2017.01.10 - Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie

Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie
1462-IPPP1.4512.845.2016.2.JL
z 10 stycznia 2017 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2015 r. poz. 613 z późn. zm.) oraz § 6 pkt 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 22 kwietnia 2015 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2015 poz. 643) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działający w imieniu Ministra Rozwoju i Finansów stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 23 września 2016 r. (data wpływu 6 października 2016 r.) - uzupełnionym w dniu 22 listopada 2016 r. pismem z dnia 22 listopada 2016 r. (data wpływu 24 listopada 2016 r.) na wezwanie organu z dnia 10 listopada 2016 r. (doręczone 16 listopada 2016 r.) - o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego w przedmiocie podatku od towarów i usług, w zakresie zwolnienia od podatku usług pośrednictwa finansowego (pytanie nr 1) – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 6 października 2016 r. wpłynął ww. wniosek o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie zwolnienia od podatku usług pośrednictwa finansowego.

Wniosek został uzupełniony w dniu 22 listopada 2016 r. pismem z dnia 22 listopada 2016 r. (data wpływu 24 listopada 2016 r.) będącym odpowiedzią na wezwanie organu z dnia 10 listopada 2016 r. (doręczone 16 listopada 2016 r.).

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe.

Podatnik zamierza prowadzić założyć spółkę z ograniczoną odpowiedzialnością, w której przedmiocie działalności będzie m.in. PKD 64.19.Z - pozostałe pośrednictwo pieniężne i PKD 66.19.Z - pozostałe pośrednictwo pieniężne. Podatnik planuje, aby jego nowo-założona spółka prowadziła działalność gospodarczą polegającą m.in. na świadczeniu usług pośrednictwa kredytowego zmierzającą do uzyskiwania finansowania dla klientów spółki w bankach i innych instytucjach finansowych poprzez udzielenie tym klientom kredytów lub pożyczek pieniężnych. Przy czym, spółka nie będzie związana umowami o współpracy z bankami, instytucjami finansowymi, ani innymi pośrednikami.

Przedmiotem umowy pomiędzy spółką podatnika a klientem będzie świadczenie przez spółkę jako pośrednika na rzecz klienta usług pośrednictwa kredytowego, których skutkiem ma być uzyskanie przez klienta środków finansowych z tytułu udzielonego mu kredytu lub pożyczki pieniężnej. Usługa pośrednictwa kredytowego ma polegać na podejmowaniu przez pośrednika wszelkich czynności faktycznych lub prawnych związanych z przygotowaniem i oferowaniem kredytu lub pożyczki pieniężnej. W ramach realizacji przedmiotu umowy pośrednik będzie zobowiązany w szczególności do:

kredyt

Za realizację tej usługi, czyli doprowadzenie do zawarcia umowy kredytu lub pożyczki z bankiem lub inną instytucją finansową, klient miałby płacić pośrednikowi prowizję, w umówionej wysokości, po podpisaniu umowy kredytu lub pożyczki.

Ponadto w uzupełnieniu do wniosku wskazano, że Wnioskodawca planuje utworzyć spółkę z ograniczoną odpowiedzialnością o nazwie „H Sp. z o.o.”. Na chwilę obecną żadne prace związane z utworzeniem spółki nie zostały rozpoczęte. Wnioskodawca planuje utworzyć w spółce zarząd jednoosobowy – H. Sławomir oraz prokurent Witold S.. 100 % udziałów spółki będzie w rękach Sławomira H.

Wnioskodawca planuje czynnie wspierać klientów w całym procesie tj. w wyborze odpowiedniego produktu w zależności od potrzeb i możliwości klienta oraz Wnioskodawca będzie negocjował warunki finansowania dla swoich klientów z bankami oraz instytucjami poza-bankowymi (tzw. „chwilówki” - tu na dużo mniejszą skalę). Nowo utworzona spółka nie będzie świadczyła usług windykacji/ściągania długów, faktoringu, leasingu i doradztwa. Wnioskodawca nie przewiduje także podpisywania umów o współpracy z firmami windykacyjnymi, faktoringowymi oraz leasingowymi.

Pytanie nr 2 wniosku dotyczy sytuacji, gdy nowo utworzona firma (H Sp. z o.o.) zawrze umowę o współpracy z inną firmą „X” (rodzaj podwykonawcy), która również świadczy usługi pośrednictwa, następnie - z uwagi na brak umiejętności, wiedzy lub innych okoliczności - przekaże firmie „X” pozyskanego przez siebie klienta, z którym tamta firma zawrze „Umowę o Świadczenie Usług Pośrednictwa Kredytowego”, a następnie wystawi klientowi rachunek/fakturę.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytania.

Czy za realizację usługi pośrednictwa kredytowego opisanej powyżej pośrednik może wystawiać na rzecz klientów faktury zwolnione z podatku VAT w związku z brzmieniem art. 43 ust. 1 pkt 38 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (t.j. Dz. U. z 2016 r. poz. 710 ze zm.)?
Czy za realizację usługi pośrednictwa kredytowego opisanej powyżej pośrednik może wystawić na rzecz innego, współpracującego z nim pośrednika tzw. refakturę zwolnioną z podatku VAT w związku z tym samym przepisem?

Zdaniem Wnioskodawcy, opisana powyżej usługa pośrednictwa kredytowego jest zwolniona z podatku VAT stosownie do treści art. 43 ust. 1 pkt 38 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (t.j. Dz. U. z 2016 r. poz. 710 ze zm.), który zwalnia przedmiotowo od podatku VAT m.in. usługi pośrednictwa w świadczeniu usług udzielania kredytów lub pożyczek pieniężnych.

Według podatnika, opisana powyżej usługa pośrednictwa kredytowego jest pośrednictwem finansowym w rozumieniu art. 5 ust. 3 ustawy z dnia 12 maja 2011 r. o kredycie konsumenckim (t.j. Dz. U. 2014. 1497 ze zm.), gdyż polega ona na dokonywaniu na rzecz klienta za wynagrodzeniem czynności faktycznych lub prawnych związanych z przygotowaniem i oferowaniem umowy o kredyt.

Ponadto, według podatnika, opisana powyżej usługa pośrednictwa kredytowego jest pośrednictwem finansowym w rozumieniu art. 3 pkt f Dyrektywy Parlamentu Europejskiego i Rady 2008/48/WE z dnia 23 kwietnia 2008 r. w sprawie umów o kredyt konsumencki oraz uchylająca dyrektywę 87/102/EWG (Dz. U. UE z 22 maja 2008 r. L 133/66), zgodnie z którym: „pośrednik kredytowy” oznacza osobę fizyczną lub prawną, która nie działa w charakterze kredytodawcy i która w ramach wykonywanej przez siebie działalności handlowej, gospodarczej lub zawodowej za wynagrodzeniem w formie pieniężnej lub każdej innej uzgodnionej formie korzyści finansowej: (i) przedstawia lub oferuje konsumentom umowy o kredyt; (ii) udziela konsumentom pomocy podejmując w związku z umowami o kredyt prace przygotowawcze inne niż wymienione w ppkt (i).

Zaprezentowane powyżej stanowisko podatnika potwierdzają m.in.:

wyrok Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 19 lipca 2013 r. sygn. III SA/Wa 241/13, LEX nr 1363176: „Jeżeli usługodawca wykonuje na rzecz innego podmiotu czynności polegające na wsparciu i doradztwie w udzielaniu przez niego innym firmom pożyczek, to takie świadczenia są zwolnione z VAT”;
wyrok Naczelnego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 26 czerwca 2013 r. sygn. I FSK 923/12, LEX nr 1353339: „Świadczone za pomocą sieci Internet usługi polegające na prezentacji i możliwości zapoznania się z ofertą instytucji finansowych, a w przypadku zainteresowania produktem danej instytucji finansowej stworzenia użytkownikowi możliwości kontaktu z doradcą lub możliwości pobrania, wypełnienia i złożenia wniosku, a następnie zawarcia umowy i nabycia danego produktu finansowego, stanowią usługi pośrednictwa w świadczeniu usług finansowych określonych w art. 43 ust. 1 pkt 37-41 u.p.t.u. zwolnione z opodatkowania podatkiem od towarów i usług.”;
wyrok Naczelnego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 26 czerwca 2013 r .sygn. I FSK 922/12, LEX nr 1383099: „W dobie nowoczesnych technologii usługi pośrednictwa finansowego mogą być świadczone za pomocą Internetu. Z kolei portal zapewnia użytkownikowi narzędzie oraz kontakt z doradcą. Jest to więc pośrednictwo, które podlega zwolnieniu z VAT.” oraz
interpretacje indywidualne wydane w podobnych sprawach: Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach w interpretacji podatkowej z dnia 11 maja 2015 r. IBPP2/4512-133/15/KO, Dyrektora Izby Skarbowej w Bydgoszczy w interpretacji podatkowej z dnia 24 kwietnia 2013 r,, o sygn. ITPP2/443-79a/13/EK, Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie w interpretacji podatkowej z dnia 15 listopada 2013 r., sygn. IPPP3/443-758/13-2/KT, Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie w interpretacji podatkowej z dnia 4 kwietnia 2014 r., sygn. IPPP1/443-95/14-2/AP, Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie w interpretacji podatkowej z dnia 17 luty 2014 r., sygn. IPPP1/443-89/14-2/EK.

Według Wnioskodawcy stanowisko w zakresie pytania nr 2 jest następujące: W przedstawionej sytuacji H Sp. z o.o. może wystawić firmie „X” fakturę zwolnioną z podatku VAT (zgodnie z umową o współpracy pomiędzy tymi dwoma firmami).

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego, w zakresie pytania nr 1, jest prawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (t.j. Dz. U. z 2016 r., poz. 710 ze zm.), zwanej dalej ustawą lub ustawą o VAT, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Zakres tych czynności sformułowany został odpowiednio w art. 7 oraz art. 8 ww. ustawy. I tak, stosownie do art. 7 ust. 1 ustawy o VAT, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (…). Natomiast na podstawie art. 8 ust. 1 ustawy, przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7 w tym również:

przeniesienie praw do wartości niematerialnych i prawnych, bez względu na formę, w jakiej dokonano czynności prawnej;
zobowiązanie do powstrzymania się od dokonania czynności lub do tolerowania czynności lub sytuacji;
świadczenie usług zgodnie z nakazem organu władzy publicznej lub podmiotu działającego w jego imieniu lub nakazem wynikającym z mocy prawa.

Z cytowanych wyżej przepisów ustawy wynika, że przez usługę należy rozumieć każde świadczenie na rzecz danego podmiotu niebędące dostawą towarów.

Z uwagi na powyższe unormowania, pod pojęciem usługi (świadczenia) należy rozumieć każde zachowanie się na rzecz innej osoby, na które składać się może zarówno działanie (uczynienie, wykonanie czegoś na rzecz innej osoby), jak i zaniechanie (nieczynienie, bądź też tolerowanie, znoszenie określonych stanów rzeczy).

Przy ocenie charakteru świadczenia jako usługi należy mieć na względzie, że ustawa zalicza do grona usług każde świadczenie. Zauważyć jednak należy, że usługą będzie tylko takie świadczenie, w przypadku którego istnieje bezpośredni konsument, odbiorca świadczenia odnoszący korzyść o charakterze majątkowym.

W związku z tym, czynność podlega opodatkowaniu jedynie wówczas, gdy wykonywana jest w ramach umowy zobowiązaniowej, a jedna ze stron transakcji może zostać uznana za bezpośredniego beneficjenta tej czynności. Przy czym związek pomiędzy otrzymywaną płatnością a świadczeniem na rzecz dokonującego płatności musi mieć charakter bezpośredni i na tyle wyraźny, aby można powiedzieć, że płatność następuje w zamian za to świadczenie.

Nie każda czynność stanowiąca dostawę towarów lub świadczenie usług podlega opodatkowaniu podatkiem VAT. Aby dana czynność podlegała opodatkowaniu tym podatkiem musi być wykonana przez podatnika.

Na mocy art. 15 ust. 1 ustawy - podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Pod pojęciem działalności gospodarczej - na podstawie art. 15 ust. 2 ustawy - rozumie się wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Definicja działalności gospodarczej, zawarta w ustawie, ma charakter uniwersalny, pozwalający na objęcie pojęciem „podatnik” tych wszystkich podmiotów, które prowadzą określoną działalność, występując w profesjonalnym obrocie gospodarczym.

Stawka podatku, zgodnie z art. 41 ust. 1 ustawy, wynosi 22%, z zastrzeżeniem ust. 2-12c, art. 83, art. 119 ust. 7, art. 120 ust. 2 i 3, art. 122 i art. 129 ust. 1.

Zgodnie z art. 146a pkt 1 ustawy, w okresie od dnia 1 stycznia 2011 r. do dnia 31 grudnia 2018 r., z zastrzeżeniem art. 146f, stawka podatku, o której mowa w art. 41 ust. 1 i 13, art. 109 ust. 2 i art. 110, wynosi 23%.

Jednakże zarówno w treści ustawy, jak i w przepisach wykonawczych do niej, ustawodawca przewidział opodatkowanie niektórych czynności stawkami obniżonymi, bądź zwolnienie od podatku.

Zgodnie z art. 43 ust. 1 pkt 38 ustawy o VAT, zwalnia się od podatku usługi udzielania kredytów lub pożyczek pieniężnych oraz usługi pośrednictwa w świadczeniu usług udzielania kredytów lub pożyczek pieniężnych, a także zarządzanie kredytami lub pożyczkami pieniężnymi przez kredytodawcę lub pożyczkodawcę.

Stosownie do art. 43 ust. 13 ustawy o VAT zwolnienie od podatku stosuje się również do świadczenia usługi stanowiącej element usługi wymienionej w ust. 1 pkt 7 i 37-41, który sam stanowi odrębną całość i jest właściwy oraz niezbędny do świadczenia usługi zwolnionej zgodnie z ust. 1 pkt 7 i 37-41.

Przepisu ust. 13 nie stosuje się do świadczenia usług stanowiących element usług pośrednictwa, o których mowa w ust. 1 pkt 7 i 37-41 (art. 43 ust. 14 ustawy).

W świetle art. 43 ust. 15 ustawy zwolnienia, o których mowa w ust. 1 pkt 7, 12 i 37-41 oraz w ust. 13, nie mają zastosowania do:

czynności ściągania długów, w tym factoringu;
usług doradztwa;
usług w zakresie leasingu.

Należy podkreślić, że pojęcia używane do oznaczenia zwolnień, o których mowa w cyt. art. 43 ustawy, należy interpretować ściśle, zważywszy, że zwolnienia te stanowią odstępstwa od ogólnej zasady, zgodnie z którą podatek VAT pobierany jest od każdej usługi świadczonej odpłatnie przez podatnika.

Z treści powołanego wyżej art. 43 ust. 1 pkt 38 ustawy, stanowiącego implementację regulacji unijnych w tym zakresie, wyraźnie wynika, że intencją ustawodawcy było objęcie zwolnieniem usług udzielania kredytów i pożyczek pieniężnych, zarówno tych wykonywanych przez banki, jak również świadczonych przez inne podmioty pośredniczące w ich udzielaniu. Należy stwierdzić, że wymienione zwolnienie ma charakter przedmiotowy, gdzie przede wszystkim istotną przesłanką do skorzystania ze zwolnienia jest rodzaj świadczonej usługi – cechy, które ją wyróżniają. Ustawodawca szczególny nacisk położył na stronę przedmiotową, nie dokonując zawężenia omawianego zwolnienia wyłącznie do określonej grupy podmiotów.

Pogląd taki potwierdza orzecznictwo Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej w wyroku w sprawie C-2/95 pomiędzy Sparekassernes Datacenter (SDC) a Skatteministeriet (Dania), w którym Trybunał stwierdził, że: „zwolnienie dotyczące usług finansowych nie jest uzależnione od tego, czy usługa jest wykonywana przez instytucję, która wstępuje w prawny związek z końcowym odbiorcą. Fakt, że dana transakcja jest wykonywana przez osobę trzecią, ale z punktu widzenia końcowego odbiorcy wydaje się być usługą wykonywaną przez bank, nie wyklucza objęcia jej zwolnieniem”. Można zatem stwierdzić, że wg TSUE usługa finansowa świadczona przez podmiot trzeci nie traci przymiotu takiej usługi.”

W celu rozstrzygnięcia, co w świetle ww. przepisów prawa podatkowego należy rozumieć pod pojęciem „pośrednictwa”, warto odnieść się do wyroku w sprawie C-453/05 Volker Ludwig przeciwko Finanzamt Luckenwalde, w której TSUE stwierdził, że: „(…) pośrednictwo stanowi działalność polegającą na pośredniczeniu, która może obejmować między innymi wskazywanie stronie danej umowy okazji do zawarcia takiej umowy, kontaktowanie się z drugą stroną i negocjowanie w imieniu i na rzecz klienta warunków świadczeń wzajemnych, przy czym celem takiej działalności jest uczynienie wszystkiego, co niezbędne, aby dwie strony zawarły umowę, a sam pośrednik nie ma żadnego interesu w zakresie treści umowy. Zatem pojęcie pośrednictwa nie wymaga koniecznie, aby pośrednik działający jako subagent agenta głównego kontaktował się bezpośrednio z dwiema stronami umowy, aby negocjować wszystkie klauzule, jednakże pod warunkiem że jego działalność nie ogranicza się do zobowiązania do wykonania części czynności faktycznych związanych z umową”.

Z kolei w sprawie C-235/00 Commissioners of Customs & Excise przeciwko CSC Financial Services Ltd. TSUE wskazał, że znaczenie słowa „negocjacje”, w kontekście art. 13 część B lit. d pkt 5 VI Dyrektywy odnosi się „do działalności pośrednika, który nie przyjmuje roli którejkolwiek ze stron umowy dotyczącej produktu finansowego oraz którego działalność polega na czymś innym, niż świadczenie usług wchodzących w zakres umowy, typowo wykonywanych przez strony takich umów. Negocjacje stanowią usługę świadczoną na rzecz strony umowy oraz są wynagradzane przez nią, polegającą na jednoznacznie określonym akcie mediacji. Mogą one polegać m.in. na wskazywaniu odpowiednich możliwości zawarcia takiej umowy, nawiązywaniu kontaktu z drugą stroną lub negocjowaniu, w imieniu i na rzecz klienta, warunków płatności, jakich ma dokonać jedna ze stron. Celem negocjacji jest zatem wykonanie wszystkich czynności niezbędnych w celu zawarcia przez dwie strony umowy, przy jednoczesnym braku jakiegokolwiek własnego zaangażowania negocjatora określonego w warunkach umowy. Z drugiej strony, nie stanowi negocjacji sytuacja, w której jedna ze stron powierza podwykonawcy część formalności administracyjnych związanych z umową, takich jak udzielanie informacji drugiej stronie oraz przyjmowanie i przetwarzanie wniosków dot. zapisów na papiery wartościowe, będące przedmiotem umowy. W takim przypadku, podwykonawca zajmuje tę samą pozycję, jak strona sprzedająca produkt finansowy i nie jest zatem pośrednictwem”.

Zatem zgodnie z orzecznictwem Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej, usługa pośrednictwa finansowego powinna stanowić:

usługę świadczoną na rzecz strony transakcji finansowej, za którą strona ta wypłaca wynagrodzenie,
z punktu widzenia nabywcy usługi finansowej usługi świadczone przez pośrednika powinny stanowić element usługi finansowej,
celem jest dążenie do zawarcia umowy (przy czym, pośrednik nie ma żadnego interesu co do treści umowy),
usługa pośrednictwa nie może mieć charakteru wyłącznie wykonywania czynności faktycznych związanych z umową (nie może to być np. wyłącznie udostępnianie informacji stronom transakcji finansowej).

Z przedstawionego opisu sprawy wynika, że Wnioskodawca zamierza utworzyć spółkę prowadzącą działalność gospodarczą polegającą m.in. na świadczeniu usług pośrednictwa kredytowego, zmierzającą do uzyskiwania finansowania dla klientów spółki w bankach i innych instytucjach finansowych poprzez udzielenie tym klientom kredytów lub pożyczek pieniężnych. Przy czym, spółka nie będzie związana umowami o współpracy z bankami, instytucjami finansowymi, ani innymi pośrednikami.

kredyt

Wątpliwości Wnioskodawcy sprowadzają się do rozstrzygnięcia kwestii, czy świadczona usługa pośrednictwa finansowego jest zwolniona od podatku od towarów i usług.

Z opisu sprawy wynika, że czynności wykonywane przez Wnioskodawcę na rzecz klientów w przedstawionym we wniosku zdarzeniu przyszłym stanowią usługi pośrednictwa finansowego. Wnioskodawca nie jest żadną ze stron umowy. Wnioskodawca negocjuje w imieniu i na rzecz klienta warunki zawarcia umowy kredytowej. Należy podkreślić, co wynika z powyższej analizy, że zasadniczym celem pośrednictwa finansowego jest spowodowanie wszystkiego co możliwe, aby bank lub inna instytucja finansowa i klient zawarli ze sobą umowę – co niewątpliwie ma miejsce w omawianej sprawie. Ponadto, z treści wniosku wynika, że opisane czynności nie obejmują usług ściągania długów, doradztwa i leasingu wskazanych w art. 43 ust. 15 ustawy.

Mając na uwadze powołane przepisy prawa oraz przedstawiony we wniosku opis zdarzenia przyszłego należy stwierdzić, że wskazane w stanie sprawy usługi pośrednictwa finansowego świadczone na rzecz klientów podlegają zwolnieniu od podatku na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 38 ustawy.

W związku z tym stanowisko Wnioskodawcy w zakresie pytania nr 1 jest prawidłowe.

Tut. organ zwraca również uwagę na to, że zgodnie z art. 14b § 3 ustawy Ordynacja podatkowa składający wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej obowiązany jest do wyczerpującego przedstawienia zaistniałego stanu faktycznego albo zdarzenia przyszłego. Zaznaczenia wymaga, że organ podatkowy jest ściśle związany przedstawionym we wniosku stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego). Wnioskodawca ponosi ryzyko związane z ewentualnym błędnym lub nieprecyzyjnym przedstawieniem we wniosku opisu sprawy. W związku z tym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu zdarzenia przyszłego, udzielona odpowiedź traci swą aktualność.

Jednocześnie należy podkreślić, że niniejsza interpretacja została wydana na podstawie przedstawionego we wniosku zdarzenia przyszłego, co oznacza, że w przypadku gdy w toku postępowania podatkowego, kontroli podatkowej, bądź skarbowej zostanie określony odmienny stan faktyczny, interpretacja nie wywoła w tym zakresie skutków prawnych.

W zakresie pytania nr 2 zostało wydane odrębne rozstrzygnięcie.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Ponadto tut. Organ informuje, że zgodnie z art. 14na pkt 2 ustawy Ordynacja podatkowa, przepisów art. 14k-14n dotyczących ochrony prawnej wynikającej z zastosowania się Wnioskodawcy do otrzymanej interpretacji nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe przedstawione we wniosku stanowią element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy o podatku od towarów i usług, tj. czynności dokonanych w ramach transakcji, które pomimo spełnienia warunków formalnych ustanowionych w przepisach ustawy, miały zasadniczo na celu osiągnięcie korzyści podatkowych, których przyznanie byłoby sprzeczne z celem, któremu służą te przepisy.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz.U z 2016 r. poz. 718). Skargę do WSA wnosi się w dwóch egzemplarzach (art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcie naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ustawy).

Skarga powinna czynić zadość wymaganiom pisma w postępowaniu sądowym, a ponadto zawierać: wskazanie zaskarżonej decyzji, postanowienia innego aktu lub czynności, oznaczenie organu, którego działania, bezczynności lub przewlekłego prowadzenia postępowania skarga dotyczy, określenie naruszenia prawa lub interesu prawnego, w przypadkach, o których mowa w art. 52 § 3 i 4, dowód, że skarżący wezwał właściwy organ do usunięcia naruszenia prawa (art. 57 § 1 pkt 1 - 4 ww. ustawy). Skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydana w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną (art. 57a ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Administracji Skarbowej w Warszawie Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1-go Maja 10, 09-402 Płock.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.

Reklama

O nas

Regulamin