Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach
2461-IBPB-2-1.4514.618.2016.1.PM
z 13 stycznia 2017 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz.U. z 2015 r., poz. 613, ze zm.) oraz § 7 pkt 2 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 22 kwietnia 2015 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz.U., poz. 643) – Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach, działający w imieniu Ministra Rozwoju i Finansów, stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z 10 listopada 2016 r. (data wpływu do Biura – 15 listopada 2016 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od czynności cywilnoprawnych w zakresie skutków podatkowych zawarcia umowy pożyczki – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 15 listopada 2016 r. wpłynął do Biura ww. wniosek o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od czynności cywilnoprawnych w zakresie skutków podatkowych zawarcia umowy pożyczki.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny:

Wnioskodawca – spółka osobowa mająca siedzibę na terytorium Polski – zaciągnął trzy oprocentowane pożyczki od osób fizycznych prowadzących działalność gospodarczą. Pożyczkodawcy udzielili Wnioskodawcy przedmiotowych pożyczek w ramach prowadzonych działalności gospodarczych, co zostało również zaznaczone w treści umów pożyczek. Pożyczkodawcy zamierzają udzielić Wnioskodawcy więcej pożyczek, w tym też zamierzają udzielić pożyczek na rzecz innych podmiotów niż Wnioskodawca. W umowie pożyczki został określony termin spłaty przez Wnioskodawcę środków pieniężnych będących przedmiotem pożyczki oraz zasady naliczania odsetek wraz z terminem ich płatności.

Wnioskodawca (pożyczkobiorca) oraz pożyczkodawcy są czynnymi zarejestrowanymi podatnikami podatku od towarów i usług. Umowy pożyczki zostały zawarte na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej. Środki pieniężne na moment zawarcia umowy pożyczki znajdowały się na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej. Pożyczkodawcy udzielając – w ramach prowadzonej przez siebie działalności gospodarczej – oprocentowanej pożyczki (pożyczek) na rzecz Wnioskodawcy działali w tym zakresie w charakterze podatnika od towarów i usług. Opisana transakcja (transakcje) jest zakwalifikowana jako czynność (czynności) udzielania pożyczek pieniężnych, o której mowa w art. 43 ust. 1 pkt 38 ustawy o podatku od towarów i usług. Powyższy przepis stanowi, iż zwalnia się od podatku usługi udzielania kredytów lub pożyczek pieniężnych oraz usługi pośrednictwa w świadczeniu usług udzielania kredytów lub pożyczek pieniężnych, a także zarządzanie kredytami lub pożyczkami pieniężnymi przez kredytodawcę lub pożyczkodawcę. W świetle ww. przepisów udzielenie pożyczek na rzecz Wnioskodawcy przez pożyczkodawców stanowić będzie usługę podlegającą opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług lecz korzystającą ze zwolnienia od podatku na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 38 ustawy o podatku od towarów i usług.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy udzielenie na rzecz Wnioskodawcy przez pożyczkodawców pożyczki/pożyczek będzie – zgodnie z treścią art. 2 pkt 4 lit. b) ustawy o podatku od czynności cywilnoprawnych – czynnością niepodlegającą obowiązkowi podatkowemu w zakresie podatku od czynności cywilnoprawnych i tym samym na Wnioskodawcy jako pożyczkobiorcy nie będzie ciążył obowiązek podatkowy w zakresie podatku od czynności cywilnoprawnych?

Zdaniem Wnioskodawcy, udzielenie na jego rzecz przez pożyczkodawców pożyczki/pożyczek będzie – zgodnie z treścią art. 2 pkt 4 lit. b) ustawy o podatku od czynności cywilnoprawnych – czynnością niepodlegającą obowiązkowi podatkowemu w zakresie podatku od czynności cywilnoprawnych i tym samym na Wnioskodawcy (jako pożyczkobiorcy) nie będzie ciążył obowiązek podatkowy w zakresie podatku od czynności cywilnoprawnych.

Wnioskodawca wskazał, że zgodnie z art. 1 ust. 1 pkt 1 lit. b) ustawy o podatku od czynności cywilnoprawnych, zwanej dalej ustawą, podatkowi temu podlegają umowy pożyczki pieniędzy lub rzeczy oznaczonych tylko co do gatunku.

Stosownie do art. 4 pkt 7 ww. ustawy obowiązek podatkowy w podatku od czynności cywilnoprawnych ciąży, przy umowie pożyczki, na biorącym pożyczkę.

W związku z powyższym, należy stwierdzić, że umowa pożyczki podlega generalnie opodatkowaniu podatkiem od czynności cywilnoprawnych na podstawie art. 1 ust. 1 pkt 1 lit. b) ustawy i obowiązek uiszczenia tego podatku ciąży na biorącym pożyczkę.

Niezależnie od powyższego, w ustawie przewidziano sytuacje, w których czynność mieszcząca się w zakresie przedmiotowym ustawy jest wyłączona z opodatkowania podatkiem od czynności cywilnoprawnych.

Na podstawie art. 2 pkt 4 ustawy o podatku od czynności cywilnoprawnych, nie podlegają podatkowi czynności cywilnoprawne, inne niż umowa spółki i jej zmiany:

1. w zakresie, w jakim są opodatkowane podatkiem od towarów i usług,
2. jeżeli przynajmniej jedna ze stron jest zwolniona od podatku od towarów i usług z tytułu dokonania tej czynności, z wyjątkiem:
• umów sprzedaży i zamiany, których przedmiotem jest nieruchomość lub jej część, albo prawo użytkowania wieczystego, spółdzielcze własnościowe prawo do lokalu, prawo do domu jednorodzinnego w spółdzielni mieszkaniowej lub prawo do miejsca postojowego w garażu wielostanowiskowym lub udział w tych prawach,
  
• umów sprzedaży udziałów i akcji w spółkach handlowych.

Należy jednak zaznaczyć, że w przypadku umów pożyczki o wyłączeniu, o którym mowa w art. 2 pkt 4 ustawy nie decyduje okoliczność, że strony tej umowy posiadają status podatnika podatku od towarów i usług. Podstawę do ww. wyłączenia może stanowić m.in. fakt, że jedna ze stron z tytułu dokonania tej konkretnej czynności jest zwolniona z podatku od towarów i usług.

W związku z tym należy podkreślić, że jakkolwiek zapytanie Wnioskodawcy dotyczy opodatkowania umowy pożyczki podatkiem od czynności cywilnoprawnych, to jednak w pierwszej kolejności rozstrzygnięcia wymaga kwestia czy powyższa transakcja – dokonana pomiędzy wskazanymi we wniosku Stronami – będzie podlegała opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług czy też przynajmniej jedna ze stron będzie zwolniona od podatku od towarów i usług z tytułu dokonania tej czynności (z wyjątkami wskazanymi w treści przepisu), bowiem ocena ta ma zasadnicze znaczenie dla ewentualnego objęcia umowy pożyczki podatkiem od czynności cywilnoprawnych.

Z przedstawionego we wniosku zdarzenia wynika, że Wnioskodawca zaciągnął oprocentowane pożyczki od osób fizycznych prowadzących działalność gospodarczą. Pożyczkodawcy, udzielając – w ramach prowadzonej przez siebie działalności gospodarczej – oprocentowanej pożyczki (pożyczek) na rzecz Wnioskodawcy działali w tym zakresie w charakterze podatników podatku od towarów i usług. Nie bez znaczenia dla oceny czy pożyczkodawcy udzielając pożyczek występowali jako podatnicy podatku od towarów i usług winien pozostawać fakt, iż pożyczki udzielane będą przez nich w sposób częstotliwy, a nie sporadyczny. Nie będzie to zatem pożyczka o charakterze jednorazowym. Podkreślić również należy, że w umowach pożyczek zostało zaznaczone, iż są one udzielane w ramach prowadzonej przez pożyczkodawcę działalności gospodarczej. Co więcej okoliczność, że udzielanie przez pożyczkodawców pożyczek ma charakter odpłatny (spółka jako pożyczkobiorca będzie zobowiązana do zapłaty odsetek od pożyczek) wzmacnia jeszcze prawidłowość stanowiska, zgodnie z którym czynność ta mieści się w definicji działalności gospodarczej. Opisana transakcja (transakcje) będzie zatem zakwalifikowana jako czynność (czynności) udzielania pożyczek pieniężnych, o której mowa w art. 43 ust. 1 pkt 38 ustawy o podatku od towarów i usług, zgodnie z którym zwalnia się od podatku usługi udzielania kredytów lub pożyczek pieniężnych oraz usługi pośrednictwa w świadczeniu usług udzielania kredytów lub pożyczek pieniężnych, a także zarządzanie kredytami lub pożyczkami pieniężnymi przez kredytodawcę lub pożyczkodawcę. Oznacza to, że udzielanie pożyczek stanowi czynność podlegającą ustawie o podatku od towarów i usług, ale jest jednocześnie czynnością zwolnioną z tego podatku. W świetle ww. przepisów udzielenie pożyczek na rzecz Wnioskodawcy przez pożyczkodawców stanowić będzie usługę finansową zwolnioną od podatku od towarów i usług.

Mając zatem na uwadze, że:

• pożyczkodawcy w związku z udzieloną/udzielonymi na rzecz Wnioskodawcy pożyczką/pożyczkami występują w charakterze podatników podatku od towarów i usług,
• pożyczka/pożyczki udzielone Wnioskodawcy stanowią czynność zwolnioną z opodatkowania podatkiem od towarów i usług – na mocy art. 43 ust. 1 pkt 38 ustawy o podatku od towarów i usług,

na podstawie art. 2 pkt 4 lit. b) ustawy o podatku od czynności cywilnoprawnych na Wnioskodawcy nie ciąży obowiązek w zakresie podatku od czynności cywilnoprawnych w odniesieniu do tej pożyczki/pożyczek, bowiem jedna ze stron (tj. pożyczkodawca) tych umów pożyczek jest podatnikiem podatku od towarów i usług z tego tytułu, korzystającym ze zwolnienia od podatku.

Na potwierdzenie swojego stanowiska Wnioskodawca przywołał stanowiska zaprezentowane przez organy podatkowe w wydanych interpretacjach indywidualnych.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Na wstępie zaznacza się, iż przedmiotem niniejszej interpretacji jest wyłącznie ocena stanowiska Wnioskodawcy w zakresie podatku od czynności cywilnoprawnych. Tym samym ustalenia odnoszące się do uregulowań zawartych w ustawie z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz.U. z 2016 r., poz. 710, ze zm.), uznano za element opisu niepodlegający ocenie w ramach wydawanej interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od czynności cywilnoprawnych.

Zgodnie z art. 1 ust. 1 pkt 1 lit. b) ustawy z dnia 9 września 2000 r. o podatku od czynności cywilnoprawnych (Dz.U. z 2016 r., poz. 223, ze zm.) podatkowi temu podlegają umowy pożyczki pieniędzy lub rzeczy oznaczonych tylko co do gatunku.

W myśl art. 1 ust. 4 cyt. ustawy, czynności cywilnoprawne podlegają podatkowi, z zastrzeżeniem ust. 4a i 5, jeżeli ich przedmiotem są:

1. rzeczy znajdujące się na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej lub prawa majątkowe wykonywane na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej;
2. rzeczy znajdujące się za granicą lub prawa majątkowe wykonywane za granicą, w przypadku gdy nabywca ma miejsce zamieszkania lub siedzibę na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej i czynność cywilnoprawna została dokonana na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej.
   
   

Stosownie do art. 4 pkt 7 ww. ustawy obowiązek podatkowy w podatku od czynności cywilnoprawnych ciąży, przy umowie pożyczki, na biorącym pożyczkę.

Niezależnie od powyższego, w ustawie o podatku od czynności cywilnoprawnych przewidziano sytuacje, w których czynność mieszcząca się w zakresie przedmiotowym ustawy jest wyłączona z opodatkowania podatkiem od czynności cywilnoprawnych.

Na podstawie art. 2 pkt 4 ustawy o podatku od czynności cywilnoprawnych nie podlegają podatkowi czynności cywilnoprawne, inne niż umowa spółki i jej zmiany:

1. w zakresie, w jakim są opodatkowane podatkiem od towarów i usług,
2. jeżeli przynajmniej jedna ze stron jest zwolniona od podatku od towarów i usług z tytułu dokonania tej czynności, z wyjątkiem:
• umów sprzedaży i zamiany, których przedmiotem jest nieruchomość lub jej część, albo prawo użytkowania wieczystego, spółdzielcze własnościowe prawo do lokalu, prawo do domu jednorodzinnego w spółdzielni mieszkaniowej lub prawo do miejsca postojowego w garażu wielostanowiskowym lub udział w tych prawach,
  
• umów sprzedaży udziałów i akcji w spółkach handlowych.

Należy jednak zaznaczyć, że w przypadku umów pożyczki o wyłączeniu, o którym mowa w art. 2 pkt 4 ustawy o podatku od czynności cywilnoprawnych nie decyduje okoliczność, że strony tej umowy posiadają status podatnika podatku od towarów i usług. Podstawę do ww. wyłączenia może stanowić m.in. fakt, że jedna ze stron z tytułu dokonania tej konkretnej czynności jest zwolniona z podatku od towarów i usług.

Z przedstawionego we wniosku opisu stanu faktycznego wynika, że Wnioskodawca – spółka osobowa mająca siedzibę na terytorium Polski – zaciągnął trzy oprocentowane pożyczki od osób fizycznych prowadzących działalność gospodarczą. Pożyczkodawcy udzielili Wnioskodawcy przedmiotowych pożyczek w ramach prowadzonych działalności gospodarczych, co zostało również zaznaczone w treści umów pożyczek. Wnioskodawca (pożyczkobiorca) oraz pożyczkodawcy są czynnymi zarejestrowanymi podatnikami podatku od towarów i usług. Umowy pożyczki zostały zawarte na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej. Środki pieniężne na moment zawarcia umowy pożyczki znajdowały się na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej. Pożyczkodawcy udzielając – w ramach prowadzonej przez siebie działalności gospodarczej – oprocentowanej pożyczki (pożyczek) na rzecz Wnioskodawcy działali w tym zakresie w charakterze podatnika od towarów i usług. Opisana transakcja (transakcje) udzielenia pożyczek na rzecz Wnioskodawcy przez pożyczkodawców stanowią usługę podlegającą opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług lecz korzystającą ze zwolnienia od podatku na podstawie ww. art. 43 ust. 1 pkt 38 ustawy o podatku od towarów i usług.

Skoro zatem – jak wskazał Wnioskodawca − opisane we wniosku pożyczki otrzymane przez Wnioskodawcę zwolnione były z opodatkowania na podstawie przepisów ustawy o podatku od towarów i usług (usługi korzystały ze zwolnienia z opodatkowania podatkiem od towarów i usług), to w analizowanej sprawie ma zastosowanie art. 2 pkt 4 lit. b) ustawy o podatku od czynności cywilnoprawnych. W rezultacie na Wnioskodawcy, jako pożyczkobiorcy, z tytułu zawarcia opisanych we wniosku umów pożyczek, nie ciążył obowiązek podatkowy w podatku od czynności cywilnoprawnych.

Wobec powyższego, stanowisko Wnioskodawcy należało uznać za prawidłowe.

W odniesieniu do powołanych przez Wnioskodawcę interpretacji organów podatkowych należy stwierdzić, że interpretacje te zostały wydane w indywidualnych sprawach i nie są wiążące dla organu wydającego przedmiotową interpretację.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego we Gdańsku, Al. Zwycięstwa 16/17, 80-219 Gdańsk, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz.U. z 2016 r., poz. 718, ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania(art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną (art. 57a ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Administracji Skarbowej w Katowicach Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a, 43-300 Bielsko-Biała.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.