INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 4 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112 poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko przedstawione we wniosku z dnia 13 marca 2012 r. (data wpływu 16 marca 2012 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego, dotyczącej podatku akcyzowego w zakresie zwolnienia od podatku wyrobów węglowych zużywanych do ogrzewania pomieszczeń biurowych i warsztatu – jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 16 marca 2012 r. złożono wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie, dotyczącej podatku akcyzowego w zakresie zwolnienia od podatku wyrobów węglowych zużywanych do ogrzewania pomieszczeń biurowych i warsztatu.

W przedmiotowym wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny.

Spółdzielnia prowadzi działalność rolniczą: siew zbóż, kukurydzy, rzepaku – o powierzchni 365 ha oraz zajmuje się hodowlą trzody chlewnej, rocznie w granicach 3.500 sztuk. Obecnie w Spółdzielni pracuje 14 członków.

W 2011 r. przychód z działalności rolniczej w ogólnym przychodzie wyniósł 96% (4% stanowią przychody ze sprzedaży usług rolniczych, sprzedaż materiałów, przychody finansowe, pozostałe przychody operacyjne).

W prowadzeniu ww. działalności Spółdzielnia wykorzystuje budynek biurowy oraz warsztat do napraw własnych maszyn rolniczych. Oba budynki w okresie grzewczym są ogrzewane „spalając węgiel”.

Działalność Spółdzielni sklasyfikowana jest w PKD jako działalność rolnicza mieszana – uprawy rolne połączone z chowem i hodowlą zwierząt (kod 0150Z).

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy „spalany węgiel w biurze i warsztacie”, po dniu 1 stycznia 2012 r., zwolniony jest od podatku akcyzowego...

Zdaniem Wnioskodawcy, węgiel zużyty do ogrzewania biura i warsztatu winien być zwolniony od podatku akcyzowego po dniu 1 stycznia 2012 r.

Wnioskodawca uważa, że stanowisko to oparte jest na treści art. 31a ust. 2 ustawy o podatku akcyzowym i dotyczy zwolnień od akcyzy węgla i wyrobów węglowych w pracach rolniczych.

Wnioskodawca sądzi, że biuro i warsztat służą w Spółdzielni do prowadzenia działalności rolniczej – oba budynki są nierozłącznym elementem całości gospodarstwa, bez których Spółdzielnia nie mogłaby prawidłowo funkcjonować.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za nieprawidłowe.

Zgodnie z art. 2 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 6 grudnia 2008 r. o podatku akcyzowym (t. j. Dz. U. z 2011 r. Nr 108, poz. 626 ze zm.) - zwanej dalej ustawą - wyroby akcyzowe to wyroby energetyczne, energia elektryczna, napoje alkoholowe oraz wyroby tytoniowe, określone w załączniku nr 1 do ustawy.

Z kolei, wyroby węglowe to wyroby energetyczne, określone w poz. 19-21 załącznika nr 1 do ustawy (art. 2 ust. 1 pkt 1a ustawy).

W poz. 19 ww. załącznika pod kodem CN ex 2701 wymieniono: węgiel; brykiety, brykietki i podobne paliwa stałe wytwarzane z węgla - jeżeli są przeznaczone do celów opałowych. W kolejnej pozycji tego załącznika (tj. poz. 20) pod kodem CN ex 2702 wymieniono: węgiel brunatny (lignit), nawet aglomerowany, z wyłączeniem gagatu - jeżeli jest przeznaczony do celów opałowych. Natomiast w poz. 21 pod kodem CN ex 2704 00 koks i półkoks, z węgla, węgla brunatnego (lignitu) lub torfu, nawet aglomerowany; węgiel retortowy - jeżeli są przeznaczone do celów opałowych.

Stosownie do objaśnień do załącznika nr 1 do ustawy: „ex - dotyczy tylko danego wyrobu z danej pozycji lub kodu”.

Zgodnie z art. 9a ust. 1 pkt 1 omawianej ustawy, w przypadku wyrobów węglowych przedmiotem opodatkowania akcyzą jest sprzedaż wyrobów węglowych na terytorium kraju.

Za sprzedaż wyrobów węglowych uznaje się ich użycie na potrzeby prowadzonej działalności gospodarczej (ust. 2 pkt 9 ww. artykułu).

W myśl art. 13 ust. 1 ustawy, podatnikiem akcyzy jest osoba fizyczna, osoba prawna oraz jednostka organizacyjna mniemająca osobowości prawnej, która dokonuje czynności podlegających opodatkowaniu akcyzą lub wobec której zaistniał stan faktyczny podlegający opodatkowaniu akcyzą (…).

Stosownie do treści art. 31a ust. 2 pkt 6 ww. ustawy, zwalnia się od akcyzy wyroby węglowe zużywane w pracach rolniczych, ogrodniczych, w hodowli ryb, oraz w leśnictwie.

Ustawa o podatku akcyzowym nie definiuje pojęcia „prac rolniczych”. W związku z powyższym należy odwołać się do znaczenia potocznego ww. pojęcia. „Rolniczy” to odnoszący się do rolnictwa, rolnika; zajmujący się rolnictwem, mający zastosowanie w rolnictwie. „Rolnictwo” to dziedzina gospodarki, obejmująca uprawę roślin oraz hodowlę zwierząt gospodarskich (Bogusław Dunaj, Język polski. Współczesny słownik języka polskiego, Langencheidt, Warszawa 2007, T 2, s. 1546). Tym samym uznać należy, że „prace rolnicze” to takie prace, które związane są z działalnością gospodarczą, obejmującą uprawę roślin oraz hodowlę zwierząt gospodarskich. Stosując wykładnię systemową zewnętrzną, w wyjaśnieniu pojęcia „prac rolniczych”, odwołać się można także do definicji działalności rolniczej, zawartej w ustawie z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (t. j. Dz. U. z 2010 r. Nr 51, poz. 307 ze zm.). Zgodnie z art. 2 ust. 2 ww. ustawy, działalność rolnicza to działalność polegająca na wytwarzaniu produktów roślinnych lub zwierzęcych w stanie nieprzetworzonym (naturalnym) z własnych upraw albo hodowli lub chowu, w tym również produkcja materiału siewnego, szkółkarskiego, hodowlanego oraz reprodukcyjnego, produkcja warzywnicza gruntowa, szklarniowa i pod folią, produkcja roślin ozdobnych, grzybów uprawnych i sadownicza, hodowla i produkcja materiału zarodowego zwierząt, ptactwa i owadów użytkowych, produkcja zwierzęca typu przemysłowo-fermowego oraz hodowla ryb (…). Działami specjalnymi produkcji rolnej są: uprawy w szklarniach i ogrzewanych tunelach foliowych, uprawy grzybów i ich grzybni, uprawy roślin „in vitro”, fermowa hodowla i chów drobiu rzeźnego i nienośnego, wylęgarnie drobiu, hodowla i chów zwierząt futerkowych i laboratoryjnych, hodowla dżdżownic, hodowla entomofagów, hodowla jedwabników, prowadzenie pasiek oraz hodowla i chów innych zwierząt poza gospodarstwem rolnym (ust. 3 ww. artykułu).

W złożonym wniosku poinformowano, iż Spółdzielnia, prowadząc działalność rolniczą, wykorzystuje dla celów tej działalności budynek biurowy oraz warsztat do napraw własnych maszyn rolniczych. Oba budynki w okresie grzewczym są ogrzewane węglem.

Analiza okoliczności sprawy prowadzi do wniosku, że pojęcie użyte przez prawodawcę: „wyroby węglowe zużywane w pracach rolniczych, ogrodniczych, w hodowli ryb, oraz w leśnictwie”, dla celów przedmiotowego zwolnienia od podatku, na podstawie art. 31a ust. 2 pkt 6 ustawy o podatku akcyzowym, nie zawiera zużywania wyrobów węglowych w celach ogrzewania pomieszczeń biurowych i warsztatów. A zatem, zużycie węgla w tych celach – wbrew twierdzeniu Wnioskodawcy – nie może korzystać z ww. zwolnienia od podatku i tym samym podlega opodatkowaniu na podstawie odrębnych przepisów.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Białymstoku, ul. Sienkiewicza 84, 15-950 Białystok, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Toruniu, ul. Św. Jakuba 20, 87-100 Toruń.