INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 2 i § 5a rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Łodzi działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Wnioskodawczyni, przedstawione we wniosku z dnia 14 stycznia 2012 r. (data wpływu 20 stycznia 2012 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie:

• opodatkowania wynagrodzenia otrzymywanego z tytułu pracy wykonywanej na pokładzie norweskiego statku powietrznego – jest prawidłowe,

• zastosowania kursu do przeliczenia otrzymywanego wynagrodzenia w walucie obcej –jest nieprawidłowe.
  
  

UZASADNIENIE

W dniu 20 stycznia 2012 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych.

Wniosek nie spełniał wymogów formalnych, o których mowa w art. 14b § 1 i 3 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005 r., Nr 8, poz. 60 ze zm.), w związku z czym, pismem z dnia 6 kwietnia 2012 r., na podstawie art. 169 § 1 i § 2 w zw. z art. 14h wymienionej ustawy, wezwano Wnioskodawcę do uzupełnienia wniosku w terminie 7 dni od dnia doręczenia wezwania, pod rygorem pozostawienia wniosku bez rozpatrzenia.

Wezwanie wysłano w dniu 6 kwietnia 2012 r., skuteczne doręczenie nastąpiło w dniu 13 kwietnia 2012 r. Wnioskodawczyni uzupełniła ww. wniosek pismem z dnia 18 kwietnia 2012 r. (data wpływu 23 kwietnia 2012 r.), nadanym w polskiej placówce operatora publicznego w dniu 19 kwietnia 2012 r.

W przedmiotowym wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe:

Od 1 września 2010 r. Wnioskodawczyni jest zatrudniona na podstawie umowy o pracę na czas nieokreślony u pracodawcy, …... Jest to linia lotnicza, a Wnioskodawczyni wykonuje pracę na stanowisku stewardessy na pokładzie norweskich statków powietrznych.

Wnioskodawczyni w Norwegii przebywa około 10–12 dni w miesiącu, resztę czasu spędza w Polsce, gdzie ma rodzinę i własne mieszkanie, i gdzie studiuje. W Norwegii natomiast mieszka w hotelu i nie ma tam stałego adresu zamieszkania.

Za 2010 r. i 2011 r. pracodawca z tytułu zawartej umowy o pracę odprowadzał podatek w Norwegii. Wnioskodawczyni uzyskała informację, iż od dnia 1 stycznia 2011 r. uległa zmianie umowa między Polską a Norwegią, z której wynika, że Wnioskodawczyni powinna odprowadzić podatek w 2012 r. w Polsce.

W grudniu 2011 r. Wnioskodawczyni uzyskała certyfikat rezydencji i przekazała go norweskiemu pracodawcy. Od stycznia 2012 r. na tej podstawie została zwolniona przez norweski urząd skarbowy z odprowadzania podatku w Norwegii. Od tej pory Wnioskodawczyni będzie otrzymywała pensję brutto pomniejszoną jedynie o obowiązkowe składki chorobowe i społeczne. Wynagrodzenie Wnioskodawczyni składa się z pensji podstawowej, diet oraz dodatku mundurowego.

W związku z powyższym zadano następujące pytania:

1. Czy podatek dochodowy w całości powinien zostać przez Wnioskodawczynię odprowadzony w Polsce i tylko w Polsce...
2. Czy Wnioskodawczyni ma prawo odliczyć diety (w NOK) od dochodu brutto (również w NOK) w całości...
3. Czy Wnioskodawczyni ma prawo odliczyć dodatek mundurowy (w NOK) w całości od dochodu brutto...
   
   

Wnioskodawczyni, w złożonym w dniu 23 kwietnia 2012 r. uzupełnieniu wniosku, zrezygnowała z pytania oznaczonego numerem 2, dotyczącego odliczenia diet od dochodu brutto i pytania Nr 3, odnośnie odliczenia dodatku mundurowego. Wniosła natomiast o wydanie interpretacji w zakresie objętym pytaniem Nr 1, które jest przedmiotem niniejszej interpretacji.

Zdaniem Wnioskodawczyni, w związku ze zmianą przepisów i nową umową polsko norweską uważa, iż spełnia oba warunki zobowiązujące Ją do odprowadzania podatku w miejscu Jej rezydencji (Polska). Wnioskodawczyni przebywa w kraju ponad pół roku łącznie i centrum Jej życiowych interesów (mieszkanie, studia, rodzina), znajduje się w Polsce.

Wnioskodawczyni stwierdza ponadto, iż ciąży na Niej obowiązek odprowadzania zaliczek na podatek dochodowy w wysokości 18% dochodu brutto, do 20-go dnia kolejnego miesiąca od otrzymania pensji, po przeliczeniu na złotówki według kursu NBP na dzień otrzymania wynagrodzenia.

Zgodnie z art. 3 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (t. j. Dz. U. z 2012 r. poz. 361 ze zm.), osoby fizyczne, jeżeli mają miejsce zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, podlegają obowiązkowi podatkowemu od całości swoich dochodów bez względu na miejsce położenia źródeł przychodów (jest to tzw. nieograniczony obowiązek podatkowy). Przepis ten, zgodnie z art. 4a ustawy, stosuje się z uwzględnieniem postanowień, których stroną jest Rzeczypospolita Polska. Na podstawie art. 15 ust. 3 umowy z dnia 24 maja 1977 r., zawartej między Rządem Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej a Rządem Królestwa Norwegii o unikaniu podwójnego i zapobieżeniu uchylaniu się od opodatkowania w zakresie podatków od dochodu i majątku (Dz. U. z 1997 r. Nr 27, poz. 157), wynagrodzenie z pracy najemnej wykonywanej m.in. na pokładzie samolotu, może być opodatkowane w tym Umawiającym się Państwie, w którym znajduje się miejsce faktycznego zarządu przedsiębiorstwa.

Zatem, dochody z pracy najemnej wykonywanej na pokładzie samolotu, należącego do przedsiębiorstwa, którego zarząd znajduje się w Norwegii, podlegają opodatkowaniu zarówno w Polsce jak i w Norwegii.

Jednocześnie w art. 24 ust. 1 cyt. Umowy, przewidziana jest metoda rozliczenia podatku, która ma zapobiec podwójnemu opodatkowaniu. Zgodnie z tym przepisem, jeżeli osoba mająca miejsce zamieszkania lub siedzibę w Polsce osiąga dochód lub posiada majątek, który zgodnie z postanowieniami niniejszej Umowy, może być opodatkowany w Norwegii, to Polska zwolni, stosownie do postanowień ustępu 2, taki dochód lub majątek spod opodatkowania, ale może przy obliczeniu podatku od pozostałego dochodu lub majątku tej osoby stosować stopę podatku, która byłaby zastosowana, gdyby zwolniony dochód lub majątek nie podlegał takiemu zwolnieniu.

Wobec powyższego, Wnioskodawczyni uważa, iż z powodu zwolnienia Jej przez norweski urząd skarbowy z obowiązku płacenia podatku dochodowego w Norwegii, jako osoba fizyczna, która ma miejsce zamieszkania i zameldowania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, podlegać będzie obowiązkowi podatkowemu od całości swoich dochodów (przychodów), bez względu na miejsce położenia źródeł przychodów (nieograniczony obowiązek podatkowy w Polsce).

W uzupełnieniu własnego stanowiska w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego, Wnioskodawczyni dodała, iż Jej zdaniem od 2012 r. powinna rozliczać się z podatku dochodowego w Polsce, odprowadzając co miesiąc zaliczkę na podatek dochodowy.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawczyni w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za:

• prawidłowe w części dotyczącej opodatkowania wynagrodzenia otrzymywanego z tytułu pracy wykonywanej na pokładzie norweskiego statku powietrznego,

• nieprawidłowe w części dotyczącej zastosowania kursu do przeliczenia otrzymywanego wynagrodzenia w walucie obcej.
  
  

Zgodnie z art. 3 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (t. j. Dz. U. z 2012 r., poz. 361 ze zm.), osoby fizyczne, jeżeli mają miejsce zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, podlegają obowiązkowi podatkowemu od całości swoich dochodów (przychodów) bez względu na miejsce położenia źródeł przychodów (nieograniczony obowiązek podatkowy).

W świetle art. 3 ust. 1a ww. ustawy, za osobę mającą miejsce zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej uważa się osobę fizyczną, która:

1. posiada na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej centrum interesów osobistych lub gospodarczych (ośrodek interesów życiowych) lub
2. przebywa na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej dłużej niż 183 dni w roku podatkowym.
   
   

Stosownie do art. 4a cyt. ustawy, przepisy art. 3 ust. 1, 1a, 2a i 2b stosuje się z uwzględnieniem umów w sprawie unikania podwójnego opodatkowania, których stroną jest Rzeczpospolita Polska.

W myśl art. 14 ust. 4 Konwencji między Rzecząpospolitą Polską a Królestwem Norwegii w sprawie unikania podwójnego opodatkowania i zapobiegania uchylaniu się od opodatkowania w zakresie podatków od dochodu podpisanej w Warszawie dnia 9 września 2009 r. (Dz. U. z 2010 r. Nr 134, poz. 899), jeżeli osoba mająca miejsce zamieszkania w Umawiającym się Państwie otrzymuje wynagrodzenie w związku z wykonywaniem pracy najemnej na pokładzie statku powietrznego, wynagrodzenie to podlega opodatkowaniu tylko w tym Państwie.

Zgodnie z art. 11 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, przychodami, z zastrzeżeniem art. 14-15, art. 17 ust. 1 pkt 6, 9 i 10 w zakresie realizacji praw wynikających z pochodnych instrumentów finansowych, art. 19 i art. 20 ust. 3, są otrzymane lub postawione do dyspozycji podatnika w roku kalendarzowym pieniądze i wartości pieniężne oraz wartość otrzymanych świadczeń w naturze i innych nieodpłatnych świadczeń.

W myśl art. 11a ust. 1 cyt. ustawy, przychody w walutach obcych przelicza się na złote według kursu średniego walut obcych ogłaszanego przez Narodowy Bank Polski z ostatniego dnia roboczego poprzedzającego dzień uzyskania przychodu.

Za przychody ze stosunku pracy – w myśl art. 12 ust. 1 ww. ustawy – uważa się wszelkiego rodzaju wypłaty pieniężne oraz wartość pieniężną świadczeń w naturze bądź ich ekwiwalenty, bez względu na źródło finansowania tych wypłat i świadczeń, a w szczególności: wynagrodzenia zasadnicze, wynagrodzenia za godziny nadliczbowe, różnego rodzaju dodatki, nagrody, ekwiwalenty za niewykorzystany urlop i wszelkie inne kwoty niezależnie od tego, czy ich wysokość została z góry ustalona, a ponadto świadczenia pieniężne ponoszone za pracownika, jak również wartość innych nieodpłatnych świadczeń lub świadczeń częściowo odpłatnych.

Z przedstawionego we wniosku opisu zdarzenia przyszłego wynika, iż Wnioskodawczyni jest zatrudniona na podstawie umowy o pracę u norweskiego pracodawcy, wykonując pracę na stanowisku stewardessy na pokładzie norweskich statków powietrznych.

Wnioskodawczyni w Norwegii przebywa około 10–12 dni w miesiącu, resztę czasu spędza w Polsce, gdzie ma rodzinę i własne mieszkanie, i gdzie studiuje. W Norwegii natomiast mieszka w hotelu i nie ma tam stałego adresu zamieszkania.

Za 2010 r. i 2011 r. pracodawca z tytułu zawartej umowy o pracę odprowadzał podatek w Norwegii.

Wnioskodawczyni uzyskała informację, iż od dnia 1 stycznia 2011 r. uległa zmianie umowa między Polską a Norwegią, z której wynika, że Wnioskodawczyni powinna odprowadzić podatek w 2012 r. w Polsce.

Posiada certyfikat rezydencji i od stycznia 2012 r. na tej podstawie została zwolniona przez norweski urząd skarbowy z odprowadzania podatku w Norwegii.

Biorąc powyższe pod uwagę, stwierdzić należy, iż Wnioskodawczyni jest rezydentem polskim i uzyskuje dochody ze źródeł położonych poza terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, w Norwegii.

W myśl cyt. wyżej art. 14 ust. 4 Konwencji między Rzecząpospolitą Polską a Królestwem Norwegii, wynagrodzenie otrzymywane przez Wnioskodawczynię jako osobę mającą miejsce zamieszkania w Polsce, w związku z wykonywaniem pracy na pokładzie samolotu, podlega opodatkowaniu tylko w państwie zamieszkania, tj. w Polsce.

Przeliczenie na złote otrzymywanych przychodów w walucie obcej, zgodnie z treścią art. 11a ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, powinno zostać dokonane według średniego kursu Narodowego Banku Polskiego z ostatniego dnia roboczego poprzedzającego dzień uzyskania przychodu.

Zatem, stanowisko Wnioskodawczyni, iż przeliczenia tego dokonuje się według kursu NBP na dzień otrzymania wynagrodzenia, należało w tej części uznać za nieprawidłowe.

Od uzyskanego przychodu, Wnioskodawczyni będzie zobowiązana w terminie do 20 dnia miesiąca następującego po miesiącu, w którym dochód zostanie uzyskany (a za grudzień - w terminie złożenia zeznania podatkowego), samodzielnie wpłacać zaliczki miesięczne, stosując do uzyskanego dochodu najniższą stawkę podatkową określoną w skali, o której mowa w art. 27 ust. 1, tj. 18% (lub wyższą stawkę podatkową). Zaliczki powinny być wpłacane na konto urzędu skarbowego właściwego ze względu na miejsce zamieszkania podatnika. Zgodnie bowiem z art. 44 ust. 1a pkt 1 ww. ustawy, podatnicy osiągający dochody bez pośrednictwa płatników ze stosunku pracy z zagranicy, są obowiązani bez wezwania wpłacać w ciągu roku podatkowego zaliczki na podatek dochodowy, według zasad określonych w ust. 3a.

Stosownie natomiast do art. 44 ust. 3a cyt. ustawy, podatnicy uzyskujący dochody, o których mowa w ust. 1a, są obowiązani w terminie do 20 dnia miesiąca następującego po miesiącu, w którym dochód był uzyskany, a za grudzień - w terminie złożenia zeznania podatkowego, wpłacać zaliczki miesięczne, stosując do uzyskanego dochodu najniższą stawkę podatkową określoną w skali, o której mowa w art. 27 ust. 1.

Za dochód, o którym mowa w zdaniu pierwszym, uważa się uzyskane w ciągu miesiąca przychody po odliczeniu miesięcznych kosztów uzyskania w wysokości określonej w art. 22 ust. 2 lub 9 oraz zapłaconych w danym miesiącu składek, o których mowa w art. 26 ust. 1 pkt 2 lub 2a. Przy obliczaniu zaliczki podatnik może stosować wyższą stawkę podatkową określoną w skali, o której mowa w art. 27 ust. 1.

Zaliczkę obliczoną w sposób określony w ust. 3a zmniejsza się o kwotę składki na ubezpieczenie zdrowotne, o której mowa w art. 27 b, zapłaconej w danym miesiącu ze środków podatnika – art. 44 ust. 3c ww. ustawy.

Po zakończeniu roku podatkowego, zgodnie z art. 45 ust. 1 ww. ustawy, podatnicy są obowiązani składać urzędom skarbowym zeznanie, według ustalonego wzoru, o wysokości osiągniętego dochodu (poniesionej straty) w roku podatkowym w terminie do dnia 30 kwietnia roku następującego po roku podatkowym.

Tut. Organ wskazuje, że przedstawiając własne stanowisko w sprawie analizy zdarzenia przyszłego, Wnioskodawczyni przywołała art. 15 ust. 3 oraz art. 24 ust. 1 Umowy z dnia 24 maja 1977 r. zawartej między Rządem Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej a Rządem Królestwa Norwegii o unikaniu podwójnego opodatkowania i zapobieżeniu uchylaniu się od opodatkowania w zakresie podatków od dochodu i majątku (Dz. U. z 1979 r. Nr 27, poz. 157). Wnioskodawczyni z ich treści wywodzi, iż dochody, które osiąga z pracy najemnej wykonywanej na pokładzie samolotu należącego do przedsiębiorstwa, którego zarząd znajduje się w Norwegii, podlegają opodatkowaniu zarówno w Polsce, jak i w Norwegii. Wskazuje również, iż z powodu zwolnienia jej przez norweski urząd skarbowy z obowiązku płacenia podatku dochodowego w Norwegii, te dochody podlegają opodatkowaniu w Polsce. Przytoczona argumentacja Wnioskodawczyni nie jest poprawna, gdyż do Jej dochodów uzyskiwanych z Norwegii od 1 stycznia 2011 r. zastosowanie znajdą przepisy nowej Konwencji zawartej między Rzecząpospolitą Polską a Królestwem Norwegii w sprawie unikania podwójnego opodatkowania i zapobiegania uchylaniu się od opodatkowania w zakresie podatków od dochodu, podpisanej w Warszawie dnia 9 września 2009 r. Otrzymywane przez Wnioskodawczynię wynagrodzenie w związku z wykonywaniem pracy na pokładzie samolotu, będzie istotnie opodatkowane w Polce, jednakże wynika to z przepisu nowej Konwencji. Jak bowiem wyżej wskazano, w myśl art. 14 ust. 4 Konwencji, jeżeli osoba mająca miejsce zamieszkania w Polsce otrzymuje wynagrodzenie w związku z wykonywaniem pracy najemnej na pokładzie statku powietrznego, wynagrodzenie to podlega opodatkowaniu tylko w tym Państwie (tj. w Polsce). Nie ma zatem możliwości wyboru państwa, w którym wynagrodzenie to będzie opodatkowane.

Mając jednak na uwadze merytoryczną treść przedmiotowego wniosku, tut. Organ przyjął, iż Wnioskodawczyni miała na uwadze treść art. 14 ust. 4 Konwencji między Rzecząpospolitą Polską a Królestwem Norwegii w sprawie unikania podwójnego opodatkowania i zapobiegania uchylaniu się od opodatkowania w zakresie podatków od dochodu podpisanej w Warszawie dnia 9 września 2009 r.

Uwzględniając zawartą w piśmie uzupełniającym z dnia 18 kwietnia 2012 r. prośbę Wnioskodawczyni o anulowanie pytań Nr 2 i 3, tut. Organ odstąpił od udzielenia odpowiedzi w tym zakresie.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawczynię i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Łodzi, ul. Piotrkowska 135, 90-434 Łódź po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Łodzi, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Piotrkowie Trybunalskim, ul. Wronia 65, 97-300 Piotrków Trybunalski.