Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Poznaniu
3063-ILPB1-3.4511.194.2016.1.BC
z 29 grudnia 2016 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2015 r., poz. 613, z późn. zm.) oraz § 5 pkt 4 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 22 kwietnia 2015 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2015 r., poz. 643) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działający w imieniu Ministra Rozwoju i Finansów stwierdza, że stanowisko przedstawione we wniosku z dnia 16 listopada 2016 r. (data wpływu 17 listopada 2016 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie dokonywania odpisów amortyzacyjnych – jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 17 listopada 2016 r. został złożony ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie dokonywania odpisów amortyzacyjnych.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny.

Od 2008 r. Wnioskodawca prowadzi jednoosobową działalność gospodarczą o charakterze usługowym – biuro matrymonialne.

W 2012 r. Wnioskodawca przyjął do amortyzacji używane mieszkanie po babci (powierzchnia 49,08 m²) będące jego własnością, w którym prowadzi działalność gospodarczą.

Mieszkanie amortyzuje w formie „spółdzielczego własnościowego prawa do lokalu”.

Całkowita wartość początkowa powyższej wartości niematerialnej i prawnej wynosi 200.000,00 zł (dwieście tysięcy złotych). Miesięczna rata amortyzacji (zgodnie z 10% stawką w stosunku rocznym) wynosi 1.666,67 zł.

Od lipca 2012 r. do października 2016 r. cała powierzchnia lokalu była przeznaczona na działalność gospodarczą. W tym okresie każdego miesiąca kosztem uzyskania przychodu firmy Wnioskodawcy była powyższa rata amortyzacji 1.666,67 zł.

Obecnie, tj. od 1 listopada 2016 r. w przedmiotowym mieszkaniu została wprowadzona zmiana sposobu jego użytkowania. Na powierzchni 16 m² jest prowadzona wyłącznie działalność gospodarcza, a pozostała część 33,08 m² służy celom mieszkaniowym.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytania.

Jaki miesięczny odpis amortyzacyjny Wnioskodawca ma stosować od 1 listopada 2016 r. za użytkowanie części mieszkania do celów wyłącznie działalności gospodarczej? Taki jak do tej pory, czyli 1666,67 zł obliczony od całkowitej wartości mieszkania? Czy też proporcjonalnie zmniejszony w stosunku do metrażu, na którym prowadzona jest działalność gospodarcza?

Zdaniem Wnioskodawcy w związku z tym, iż przedmiotem amortyzacji jest spółdzielcze własnościowe prawo do lokalu a nie sam lokal – miesięczny odpis amortyzacyjny w przedmiotowej sprawie powinien pozostać niezmienny (liczony od całkowitej wartości mieszkania), czyli w wysokości 1666,67 zł.

Z przepisów prawa nie wynika, aby spółdzielcze własnościowe prawo do lokalu można było dzielić. W związku z tym jest to wartość niepodzielna, do której nie ma zastosowania proporcjonalność.

Nie ma przepisu, który zezwalałby na proporcjonalną amortyzację spółdzielczego prawa własnościowego do lokalu w przypadku częściowego wykorzystywania lokalu do prowadzenia działalności gospodarczej.

Nie ma też przepisu, który zabraniałby stosowania pełnej amortyzacji spółdzielczego prawa własnościowego do lokalu w przypadku częściowego wykorzystywania lokalu do prowadzenia działalności gospodarczej.

Z powyższym stanowiskiem są również zgodne konsultantki linii telefonicznej Krajowej Informacji Podatkowej. Oto dane z rozmów:

• Pani X (rozmowa przeprowadzona 30 września 2016 r. ok. godziny 10:45),
• Pani Y (rozmowa przeprowadzona 14 listopada 2016 r. ok. godziny 12:42).
  
  

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest nieprawidłowe.

Z przedstawionego we wniosku stanu faktycznego wynika, że Wnioskodawca prowadzi jednoosobową działalność gospodarczą. Wnioskodawca w 2012 r. przyjął do amortyzacji używane mieszkanie, w którym prowadzi działalność gospodarczą. Mieszkanie to podlega amortyzacji jako wartość niematerialna i prawna – spółdzielcze własnościowe prawo do lokalu. W okresie od lipca 2012 r. do października 2016 r. cały lokal był przeznaczony na potrzeby prowadzonej działalności gospodarczej, natomiast od 1 listopada 2016 r. Wnioskodawca wprowadził zmianę sposobu użytkowania tego lokalu w ten sposób, że na powierzchni 16 m² prowadzona jest działalność, a pozostała część 33,08 m² służy celom mieszkaniowym. W związku z powyższym Wnioskodawca powziął wątpliwość dotyczącą tego, jaki ma stosować miesięczny odpis amortyzacyjny po zmianie sposobu użytkowania lokalu.

Zgodnie z art. 22 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (t.j. Dz.U. z 2016 r. poz. 2032): kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 23.

Stosownie do art. 22 ust. 8 ww. ustawy: kosztem uzyskania przychodów są odpisy z tytułu zużycia środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych (odpisy amortyzacyjne) dokonywane wyłącznie zgodnie z art. 22a-22o, z uwzględnieniem art. 23.

Stosownie do treści art. 22b ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych: amortyzacji podlegają, z zastrzeżeniem art. 22c, nabyte nadające się do gospodarczego wykorzystania w dniu przyjęcia do używania:

1. spółdzielcze własnościowe prawo do lokalu mieszkalnego,
2. spółdzielcze prawo do lokalu użytkowego,
3. prawo do domu jednorodzinnego w spółdzielni mieszkaniowej,
4. autorskie lub pokrewne prawa majątkowe,
5. licencje,
6. prawa określone w ustawie z dnia 30 czerwca 2000 r. – Prawo własności przemysłowej (Dz.U. z 2003 r. Nr 119, poz. 1117, z późn. zm.),
7. wartość stanowiąca równowartość uzyskanych informacji związanych z wiedzą w dziedzinie przemysłowej, handlowej, naukowej lub organizacyjnej (know-how)

– o przewidywanym okresie używania dłuższym niż rok, wykorzystywane przez podatnika na potrzeby związane z prowadzoną przez niego działalnością gospodarczą albo oddane przez niego do używania na podstawie umowy licencyjnej (sublicencji), umowy najmu, dzierżawy lub umowy określonej w art. 23a pkt 1, zwane wartościami niematerialnymi i prawnymi.

Zgodnie z treścią art. 22c pkt 2 ww. ustawy: amortyzacji nie podlegają budynki mieszkalne wraz ze znajdującymi się w nich dźwigami lub lokale mieszkalne, służące prowadzonej działalności gospodarczej lub wydzierżawiane albo wynajmowane na podstawie umowy, jeżeli podatnik nie podejmie decyzji o ich amortyzowaniu.

Stosownie do treści art. 22f ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych: podatnicy, z wyjątkiem tych, którzy ze względu na ogłoszoną upadłość nie prowadzą działalności gospodarczej, dokonują odpisów amortyzacyjnych od wartości początkowej środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, o których mowa w art. 22a ust. 1 i ust. 2 pkt 1-3 oraz w art. 22b.

Zasady ustalania wartości początkowej wartości niematerialnych i prawnych zawarte są w art. 22g ww. ustawy.

Zgodnie natomiast z brzmieniem art. 22f ust. 4 cytowanej ustawy: jeżeli tylko część nieruchomości, w tym budynku mieszkalnego lub lokalu mieszkalnego, jest wykorzystywana do prowadzenia działalności gospodarczej bądź wynajmowana lub wydzierżawiana – odpisów amortyzacyjnych dokonuje się w wysokości ustalonej od wartości początkowej nieruchomości, budynku lub lokalu odpowiadającej stosunkowi powierzchni użytkowej wykorzystywanej do prowadzenia działalności gospodarczej, wynajmowanej lub wydzierżawianej, do ogólnej powierzchni użytkowej tej nieruchomości, budynku lub lokalu.

W związku z powyższym w sytuacji, gdy Wnioskodawca zmienił sposób użytkowania lokalu i tylko w części przeznaczył go na cele prowadzonej działalności gospodarczej, odpisów amortyzacyjnych powinien dokonywać w wysokości ustalonej od wartości początkowej wartości niematerialnej i prawnej, tj. spółdzielczego własnościowego prawa, które mu do tego lokalu przysługuje, odpowiadającej stosunkowi powierzchni użytkowej lokalu wykorzystywanej w działalności do ogólnej powierzchni użytkowej tej nieruchomości.

Reasumując – Wnioskodawca powinien dokonywać odpisów amortyzacyjnych w wysokości ustalonej od wartości początkowej wartości niematerialnej i prawnej, tj. spółdzielczego własnościowego prawa do wskazanego we wniosku lokalu, odpowiadającej stosunkowi powierzchni użytkowej wykorzystywanej na potrzeby prowadzonej działalności gospodarczej do ogólnej powierzchni użytkowej tego lokalu.

Końcowo Organ wskazuje, że ocenie interpretacyjnej nie podlegała kwestia dotycząca zastosowania właściwej stawki amortyzacyjnej w odniesieniu do wskazanego we wniosku spółdzielczego własnościowego prawa do lokalu, ponieważ zagadnienie to nie było przedmiotem zapytania Wnioskodawcy.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Poznaniu, ul. Ratajczaka 10/12, 61-815 Poznań, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację – w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2016 r., poz. 718, z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy). Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Izba Administracji Skarbowej w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.