Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Poznaniu
3063-ILPP2-2.4512.186.2016.1.AD
z 4 stycznia 2017 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2015 r., poz. 613, z późn. zm.) oraz § 6 pkt 4 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 22 kwietnia 2015 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2015 r., poz. 643) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działający w imieniu Ministra Rozwoju i Finansów stwierdza, że stanowisko przedstawione we wniosku z dnia 10 listopada 2016 r. (data wpływu 18 listopada 2016 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie obowiązku zwrotu ulgi z tytułu zakupu kasy rejestrującej – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 18 listopada 2016 r. został złożony ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie obowiązku zwrotu ulgi z tytułu zakupu kasy rejestrującej.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny.

Dnia 3 listopada 2008 roku Wnioskodawczyni założyła działalność gospodarczą. W lutym 2013 r. ze względu na przekroczenie 20 000 PLN obrotu ze sprzedaży usług na rzecz osób fizycznych powstał w stosunku do Zainteresowanej obowiązek ewidencjonowania sprzedaży przy użyciu kasy fiskalnej. W związku z tym, że Wnioskodawczyni była w zaawansowanej ciąży i wkrótce miała urodzić dziecko, co wiązało się z niemożliwością wykonywania pracy, zwróciła się do Urzędu Skarbowego, chcąc uzyskać odpowiedź na pytanie czy w zaistniałej sytuacji musi zakupić kasę fiskalną i prowadzić sprzedaż przy jej użyciu. Odpowiedź była twierdząca.

25 lutego 2013 r. Zainteresowana nabyła kasę fiskalną, korzystając z odliczenia, uregulowanego w art. 111 ust. 4 ustawy o podatku od towarów i usług, które wyniosło 700 PLN i zostało potwierdzone Decyzją Drugiego Urzędu Skarbowego z dnia 11 marca 2013 r. Wartość zakupu kasy netto wyniosła: 1 090 PLN, podatek VAT: 250,70 PLN. Zapłata za kasę nastąpiła gotówką. Typ model: (…), nr unikatowy: (…), nr fabryczny: (…), data fiskalizacji: 25 luty 2013 r., nr ewidencyjny: (...).

Kasa fiskalna jest regularnie serwisowana i posiada ważne przeglądy techniczne. Działalność gospodarczą Wnioskodawczyni zawiesiła dnia 1 kwietnia 2014 r. i do tego czasu prowadziła sprzedaż usług przy użyciu kasy fiskalnej. 18 marca 2013 r. urodziła dziecko i do 16 marca 2014 r. korzystała z urlopu macierzyńskiego. Od 1 kwietnia 2014 r. do 31 sierpnia 2016 r. korzystała z urlopu wychowawczego dla osób prowadzących działalność gospodarczą, w związku z czym okres zawieszenia działalności został wydłużony do dnia 31 sierpnia 2016 r. (art. 14a ust. 1d ustawy z dnia: 2 lipca 2004 r. o swobodzie działalności gospodarczej).

Z wrześniem 2016 r. syn Zainteresowanej dostał miejsce w przedszkolu, co umożliwiło jej powrót do pracy. Wznowiła działalność dnia 1 września 2016 r. Wnioskodawczyni udała się do Drugiego Urzędu Skarbowego celem wyjaśnienia czy dalej ma prowadzić sprzedaż przy użyciu tej samej kasy fiskalnej. Zalecono jej prowadzić sprzedaż przy użyciu tej samej kasy fiskalnej, do czego się stosuje. Zwrócono jej jednak uwagę na możliwość obowiązku zwrotu kwoty, o której mowa w art. 111 ust. 4 ustawy o podatku od towarów i usług w zw. z art. 111 ust. 6 tejże ustawy.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie.

Czy wobec Wnioskodawczyni powstał obowiązek zwrotu kwoty, o której mowa w art. 111 ust. 4 ustawy o podatku od towarów i usług, uregulowany w art. 111 ust. 6 ustawy o podatku od towarów i usług?

Zdaniem Wnioskodawczyni, w art. 111 ust. 7 pkt 1 i 2 ustawy o VAT zawarta jest delegacja ustawowa, na podstawie której Minister Finansów wydał rozporządzenie, w którym określa „przypadki, warunki i tryb zwrotu przez podatnika kwot, o których mowa w ust. 6, oraz inne przypadki naruszenia warunków związanych z ich odliczeniem (zwrotem), powodujące konieczność dokonania przez podatnika zwrotu, mając na uwadze okres wykorzystywania kas rejestrujących (...)”. Realizując upoważnienie zawarte w tym przepisie wydane zostało Rozporządzenie Ministra Finansów z dnia 27 grudnia 2010 r. w sprawie odliczania i zwrotu kwot wydatkowanych na zakup kas rejestrujących. W tymże rozporządzeniu paragraf 6 ust. 1 wymienia przypadki, w których powstaje obowiązek zwrotu ulgi na zakup kasy fiskalnej.

1. Podatnicy są obowiązani do zwrotu odliczonych lub zwróconych im kwot wydatkowanych na zakup kas rejestrujących, w przypadkach gdy w okresie trzech lat od dnia rozpoczęcia ewidencjonowania:

1. zaprzestaną działalności;
2. nastąpi otwarcie likwidacji;
3. zostanie ogłoszona upadłość;
4. nastąpi sprzedaż przedsiębiorstwa lub zakładu (oddziału), a następca prawny nie będzie dokonywał sprzedaży, o której mowa w art. 111 ust 1 ustawy;
5. dokonają odliczenia z naruszeniem warunków, o których mowa w § 2 i 3.
   
   

Warto zauważyć, że wyliczenie to stanowi katalog zamknięty zdarzeń powodujących powstanie obowiązku zwrotu odliczenia, na co wskazuje stanowisko NSA, zawarte w wyroku z 14 kwietnia 2016 roku, sygn. I FSK 2074/14 („Katalog zdarzeń powodujących obowiązek zwrotu odliczonych lub zwróconych kwot wydatkowanych na zakup kas rejestrujących”):

„W ocenie Naczelnego Sądu Administracyjnego są to przypadki stanowiące wyłączny katalog zdarzeń w rozumieniu art. 111 ust. 6 ustawy o VAT, co istotnie zawęża hipotezę tej normy, eliminując jej stosowanie w odniesieniu do innych poza wymienionymi przypadkami”.

Jedynym zdarzeniem, które z wymienionego katalogu mogłoby zostać uznane za zaistniałe w przedstawionym stanie faktycznym jest zaprzestanie działalności gospodarczej. Działalność została jednak zawieszona na podstawie art. 14a ust. 1 i 1d ustawy o swobodzie działalności gospodarczej, co nie jest tożsame z jej zaprzestaniem. Po pierwsze – zawieszenie nie oznacza definitywnego zaprzestania działalności gospodarczej, na co wskazuje ust. 4 ww. przepisu, wyliczający prawa i obowiązki przedsiębiorcy w związku z działalnością gospodarczą. Oznacza to, że mimo braku możliwości wykonywania działalności, nie zaprzestaje on jej, a jedynie „zawiesza”. Na taką wykładnię wskazuje również Sąd Apelacyjny w Łodzi w wyroku z 22 stycznia 2015 roku, sygn. III AUa 374/14: „zawieszenie działalności gospodarczej nie jest czasowym jej zaprzestaniem, ale w istocie jej ograniczeniem”. Argumentację tę popiera również osobna regulacja instytucji „zawieszenia działalności” w art. 14a ustawy o swobodzie działalności gospodarczej oraz sam fakt posługiwania się przez ustawodawcę terminami „zawieszenie” i „zaprzestanie” działalności gospodarczej w sposób, który wskazuje na ich odrębny zakres znaczeniowy.

Abstrahując od wykładni językowej i systemowej – zdaje się, że celem ustawodawcy podczas formułowania hipotezy przepisu art. 111 ust. 6 ustawy o VAT było zachęcenie przedsiębiorców do prowadzenia stabilnej działalności gospodarczej i pomoc finansowa w rozwoju tych działalności. Zawieszenie działalności nie oznacza nierentowności przedsiębiorstwa, zwłaszcza w zaistniałym przypadku, gdzie bezpośrednim jej powodem była ciąża osoby samozatrudnionej oraz korzystanie z uprawnień umożliwiających uelastycznienie formy prowadzenia działalności gospodarczej, zawartej w art. 14a ust. 1 i 1d. Ponadto nakładanie obowiązku zwrotu odliczenia, którego bezpośrednim powodem jest urodzenie dziecka zdaje się być sprzeczne z przyjętymi przez ustawodawcę założeniami polityki społecznej i prorodzinnej.

Z wyżej wymienionych powodów zauważa się, że w przedstawionym stanie faktycznym obowiązek zwrotu odliczenia nie występuje, na co wskazuje wykładnia literalna, systemowa, ale i funkcjonalna art. 111 ust. 6 ustawy o VAT w zw. z § 6 ust. 1 rozporządzenia Ministra Finansów w sprawie odliczania i zwrotu kwot wydatkowanych na zakup kas rejestrujących oraz art. 14a ustawy o swobodzie działalności gospodarczej.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawczyni w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest prawidłowe.

Obowiązek w zakresie prowadzenia ewidencji sprzedaży przy zastosowaniu kas rejestrujących wynika z art. 111 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2016 r. poz. 710, z późn. zm.).

W myśl ust. 1 tego przepisu, podatnicy dokonujący sprzedaży na rzecz osób fizycznych nieprowadzących działalności gospodarczej oraz rolników ryczałtowych są obowiązani prowadzić ewidencję obrotu i kwot podatku należnego przy zastosowaniu kas rejestrujących.

Jak stanowi art. 111 ust. 4 ustawy, podatnicy, którzy rozpoczną ewidencjonowanie obrotu i kwot podatku należnego w obowiązujących terminach, mogą odliczyć od tego podatku kwotę wydatkowaną na zakup każdej z kas rejestrujących zgłoszonych na dzień rozpoczęcia (powstania obowiązku) ewidencjonowania w wysokości 90% jej ceny zakupu (bez podatku), nie więcej jednak niż 700 zł.

Z zapisu art. 111 ust. 5 ustawy wynika, że w przypadku gdy podatnik rozpoczął ewidencjonowanie obrotu w obowiązujących terminach i wykonuje wyłącznie czynności zwolnione od podatku lub jest podatnikiem, u którego sprzedaż jest zwolniona od podatku na podstawie art. 113 ust. 1 i 9, urząd skarbowy dokonuje zwrotu kwoty określonej w ust. 4 na rachunek bankowy podatnika w banku mającym siedzibę na terytorium kraju lub na rachunek podatnika w spółdzielczej kasie oszczędnościowo-kredytowej, której jest członkiem, w terminie do 25. dnia od dnia złożenia wniosku przez podatnika.

Stosownie do zapisu art. 111 ust. 6 ustawy, podatnicy są obowiązani do zwrotu odliczonych lub zwróconych im kwot wydatkowanych na zakup kas rejestrujących, w przypadku gdy w okresie 3 lat od dnia rozpoczęcia ewidencjonowania zaprzestaną ich używania lub nie dokonują w obowiązującym terminie zgłoszenia kasy do obowiązkowego przeglądu technicznego przez właściwy serwis, a także w przypadku naruszenia warunków związanych z odliczeniem tych kwot, określonych w przepisach wydanych na podstawie ust. 7 pkt 1 i 2.

Na podstawie art. 111 ust. 7 ustawy, minister właściwy do spraw finansów publicznych, w drodze rozporządzenia:

1. określi sposób, warunki i tryb odliczania od kwoty podatku należnego (zwrotu) kwoty, o której mowa w ust. 4 i 5, uwzględniając obowiązki podatników związane ze składaniem deklaracji podatkowej oraz przeciwdziałanie nadużyciom związanym z wypłatą (zwrotem) tych kwot;
2. określi przypadki, warunki i tryb zwrotu przez podatnika kwot, o których mowa w ust. 6, oraz inne przypadki naruszenia warunków związanych z ich odliczeniem (zwrotem), powodujące konieczność dokonania przez podatnika zwrotu, mając na uwadze okres wykorzystywania kas rejestrujących, przestrzeganie przez podatników warunków technicznych związanych z wykorzystywaniem tych kas oraz konieczność zapewnienia kontroli realizacji nałożonego na podatników obowiązku zwrotu odliczonych lub zwróconych im kwot wydatkowanych na zakup kas rejestrujących w przypadku naruszenia warunków związanych z odliczeniem (zwrotem) tych kwot;
3. może określić inny, niż wymieniony w ust. 4, limit odliczeń dla kas o zastosowaniu specjalnym, które programowo, funkcjonalnie i konstrukcyjnie są zintegrowane z innymi urządzeniami, mając na uwadze koszty związane z ich nabyciem.
   
   

Kwestie rozliczenia wydatków poniesionych w związku z nabyciem urządzeń fiskalnych regulują przepisy rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 27 grudnia 2010 r. w sprawie odliczania i zwrotu kwot wydatkowanych na zakup kas rejestrujących (Dz. U. z 2013 r., poz. 163).

Stosownie do § 6 ust. 1 rozporządzenia w sprawie odliczania i zwrotu kwot wydatkowanych na zakup kas rejestrujących, podatnicy są obowiązani do zwrotu odliczonych lub zwróconych im kwot wydatkowanych na zakup kas rejestrujących w przypadkach, gdy w okresie trzech lat od dnia rozpoczęcia ewidencjonowania:

1. zaprzestaną działalności;
2. nastąpi otwarcie likwidacji;
3. zostanie ogłoszona upadłość;
4. nastąpi sprzedaż przedsiębiorstwa lub zakładu (oddziału), a następca prawny nie będzie dokonywał sprzedaży, o której mowa w art. 111 ust. 1 ustawy;
5. dokonają odliczenia z naruszeniem warunków, o których mowa w § 2 i 3.
   
   

Zwrot odliczonych lub zwróconych kwot wydatkowanych na zakup kas rejestrujących w przypadkach, o których mowa w art. 111 ust. 6 ustawy, oraz w przypadkach wymienionych w ust. 1 pkt 4 i 5, odnosi się tylko do tych kas, których te warunki lub przypadki dotyczyły (§ 6 ust. 2 rozporządzenia w sprawie odliczania i zwrotu kwot wydatkowanych na zakup kas rejestrujących).

Stosownie do przepisu § 6 ust. 3 rozporządzenia w sprawie odliczania i zwrotu kwot wydatkowanych na zakup kas rejestrujących, zwrotu odliczonych lub zwróconych kwot wydatkowanych na zakup kas rejestrujących należy dokonać na rachunek właściwego urzędu skarbowego w terminie:

1. do 25. dnia miesiąca następującego po:
   1. miesiącu, w którym powstały okoliczności uzasadniające dokonanie takiego zwrotu, jeżeli podatnik rozlicza podatek za okresy miesięczne,
   2. kwartale, w którym powstały okoliczności uzasadniające dokonanie takiego zwrotu, jeżeli podatnik rozlicza podatek za okresy kwartalne;
2. do końca miesiąca następującego po miesiącu, w którym powstały okoliczności uzasadniające dokonanie zwrotu w przypadku podatników, o których mowa w art. 111 ust. 5 ustawy.
   
   

Odnosząc się do powyższego należy przede wszystkim wskazać, że z uwagi na brak zdefiniowania w ustawie, jak i przepisach wykonawczych do niej, terminu „zaprzestanie użytkowania”, należy odwołać się do definicji określonej w Słowniku Języka Polskiego. Zgodnie z Internetowym Słownikiem Języka Polskiego (http://www.sjp.pwn.pl) wyraz „używać” oznacza posłużyć się czymś, zastosować coś jako środek, narzędzie, natomiast wyrażenie „zaprzestać” oznacza przerwać jakąś czynność, zaniechać robienia czegoś.

Analiza powołanych przepisów prawa podatkowego wskazuje, że bez względu na to, z jakich przyczyn nastąpi zaprzestanie ewidencjonowania obrotu przy zastosowaniu kasy rejestrującej – jeżeli nastąpiło to w okresie 3 lat od dnia rozpoczęcia ewidencjonowania – podatnik jest obowiązany do zwrotu odliczonych lub zwróconych mu kwot wydatkowanych na zakup tej kasy.

Należy przy tym podkreślić, że zarówno przepisy ustawy o podatku od towarów i usług, jak również aktów wykonawczych do niej nie przewidują sytuacji wyłączających podatników z powyższego obowiązku nawet, gdy okoliczności zaprzestania używania kasy rejestrującej były niezależne od podatnika.

Z opisu sprawy wynika, że dnia 3 listopada 2008 r. Wnioskodawczyni założyła działalność gospodarczą. W lutym 2013 r. ze względu na przekroczenie 20 000 PLN obrotu ze sprzedaży usług na rzecz osób fizycznych powstał w stosunku do Zainteresowanej obowiązek ewidencjonowania sprzedaży przy użyciu kasy fiskalnej. W związku z tym, że Wnioskodawczyni była w zaawansowanej ciąży i wkrótce miała urodzić dziecko, co wiązało się z niemożliwością wykonywania pracy, zwróciła się do Urzędu Skarbowego chcąc uzyskać odpowiedź na pytanie czy w zaistniałej sytuacji musi zakupić kasę fiskalną i prowadzić sprzedaż przy jej użyciu. Odpowiedź była twierdząca.

W dniu 25 lutego 2013 r. Zainteresowana nabyła kasę fiskalną, korzystając z odliczenia, uregulowanego w art. 111 ust. 4 ustawy o podatku od towarów i usług, które wyniosło 700 PLN i zostało potwierdzone przez Urząd Skarbowy. Wartość zakupu kasy netto wyniosła: 1 090 PLN, podatek VAT: 250,70 PLN. Zapłata za kasę nastąpiła gotówką.

Kasa fiskalna jest regularnie serwisowana i posiada ważne przeglądy techniczne. Działalność gospodarczą Wnioskodawczyni zawiesiła dnia 1 kwietnia 2014 r. i do tego czasu prowadziła sprzedaż usług przy użyciu kasy fiskalnej. Dnia 18 marca 2013 r. Zainteresowana urodziła dziecko i do 16 marca 2014 r. korzystała z urlopu macierzyńskiego. Od 1 kwietnia 2014 r. do 31 sierpnia 2016 r. korzystała z urlopu wychowawczego dla osób prowadzących działalność gospodarczą, w związku z czym okres zawieszenia działalności został wydłużony do dnia 31 sierpnia 2016 r. (art. 14a ust. 1d ustawy z dnia: 2 lipca 2004 r. o swobodzie działalności gospodarczej).

1 września 2016 r. Wnioskodawczyni wznowiła działalność i udała się do Urzędu Skarbowego celem wyjaśnienia czy dalej ma prowadzić sprzedaż przy użyciu tej samej kasy fiskalnej. Zalecono jej prowadzić sprzedaż przy użyciu tej samej kasy fiskalnej, do czego się stosuje. Zwrócono jej jednak uwagę na możliwość obowiązku zwrotu kwoty, o której mowa w art. 111 ust. 4 ustawy o podatku od towarów i usług w zw. z art. 111 ust. 6 tejże ustawy.

Przy tak przedstawionym opisie sprawy wątpliwości Wnioskodawczyni dotyczą tego, czy powstał wobec niej obowiązek zwrotu kwoty wydatkowanej na zakup kasy rejestrującej odliczonej od podatku należnego zgodnie z art. 111 ust. 4 ustawy.

Odnosząc się do powyższego tut. Organ wskazuje, że zawieszenie wykonywania działalności gospodarczej nie należy do zdarzeń, które powodują obowiązek zwrotu ulgi z tytułu zakupu kasy rejestrującej, pod warunkiem jednak, że podatnik wznowi wykonywanie działalności gospodarczej. Jeżeli jednak suma okresów używania kasy rejestrującej (np. okres przed zawieszeniem działalności i okres po zawieszeniu działalności) przekracza trzy lata, to wobec podatnika nie powstaje obowiązek zwrotu ww. ulgi przy likwidacji działalności. Jeśli natomiast okres używania kasy rejestrującej nie przekracza trzech lat – to odliczoną wcześniej ulgę podatnik jest zobowiązany zwrócić.

Przenosząc powyższe na grunt niniejszej sprawy należy stwierdzić, że sprzedaż usług przy zastosowaniu kasy rejestrującej nie trwała przez okres trzech lat. Jak bowiem wskazano we wniosku, ewidencję sprzedaży przy zastosowaniu kasy rejestrującej Wnioskodawczyni rozpoczęła od lutego 2013 r., natomiast w okresie od 1 kwietnia 2014 r. do dnia 31 sierpnia 2016 r. ewidencja ta nie była prowadzona w związku z zawieszeniem działalności gospodarczej. Powyższe wskazuje, że suma okresów używania kasy rejestrującej – przed zawieszeniem działalności gospodarczej oraz po jej wznowieniu nie przekroczyła okresu trzech lat. Jednak w tym miejscu podkreślić należy, że Zainteresowana wznowiła działalność i ją kontynuuje. Z wniosku nie wynika również, aby Wnioskodawczyni planowała zlikwidować działalność gospodarczą.

Oceniając zatem przedstawiony opis stanu faktycznego w odniesieniu do obowiązujących w tym zakresie przepisów prawa stwierdzić należy, że skoro, jak wynika ze złożonego wniosku, Zainteresowana kontynuuje działalność gospodarczą, to nie ma ona obowiązku zwrotu odliczonej od podatku należnego kwoty wydatkowanej na zakup kasy rejestrującej. Natomiast należy podkreślić, że jeżeli w okresie 3 lat od dnia rozpoczęcia ewidencjonowania (wyłączając zawieszenie działalności) Wnioskodawczyni zlikwiduje działalność gospodarczą lub nie dokona w obowiązującym terminie zgłoszenia kasy do obowiązkowego przeglądu technicznego będzie wtedy zobowiązana do zwrotu ulgi związanej z zakupem kasy rejestrującej.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawczynię i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia.

Zaznacza się, że zgodnie z art. 14b § 3 ustawy Ordynacja podatkowa, składający wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej obowiązany jest do wyczerpującego przedstawienia zaistniałego stanu faktycznego albo zdarzenia przyszłego. Organ jest ściśle związany z przedstawionym we wniosku stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego). Zainteresowana ponosi ryzyko związane z ewentualnym błędnym lub nieprecyzyjnym przedstawieniem we wniosku opisem stanu faktycznego (zdarzenia przyszłego). Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, o ile rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego) podanym przez Wnioskodawczynię w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku stanu faktycznego, udzielona odpowiedź traci swą aktualność.

Tutejszy Organ informuje ponadto, że wydana interpretacja dotyczy tylko sprawy będącej przedmiotem wniosku (zapytania) Zainteresowanej. Inne kwestie podniesione w opisie stanu faktycznego, które nie zostały objęte pytaniem – nie mogą być zgodnie z art.  14b § 1 Ordynacji podatkowej – w niniejszej interpretacji rozpatrzone. Dotyczy to w szczególności kwestii obowiązku ewidencjonowania obrotu przez Wnioskodawczynię na kasie rejestrującej.

Ponadto tut. Organ informuje, że zgodnie z art. 14na pkt 2 Ordynacja podatkowa, przepisów art. 14k-14n dotyczących ochrony prawnej wynikającej z zastosowania się Wnioskodawcy do otrzymanej interpretacji nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe przedstawione we wniosku stanowią element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy o podatku od towarów i usług, tj. czynności dokonanych w ramach transakcji, które pomimo spełnienia warunków formalnych ustanowionych w przepisach ustawy, miały zasadniczo na celu osiągnięcie korzyści podatkowych, których przyznanie byłoby sprzeczne z celem, któremu służą te przepisy.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację – w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2016 r., poz. 718, z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy). Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Izba Administracji Skarbowej w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.