Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Łodzi
1061-IPTPB1.4511.905.2016.2.AP
z 4 stycznia 2017 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2015 r., poz. 613, z późn. zm.) oraz § 5 pkt 3 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 22 kwietnia 2015 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2015 r., poz. 643) Dyrektor Izby Skarbowej w Łodzi działający w imieniu Ministra Rozwoju i Finansów stwierdza, że stanowisko – przedstawione we wniosku z dnia 19 października 2016 r. (data wpływu 21 października 2016 r.), uzupełnionym pismem z dnia 29 listopada 2016 r. (data wpływu 1 grudnia 2016 r.), o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie obowiązków płatnika w związku z poborem zaliczek od wynagrodzeń oddelegowanego pracownika do pracy na terenie Austrii – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 21 października 2016 r. został złożony ww. wniosek o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych.

Wniosek ten nie spełniał wymogów, o których mowa w art. 14b § 1 i § 3 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2015 r., poz. 613, z późn. zm.), w związku z czym pismem z dnia 17 listopada 2016 r., Nr 1061-IPTPB1.4511.905.2016.1.AP, na podstawie art. 169 § 1 w zw. z art. 14h wymienionej ustawy, wezwano Wnioskodawcę do uzupełnienia wniosku w terminie 7 dni od dnia doręczenia wezwania, pod rygorem pozostawienia wniosku bez rozpatrzenia.

Wezwanie do uzupełnienia ww. wniosku wysłano w dniu 17 listopada 2016 r. (data doręczenia 23 listopada 2016 r.). Wnioskodawca uzupełnił ww. wniosek pismem z dnia 29 listopada 2016 r. (data wpływu 1 grudnia 2016 r.), nadanym za pośrednictwem …. dnia 30 listopada 2016 r.

We wniosku oraz jego uzupełnieniu przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe:

Pracownik otrzymał oddelegowanie do pracy w Austrii na okres 24 miesięcy od 1 października 2016 r. do 30 września 2018 r. Pracownik przeprowadza się na ten okres do Austrii wraz z rodziną. Austria zapewnia im zakwaterowanie. Wynagrodzenie będzie wypłacane w walucie PLN w Polsce.

Poza wynagrodzeniem zasadniczym brutto 16 442 zł pracownik otrzyma:

1. dodatek za mobilność w kwocie netto 890 zł/m-c,
2. dodatek za jakość życia w kwocie netto 890 zł/m-c,
3. dodatek z tytułu różnicy w kosztach utrzymania w kwocie netto 3 275 zł/m-c,
4. dodatek za rozłąkę (podróżny - 2 loty w 2 strony) w kwocie netto 833 zł/m-c,
5. dodatek za wsparcie w transporcie w kwocie netto 1 030 zł/m-c.
   
   

Zabezpieczenie społeczne pracownika objęte jest zgodnie z dyrektywą UE na podstawie wydanego zaświadczenia A1.

W piśmie z dnia 29 listopada 2016 r., stanowiącym uzupełnienie wniosku, wskazano, że Wnioskodawca jest firmą austriacką należącą do grupy ….. Pracownik otrzymał umowę oddelegowania do pracy w siedzibie firmy w Austrii na okres 24 miesięcy od 1 października 2016 r. do 30 września 2018 r. Wnioskodawca jest formalnym pracodawcą dla oddelegowanego pracownika. Wnioskodawca ponosi faktyczne koszty związane z wypłatą wynagrodzenia. Wynagrodzenie będzie wypłacane w walucie PLN w Polsce.

Wszystkie dodatki, ponieważ nie zostały zwolnione z opodatkowania na podstawie art. 21 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, zostały ubruttowione, tj. podwyższone o wartość składek ZUS i podatku. Podczas oddelegowania, pracownika łączy z Wnioskodawcą stosunek pracy (umowa o pracę na czas nieokreślony). Pracownik przeprowadza się na ten okres do Austrii wraz z rodziną. Austria zapewnia im zakwaterowanie, zatem tam znajduje się w tym czasie jego ośrodek interesów życiowych. Jako kontroler linii produktowej segmentu Wnioskodawcy w grupie kapitałowej, oddelegowany pracownik będzie sprawdzał realizację budżetu 2017 r. oraz wykonanie za 2016 r. wraz z planowanymi nakładami inwestycyjnymi w latach 2017-2018 oraz inne powierzone zadania.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytania (ostatecznie sformułowane w uzupełnieniu wniosku):

1. Czy w 2016 r. Wnioskodawca z tytułu wypłacanego w Polsce wynagrodzenia zasadniczego i dodatków wynikających z umowy (tj. dodatków: za mobilność, za jakość życia, z tytułu różnicy w kosztach utrzymania, za rozłąkę oraz wsparcie w transporcie) ma obowiązek potrącać zaliczkę na podatek dochodowy od osób fizycznych na zasadach ogólnych?
2. Czy w latach 2017 i 2018 Wnioskodawca z tytułu wypłacanego w Polsce wynagrodzenia zasadniczego i dodatków wynikających z umowy (tj. dodatków: za mobilność, za jakość życia, z tytułu różnicy w kosztach utrzymania, za rozłąkę oraz wsparcie w transporcie) nie ma obowiązku potrącania zaliczek na podatek dochodowy od osób fizycznych po przekroczeniu 183 dni pobytu w Austrii?
   
   

Zdaniem Wnioskodawcy (ostatecznie przedstawionym w uzupełnieniu wniosku), wszystkie dodatki, ponieważ nie zostały zwolnione z opodatkowania, na podstawie art. 21 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, podlegają opodatkowaniu na podstawie art. 12 ww. ustawy. Wnioskodawca od dokonanych wypłat potrąci zaliczkę na podatek.

W 2016 r., zgodnie z art. 3 ust. 1 oraz ust. 1a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych (pracownik będzie przebywał w Austrii tylko 92 dni), od wypłaconego wynagrodzenia i dodatków, Wnioskodawca potrąci zaliczkę na podatek dochodowy, zgodnie z art. 32 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

W latach 2017 i 2018 pracownik będzie przebywał w Austrii więcej niż 183 dni, zatem Wnioskodawca, w związku art. 15 Umowy o unikaniu podwójnego opodatkowania zawartą między Polską i Austrią oraz art. 32 ust. 6 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, od dnia przekroczenia 183 dni pobytu w Austrii w roku podatkowym, nie będzie potrącał zaliczek na podatek dochodowy od osób fizycznych. Opodatkowanie osiągniętych dochodów nastąpi w Austrii, wg przepisów prawa austriackiego. Do momentu przekroczenia 183 dni w roku podatkowym dochody pracownika powinny być opodatkowane, zgodnie z art. 15 ust. 2 ustawy, tj. w Polsce.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

Zgodnie z przepisem art. 3 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2016 r., poz. 2032), osoby fizyczne, jeżeli mają miejsce zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, podlegają obowiązkowi podatkowemu od całości swoich dochodów (przychodów) bez względu na miejsce położenia źródeł przychodów (nieograniczony obowiązek podatkowy).

W myśl art. 3 ust. 1a ww. ustawy, za osobę mającą miejsce zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej uważa się osobę fizyczną, która:

1. posiada na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej centrum interesów osobistych lub gospodarczych (ośrodek interesów życiowych) lub
2. przebywa na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej dłużej niż 183 dni w roku podatkowym.
   
   

Zgodnie z treścią art. 4a powołanej ustawy, przepisy art. 3 ust. 1, 1a, 2a i 2b stosuje się z uwzględnieniem umów w sprawie unikania podwójnego opodatkowania, których stroną jest Rzeczpospolita Polska.

W świetle powyższych przepisów dla rozstrzygnięcia, czy Wnioskodawca ma obowiązek naliczania i pobierania zaliczek na podatek dochodowy od dochodów uzyskanych przez pracownika mającego miejsce zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej z pracy wykonywanej poza jej terytorium i, czy winien zaprzestać poboru tychże zaliczek konieczne jest rozstrzygnięcie kwestii, czy dochody te podlegają opodatkowaniu poza terytorium Rzeczypospolitej Polskiej.

Z treści wniosku wynika, że Wnioskodawca deleguje zatrudnionego pracownika do pracy w Austrii. W przedmiotowej sprawie mają więc zastosowanie przepisy umowy polsko-austriackiej.

Stosownie do art. 15 ust. 1 Umowy między Rzecząpospolitą Polską a Republiką Austrii w sprawie unikania podwójnego opodatkowania w zakresie podatków od dochodu i majątku z dnia 13 stycznia 2004 r. (Dz. U. z 2005 r., Nr 224, poz. 1921, z późn. zm.), z uwzględnieniem postanowień artykułów 16, 18, 19 i 20, pensje, płace i inne podobne wynagrodzenia, które osoba mająca miejsce zamieszkania w Umawiającym się Państwie otrzymuje za pracę najemną, podlegają opodatkowaniu tylko w tym Państwie, chyba że praca wykonywana jest w drugim Umawiającym się Państwie. Jeżeli praca jest tak wykonywana, to otrzymywane za nią wynagrodzenie może być opodatkowane w tym drugim Państwie.

W świetle powyższych przepisów należy stwierdzić, że zgodnie z art. 15 ust. 1 ww. Umowy, wynagrodzenie pracownika mającego miejsce zamieszkania na terenie Polski podlega opodatkowaniu tylko w Polsce, chyba że praca wykonywana jest na terytorium Austrii. W takim przypadku, dochód ten może być opodatkowany zarówno w Austrii, jak i w państwie rezydencji, czyli w Polsce.

Przepis art. 15 ust. 2 ww. Umowy, określa wyjątki od powyższej zasady. Zgodnie z tym przepisem, bez względu na postanowienia ustępu 1, wynagrodzenie, jakie osoba mająca miejsce zamieszkania w Umawiającym się Państwie otrzymuje za pracę najemną wykonywaną w drugim Umawiającym się Państwie, podlega opodatkowaniu tylko w pierwszym wymienionym Państwie, jeżeli:

1. odbiorca przebywa w drugim Państwie przez okres lub okresy nieprzekraczające łącznie 183 dni w danym roku podatkowym i
2. wynagrodzenie jest wypłacane przez pracodawcę lub w imieniu pracodawcy, który nie ma miejsca zamieszkania lub siedziby w drugim Państwie, i
3. wynagrodzenie nie jest ponoszone przez zakład lub stałą placówkę, którą pracodawca posiada w drugim Państwie.
   
   

W świetle powyższych przepisów, należy stwierdzić, że zgodnie z art. 15 ust. 1 ww. Umowy, wynagrodzenie pracowników mających miejsce zamieszkania w Polsce podlega opodatkowaniu tylko w Polsce, chyba że praca wykonywana jest na terytorium Austrii. W takim przypadku dochód ten może być opodatkowany zarówno w Austrii, jak i w państwie rezydencji, czyli w Polsce.

Natomiast art. 15 ust. 2 Umowy, określa wyjątek od powyższej zasady, zgodnie z którym wynagrodzenia pracowników podlegają opodatkowaniu wyłącznie w państwie rezydencji, czyli w Polsce, o ile łącznie zostaną spełnione określone w tym artykule warunki. Niespełnienie któregokolwiek z tych warunków powoduje, że wynagrodzenie pracowników podlega opodatkowaniu na zasadach określonych w art. 15 ust. 1 Umowy, czyli w państwie, w którym praca jest wykonywana (w Austrii) oraz w państwie miejsca zamieszkania podatnika (w Polsce).

Zatem, opodatkowanie wynagrodzenia wyłącznie w Polsce ma miejsce w przypadku, gdy wynagrodzenie nie jest wypłacane przez pracodawcę mającego miejsce zamieszkania lub siedzibę w Austrii, wynagrodzenie nie jest ponoszone przez zakład lub stałą placówkę, którą pracodawca posiada na terenie Austrii, a pracownicy przebywają na terenie Austrii krócej niż 183 dni podczas dwunastomiesięcznego okresu, rozpoczynającego się lub kończącego w danym roku podatkowym.

Niespełnienie któregokolwiek z tych warunków powoduje, że wynagrodzenie pracowników podlega opodatkowaniu na zasadach określonych w art. 15 ust. 1 Umowy, czyli w państwie, w którym praca jest wykonywana (w Austrii) oraz w państwie miejsca zamieszkania podatnika (w Polsce), przy zastosowaniu metod unikania podwójnego opodatkowania.

W przypadku oddelegowania pracownika do Austrii, w celu uniknięcia podwójnego opodatkowania, na podstawie art. 24 ust. 1 lit. a) Umowy polsko-austriackiej w związku z art. 27 ust. 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych stosuje się metodę wyłączenia z progresją, która polega na tym, że dochód uzyskany z tytułu pracy za granicą, jest zwolniony z opodatkowania w Polsce, jednakże dla ustalenia stawki podatku od pozostałych dochodów podatnika podlegających opodatkowaniu w Polsce stosuje się stawkę podatku wyliczoną dla całego dochodu osiągniętego zarówno w Polsce jak i za granicą.

Z informacji zawartych we wniosku wynika, że w przedmiotowej sprawie pracownik otrzymał oddelegowanie do pracy w Austrii na okres 24 miesięcy od 1 października 2016 r. do 30 września 2018 r. Pracownik przeprowadza się na ten okres do Austrii wraz z rodziną. Austria zapewnia im zakwaterowanie. Wynagrodzenie będzie wypłacane w walucie PLN w Polsce. Pracownik otrzyma również dodatki wynikające z umowy (za mobilność, za jakość życia, z tytułu różnicy w kosztach utrzymania, za rozłąkę oraz wsparcie w transporcie), od których ponieważ nie zostały zwolnione z opodatkowania, na podstawie art. 21 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, Wnioskodawca potrąci zaliczkę na podatek na podstawie art. 12 ww. ustawy. W 2016 r. pracownik będzie przebywał w Austrii tylko 92 dni, natomiast w latach 2017 i 2018, pracownik będzie przebywał w Austrii więcej niż 183 dni.

W odniesieniu do wynagrodzenia oddelegowanego pracownika do pracy w Austrii za 2016 r. jeden z warunków art. 15 ust. 2 Umowy polsko-austriackiej nie został spełniony, w związku z powyższym, wynagrodzenie pracownika podlega opodatkowaniu zgodnie z art. 15 ust. 1 ww. umowy.

Stosownie do treści art. 31 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, osoby fizyczne, osoby fizyczne, osoby prawne oraz jednostki organizacyjne nieposiadające osobowości prawnej, zwane dalej „zakładami pracy”, są obowiązane jako płatnicy obliczać i pobierać w ciągu roku zaliczki na podatek dochodowy od osób, które uzyskują od tych zakładów przychody ze stosunku służbowego, stosunku pracy, pracy nakładczej lub spółdzielczego stosunku pracy, zasiłki pieniężne z ubezpieczenia społecznego wypłacane przez zakłady pracy, a w spółdzielniach pracy - wypłaty z tytułu udziału w nadwyżce bilansowej.

Przepis ten ma charakter ogólny i ustanawia generalny obowiązek dla pracodawcy (działającego jako płatnik), zaś zakres tego obowiązku jest skonkretyzowany w poszczególnych ustępach art. 32 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Przepis art. 32 ust. 2 ww. ustawy stanowi, że za dochód, o którym mowa w ust. 1 i 1a, uważa się uzyskane w ciągu miesiąca przychody w rozumieniu art. 12 oraz zasiłki pieniężne z ubezpieczenia społecznego wypłacane przez płatnika, po odliczeniu kosztów uzyskania w wysokości określonej w art. 22 ust. 2 pkt 1 albo 3 lub w ust. 9 pkt 1-3 oraz po odliczeniu potrąconych przez płatnika w danym miesiącu składek na ubezpieczenie społeczne, o których mowa w art. 26 ust. 1 pkt 2 lit. b) lub pkt 2a. Jeżeli świadczenia w naturze, świadczenia ponoszone za podatnika lub inne nieodpłatne świadczenia przysługują podatnikowi za okres dłuższy niż miesiąc, przy obliczaniu zaliczek za poszczególne miesiące przyjmuje się ich wartość w wysokości przypadającej na jeden miesiąc. Jeżeli nie jest możliwe określenie, jaka część tych świadczeń przypada na jeden miesiąc, a doliczenie całej wartości w miesiącu ich uzyskania spowodowałoby niewspółmiernie wysoką zaliczkę w stosunku do wypłaty pieniężnej, zakład pracy, na wniosek podatnika, ograniczy pobór zaliczki za dany miesiąc i pobierze pozostałą część zaliczki w następnych miesiącach roku podatkowego.

Z kolei w myśl art. 12 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, za przychody ze stosunku służbowego, stosunku pracy, pracy nakładczej oraz spółdzielczego stosunku pracy uważa się wszelkiego rodzaju wypłaty pieniężne oraz wartość pieniężną świadczeń w naturze bądź ich ekwiwalenty, bez względu na źródło finansowania tych wypłat i świadczeń, a w szczególności: wynagrodzenia zasadnicze, wynagrodzenia za godziny nadliczbowe, różnego rodzaju dodatki, nagrody, ekwiwalenty za niewykorzystany urlop i wszelkie inne kwoty niezależnie od tego, czy ich wysokość została z góry ustalona, a ponadto świadczenia pieniężne ponoszone za pracownika, jak również wartość innych nieodpłatnych świadczeń lub świadczeń częściowo odpłatnych.

Wyjątek od powyższego obowiązku wynikającego z ogólnej regulacji art. 31 ww. ustawy, jest przewidziany przez przepis szczególny art. 32 ust. 6 tej ustawy, zgodnie z którym zakład pracy nie pobiera zaliczek na podatek dochodowy od dochodów uzyskanych przez pracownika z pracy wykonywanej poza terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, pod warunkiem że dochody te podlegają lub będą podlegać opodatkowaniu poza terytorium Rzeczypospolitej Polskiej. Na wniosek podatnika zakład pracy pobiera zaliczki na podatek dochodowy, stosownie do przepisów ust. 1-5, z uwzględnieniem art. 27 ust. 9 i 9a.

Tym samym, norma art. 32 ust. 6 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych przewiduje zwolnienie zakładu pracy (płatnika) z obowiązku pobierania zaliczek na podatek dochodowy od dochodu uzyskanego przez pracownika z pracy za granicą, podlegającego tam, w danym momencie lub w przyszłości, opodatkowaniu.

Przepis wskazuje na dwa warunki, jakie muszą być spełnione, aby płatnik zaprzestał poboru zaliczek:

• dochody są uzyskane za pracę wykonywaną poza terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, oraz
  

• dochody te podlegają lub będą podlegać opodatkowaniu poza terytorium Rzeczypospolitej Polskiej.
  
  

Zatem, z treści przepisu art. 32 ust. 6 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, wynika, że płatnik nie jest obowiązany do poboru zaliczek, gdy spełnione są oba warunki, o których mowa powyżej (o czym świadczy literalna treść przepisu: „płatnik nie pobiera” zamiast „płatnik może nie pobierać”), od którego to obowiązku płatnik może odstąpić wyłącznie na wniosek podatnika. To na płatniku ciąży zatem powinność zbadania, czy w danej sytuacji jest on obowiązany zastosować przepis art. 32 ust. 6 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych i zaprzestać poboru zaliczek.

W przedmiotowej sprawie Wnioskodawca oddelegował pracownika do pracy na terytorium Austrii. Pracownik został oddelegowany z zamiarem pobytu na okres:

• nieprzekraczający 183 dni w okresie dwunastu miesięcy, rozpoczynającym się lub kończącym w danym roku podatkowym w 2016 r.,
  

• przekraczający 183 dni w okresie dwunastu miesięcy, rozpoczynającym się lub kończącym w danym roku podatkowym w 2017 r. i 2018 r.
  
  

Reasumując, okolicznością, o której mowa w art. 32 ust. 6 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych jest fakt, że dochody pracownika będą podlegać opodatkowaniu w innym kraju. W efekcie, płatnik nie jest obowiązany do poboru zaliczek na podatek, gdyż pracownik zostanie oddelegowany do pracy w Austrii w okresie przekraczającym 183 dni w roku podatkowym.

Mając na uwadze opis zdarzenia przyszłego oraz przytoczone normy prawne należy stwierdzić, że w przypadku, gdy pracownik został oddelegowany do pracy na terytorium Austrii w 2016 r. na okres krótszy niż 183 dni, podczas dwunastomiesięcznego okresu rozpoczynającego się lub kończącego się w danym roku podatkowym oraz wynagrodzenie (wraz z dodatkami) tego pracownika będzie wypłacane przez pracodawcę lub w imieniu pracodawcy, który nie ma miejsca zamieszkania lub siedziby w drugim państwie (Austrii) i nie będzie ponoszone przez zakład lub stałą placówkę, którą pracodawca posiada w drugim państwie (Austrii), dochody oddelegowanego pracownika będą podlegać opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych w Polsce.

Wobec powyższego, Wnioskodawca postąpi prawidłowo naliczając i pobierając w 2016 r., zgodnie z art. 31 w zw. z art. 32 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych zaliczki od wynagrodzenia (wraz z dodatkami, tj.: za mobilność, za jakość życia, z tytułu różnicy w kosztach utrzymania, za rozłąkę oraz wsparcie w transporcie ) wypłaconego pracownikowi oddelegowanemu do pracy na terenie Austrii na okres nieprzekraczający 183 dni.

Natomiast w przypadku, gdy pobyt pracownika oddelegowanego do pracy na terytorium Austrii w 2017 r. i 2018 r. przekroczy 183 dni, w okresie dwunastu miesięcy, rozpoczynającym się lub kończącym w danym roku podatkowym, to założenie to jest równoznaczne ze stwierdzeniem opodatkowania za granicą dochodu uzyskanego z tytułu wykonywanej tam pracy, a zatem wypełnieniem normy zawartej w art. 32 ust. 6 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Wobec powyższego, Wnioskodawca postąpi prawidłowo nienaliczając i niepobierając za 2017 r. i 2018 r., zgodnie z art. 32 ust. 6 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych w związku z art. 15 ust. 1 Umowy między Rzecząpospolitą Polską a Republiką Austrii w sprawie unikania podwójnego opodatkowania w zakresie podatków od dochodu i majątku, zaliczek od wynagrodzeń (wraz z dodatkami, tj.: za mobilność, za jakość życia, z tytułu różnicy w kosztach utrzymania, za rozłąkę oraz wsparcie w transporcie) wypłacanych pracownikowi oddelegowanemu do Austrii z zamiarem pobytu na okres przekraczający 183 dni.

Zatem, stanowisko Wnioskodawcy jest prawidłowe.

Końcowo wskazać należy, że zgodnie z art. 14b § 3 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2015 r., poz. 613, z późn. zm.), składający wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej obowiązany jest do wyczerpującego przedstawienia stanu faktycznego albo zdarzenia przyszłego. Organ jest ściśle związany przedstawionym we wniosku stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego).

Zainteresowany ponosi ryzyko związane z ewentualnym błędnym lub nieprecyzyjnym przedstawieniem we wniosku opisu stanu faktycznego (zdarzenia przyszłego). Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, o ile rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego) podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z tym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swą aktualność. Tym samym, w przypadku, gdy w toku postępowania podatkowego, kontroli podatkowej, bądź skarbowej zostanie określone odmienne zdarzenie przyszłe, interpretacja nie wywoła w tym zakresie skutków prawnych.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego ….. , po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2016 r., poz. 718, z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Administracji Skarbowej w Łodzi, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Piotrkowie Trybunalskim, ul. Wronia 65, 97-300 Piotrków Trybunalski.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.