Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Bydgoszczy
0461-ITPB1.4511.954.2016.1.WM
z 9 stycznia 2017 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2015 r., poz. 613 z późn. zm.) oraz § 5 pkt 1 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 22 kwietnia 2015 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2015 r. poz. 643) Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy działający w imieniu Ministra Rozwoju i Finansów stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z 10 listopada 2016 r. r. (data wpływu 24 listopada 2016 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie kosztów uzyskania przychodów prowadzonej działalności gospodarczej – jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 24 listopada 2016 r. wpłynął do tutejszego organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie kosztów uzyskania przychodów prowadzonej działalności gospodarczej.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny.

Wnioskodawca jest podatnikiem podatku dochodowego od osób fizycznych i prowadzi działalność gospodarczą w zakresie handlu hurtowego i detalicznego zbożem. Wszystkie zdarzenia gospodarcze ewidencjonowane są w księdze rachunkowej, a podatek opłacany jest na zasadach ogólnych. W ramach prowadzonej działalności, w miesiącach wrześniu, październiku i listopadzie 2015 roku została zakupiona kukurydza mokra, która aby mogła być przechowywana została poddana suszeniu. Proces suszenia został przeprowadzony w suszarni napędzanej gazem propan. Towary handlowe, w tym kukurydza były objęte ewidencją ilościowo - wartościową.

W wyniku procesu suszenia powstał ubytek w ilości zakupionej kukurydzy (tzw. osuszka). Ilość i wartość ubytku została udokumentowana za pomocą dokumentu RW (rozchód wewnętrzny), jako rozchód z magazynu kukurydzy mokrej i wyceniona wg metody FIFO. Dokument RW został zaksięgowany, w księdze rachunkowej, a wartość osuszki zaliczona do kosztów uzyskania przychodów roku 2015. Po wysuszeniu otrzymano kukurydzę suchą, która została zmagazynowana w silosach z zamiarem sprzedaży w roku następnym. Stan magazynowy kukurydzy zmniejszył się o ilość ubytku (tzw. osuszki), a wartość kukurydzy została pomniejszona o wartość ubytku. W związku z tym w remanencie na dzień 31 grudnia 2015 r. wykazano kukurydzę w ilości kukurydzy suchej o wartości zakupu kukurydzy mokrej pomniejszonej o wartość osuszki.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytania.

Czy prawidłowe było ujęcie wartości ubytku (tzw. osuszki) do kosztów uzyskania przychodów roku 2015?

Czy prawidłowo została ustalona wartość kukurydzy suchej w remanencie na dzień 31 grudnia 2015r.?

Zdaniem Wnioskodawcy, prawidłowo została ujęta wartość ubytku (tzw. osuszki) do kosztów uzyskania przychodów roku 2015.

Zdaniem Wnioskodawcy, wartość kukurydzy suchej w remanencie na dzień 31 grudnia 2015 r. została ustalona prawidłowo.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest nieprawidłowe.

W myśl ogólnej zasady wyrażonej w art. 22 ust.1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (tj. Dz. U. z 2016 r. poz. 2032), kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 23.

Aby zatem dany wydatek mógł zostać zaliczony do kosztów uzyskania przychodu musi spełniać łącznie następujące przesłanki:

• musi być poniesiony w celu osiągnięcia przychodu lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodu,
• nie może być wymieniony w art. 23 ww. ustawy, wśród wydatków nie stanowiących kosztów uzyskania przychodów,
• musi być należycie udokumentowany.

Generalnie należy przyjąć, iż kosztami uzyskania przychodów są wszelkie racjonalnie i gospodarczo uzasadnione wydatki związane z prowadzoną działalnością gospodarczą, których celem jest osiągnięcie przychodów, bądź też zabezpieczenie lub zachowanie tego źródła przychodów, o ile w myśl przepisów ww. ustawy nie podlegają wyłączeniu z tychże kosztów.

Przy czym, związek przyczynowy pomiędzy poniesieniem wydatku, a osiągnięciem przychodu bądź zachowaniem lub zabezpieczeniem jego źródła należy oceniać indywidualnie w stosunku do każdego wydatku. Z oceny tego związku powinno wynikać, że poniesiony wydatek obiektywnie może przyczynić się do osiągnięcia przychodu bądź służyć zachowaniu lub zabezpieczeniu źródła przychodów.

W katalogu negatywnym (tj. w art. 23 ust. 1 ww. ustawy) wymieniono straty, które nie są uznawane za koszty uzyskania przychodów, ale wśród tych kategorii kosztów nie ma strat w środkach obrotowych. Można zatem przyjąć, iż skoro z przepisów obecnie obowiązujących nie wynika, aby straty w środkach obrotowych należało wykluczyć z kosztów uzyskania przychodów, to co do zasady straty te mogą być uznane za koszty podatkowe, jednakże każdy przypadek i każde tego rodzaju zdarzenie należy rozpatrywać i oceniać indywidualnie, z uwzględnieniem okoliczności faktycznych badanej sprawy. Powstałych, w ramach działalności gospodarczej jako efekt uboczny, strat nie można pomijać w rachunku podatkowym. Straty w środkach obrotowych należy oceniać pod kątem całokształtu prowadzonej przez podatnika działalności.

Co do zasady, poniesienie wydatków na nabycie środków obrotowych np. towarów handlowych, materiałów itp. ma na celu osiągnięcie przychodów. Wobec tego straty powstające w toku normalnego i racjonalnego działania podatnika przy uznaniu ich za koszty uzyskania przychodów powinny być uwzględnione w rachunku podatkowym. Nie będą, natomiast kosztami uzyskania przychodów straty, braki w środkach obrotowych zawinione przez podatnika.

Z treści wniosku wynika, że utrata masy zakupionej kukurydzy mokrej związana jest z procesem jej suszenia w celu przygotowania ziaren kukurydzy do dalszej sprzedaży. Jest to działanie celowe i zamierzone ze strony Wnioskodawcy, związane z normalnym procesem technologicznym związanym z suszeniem kukurydzy w celu uzyskania ziarna kukurydzy o odpowiednich parametrach (wilgotności). Po ustaniu procesu suszenia kukurydza przechowywana w silosach przeznaczona jest do dalszej sprzedaży uzyskała nowe cechy (ciężar właściwy, właściwości). Zauważyć przy tym należy, że w wyniku procesu suszenia zakupionej kukurydzy mokrej, nie powstają jakiekolwiek odpady, które mogłyby być zaliczone do kosztów uzyskania przychodów, o ile byłyby następstwem normalnego i racjonalnego działania, ale utrata wagi zakupionej kukurydzy mokrej związana jest z osuszeniem tej samej ilości zakupionej kukurydzy mokrej.

W sytuacji przedstawionej przez Wnioskodawcę, dla uzasadnienia możliwości zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów wartości zakupionej kukurydzy mokrej, należy zbadać przesłanki określone w treści art. 22 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych i rozpatrywać istnienie związku między wydatkami na zakup kukurydzy mokrej, a uzyskanym przychodem z tytułu sprzedaży kukurydzy już osuszonej.

W przypadku działalności handlowej polegającej na handlu hurtowym i detalicznym zbożem, taki związek przyczynowo-skutkowy bez wątpienia istnieje. Warunkiem jednak uznania za uzasadnione „niedoborów” kukurydzy, związanych ze zmniejszeniem jej masy w wyniku suszenia, jest więc ich odpowiednie udokumentowanie, tj. udokumentowanie w sposób rzetelny, jakiego zakupu kukurydzy „niedobory” te dotyczą oraz rzeczywistej ich wielkości.

W myśl art. 24 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, u podatników, którzy prowadzą księgi rachunkowe, za dochód z działalności gospodarczej uważa się dochód wykazany na podstawie prawidłowo prowadzonych ksiąg, zmniejszony o dochody wolne od podatku i zwiększony o wydatki niestanowiące kosztów uzyskania przychodów, zaliczone uprzednio w ciężar kosztów uzyskania przychodów.

Zgodnie natomiast z art. 24a ust. 1 ww. ustawy, osoby fizyczne, spółki cywilne osób fizycznych, spółki jawne osób fizycznych oraz spółki partnerskie wykonujące działalność gospodarczą, są obowiązane prowadzić podatkową księgę przychodów i rozchodów, zwaną dalej „księgą”, z zastrzeżeniem ust. 3 i 5, albo księgi rachunkowe, zgodnie z odrębnymi przepisami, w sposób zapewniający ustalenie dochodu (straty), podstawy opodatkowania i wysokości należnego podatku za rok podatkowy, w tym za okres sprawozdawczy, a także uwzględniać w ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych informacje niezbędne do obliczenia wysokości odpisów amortyzacyjnych zgodnie z przepisami art. 22a-22o.

Przepisy te nawiązują w swej treści do ustawy z dnia 29 września 1994 r. o rachunkowości (Dz.U. z 2016 r. poz. 1047), nie będącej przepisami prawa podatkowego, a więc co do zasady nie podlegające interpretacji indywidualnej. Wskazać jednak należy, że w myśl art. 27 ust. 1 i 2 tej ustawy przeprowadzenie i wyniki inwentaryzacji należy odpowiednio udokumentować i powiązać z zapisami ksiąg rachunkowych, a ujawnione w toku inwentaryzacji różnice między stanem rzeczywistym a stanem wykazanym w księgach rachunkowych należy wyjaśnić i rozliczyć w księgach rachunkowych tego roku obrotowego, na który przypadał termin inwentaryzacji.

Wnioskodawca może zatem zaliczyć do kosztów uzyskania przychodów, koszt zakupu kukurydzy mokrej. Zmniejszenie masy zakupionej kukurydzy związane z utratą wilgotności w toku jej suszenia, a nie powstaniem w związku z tym procesem jakichkolwiek odpadów, nie powoduje konieczności zmniejszenia wartości zakupu proporcjonalnie do spadku masy zakupionej kukurydzy mokrej. Odpowiadając wprost na zadane we wniosku pytanie pierwsze, Wnioskodawca nie powinien ujmować wartość ubytku (tzw. osuszki) do kosztów uzyskania przychodów.

Natomiast odnośnie pytania drugiego, Wnioskodawca w remanencie sporządzonym na 31 grudnia 2015 r. winien ustalić rzeczywistą masę kukurydzy po osuszeniu, ale w wartości zakupu kukurydzy mokrej, bez pomniejszenia tej wartości o wartość ubytku (osuszki), z wyjaśnieniem i udokumentowaniem w sposób rzetelny, jakiego zakupu kukurydzy „niedobory” te dotyczą oraz rzeczywistej ich wielkości.

Podkreślić przy tym należy, że interpretację indywidualną wydano wyłącznie w oparciu o stan faktyczny przedstawiony przez Wnioskodawcę, natomiast w toku prowadzonego postępowania podatkowego lub kontrolnego właściwy organ prowadzi postępowanie dowodowe w celu ustalenia stanu faktycznego/zdarzenia przyszłego, który rzeczywiście zaistniał. Przedmiotem interpretacji wydanej na podstawie art. 14b ustawy Ordynacja podatkowa jest sam przepis prawa, tut. organ podatkowy, nie jest uprawniony do prowadzenia postępowania dowodowego zmierzającego do zbierania materiałów dowodowych w sposób odpowiadający dyspozycji art. 187 w związku z art. 122 Ordynacji podatkowej. Ustalenie stanu rzeczywistego stanowi domenę ewentualnego postępowania podatkowego.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Białymstoku ul. Sienkiewicza 84, 15-950 Białystok, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację – w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2016 r., poz. 718, z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Izba Administracji Skarbowej w Bydgoszczy Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Toruniu, ul. Św. Jakuba 20, 87-100 Toruń.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.