Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Bydgoszczy
0461-ITPP2.4512.801.2016.1.RS
z 14 grudnia 2016 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2015 r., poz. 613, z późn. zm.) oraz § 6 pkt 1 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 22 kwietnia 2015 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2015 r., poz. 643) Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy działający w imieniu Ministra Rozwoju i Finansów stwierdza, że stanowisko - przedstawione we wniosku z dnia 27 października 2016 r. (data wpływu 31 października 2016 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego w zakresie podatku od towarów i usług dotyczący sposobu przeliczenia kwoty zaliczki wyrażonej w walucie obcej w fakturach za częściowe wykonanie robót - jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 31 października 2016 r. został złożony ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie sposobu przeliczenia kwoty zaliczki wyrażonej w walucie obcej w fakturach za częściowe wykonanie robót.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny.

Wnioskodawca w ramach prowadzonej działalności gospodarczej dokonuje dostawy towarów i świadczenia usług m. in. na rzecz podmiotów zagranicznych mających siedzibę na terytorium państw członkowskich Unii Europejskiej, tj. dokonuje wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów (dalej jako: „WDT"). W związku z dokonywanymi transakcjami zdarzają się sytuacje, w których już po wystawieniu faktury VAT w walucie obcej konieczne jest ich skorygowanie, z powodu zmiany kwoty wykazanej na fakturze. Korekty wynikają m. in. z uznania reklamacji z powodu, np. uszkodzenia towaru w trakcie transportu, skorzystania z przydzielonego kontrahentowi rabatu, zwrotu towaru czy błędu rachunkowego. W takich sytuacjach, w zależności od powodu z jakiego została wystawiona faktura korygująca, Wnioskodawca ujmuje korekty na bieżąco albo wstecz. Jednakże w obu ww. przypadkach dokonuje przeliczenia wykazanej na korekcie kwoty po kursie historycznym, tj. kursie, który był stosowany przy fakturze pierwotnej, tj. kursie średnim danej waluty obcej ogłoszonym przez Narodowy Bank Polski na ostatni dzień roboczy poprzedzający dzień powstania obowiązku podatkowego, albo gdy faktura pierwotna była wystawiona przed powstaniem obowiązku podatkowego to wówczas stosuje kurs średni danej waluty obcej ogłoszony przez Narodowy Bank Polski na ostatni dzień roboczy poprzedzający dzień wystawienia faktury.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie.

Po jakim kursie walut należy przeliczać kwoty wykazane na fakturze korygującej?

Zdaniem Wnioskodawcy, dokonując korekty faktur VAT, niezależnie od jej przyczyny, a w związku z tym niezależnie od tego, czy korekta ujmowana jest na bieżąco, czy też jest dokonywana wstecz, w celu przeliczenia waluty obcej na złoty, należy stosować kurs historyczny, tj. ten sam kurs waluty, który stosował do faktury pierwotnej.

Zgodnie z art. 31a ust. 1 ustawy o VAT, w przypadku, gdy kwoty stosowane do określenia podstawy opodatkowania są określone w walucie obcej, przeliczenia na złote dokonuje się według kursu średniego danej waluty obcej ogłoszonego przez Narodowy Bank Polski na ostatni dzień roboczy poprzedzający dzień powstania obowiązku podatkowego.

Z kolei jak stanowi art. 31a ust. 2 ustawy o VAT, w przypadku, gdy podatnik wystawia fakturę przed powstaniem obowiązku podatkowego, a kwoty stosowane do określenia podstawy opodatkowania są określone na tej fakturze w walucie obcej, przeliczenia na złote dokonuje się według kursu średniego danej waluty obcej ogłoszonego przez Narodowy Bank Polski na ostatni dzień roboczy poprzedzający dzień wystawienia faktury.

Należy podkreślić, że art. 31a ust. 1 ustawy o VAT, dotyczy w szczególności przypadków, w których podatnik wystawia faktury dokumentujące dostawę towarów i wykonanie usługi w walucie obcej. Z kolei w ust. 2 tegoż przepisu, ustawodawca we właściwy sposób odniósł się także do przypadków, w których podatnik, zgodnie ze stosownymi regulacjami, może wystawić fakturę przed powstaniem obowiązku podatkowego i wystawi ją w przewidzianym prawem terminie. W świetle powyższego, w ocenie Wnioskodawcy, zasady określone w ww. przepisie, z uwagi na brak szczególnych regulacji dotyczących faktur korygujących należy w drodze analogii stosować również do sposobów przeliczania na złote kwoty określonej na fakturach korygujących w walucie obcej. Nadto należy wskazać, że ustawa o podatku od towarów i usług, w art. 2 pkt 31 zawiera bardzo ogólną definicję faktury, określając że jest to dokument w formie papierowej lub w formie elektronicznej zawierający dane wymagane ustawą i przepisami wydanymi na jej podstawie. W takim znaczeniu pod pojęciem faktury można, zdaniem Wnioskodawcy, rozumieć zarówno fakturę pierwotną oraz fakturę korygującą, a w związku z tym regulacje określone w art. 31a ust. 1 i 2 ustawy o VAT dotyczące stosowania, celem przeliczenia kwoty stosowanej do określenia podstawy opodatkowania z waluty obcej na złoty, kursu średniego danej waluty obcej ogłoszony przez Narodowy Bank Polski na ostatni dzień roboczy poprzedzający dzień powstania obowiązku podatkowego albo poprzedzający dzień wystawienia faktury, można stosować również w odniesieniu do faktur korygujących.

W związku z powyższym przy wystawianiu faktur korygujących powinien być stosowany kurs historyczny, tj. kurs z dnia poprzedzającego dzień wystawienia faktury pierwotnej. Wynika to z faktu, że faktury korygujące powodują zmianę wysokości obrotu i kwot podatku wykazanych w fakturze pierwotnej. Faktura korygująca nie jest dokumentem samodzielnym, ponieważ wystawia się ją wyłącznie w celu korekty danych na fakturze pierwotnej. Zastosowanie innego kursu wymiany walut niż z faktury pierwotnej powodowałoby powstanie różnic kursowych w korygowanych wartościach, co w konsekwencji byłoby sprzeczne z zasadami określania i korygowania obrotu.

Nadto należy przy tym nadmienić, że gdyby przyjąć odmienną wykładnię ww. przepisów mogłoby to doprowadzić do dwojakiej sytuacji, tj. z jednej strony podatnicy na skutek wystawienia faktury korygującej i zastosowania kursu bieżącego, tj. kursu z dnia poprzedzającego dzień wystawienia korekty byliby zobowiązani do zapłaty wyższej, niż pierwotnie określonej kwoty podatku, bądź też z drugiej strony podatnikom przysługiwałaby większa kwota podatku do zwrotu. Należy podkreślić, że obie ww. hipotetyczne sytuacje mogłyby przyczynić się do świadomych i celowych nieprawidłowości oraz manewrowania transakcjami handlowymi. Sytuacja taka stoi w sprzeczności z fundamentalną zasadą funkcjonowania VAT jaką jest zasada neutralności. Zgodnie z tą zasadą neutralność VAT dla podatnika jest rozumiana jako stosowanie podatku od towarów i usług na wszystkich etapach obrotu gospodarczego, z równoczesnym prawem do potrącenia podatku zawartego w poprzedniej fazie obrotu. Neutralność podatku wyraża się tym, że poprzez realizację prawa do odliczenia podatku naliczonego podatnik nie ponosi faktycznie ciężaru tego podatku. W świetle tej zasady podatek powinien być niedostrzegalny ekonomicznie (neutralny) dla przedsiębiorcy, który nie jest ostatecznym konsumentem towaru lub usługi. Oznacza to, że podmiot, który nie „zużywa" danego towaru lub usługi, a jedynie odsprzedaje dalej te dobra, nie powinien ponosić ciężaru ekonomicznego podatku. Stanowisko zaprezentowane przez Wnioskodawcę zostało potwierdzone przez Naczelny Sąd Administracyjny, który w wyroku z dnia 22 lutego 2007 r., sygn. akt I FSK 47/06 zważył, że przy przeliczaniu wartości faktury korygującej na złote zastosować należy kurs waluty z dnia powstania obowiązku podatkowego z tytułu (...). Z reguły będzie to dzień wystawienia faktury pierwotnej (a nie korygującej). (...) przyjęcie do przeliczenia kursu z dnia wystawienia faktury korygującej - przy założeniu jego zmiennego charakteru - mogłoby prowadzić do absurdalnych sytuacji, w których kwota korekty (przynajmniej teoretycznie) przewyższałaby wartość z faktury pierwotnej, lub miałaby w stosunku do niej wartość „groszową".

W przedmiotowym zakresie wypowiedział się również Pierwszy Urząd Skarbowy w Radomiu, który w postanowieniu w sprawie interpretacji prawa podatkowego z dnia 12 lipca 2007 r., znak: 1424/1120/443/24/2007/IW stanął na stanowisku, że „kurs zastosowany do przeliczenia waluty obcej wykazanej na fakturze pierwotnej powinien mieć zastosowanie również do przeliczania kwot wyrażonych w walucie obcej na fakturach korygujących. (...) Późniejsze wystawienie faktury korygującej, która jedynie modyfikuje dane wykazane w fakturze pierwotnej, nie może mieć wpływu na zmianę zastosowanego uprzednio i prawidłowo przyjętego kursu przeliczenia waluty obcej. Za powyższym rozwiązaniem przemawia ponadto fakt, iż zastosowanie odmiennych kursów waluty obcej, według których następuje przeliczenie na złote, kwot wykazanych w fakturze pierwotnej i fakturze korygującej, doprowadziłoby do powstania ujemnych lub dodatnich różnic kursowych wpływających na kwotę ostatecznie rozliczonego podatku od towarów i usług. Różnice kursowe powinny być natomiast neutralne dla rozliczenia podatku od towarów i usług, ponieważ nie wpływają one na wysokość podstawy opodatkowania." Z kolei Naczelnik Opolskiego Urzędu Skarbowego w interpretacji indywidualnej z dnia 2 sierpnia 2007 r., nr PP/443-49-1-GK/07 uznał, że „faktura korygująca odnosi się zawsze do faktury pierwotnej dokumentującej konkretne zdarzenie gospodarcze. Zatem w opinii tut. organu podatkowego (...) należy interpretować w ten sposób, iż przeliczenia waluty obcej dokonuje się przy zastosowaniu kursu faktury, do której odnosi się faktura korygująca, tj. stosując kurs, jaki winien być zastosowany przy przeliczeniu faktury pierwotnej".

W konsekwencji tego, Wnioskodawca dokonując korekty faktur VAT, niezależnie od jej przyczyny, a w związku z tym niezależnie od tego, czy korekta ujmowana jest na bieżąco, czy też jest dokonywana wstecz, w celu przeliczenia waluty obcej na złoty powinien stosować kurs historyczny, tj. ten sam kurs waluty, który był stosowany do faktury pierwotnej.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest nieprawidłowe.

Stosownie do dyspozycji art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2016 r., poz. 710, z późn. zm.), opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

W myśl art. 7 ust. 1 ustawy, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (...).

Na podstawie art. 29a ust. 1 ustawy, podstawą opodatkowania, z zastrzeżeniem ust. 2-5, art. 30a-30c, art. 32, art. 119 oraz art. 120 ust. 4 i 5, jest wszystko, co stanowi zapłatę, którą dokonujący dostawy towarów lub usługodawca otrzymał lub ma otrzymać z tytułu sprzedaży od nabywcy, usługobiorcy lub osoby trzeciej, włącznie z otrzymanymi dotacjami, subwencjami i innymi dopłatami o podobnym charakterze mającymi bezpośredni wpływ na cenę towarów dostarczanych lub usług świadczonych przez podatnika.

Na podstawie art. 29a ust. 10 ustawy, podstawę opodatkowania, z zastrzeżeniem ust. 13, obniża się o:

1. kwoty udzielonych po dokonaniu sprzedaży opustów i obniżek cen;
2. wartość zwróconych towarów i opakowań, z zastrzeżeniem ust. 11 i 12;
3. zwróconą nabywcy całość lub część zapłaty otrzymaną przed dokonaniem sprzedaży, jeżeli do niej nie doszło;
4. wartość zwróconych kwot dotacji, subwencji i innych dopłat o podobnym charakterze, o których mowa w ust. 1.

Zgodnie z treścią art. 29a ust. 13 ustawy, w przypadkach, o których mowa w ust. 10 pkt 1-3, obniżenia podstawy opodatkowania, w stosunku do podstawy określonej w wystawionej fakturze z wykazanym podatkiem, dokonuje się pod warunkiem posiadania przez podatnika, uzyskanego przed upływem terminu do złożenia deklaracji podatkowej za dany okres rozliczeniowy, w którym nabywca towaru lub usługobiorca otrzymał fakturę korygującą, potwierdzenia otrzymania faktury korygującej przez nabywcę towaru lub usługobiorcę, dla którego wystawiono fakturę. Uzyskanie potwierdzenia otrzymania przez nabywcę towaru lub usługobiorcę faktury korygującej po terminie złożenia deklaracji podatkowej za dany okres rozliczeniowy uprawnia podatnika do uwzględnienia faktury korygującej za okres rozliczeniowy, w którym potwierdzenie to uzyskano.

Przepis ust. 13 stosuje się odpowiednio w przypadku stwierdzenia pomyłki w kwocie podatku na fakturze i wystawienia faktury korygującej do faktury, w której wykazano kwotę podatku wyższą niż należna (art. 29a ust. 14 ustawy).

Zgodnie z art. 29a ust. 15 ustawy, warunku posiadania przez podatnika potwierdzenia otrzymania faktury korygującej przez nabywcę towaru lub usługobiorcę nie stosuje się w przypadku:

1. eksportu towarów i wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów;
2. dostawy towarów i świadczenia usług, dla których miejsce opodatkowania znajduje się poza terytorium kraju;
3. sprzedaży: energii elektrycznej, cieplnej lub chłodniczej, gazu przewodowego, usług telekomunikacyjnych oraz usług wymienionych w poz. 140-153, 174 i 175 załącznika nr 3 do ustawy.

W myśl art. 31a ust. 1 ustawy, w przypadku gdy kwoty stosowane do określenia podstawy opodatkowania są określone w walucie obcej, przeliczenia na złote dokonuje się według kursu średniego danej waluty obcej ogłoszonego przez Narodowy Bank Polski na ostatni dzień roboczy poprzedzający dzień powstania obowiązku podatkowego. Podatnik może wybrać sposób przeliczania tych kwot na złote według ostatniego kursu wymiany opublikowanego przez Europejski Bank Centralny na ostatni dzień poprzedzający dzień powstania obowiązku podatkowego; w takim przypadku waluty inne niż euro przelicza się z zastosowaniem kursu wymiany każdej z nich względem euro.

Jak stanowi ust. 2 ww. artykułu, w przypadku gdy podatnik wystawia fakturę przed powstaniem obowiązku podatkowego, a kwoty stosowane do określenia podstawy opodatkowania są określone na tej fakturze w walucie obcej, przeliczenia na złote dokonuje się według kursu średniego danej waluty obcej ogłoszonego przez Narodowy Bank Polski na ostatni dzień roboczy poprzedzający dzień wystawienia faktury. Przepis ust. 1 zdanie drugie stosuje się odpowiednio.

Zgodnie z art. 106b ust. 1 ustawy, podatnik jest obowiązany wystawić fakturę dokumentującą:

1. sprzedaż, a także dostawę towarów i świadczenie usług, o których mowa w art. 106a pkt 2, dokonywane przez niego na rzecz innego podatnika podatku, podatku od wartości dodanej lub podatku o podobnym charakterze lub na rzecz osoby prawnej niebędącej podatnikiem;
2. sprzedaż wysyłkową z terytorium kraju i sprzedaż wysyłkową na terytorium kraju na rzecz podmiotu innego niż wskazany w pkt 1;
3. wewnątrzwspólnotową dostawę towarów na rzecz podmiotu innego niż wskazany w pkt 1;
4. otrzymanie przez niego całości lub części zapłaty przed dokonaniem czynności, o których mowa w pkt 1 i 2, z wyjątkiem przypadku, gdy zapłata dotyczy wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów lub czynności, dla których obowiązek podatkowy powstaje zgodnie z art. 19a ust. 5 pkt 4.

W myśl art. 106j ust. 1 ustawy, w przypadku gdy po wystawieniu faktury:

1. udzielono obniżki ceny w formie rabatu, o której mowa w art. 29a ust. 7 pkt 1,
2. udzielono opustów i obniżek cen, o których mowa w art. 29a ust. 10 pkt 1,
3. dokonano zwrotu podatnikowi towarów i opakowań,
4. dokonano zwrotu nabywcy całości lub części zapłaty, o której mowa w art. 106b ust. 1 pkt 4,
5. podwyższono cenę lub stwierdzono pomyłkę w cenie, stawce, kwocie podatku lub w jakiejkolwiek innej pozycji faktury

• podatnik wystawia fakturę korygującą.

Faktury korygujące można podzielić na te, które powodują zmniejszenie obrotu i kwoty podatku należnego oraz na te, które wywołują skutki odwrotne, tj. ich podwyższenie.

W ramach powyższego rozróżnienia faktury korygujące można również podzielić ze względu na przyczynę ich wystawienia. Sposób rozliczenia wystawionych przez sprzedawcę faktur korygujących, w sytuacji, gdy korekta powoduje podwyższenie podatku należnego, uzależniony jest od przyczyn, które spowodowały konieczność wystawienia danej faktury, tj. może ona być wystawiona:

• w celu naprawienia błędu, który spowodował zaniżenie kwoty podatku wykazanego w pierwotnej fakturze (np. niewłaściwa stawka podatku, błąd rachunkowy, zaniżenie wartości sprzedaży), lub
• z powodu innych przyczyn, np. podwyższenia ceny sprzedaży.

W pierwszym przypadku, który powoduje zaniżenie zobowiązania podatkowego za dany okres rozliczeniowy w wyniku wykazania zbyt małego podatku należnego, sprzedawca poprawiając swój błąd poprzez wystawienie faktury korygującej, winien rozliczyć tą fakturę korygującą w rozliczeniu za okres, w którym powstał obowiązek podatkowy. W drugim zaś przypadku, gdy faktura korygująca wystawiana jest zasadniczo z powodu okoliczności, które zaistniały po dokonaniu pierwotnej sprzedaży, winien wykazać ją za okres rozliczeniowy, w którym została wystawiona.

Analiza przedstawionego stanu faktycznego oraz powołanych przepisów ustawy o podatku od towarów i usług prowadzi do stwierdzenia, że w sytuacji, gdy przyczyna korekty istniała w momencie wystawienia faktury pierwotnej a Wnioskodawca rozliczył korektę faktury w deklaracji za okres, w którym została rozliczona faktura pierwotna, winien dokonać przeliczenia na złote kwot wykazanych na fakturze korygującej wystawionej w walucie obcej według kursu średniego danej waluty obcej ogłoszonego przez Narodowy Bank Polski na ostatni dzień roboczy poprzedzający dzień powstania obowiązku podatkowego lub według ostatniego kursu wymiany opublikowanego przez Europejski Bank Centralny na ostatni dzień poprzedzający dzień powstania obowiązku podatkowego. Natomiast w przypadku, gdy przyczyna korekty nie istniała w momencie wystawienia faktury pierwotnej, korekta faktury winna być rozliczona w momencie jej wystawienia, Wnioskodawca winien dokonać przeliczenia na złote kwot wykazanych na fakturze korygującej wystawionej w walucie obcej według kursu średniego danej waluty obcej ogłoszonego przez Narodowy Bank Polski na ostatni dzień roboczy poprzedzający dzień wystawienia faktury korygującej lub według ostatniego kursu wymiany opublikowanego przez Europejski Bank Centralny na ostatni dzień poprzedzający dzień wystawienia faktury korygującej.

Powyższe stanowisko potwierdza prawomocny wyrok Wojewódzkiego Sadu Administracyjnego w Gdańsku z dnia 5 stycznia 2016 r., sygn. akt I SA/Gd 1310/15.

Odnosząc się do powołanego przez Wnioskodawcę wyroku Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia 22 lutego 2007 r., sygn. akt I FSK 47/06 należy wskazać, że zapadł on w innym stanie prawnym niż obecnie obowiązujący. Również w innym stanie prawnym zostały wydane postanowienia: Naczelnika Pierwszego Urzędu Skarbowego w Radomiu z dnia 12 lipca 2007 r. nr 1424/1120/443/24/2007/IW oraz Naczelnika Opolskiego Urzędu Skarbowego z dnia 2 sierpnia 2007 r. nr PP/443-49-1-GK/07. W związku z tym ww. rozstrzygnięcia nie mogą mieć wpływu na rozstrzygniecie zawarte w niniejszej interpretacji.

Ponadto wskazuje się, że interpretacja została wydana na podstawie przedstawionego we wniosku stanu faktycznego, co oznacza, że w przypadku, gdy w toku postępowania podatkowego, kontroli podatkowej, bądź skarbowej zostanie określony odmienny stan faktyczny, interpretacja nie wywoła w tym zakresie skutków prawnych.

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia.

Tutejszy organ informuje, że zgodnie z art. 14na pkt 2 ustawy Ordynacja podatkowa, przepisów art. 14k-14n dotyczących ochrony prawnej wynikającej z zastosowania się Wnioskodawcy do otrzymanej interpretacji nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe przedstawione we wniosku stanowią element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy o podatku od towarów i usług, tj. czynności dokonanych w ramach transakcji, które pomimo spełnienia warunków formalnych ustanowionych w przepisach ustawy, miały zasadniczo na celu osiągnięcie korzyści podatkowych, których przyznanie byłoby sprzeczne z celem, któremu służą te przepisy.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Olsztynie, ul. Emilii Plater I, 10-562 Olsztyn, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2016 r., poz. 718, z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy). Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej, może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Administracji Skarbowej w Bydgoszczy Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Toruniu, ul. Św. Jakuba 20, 87-100 Toruń.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.