Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Poznaniu
3063-ILPB1-3.4511.165.2016.2.TW
z 13 stycznia 2017 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2015 r., poz. 613, z późn. zm.) oraz § 5 pkt 4 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 22 kwietnia 2015 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2015 r., poz. 643) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działający w imieniu Ministra Rozwoju i Finansów stwierdza, że stanowisko Pana, reprezentowanego przez pełnomocnika – Pana, przedstawione we wniosku z dnia 25 października 2015 r. (data wpływu 31 października 2016 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie zasad opodatkowania dochodów uzyskanych w związku z udzielaniem pożyczki – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 31 października 2016 r. został złożony ww. wniosek – uzupełniony w dniu 13 grudnia 2016 r. o dodatkową opłatę oraz w dniu 2 stycznia 2017 r. o adres ePUAP – o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie zasad opodatkowania dochodów uzyskanych w związku z udzielaniem pożyczki.

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe.

Wnioskodawca prowadzi działalność gospodarczą pod firmą A. Firma Wnioskodawcy jest zarejestrowana w Polsce, a Wnioskodawca jest czynnym podatnikiem podatku VAT. Przedmiotem działalności gospodarczej jest m.in. działalność związana z usługami finansowymi dotyczącymi przede wszystkim udzielania kredytów przez instytucje objęte pośrednictwem pieniężnym, tj. udzielanie kredytów konsumpcyjnych, finansowanie handlu międzynarodowego, zapewnienie długoterminowego finansowania działalności przemysłowej, pożyczki pieniężne poza systemem bankowym, udzielanie kredytów mieszkaniowych przez specjalistyczne instytucje, nieprzyjmujące depozytów, udzielanie pożyczek pod zastaw (np. działalność lombardów). Wnioskodawca zamierza udzielić pożyczki innemu przedsiębiorcy, prowadzącemu działalność gospodarczą w formie spółki z o.o. Przedmiotem umowy miałaby być kwota pożyczki, którą Wnioskodawca pożyczy spółce z o.o. na następujących warunkach:

1. pożyczkodawca (Wnioskodawca) pożycza spółce z o.o. (Pożyczkobiorcy) kwotę z góry ustaloną i wpisaną w umowie pożyczki,
2. umowa pożyczki zostaje zawarta na czas określony,
3. po upływie okresu kredytowania wskazanego w umowie pożyczki jako okres, na który umowa zostaje zawarta Pożyczkobiorca zwróci całą kwotę pożyczoną wraz z odsetkami umownymi od udzielonej kwoty pożyczki w wysokości określonej w umowie jako % od kwoty pożyczonej,
4. pożyczka zostaje udzielona przez strony w ramach prowadzonej przez nie działalności gospodarczej, przy czym żadna ze stron na dzień złożenia wniosku nie zajmuje się stale i zawodowo udzielaniem pożyczek, a samo udzielenie pożyczki przez Wnioskodawcę nastąpi po raz pierwszy w ramach prowadzonej przez niego działalności gospodarczej,
5. umowa ma odpłatny charakter i co istotne, udzielając pożyczki Wnioskodawca będzie niewątpliwie działał w charakterze podatnika VAT.
   
   

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie dotyczące podatku dochodowego od osób fizycznych.

Czy przychód Wnioskodawcy uzyskany z odsetek od pożyczki należy zakwalifikować do przychodu z kapitałów pieniężnych, o którym stanowi art. 17 ust. 1 pkt 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, czy też jako przychód z prowadzonej działalności gospodarczej, o którym mówi art. 14 ust. 3 pkt 2 ustawy o PIT?

Zdaniem Wnioskodawcy, przyjęta na gruncie przepisów ustawy o PIT zasada cedularności umożliwia zakwalifikowanie otrzymanych odsetek bądź w ramach źródła „kapitały pieniężne” (art. 17 ust. 1 pkt 1 ustawy o PIT), bądź jako przychód z prowadzonej działalności gospodarczej (art. 14 ust. 3 pkt 2 ustawy o PIT).

Zgodnie ze stanowiskiem organów podatkowych, kryterium kwalifikacji takiego przychodu jest zakres działalności, co w praktyce oznacza, że jeżeli podatnik zgłosił do ewidencji lub odpowiedniego rejestru działalności w zakresie udzielania pożyczek (zgodnie z PKD np. pozostałe pośrednictwo finansowe), wówczas otrzymane przez niego odsetki są przychodem z działalności gospodarczej. Tym samym, zdaniem Wnioskodawcy, w zaistniałym stanie faktycznym przychód wynikający z otrzymanych odsetek umownych Wnioskodawca będzie mógł zaliczyć jako przychód z prowadzonej działalności gospodarczej zgodnie z art. 14 ust. 3 pkt 2 ustawy o PIT.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

Zgodnie z art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2016 r., poz. 2032, z późn. zm.): opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

Ustawa o podatku dochodowym od osób fizycznych wyraźnie rozróżnia źródła przychodów oraz sposób opodatkowania dochodów z poszczególnych źródeł. Stosownie do art. 10 ust. 1 pkt 3 i 7 ww. ustawy, odrębnymi źródłami przychodów są:

• pozarolnicza działalność gospodarcza (pkt 3),
• kapitały pieniężne i prawa majątkowe, w tym odpłatne zbycie praw majątkowych innych niż wymienione w pkt 8 lit. a)-c) (pkt 7).
  
  

Pojęcie działalności gospodarczej zostało zdefiniowane w art. 5a pkt 6 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Zgodnie z tym przepisem: ilekroć w ustawie jest mowa o działalności gospodarczej albo pozarolniczej działalności gospodarczej oznacza to działalność zarobkową:

1. wytwórczą, budowlaną, handlowa, usługową,
2. polegająca na poszukiwaniu, rozpoznawaniu i wydobywaniu kopalin ze złóż,
3. polegająca na wykorzystywaniu rzeczy oraz wartości niematerialnych i prawnych

– prowadzoną we własnym imieniu bez względu na jej rezultat, w sposób zorganizowany i ciągły, z której uzyskane przychody nie są zaliczane do innych przychodów ze źródeł wymienionych w art. 10 ust. 1, 2 i 4-9.

Literalna wykładnia tego przepisu wskazuje, że jest to działalność zarobkowa, czyli służąca osiąganiu zysków, wykonywana w sposób zorganizowany i ciągły, co oznacza, że jest to działalność przygotowana i uporządkowana oraz ma charakter powtarzalny.

Jak stanowi art. 14 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych: za przychód z działalności, o której mowa w art. 10 ust. 1 pkt 3, uważa się kwoty należne, choćby nie zostały faktycznie otrzymane, po wyłączeniu wartości zwróconych towarów, udzielonych bonifikat i skont. U podatników dokonujących sprzedaży towarów i usług opodatkowanych podatkiem od towarów i usług za przychód z tej sprzedaży uważa się przychód pomniejszony o należny podatek od towarów i usług.

Zauważyć jednakże należy, że w myśl art. 14 ust. 3 pkt 2 ww. ustawy: do przychodów, o których mowa w ust. 1 i 2, nie zalicza się kwot naliczonych, lecz nieotrzymanych odsetek od należności, w tym również od udzielonych pożyczek.

Zgodnie natomiast z art. 17 ust. 1 pkt 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych: za przychody z kapitałów pieniężnych uważa się odsetki od pożyczek.

W myśl art. 30a ust. 1 pkt 1 ww. ustawy: od uzyskanych dochodów (przychodów) z odsetek od pożyczek, z wyjątkiem gdy udzielanie pożyczek jest przedmiotem działalności gospodarczej, pobiera się 19% zryczałtowany podatek dochodowy, z zastrzeżeniem art. 52a.

Z powyższego wynika, że odsetki od udzielanych pożyczek mogą stanowić zarówno przychód ze źródła pozarolnicza działalność gospodarcza, jak i kapitały pieniężne. Jednakże nie istnieje w tym względzie dowolność wyboru źródła przychodów, z którego dochody podlegać będą opodatkowaniu. W sytuacji bowiem gdy udzielanie pożyczek jest przedmiotem działalności gospodarczej, to winny one zostać zaliczone do tego źródła przychodów, a nie do przychodów z kapitałów pieniężnych.

Jak wskazał Wnioskodawca, przedmiotem prowadzonej przez niego działalności gospodarczej jest m.in. działalność związana z usługami finansowymi dotyczącymi przede wszystkim udzielania kredytów przez instytucje objęte pośrednictwem pieniężnym, tj. udzielanie kredytów konsumpcyjnych, finansowanie handlu międzynarodowego, zapewnienie długoterminowego finansowania działalności przemysłowej, pożyczki pieniężne poza systemem bankowym, udzielanie kredytów mieszkaniowych przez specjalistyczne instytucje, nieprzyjmujące depozytów, udzielanie pożyczek pod zastaw (np. działalność lombardów).

Zainteresowany planuje udzielić pożyczki innemu przedsiębiorcy, co – zgodnie z umową – nastąpi w ramach prowadzonej przez niego działalności gospodarczej i będzie miało charakter zarobkowy – Zainteresowany oczekuje zwrotu kwoty pożyczki wraz z odsetkami.

W takiej też sytuacji, skoro udzielanie pożyczek jest przedmiotem prowadzonej przez Wnioskodawcę działalności gospodarczej, to otrzymane przez Wnioskodawcę odsetki należy kwalifikować do przychodu z działalności gospodarczej, co jest zgodne z dyspozycją zawartą w art. 14 ust. 3 pkt 2 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Reasumując – przychód Wnioskodawcy uzyskany z odsetek od pożyczki należy zakwalifikować do przychodu z prowadzonej działalności gospodarczej, a nie do przychodu z kapitałów pieniężnych.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Organ informuje, że wniosek w części dotyczącej podatku od towarów i usług został rozstrzygnięty odrębnym pismem.

Z kolei organem właściwym do rozstrzygnięcia wniosku w części dotyczącej podatku od czynności cywilnoprawnych jest Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację – w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2016 r., poz. 718, z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy). Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Izba Administracji Skarbowej w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.