Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Poznaniu
3063.ILPB1-2.4511.384.2016.2.NK
z 19 stycznia 2017 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2015 r., poz. 613, z późn. zm.) oraz § 5 pkt 4 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 22 kwietnia 2015 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2015 r., poz. 643) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działający w imieniu Ministra Rozwoju i Finansów stwierdza, że stanowisko przedstawione we wniosku z dnia 13 grudnia 2016 r. (data wpływu 15 grudnia 2016 r.), uzupełnionym pismem (data wpływu 28 grudnia 2016 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie zwolnienia spod opodatkowania otrzymanego zadośćuczynienia oraz odsetek ustawowych – jest

• nieprawidłowe – w odniesieniu do zastosowania zwolnienia przedmiotowego do ustawowych odsetek,
• prawidłowe – w odniesieniu do zastosowania zwolnienia przedmiotowego do zasądzonego zadośćuczynienia.
  
  

UZASADNIENIE

W dniu 15 grudnia 2016 r. został złożony ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie zwolnienia przedmiotowego.

Z uwagi na fakt, że przedmiotowy wniosek nie spełniał wymogów określonych w art. 14b § 3 i art. 14b § 4 ustawy – Ordynacja podatkowa, pismem z 20 grudnia 2016 r. nr 3063.ILPB1-2.4511.384.2016.1.NK, Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działający w imieniu Ministra Rozwoju i Finansów wezwał Wnioskodawcę do uzupełnienia – w terminie 7 dni od dnia doręczenia wezwania – braków formalnych wniosku.

Jednocześnie poinformowano, że stosownie do postanowień art. 139 § 4 w zw. z art. 14d Ordynacji podatkowej, okresu oczekiwania między wezwaniem przez organ a jego uzupełnieniem przez Wnioskodawcę nie wlicza się do trzymiesięcznego terminu przewidzianego na wydanie interpretacji indywidualnej przepisów prawa podatkowego.

Wezwanie wysłane w dniu 20 grudnia 2016 r., skutecznie doręczono w dniu 22 grudnia 2016 r. W dniu 28 grudnia 2016 r. (z datą nadania 23 grudnia 2016 r.) wpłynęła do tut. Organu odpowiedź na ww. wezwanie, w której Wnioskodawca uzupełnił wniosek.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny.

W 2010 r. stwierdzono u Wnioskodawcy nowotwór złośliwy płuc. W 2011 r. uznano go za chorobę zawodową.

W 2012 r. Zainteresowany wystąpił przeciwko zakładowi, w którym pracował o zadośćuczynienie, ponieważ przyczyną był azbest, który występował w tym zakładzie. Sąd Okręgowy wyrokiem z dnia 30 marca 2016 r. przyznał Zainteresowanemu 80 tys. zł wraz z ustawowymi odsetkami od dnia 4 maja 2012 r.

Sąd Apelacyjny wyrokiem z dnia 20 października 2016 r. podtrzymał ten wyrok.

Wnioskodawca dzwoniąc na Krajową Infolinię Podatkową uzyskał informację, że zgodnie z art. 21 ust. 1 pkt 95 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych wolne od podatku są odsetki z tytułu nieterminowej wypłaty wynagrodzeń i świadczeń z tytułu stosunku pracy.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie.

Czy Zainteresowany musi płacić podatek od kwoty 80 tys. zł i od odsetek?

Zdaniem Wnioskodawcy, nie ma obowiązku zapłaty podatku od kwoty 80 tys. zł i odsetek od tej kwoty. W tym przekonaniu utwierdziła go informacja uzyskana z Krajowej Infolinii Podatkowej. Jako podstawę prawną własnego stanowiska Zainteresowany wskazał art. 21 ust. 1 pkt 95 oraz art. 21 ust. 1 pkt 3b ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest:

• nieprawidłowe – w odniesieniu do zastosowania zwolnienia przedmiotowego do ustawowych odsetek,
• prawidłowe – w odniesieniu do zastosowania zwolnienia przedmiotowego do zasądzonego zadośćuczynienia.
  
  

Zgodnie z przepisem art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (t.j. Dz. U. z 2016 r., poz. 2032) opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody z wyjątkiem dochodów zwolnionych na podstawie art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

Ustawodawca w przytoczonym powyżej przepisie przesądził, że opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody uzyskane przez podatnika, z wyjątkiem tych, które zostały enumeratywnie wymienione w katalogu zwolnień przedmiotowych ustawy bądź, od których minister właściwy do spraw finansów publicznych zaniechał poboru podatku, w drodze rozporządzenia.

Z kolei przepis art. 10 ust. 1 pkt 1 ustawy stanowi, że źródłami przychodów są: stosunek służbowy, stosunek pracy, w tym spółdzielczy stosunek pracy, członkostwo w rolniczej spółdzielni produkcyjnej lub innej spółdzielni zajmującej się produkcją rolną, praca nakładcza, emerytura lub renta.

Natomiast art. 10 ust. 1 pkt 9 ustawy wskazuje, że jednym ze źródeł przychodów są inne źródła.

Stosownie do zapisów art. 11 ust. 1 ustawy – przychodami, z zastrzeżeniem art. 14-15, art. 17 ust. 1 pkt 6, 9 i 10 w zakresie realizacji praw wynikających z pochodnych instrumentów finansowych, art. 19, art. 25b i art. 30f, są otrzymane lub postawione do dyspozycji podatnika w roku kalendarzowym pieniądze i wartości pieniężne oraz wartość otrzymanych świadczeń w naturze i innych nieodpłatnych świadczeń.

W myśl art. 20 ust. 1 ww. ustawy o podatkowej, za przychody z innych źródeł, o których mowa w art. 10 ust. 1 pkt 9, uważa się w szczególności: kwoty wypłacone po śmierci członka otwartego funduszu emerytalnego wskazanej przez niego osobie lub członkowi jego najbliższej rodziny, w rozumieniu przepisów o organizacji i funkcjonowaniu funduszy emerytalnych, kwoty uzyskane z tytułu zwrotu z indywidualnego konta zabezpieczenia emerytalnego oraz wypłaty z indywidualnego konta zabezpieczenia emerytalnego, w tym także dokonane na rzecz osoby uprawnionej na wypadek śmierci oszczędzającego, zasiłki pieniężne z ubezpieczenia społecznego, alimenty, stypendia, dotacje (subwencje) inne niż wymienione w art. 14, dopłaty, nagrody i inne nieodpłatne świadczenia nienależące do przychodów określonych w art. 12-14 i art. 17.

Natomiast zgodnie z treścią art. 21 ust. 1 pkt 3 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, wolne od podatku dochodowego są otrzymane odszkodowania lub zadośćuczynienia, jeżeli ich wysokość lub zasady ustalania wynikają wprost z przepisów odrębnych ustaw lub przepisów wykonawczych wydanych na podstawie tych ustaw, oraz otrzymane odszkodowania lub zadośćuczynienia, jeżeli ich wysokość lub zasady ustalania wynikają wprost z postanowień układów zbiorowych pracy, innych opartych na ustawie porozumień zbiorowych, regulaminów lub statutów, o których mowa w art. 9 § 1 ustawy z dnia 26 czerwca 1974 r. – Kodeks pracy (Dz. U. z 2016 r., poz. 1666), z wyjątkiem:

1. określonych w prawie pracy odpraw i odszkodowań z tytułu skrócenia okresu wypowiedzenia umowy o pracę,
2. odpraw pieniężnych wypłacanych na podstawie przepisów o szczególnych zasadach rozwiązywania z pracownikami stosunków pracy z przyczyn niedotyczących pracowników,
3. odpraw i odszkodowań z tytułu skrócenia okresu wypowiedzenia funkcjonariuszom pozostającym w stosunku służbowym,
4. odszkodowań przyznanych na podstawie przepisów o zakazie konkurencji,
5. odszkodowań za szkody dotyczące składników majątku związanych z prowadzoną działalnością gospodarczą,
6. odszkodowań za szkody dotyczące składników majątku związanych z prowadzeniem działów specjalnych produkcji rolnej, z których dochody są opodatkowane według skali, o której mowa w art. 27 ust. 1, lub na zasadach, o których mowa w art. 30c,
7. odszkodowań wynikających z zawartych umów lub ugód innych niż ugody sądowe.
   
   

Stosownie do treści art. 21 ust. 1 pkt 3b ww. ustawy – wolne od podatku są inne odszkodowania lub zadośćuczynienia otrzymane na podstawie wyroku lub ugody sądowej do wysokości określonej w tym wyroku lub tej ugodzie, z wyjątkiem odszkodowań lub zadośćuczynień:

1. otrzymanych w związku z prowadzoną działalnością gospodarczą,
2. dotyczących korzyści, które podatnik mógłby osiągnąć, gdyby mu szkody nie wyrządzono.
   
   

Z przedstawionego we wniosku opisu stanu faktycznego wynika, że w 2016 r. Wnioskodawcy zostało przyznane wyrokiem sądowym zadośćuczynienie w kwocie 80 tys. zł wraz z ustawowymi odsetkami od dnia 4 maja 2012 r.

Zainteresowany w 2012 r. wystąpił bowiem przeciwko zakładowi, w którym pracował o zadośćuczynienie, gdyż w wyniku narażenia na oddziaływanie azbestu występującego w owym zakładzie zachorował na nowotwór złośliwy płuc, który w 2011 r. uznany został za chorobę zawodową.

Wnioskodawca stanął na stanowisku, że otrzymane przez niego zadośćuczynienie oraz odsetki ustawowe zwolnione są z opodatkowania podatkiem dochodowym od osób fizycznych i jako podstawę prawną przywołał art. 21 ust. 1 pkt 95 oraz art. 21 ust. 1 pkt 3b ustawy podatkowej.

Zgodzić należy się z Zainteresowanym, że do otrzymanego świadczenia głównego w kwocie 80 tys. zł zastosowanie znajdzie zwolnienie z opodatkowania określone w art. 21 ust. 1 pkt 3b ustawy, który mówi, że wolne od podatku są inne odszkodowania lub zadośćuczynienia otrzymane na podstawie wyroku lub ugody sądowej do wysokości określonej w tym wyroku lub tej ugodzie.

Jednakże opisane powyżej zwolnienie z opodatkowania ma zastosowanie wyłącznie do należności głównej (zadośćuczynienia), nie znajdzie natomiast zastosowania do odsetek. Wskazać bowiem należy, że instytucję prawną odsetek za zwłokę reguluje art. 481 § 1 i § 2 Kodeksu cywilnego (Dz. U. z 2016 r., poz. 380). Zgodnie z tym artykułem, jeżeli dłużnik opóźnia się ze spełnieniem świadczenia pieniężnego, wierzyciel może żądać odsetek za czas opóźnienia, chociażby nie poniósł żadnej szkody i chociażby opóźnienie było następstwem okoliczności, za które dłużnik odpowiedzialności nie ponosi. Jeżeli stopa odsetek za opóźnienie nie była z góry oznaczona, należą się odsetki ustawowe. Jednakże gdy wierzytelność jest oprocentowana według stopy wyższej niż stopa ustawowa, wierzyciel może żądać odsetek za opóźnienie według tej wyższej stopy.

Odsetki wypłacone za okres pomiędzy datą wymagalności należności głównej i datą jej wypłaty nie są wliczane do wartości należności. Zgodnie bowiem z treścią art. 20 ustawy z dnia 17 listopada 1964 r. Kodeks postępowania cywilnego (Dz. U. z 2016 r., poz. 1822) do wartości przedmiotu sporu nie wlicza się odsetek, pożytków i kosztów, żądanych obok roszczenia głównego.

Analizując treść powyższych przepisów należy zauważyć, że nie można utożsamiać odsetek za zwłokę z odszkodowaniem lub zadośćuczynieniem, czy też innym świadczeniem (naprawieniem szkody). Wierzyciel może ich żądać dopiero, jeżeli dłużnik opóźni się ze spełnieniem świadczenia pieniężnego. Odsetki mają charakter uboczny względem świadczenia głównego – są skutkiem niewykonania zobowiązań.

Z tych względów zwolnienie z opodatkowania podatkiem dochodowym należności głównej nie oznacza, że wolne od tego podatku są także odsetki od niej naliczone.

Ponadto należy zaznaczyć, że ustawa o podatku dochodowym od osób fizycznych nie przewiduje w żadnym jej przepisie zwolnienia od podatku odsetek od ww. świadczeń, tj. zadośćuczynień i odszkodowań.

Wyjaśnić należy, że odsetki są świadczeniem ubocznym, pozostającym w ścisłym związku z należnością główną, jednak źródło ich powstania różni się zasadniczo od źródła powstania długu głównego. Natomiast wspomniany powyżej art. 20 ust. 1 ustawy podatkowej, dotyczący przychodów z innych źródeł, ma charakter otwarty, a zawarte w nim sformułowanie „w szczególności” wskazuje, że nie ma przeszkód, aby do tej kategorii zaliczyć również przychody inne niż wymienione wprost w przepisie art. 20 ust. 1 ustawy. Ustawodawca sformułował bowiem tak wskazany przepis, aby stanowił on kategorię otwartą. Nie jest bowiem możliwym, aby przewidzieć każdy rodzaj przychodu, który wystąpi. Tym samym z faktu, że ustawodawca nie wymienił wprost odsetek jako źródła przychodu nie można wywodzić wniosku, że odsetki nie podlegają opodatkowaniu. Gdyby tak było, to niektóre rodzaje odsetek nie zostałyby wymienione w art. 21 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych jako zwolnione z opodatkowania.

Art. 21 ust. 1 jednakże wymienia rodzaje odsetek, które nie podlegają opodatkowaniu. I tak – wolne od podatku dochodowego od osób fizycznych są:

• pkt 52 – odsetki i kwoty rekompensat otrzymanych na podstawie przepisów ustawy z dnia 20 grudnia 1996 r. o zasadach realizacji przedpłat na samochody osobowe;
• pkt 95 – odsetki z tytułu nieterminowej wypłaty wynagrodzeń i świadczeń z tytułów, o których mowa w art. 10 ust. 1 pkt 1;
• pkt 119 – odsetki od papierów wartościowych emitowanych przez Skarb Państwa oraz obligacji emitowanych przez jednostki samorządu terytorialnego, w części odpowiadającej kwocie odsetek zapłaconych przy nabyciu tych papierów wartościowych od emitenta;
• pkt 130 – odsetki lub dyskonto od obligacji emitowanych przez Skarb Państwa i oferowanych na rynkach zagranicznych oraz dochody z odpłatnego zbycia tych obligacji uzyskane przez osoby fizyczne, o których mowa w art. 3 ust. 2a.
  
  

Co prawda we wspomnianym przez Wnioskodawcę art. 21 ust. 1 pkt 95 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych ustawodawca przewidział możliwość zwolnienia odsetek od podatku, jednakże artykuł ten mówi, że wolne od podatku są odsetki z tytułu nieterminowej wypłaty wynagrodzeń i świadczeń z tytułów, o których mowa w art. 10 ust. 1 pkt 1, a więc ze stosunku służbowego, stosunku pracy, w tym spółdzielczego stosunku pracy, członkostwa w rolniczej spółdzielni produkcyjnej lub innej spółdzielni zajmującej się produkcją rolną, a także pracy nakładczej oraz z tytułu renty i emerytury. Zatem nie znajduje on zastosowania w stosunku do odsetek otrzymanych przez Wnioskodawcę.

Wskazać w tym miejscu należy, że przepis art. 21 ust. 1 pkt 95 ustawy ma zastosowanie wyłącznie w sytuacji, gdy pracodawca opóźnia się z wypłatą wynagrodzeń i świadczeń z tytułów, o których mowa w art. 10 ust. 1 pkt 1 ustawy. Z taką sytuacją w rozpatrywanej sprawie nie mamy do czynienia, gdyż Zainteresowany otrzymał kwotę 80 tys. zł tytułem zadośćuczynienia wraz z ustawowymi odsetkami, a zadośćuczynienie takie nie jest przychodem ze stosunku pracy, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 1, tylko przychodem z innych źródeł określonym w art. 10 ust. 1 pkt 9 ustawy.

Podkreślenia bowiem wymaga, że zadośćuczynienie, analogicznie jak odszkodowanie jest szczególnym rodzajem świadczenia polegającego na naprawieniu szkody, czyli uszczerbku jakiego doznaje poszkodowany we wszelkiego rodzaju dobrach przez prawo chronionych. Chodzi więc zarówno o uszczerbek majątkowy, jak i niemajątkowy. W doktrynie i judykaturze powszechnym jest wiązanie pojęcia odszkodowania jedynie z uszczerbkiem majątkowym, natomiast pojęcia „zadośćuczynienia” z doznaną krzywdą (uszczerbkiem niematerialnym).

Zatem z powyższego wynika, że zadośćuczynienie (oraz odsetki od niego) nie może być uznane za przychód ze stosunku pracy, bowiem dotyczy uszczerbku niematerialnego, a zatem nie jest to świadczenie, które pracownik otrzymuje od pracodawcy w związku z wypełnianiem obowiązków w ramach stosunku pracy.

Zatem biorąc pod uwagę przedstawiony we wniosku opis stanu faktycznego oraz powołane przepisy prawa podatkowego stwierdzić należy, że zasądzone wyrokiem sądowym na rzecz Wnioskodawcy odsetki ustawowe nie korzystają ze zwolnienia, o którym mowa w art. 21 ust. 1 pkt 95 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Natomiast art. 21 ust. 1 pkt 3b cyt. ustawy podatkowej, który zwalnia spod opodatkowania otrzymane przez Zainteresowanego zadośćuczynienie nie przewiduje zastosowania owej ulgi do ustawowych odsetek.

Rzeczone odsetki stanowią zatem dla Wnioskodawcy przychód z innych źródeł – o którym mowa w art. 20 ust. 1 w zw. z art. 10 ust. 1 pkt 9 ww. ustawy – podlegający opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych na zasadach ogólnych.

Przedstawione powyżej stanowisko Organu potwierdza orzecznictwo sądów, zgodnie z którym roszczenie odsetkowe nie jest częścią składową roszczenia głównego, gdyż opiera się na odrębnym stanie faktycznym oraz odrębnej podstawie materialnoprawnej. Roszczenie o odsetki za opóźnienie (art. 481 k.c.) jest więc roszczeniem innym niż roszczenie deliktowe (por. uchwała SN z dnia 31 stycznia 1994 r. III CZP 184/93, publ. OSNC 1994/7-8/155). Odsetki za opóźnienie są skonstruowane przez ustawodawcę niezależnie od faktu poniesienia szkody przez wierzyciela, są w pewnym sensie elementem waloryzacji, ale spełniają również rolę kompensacji tego, że wierzyciel nie mógł z pieniędzy skorzystać wcześniej (por. Izabella Dyka, glosa do przywołanej powyżej uchwały SN z dnia 31 stycznia 1994 r., PS 1997/9/72).

Kwestią odsetek otrzymanych na podstawie wyroku sądowego zajmował się też Naczelny Sąd Administracyjny w wyroku z dnia 9 marca 2010 r., sygn. akt II FSK 588/2008 uznając, że odsetki nie są częścią składową odszkodowania. Natomiast w uchwale NSA z 6 czerwca 2015 r. sygn. akt II FPS 2/16 sąd stwierdził, że otrzymane z wyniku zobowiązania cywilnoprawnego odsetki są przychodem opodatkowanym na zasadach ogólnych, który należy należy wykazać w zeznaniu rocznym w pozycji „inne przychody”.

W podobnym tonie wypowiedział się również m.in. WSA w Krakowie w wyroku z dnia 7 października 2016 r., sygn. akt I SA/Kr 840/16, w wyroku z dnia 26 listopada 2015 r., I SA/Kr 1602/15 czy WSA w Łodzi w wyroku z dnia 20 września 2016 r., sygn. akt I SA/Łd 596/16.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia.

Końcowo informuje się, że wydając interpretację w trybie art. 14b Ordynacji podatkowej Dyrektor Izby Skarbowej nie przeprowadza postępowania dowodowego, w związku z czym nie jest obowiązany, ani uprawniony, do oceny dokumentów załączonych do wniosku; jest związany wyłącznie opisem stanu faktycznego, bądź zdarzenia przyszłego oraz własnym stanowiskiem przedstawionym przez Zainteresowanego.

Ponadto tut. Organ pragnie wyjaśnić, że interpretacje indywidualne prawa podatkowego wydawane są - zgodnie z art. 14b § 1 Ordynacji podatkowej - wyłącznie na wniosek zainteresowanego i tylko w jego indywidualnej sprawie, która dotyczy jego własnej sytuacji prawnopodatkowej. Zainteresowanym jest każdy, kto złoży wniosek w sprawie indywidualnej, która jego dotyczy. W związku z tym zaznacza się, że w niniejszej interpretacji Organ ocenił stanowisko Wnioskodawcy tylko i wyłącznie w przedmiocie opodatkowania otrzymanego zadośćuczynienia i odsetek ustawowych, w tym bowiem zakresie sformułowano we wniosku pytanie podatkowe oraz przedstawiono własne stanowisko w sprawie oceny prawnej stanu faktycznego. Przedmiotem rozstrzygnięcia nie była natomiast kwestia opodatkowania rodziny Zainteresowanego z tytułu otrzymania przez nich dodatkowej kwoty po ewentualnej śmierci Wnioskodawcy spowodowanej chorobą nowotworową. Chcąc uzyskać interpretację indywidualną w tym przedmiocie członkowie rodziny Zainteresowanego mogą wystąpić z odrębnym wnioskiem o interpretację przepisów prawa podatkowego.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację – w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2016 r., poz. 718, z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy). Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Izba Administracji Skarbowej w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.