Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Łodzi
1061-IPTPP3.4512.632.2016.2.ALN
z 13 stycznia 2017 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2015 r., poz. 613, z późn. zm.) oraz § 6 pkt 3 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 22 kwietnia 2015 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. poz. 643) Dyrektor Izby Skarbowej w Łodzi działający w imieniu Ministra Rozwoju i Finansów stwierdza, że stanowisko – przedstawione we wniosku z dnia 8 listopada 2016 r. (data wpływu 14 listopada 2016 r.) uzupełnionym pismem z dnia 16 grudnia 2016 r. (data wpływu 19 grudnia 2016 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie:

• uznania gospodarstwa za przedsiębiorstwo oraz wyłączenia z opodatkowania VAT przekazania części gospodarstwa rolnego w drodze darowizny;
  

• oceny, czy wyłączenie ze zbycia gruntu o pow. 3,24 ha nie przesądzi o fakcie, że zbywane gospodarstwo rolne może być uznane jako nieprzekazane w pełni tj. 100%
  

– jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 14 listopada 2016 r. został złożony ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie:

• uznania gospodarstwa za przedsiębiorstwo oraz wyłączenia z opodatkowania VAT przekazania części gospodarstwa rolnego w drodze darowizny;
  

• oceny, czy wyłączenie ze zbycia gruntu o pow. 3,24 ha nie przesądzi o fakcie, że zbywane gospodarstwo rolne może być uznane jako nieprzekazane w pełni tj. 100%.
  
  

Wniosek uzupełniono pismem z dnia 16 grudnia 2016 r. (data wpływu 19 grudnia 2016 r.) w zakresie doprecyzowania opisu sprawy, przeformułowania pytań oraz własnego stanowiska.

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe. (Ostatecznie doprecyzowane w uzupełnieniu wniosku)

Wnioskodawca wspólnie z żoną na zasadzie wspólności małżeńskiej posiada i prowadzi od 2001 roku gospodarstwo rolne o powierzchni 30,80 ha plus 3,24 ha nabyte w 2016r.

Przed zgłoszeniem rejestracyjnym VAT Wnioskodawca z żoną posiadał maszyny rolnicze które obecnie biorą udział w prowadzeniu gospodarstwa rolnego.

Od 1 listopada 2012 roku tylko Wnioskodawca jest czynnym podatnikiem VAT. W okresie od kiedy Wnioskodawca jest czynnym podatnikiem VAT dokonał zakupu środków trwałych i obrotowych; od powyższych nabyć był odliczony podatek VAT. Maszyny rolnicze były zakupione na fakturę VAT a jako nabywca widniała nazwa: „Gospodarstwo ….”.

Całość sprzedaży produktów rolnych z gospodarstwa rolnego była opodatkowana podatkiem VAT. Wnioskodawca z żoną zamierzają dokonać przekazania gospodarstwa rolnego w formie darowizny na rzecz syna. Lecz tylko powierzchnię 30,80 ha gdyż część gospodarstwa rolnego 3,24 ha nabytego w roku 2016 Wnioskodawca nie może przekazać w ciągu 10-lat, gdyż zabraniają obecnie przepisy ustawy o kształtowaniu ustroju rolnego z dnia 30.04.2016 r. związane ze zbywaniem gospodarstwa rolnego.

Syn Wnioskodawcy na dzień przekazania gospodarstwa będzie również czynnym podatnikiem VAT, co oznacza, że przekazane gospodarstwo rolne wraz ze składnikami będzie służyło działalności opodatkowanej w świetle ustawy o podatku od towarów i usług.

Uzupełnienie:

• nazwa to „Gospodarstwo ….”;
  

• własność nieruchomości i ruchomości to współwłasność małżeńska na nazwisko ….;
  

• do ww. składników majątkowych nie mają praw inne osoby;
  

• gospodarstwo rolne nie posiada papierów wartościowych, posiada konto bankowe na które wpływają należności za sprzedane produkty oraz za pomocą konta są regulowane zobowiązania;
  

• posiada również zmiennie niewielki pogotowie kasowe niezbędne do regulowania bieżących zobowiązań;
  

• nie posiada koncesji, licencji i zezwoleń;
  

• majątkowe prawa to tylko prawo do dopłat bezpośrednich i pośrednich do gospodarstwa rolnego z Agencji Rolnej;
  

• brak tajemnicy gospodarstwa rolnego;
  

• w związku z prowadzoną z działalnością rolniczą nie są prowadzone księgi (nie jest to wymagane w przypadku opłacania podatku rolnego) – jedynymi księgami jest prowadzenie ewidencji zakupu i sprzedaży do celów VAT, prowadzona na podstawie wystawionych i otrzymanych faktur VAT.
  
  

Wnioskodawca wskazał również, że gospodarstwo, które chce darować z żoną synowi jest działalnością gospodarczą zdolną do realizowania organizacyjnie i finansowo zobowiązań. Stanowi niezależne gospodarstwo rolne samodzielne realizujące zadania.

• Wyodrębnione organizacyjnie to znaczy, że posiadane nieruchomości i nieruchomości stanowią nierozerwalna całość tj. gospodarstwo posiada grunty rolne oraz zespół maszyn i urządzeń niezbędnych do kompleksowej obsługi gospodarstwa rolnego.
  

• Wyodrębnienie finansowe – przychody ze sprzedaży produktów oraz dopłaty z Agencji Rolnej wpływają na rachunek bankowy – bezsporne jest przyporządkowanie kosztów bezpośrednich takich jak zakupy materiałów służących uzyskaniu przychodów, gospodarstwo rolne posiada odrębne liczniki prądu ora wody co również pozwala na rozróżnienie kosztów pośrednich od kosztów osobistych.
  

• Posiada zdolność do funkcjonowania jako samodzielny podmiot gospodarczy.
  
  

Wyłączona nieruchomość gruntowa 3,24 ha nie ma wpływu na samodzielne funkcjonowanie zbywanego gospodarstwa rolnego o powierzchni 30.80 ha i bez wyłączonych gruntów możliwe jest prowadzenie działalności gospodarczej.

Zbywcy nadal będą prowadzić gospodarstwo rolne o powierzchni 3,24 i do obsługi tego gospodarstwa będą wynajmować maszyny i urządzenia od innych rolników. Reasumując w zbywanym (darowanym) gospodarstwie rolnym zachowane zostaną funkcjonalne związki pomiędzy poszczególnymi składnikami majątku w sposób umożliwiający realizację zadań gospodarczych oraz kontynuowanie dotychczasowej działalności rolniczej. Zbyty majątek pozwoli na samodzielne funkcjonowanie gospodarstwa rolnego.

Nabywca w oparciu o nabyte składniki majątku zamierza kontynuować prowadzenie działalności gospodarczej w takim zakresie w jakim prowadził ją Zbywca.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytania. (ostatecznie przeformułowane w uzupełnieniu wniosku)

1. Czy zbycie gospodarstwa rolnego jest tożsame ze zbyciem przedsiębiorstwa o której mowa w art. 6 ust. 1 ustawy o VAT? (pytanie oznaczone we wniosku jako nr 1)
2. Czy wyłączenie ze zbycia gruntu 3,24 nie przesądzi o fakcie, że zbywane gospodarstwo rolne może być uznane jako nie przekazane w pełni tj. 100% a art. 6 ust. 1 ustawy mówi o przekazaniu całości. (pytanie oznaczone we wniosku jako nr 2)
3. Czy przekazanie w drodze darowizny, synowi gospodarstwa rolnego o powierzchni 30,80 (opisanego w części uzupełniającej do opisu zdarzenia przyszłego) spełnia wymogi określone w art. 6 ustawy o VAT i transakcja ta będzie wyłączona ze stosowania przepisów ustawy o podatku od towarów i usług? (pytanie oznaczone we wniosku jako nr 3)
   
   

Wątpliwości Wnioskodawcy nasuwają się w związku z faktem, że ustawa o VAT art. 15 ust. 2 precyzuje, że działalność rolnicza jest działalnością gospodarczą natomiast nie precyzuje, że gospodarstwo rolne jest przedsiębiorstwem.

Zdaniem Wnioskodawcy.

1. Przedsiębiorstwo zgodnie z art. 55 (1) Kodeksu cywilnego jest zorganizowanym zespołem składników materialnych i niematerialnych przeznaczonych do prowadzenia działalności gospodarczej. Natomiast art. 55 (3) Kodeksu cywilnego stanowi że za gospodarstwo rolne uważa się grunty rolne, leśne, budynki, urządzenia, inwentarz jeżeli stanowią zorganizowaną całość gospodarczą związaną z prowadzeniem gospodarstwa rolnego.
2. Biorąc pod uwagę powyższe należy przyjąć, że gospodarstwo rolne spełnia określone w Kodeksie cywilnym wymogi właściwe takie jak dla przedsiębiorstwa. Więc zbycie części gospodarstwa rolnego jest tożsame ze zbyciem części przedsiębiorstwa.
3. Przekazywana część gospodarstwa 30,8 ha istniała i działała od dawna i była zorganizowanym gospodarstwem rolnym a dokupiony areał rolny znajduje się w innej lokalizacji i nie przesądza o istnieniu zbywanego gospodarstwa. Gdy przepisy związane ze zbywaniem gospodarstw rolnych pozwolą Wnioskodawca przekaże synowi również pozostałą część.
   
   

Uzupełnienie

Ad. 1.

Wnioskodawca uważa, że skoro zbycie zorganizowanego gospodarstwa rolnego posiada takie same cechy jak zbycie przedsiębiorstwa to zdaniem Wnioskodawcy w tym przypadku nastąpi zbycie przedsiębiorstwa, o którym mowa w art. 6 ustawy.

Ad. 3.

Wnioskodawca uważa, że zbywane gospodarstwo rolne spełnia wymogi określone w art. 6 ustawy o VAT. Wnioskodawca uważa, że gospodarstwo rolne jest przedsiębiorstwem w rozumieniu ustawy o VAT.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest nieprawidłowe.

Zgodnie z przepisem art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2016 r., poz. 710, z późn. zm.), zwanej dalej ustawą, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Art. 7 ust. 1 ustawy stanowi, że przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (…).

Stosownie do treści art. 2 pkt 6 ustawy – przez towary rozumie się rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.

Przepisy art. 6 ustawy wskazują na wyłączenia określonych czynności spod zakresu stosowania przepisów ustawy. Są tutaj wskazane te czynności, które co do zasady należą do grupy czynności podlegających opodatkowaniu, mieszcząc się w zakresie odpłatnej dostawy towarów, czy też odpłatnego świadczenia usług. Z uwagi jednakże na stosowne wyłączenie, czynności te nie podlegają opodatkowaniu.

Na podstawie art. 6 pkt 1 ustawy – przepisów ustawy nie stosuje się do transakcji zbycia przedsiębiorstwa lub zorganizowanej części przedsiębiorstwa.

Pojęcie „transakcji zbycia” należy rozumieć w sposób zbliżony do terminu „dostawy towarów” w ujęciu art. 7 ust. 1 ustawy, tzn. „zbycie” obejmuje wszelkie czynności, w ramach których następuje przeniesienie prawa do rozporządzania przedmiotem jak właściciel, np. sprzedaż, zamianę, darowiznę, przeniesienie własności w formie wkładu niepieniężnego, czyli aportu.

Ze względu na szczególny charakter przepisu art. 6 pkt 1 ustawy, winien on być interpretowany ściśle, co oznacza, że ma on zastosowanie wyłącznie w przypadku zbycia (a zatem wszelkich czynności, w ramach których następuje przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel) przedsiębiorstwa lub zorganizowanej jego części.

Należy zauważyć, że powyższa regulacja znajduje odzwierciedlenie w art. 19 ust. 1 i 2 Dyrektywy Rady 2006/112/WE z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (Dz. Urz. UE L 347 z 11.12.2006, str. 1, z późn. zm.), zwanej dalej Dyrektywą 112.

W myśl art. 19 ust. 1 i 2 Dyrektywy 112, w przypadku przekazania odpłatnie lub nieodpłatnie, lub jako aportu do spółki całości lub części majątku, państwa członkowskie mogą uznać, że dostawa towarów nie miała miejsca i że w takim przypadku osoba, której przekazano towary, będzie traktowana jako następca prawny przekazującego. W przypadkach gdy odbiorca nie podlega w pełni opodatkowaniu, państwa członkowskie mogą przedsięwziąć środki niezbędne w celu uniknięcia zakłóceń konkurencji. Mogą także przyjąć wszelkie niezbędne środki, aby zapobiec uchylaniu się od opodatkowania lub unikaniu opodatkowania poprzez wykorzystanie przepisów niniejszego artykułu.

Przepisy ustawy nie definiują terminu „przedsiębiorstwo”. Z tej przyczyny, dla celów określenia zakresu pojęcia „przedsiębiorstwo” wykorzystuje się regulację zawartą w art. 55¹ ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. – Kodeks cywilny (Dz. U. z 2016 r., poz. 380, z późn. zm.), który to przepis stanowi, że przedsiębiorstwo jest zorganizowanym zespołem składników niematerialnych i materialnych przeznaczonym do prowadzenia działalności gospodarczej.

Obejmuje ono w szczególności:

• oznaczenie indywidualizujące przedsiębiorstwo lub jego wyodrębnione części (nazwa przedsiębiorstwa);
  

• własność nieruchomości lub ruchomości, w tym urządzeń, materiałów, towarów i wyrobów, oraz inne prawa rzeczowe do nieruchomości lub ruchomości;
  

• prawa wynikające z umów najmu i dzierżawy nieruchomości lub ruchomości oraz prawa do korzystania z nieruchomości lub ruchomości wynikające z innych stosunków prawnych;
  

• wierzytelności, prawa z papierów wartościowych i środki pieniężne;
  

• koncesje, licencje i zezwolenia;
  

• patenty i inne prawa własności przemysłowej;
  

• majątkowe prawa autorskie i majątkowe prawa pokrewne;
  

• tajemnice przedsiębiorstwa;
  

• księgi i dokumenty związane z prowadzeniem działalności gospodarczej.
  
  

Zgodnie natomiast z art. 55² ustawy Kodeks cywilny, czynność prawna mająca za przedmiot przedsiębiorstwo obejmuje wszystko, co wchodzi w skład przedsiębiorstwa, chyba, że co innego wynika z treści czynności prawnej albo z przepisów szczególnych.

Przedsiębiorstwo, jako przedmiot zbycia, musi zatem stanowić całość pod względem organizacyjnym i funkcjonalnym. Składniki materialne i niematerialne wchodzące w skład przedsiębiorstwa powinny pozostawać ze sobą we wzajemnych relacjach w ten sposób, że można mówić o nich jako o zespole, a nie zbiorze pewnych elementów. Istotne jest, aby w zbywanym przedsiębiorstwie zachowane zostały funkcjonalne związki pomiędzy poszczególnymi składnikami tak, żeby przekazana masa mogła posłużyć kontynuowaniu określonej działalności gospodarczej.

Zgodnie z treścią art. 55³ ustawy Kodeks cywilny, za gospodarstwo rolne uważa się grunty rolne wraz z gruntami leśnymi, budynkami lub ich częściami, urządzeniami i inwentarzem, jeżeli stanowią lub mogą stanowić zorganizowaną całość gospodarczą, oraz prawami związanymi z prowadzeniem gospodarstwa rolnego.

Wprawdzie w przepisach ustawy Kodeks cywilny, gospodarstwo rolne zostało zdefiniowane odrębnie od przedsiębiorstwa, to jednak można przyjąć, że spełnia ono określone w tej ustawie wymogi właściwe dla przedsiębiorstwa. Biorąc pod uwagę powyższe rozważania należy przyjąć, że gospodarstwo rolne (pomimo jego odrębnego zdefiniowania zarówno w ustawie o podatku od towarów i usług, jak i w ustawie Kodeks cywilny), stanowi podobną do przedsiębiorstwa jednostkę organizacyjną, w ramach której prowadzona jest działalność gospodarcza.

Stosownie do treści art. 2 pkt 27e ustawy – przez zorganizowaną część przedsiębiorstwa rozumie się organizacyjnie i finansowo wyodrębniony w istniejącym przedsiębiorstwie zespół składników materialnych i niematerialnych, w tym zobowiązania, przeznaczonych do realizacji określonych zadań gospodarczych, który zarazem mógłby stanowić niezależne przedsiębiorstwo samodzielnie realizujące te zadania.

Podstawowym wymogiem jest więc to, aby zorganizowana część przedsiębiorstwa stanowiła zespół składników materialnych i niematerialnych (w tym zobowiązań). Kolejnym warunkiem jest wydzielenie tego zespołu w istniejącym przedsiębiorstwie. Wydzielenie to ma zachodzić na trzech płaszczyznach: organizacyjnej, finansowej i funkcjonalnej (przeznaczenie do realizacji określonych zadań gospodarczych).

Wyodrębnienie organizacyjne oznacza, że zorganizowana część przedsiębiorstwa ma swoje miejsce w strukturze organizacyjnej podatnika jako np. dział, wydział, oddział. Ocena ta musi być dokonana według podstawowego kryterium, tj. ustalenia jaką rolę składniki majątkowe i związane z nimi prawa materialne odgrywały w funkcjonowaniu dotychczasowego przedsiębiorstwa (na ile stanowiły wyodrębnioną organizacyjnie całość). Elementami zespołu składników materialnych i niematerialnych, stanowiących zorganizowaną część przedsiębiorstwa, powinny być w szczególności aktywa obrotowe, ale także czynnik ludzki, a więc pracowniczy.

Wyodrębnienie finansowe nie oznacza samodzielności finansowej, ale sytuację, w której poprzez odpowiednią ewidencję zdarzeń gospodarczych możliwe jest przyporządkowanie przychodów i kosztów oraz należności i zobowiązań do zorganizowanej części przedsiębiorstwa.

Natomiast wyodrębnienie funkcjonalne należy rozumieć jako przeznaczenie do realizacji określonych zadań gospodarczych. Zorganizowana część przedsiębiorstwa musi stanowić funkcjonalnie odrębną całość – obejmować elementy niezbędne do samodzielnego prowadzenia działań gospodarczych, którym służy w strukturze przedsiębiorstwa. Aby zatem część mienia przedsiębiorstwa mogła być uznana za jego zorganizowaną część, musi ona – obiektywnie oceniając – posiadać potencjalną zdolność do funkcjonowania jako samodzielny podmiot gospodarczy. Składniki majątkowe materialne i niematerialne wchodzące w skład zorganizowanej części przedsiębiorstwa muszą zatem umożliwić nabywcy podjęcie działalności gospodarczej w ramach odrębnego przedsiębiorstwa.

Zatem zorganizowaną część przedsiębiorstwa tworzą składniki będące we wzajemnych relacjach, takich, by można było mówić o nich jako o zespole, a nie o zbiorze przypadkowych elementów, których jedyną cechą wspólną jest własność jednego podmiotu gospodarczego.

Brak zaistnienia którejkolwiek z omawianych powyżej przesłanek wyklucza uznanie zespołu składników majątkowych przedsiębiorstwa za jego zorganizowaną część w rozumieniu art. 2 pkt 27e ustawy.

Oznacza to, że zorganizowana część przedsiębiorstwa nie jest sumą poszczególnych składników, przy pomocy których będzie można prowadzić odrębny zakład, lecz zorganizowanym zespołem tych składników, przy czym punktem odniesienia jest tutaj rola, jaką składniki majątkowe odgrywają w funkcjonowaniu przedsiębiorstwa (na ile stanowią w nim wyodrębnioną organizacyjnie i funkcjonalnie całość).

Przesłanki takiego wyodrębnienia są spełnione w sytuacji organizacyjnego wyodrębnienia w wewnętrznej strukturze przedsiębiorstwa oraz ewidencjonowania zdarzeń gospodarczych w sposób pozwalający na przyporządkowanie przychodów i kosztów oraz należności i zobowiązań związanych z tą częścią przedsiębiorstwa.

Podsumowując, na gruncie ustawy o podatku od towarów i usług, mamy więc do czynienia ze zorganizowaną częścią przedsiębiorstwa, jeżeli spełnione są wszystkie następujące przesłanki:

1. istnieje zespół składników materialnych i niematerialnych, w tym zobowiązań;
2. zespół ten jest organizacyjnie i finansowo wyodrębniony w istniejącym przedsiębiorstwie;
3. składniki te przeznaczone są do realizacji określonych zadań gospodarczych;
4. zespół tych składników mógłby stanowić niezależne przedsiębiorstwo samodzielnie realizujące ww. zadania gospodarcze.
   
   

Zaznaczenia wymaga, że definicja zorganizowanej części przedsiębiorstwa zawarta w przepisie art. 2 pkt 27e ustawy nie jest definicją samoistną, lecz należy rozpatrywać ją m.in. w kontekście uregulowań art. 6 pkt 1 ustawy, który wyłącza z opodatkowania podatkiem od towarów i usług zbycie składników majątkowych i niemajątkowych uprzednio wyodrębnionych organizacyjnie i finansowo w istniejącym przedsiębiorstwie, przeznaczonych do realizacji określonych zadań gospodarczych, nie dotyczy zaś zbycia poszczególnych składników majątkowych przedsiębiorstwa.

Ponadto podkreślić należy, że interpretacji pojęcia „zorganizowana część przedsiębiorstwa”, określonego w art. 2 pkt 27e ustawy, należy dokonywać w ramach wykładni prowspólnotowej, z uwzględnieniem cyt. normy art. 19 Dyrektywy 112. Regulacja ta natomiast była przedmiotem orzeczeń Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej.

W wyroku z dnia 27 listopada 2003 r. w sprawie Zita-Modes (C-497/01) Trybunał stwierdził, że: „(…) pojęcie zbycia, czy to za wynagrodzeniem, czy też bez lub w charakterze aportu wniesionego do spółki, całości aktywów lub jej części, należy interpretować tak, iż obejmuje ono zbycie przedsiębiorstwa lub niezależnej części przedsiębiorstwa, włącznie z jego rzeczowymi składnikami oraz, w zależności od konkretnego przypadku, składnikami niematerialnymi, które łącznie stanowią przedsiębiorstwo lub część przedsiębiorstwa zdolną do prowadzenia niezależnej działalności gospodarczej, natomiast nie obejmuje ono zwykłego zbycia aktywów, takiego jak sprzedaż zapasów produktów”. Z orzeczenia tego wynika ponadto, że – w świetle tej normy dyrektywy – nabywca całości lub części majątku podatnika powinien mieć zamiar prowadzenia działalności nabytego przedsiębiorstwa lub jego części, a nie działać tylko w celu niezwłocznego zlikwidowania danej działalności oraz sprzedaży ewentualnych zapasów.

Podobnie Trybunał wypowiedział się w wyroku z dnia 10 listopada 2011 r., w sprawie C-444/10 Finanzamt Ludenscheid przeciwko Christel Schriever, wskazując, że regulacja art. 5 (8) VI Dyrektywy Rady (obecnie art. 19 Dyrektywy 112) obejmuje przekazanie przedsiębiorstwa lub jego samodzielnej części, w tym składników materialnych i ewentualnie niematerialnych, łącznie składających się na przedsiębiorstwo lub część przedsiębiorstwa zdolną prowadzić samodzielną działalność gospodarczą, nie obejmuje zaś samego zbycia towarów, jak sprzedaż zapasu produktów. Jak wskazuje Trybunał, stwierdzenie, że nastąpiło przekazanie przedsiębiorstwa lub jego samodzielnej części w rozumieniu art. 19 Dyrektywy 112, wymaga, by całość przekazanych składników pozwalała na prowadzenie samodzielnej działalności gospodarczej. W wyroku tym Trybunał wywiódł, że jeżeli działalność gospodarcza tego nie wymaga, przedmiotem zbycia nie muszą być wszystkie składniki z nią związane, aby czynność ta wyłączona była z opodatkowania na podstawie art. 5 ust. 8 Szóstej Dyrektywy.

Z opisu sprawy wynika, że Wnioskodawca wspólnie z żoną na zasadzie wspólności małżeńskiej posiada i prowadzi od 2001 roku gospodarstwo rolne o powierzchni 30,80 ha plus 3,24 ha nabyte w 2016r. Przed zgłoszeniem rejestracyjnym VAT Wnioskodawca z żoną posiadał maszyny rolnicze które obecnie biorą udział w prowadzeniu gospodarstwa rolnego. Od 1 listopada 2012 roku tylko Wnioskodawca jest czynnym podatnikiem VAT. Wnioskodawca z żoną zamierzają dokonać przekazania gospodarstwa rolnego w formie darowizny na rzecz syna, lecz tylko powierzchnię 30,80 ha gdyż części gospodarstwa rolnego 3,24 ha nabytego w roku 2016 Wnioskodawca nie przekaże.

Syn Wnioskodawcy na dzień przekazania gospodarstwa będzie również czynnym podatnikiem VAT, co oznacza, że przekazane gospodarstwo rolne wraz ze składnikami będzie służyło działalności opodatkowanej w świetle ustawy o podatku od towarów i usług.

Wnioskodawca wskazał również, że gospodarstwo które chce darować z żoną synowi jest działalnością gospodarczą zdolną do realizowania organizacyjnie i finansowo zobowiązań. Stanowi niezależne gospodarstwo rolne samodzielne realizujące zadania.

Jest wyodrębnione organizacyjnie to znaczy, że posiadane nieruchomości i nieruchomości stanowią nierozerwalna całość tj. gospodarstwo posiada grunty rolne oraz zespół maszyn i urządzeń niezbędnych do kompleksowej obsługi gospodarstwa rolnego.

Jest wyodrębnione finansowo – przychody ze sprzedaży produktów oraz dopłaty z Agencji Rolnej wpływają na rachunek bankowy – bezsporne jest przyporządkowanie kosztów bezpośrednich takich jak zakupy materiałów służących uzyskaniu przychodów, gospodarstwo rolne posiada odrębne liczniki prądu oraz wody co również pozwala na rozróżnienie kosztów pośrednich od kosztów osobistych.

Posiada zdolność do funkcjonowania jako samodzielny podmiot gospodarczy.

Wyłączona nieruchomość gruntowa 3,24 ha nie ma wpływu na samodzielne funkcjonowanie zbywanego gospodarstwa rolnego o powierzchni 30,80 ha. Bez wyłączonych gruntów możliwe jest prowadzenie działalności gospodarczej.

Zbywcy nadal będą prowadzić gospodarstwo rolne o powierzchni 3,24 ha i do obsługi tego gospodarstwa będą wynajmować maszyny i urządzenia od innych rolników. W zbywanym (darowanym ) gospodarstwie rolnym zachowane zostaną funkcjonalne związki pomiędzy poszczególnymi składnikami majątku w sposób umożliwiający realizację zadań gospodarczych oraz kontynuowanie dotychczasowej działalności rolniczej. Zbyty majątek pozwoli na samodzielne funkcjonowanie gospodarstwa rolnego.

Nabywca w oparciu o nabyte składniki majątku zamierza kontynuować prowadzenie działalności gospodarczej w takim zakresie w jakim prowadził ją Zbywca.

Jak wskazano powyżej, aby czynność była wyłączona spod zakresu przepisów ustawy, przedmiotem zbycia musi być przedsiębiorstwo jako całość lub jego zorganizowana część (art. 6 pkt 1 ustawy).

Kryterium uznania za przedsiębiorstwo lub zorganizowaną część przedsiębiorstwa przenoszonych składników, jest ich zorganizowany charakter, dzięki któremu mogą one realizować zadania gospodarcze. Kluczowa zatem jest ich wzajemna funkcjonalność oraz organizacyjna odrębność. Wskazać także należy, że muszą być to składniki zarówno materialne jak i niematerialne ściśle związane z przedsiębiorstwem. Przy czym, sama czynność przeniesienia przedsiębiorstwa lub zorganizowanej części przedsiębiorstwa dotyczy głównie kompletnego objęcia fizycznych elementów umożliwiających określone działanie, a jeśli z taką działalnością związane są także składniki niematerialne wówczas także i one powinny zostać przeniesione na nowego nabywcę.

Mając na uwadze przedstawiony opis zdarzenia przyszłego oraz powołane przepisy prawa należy stwierdzić, że przedmiotem darowizny nie będzie gospodarstwo rolne stanowiące przedsiębiorstwo w rozumieniu art. 55¹ w związku z art. 55³ Kodeksu cywilnego. Jak wynika bowiem z opisu sprawy, przedmiotem przekazania będzie tylko jego część, tj. gospodarstwo rolne z wyłączeniem 3,24 ha ziemi, na której Wnioskodawca nadal będzie prowadził działalność rolniczą. W rozpatrywanej sprawie będziemy mieli natomiast do czynienia ze zbyciem (darowizną) zorganizowanej części przedsiębiorstwa zgodnie z definicją zawartą w art. 2 pkt 27e ustawy. Powyższe wynika z faktu, że – jak wskazał Wnioskodawca – w momencie przekazania gospodarstwa zostaną wyodrębnione składniki materialne i niematerialne na płaszczyźnie organizacyjnej i funkcjonalnej, które pozwolą realizować zadania gospodarcze i będą stanowić niezależne przedsiębiorstwo (gospodarstwo rolne). Składniki te pozwolą na samodzielne funkcjonowanie gospodarstwa, które zapewnią jego samodzielność finansową. Będąca przedmiotem darowizny zorganizowana część gospodarstwa będzie mogła bez udziału pozostałych struktur samodzielnie wykonywać zadania i prowadzić działalność.

Zatem z uwagi na powołane przepisy prawa należy stwierdzić, że przedmiotem przekazania będzie tylko jego część, tj. gospodarstwo rolne z wyłączeniem 3,24 ha ziemi, na której Wnioskodawca nadal będzie prowadził działalność rolniczą dlatego przedmiotem darowizny nie będzie gospodarstwo rolne stanowiące przedsiębiorstwo w rozumieniu art. 55¹ w związku z art. 55³ Kodeksu cywilnego.

Wyodrębniona część gospodarstwa rolnego, stanowić będzie zorganizowaną część przedsiębiorstwa w rozumieniu art. 2 pkt 27e ustawy - a nie jak wskazał Wnioskodawca przedsiębiorstwo. Tym samym czynność dostawy wyodrębnionej część gospodarstwa rolnego nie będzie podlegała opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług na podstawie art. 6 pkt 1 ustawy.

W świetle powyższych okoliczności, stanowisko Wnioskodawcy, że nastąpi zbycie przedsiębiorstwa oraz że zbywana część gospodarstwa rolnego jest przedsiębiorstwem w rozumieniu ustawy o VAT, jest nieprawidłowe.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Wydana interpretacja dotyczy tylko sprawy będącej przedmiotem wniosku (zapytania) Zainteresowanego. Inne kwestie, które nie zostały objęte pytaniem wskazanym we wniosku, nie mogą być - zgodnie z art. 14b § 1 Ordynacji podatkowej – rozpatrzone.

Zaznacza się, że zgodnie z art. 14b § 3 ustawy Ordynacja podatkowa, składający wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej obowiązany jest do wyczerpującego przedstawienia zaistniałego stanu faktycznego albo zdarzenia przyszłego. Organ podatkowy jest ściśle związany przedstawionym we wniosku stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego). Zainteresowany ponosi ryzyko związane z ewentualnym błędnym lub nieprecyzyjnym przedstawieniem we wniosku opisu stanu faktycznego (zdarzenia przyszłego). Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, o ile rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego) podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swą aktualność.

Tut. Organ podkreśla, że wydając interpretację przepisów prawa podatkowego na podstawie art. 14b § 1 Ordynacji podatkowej nie prowadzi postępowania podatkowego w rozumieniu tej ustawy. Niniejsza interpretacja indywidualna ogranicza się wyłącznie do udzielenia pisemnej informacji co do zakresu i sposobu zastosowania prawa podatkowego w okolicznościach stanu faktycznego/ zdarzenia przyszłego podanego przez Wnioskodawcę. Tut. Organ informuje, iż nie jest właściwy do przeprowadzenia postępowania dowodowego, które w przedmiotowej sprawie umożliwiłoby weryfikację opisanego zdarzenia przyszłego.

Ponadto tut. Organ informuje, że zgodnie z art. 14na pkt 2 ustawy Ordynacja podatkowa, przepisów art. 14k-14n dotyczących ochrony prawnej wynikającej z zastosowania się Wnioskodawcy do otrzymanej interpretacji nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe przedstawione we wniosku stanowią element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy o podatku od towarów i usług, tj. czynności dokonanych w ramach transakcji, które pomimo spełnienia warunków formalnych ustanowionych w przepisach ustawy, miały zasadniczo na celu osiągnięcie korzyści podatkowych, których przyznanie byłoby sprzeczne z celem, któremu służą te przepisy.”.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego …., po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację – w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2016 r., poz. 718, z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy). Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Izba Administracji Skarbowej w Łodzi, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Piotrkowie Trybunalskim, ul. Wronia 65, 97-300 Piotrków Trybunalski.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.