Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie
1462-IPPP1.4512.948.2016.1.AS
z 9 stycznia 2017 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2015 r., poz. 613 z późn. zm.) oraz § 6 pkt 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 22 kwietnia 2015 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr z 2015 r., poz. 643) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działający w imieniu Ministra Rozwoju i Finansów stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 9 listopada 2016 r. (data wpływu 10 listopada 2016 r.), o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie uznania transakcji realizowanych przy użyciu kart paliwowych za dostawę towarów i ich dokumentowania oraz prawa do odliczenia podatku naliczonego – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 10 listopada 2016 r. wpłynął ww. wniosek o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie uznania transakcji realizowanych przy użyciu kart paliwowych za dostawę towarów i ich dokumentowania oraz prawa do odliczenia podatku naliczonego.

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe:

X S.A. (dalej: Spółka) jest czynnym, zarejestrowanym podatnikiem podatku od towarów i usług. W ramach podstawowej działalności gospodarczej, Spółka realizuje usługi doręczania przesyłek pocztowych, paczek oraz usługi kurierskie. W określonych obszarach usługi te realizowane są przy wsparciu podmiotów zewnętrznych, podwykonawców, z którymi zawierane są umowy outsourcingowe. Zgodnie z polityką firmy, na rzecz tych podmiotów, Spółka zamierza dostarczać olej napędowy na podstawie kart paliwowych w systemie bezgotówkowym, w oparciu o odrębne umowy. Paliwa wydawane będą bezpośrednio na stacjach paliw koncernów paliwowych.

Zgodnie z opracowanymi założeniami, karty paliwowe, które kontrahenci będą otrzymywać od X, mogą być realizowane wyłącznie na wskazanych przez Spółkę stacjach paliw. Co do zasady, będą to stacje zlokalizowane w pobliżu placówek X, których obszary działania (rejony doręczeń), obsługiwane są przez danego podwykonawcę. Cena zakupu paliwa zostanie określona w oparciu o algorytm, który będzie uwzględniać cenę zakupu oleju napędowego stosowaną przez producenta krajowego na dzień dokonania zakupu oraz wskazany przez Spółkę opust kwotowy. W przypadku zrealizowania karty paliwowej na innej niż wyznaczona stacja, opust nie będzie przysługiwał. Spółka z tytułu zakupionego paliwa będzie na rzecz kontrahentów wystawiać faktury. Ponadto zgodnie z założeniami projektu, możliwość zakupu oleju napędowego przy użyciu kart paliwowych będzie następować w ramach przyznanych miesięcznych/tygodniowych limitów, które ustalone zostaną przez X w momencie udostępnienia karty. Wysokość takiego limitu uzależniona będzie od wartości faktur wystawianych przez kontrahentów na podstawie umów outsourcingowych oraz pojemności pojazdów wykorzystywanych przez nich do świadczenia usług outsourcingowych. Limit ten będzie weryfikowany w okresach kwartalnych. Ponadto kontrahent nie będzie miał prawa do odsprzedaży paliwa osobom trzecim.

W przypadkach zagubienia karty paliwowej przez danego kontrahenta lub w przypadku jej kradzieży, X ma możliwość samodzielnego blokowania przedmiotowych kart. Karta może zostać zablokowana również w sytuacji, gdy kontrahent nie dokonuje płatności za faktury.

Umowa zawarta pomiędzy X a koncernami paliwowymi przewiduje dochodzenie przez X odszkodowań w związku z zakupem paliwa nie spełniającego właściwych wymagań jakościowych. W związku z uznaną reklamacją, wykonawca zobowiązany jest do pokrycia wszelkich kosztów związanych z naprawą pojazdów uszkodzonych lub unieruchomionych w wyniku sprzedaży oleju napędowego o niewłaściwych parametrach.

Założenia projektu nie przewidują na chwilę obecną, aby umowy zawierane z kontrahentami zawierały szczegółowe zapisy dotyczące odpowiedzialności X za wadliwość paliwa.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytania:

1. Czy w opisanym powyżej zdarzeniu przyszłym, transakcja realizowana przez X przy użyciu kart paliwowych podlega opodatkowaniu VAT jako odpłatna dostawa towarów - paliw, a w konsekwencji, czy Spółka będzie zobowiązana do wystawiania faktur VAT?
2. Czy w opisanym powyżej zdarzeniu przyszłym, Spółka będzie uprawniona do odliczania podatku naliczonego wynikającego z faktur wystawianych na jej rzecz przez producentów paliw, dokumentujących sprzedaż paliw na rzecz Spółki, odsprzedawanych następnie jej kontrahentom przy użyciu kart paliwowych?
   
   

Uzasadnienie

Zgodnie z przepisem art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2011 r. Nr 177, poz. 1054 z późn. zm.), zwanej dalej ustawą o podatku VAT, opodatkowaniu ww. podatkiem podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju. W myśl art. 7 ust. 1 ustawy, przez dostawę towarów rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (...).

Na mocy art. 2 pkt 6 ustawy, przez towary rozumie się rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii. Natomiast w świetle art. 2 pkt 22 ustawy, pod pojęciem sprzedaży rozumie się odpłatną dostawę towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju, eksport towarów oraz wewnątrzwspólnotową dostawę towarów.

Zgodnie z art. 7 ust. 8 ustawy, w przypadku, gdy kilka podmiotów dokonuje dostawy tego samego towaru w ten sposób, że pierwszy z nich wydaje towar bezpośrednio ostatniemu w kolejności nabywcy, uznaje się, że dostawy towarów dokonał każdy z podmiotów biorących udział w tych czynnościach (tzw. transakcja łańcuchowa).

Powyższy przepis dotyczy sytuacji, w której podatnik kupuje usługę, a następnie w „stanie nieprzetworzonym” odsprzedaje ją swojemu kontrahentowi. Towar zostaje wydany przez pierwszy podmiot ostatniemu w kolejności podmiotowi, przy czym podmiot pośredniczący w ogóle nie wchodzi w fizyczne posiadanie przedmiotu dostawy. Jest jednak traktowany tak, jakby sam świadczył tą usługę. Artykuł ten oparty jest więc na konstrukcji polegającej na przyjęciu fikcji prawnej, zgodnie z którą, dla potrzeb podatku VAT uznaje się, że dostawy towarów dokonuje każdy podmiot uczestniczący w transakcji łańcuchowej, mimo że wydanie towaru ma miejsce tylko raz.

Odnosząc powyższe do kwestii zakwalifikowania transakcji przy użyciu kart paliwowych jako dostawy towarów, należy zwrócić uwagę na fakt, że podmiot pośredniczący dokonujący dostawy musi kształtować jej warunki.

Jak wynika z przedstawionego powyżej zdarzenia przyszłego, na podstawie umów zawartych z kontrahentami, Spółka będzie przenosić na nich prawo do dysponowania towarami, pomimo, iż faktycznie przedmiotowe towary - paliwa, wydawane będą na stacjach paliw krajowych koncernów paliwowych na podstawie kart paliwowych. Sam fakt zatankowania paliwa na stacji, nie powoduje jednak, iż pomiędzy stacją paliw a kontrahentem dochodzi do zawiązania stosunku prawnego. To Spółka bowiem określa cenę towarów, która z uwagi na udzielony opust różni się od cen nominalnych oferowanych na stacjach paliw innym nabywcom. Ustalane przez Spółkę limity dotyczące maksymalnej ilości tankowanego paliwa, oraz wyznaczenie stacji, na których karty paliwowe mają być realizowane, niewątpliwe świadczy o tym, iż X jako podmiot pośredniczący w dostawie paliwa, ma istotny wpływ na kształtowanie warunków jego sprzedaży. Należy również podkreślić, iż możliwość zakupu paliw przez kontrahentów na warunkach sprecyzowanych w kontrakcie, dopuszczalna jest tylko w odniesieniu do określonych kontrahentów, tj. tych z którymi X ma zawarte umowy outsourcingowe na usługi doręczeń. Nie jest więc ona dostępna dla każdego, a jedynie dla kontrahentów współpracujących w określonym obszarze z X. Ponadto warunki dostawy paliw w istotnym stopniu zależą od czynników wynikających z umów outsourcingowych, np. w zakresie ustalania limitów dostaw paliw. Tym samym, naszym zdaniem, uzasadnione jest stwierdzenie, iż Spółka ma realny i decydujący wpływ na okoliczności transakcji dostawy paliw, realizowanych na rzecz jej kontrahentów, a warunki te mają zindywidualizowany charakter. W konsekwencji należy uznać, iż X realizuje element transakcji łańcuchowej świetle art. 7 ust. 8 ustawy o VAT i zobowiązana jest do wystawiania faktur VAT.

Prezentowane powyżej stanowisko znajduje potwierdzenie w wielu indywidualnych interpretacjach podatkowych wydawanych w tym zakresie oraz orzecznictwie sądów administracyjnych tj:

• wyrok Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego z dnia 22 kwietnia 2014 roku (sygn. akt III SA/Wa 2040/13 oraz wyrok Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia 15 października 2014r. (sygn. akt I FSK 1478/13). NSA w swoim orzeczeniu wskazał, iż klasyfikacja określonych transakcji jako czynności dostawy czy też usługi, powinna być uzależniona od każdorazowej dogłębnej analizy stanu faktycznego oraz postanowień umów łączących strony transakcji (umowy zawartej pomiędzy koncernem paliwowym a emitentem kart paliowych oraz umowy łączącej emitenta karty z kontrahentem nabywającym paliwo. Zapisy tych umów mogą bowiem mieć decydujące znaczenie dla prawidłowego zakwalifikowania dokonywanych czynności do transakcji, o których mowa w art. 7 ust. 8 ustawy o VAT. Z uzasadnienia powyższego wyroku wynika, iż dla uznania transakcji jako transakcji łańcuchowej, istotne jest stwierdzenie, że na każdy z podmiotów uczestniczących w takiej transakcji następuje przeniesienie prawa do rozporządzania rzeczą jak właściciel. Za szczególnie istotne należy uznać to, jaki wpływ na transakcję będzie miał podmiot udostępniający karty. Jeśli z zapisów umów wynika, iż podmiot ten ma wpływ na istotne elementy transakcji (np. kształtowanie ceny paliwa), wówczas należy uznać, iż podmiot ten dokonuje dostawy.
• Interpretacja indywidualna wydana przez Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie z dnia 29 marca 2016 r. znak: IPX1/4512-119/16-2/JL,
• Interpretacja indywidualna wydana przez Dyrektora Izby Skarbowej w Poznaniu z dnia 22 czerwca 2015 roku, znak: ILPB1/4511-1-393/15-4/TW,
• Interpretacja indywidualna wydana przez Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie z dnia 9 czerwca 2015 r., znak: IPX1/4512-269/15-3/JL.
  
  

Odnosząc się do pytania drugiego, dotyczącego prawa do odliczenia przez X VAT wykazanego na fakturach od producentów paliw, należy wskazać na podstawową zasadę wynikającą z art. 86 ust. 1 ustawy o VAT. Zgodnie z tym przepisem, w zakresie, w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, podatnikowi VAT przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego.

W świetle powyższej regulacji, prawo podatnika do odliczenia podatku VAT wynikającego z faktur kosztowych, otrzymanych od dostawców nabywanych przez tego podatnika towarów i usług, uwarunkowane jest wykorzystaniem tych towarów i usług na potrzeby wykonywanych przez tego podatnika czynności opodatkowanych. Katalog czynności podlegających opodatkowaniu VAT został określony w art. 5 ust. 1 ustawy o VAT, zgodnie z którym czynnością opodatkowaną jest między innymi „odpłatna dostawa towarów na terytorium kraju”. W konsekwencji, jeżeli podatnik nabył towary, które będą podlegały dalszej odprzedaży (w ramach działalności tego podatnika, podlegającej VAT), bądź będą zużyte na potrzeby świadczonych przez tego podatnika usług, wówczas zachowane zostaje prawo do pomniejszenia podatku należnego o podatek naliczony przy nabyciu tych towarów. Związek ten nabytych towarów z czynnościami opodatkowanymi tj. sposób wykorzystania, nie musi mieć wyłącznie charakteru bezpośredniego. Wystarczające jest, aby nabywane dobra były wykorzystane w celu, bądź w procesie świadczenia dostaw towarów lub usług.

Zdaniem Spółki, na gruncie opisanego zdarzenia przyszłego będzie ona spełniała podstawowy warunek wynikający z art. 86 ust. 1 ustawy o VAT, uprawniający ją do obniżenia podatku należnego o podatek naliczony przy nabyciu paliw od producentów krajowych, które będą podlegały dalszej odsprzedaży. Jednocześnie w ocenie Wnioskodawcy, nie znajdą zastosowania ograniczenia w zakresie prawa do odliczenia podatku VAT naliczonego, o których mowa w art. 86a bądź art. 88 ustawy o VAT. Nabyte towary (paliwo) stanowią bowiem towary handlowe, które będą przedmiotem dalszego obrotu dokonywanego przez Spółkę (odsprzedaż towarów w stanie nieprzetworzonym).

Stanowisko takie znajduje także odzwierciedlenie aktualnej linii interpretacyjnej. Na przykład:

• Interpretacja indywidualna wydana przez Dyrektora Izby Skarbowej w Poznaniu z dnia 22 czerwca 2015 roku, znak: 1LPB1/4511-1-393/15-4/TW,
• Interpretacja wydana przez Dyrektora Izby Skarbowej w Poznaniu z dnia 14 lutego 2013 r., znak: ILX4/443-518/12-3/ISN).
  
  

Biorąc pod uwagę powyższe, Spółka uważa przedstawione stanowisko za uzasadnione.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej opisanego zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2016 r., poz. 710 z późn. zm.), zwanej dalej ustawą, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Stosownie do art. 7 ust. 1 ustawy przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (...).

W myśl art. 7 ust. 8 ustawy, w przypadku gdy kilka podmiotów dokonuje dostawy tego samego towaru w ten sposób, że pierwszy z nich wydaje ten towar bezpośrednio ostatniemu w kolejności nabywcy, uznaje się, że dostawy towarów dokonał każdy z podmiotów biorących udział w tych czynnościach.

Zarówno przepisy ustawy, jak i przepisy wykonawcze do ustawy, nie regulują zagadnienia odprzedaży towaru. Uznaje się, że odprzedaż towaru jest dostawą towaru realizowaną bezpośrednio przez podatnika (art. 7 ust. 1 ustawy) lub realizowaną na zasadach określonych w art. 7 ust. 8 ustawy. W rezultacie, w obu ww. przypadkach dostawy ostateczne obciążenie podatkiem VAT spoczywa nie na pierwotnym nabywcy towaru, lecz na ich rzeczywistym użytkowniku.

Na podstawie art. 106a pkt 1 ustawy, przepisy ww. rozdziału stosuje się do sprzedaży, z wyjątkiem przypadków, o których mowa w art. 17 ust. 1 pkt 4 i 5 oraz ust. 1a, w których usługodawca lub dokonujący dostawy towarów nie rozlicza podatku należnego i faktura dokumentująca te transakcje nie jest wystawiana przez usługobiorcę lub nabywcę towarów w imieniu i na rzecz usługodawcy lub dokonującego dostawy towarów.

Stosownie do art. 106b ust. 1 pkt 1 ustawy, podatnik jest obowiązany wystawić fakturę dokumentującą sprzedaż, a także dostawę towarów i świadczenie usług, o których mowa w art. 106a pkt 2, dokonywane przez niego na rzecz innego podatnika podatku, podatku od wartości dodanej lub podatku o podobnym charakterze lub na rzecz osoby prawnej niebędącej podatnikiem.

Z przedstawionych okoliczności sprawy wynika, że Wnioskodawca realizuje usługi w określonych obszarach przy wsparciu podmiotów zewnętrznych, podwykonawców, z którymi zawiera umowy outsourcingowe. Na rzecz tych podmiotów Spółka zamierza dostarczać olej napędowy na podstawie kart paliwowych w systemie bezgotówkowym, w oparciu o odrębne umowy. Paliwa wydawane będą bezpośrednio na stacjach paliw koncernów paliwowych.

Wątpliwości Wnioskodawcy dotyczą uznania, czy transakcje dokonywane przez Spółkę przy użyciu kart paliwowych podlegają opodatkowaniu oraz prawa do odliczenia podatku naliczonego wynikającego z faktur wystawianych na rzecz Wnioskodawcy, dokumentujących sprzedaż paliw, odsprzedawanych następnie kontrahentom przy użyciu kart paliwowych.

Z cytowanych wyżej przepisów art. 7 ustawy wynika, że w sytuacji, w której podatnik, działając we własnym imieniu bierze udział w dostawie towaru w taki sposób, że zakupiony towar wydaje nabywcy lub też towar ten wydaje pierwszy z podmiotów na rzecz ostatniego w kolejności nabywcy, przyjmuje się, że podatnik ten nabył towar, a następnie dokonał dostawy tego towaru. Dotyczy to sytuacji, w której podatnik kupuje towar, a kolejno w stanie „nieprzetworzonym” odsprzedaje go swojemu kontrahentowi.

W odniesieniu do możliwości zakwalifikowania transakcji z udziałem kart paliwowych jako transakcji (dostaw) łańcuchowych, o których mowa w ww. art. 7 ust. 8 ustawy należy podkreślić, że warunkiem niezbędnym dla zaistnienia omawianego unormowania jest to, że towar zostaje wydany przez pierwszy podmiot ostatniemu w kolejności podmiotowi, przy czym podmioty pośredniczące w ogóle nie wchodzą w fizyczne posiadanie przedmiotu dostawy.

Wskazany wyżej artykuł opiera się na konstrukcji fikcji prawnej, zgodnie z którą – dla potrzeb podatku VAT – przyjmuje się, że dostawy towarów dokonuje każdy podmiot uczestniczący w transakcji łańcuchowej, mimo że wydanie towaru ma miejsce tylko raz. Tym samym istotne jest uznanie, że na każdy z podmiotów uczestniczących w takiej transakcji następuje przeniesienie prawa do rozporządzania rzeczą jak właściciel, czyli – w istocie – przeniesienie (uznanie, że dokonało się takie przeniesienie) praktycznej kontroli nad rzeczą i możliwości korzystania z niej oraz ustalania warunków takiego korzystania. W przypadku, gdy pośrednik ma prawo do kształtowania ceny towaru, warunków jego nabycia, ale także przykładowo obciążony zostaje ponoszeniem obowiązków reklamacyjnych w stosunku do np. wadliwego towaru, to uznać należy, że podmiot taki posiada prawo do faktycznego rozporządzania rzeczą jak właściciel.

W tym kontekście duże znaczenie mają postanowienia umowne pomiędzy dostawcą a Spółką (Wnioskodawcą). Jeżeli zatem z treści umowy wynika, że drugi w łańcuchu podmiot będzie miał wpływ na wspomniane wyżej istotne elementy kształtujące obrót danym towarem, to wówczas należy uznać, że rozporządza on daną rzeczą jak właściciel, czyli – biorąc pod uwagę analizowaną kwestię – jest czynną stroną transakcji, w ramach której kolejna w szeregu dostawa, tj. dostawa na rzecz nabywcy, będzie dokonana (uznana za dokonaną) przez niego.

Podkreślenia w tym aspekcie wymaga również fakt, że art. 7 ust. 8 ustawy posługuje się wprost stwierdzeniem, że „uznaje się, że dostawy towarów dokonał każdy z podmiotów biorących udział w tych czynnościach”, czyli uznaje się, że prawo do rozporządzania towarami jak właściciel miał każdy z podmiotów występujących w ww. łańcuchu, tj. uznaje się, że podmiot taki miał możliwość władania rzeczą w sensie ekonomicznym, np. czerpania z niej pożytków. Dostawa łańcuchowa nie musi zatem oznaczać (i nie oznacza) faktycznego wydania towaru na każdym etapie łańcucha, ani nie musi oznaczać, że podmiot uznany za rozporządzający powinien rzeczywiście rozporządzać rzeczą w tym znaczeniu, że przykładowo winien być świadomy wszystkich czynności związanych z dysponowaniem towarem, tj. np. kiedy i kto faktycznie obraca (obracał) rzeczą. Termin „uznaje się” oznacza bowiem, że bez względu na faktyczne działania, przyznawane jest im – niejako a priori – takie, a nie inne znaczenie.

Jak wynika z opisu sprawy, Spółka – będąc stroną łańcucha transakcji (dostawy towarów w rozumieniu art. 7 ust. 8 ustawy) – ma wpływ na istotne elementy kształtujące obrót paliwami.

Karty paliwowe, które kontrahenci będą otrzymywać od Wnioskodawcy mogą być realizowane wyłącznie na wskazanych przez Spółkę stacjach paliw. Cena zakupu paliwa zostanie określona w oparciu o algorytm, który będzie uwzględniać cenę zakupu oleju napędowego stosowaną przez producenta krajowego na dzień dokonania zakupu oraz wskazany przez Spółkę opust kwotowy. Ponadto możliwość zakupu oleju napędowego przy użyciu kart paliwowych będzie następować w ramach przyznanych miesięcznych/tygodniowych limitów, które zostaną ustalone przez spółkę w momencie udostępnienia karty. Wysokość limitu uzależniona będzie od wartości faktur wystawianych przez kontrahentów na podstawie umów outsourcingowych oraz pojemności pojazdów wykorzystywanych przez nich do świadczenia usług. Limit będzie weryfikowany w okresach kwartalnych. Kontrahent nie będzie miał prawa do odsprzedaży paliwa osobom trzecim. W przypadkach zagubienia karty paliwowej przez danego kontrahenta lub w przypadku jej kradzieży Wnioskodawca ma możliwość samodzielnego blokowania przedmiotowych kart. Karta może zostać zablokowana również w sytuacji, gdy kontrahent nie dokonuje płatności za faktury. Umowa zawarta pomiędzy Spółką a koncernami paliwowymi przewiduje dochodzenie przez Wnioskodawcę odszkodowań w związku z zakupem paliwa nie spełniającego właściwych wymagań jakościowych. W związku z uznaną reklamacją, wykonawca zobowiązany jest do pokrycia wszelkich kosztów związanych z naprawą pojazdów uszkodzonych lub unieruchomionych w wyniku sprzedaży oleju napędowego o niewłaściwych parametrach. Założenia projektu nie przewidują, aby umowy zawierane z kontrahentami zawierały szczegółowe zapisy dotyczące odpowiedzialności Wnioskodawcy za wadliwość paliwa.

Zatem z postanowień umownych pomiędzy dostawcą paliw a Spółką wynika, że Wnioskodawca będzie miał wpływ na istotne elementy kształtujące dostawę paliw na rzecz kontrahentów i bierze czynny udział w transakcji dokonywanej z użyciem kart. Posiada on prawo do faktycznego rozporządzania jak właściciel paliwami nabytymi od koncernu paliwowego i przenosi to prawo na swoich kontrahentów. Ponieważ w wyniku nabycia paliw od koncernów Spółce przysługuje prawo do rozporządzania paliwem jak właściciel, odsprzedając te paliwa kontrahentom, Spółka dokonuje dostawy towaru w rozumieniu art. 7 ust. 1 ustawy – przenosi to prawo na kolejny podmiot. W analizowanym przypadku mamy zatem do czynienia z dostawą łańcuchową, gdzie paliwo wydawane jest przez koncern paliwowy kontrahentom, a podmiot pośredniczący – Wnioskodawca, nie wchodzi w fizyczne posiadanie tego paliwa.

Tym samym czynności dokonywane pomiędzy Spółką i kontrahentami stanowią czynności podlegające opodatkowaniu podatkiem VAT, tj. odpłatną dostawę towarów na podstawie art. 5 ust. 1 pkt 1 w związku z art. 7 ust. 8 ustawy. Wobec tego stosownie do art. 106b ust. 1 ustawy Spółka zobowiązana jest do wystawienia faktury dokumentującej ww. czynności.

Kwestie dotyczące prawa do odliczenia podatku naliczonego regulują przepisy art. 86 ust. 1 ustawy o VAT, zgodnie z którym w zakresie, w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, podatnikowi, o którym mowa w art. 15, przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, z zastrzeżeniem art. 114, art. 119 ust. 4, art. 120 ust. 17 i 19 oraz art. 124.

Stosownie do art. 86 ust. 2 pkt 1 ustawy, kwotę podatku naliczonego stanowi suma kwot podatku wynikających z faktur otrzymanych przez podatnika z tytułu:

1. nabycia towarów i usług,
2. dokonania całości lub części zapłaty przed nabyciem towaru lub wykonaniem usługi.
   
   

Jak wynika z ww. przepisów, prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego przysługuje wówczas, gdy zostaną spełnione określone warunki, tzn. odliczenia tego dokonuje podatnik podatku od towarów i usług oraz gdy towary i usługi, z których nabyciem podatek został naliczony, są wykorzystywane do czynności opodatkowanych. Warunkiem umożliwiającym podatnikowi skorzystanie z prawa do odliczenia podatku naliczonego jest bezpośredni i bezsporny związek zakupów z wykonanymi czynnościami opodatkowanymi.

Ponadto podkreślić należy, że ustawodawca stworzył podatnikowi prawo do odliczenia podatku naliczonego w całości lub w części, pod warunkiem spełnienia przez niego zarówno przesłanek pozytywnych, wynikających z art. 86 ust. 1 ustawy oraz niezaistnienia przesłanek negatywnych, określonych w art. 88 ustawy. Przepis ten określa listę wyjątków, które pozbawiają podatnika prawa do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego.

W myśl art. 88 ust. 3a pkt 2 ustawy, nie stanowią podstawy do obniżenia podatku należnego oraz zwrotu różnicy podatku lub zwrotu podatku naliczonego faktury i dokumenty celne w przypadku gdy transakcja udokumentowana fakturą nie podlega opodatkowaniu albo jest zwolniona od podatku.

Stosownie do art. 86a ust. 1 pkt 1 ustawy, w przypadku wydatków związanych z pojazdami samochodowymi kwotę podatku naliczonego, o której mowa w art. 86 ust. 2, stanowi 50% kwoty podatku wynikającej z faktury otrzymanej przez podatnika.

W odniesieniu do wątpliwości Spółki dotyczących prawa do odliczenia podatku naliczonego wykazanego na fakturach wystawianych przez producentów paliw na jej rzecz, a dokumentujących nabycie towarów (paliwa), które następnie będą przedmiotem odsprzedaży na rzecz kontrahentów wskazać należy, że podatek naliczony związany z tymi zakupami nie będzie objęty ograniczeniem wynikającym z przepisów art. 86a ustawy. Nabywane towary (paliwo) stanowić będą bowiem – w opisanym schemacie – towary handlowe i jako takie stanowić będą przedmiot dalszego obrotu ‒ odsprzedaży w stanie nieprzetworzonym.

W analizowanej sprawie nie znajdzie zastosowania również art. 88 ust. 3a pkt 2 ustawy, ponieważ faktury wystawiane na rzecz Spółki dokumentują faktyczną czynność opodatkowaną dostawę towarów.

Tym samym, na podstawie art. 86 ust. 1 ustawy, Spółka będzie uprawniona do odliczania podatku naliczonego z faktur dokumentujących sprzedaż opisanych paliw na jej rzecz, odsprzedawanych następnie kontrahentom przy użyciu kart paliwowych.

Zatem stanowisko Wnioskodawcy jest prawidłowe.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Ponadto tut. Organ informuje, że zgodnie z art. 14na pkt 2 ustawy Ordynacja podatkowa, przepisów art. 14k-14n dotyczących ochrony prawnej wynikającej z zastosowania się Wnioskodawcy do otrzymanej interpretacji nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe przedstawione we wniosku stanowią element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy o podatku od towarów i usług, tj. czynności dokonanych w ramach transakcji, które pomimo spełnienia warunków formalnych ustanowionych w przepisach ustawy, miały zasadniczo na celu osiągnięcie korzyści podatkowych, których przyznanie byłoby sprzeczne z celem, któremu służą te przepisy.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2016 r., poz. 718). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skarga powinna czynić zadość wymaganiom pisma w postępowaniu sądowym, a ponadto zawierać: wskazanie zaskarżonej decyzji, postanowienia innego aktu lub czynności, oznaczenie organu, którego działania, bezczynności lub przewlekłego prowadzenia postępowania skarga dotyczy, określenie naruszenia prawa lub interesu prawnego, w przypadkach, o których mowa w art. 52 § 3 i 4, dowód, że skarżący wezwał właściwy organ do usunięcia naruszenia prawa (art. 57 § 1 pkt 1 - 4 ww. ustawy). Skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną (art. 57 a ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Administracji Skarbowej w Warszawie Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1-go Maja 10, 09-402 Płock.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.