Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Łodzi
1061-IPTPP2.4512.498.2016.2.JS
z 12 stycznia 2017 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2015 r., poz. 613, z późn. zm.) oraz § 6 pkt 3 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 22 kwietnia 2015 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U., poz. 643) Dyrektor Izby Skarbowej w Łodzi działający w imieniu Ministra Rozwoju i Finansów stwierdza, że stanowisko – przedstawione we wniosku z dnia 26 października 2016 r. (data wpływu 31 października 2016 r.), uzupełnionym pismem z dnia 16 grudnia 2016 r. (data wpływu 22 grudnia 2016 r.), o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie:

• obowiązku złożenia deklaracji VAT-23 i zapłaty podatku VAT w związku z przekazaniem koparki kołowej na środki trwałe oraz terminu dokonania wpłaty podatku,
  

• wskazania okresu rozliczeniowego i pozycji w deklaracji VAT-7, w której można dokonać odliczenia zapłaconego podatku
  

– jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 31 października 2016 r. został złożony ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie:

• obowiązku złożenia deklaracji VAT-23 i zapłaty podatku VAT w związku z przekazaniem koparki kołowej na środki trwałe oraz terminu dokonania wpłaty podatku,
  

• wskazania okresu rozliczeniowego i pozycji w deklaracji VAT-7, w której można dokonać odliczenia zapłaconego podatku.
  
  

Przedmiotowy wniosek został uzupełniony pismem z dnia 16 grudnia 2016 r. o doprecyzowanie opisu sprawy, własnego stanowiska oraz uiszczenie brakującej opłaty.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny.

Od 2008 roku Wnioskodawca prowadzi jednoosobową działalność gospodarczą. Głównym profilem działalności są usługi w zakresie transportu drogowego i robót ziemnych. Dodatkowym profilem działalności jest sprzedaż maszyn wykorzystywanych w górnictwie, budownictwie oraz inżynierii lądowej i wodnej. Zainteresowany jest czynnym podatnikiem podatku od towarów i usług i podatku od wartości dodanej, składa deklaracje VAT miesięcznie. Dnia 25 sierpnia 2016 r. kupił używaną koparkę kołową model: …. Zakupu dokonał od firmy holenderskiej, która jest czynnym podatnikiem podatku od wartości dodanej (potwierdzono status w systemie VIES), na podstawie faktury wystawionej ze stawką VAT 0% eksport. Wyżej wspomniana koparka kołowa została zakupiona jako towar handlowy z zamiarem jej odsprzedaży. Maszyna ta nie jest i nie będzie zarejestrowana, ze względu na zwolnienie ustawowe. Po dokonaniu zakupu towaru z Unii Europejskiej Wnioskodawca wystawił zgodnie z terminem powstania obowiązku podatkowego fakturę VAT wewnętrzną i naliczył podatek VAT od wewnątrzwspólnotowego nabycia towaru. W deklaracji VAT-7 za miesiąc sierpień 2016 r. wykazał wewnątrzwspólnotowe nabycie towaru oraz złożył VAT-UE za miesiąc sierpień 2016 r., dokumentujący wyżej wspomnianą transakcję. Pomimo publikacji ogłoszeń z ofertą sprzedaży koparki, do dnia dzisiejszego tj. 26.10.2016 r., nie znalazła się żadna osoba zainteresowana jej kupnem. Jeżeli do końca roku 2016 nie znajdzie się kupiec zainteresowany nabyciem koparki, Wnioskodawca zamierza w przyszłym roku przekwalifikować ją na środek trwały i wykorzystywać ją we własnej działalności gospodarczej, w celu świadczenia usług w zakresie robót ziemnych. Wówczas z ewidencji towarów handlowych wyżej wspomniana koparka kołowa zostanie wprowadzona do ewidencji środków trwałych. Zostanie zakwalifikowana do grupy 580 KŚT „maszyny do robót ziemnych i fundamentowych” (PKWiU 28.92.26 i PKWiU 28.92.27).

Ponadto Wnioskodawca wskazał, że:

1. Klasyfikacja statystyczna dla koparki kołowej, o której mowa we wniosku, zgodnie z Polską Klasyfikacją Wyrobów i Usług (PKWiU) z 2008 r., wprowadzoną rozporządzeniem Rady Ministrów z dnia 29 października 2008 r. w sprawie Polskiej Klasyfikacji Wyrobów i Usług (Dz. U. z 2008 r. Nr 207, poz. 1293 z późn. zm.), którą na podstawie paragrafu 3 pkt 1 rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 4 września 2015 r. w sprawie Polskiej Klasyfikacji Wyrobów i Usług (Dz. U., poz. 1676) stosuje się dla celów opodatkowania podatkiem od towarów i usług do dnia 31 grudnia 2017 r. to: 28.92.25 i 28.92.26.
2. Dopuszczalna masa całkowita koparki, o której mowa we wniosku to: 17 ton 150 kg.
3. Przedmiotowa koparka jest pojazdem specjalnym, o którym mowa w art. 86a ust. 9 pkt 3 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2016 r., poz. 710, z późn. zm.).
4. Spełnienie wymagań określonych w przepisie 86a ust. 9 pkt 3 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2016 r., poz. 710, z późn. zm.) nie zostało stwierdzone na podstawie dokumentów wydanych zgodnie z przepisami o ruchu drogowym.
5. Od momentu zakupu przedmiotowej koparki kołowej do momentu jej przekazania na środki trwałe Wnioskodawca będzie wykorzystywał wyżej wspomnianą koparkę do czynności opodatkowanych podatkiem od towarów i usług.
6. Od momentu przekazania przedmiotowej koparki kołowej na środki trwałe Zainteresowany będzie ją wykorzystywał do czynności opodatkowanych podatkiem od towarów i usług.
7. Wnioskodawca nie wykorzystuje i nie będzie wykorzystywał przedmiotowej koparki do czynności, w związku z którymi przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego, jak i czynności, w związku z którymi takie prawo nie przysługuje.
8. Firma holenderska, od której Wnioskodawca kupił koparkę wystawiła fakturę dokumentującą wewnątrzwspólnotowe nabycie koparki dnia 25 sierpnia 2016 r.
9. Również tego samego dnia tj. 25 sierpnia 2016 r. Zainteresowany otrzymał fakturę dokumentującą nabycie przedmiotowej koparki.
   
   

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytania.

Czy od przekazania towaru handlowego, którym jest koparka kołowa na środki trwałe, Wnioskodawca jest zobowiązany do złożenia deklaracji VAT-23 i zapłaty podatku VAT? Jeżeli tak, to w jakim terminie należy dokonać wpłaty tego podatku?

W którym miesiącu oraz w której pozycji deklaracji VAT-7 Wnioskodawca może dokonać odliczenia zapłaconego podatku?

Zdaniem Wnioskodawcy, nie ma obowiązku składnia deklaracji VAT-23 oraz płacenia podatku VAT od wprowadzenia koparki kołowej na środki trwałe firmy. Koparki znajdują się w grupie PKWiU z 2008 r.: 28.92.26 oraz 28.92.27, czyli w dziale „koparki, czerparki i ładowarki samobieżne, których część robocza wraz z kabiną może wykonywać pełny obrót (o 360°) względem podwozia, z wyłączeniem ładowarek czołowych” oraz „pozostałe samobieżne koparki, czerparki i ładowarki; pozostałe samobieżne maszyny dla górnictwa i do wydobywania”. Skoro więc koparka nie jest środkiem transportu, lecz maszyną do kopania, to zdaniem Zainteresowanego nie ma zastosowania przepis art. 103 ust. 3, 4, 5 ustawy o podatku od towarów i usług. Zatem Wnioskodawca nie ma obowiązku składnia deklaracji VAT-23 i opłacenia podatku od nabycia przedmiotowej koparki.

Ponadto Wnioskodawca w uzupełnieniu własnego stanowiska w kontekście pytania zadanego we wniosku ORD-IN odnośnie kwestii, w którym miesiącu oraz w której pozycji deklaracji VAT-7 można dokonać odliczenia zapłaconego podatku wynikającego z deklaracji VAT-23 wskazał, że jego zdaniem jeżeli nastąpi obowiązek złożenia deklaracji VAT-23 oraz zapłaty podatku VAT od wprowadzenia koparki kołowej na środki trwałe, powinien dokonać korekty deklaracji VAT-7 za miesiąc sierpień (miesiąc zakupu koparki) i w deklaracji za ten miesiąc dokonać odliczenia zapłaconego podatku w części D.2 pozycja 43 deklaracji VAT-7 wersja 16.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest nieprawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2016 r., poz. 710, z późn. zm.), zwanej dalej „ustawą”, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, podlegają:

1. odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju;
2. eksport towarów;
3. import towarów na terytorium kraju;
4. wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów za wynagrodzeniem na terytorium kraju;
5. wewnątrzwspólnotowa dostawa towarów.
   
   

W myśl art. 9 ust. 1 ustawy, przez wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 4, rozumie się nabycie prawa do rozporządzania jak właściciel towarami, które w wyniku dokonanej dostawy są wysyłane lub transportowane na terytorium państwa członkowskiego inne niż terytorium państwa członkowskiego rozpoczęcia wysyłki lub transportu przez dokonującego dostawy, nabywcę towarów lub na ich rzecz.

Na mocy art. 9 ust. 2 ustawy, przepis ust. 1 stosuje się pod warunkiem, że:

1. nabywcą towarów jest:
   1. podatnik, o którym mowa w art. 15, lub podatnik podatku od wartości dodanej, a nabywane towary mają służyć działalności gospodarczej podatnika,
   2. osoba prawna niebędąca podatnikiem, o którym mowa w lit. a
- z zastrzeżeniem art. 10;
2. dokonujący dostawy towarów jest podatnikiem, o którym mowa w pkt 1 lit. a.
   
   

Przepis ust. 1 – stosownie do art. 9 ust. 3 ustawy – stosuje się również w przypadku, gdy:

1. nabywcą jest podmiot inny niż wymieniony w ust. 2 pkt 1,
2. dokonującym dostawy towarów jest podmiot inny niż wymieniony w ust. 2 pkt 2

- jeżeli przedmiotem nabycia są nowe środki transportu.

Potraktowanie danej czynności jako wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów zawsze wymaga spełnienia dwóch podstawowych warunków:

• po pierwsze określony podmiot z jednego państwa członkowskiego musi nabyć prawo do rozporządzania towarami jak właściciel; zatem na rzecz tego podmiotu musi być dokonana dostawa;
  

• po drugie po nabyciu towary są przemieszczane na terytorium innego państwa członkowskiego niż państwo wysyłki, przy czym pozostaje bez znaczenia kto faktycznie przewozi towar i na czyje zlecenie jest to czynione, gdyż towary w wyniku dokonanej dostawy mogą być wysyłane lub transportowane przez dokonującego dostawy, nabywcę towarów lub na ich rzecz.
  
  

W przypadku wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów, opodatkowaniu podlega czynność nabycia towarów. Należny z tytułu obrotu podatek rozliczany jest przez nabywcę towaru w państwie, do którego następuje dostawa towarów. Transakcji wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów towarzyszy zawsze lustrzana czynność, wykonywana przez drugą stronę transakcji, tj. dostawa towarów (co do zasady mająca charakter dostawy wewnątrzwspólnotowej).

Podatnikami – stosownie do art. 15 ust. 1 ustawy – są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Działalność gospodarcza – na mocy ust. 2 powołanego przepisu – obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Według art. 17 ust. 1 pkt 3 ustawy, podatnikami są również osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne dokonujące wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów.

Zgodnie z art. 20 ust. 5 ustawy, w wewnątrzwspólnotowym nabyciu towarów obowiązek podatkowy powstaje z chwilą wystawienia faktury przez podatnika podatku od wartości dodanej, nie później jednak niż 15. dnia miesiąca następującego po miesiącu, w którym dokonano dostawy towaru będącego przedmiotem wewnątrzwspólnotowego nabycia, z zastrzeżeniem ust. 8 i 9 oraz art. 20b. (…).

Stosownie do art. 99 ust. 1 ustawy – podatnicy, o których mowa w art. 15, są obowiązani składać w urzędzie skarbowym deklaracje podatkowe za okresy miesięczne w terminie do 25. dnia miesiąca następującego po każdym kolejnym miesiącu, z zastrzeżeniem ust. 2-10, art. 130c i art. 133.

W myśl art. 99 ust. 9 ustawy, w przypadku gdy podatnicy wymienieni w art. 17 ust. 1 pkt 4, 5 i 8 nie mają obowiązku składania deklaracji podatkowej, o którym mowa w ust. 1-3 lub 8, deklarację podatkową składa się w terminie do 25. dnia miesiąca następującego po miesiącu, w którym powstał obowiązek podatkowy.

Zgodnie z art. 99 ust. 10 ustawy, w przypadku gdy podatnicy, o których mowa w art. 15, oraz podmioty niebędące podatnikami wymienionymi w art. 15, niemające obowiązku składania deklaracji podatkowej, o którym mowa w ust. 1-3 lub w ust. 8, dokonują jedynie wewnątrzwspólnotowego nabycia nowych środków transportu, deklarację podatkową w zakresie nabywanych nowych środków transportu składa się w terminie 14 dni od dnia powstania obowiązku podatkowego z tego tytułu.

W świetle art. 99 ust. 14 ustawy – minister właściwy do spraw finansów publicznych określi, w drodze rozporządzenia, wzory deklaracji podatkowych, o których mowa w ust. 1-3, 8 i 9, wraz z objaśnieniami co do sposobu prawidłowego ich wypełnienia oraz terminu i miejsca ich składania, w celu umożliwienia rozliczenia podatku.

Na podstawie powyższej delegacji Minister Finansów określił wzory deklaracji podatkowych dla podatku od towarów i usług w rozporządzeniu z dnia 25 lipca 2016 r. (Dz. U. z 2016 r., poz. 1136). Zgodnie z § 2 pkt 1 tego rozporządzenia, wzory deklaracji dla podatku od towarów i usług, określone w załącznikach nr 1, 5 i 6 do rozporządzenia, stosuje się począwszy od rozliczenia za sierpień 2016 r.

W załączniku nr 4 do ww. rozporządzenia, w części C dotyczącej rozliczenia podatku należnego zawarte są objaśnienia do deklaracji dla podatku od towarów i usług (VAT-7 i VAT-7K). Zgodnie z tymi objaśnieniami, wartości dotyczące wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów, będących środkami transportu, wykazuje się w poz. 23, w poz. 24 i w poz. 38 deklaracji.

W szczególności:

• w poz. 23 wykazuje się wartość wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów obliczoną zgodnie z art. 29a ustawy. Kwota ta będzie porównywalna z wartością wewnątrzwspólnotowych nabyć towarów wykazaną w informacji podsumowującej. (…);
  

• w poz. 24 wykazuje się łączną wartość podatku należnego od wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów obliczoną według obowiązujących stawek, z wyłączeniem transakcji, o których mowa w art. 136 ustawy;
  

• w poz. 38 wykazuje się podatek należny od wewnątrzwspólnotowego nabycia środków transportu, wykazany w poz. 24, podlegający wpłacie na rachunek urzędu skarbowego w terminie 14 dni od dnia powstania obowiązku podatkowego, zgodnie z art. 103 ust. 4 ustawy.
  
  

Natomiast w części D dotyczącej rozliczenia podatku naliczonego wskazano, że:

• w poz. 43 wykazuje się wartość netto nabytych przez podatnika towarów i usług, które na podstawie przepisów o podatku dochodowym są zaliczane przez podatnika do środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych podlegających amortyzacji, oraz gruntów i praw wieczystego użytkowania gruntów, jeżeli są zaliczane do środków trwałych nabywcy;
  

• w poz. 44 wykazuje się kwotę podatku naliczonego od nabytych przez podatnika towarów i usług wymienionych w poz. 43.
  
  

Według art. 103 ust. 1 ustawy, podatnicy oraz podmioty wymienione w art. 108 są obowiązani, bez wezwania naczelnika urzędu skarbowego, do obliczania i wpłacania podatku za okresy miesięczne w terminie do 25. dnia miesiąca następującego po miesiącu, w którym powstał obowiązek podatkowy, na rachunek urzędu skarbowego, z zastrzeżeniem ust. 1a-4 oraz art. 33 i art. 33b.

W myśl art. 103 ust. 3 ustawy, w przypadku, o którym mowa w art. 99 ust. 10, podatnicy są obowiązani, bez wezwania naczelnika urzędu skarbowego, do obliczania i wpłacania podatku w terminie 14 dni od dnia powstania obowiązku podatkowego na rachunek urzędu skarbowego.

Przepis ust. 3 stosuje się również w przypadku wewnątrzwspólnotowego nabycia nowych środków transportu lub innych środków transportu, od których podatek jest rozliczany zgodnie z art. 99 ust. 1-3 lub 8, jeżeli środek transportu ma być przez nabywcę zarejestrowany na terytorium kraju lub jeżeli nie podlega rejestracji, a jest użytkowany na terytorium kraju (art. 103 ust. 4 ustawy).

W przypadkach, o których mowa w ust. 3 i 4, podatnicy są obowiązani przedłożyć naczelnikowi urzędu skarbowego zgodnie z ustalonym wzorem informację o nabywanych środkach transportu. Do informacji dołącza się kopię faktury potwierdzającej nabycie środka transportu przez podatnika – art. 103 ust. 5 ustawy.

Jak wynika z powyższego, jeżeli podatnik podatku od towarów i usług (rozliczający ten podatek na zasadach ogólnych), przywozi nabyty z innego państwa Unii Europejskiej środek transportu, który będzie chciał zarejestrować na terytorium Polski lub jeżeli ten środek transportu nie podlega rejestracji, ale będzie użytkowany na terytorium Polski – jest zobowiązany wpłacić należny podatek od towarów i usług we właściwym urzędzie skarbowym w ciągu 14 dni licząc od dnia powstania obowiązku podatkowego.

Na mocy art. 2 pkt 10 lit. a ustawy, przez nowe środki transportu rozumie się przeznaczone do transportu osób lub towarów pojazdy lądowe napędzane silnikiem o pojemności skokowej większej niż 48 centymetrów sześciennych lub o mocy większej niż 7,2 kilowata, jeżeli przejechały nie więcej niż 6000 kilometrów lub od momentu dopuszczenia ich do użytku upłynęło nie więcej niż 6 miesięcy (…).

Zatem za nowe środki transportu mogą być uznane pojazdy lądowe przeznaczone do transportu osób lub towarów, które spełniają określone warunki dotyczące mocy silnika bądź jego pojemności skokowej oraz dotyczące dotychczasowej długości ich używania (mierzonej czasem używania oraz przebiegiem).

Natomiast przez inne środki transportu, o których mowa w art. 103 ust. 4 ustawy, należy rozumieć środki transportu tożsame z nowymi, jednak niespełniające warunku uznania ich za nowe środki transportu w postaci przebiegu lub okresu który upłynął od dopuszczenia ich do użytku.

Zgodnie z art. 38 ust. 1 rozporządzenia wykonawczego Rady (UE) nr 282/2011 z dnia 15 marca 2011 r. ustanawiającego środki wykonawcze do dyrektywy 2006/112/WE w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (Dz. Urz. UE L 77 z 23.03.2011 r., str. 1, z późn. zm.), termin „środki transportu” obejmuje pojazdy, mechaniczne lub inne, a także innego rodzaju wyposażenie i urządzenia służące do przewozu osób lub rzeczy z miejsca na miejsce, w tym przeznaczone do ciągnięcia, przesuwania lub pchania przez pojazdy, i zasadniczo zaprojektowane oraz faktycznie nadające się do wykorzystania w celu transportu. Przepis ten zawiera również, w ust. 2, niewyłączną, przykładową listę takich środków transportu.

Obejmuje ona w szczególności następujące pojazdy:

1. pojazdy lądowe, takie jak samochody, motocykle, rowery, trójkołowce oraz pojazdy turystyczne;
2. przyczepy i naczepy;
3. wagony kolejowe;
4. statki;
5. statki powietrzne;
6. pojazdy dostosowane specjalnie do przewozu osób chorych lub rannych;
7. ciągniki i inne pojazdy rolnicze;
8. pojazdy o napędzie mechanicznym lub elektrycznym przeznaczone dla osób niepełnosprawnych.
   
   

Analiza powyższych regulacji wskazuje, że elementem przesądzającym o uznaniu danego pojazdu za środek transportu jest jego przeznaczenie, którym jest przewóz osób lub rzeczy z miejsca na miejsce. Trzeba jednak zwrócić uwagę, że zarówno powołane przepisy unijne, jak i przepisy ustawy o podatku od towarów i usług, definiują środki transportu w oparciu o pojęcie „pojazdu”, przy czym nie zawierają definicji tego pojęcia.

Przyjmując w tej sytuacji definicję zawartą w art. 2 pkt 31 ustawy z dnia 20 czerwca 1997 r. Prawo o ruchu drogowym (Dz. U. z 2012 r., poz. 1137, z późn. zm.), należy zauważyć, że podstawą do uznania maszyny lub urządzenia za pojazd, jest fakt, czy jest on przeznaczony do poruszania się po drodze. Natomiast pojazd specjalny to pojazd samochodowy lub przyczepa przeznaczona do wykonywania specjalnej funkcji, która powoduje konieczność dostosowania nadwozia lub posiadania specjalnego wyposażenia; w pojeździe tym mogą być przewożone osoby i rzeczy związane z wykonywaniem tej funkcji (pkt 36 ww. artykułu).

W odniesieniu do wątpliwości Wnioskodawcy należy stwierdzić, że w przypadku koparki kołowej, poruszającej się na własnych kołach oraz posiadającej własny napęd, który służy jej do wykonywania prac budowlanych należy uznać, że koparka ta spełnia warunki przewidziane w art. 38 ust. 1 ww. rozporządzenia wykonawczego Rady (UE) nr 282/2011 i dlatego – wbrew twierdzeniu Wnioskodawcy – powinna być traktowana jako środek transportu.

Mając na uwadze powyższe i przedstawione we wniosku okoliczności sprawy należy stwierdzić, że w przedmiotowej sprawie doszło do wewnątrzwspólnotowego nabycia towaru (opisanego we wniosku środka transportu).

Skoro przedmiotowa koparka kołowa, która ma być przekazana na środek trwały – jak wynika z wniosku – nie jest i nie będzie zarejestrowana na terytorium kraju, ale będzie użytkowana na terytorium kraju, to zgodnie z art. 103 ust. 3 w związku z ust. 4 ustawy, Wnioskodawca obowiązany był przedłożyć naczelnikowi urzędu skarbowego informację VAT-23 oraz wpłacić należny podatek od towarów i usług z tytułu nabycia tego środka transportu we właściwym urzędzie skarbowym w ciągu 14 dni licząc od dnia powstania obowiązku podatkowego.

Odnosząc się zaś do kwestii deklaracji, w której zapłacony podatek może być odliczony, tut. Organ wskazuje, iż stosownie do art. 86 ust. 1 ustawy, w zakresie, w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, podatnikowi, o którym mowa w art. 15, przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, z zastrzeżeniem art. 114, art. 119 ust. 4, art. 120 ust. 17 i 19 oraz art. 124.

Zgodnie z art. 86 ust. 2 pkt 4 lit. c ustawy, kwotę podatku naliczonego stanowi kwota podatku należnego z tytułu wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów, o którym mowa w art. 9.

Stosownie do art. 86 ust. 10 ustawy, prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego powstaje w rozliczeniu za okres, w którym w odniesieniu do nabytych lub importowanych przez podatnika towarów i usług powstał obowiązek podatkowy.

W myśl art. 86 ust. 10b pkt 2 ustawy prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego w przypadkach, o których mowa w ust. 2 pkt 4 lit. c – powstaje zgodnie z ust. 10, pod warunkiem, że podatnik:

1. otrzyma fakturę dokumentującą dostawę towarów, stanowiącą u niego wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów, w terminie trzech miesięcy od upływu miesiąca, w którym w odniesieniu do nabytych towarów powstał obowiązek podatkowy,
2. uwzględni kwotę podatku należnego z tytułu wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów w deklaracji podatkowej, w której jest on obowiązany rozliczyć ten podatek.
   
   

Z niniejszych regulacji wynika, że prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego w przypadku wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów powstaje w rozliczeniu za okres, w którym w odniesieniu do nabytych towarów powstał obowiązek podatkowy pod warunkiem spełnienia przez podatnika określonych przesłanek. Po pierwsze, warunkiem odliczenia podatku naliczonego w momencie powstania obowiązku podatkowego jest otrzymanie przez podatnika faktury dokumentującej dostawę towarów, stanowiącą u niego wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów, w terminie trzech miesięcy od upływu miesiąca, w którym w odniesieniu do nabytych towarów powstał obowiązek podatkowy. Po drugie, warunkiem odliczenia podatku naliczonego w momencie powstania obowiązku podatkowego jest uwzględnienie przez podatnika kwoty podatku należnego z tytułu wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów w deklaracji podatkowej, w której jest on obowiązany rozliczyć ten podatek.

W świetle przedstawionego opisu sprawy oraz przywołanych przepisów prawa należy stwierdzić, że – jak wynika z okoliczności sprawy – Wnioskodawcy, zarejestrowanemu czynnemu podatnikowi podatku od towarów i usług, na podstawie przepisu art. 86 ust. 1 ustawy przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego z tytułu wewnątrzwspólnotowego nabycia przedmiotowej koparki kołowej, ponieważ koparka jest wykorzystywana do czynności opodatkowanych podatkiem od towarów i usług.

Analiza wskazanych przepisów prawa w kontekście przedstawionego opisu sprawy prowadzi do wniosku, iż w związku z wewnątrzwspólnotowym nabyciem przedmiotowej koparki kołowej Wnioskodawca winien rozpoznawać podatek naliczony za okres, w którym powstał z tego tytułu obowiązek podatkowy (w przedmiotowej sprawie jest to miesiąc wystawienia faktury, który jest taki sam jak miesiąc dokonania dostawy), tj. za sierpień 2016 r. Powyższa czynność powinna zostać wykonana przez złożenie korekty deklaracji za miesiąc powstania obowiązku podatkowego, tj. za sierpień 2016 r. W związku z zaliczeniem przedmiotowej koparki do środków trwałych Wnioskodawca winien wykazać podatek naliczony w poz. 44 deklaracji VAT-7₍₁₇₎.

Tym samym oceniając całościowo stanowisko Wnioskodawcy należało uznać za nieprawidłowe. Jakkolwiek Wnioskodawca wywodzi prawidłowy skutek prawny w części dokonania korekty deklaracji VAT-7 za miesiąc sierpień i w deklaracji za ten miesiąc dokonania odliczenia zapłaconego podatku, to jednakże wynika on z innych argumentów niż wskazanych przez tut. Organ.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Tut. Organ informuje, iż wydana interpretacja dotyczy tylko sprawy będącej przedmiotem wniosku (zapytania) Zainteresowanego. Inne kwestie, które nie zostały objęte pytaniem wskazanym we wniosku, nie mogą być – zgodnie z art. 14b § 1 Ordynacji podatkowej – rozpatrzone.

Jednocześnie należy podkreślić, że tut. Organ wydając interpretację przepisów prawa podatkowego na podstawie art. 14b § 1 Ordynacji podatkowej nie prowadzi postępowania podatkowego w rozumieniu tej ustawy. Niniejsza interpretacja indywidualna ogranicza się wyłącznie do udzielenia informacji co do zakresu i sposobu zastosowania prawa podatkowego w okolicznościach stanu faktycznego podanego przez Wnioskodawcę. Tut. Organ informuje, iż nie jest właściwy do przeprowadzenia postępowania dowodowego, które w przedmiotowej sprawie umożliwiłoby weryfikację opisanego stanu faktycznego.

Zaznacza się, że zgodnie z art. 14b § 3 ustawy Ordynacja podatkowa, składający wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej obowiązany jest do wyczerpującego przedstawienia zaistniałego stanu faktycznego albo zdarzenia przyszłego. Organ podatkowy jest ściśle związany przedstawionym we wniosku stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego). Zainteresowany ponosi ryzyko związane z ewentualnym błędnym lub nieprecyzyjnym przedstawieniem we wniosku opisu stanu faktycznego (zdarzenia przyszłego). Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, o ile rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego) podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swą aktualność.

Tut. Organ informuje, że zgodnie z art. 14na pkt 2 ustawy Ordynacja podatkowa, przepisów art. 14k-14n dotyczących ochrony prawnej wynikającej z zastosowania się Wnioskodawcy do otrzymanej interpretacji nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe przedstawione we wniosku stanowią element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy o podatku od towarów i usług, tj. czynności dokonanych w ramach transakcji, które pomimo spełnienia warunków formalnych ustanowionych w przepisach ustawy, miały zasadniczo na celu osiągnięcie korzyści podatkowych, których przyznanie byłoby sprzeczne z celem, któremu służą te przepisy.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego… po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację – w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2016 r., poz. 718, z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy). Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Administracji Skarbowej w Łodzi, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Piotrkowie Trybunalskim, ul. Wronia 65, 97-300 Piotrków Trybunalski.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.