2016.11.28 - Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie

Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie
1462-IPPP1.4512.915.2016.1.MK
z 28 listopada 2016 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2015 r. poz. 613 z późn. zm.) oraz § 6 pkt 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 22 kwietnia 2015 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2015 r. poz. 643) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działający w imieniu Ministra Rozwoju i Finansów stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy, przedstawione we wniosku z dnia 25 października 2016 r. (data wpływu 31 października 2016 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie stawki podatku VAT dla usług wynajmu obiektów sportowych, tj. sali gimnastycznych, hali sportowych, basenów, boisk sportowych na rzecz osób fizycznych, podmiotów gospodarczych oraz klubów sportowych - jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 31 października 2016 r. wpłynął wniosek o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie stawki podatku VAT dla usług wynajmu obiektów sportowych, tj. sali gimnastycznych, hali sportowych, basenów, boisk sportowych na rzecz osób fizycznych, podmiotów gospodarczych oraz klubów sportowych.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny:

Miasto (dalej: Miasto) stosownie do treści art. 1 ust. 1 ustawy z dnia 15 marca 2002 r. o ustroju miasta jest gminą mającą status miasta na prawach powiatu.

W związku z powyższym, Miasto realizuje zadania należące zarówno do właściwości samorządu gminnego jak i powiatowego.

Zadanie z art. 7 ust. 1 ustawy z dnia 8 marca 1990 r. o samorządzie gminnym (Dz. U. z 2016 r., poz. 446 z późn. zm,, dalej jako ustawa o samorządzie gminnym) do zadań własnych gminy należą m.in. sprawy dotyczące edukacji publicznej oraz kultury fizycznej i turystyki, w tym terenów rekreacyjnych i urządzeń sportowych.

Stosownie natomiast do treści art. 9 ust. 1 ustawy o samorządzie gminnym w celu wykonywania zadań gmina może tworzyć jednostki organizacyjne, a także zawierać umowy z innymi podmiotami, w tym organizacjami pozarządowymi. W związku z powyższym również Miasto wykonuje niektóre ze swoich zadań za pomocą powołanych jednostek budżetowych i samorządowych zakładów budżetowych. Jednostki te tworzone są na podstawie przepisów ustawy z dnia 27 sierpnia 2009 r. o finansach publicznych (Dz. U. z 2013 r., poz. 885, z późn. zm.), które regulują zasady ich działania oraz organizację.

W związku z wydanym w dniu 29 września 2015 r. orzeczeniem Trybunał Sprawiedliwości Unii Europejskiej w sprawie C-276/14 Gmina Wrocław oraz uchwałą Naczelnego Sądu Administracyjnego w składzie siedmiu sędziów, sygn. akt I FPS 4/15 z dnia 26 października 2015 r., w których to stwierdzono m.in., że podmioty prawa publicznego, takie jak gminne jednostki budżetowe lub samorządowe zakłady budżetowe, nie mogą być uznane za podatników podatku od wartości dodanej, ponieważ nie spełniają kryterium samodzielności, począwszy od dnia 1 stycznia 2016 r. nastąpiła centralizacja rozliczeń podatku od towarów i usług Miasta oraz wszystkich utworzonych przez Miasto jednostek budżetowych i samorządowych zakładów budżetowych. Rozliczenia podatku od towarów i usług realizowane są obecnie na szczeblu gminy -miasta.

Do zadań własnych gminy, o czym była mowa wyżej należy m.in. zaspakajanie potrzeb wspólnoty w zakresie edukacji publicznej. Zadanie to wykonywane jest przez powołane przez Miasto jednostki budżetowe tj. szkoły podstawowe, gimnazja, szkoły ponadgimnazjalne (dalej jako: placówki oświatowe). Natomiast zadania dotyczące zaspokojenia potrzeb wspólnoty w zakresie kultury fizycznej i turystyki, w tym terenów rekreacyjnych i urządzeń sportowych realizowane są przez specjalnie do tego utworzone ośrodki sportu i rekreacji (dalej jako: OSiR-y), prowadzone zarówno w formie jednostek budżetowych jak i samorządowych zakładów budżetowych.

Zgodnie z art. 13a ust. 2 ustawy z dnia 7 września 1991 r. o systemie oświaty (Dz. U. z 2015 r., poz. 2156, z późn. zm.) szkoły, z wyłączeniem szkół dla dorosłych, są obowiązane do prowadzenia zajęć wychowania fizycznego. Miasto w celu zapewnienia właściwej realizacji obowiązku wynikającego z powołanego powyżej przepisu wyposaża placówki oświatowe w obiekty sportowe tj. sale gimnastyczne, boiska sportowe, baseny, lodowiska wraz z infrastrukturą socjalną (szatnie, natryski, sanitariaty).Również OSiR-y z racji realizowanych zadań własnych gminy zarządzają takimi obiektami jak baseny, hale sportowe, korty tenisowe, tory do gry w kręgle, lodowiska oraz różnego rodzaju boiska sportowe wraz z infrastrukturą socjalną.

Zarówno placówki oświatowe jak i OSiR-y, poza realizacją zadań do jakich zostały powołane, świadczą również w imieniu Miasta usługi udostępniania całości lub części zarządzanych obiektów sportowo - rekreacyjnych. Udostępnianie wskazanych obiektów sportowych ma charakter odpłatny i wykonywane jest na podstawie zawartych umów najmu m.in. z klubami sportowymi, organizacjami społecznymi i zawodowymi, innymi podmiotami nieprowadzącymi działalności gospodarczej oraz osobami fizycznymi. Dokonanie tych czynności dokumentowane jest fakturami lub paragonami fiskalnymi. Zarządzane przez placówki oświatowe oraz OSiR obiekty sportowe wynajmowane są w celu organizowania zajęć sportowych w ramach szkolenia młodzieżowych grup sportowych, zawodów sportowych, imprez rekreacyjnych, prowadzenia szkółek (piłkarskich, pływackich itp.) dla dzieci i dorosłych oraz innych działań na rzecz rozwoju i upowszechniania sportu. Korzystanie z tych obiektów wiąże się również z możliwością skorzystania przez najemców z infrastruktury socjalnej towarzyszącej obiektowi sportowemu (szatnie, sanitariaty). Ponadto podpisanie umowy najmu daje możliwość korzystania z obiektu wyłącznie w sposób zgodny z jego przeznaczeniem, niezależnie od tego czy będzie to rekreacja, czy też uprawianie sportu. Zastrzec jednak należy, że wówczas najemca nie ma możliwości skorzystania z tego tytułu z innych dodatkowych świadczeń, jak przykładowo pomoc wykwalifikowanego personelu obsługującego obiekt.

W związku z koniecznością prawidłowego opodatkowania wykonywanych czynności Miasta w dniu 25 marca 2016 r. wystąpiło z wnioskiem do Głównego Urzędu Statystycznego o wydanie opinii w sprawie klasyfikacji statystycznej wyżej opisanych usług. W piśmie z dnia 14 kwietnia 2016 r. Główny Urząd Statystyczny stwierdził m.in., że: „usługi polegające na wynajmie, na określony czas, obiektu sportowego lub części obiektu sportowego (np. hali sportowej, basenu, kortu tenisowego, boiska piłkarskiego, lodowiska) - osobom fizycznym, podmiotom gospodarczym lub innym jednostkom organizacyjnym, np. klubom sportowym, fundacjom sportowym, indywidualnym trenerom sportowym - na cele prowadzonej przez nich działalności, mieszczą się w zakresie grupowania PKWiU 68.20.12.0 „Wynajem i obsługa nieruchomości niemieszkalnych własnych lub dzierżawionych”.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie:

Jaką stawkę podatku od towarów i usług należy zastosować w przypadku opisanego w stanie faktycznym wynajmu obiektów sportowych tj. sali gimnastycznych, hali sportowych, basenów, boisk sportowych itp. m.in. na rzecz osób fizycznych, podmiotów gospodarczych oraz klubów sportowych?

Zdaniem Wnioskodawcy:

Zgodnie z treścią art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2016 r., poz. 710, zwanej dalej ustawą o VAT) opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlega odpłatna dostawa i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Stosownie do art. 7 ust. 1 ustawy o VAT, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel. W myśl art. 8 ust. 1 ustawy o VAT, przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7.

W świetle powyższego opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, zgodnie z zasadą powszechności opodatkowania, podlegają wszelkie transakcje, których przedmiotem jest dostawa towarów lub świadczenie usług, pod warunkiem, że są one realizowane przez podatników w rozumieniu ustawy o VAT i wykonywane w ramach działalności gospodarczej.

Zgodnie z zapisem art. 659 § 1 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. Kodeks cywilny (Dz, U. z 2016 r., poz. 380, z późn. zm., zwanym dalej kodeksem cywilnym), przez umowę najmu wynajmujący zobowiązuje się oddać najemcy rzecz do użytkowania przez czas oznaczony lub nieoznaczony, a najemca zobowiązuje się płacić wynajmującemu umówiony czynsz.

W świetle powyższego należy zauważyć, że umowa najmu jest cywilnoprawną umową nakładającą na strony - zarówno wynajmującego, jak i najemcę - określone przepisami obowiązki. Wynajmujący zobowiązuje się oddać najemcy rzecz do użytkowania przez czas oznaczony lub nieoznaczony, a najemca zobowiązuje się płacić wynajmującemu umówiony czynsz. Umówiony między stronami czynsz jest wynagrodzeniem za możliwość korzystania z cudzej rzeczy i stanowi świadczenie wzajemne należne za używanie rzeczy.

Zgodnie z art. 41 ust. 1 w związku z art. 146a pkt 1 ustawy o VAT, podstawowa stawka podatku wynosi obecnie 23%. Jednakże zarówno w treści ustawy o podatku od towarów i usług, jak i w przepisach wykonawczych do tej ustawy, ustawodawca przewidział możliwość zastosowania obniżonej stawki podatku lub zwolnienia od podatku VAT dla dostaw niektórych towarów lub świadczenia niektórych usług, a także określił warunki stosowania tych obniżonych stawek i zwolnień.

W myśl art. 41 ust. 2 ustawy o VAT, dla towarów i usług wymienionych w załączniku nr 3 do ustawy, stawka podatku z zastrzeżeniem ust. 12. i art. 114 ust. 1, w związku z art. 146a, w okresie do 31 grudnia 2016 r. wynosi 8%.

W pozycji 179 załącznika nr 3 do ustawy o VAT wskazano, że z obniżonej stawki podatku VAT mogą korzystać usługi związane z działalnością obiektów sportowych.

Przez obiekt sportowy rozumieć należy zwarty zespół urządzeń terenowych oraz budynków przeznaczonych do celów sportowych. Usługi wskazane w pozycji 179 załącznika nr 3 do ustawy o VAT obejmują usługi związane z działalnością obiektów sportowych na otwartym powietrzu lub halowych obiektów sportowych, takich jak stadiony i areny sportowe, lodowiska, baseny, boiska sportowe, pola golfowe, tory do gry w kręgle, korty tenisowe, itp.

Podstawowym kryterium zastosowania obniżonej stawki VAT jest natomiast cel na jaki obiekt jest wynajmowany. Zasadnicze znaczenie dla możliwości zastosowania obniżonej stawki podatku VAT ma bowiem fakt wynajmu na cele zgodne z charakterem obiektu - czyli w tym przypadku na działalność sportową lub rekreacyjną.

Przedstawione powyżej stanowisko zgodne jest ze stanowiskiem prezentowanym m.in. przez Dyrektora Izby Skarbowej w Łodzi, który w interpretacji indywidualnej z dnia 6 grudnia 2013 r. (IPTPP1/443-678/13-4/MG), stwierdził: „Zgodnie z art. 41 ust. 2 ustawy o VAT i pozycją 179 załącznika nr 3 do tej ustawy takie usługi opodatkowane są VAT według stawki 8 proc. Obniżoną stawkę można zastosować, jeśli obiekt jest udostępniany w celu korzystania zgodnie z jego charakterem. Niezależnie od tego, czy celem wstępu będzie rekreacja czy uprawianie sportu.” Podobną wykładnię przepisów prawa znaleźć można w interpretacji indywidualnej z dnia 10 sierpnia 2012 r. (IPTPP1/443-387/12-5/AK), gdzie Dyrektor Izby Skarbowej w Łodzi potwierdził, że za najem sali sportowej dla klubów, firm, instytucji oraz osób fizycznych można wystawiać faktury z 8-proc. VAT: Jeśli hala jest wykorzystywana zgodnie z jej charakterem, to mamy do czynienia z „Usługą związaną z działalnością obiektów sportowych".

Jak więc wynika z powyższego również organy podatkowe w wydawanych interpretacjach indywidualnych uzależniają możliwość zastosowania dla czynności wynajmu obiektów sportowych 8% stawki podatku VAT, od tego, że najemca wykorzystuje te obiekty w sposób zgodny z ich charakterem. W takim przypadku, zdaniem organu, usługę taką należy uznać za „Usługę związaną z działalnością obiektów sportowych” i zastosować preferencyjną stawkę podatku VAT.

Zatem obniżoną stawką podatku będą objęte usługi związane z udostępnianiem obiektów sportowych jeżeli wykorzystywane są one zgodnie z charakterem obiektu, niezależnie od tego czy celem wstępu będzie rekreacja czy uprawianie sportu.

Mając na uwadze powyższe, zdaniem Miasta zasadnym jest zastosowanie preferencyjnej stawki podatku VAT w wysokości 8% zgodnie z przepisem art. 41 ust. 2 ustawy o VAT i poz. 179 załącznika nr 3 do tej ustawy do usług udostępniania obiektów sportowych tj. sal gimnastycznych, hal sportowych, basenów, boisk sportowych itp. przez Miasto (jego jednostki organizacyjne) m.in. na rzecz osób fizycznych, podmiotów gospodarczych, klubów sportowych, fundacji sportowych, jeśli obiekty te udostępniane są w celu korzystania z nich zgodnie z ich charakterem.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest nieprawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (t.j. Dz. U. z 2016 r., poz. 710 z późn. zm.), zwanej dalej ustawą lub ustawą o VAT, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Jak stanowi art. 7 ust. 1 ustawy, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (…).

Na podstawie art. 2 pkt 6 ww. ustawy, przez towary rozumie się rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.

Stosownie do art. 8 ust. 1 ustawy, przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7 (…).

Na mocy art. 5a ustawy, towary lub usługi będące przedmiotem czynności, o których mowa w art. 5, wymienione w klasyfikacjach wydanych na podstawie przepisów o statystyce publicznej, są identyfikowane za pomocą tych klasyfikacji, jeżeli dla tych towarów lub usług przepisy ustawy lub przepisy wykonawcze wydane na jej podstawie powołują symbole statystyczne.

Zatem dla prawidłowego określenia wysokości stawki podatku od towarów i usług od czynności, których przedmiotem są poszczególne towary lub usługi, w niektórych przypadkach ustawodawca odsyła do klasyfikacji statystycznych wydanych na podstawie przepisów o statystyce publicznej, powołując w przepisach dotyczących obniżonych stawek podatku oraz w załącznikach do ustawy symbole PKWiU.

Klasyfikacją, do której odwołują się przepisy ustawy, jest Polska Klasyfikacja Wyrobów i Usług (PKWiU), wprowadzona rozporządzeniem Rady Ministrów z dnia 4 września 2015 r. w sprawie Polskiej Klasyfikacji Wyrobów i Usług (PKWiU) (Dz. U. z 2015 r., poz. 1676).

Zgodnie z § 3 pkt 1 ww. rozporządzenia do celów opodatkowania podatkiem od towarów i usług do dnia 31 grudnia 2017 r. stosuje się Polską Klasyfikację Wyrobów i Usług wprowadzoną rozporządzeniem Rady Ministrów z dnia 29 października 2008 r. w sprawie Polskiej Klasyfikacji Wyrobów i Usług (PKWiU).

Wobec tego należy wskazać, że podstawowa stawka podatku – w myśl art. 41 ust. 1 ustawy – wynosi 22%, z zastrzeżeniem ust. 2-12c, art. 83, art. 119 ust. 7, art. 120 ust. 2 i 3, art. 122 i art. 129 ust. 1.

Zgodnie z art. 41 ust. 13 ustawy, towary i usługi będące przedmiotem czynności, o których mowa w art. 5, niewymienione w klasyfikacjach wydanych na podstawie przepisów o statystyce publicznej podlegają opodatkowaniu stawką w wysokości 22%, z wyjątkiem tych, dla których w ustawie lub przepisach wykonawczych określono inną stawkę.

Jednakże, zarówno w treści ustawy o podatku od towarów i usług, jak i przepisach wykonawczych do niej, ustawodawca przewiduje dla niektórych czynności obniżone stawki podatku lub zwolnienie od podatku.

Zastosowanie obniżonych stawek podatku lub zwolnienia od podatku możliwe jest jednak tylko wówczas, gdy wynika to wprost z ustawy lub przepisów wykonawczych do ustawy.

W myśl art. 41 ust. 2 ustawy, dla towarów i usług wymienionych w załączniku nr 3 do ustawy, stawka podatku wynosi 7% z zastrzeżeniem ust. 12 i art. 114 ust. 1.

W tym miejscu zaznaczyć należy, że zgodnie z obowiązującym od dnia 1 stycznia 2011 r. art. 146a ustawy, w okresie do dnia 31 grudnia 2016 r., z zastrzeżeniem art. 146f:

stawka podatku, o której mowa w art. 41 ust. 1 i 13, art. 109 ust. 2 i art. 110 wynosi 23%;
stawka podatku, o której mowa w art. 41 ust. 2, art. 120 ust. 2 i 3 oraz w tytule załącznika nr 3 do ustawy, wynosi 8%;
stawka zryczałtowanego zwrotu podatku, o której mowa w art. 115 ust. 2, wynosi 7%;
stawka ryczałtu, o której mowa w art. 114 ust. 1, wynosi 4%.

W załączniku nr 3 do ustawy, stanowiącym „Wykaz towarów i usług podlegających opodatkowaniu podatkiem VAT według stawki 7%” (w okresie do dnia 31 grudnia 2016 r. – 8%) wymienione zostały towary i usługi objęte obniżoną stawką podatku. Podkreślić przy tym należy, że ustawodawca nie ograniczył zastosowania stawki VAT w wysokości 8% od wystąpienia innych przesłanek przedmiotowych lub podmiotowych. Jedynym warunkiem uprawniającym do zastosowania 8% stawki podatku jest zakwalifikowanie towarów i usług do właściwego grupowania PKWiU.

Podkreślenia wymaga, że najistotniejszym elementem pozwalającym stwierdzić jaką należy zastosować stawkę podatku VAT jest dokonanie prawidłowej klasyfikacji towaru lub usługi wg Polskiej Klasyfikacji Wyrobów i Usług. Jednocześnie należy wskazać, że to podatnik jest zobowiązany do prawidłowego określenia przedmiotu opodatkowania, co wiąże się z prawidłowym zdefiniowaniem wykonywanych czynności.

Stosownie bowiem do pkt 1 komunikatu Prezesa Głównego Urzędu Statystycznego z dnia 24 stycznia 2005 r. w sprawie trybu udzielania informacji dotyczących standardów klasyfikacyjnych (Dz. Urz. GUS z 2005 r. Nr 1, poz. 11), zgodnie z zasadami metodycznymi klasyfikacji zasadą jest, że zainteresowany podmiot sam klasyfikuje prowadzoną działalność, swoje produkty (wyroby, usługi), towary, środki trwałe i obiekty budowlane według zasad określonych w poszczególnych klasyfikacjach i nomenklaturach, wprowadzonych rozporządzeniem Rady Ministrów lub stosowanych bezpośrednio na podstawie przepisów Wspólnoty Europejskiej. Wynika to z faktu, że właśnie producent (usługodawca) posiada wszystkie informacje niezbędne do właściwego zaliczenia produktu (usługi) do odpowiedniego grupowania PKWiU, tj. informacje dotyczące rodzaju użytego surowca, technologii wytwarzania, konstrukcji i przeznaczenia wyrobu lub charakteru usługi.

Jak wskazał Wnioskodawca w treści wniosku, zgodnie z otrzymaną opinią od Głównego Urzędu Statystycznego „Usługi polegające na wynajmie, na określony czas, obiektu sportowego lub części obiektu sportowego (np. hali sportowej, basenu, kortu tenisowego, boiska piłkarskiego, lodowiska) - osobom fizycznym, podmiotom gospodarczym lub innym jednostkom organizacyjnym, np. klubom sportowym, fundacjom sportowym, indywidualnym trenerom sportowym - na cele prowadzonej przez nich działalności, mieszczą się w zakresie grupowania PKWiU 68.20.12.0 „Wynajem i obsługa nieruchomości niemieszkalnych własnych lub dzierżawionych”.

Jednocześnie we własnym stanowisku Wnioskodawca, wskazuje, że dla usług zasadne jest zastosowanie preferencyjnej stawki 8% zgodnie z przepisem art. 41 ust. 2 ustawy o VAT i poz. 179 załącznika nr 3.

W poz. 179 załącznika nr 3 do ustawy figurują „Usługi związane z działalnością obiektów sportowych” – symbol PKWiU 93.11.10.0.

W wyjaśnieniach do PKWiU (www.stat.gov.pl) wskazano, że grupowanie 93.11.10.0 obejmuje:

usługi związane z działalnością obiektów sportowych na otwartym powietrzu lub halowych obiektów sportowych, takich jak: stadiony i areny sportowe, lodowiska, baseny, boiska sportowe, pola golfowe, tory do gry w kręgle, korty tenisowe itp.,

usługi związane z działalnością torów wyścigowych dla samochodów, psów i koni,

usługi związane z organizowaniem i przeprowadzaniem imprez sportowych dla sportowców zawodowych lub amatorów z wykorzystaniem własnych, otwartych lub zamkniętych obiektów sportowych.

Przez obiekt sportowy rozumieć należy zwarty zespół urządzeń terenowych oraz budynków przeznaczonych do celów sportowych. Grupowanie to obejmuje usługi związane z działalnością obiektów sportowych na otwartym powietrzu lub halowych obiektów sportowych, takich jak stadiony i areny sportowe, lodowiska, baseny, boiska sportowe, pola golfowe, tory do gry w kręgle, korty tenisowe, itp.

Natomiast zgodnie z informacją zamieszczoną na stronie internetowej Głównego Urzędu Statystycznego (www.stat.gov.pl/Klasyfikacje), grupowanie PKWiU 68.20.12.0 obejmuje:

wynajem i usługi zarządzania nieruchomościami niemieszkalnymi własnymi lub dzierżawionymi, takimi jak:

wynajem lub dzierżawę miejsc dla samochodowych przyczep mieszkalnych, zamykanych garaży lub innych miejsc do parkowania pojazdów, na dłuższy okres użytkowania, tzn. w cyklu miesięcznym lub rocznym,

magazynowanie i przechowywanie towarów we własnych obiektach,

wynajem wolnej przestrzeni,

wynajem miejsca w schroniskach dla zwierząt gospodarskich.

Usługi sklasyfikowane w PKWiU 68.20.12.0 jako „Wynajem i usługi zarządzania nieruchomościami własnymi lub dzierżawionymi”, nie zostały wymienione w załączniku nr 3 do ustawy, stanowiącym wykaz usług korzystających z obniżonej stawki podatku VAT.

Mając na uwadze powołane przepisy prawa, jak też okoliczności faktyczne przedstawione we wniosku, należy stwierdzić, że dla prawidłowego opodatkowania świadczonych przez Wnioskodawcę usług obniżoną stawką podatku VAT 8% istotne znaczenie ma ich klasyfikacja statystyczna. Natomiast nie ma znaczenia cel na jaki najemca wykorzystuje obiekty.

Wnioskodawca we własnym stanowisku odnosi się do poz. 179 załącznika nr 3 i usług tam wskazanych sklasyfikowanych w poz. 93.11.10.0, natomiast podkreślić należy, że jak wskazano w opisie stanu faktycznego, świadczone przez Wnioskodawcę usługi sklasyfikowano w grupowaniu 68.20.12.0, zatem art. 41 ust. 2 ustawy w zw. z poz. 179 załącznika nr 3 nie ma zastosowania.

Z uwagi na przedstawiony opis sprawy oraz obowiązujące w tym zakresie przepisy prawa, należy stwierdzić, że w sytuacji, gdy – jak wskazał Wnioskodawca – ww. usługi mieszczą się w grupowaniu PKWiU 68.20.12.0 (Wynajem i usługi zarządzania nieruchomościami niemieszkalnymi własnymi lub dzierżawionymi), Wnioskodawca powinien opodatkować czynności związane z wynajmem obiektów sportowych tj. sali gimnastycznych, hali sportowych, boisk sportowych na rzecz osób fizycznych, podmiotów gospodarczych oraz klubów sportowych stawką podstawową w wysokości 23% - zgodnie z art. 41 ust. 1 w zw. z art. 146a pkt 1, ponieważ dla tych usług ustawodawca nie przewidział możliwości zastosowania obniżonej stawki VAT.

Zatem stanowisko Wnioskodawcy należy uznać za nieprawidłowe.

Należy zauważyć, że powołane przez Wnioskodawcę interpretacje indywidualne wydane przez Dyrektora Izby Skarbowej w Łodzi sygn. IPTPP1/443-387/12-5/AK oraz sygn. IPTPP1/443-678/13-4/MG dotyczyły stawki podatku dla usługi udostępniania obiektów sportowych o symbolu grupowania PKWiU - 93.11.10.0 „Usługi związane z działalnością obiektów sportowych”. Zatem rozstrzygane stany nie są tożsame z opisem sprawy przedstawionym w niniejszym wniosku. Podkreślić należy, że w ww. interpretacjach nie dokonywano oceny poprawności dokonanej klasyfikacji lecz interpretacje te wydano na podstawie klasyfikacji wskazanej przez Wnioskodawców.

W tym miejscu podkreślić należy, że analiza prawidłowości klasyfikacji usług do właściwego grupowania statystycznego, nie mieści się w ramach określonych przepisem art. 14b § 1 ustawy Ordynacja podatkowa, zgodnie z którym minister właściwy do spraw finansów publicznych, na wniosek zainteresowanego, wydaje, w jego indywidualnej sprawie, interpretację przepisów prawa podatkowego. A zatem, Minister Rozwoju i Finansów nie jest uprawniony do oceny stanowiska przedstawionego przez Wnioskodawcę w zakresie klasyfikacji statystycznej usług będących przedmiotem wniosku. Wobec powyższego, niniejszą interpretację Organ wydał w oparciu o przedstawiony przez Wnioskodawcę symbol grupowania PKWiU 68.20.12.0.

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Ponadto tut. Organ informuje, że zgodnie z art. 14na pkt 2 ustawy Ordynacja podatkowa, przepisów art. 14k-14n dotyczących ochrony prawnej wynikającej z zastosowania się Wnioskodawcy do otrzymanej interpretacji nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe przedstawione we wniosku stanowią element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy o podatku od towarów i usług, tj. czynności dokonanych w ramach transakcji, które pomimo spełnienia warunków formalnych ustanowionych w przepisach ustawy, miały zasadniczo na celu osiągnięcie korzyści podatkowych, których przyznanie byłoby sprzeczne z celem, któremu służą te przepisy.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2016 r., poz. 718 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skarga powinna czynić zadość wymaganiom pisma w postępowaniu sądowym, a ponadto zawierać: wskazanie zaskarżonej decyzji, postanowienia, innego aktu lub czynności, oznaczenie organu, którego działania, bezczynności lub przewlekłego prowadzenia postępowania skarga dotyczy, określenie naruszenia prawa lub interesu prawnego, w przypadkach, o których mowa w art. 52 § 3 i 4, dowód, że skarżący wezwał właściwy organ do usunięcia naruszenia prawa (art. 57 § 1 pkt 1 - 4 ww. ustawy). Skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydana w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną (art. 57a ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1 Maja 10, 09-402 Płock.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.

Reklama

O nas

Regulamin