Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Bydgoszczy
0461-ITPB1.4511.939.2016.1.HD
z 22 grudnia 2016 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2015 r., poz. 613 ze zm.) oraz § 5 pkt 1 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 22 kwietnia 2015 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2015 r., poz. 643), Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy, działający w imieniu Ministra Rozwoju i Finansów stwierdza, że stanowisko – przedstawione we wniosku z dnia 18 listopada 2016 r. (data wpływu 21 listopada 2016 r.), uzupełnionym w dniu 20 grudnia 2016 r., o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie ustalenia podstawy opodatkowania przy świadczeniu usług pośrednictwa handlowego w oparciu o model zwany dropshippingiem – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 21 listopada 2016 r. wpłynął ww. wniosek o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie ustalenia podstawy opodatkowania przy świadczeniu usług pośrednictwa handlowego w oparciu o model zwany dropshippingiem.

W uzupełnieniu wniosku doprecyzowano pytanie i własne stanowisko w sprawie.

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe.

Wnioskodawczyni planuje rozpocząć sprzedaż internetową w modelu dropshippingu. Sprzedaż ta polega na przeniesieniu wysyłki towaru na dostawcę i prowadzona jest w formie pośrednictwa handlowego, zarówno w sklepie internetowym, jak i przez aukcje internetowe.

Rolą Wnioskodawczyni – sprzedawcy byłoby zbieranie zamówień, inkasowanie wpływów pieniężnych w postaci przelewów bankowych oraz przesyłanie zamówienia do dostawcy oraz zapłaty za nie w formie przelewu/płatności kartą na rachunek producenta/dostawcy, który znajduje się na terytorium kraju trzeciego (spoza obszaru Unii Europejskiej).

Wnioskodawczyni podkreśla, że to dostawca, a nie sprzedawca realizuje przesyłkę do klienta.

Cały proces wygląda następująco:

1. Sprzedawca wystawia towar na sprzedaż na aukcji internetowej lub w sklepie internetowym. Przy czym podkreśla w regulaminie, że nie jest posiadaczem tego towaru, tylko zajmuje się pośrednictwem, polegającym na zamówieniu danego towaru bezpośrednio u producenta/dostawcy. Wszelkie opłaty celne związane ze sprawdzeniem towaru i wprowadzeniem w obieg ponosi zatem jego bezpośredni importer, czyli osoba kupująca/zlecająca zakup.
2. Klient zamawia towar i przelewa na konto firmowe Wnioskodawczyni ustaloną kwotę, np. 1.100 zł (faktyczna cena tego towaru u producenta wynosi 1.000 zł, przy czym 100 zł to marża Wnioskodawczyni za organizację zlecenia).
3. Wnioskodawczyni zamawia towar za kwotę 1.000 zł, 100 zł pozostaje u niej.
4. Producent/dostawca z Azji wysyła towar bezpośrednio do klienta – wszystkie faktury, rachunki są wystawiane przez niego. Wnioskodawczyni wystawia mu rachunek za swoją marżę (klientowi), czyli wspominane 100 zł. Wnioskodawczyni nie otrzymuje od producenta/dostawcy żadnych rachunków ani faktur.
5. Zamówiony towar trafia do klienta.

Mimo, że klient przelewa sprzedawcy 1.100 zł, kupujący zamawia towar dla niego u producenta/dostawcy za 1.000 zł – zatem pozostaje mu tylko 100 zł. Identycznie wygląda na koncie bankowym – pozostaje przykładowo 100 zł.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie.

Co stanowi podstawę opodatkowania podatkiem dochodowym od osób fizycznych przy prowadzeniu pośrednictwa handlowego poprzez aukcje internetowe w oparciu o model logistyczny zwany dropshippingiem?

Zdaniem Wnioskodawczyni, podstawą opodatkowania modelu sprzedaży zwanego dropshippingiem będzie prowizja (marża) Wnioskodawczyni.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawczyni w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

Podstawową zasadą obowiązującą w przepisach ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (t.j. Dz. U. z 2016 r., poz. 2032) jest zasada powszechności opodatkowania, która wyrażona została w art. 9 ust. 1 tej ustawy. Zgodnie z jego treścią, opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

Ustawa o podatku dochodowym od osób fizycznych wyraźnie rozróżnia źródła przychodów oraz sposób opodatkowania dochodów z poszczególnych źródeł. Stosownie do przepisów tej ustawy odrębnym źródłem przychodów jest określona w art. 10 ust. 1 pkt 3 – pozarolnicza działalność gospodarcza.

Stosownie do treści art. 14 ust. 1 ww. ustawy za przychód z działalności, o której mowa w art. 10 ust. 1 pkt 3, uważa się kwoty należne, choćby nie zostały faktycznie otrzymane, po wyłączeniu wartości zwróconych towarów, udzielonych bonifikat i skont. U podatników dokonujących sprzedaży towarów i usług opodatkowanych podatkiem od towarów i usług za przychód z tej sprzedaży uważa się przychód pomniejszony o należny podatek od towarów i usług.

Na mocy art. 14 ust. 1c ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych za datę powstania przychodu, o którym mowa w ust. 1, uważa się, z zastrzeżeniem ust. 1e, 1h-1j i 1n-1p, dzień wydania rzeczy, zbycia prawa majątkowego lub wykonania usługi, albo częściowego wykonania usługi, nie później niż dzień:

1. wystawienia faktury albo
2. uregulowania należności.

Z informacji przedstawionych we wniosku wynika, że Wnioskodawczyni planuje rozpocząć sprzedaż internetową w modelu dropshippingu. Sprzedaż ta polega na przeniesieniu wysyłki towaru na dostawcę i prowadzona jest w formie pośrednictwa handlowego, zarówno w sklepie internetowym, jak i przez aukcje internetowe. Rolą Wnioskodawczyni – sprzedawcy byłoby zbieranie zamówień, inkasowanie wpływów pieniężnych w postaci przelewów bankowych oraz przesyłanie zamówienia do dostawcy oraz zapłaty za nie w formie przelewu/płatności kartą na rachunek producenta/dostawcy, który znajduje się na terytorium kraju trzeciego (spoza obszaru Unii Europejskiej). Przesyłkę do klienta będzie realizował dostawca.

Mając powyższe na względzie stwierdzić należy, że jeżeli w istocie Wnioskodawczyni w ramach prowadzonej działalności gospodarczej jedynie pośredniczy w sprzedaży towarów handlowych (nie dokonuje sprzedaży we własnym imieniu oraz nie jest ich właścicielem), to przychodem uzyskanym z tego tytułu jest wartość prowizji, którą stanowi różnica pomiędzy kwotą przelaną na konto bankowe Wnioskodawczyni od klienta, a kwotą przekazaną przez nią do dostawcy (właściciela towaru) tytułem poszczególnych transakcji.

W związku z powyższym stanowisko Wnioskodawczyni należy uznać za prawidłowe.

Końcowo wyjaśnić należy, że podstawę opodatkowania zgodnie z art. 26 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych stanowi (z zastrzeżeniem art. 29–30c, art. 30e i art. 30f) dochód ustalony zgodnie z art. 9, art. 24 ust. 1, 2, 3b–3e, 4–4e i 6 lub art. 24b ust. 1 i 2, lub art. 25, po odliczeniu kwot wynikających z tytułów wymienionych w tym przepisie.

Należy przy tym zastrzec, iż przy wydawaniu niniejszej interpretacji tutejszy organ dokonał wyłącznie analizy okoliczności podanych we wniosku. Tym samym, jeżeli przedstawione we wniosku zdarzenie przyszłe będzie różniło się od zdarzenia występującego w rzeczywistości, wówczas wydana interpretacja nie będzie chroniła Wnioskodawczyni w zakresie dotyczącym rzeczywiście zaistniałego zdarzenia przyszłego. Rolą postępowania w sprawie wydania indywidualnej interpretacji przepisów podatkowych nie jest bowiem ustalanie, czy przedstawione we wniosku zdarzenie przyszłe będzie zgodne ze stanem rzeczywistym. Ustalenie stanu rzeczywistego stanowi domenę ewentualnego postępowania podatkowego. To na podatniku ciąży obowiązek udowodnienia w toku tego postępowania okoliczności faktycznych, z których wywodzi on dla siebie korzystne skutki prawne.

Interpretacja – zgodnie z zakresem wniosku – dotyczy wyłącznie podatku dochodowego od osób fizycznych.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem.

Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gdańsku, Al. Zwycięstwa 16/17, 80-219 Gdańsk, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację – w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2016 r., poz. 718).

Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy). Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Administracji Skarbowej w Bydgoszczy Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Toruniu, 87-100 Toruń, ul. Św. Jakuba 20.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.