Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie
1462-IPPB1.4511.1057.2016.2.EC
z 5 stycznia 2017 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2015 r., poz. 613) oraz § 5 pkt 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 22 kwietnia 2015 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2015 r., poz. 643) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działający w imieniu Ministra Rozwoju i Finansów stwierdza, że stanowisko - przedstawione we wniosku z dnia 10 października 2016 r. (data wpływu 12 października 2016 r.) oraz uzupełnieniu z dnia 25 listopada 2016 r. (data nadania 25 listopada 2016 r., data wpływu 29 listopada 2016 r.) będącym odpowiedzią na wezwanie z dnia 17 listopada 2016 r. Nr 1462-IPPB1.4511.1057.2016.1.EC (data nadania 17 listopada 2016 r., data doręczenia 21 listopada 2016 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie powstania przychodu z tytułu nieodpłatnych lub częściowo odpłatnych świadczeń – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 12 października 2016 r. został złożony ww. wniosek o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie powstania przychodu z tytułu nieodpłatnych lub częściowo odpłatnych świadczeń.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny:

Wnioskodawca w ramach prowadzonej działalności gospodarczej zawarł umowę zlecenie ze Zleceniodawcą, zwanym dalej Marką A., której celem jest ocena jakościowa funkcjonowania autoryzowanych serwisów zgodnie z programem A.M..
W ścisłym powiązaniu z ww. umową Zleceniodawca i Wnioskodawca zawarli umowę najmu samochodu A., a także Zleceniodawca udostępnił Wnioskodawcy kartę paliwową. Realizacja celów określonych w umowie wymaga przemieszczania się Wnioskodawcy pomiędzy autoryzowanymi stacjami dealerskimi. Umowa najmu samochodu jest zawarta na warunkach dostępnych dla szerokiego kręgu osób zatrudnionych w lub współpracujących z Marką A..

W odpowiedzi na wezwanie z dnia 17 listopada 2016 r. Nr 1462-IPPB1.4511.1057.2016.1.EC Wnioskodawca doprecyzował, że:

• Umowa najmu samochodu została zawarta na następujących głównych zasadach: określa markę Pojazdu (A.), wysokość czynszu najmu, nakłada na najemcę obowiązek utrzymywania pojazdu w stanie przydatnym do użytku, przyznaje wynajmującemu prawo sprawdzania stanu i sposobu używania Pojazdu, najemca zobowiązuje się dbać o dobry stan pojazdu, w tym wygląd, włączając w to powłokę lakierniczą, elementy nadwozia, podwozia oraz zderzaki nie mogą nosić śladów uszkodzeń, najemca ma zabezpieczyć pojazd przed kradzieżą, najemca nie może dokonywać zmian w pojeździe bez uprzedniej zgody wynajmującego. Umowa najmu wprowadza limit kilometrów, który najemca może przejechać bez dodatkowych opłat i stawkę dodatkowej opłaty za przekroczenie limitu. Umowa najmu pozostawia wynajmującemu prawo dochodzenia dodatkowych kwot za nadmierne zużycie pojazdu. Samochód został wynajęty na warunkach i zasadach oferowanych dla osób zatrudnionych lub współpracujących z dystrybutorem samochodów z Marką A.. Uzyskanie takich warunków nie jest możliwe dla tak zwanego człowieka z ulicy.
• Samochód oraz karta paliwowa nie będą wykorzystywane również do celów prywatnych.
• Wynagrodzenie za świadczone usługi jest określone inną umową. Nie jest wskazane wizerunkowo dla producenta albo dystrybutora samochodów, aby osoba świadcząca usługi oceny jakościowej funkcjonowania autoryzowanych serwisów marki A., jeździła samochodem innej marki, stąd przyznano jej prawo do zawarcia umowy najmu na zasadach oferowanych dla osób zatrudnionych lub współpracujących z dystrybutorem samochodów Marki A..
  
  

Ponadto Wnioskodawca chce rozszerzyć własne stanowisko w sprawie oceny prawnej zaistniałego stanu faktycznego o jedno zdanie na końcu dotychczasowego opisu: „Koszt produkcji lub nabycia samochodu, który będzie używany w ramach potrzeb wewnętrznych marki A. jest niższy niż cena dla odbiorców zewnętrznych, w które wliczona jest marża (zysk)".

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie:

Czy u Wnioskodawcy powstaje przychód z tytułu nieodpłatnych lub częściowo odpłatnych świadczeń?

Zdaniem Wnioskodawcy, nie powstaje u niego przychód z tytułu nieodpłatnych ani częściowo odpłatnych świadczeń. Przychodem byłoby przysporzenie majątkowe po stronie Wnioskodawcy. Udostępniony mu samochód i karta paliwowa są niezbędne do wykonania umowy zlecenia, tj. przemieszczania się pomiędzy autoryzowanymi stacjami dealerskimi i do oceny procedur obsługi samochodów marki A., w sieci autoryzowanych dealerów, zgodnie z wymaganiami stawianymi przez producenta samochodów, tj. A. C.. W badaniach tych, wynajęty samochód, jest narzędziem do właściwej oceny procesów obsługowych.

Samochód został wynajęty na warunkach i zasadach oferowanych dla osób zatrudnionych lub współpracujących z dystrybutorem samochodów A. P., które w takiej sytuacji są w istocie najmem na warunkach rynkowych, powszechnie stosowanym na całym świecie przez wszystkie koncerny motoryzacyjne w odniesieniu do osób przez nich zatrudnionych lub z nimi współpracujących.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest prawidłowe.

Zgodnie z przepisem art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2012 r., poz. 361, z późn. zm.), opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

W myśl art. 11. ust. 1 ww. ustawy, przychodami, z zastrzeżeniem art. 14-15, art. 17 ust. 1 pkt 6, 9 i 10 w zakresie realizacji praw wynikających z pochodnych instrumentów finansowych, art. 19 art. 25b i art. 30f, są otrzymane lub postawione do dyspozycji podatnika w roku kalendarzowym pieniądze i wartości pieniężne oraz wartość otrzymanych świadczeń w naturze i innych nieodpłatnych świadczeń.

Z kolei w myśl art. 11 ust. 2a ww. ustawy, wartość pieniężną innych nieodpłatnych świadczeń ustala się:

1. jeżeli przedmiotem świadczenia są usługi wchodzące w zakres działalności gospodarczej dokonującego świadczenia - według cen stosowanych wobec innych odbiorców;
2. jeżeli przedmiotem świadczeń są usługi zakupione - według cen zakupu;
3. jeżeli przedmiotem świadczeń jest udostępnienie lokalu lub budynku - według równowartości czynszu, jaki przysługiwałby w razie zawarcia umowy najmu tego lokalu lub budynku;
4. w pozostałych przypadkach - na podstawie cen rynkowych stosowanych przy świadczeniu usług lub udostępnianiu rzeczy lub praw tego samego rodzaju i gatunku, z uwzględnieniem w szczególności ich stanu i stopnia zużycia oraz czasu i miejsca udostępnienia.
   
   

Jeżeli świadczenia są częściowo odpłatne, przychodem podatnika jest różnica pomiędzy wartością tych świadczeń, ustaloną według zasad określonych w ust. 2 lub 2a, a odpłatnością ponoszoną przez podatnika (art. 11 ust. 2b ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych).

Ponadto, na podstawie art. 14 ust. 2 pkt 8 ww. ustawy, przychodem z działalności gospodarczej jest również wartość otrzymanych świadczeń w naturze i innych nieodpłatnych świadczeń, obliczonych zgodnie z art. 11 ust. 2-2b, z zastrzeżeniem art. 21 ust. 1 pkt 125.

Zatem co do zasady, przychodem z pozarolniczej działalności gospodarczej są wszelkiego rodzaju korzyści majątkowe jakie osiąga podatnik w związku z wykonywaną działalnością gospodarczą. Przy czym, korzyści te nie muszą oznaczać faktycznego przyrostu majątku podatnika, mogą bowiem także wynikać ze zwolnienia podatnika z obowiązku poniesienia określonych ciężarów ekonomicznych, co w efekcie skutkuje brakiem zmniejszenia jego aktywów.

Jednocześnie należy podkreślić, że ustawodawca nie sprecyzował, co należy rozumieć poprzez pojęcie „nieodpłatny” lub „częściowo odpłatny”. Przepisy ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych określają jedynie sposoby i kryteria ustalania wartości nabytych w ten sposób rzeczy (praw) albo świadczeń.

Aby móc zatem w pełni zdefiniować pojęcie „nieodpłatne” czy „częściowo odpłatne świadczenie” zasadnym jest odwołanie się do wykładni językowej, zgodnie z którą odpłatny to „taki, za który się płaci”, nieodpłatny zaś to „niewymagający opłaty” (Słownik Języka Polskiego PWN, http://sjp.pwn.pl).

Tak więc stwierdzić należy, że przychody zawsze wiążą się z pewnym przysporzeniem majątkowym, tj. korzyścią znajdującą, chociażby pośrednio, odzwierciedlenie w majątku podatnika. Odnosi się to również do otrzymanych nieodpłatnie lub częściowo odpłatnych świadczeń, za które należy uznać wszystkie te zdarzenia prawne oraz gospodarcze, których skutkiem jest nieodpłatne lub częściowo odpłatne, tj. niezwiązane z kosztami lub inną formą ekwiwalentu, przysporzenie majątkowe mające konkretny wymiar finansowy.

Z przedstawionego opisu zdarzenia przyszłego wynika, że Wnioskodawca w ramach prowadzonej działalności gospodarczej zawarł umowę zlecenie ze Zleceniodawcą - Marką A., której celem jest ocena jakościowa funkcjonowania autoryzowanych serwisów zgodnie z programem A.M.. W ścisłym powiązaniu z ww. umową Zleceniodawca i Wnioskodawca zawarli umowę najmu samochodu A., a także Zleceniodawca udostępnił Wnioskodawcy kartę paliwową. Realizacja celów określonych w umowie wymaga przemieszczania się Wnioskodawcy pomiędzy autoryzowanymi stacjami dealerskimi. Umowa najmu samochodu jest zawarta na warunkach dostępnych dla szerokiego kręgu osób zatrudnionych w lub współpracujących z Marką A.. Samochód oraz karta paliwowa nie są wykorzystywane przez Wnioskodawcę do celów prywatnych.

Z powyższego wynika, że Wnioskodawca otrzymaną od Zleceniodawcy kartę paliwową oraz wynajmowany samochód wykorzystywał będzie wyłącznie do celów służbowych. Nie będzie używał samochodu oraz karty paliwowej do celów prywatnych.

Wobec powyższego uznać należy, że w przypadku używania przez Wnioskodawcę samochodu na podstawie umowy najmu oraz udostępnienia mu karty paliwowej, wyłącznie w celu realizacji zawartej z tym zleceniodawcą umowy, to dla Wnioskodawcy nie powstanie z tego tytułu nieodpłatne lub częściowo odpłatne świadczenie.

Zatem stanowisko Wnioskodawcy należało uznać za prawidłowe.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2016 r., poz. 718). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Administracji Skarbowej w Warszawie Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1 Maja 10, 09-402 Płock.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.