminie do 25. dnia miesiąca następującego po miesiącu, w którym rozpoczął wykonywanie tych czynności.

Rozporządzenie Ministra Finansów z dnia 18 czerwca 2015 r. w sprawie wzorów deklaracji dla podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2015 r., poz. 914 z późn. zm.), określa m.in. wzory:

deklaracji dla podatku od towarów i usług (VAT-7), o której mowa w art. 99 ust. 1 ustawy, stanowiący załącznik nr 1 do rozporządzenia;

deklaracji dla podatku od towarów i usług (VAT-7K), o której mowa w art. 99 ust. 2 lub 3 ustawy, stanowiący załącznik nr 2 do rozporządzenia;

deklaracji dla podatku od towarów i usług (VAT-7D), o której mowa w art. 99 ust. 3 ustawy, stanowiący załącznik nr 3 do rozporządzenia.

Ww. rozporządzenie zawiera również objaśnienia do tych deklaracji, stanowiące załącznik nr 4 do rozporządzenia.

Jak wynika z załącznika nr 4 do ww. rozporządzenia, ilekroć w objaśnieniach jest mowa o okresie rozliczeniowym, należy przez to rozumieć: w przypadku deklaracji VAT-7 – miesiąc; w przypadku deklaracji VAT-7K i VAT-7D – kwartał. Deklaracje dla podatku od towarów i usług VAT-7 składają podatnicy, o których mowa w art. 15 ustawy, obowiązani do składania deklaracji za okresy miesięczne, zgodnie z art. 99 ust. 1 ustawy. Z kolei, deklaracje dla podatku od towarów i usług VAT-7K składają mali podatnicy, o których mowa w art. 2 pkt 25 ustawy, rozliczający podatek za okresy kwartalne, zgodnie z art. 99 ust. 2 lub 3 ustawy, niemający obowiązku płacenia zaliczek na podatek za okresy miesięczne. Natomiast, deklaracje dla podatku od towarów i usług VAT-7D składają podatnicy inni niż mali, rozliczający podatek za okresy kwartalne, zgodnie z art. 99 ust. 3 ustawy oraz podatnicy, którzy w ciągu roku podatkowego przekroczą kwoty, o których mowa w art. 2 pkt 25 ustawy.

Przez małego podatnika – na mocy art. 2 pkt 25 ustawy – rozumie się podatnika podatku od towarów i usług:

u którego wartość sprzedaży (wraz z kwotą podatku) nie przekroczyła w poprzednim roku podatkowym wyrażonej w złotych kwoty odpowiadającej równowartości 1 200 000 euro,
prowadzącego przedsiębiorstwo maklerskie, zarządzającego funduszami inwestycyjnymi, będącego agentem, zleceniobiorcą lub inną osobą świadczącą usługi o podobnym charakterze, z wyjątkiem komisu – jeżeli kwota prowizji lub innych postaci wynagrodzenia za wykonane usługi (wraz z kwotą podatku) nie przekroczyła w poprzednim roku podatkowym wyrażonej w złotych kwoty odpowiadającej równowartości 45 000 euro

– przy czym przeliczenia kwot wyrażonych w euro dokonuje się według średniego kursu euro ogłaszanego przez Narodowy Bank Polski na pierwszy dzień roboczy października poprzedniego roku podatkowego, w zaokrągleniu do 1 000 zł.

Mając na względzie powyższe należy wyjaśnić, że istnieją dwie grupy podatników VAT, którzy mają możliwość kwartalnego rozliczania się z tego podatku poprzez deklarację VAT-7K. Są to:

mali podatnicy, którzy wybrali tzw. „metodę kasową” rozliczania podatku VAT (tj. uzależnili moment rozliczania podatku VAT od uregulowania płatności);
mali podatnicy, którzy nie wybrali metody kasowej, ale chcą rozliczać się z podatku VAT za okresy kwartalne.

Ze złożonego wniosku wynika, że w lutym 2015 r. Wnioskodawca zakupił auto na potrzeby działalności gospodarczej, ale wtedy nie był jeszcze czynnym podatnikiem podatku VAT. Od IV kwartału 2014 roku planował rozpocząć działalność gospodarczą w zakresie handlu, zaopatrzenia i usług świadczonych na rzecz firm przemysłowych (PKD: 47.91.Z) oraz wynajmu samochodów. W tym celu, już w tym okresie, z zamiarem rozpoczęcia działalności rozpoczął zakupy, które miały być wykorzystywane w działalności.

Najpierw została zakupiona domena internetowa, której nazwa pokrywa się z obecną nazwą firmy tj. ....pl, co Wnioskodawca dokumentuje wydrukiem z Krajowego Rejestru Domen (zakup miał miejsce w listopadzie 2014 roku). Również w IV kwartale 2014 roku Wnioskodawca składał wnioski do Urzędu Pracy o przyznanie dotacji na rozpoczęcie działalności, na które w 2014 roku dostał odpowiedź odmowną, sugerująca, że za kilka miesięcy będzie mógł otrzymać dotację. Takich wniosków złożono jeszcze w 2015 roku dwa. W listopadzie 2015 r. Wnioskodawca zarejestrował swoją działalność gospodarczą.

Wątpliwość Wnioskodawcy dotyczy prawa do odliczenia podatku naliczonego zawartego w cenie nabytego samochodu w pierwszym okresie, za który Wnioskodawca złożył deklarację VAT-7K właściwym dla rozliczenia faktury za zakup auta.

W przedmiotowej sprawie, co do zasady Wnioskodawca w celu dokonywania odliczeń podatku naliczonego, powinien złożyć zgłoszenie rejestracyjne (VAT-R) i dokonać rejestracji jako podatnik VAT czynny od momentu rozpoczęcia prowadzenia tej działalności, przy czym za rozpoczęcie działalności należy rozumieć już samo poniesienie przez Wnioskodawcę wydatku (zakup samochodu), który jak wskazał sam Wnioskodawca został nabyty dla potrzeb działalności gospodarczej.

Skoro Wnioskodawca zakupił w lutym 2015 r. samochód mający służyć od początku działalności gospodarczej to powinien od razu złożyć zgłoszenie rejestracyjne i wykazywać podatek naliczony w deklaracji na bieżąco.

Jak wynika z opisu sprawy Wnioskodawca w dniu 15 listopada 2015 r. dokonał zgłoszenia rejestracyjnego dla potrzeb podatku od towarów i usług, w którym dokonał również wyboru kwartalnego sposobu rozliczenia podatku od towarów i usług.

Jak słusznie zauważył Wnioskodawca późniejsze złożenie zgłoszenia rejestracyjnego dla potrzeb podatku od towarów i usług nie pozbawia podatnika prawa do odliczenia podatku od zakupów towarów i usług na potrzeby prowadzonej/planowanej działalności gospodarczej.

W przedmiotowej sprawie należy jednak rozważyć czy Wnioskodawcy przysługuje możliwość kwartalnego rozliczenia podatku od towarów i usług.

Wyżej powołany przepis art. 99 ust. 3 ustawy wskazuje, że podatnicy, którzy składają deklaracje kwartalne mają obowiązek zawiadomić o tym naczelnika urzędu skarbowego, najpóźniej do 25. dnia drugiego miesiąca kwartału, za który będzie po raz pierwszy złożona kwartalna deklaracja podatkowa. Natomiast podatnicy rozpoczynający w trakcie roku podatkowego wykonywanie czynności podlegających opodatkowaniu i składają deklaracje kwartalne mają obowiązek zawiadomienia o tym naczelnika urzędu skarbowego, w terminie do 25. dnia miesiąca następującego po miesiącu, w którym rozpoczął wykonywanie tych czynności.

Z opisu sprawy wynika, że Wnioskodawca rozpoczął prowadzenie działalności gospodarczej (przez poniesienie wydatku na zakup samochodu na potrzeby działalności gospodarczej) w lutym 2015 r. Zatem, aby Wnioskodawca mógł skorzystać z kwartalnego rozliczenia podatku od towarów i usług, zobowiązany był do dokonania pisemnego zawiadomienia naczelnika urzędu skarbowego do 25 dnia miesiąca następującego po miesiącu, w którym rozpoczął wykonywanie działalności gospodarczej.

Wobec tego dla skorzystania z kwartalnego rozliczenia Wnioskodawca zobowiązany był złożyć pisemne zawiadomienie do naczelnika urzędu skarbowego do 25 marca 2015 r.

Z uwagi na fakt, że zgłoszenie rejestracyjne zostało złożone dopiero w listopadzie 2015 r. Wnioskodawca nie jest uprawniony do korzystania z kwartalnego sposobu rozliczenia podatku od towarów i usług.

W świetle powyższych okoliczności stwierdzić należy, że Wnioskodawcy przysługuje prawo do odliczenia podatku naliczonego z tytułu zakupu samochodu na potrzeby prowadzonej działalności gospodarczej, ale Wnioskodawca nie jest uprawniony do składania deklaracji kwartalnych, a tym samym niewłaściwe jest rozliczenie jego zakupu i odliczenie zapłaconego podatku VAT w pierwszym okresie, za który Wnioskodawca złożył deklarację VAT-7K właściwym dla rozliczenia faktury za zakup auta, zatem w tym zakresie stanowisko Wnioskodawcy jest nieprawidłowe.

W związku z tym, że pytanie Wnioskodawcy dotyczy prawa do odliczenia podarku naliczonego z tytułu nabycia samochodu, rozważyć należy, czy Wnioskodawcy przysługuje pełne czy też ograniczone prawo do odliczenia podatku zawartego w cenie nabytego samochodu.

Zgodnie z art. 86a ust. 1 pkt 1 ustawy, w przypadku wydatków związanych z pojazdami samochodowymi kwotę podatku naliczonego, o której mowa w art. 86 ust. 2, stanowi 50% kwoty podatku wynikającej z faktury otrzymanej przez podatnika.

Stosownie do art. 86a ust. 2 pkt 1 ustawy, do wydatków związanych z pojazdami samochodowymi, o których mowa w ust. 1, zalicza się wydatki dotyczące nabycia, importu lub wytworzenia tych pojazdów oraz nabycia lub importu ich części składowych.

Zatem zgodnie z nowymi regulacjami podatnikowi przysługuje ograniczone do 50% prawo do odliczenia podatku w odniesieniu do wszystkich wydatków związanych z pojazdami samochodowymi przeznaczonymi do użytku „mieszanego”.

Dla celów stosowania tego ograniczenia za wykorzystywanie „mieszane” należy rozumieć, że w odniesieniu do pojazdu wykorzystywanego w działalności gospodarczej istnieje możliwość jego użycia również do celów niezwiązanych z tą działalnością, np. do celów prywatnych. Wystarczy przy tym możliwość nawet tylko jednorazowego użycia pojazdu do celów prywatnych, aby uznać, że pojazd może być wykorzystywany w sposób „mieszany”. Nie jest przy tym istotny moment, w którym użycie to ma miejsce podczas całego okresu użytkowania przez podatnika danego pojazdu, żeby uznać ten pojazd za wykorzystywany do celów „mieszanych”. Celem zapewnienia właściwego wdrożenia decyzji wykonawczej Rady z 17 grudnia 2013 r. przyjmuje się, że każdy pojazd samochodowy o dopuszczalnej masie całkowitej do 3,5 tony – ze względu na swoje cechy konstrukcyjne – służy co do zasady użytkowi „mieszanemu”, a zatem wszystkie wydatki z nim związane podlegają ograniczeniu w odliczaniu do 50%.

Jednakże, od zasady wynikającej z art. 86a ust. 1 ustawy przewidziano wyjątki. I tak, w świetle art. 86a ust. 3 ustawy, przepis ust. 1 nie ma zastosowania:

w przypadku gdy pojazdy samochodowe są:
1. wykorzystywane wyłącznie do działalności gospodarczej podatnika lub
2. konstrukcyjnie przeznaczone do przewozu co najmniej 10 osób łącznie z kierowcą, jeżeli z dokumentów wydanych na podstawie przepisów o ruchu drogowym wynika takie przeznaczenie.

Na mocy art. 86a ust. 4 ustawy, pojazdy samochodowe są uznawane za wykorzystywane wyłącznie do działalności gospodarczej podatnika, jeżeli:

sposób wykorzystywania tych pojazdów przez podatnika, zwłaszcza określony w ustalonych przez niego zasadach ich używania, dodatkowo potwierdzony prowadzoną przez podatnika dla tych pojazdów ewidencją przebiegu pojazdu, wyklucza ich użycie do celów niezwiązanych z działalnością gospodarczą lub
konstrukcja tych pojazdów wyklucza ich użycie do celów niezwiązanych z działalnością gospodarczą lub powoduje, że ich użycie do celów niezwiązanych z działalnością gospodarczą jest nieistotne.

W myśl art. 86a ust. 5 ustawy, warunku prowadzenia ewidencji przebiegu pojazdu nie stosuje się w przypadku pojazdów samochodowych:

przeznaczonych wyłącznie do:
1. odprzedaży,
2. sprzedaży, w przypadku pojazdów wytworzonych przez podatnika,
3. oddania w odpłatne używanie na podstawie umowy najmu, dzierżawy, leasingu lub innej umowy o podobnym charakterze
- jeżeli odprzedaż, sprzedaż lub oddanie w odpłatne używanie tych pojazdów stanowi przedmiot działalności podatnika;
w odniesieniu do których:
1. kwotę podatku naliczonego od wydatków z nimi związanych podatnik oblicza zgodnie z ust. 1 lub
2. podatnikowi nie przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego od wydatków z nimi związanych.

Ewidencja przebiegu pojazdu jest prowadzona od dnia rozpoczęcia wykorzystywania pojazdu samochodowego wyłącznie do działalności gospodarczej podatnika do dnia zakończenia wykorzystywania tego pojazdu wyłącznie do tej działalności (art. 86a ust. 6 ustawy).

Zgodnie z art. 86a ust. 9 ustawy, do pojazdów samochodowych, o których mowa w ust. 4 pkt 2, należą:

pojazdy samochodowe, inne niż samochody osobowe, mające jeden rząd siedzeń, który oddzielony jest od części przeznaczonej do przewozu ładunków ścianą lub trwałą przegrodą:
1. klasyfikowane na podstawie przepisów o ruchu drogowym do podrodzaju: wielozadaniowy, van lub
2. z otwartą częścią przeznaczoną do przewozu ładunków;
pojazdy samochodowe, inne niż samochody osobowe, które posiadają kabinę kierowcy z jednym rzędem siedzeń i nadwozie przeznaczone do przewozu ładunków jako konstrukcyjnie oddzielne elementy pojazdu;
pojazdy specjalne, które spełniają również warunki zawarte w odrębnych przepisach, określone dla następujących przeznaczeń:
1. agregat elektryczny/spawalniczy,
2. do prac wiertniczych,
3. koparka, koparko-spycharka,
4. ładowarka,
5. podnośnik do prac konserwacyjno-montażowych,
6. żuraw samochodowy

‒ jeżeli z dokumentów wydanych zgodnie z przepisami o ruchu drogowym wynika, że dany pojazd jest pojazdem specjalnym.

Na mocy art. 86a ust. 10 ustawy, spełnienie wymagań dla pojazdów samochodowych określonych w ust. 9:

pkt 1 i 2 stwierdza się na podstawie dodatkowego badania technicznego przeprowadzonego przez okręgową stację kontroli pojazdów, potwierdzonego zaświadczeniem wydanym przez tę stację, oraz dowodu rejestracyjnego pojazdu zawierającego odpowiednią adnotację o spełnieniu tych wymagań;
pkt 3 stwierdza się na podstawie dokumentów wydanych zgodnie z przepisami o ruchu drogowym.

Zgodnie z art. 86a ust. 12 ustawy, podatnicy wykorzystujący wyłącznie do działalności gospodarczej pojazdy samochodowe, dla których są obowiązani prowadzić ewidencję przebiegu pojazdu, mają obowiązek złożyć naczelnikowi urzędu skarbowego informację o tych pojazdach w terminie 7 dni od dnia, w którym poniosą pierwszy wydatek związany z tymi pojazdami.

Ponadto należy wskazać, że art. 2 pkt 34 ustawy, stanowi, że przez pojazdy samochodowe rozumie się pojazdy samochodowe w rozumieniu przepisów o ruchu drogowym o dopuszczalnej masie całkowitej nieprzekraczającej 3,5 tony.

Zgodnie z art. 2 pkt 33 ustawy z dnia 20 czerwca 1997 r. Prawo o ruchu drogowym (Dz. U. z 2012 r., poz. 1137, z późn. zm.), przez pojazd samochodowy rozumie się pojazd silnikowy, którego konstrukcja umożliwia jazdę z prędkością przekraczającą 25 km/h; określenie to nie obejmuje ciągnika rolniczego.

Natomiast art. 2 pkt 40 ustawy Prawo o ruchu drogowym wskazuje, że samochodem osobowym jest pojazd samochodowy przeznaczony konstrukcyjnie do przewozu nie więcej niż 9 osób łącznie z kierowcą oraz ich bagażu.

W powołanych wyżej przepisach art. 86a ustawy ustawodawca zawarł szczególne uregulowania dotyczące określenia wysokości przysługującej do odliczenia kwoty podatku naliczonego. Taka konstrukcja oznacza, że w sytuacji, gdy znajdzie zastosowanie szczególne uregulowanie zawarte w art. 86a ust. 1 ustawy, wówczas podatnik może skorzystać jedynie z ograniczonego prawa do odliczenia podatku naliczonego. Jeżeli jednak przepis art. 86a ust. 1 ustawy nie znajdzie zastosowania (vide: art. 86a ust. 3 ustawy), wówczas znajdą zastosowanie ogólne uregulowania zawarte w art. 86 ustawy.

Należy zauważyć, że przepis art. 86a ust. 4 ustawy wskazuje na istnienie dwóch grup pojazdów samochodowych uznawanych za wykorzystywane wyłącznie do działalności gospodarczej podatnika.

W pierwszej grupie (zgodnie z art. 86a ust. 4 pkt 1 ustawy) mieszczą się pojazdy, których konstrukcja wskazuje na ich przeznaczenie z reguły do użytku prywatnego, jednakże pojazdy te mogą być także wykorzystywane w działalności gospodarczej (np. samochód osobowy, motocykl). Z tych też względów – dla celów pełnego odliczania VAT – fakt wykorzystywania ich wyłącznie do działalności gospodarczej musi być rozpatrywany w kategoriach obiektywnych. W konsekwencji, w celu dokonania pełnego odliczenia podatku VAT muszą zostać spełnione łącznie dwa warunki:

sposób wykorzystywania tych pojazdów przez podatnika, zwłaszcza określony w ustalonych przez niego zasadach ich używania wyklucza ich użycie do celów prywatnych,
wykluczenie użytku prywatnego musi zostać potwierdzone prowadzoną przez podatnika dla tych pojazdów ewidencją przebiegu pojazdu.

W drugiej grupie pojazdów uznawanych za wykorzystywane wyłącznie w działalności gospodarczej (zgodnie z art. 86a ust. 4 pkt 2 ustawy) mieszczą się natomiast pojazdy samochodowe, których konstrukcja wyklucza ich użycie do celów niezwiązanych z działalnością gospodarczą lub powoduje, że ich użycie do celów niezwiązanych z działalnością gospodarczą jest nieistotne. Jednakże w tej grupie pojazdów nie ma samochodów osobowych.

Podkreśla się, że obowiązek prowadzenia ewidencji przebiegu dla pojazdów wskazanych w art. 86a ust. 4 pkt 1 ustawy został wyłączony jedynie w przypadkach wskazanych w art. 86 ust. 5 ustawy.

Przy czym użycie w art. 86a ust. 5 ustawy wyrazu „wyłącznie” wskazuje, że zwolnienie z obowiązku prowadzenia ewidencji nie obejmuje sytuacji, gdy pojazdy są wykorzystywane – choćby przejściowo – do innych celów (np. jazda próbna, użytek służbowy podatnika itp.). Zatem w odniesieniu do pojazdu, który np. jest przeznaczony do oddania w odpłatny najem, ale przed jego dokonaniem jest wykorzystywany przez podatnika jako pojazd demonstracyjny, nie może być zastosowane zwolnienie z obowiązku prowadzenia ewidencji. Ewidencja dla tego rodzaju pojazdów (jeśli nie jest to pojazd obiektywnie wykorzystywany wyłącznie w działalności gospodarczej) musi być prowadzona i powinna zawierać wskazane w przepisach elementy.

Z treści wniosku wynika, że w lutym 2015 roku Wnioskodawca dokonał zakupu samochodu od czynnego podatnika podatku od towarów i usług. Transakcja była udokumentowana fakturą. Zakup dotyczył pojazdu samochodowego o dopuszczalnej masie całkowitej nieprzekraczającej 3,5 tony. Nie jest to pojazd samochodowy, o którym mowa w art. 86a ust. 9 w związku z art. 86 a ust. 4 pkt 2 ustawy o VAT, a co za tym idzie, nie posiada zaświadczenia wydanego przez okręgową stację kontroli pojazdów. Nie jest to również pojazd samochodowy konstrukcyjnie przygotowany do przewozu co najmniej 10 osób łącznie z kierowcą.

Przedmiotowy samochód został zakupiony na potrzeby prowadzenia działalności gospodarczej i od dnia zakupu wykorzystywany był wyłącznie na potrzeby firmowe oraz nie służył innym celom (użytek prywatny). Wnioskodawca rozumie potrzebę rozdzielenia użytku firmowego pojazdu oraz użytku prywatnego i informuje, że przedmiotowy pojazd jest wykorzystywany tylko i wyłącznie do celów firmowych. W związku z udokumentowaniem wykorzystywania samochodu wyłącznie do celów związanych z działalnością gospodarczą ustalone zostały zasady i regulamin, dodatkowo potwierdzony prowadzoną przez podatnika szczegółową ewidencją przebiegu pojazdu, które to wykluczają użycie pojazdu do celów prywatnych. Właściciel firmy oraz pełnomocnik podatkowy jest zobowiązany prowadzić nadzór nad użytkowaniem pojazdu w sposób zgodny z wytycznymi zasad i regulaminów. Regulamin jasno określa kto jest uprawniony do korzystania z przedmiotowego pojazdu, dla jakich celów, w jakim zakresie oraz kiedy samochód może być używany (np. dojazdy do klientów, dostawy faktur i towarów, pomiary, zakupy na rzecz firmy wykonywane wyłącznie w czasie pracy lub w czasie wypełniania obowiązków na rzecz firmy); do czego zobowiązani są użytkownicy samochodu (również Ci wynajmujący samochód), kto ponosi koszty eksploatacji samochodu oraz miejsce parkowania samochodu. Regulamin zobowiązuje też użytkowników pojazdu do dokonywania wpisów rejestrujących każde wykorzystanie przedmiotowego pojazdu zawierające dokładne opisy tras, daty i cele wyjazdów, co następnie pozwala na obiektywne stwierdzenie czy przejazd był związany z prowadzoną działalnością gospodarczą np. na podstawie zawartych przez firmę transakcji, dostarczonych towarów, wykonanych pomiarów czy wysłanych ofert handlowych. Pojazd parkowany jest w siedzibie firmy w godzinach oraz po godzinach pracy. Wprowadzono również umowy najmu pojazdu. Dodatkowo, Wnioskodawca prowadzi kontrolę zużycia paliwa poprzez wyliczenie wskaźnika średniego zużycia paliwa. W takim przypadku nie jest możliwe użytkowanie tego pojazdu na cele prywatne. Zgodnie z art. 86a ust. 7 ustawy o VAT prowadzona jest ewidencja przebiegu pojazdów. Zgodnie z art. 86a ust. 12 ustawy do US złożono odpowiednią informację o pojeździe.

Z okoliczności sprawy wynika, że zdaniem Wnioskodawcy przysługuje mu pełne prawo (100%) do odliczenia podatku naliczonego związanego z nabyciem opisanego we wniosku samochodu.

Biorąc pod uwagę treść złożonego wniosku w kontekście wyżej powołanych przepisów stwierdzić należy, że w przedmiotowej sprawie nie są spełnione przesłanki umożliwiające odliczenie pełnej kwoty podatku naliczonego z tego tytułu.

Jak wynika z przywołanych wyżej przepisów – co do zasady – podstawowym i koniecznym warunkiem dającym podatnikowi prawo do odliczenia podatku naliczonego związanego z nabyciem i utrzymaniem samochodu osobowego jest to by pojazd używany był wyłącznie do działalności gospodarczej. Warunki jakie należy spełnić, by uznać, że samochód osobowy jest wykorzystywany wyłącznie do działalności gospodarczej podatnika zostały wymienione przez ustawodawcę w art. 86a ust. 4 ustawy. Wśród tych warunków jest obowiązek ustalenia przez podatnika takich zasad użytkowania pojazdów by można było wykluczyć możliwość użycia ich w sposób inny niż związany z działalnością gospodarczą oraz obowiązek prowadzenia ewidencji przebiegu pojazdu bądź, że konstrukcja tych pojazdów wyklucza ich użycie do celów niezwiązanych z działalnością gospodarczą lub powoduje, że ich użycie do celów niezwiązanych z działalnością gospodarczą jest nieistotne. Warunku posiadania ewidencji podatnik nie musi spełniać, jeżeli m.in., gdy samochód jest przeznaczony wyłącznie na wynajem – art. 86a ust. 5 pkt 1 lit. c ustawy.

Z powyższych okoliczności wynika, że w sprawie nie znajdzie zastosowania przepis art. 86a ust. 5 pkt 1 lit. c ustawy, ponieważ przedmiotowy samochód nie jest przeznaczony wyłącznie na wynajem.

Celem rozważenia przysługującego z tytułu opisanego we wniosku samochodu prawa do odliczenia podatku naliczonego w pełnej wysokości niezbędna jest więc analiza przepisu art. 86a ust. 3 pkt 1 lit. a w związku z art. 86a ust. 4 pkt 1 ustawy. Z treści tych przepisów wynika, że podatnik ma możliwość odliczenia 100% kwoty podatku naliczonego zawartego w fakturach dotyczących wydatków związanych z nabyciem pojazdów samochodowych oraz wydatków związanych z ich eksploatacją w sytuacji, gdy pojazdy te są wykorzystywane wyłącznie do celów prowadzenia działalności gospodarczej. Dla celów pełnego odliczania VAT fakt wykorzystywania ich wyłącznie do działalności musi być rozpatrywany w kategoriach obiektywnych. W celu dokonania pełnego odliczenia podatku VAT muszą zostać spełnione łącznie dwa warunki, tj. sposób wykorzystania tych pojazdów przez podatnika, zwłaszcza w ustalonych przez niego zasadach ich używania wyklucza ich użycie do celów prywatnych oraz wykluczenie użytku prywatnego musi zostać potwierdzone prowadzoną przez podatnika dla tych pojazdów ewidencją przebiegu pojazdu.

Wskazać należy, że przepisy ustawy nie określają w jaki sposób podatnik ma zapewnić w przedsiębiorstwie wyeliminowanie użytku prywatnego używanych w nim pojazdów samochodowych dla celów pełnego odliczenia podatku naliczonego. Działania te muszą być dostosowane do specyfiki działalności przedsiębiorstwa i sposobu używania dla jego celów pojazdów. Określone przez podatnika zasady używania pojazdów muszą obiektywnie potwierdzać, że pojazd jest wykorzystywany wyłącznie w działalności gospodarczej i nie ma możliwości prywatnego użytku tych pojazdów. Przy czym użytek prywatny należy postrzegać w kategoriach potencjalnej, a nie faktycznej możliwości użytku pojazdu do celów prywatnych.

Sposób wykorzystywania samochodu w firmie Wnioskodawcy określony w ustalonym regulaminie, dodatkowo potwierdzony prowadzoną dla tego pojazdu ewidencją przebiegu pojazdu nie wyklucza jego użycia do celów niezwiązanych z działalnością gospodarczą, Fakt, że użytkownik zobowiązany jest rejestrować każde wykorzystanie przedmiotowego pojazdu podając dokładny opisy tras, daty i cele wyjazdów, nie pozwala, wbrew stanowisku Wnioskodawcy, na obiektywne stwierdzenie, że wyjazd był związany z działalnością gospodarczą. Po pierwsze użytkownik, mimo ciążącego na nim obowiązku nie poda dokładnego opisu trasy i celu wyjazdu, a nawet jeśli go poda, nie oznacza, że w trakcie wyjazdu związanego z prowadzoną działalnością gospodarczą użytkownik nie realizuje swoich prywatnych celów. Bez znaczenia jest, że Wnioskodawca prowadzi kontrolę zużycia palia poprzez wyliczenie średniego zużycia paliwa. Każdy użytkownik ma bowiem potencjalną możliwość zatankowania samochodu należącego do firmy Wnioskodawcy za środki własne.

Mając na uwadze powołane przepisy prawa oraz przedstawione okoliczności sprawy należy stwierdzić, że w sytuacji, kiedy samochód jest wykorzystywany zarówno do działalności gospodarczej jak również do celów innych niż działalność gospodarcza tj. do tzw. celów „mieszanych” to Wnioskodawcy, na podstawie art. 86a ust. 1 ustawy przysługuje prawo do obniżenia podatku należnego o podatek naliczony w wysokości 50% kwoty podatku wynikającej z otrzymanej faktury z tytułu nabycia wskazanego we wniosku samochodu.

Tym samym stanowisko Wnioskodawcy uznać należy za nieprawidłowe.

Tut. Organ informuje, że zgodnie z art. 14na pkt 2 ustawy Ordynacja podatkowa, przepisów art. 14k-14n dotyczących ochrony prawnej wynikającej z zastosowania się Wnioskodawcy do otrzymanej interpretacji nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe przedstawione we wniosku stanowią element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy o podatku od towarów i usług, tj. czynności dokonanych w ramach transakcji, które pomimo spełnienia warunków formalnych ustanowionych w przepisach ustawy, miały zasadniczo na celu osiągnięcie korzyści podatkowych, których przyznanie byłoby sprzeczne z celem, któremu służą te przepisy.

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2016 r., poz. 718 z późn.zm). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy). Skarga powinna czynić zadość wymaganiom pisma w postępowaniu sądowym, a ponadto zawierać: wskazanie zaskarżonej decyzji, postanowienia innego aktu lub czynności, oznaczenie organu, którego działania, bezczynności lub przewlekłego prowadzenia postępowania skarga dotyczy, określenie naruszenia prawa lub interesu prawnego, w przypadkach, o których mowa w art. 52 § 3 i 4, dowód, że skarżący wezwał właściwy organ do usunięcia naruszenia prawa (art. 57 § 1 pkt 1 - 4 ww. ustawy). Skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydana w indywidualnej sprawie może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną (art. 57a ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1-go Maja 10, 09-402 Płock.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.

Reklama

O nas

Regulamin