Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie
1462-IPPB6.4510.575.2016.1.AG
z 4 stycznia 2017 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2015 r., poz. 613, z późn. zm.) oraz § 4 pkt 4 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 22 kwietnia 2015 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2015 r., poz. 643) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działający w imieniu Ministra Rozwoju i Finansów stwierdza, że stanowisko – przedstawione we wniosku z dnia 7 listopada 2016 r. (data wpływu 14 listopada 2016 r.), uzupełnionym pismem z dnia 21 grudnia 2016 r. (data nadania 21 grudnia 2016 r., data wpływu 28 grudnia 2016 r.), o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie braku zastosowania art. 16 ust. 1 pkt 51 oraz ust. 4 i 5 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych w związku z używaniem w celu realizacji usług taksówkowych wynajmowanych samochodów osobowych wyposażonych jedynie w silnik elektryczny – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 14 listopada 2016 r. został złożony ww. wniosek o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie braku zastosowania art. 16 ust. 1 pkt 51 oraz ust. 4 i 5 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych w związku z używaniem w celu realizacji usług taksówkowych wynajmowanych samochodów osobowych wyposażonych jedynie w silnik elektryczny.

We wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny.

Spółka z o.o. (Spółka) jest nowo powstałym podmiotem, podatnikiem podatku vat, który świadczy usługi taksówkowe dla ludności (PKD 49.32.Z), w oparciu o samochody elektryczne (typu EV). W chwili obecnej Spółka jest w inicjalnej fazie swojej działalności i świadczy usługi taksówkowe tylko z wykorzystaniem jednego auta. Na dzień dzisiejszy spółka nie posiada jeszcze własnego parku samochodowego. Spółka ma plany zakupu własnych aut elektrycznych i rozszerzenia działalności o kolejne auta, ale dopiero w przyszłości. Obecnie używany przez Spółkę do realizacji usług taksówkowych samochód elektryczny jest wynajęty od zewnętrznego podmiotu. Samochód ten jest samochodem osobowym, w całości opartym o napęd elektryczny (typu EV). Spółka opłaca co miesiąc czynsz za najem samochodu, oraz ponosi bieżące wydatki eksploatacyjne związane z używaniem auta.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie.

Czy w przedstawionej sytuacji, związanej z najmem w celu realizacji usług taksówkowych, samochodu elektrycznego (typu EV) zastosowanie będą miały przepisy art. 16 ust. 1 pkt 51) oraz ust. 4 i 5 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych, ograniczające możliwość zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów, wydatków z tytułu używania dla potrzeb działalności gospodarczej samochodów osobowych niestanowiących składników majątku podatnika do części wynikającej z pomnożenia liczby kilometrów faktycznego przebiegu pojazdu oraz stawki za jeden kilometr?

Zdaniem Wnioskodawcy, zgodnie z art. 16 ust. 1 pkt 51 ustawy nie uważa się za koszty uzyskania przychodów wydatków, z zastrzeżeniem pkt 30, z tytułu kosztów używania, dla potrzeb działalności gospodarczej, samochodów osobowych niestanowiących składników majątku podatnika – w części przekraczającej kwotę wynikającą z pomnożenia liczby kilometrów faktycznego przebiegu pojazdu dla celów podatnika oraz stawki za jeden kilometr przebiegu, określonej w odrębnych przepisach wydanych przez właściwego ministra.

Art. 16 ust. 4 precyzuje pojęcie stawki za jeden kilometr przebiegu pojazdu, uzależniając ją od pojemności silnika. Art. 16 ust. 5 przedstawia, co ewidencja przebiegu pojazdu powinna zawierać. Na podstawie § 2 Rozporządzenia Ministra Infrastruktury z dnia 25 marca 2002 r. (Dz. U. Nr 125, poz. 1371 ze zmianami), stawka za jeden kilometr przebiegu pojazdu jest uzależniona od pojemności skokowej silnika (o pojemności skokowej silnika do 900 cm3 – jedna stawka i dla pojazdów o pojemności skokowej silnika powyżej 900 cm3 – druga stawka).

Przepisy ustawy nie regulują sytuacji, gdy przedmiotem najmu jest samochód osobowy z silnikiem elektrycznym. Stanowi to podstawę do tego, by sądzić, że ww. przepisy ustawy mają zastosowanie jedynie do pojazdów o silnikach benzynowych, oraz, że ustawodawca celowo nie wymienił pojazdów elektrycznych (typu EV) w tych przepisach – w celu propagowania rozwiązań przyjaznych środowisku.

Zatem, w przypadku auta z napędem elektrycznym (typu EV) nie będą miały zastosowania przepisy art. 16 ust. 1 pkt 51) oraz ust. 4 i 5 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych.

Używany przez Spółkę samochód elektryczny (typu EV), który jest przedmiotem najmu, zalicza się niewątpliwie do samochodów osobowych. Jednak z uwagi na fakt, że można w jego przypadku mówić jedynie o mocy elektrycznej, a nie o pojemności silnika, trudno dokonać klasyfikacji do odpowiedniej stawki za kilometr przebiegu uzależnionej właśnie od tej wspomnianej pojemności silnika. Pozwala to stwierdzić, że w tym przypadku cały koszt z tytułu używania dla potrzeb działalności gospodarczej, samochodu osobowego niestanowiącego składniku majątku podatnika, będzie stanowił dla Spółki koszt uzyskania przychodów.

Podobne stanowisko przedstawił Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie w interpretacji z dnia 31 sierpnia 2011 r. (nr IPPB3/423-494/11-2/GJ).

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest prawidłowe.

Zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (Dz. U. Z 2014 r., poz. 851 z późn. zm.), kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 16 ust. 1.

W myśl art. 16 ust. 1 pkt 51 ww. ustawy, nie uważa się za koszty uzyskania przychodów wydatków, z zastrzeżeniem pkt 30, z tytułu kosztów używania, dla potrzeb działalności gospodarczej, samochodów osobowych niestanowiących składników majątku podatnika – w części przekraczającej kwotę wynikającą z pomnożenia liczby kilometrów faktycznego przebiegu pojazdu dla celów podatnika oraz stawki za jeden kilometr przebiegu, określonej w odrębnych przepisach wydanych przez właściwego ministra; podatnik jest obowiązany prowadzić ewidencję przebiegu pojazdu.

Stosownie do art. 16 ust. 4 ustawy, ilekroć w ust. 1 jest mowa o stawce za jeden kilometr przebiegu pojazdu, rozumie się przez to stawkę określoną dla samochodów osobowych, uwzględniającą odpowiednio pojemność silnika.

Jak stanowi natomiast art. 16 ust. 5 tej ustawy, przebieg pojazdu, o którym mowa w ust. 1 pkt 30 i 51, powinien być, z wyłączeniem ryczałtu pieniężnego, udokumentowany w ewidencji przebiegu pojazdu, potwierdzonej przez podatnika na koniec każdego miesiąca. Ewidencja przebiegu pojazdu powinna zawierać co najmniej następujące dane: nazwisko, imię i adres zamieszkania osoby używającej pojazdu, numer rejestracyjny pojazdu i pojemność silnika, kolejny numer wpisu, datę i cel wyjazdu, opis trasy (skąd – dokąd), liczbę faktycznie przejechanych kilometrów, stawkę za jeden kilometr przebiegu, kwotę wynikającą z przemnożenia liczby faktycznie przejechanych kilometrów i stawki za jeden kilometr przebiegu oraz podpis podatnika (pracodawcy) i jego dane. W razie braku tej ewidencji, wydatki z tytułu używania samochodów nie stanowią kosztu uzyskania przychodów.

Celem, dla którego ustawodawca wprowadził wymóg prowadzenia ewidencji przebiegu pojazdu w ww. ustawie jest określenie limitu wydatków poniesionych z tytułu używania dla potrzeb prowadzonej działalności gospodarczej samochodu osobowego niewprowadzonego do ewidencji środków trwałych, które mogą być zaliczone do kosztów uzyskania przychodów.

Na podstawie § 2 rozporządzenia Ministra Infrastruktury z dnia 25 marca 2002 r. w sprawie warunków ustalania oraz sposobu dokonywania zwrotu kosztów używania do celów służbowych samochodów osobowych, motocykli i motorowerów niebędących własnością pracodawcy (Dz. U. Nr 27, poz. 271, z późn. zm.), stawka za jeden kilometr przebiegu pojazdu jest uzależniona od pojemności skokowej silnika (dla samochodów osobowych o pojemności skokowej silnika do 900 cm3 – jedna stawka i dla samochodów osobowych o pojemności skokowej silnika powyżej 900 cm3 – druga stawka).

Na podstawie powyższego, w przypadku, gdy samochód osobowy wyposażony jest w silnik spalinowy, wydatki na jego używanie należy limitować przyjmując pojemność skokową jego silnika. W zakresie zaś samochodów osobowych, które posiadają jedynie silnik elektryczny, brak jest przepisów dotyczących stawki za jeden kilometr przebiegu dla tego rodzaju silników.

Z opisanego we wniosku stanu faktycznego wynika, że Wnioskodawca używa do realizacji usług taksówkowych samochód elektryczny, który wynajmuje od zewnętrznego podmiotu. Samochód ten jest samochodem osobowym w całości opartym o napęd elektryczny. Wnioskodawca opłaca co miesiąc czynsz za najem samochodu oraz ponosi bieżące wydatki eksploatacyjne związane z jego używaniem.

W związku z powyższym, przywołane przepisy dotyczące stawek za jeden kilometr przebiegu pojazdu nie będą miały w przedmiotowej sprawie zastosowania. Jak wskazał bowiem Wnioskodawca, używany przez niego samochód osobowy nie jest wyposażony w silnik spalinowy, a jedynie w silnik elektryczny.

Podsumowując, w odpowiedzi na zadane we wniosku pytanie należy zatem stwierdzić, że w przedstawionej sytuacji, związanej z najmem w celu realizacji usług taksówkowych, samochodu elektrycznego (typu EV) nie będą miały zastosowania przepisy art. 16 ust. 1 pkt 51) oraz ust. 4 i 5 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych, ograniczające możliwość zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów, wydatków z tytułu używania dla potrzeb działalności gospodarczej samochodów osobowych niestanowiących składników majątku podatnika do części wynikającej z pomnożenia liczby kilometrów faktycznego przebiegu pojazdu oraz stawki za jeden kilometr.

Zatem, stanowisko Wnioskodawcy w zakresie braku zastosowania art. 16 ust. 1 pkt 51 oraz ust. 4 i 5 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych w związku z używaniem w celu realizacji usług taksówkowych wynajmowanych samochodów osobowych wyposażonych jedynie w silnik elektryczny, jest prawidłowe.

Końcowo należy podkreślić, że przedmiotem niniejszej interpretacji, zgodnie z pytaniem wyznaczającym zakres wniosku, jest wyłącznie kwestia braku zastosowania w przedmiotowej sprawie przepisów art. 16 ust. 1 pkt 51 oraz ust. 4 i 5 ustawy o podatku dochodowej od osób prawnych. Kwestia zaliczenia przedmiotowych wydatków do kosztów uzyskania przychodów uzależniona jest od tego, czy wydatki te poniesione zostały w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, na podstawie art. 15 ust. 1 ww. ustawy.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia przedstawionego w stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2016 r., poz. 718). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Administracji Skarbowej w Warszawie Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1-go Maja 10, 09-402 Płock.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.