Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie
IPPP2/443-360/14-4/BH
z 8 lipca 2014 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2012 r. poz. 749 z późn. zm.) oraz § 7 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy - przedstawione we wniosku z dnia 15 kwietnia 2014 r. (data wpływu 18 kwietnia 2014 r.), uzupełnionym pismem z dnia 25 czerwca 2014 r. (data wpływu 26 czerwca 2014 r.) na wezwanie tut. Organu z dnia 18 czerwca 2014 r. doręczone Stronie 23 czerwca 2014 r., o wydanie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie prawa do odliczenia podatku VAT z tytułu importu towarów – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 18 kwietnia 2014 r. wpłynął ww. wniosek o wydanie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie prawa do odliczenia podatku VAT z tytułu importu towarów. Przedmiotowy wniosek został uzupełniony w dniu 25 czerwca 2014 r. na wezwanie tut. Organu z dnia 18 czerwca 2014 r. Nr IPPP2/443-360/14-2/BH.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny:

Spółka prowadzi na terytorium Rzeczypospolitej działalność gospodarczą polegającą na świadczeniu usług transportowych. Spółka jest czynnym podatnikiem VAT, który w związku z wykonywaniem czynności z prawem do odliczenia dokonuje rozliczenia naliczonego podatku od towarów i usług.

W ramach prowadzonej działalności, w listopadzie 2013 r., Spółka była przewoźnikiem towaru, tj. produktów kosmetycznych .

W dniu 22 listopada 2013 r. w Oddziale Celnym wszczęto procedurę tranzytu na podstawie karnetu TIR , w rezultacie zgłoszenia tranzytowego z terminem zakończenia do dnia 3 grudnia 2013 r. Na środek transportu nałożono jedno zamknięcie celne . Urzędem Celnym przeznaczenia był Oddział Celny Drogowy, natomiast odbiorcą towaru firma rosyjska - , a nadawcą firma belgijska . W niniejszej sprawie Spółka była przewoźnikiem towaru, tj. produktów kosmetycznych (66 palet o wadze brutto 17001 kg, wartość - 59.754,69 EUR). Na podstawie faktury wystawionej w dniu 20 listopada 2013 r. powyższy towar był objęty procedurą wywozu wg zgłoszenia celnego . W trakcie tranzytu na terytorium Polski, dnia 24 listopada 2013 r. doszło do kradzieży towaru wraz z naczepą . Kradzież została dokonana ze strzeżonego parkingu a sprawcy uruchomili pojazd znajdującym się w nim kluczykiem. O kradzieży została poinformowana Policja, która postanowieniem z 28 lutego 2014 roku umorzyła śledztwo z powodu niewykrycia sprawców przestępstwa. Zgodnie z informacją zamieszczoną w postanowieniu, pomimo umorzenia śledztwa sprawa nadal pozostaje w zainteresowaniu Policji i z chwilą uzyskania nowych pozytywnych informacji zostanie podjęta.

Dnia 11 grudnia 2013 r., Spółka zawiadomiła Urząd Celny (dalej: „Urząd”) o kradzieży towaru z naczepy , karnet TIR , która miała miejsce dnia 24 listopada 2013 r. Wraz z powyższą informacją Spółka zwróciła się do Urzędu o naliczenie należności podatkowych w związku z usunięciem towaru spod dozoru celnego. Urząd wszczął postępowanie dnia 11 grudnia 2013 r., na podstawie art. 165 § 1 i § 3 O.p.

Po przeprowadzeniu postępowania celnego, Naczelnik Urzędu Celnego w dniu 28 marca 2014 r. wydał decyzję administracyjną , określając kwotę należności wynikających z długu celnego w wysokości 0/0 dla usuniętego spod nadzoru celnego towaru, tj. produktów kosmetycznych marki (66 palet o wadze brutto 17001 kg, wartość - 59.754,69 EUR), na podstawie faktury wystawionej w dniu 20 listopada 2013 r. objętego procedurą tranzytu na podstawie karnetu TIR , w rezultacie zgłoszenia tranzytowego w stosunku do Spółki.

Dnia 28 marca 2014 r. Naczelnik Urzędu Celnego, działając m.in. na podstawie art. 34 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (tekst jedn. Dz. U. z 2011 r. Nr 177, poz. 1054 z późn. zm.) - dalej „ustawa o VAT” wydał decyzję , określającą kwotę podatku od towarów i usług należnego z tytułu importu towaru w postaci produktów kosmetycznych marki (66 palet o wadze brutto 17001 kg, wartość - 59.754,69 EUR) na podstawie faktury wystawionej w dniu 20 listopada 2013 r. objętego procedurą tranzytu na podstawie karnetu TIR (zgłoszenie tranzytowe , w wysokości 57.448,00 zł (słownie: pięćdziesiąt siedem tysięcy czterysta czterdzieści osiem zł i 00/100 zł).

W decyzji takiej organ wyraźnie stwierdził, i analiza poprawności nie jest przedmiotem niniejszego wniosku, że Spółka jest podatnikiem VAT z tytułu usunięcia towarów spod dozoru celnego a obowiązek podatkowy z tego tytułu powstał wraz z wystąpieniem zdarzenia, które spowodowało takie usunięcie - czyli 24 listopada 2013 roku. Niezwłocznie po otrzymaniu decyzji, w dniu 1 kwietnia 2014 r., Spółka spełniła zobowiązanie wynikające z powyższej decyzji, tj. zapłaciła całą kwotę podatku od towarów i usług wraz z naliczonymi odsetkami.

W uzupełnieniu do wniosku Spółka poinformowała, że krajem będącym miejscem nadania towaru była Belgia, natomiast krajem będącym przewidywanym miejscem przeznaczenia transportowanego towaru, objętego na terytorium Polski procedurą tranzytu, była Rosja. Pomimo, iż miejscem nadania towaru było terytorium Belgii i finalnie towar nie opuścił obszaru Unii Europejskiej, na terytorium kraju towar został objęty procedurą tranzytu. W konsekwencji fakt, że towar nie opuścił terytorium Unii Europejskiej, nie stanowi negatywnej przesłanki do stosowania regulacji ustawy o VAT, właściwej dla importu towarów. Organ podatkowy, w ramach postępowania dotyczącego decyzji Naczelnika Urzędu Celnego , w piśmie z dnia 28 kwietnia 2014 r. stwierdził, że: „Biorąc pod uwagę, zapis z art. 5 ust. 1 pkt 3 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług który stanowi, że opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlega import towarów oraz zapis art. 17 ust. 1 pkt 1 cyt. wyżej ustawy, który stanowi, iż podatnikiem są m.in. osoby prawne na których ciąży obowiązek uiszczenia cła, należy uznać iż postępowanie podatkowe pozostaje w związku z postępowaniem celnym, zaś osoba uznana za dłużnika celnego na podstawie wskazanych wyżej przepisów prawa staje się również podatnikiem podatków importowych. W świetle przytoczonego wyżej przepisu należy wskazać, że podatnikiem zobowiązanym do uiszczenia niniejszego zobowiązania podatkowego jest dłużnik w świetle przepisów Wspólnotowego Kodeksu Celnego, tj. Spółka.

Fakt, iż w sprawie mamy do czynienia z importem towaru, oraz że Wnioskodawca z tytułu tej czynności stał się podatnikiem podatku VAT, wynika wprost i bezpośrednio z importu towaru w postaci produktów decyzji Naczelnika Urzędu Celnego , wydanej dnia 28 marca 2014 r. , określającej kwotę podatku od towarów i usług należnego z tytułu kosmetycznych marki (66 palet o wadze brutto 17001 kg, wartość - 59.754,69 EUR), objętego procedurą tranzytu na podstawie karnetu TIR, w wysokości 57.448,00 zł (słownie: pięćdziesiąt siedem tysięcy czterysta czterdzieści osiem zł i 00/100 zł).

Uzasadnienie prawne statusu Wnioskodawcy jako importera według ustawy o VAT, znajduje się w art. 17 ust. 1 pkt 1 tej ustawy w związku z regulacjami prawa celnego i wynika z faktu usunięcia towaru spod dozoru celnego. Tak jak zostało wskazane we wniosku, wobec wydanej decyzji Naczelnika Urzędu Celnego (powołanej w tymże wniosku), przedmiotem pytania nie jest istnienie obowiązku podatkowego z tytułu importu towarów usuniętych spod dozoru celnego, a uprawnienie podatnika do rozliczenia podatku naliczonego determinowanego takim zdarzeniem, skoro zgodnie z decyzją organu podatkowego, obowiązek taki powstał. Dodatkowo należy podkreślić, że uczestnicząc w procesie transportu towaru objętego procedurą celną tranzytu, Wnioskodawca działał jako czynny podatnik VAT i wszelkie czynności podejmował w ramach prowadzonej działalności gospodarczej.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie:

Czy w związku z otrzymaną dnia 31 marca 2014 roku decyzją Naczelnika Urzędu Celnego , określającą zobowiązanie podatkowe w podatku od towarów i usług, oraz w związku ze spełnieniem świadczenia wraz z odsetkami przez Spółkę, w opisanych okolicznościach faktycznych Spółka może dokonać odliczenia całej kwoty podatku od towarów i usług naliczonego z powyższej decyzji realizując takie prawo w deklaracji za marzec 2014 roku?

Zdaniem Wnioskodawcy:

W związku z otrzymaną 31 marca 2014 roku decyzją Naczelnika Urzędu Celnego, określającą zobowiązanie podatkowe w podatku od towarów i usług, oraz w związku ze spełnieniem świadczenia wraz z odsetkami przez Spółkę, w opisanych okolicznościach faktycznych Spółka może dokonać odliczenia całej kwoty podatku od towarów i usług naliczonego z powyższej decyzji realizując takie prawo w deklaracji za marzec 2014 roku.

Na podstawie art. 86 ust. 10 ustawy o VAT, prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego powstaje w rozliczeniu za okres, w którym w odniesieniu do nabytych lub importowanych przez podatnika towarów i usług powstał obowiązek podatkowy. Jednocześnie w art. 86 ust. l0b pkt 1 ustawy o VAT zamieszczone zostało zastrzeżenie, w myśl którego prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego wynikającego z dokumentu celnego powstaje nie wcześniej niż w rozliczeniu za okres, w którym podatnik otrzymał dokument celny stanowiący źródło podatku naliczonego. Doprecyzować należy, że stosownie do regulacji art. 86 ust. 2 pkt 2 lit. a ustawy o VAT, w przypadku importu towarów kwotę podatku naliczonego stanowi kwota podatku wynikająca z dokumentu celnego. Jednocześnie w art. 86 ust. 10d pkt 2 ustawy o VAT zostało wskazane, że w przypadku decyzji, o których mowa w art. 33 ust. 2 i 3 oraz art. 34 ustawy o VAT prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego powstaje w rozliczeniu za okres, w którym podatnik otrzymał decyzję; obniżenie kwoty podatku należnego następuje pod warunkiem dokonania przez podatnika zapłaty podatku wynikającego z decyzji.

Oczywiście, aby VAT naliczony podlegał rozliczeniu musi on być powiązany z działalnością podatnika, który wykonuje ją jako czynny podatnik VAT.

Jak wynika z opisu stanu faktycznego, naliczony przez organ celny - decyzją skierowaną do podatnika (Spółki) - VAT od towarów usuniętych spod dozoru celnego ma bezpośredni związek z wykonywaniem, przez Spółkę jako czynnego podatnika VAT, czynności opodatkowanych tym podatkiem. Transport towarów jest bowiem podstawowym obszarem (przedmiotem) działalności Spółki, w tym transport na zlecenie towarów objętych procedurą tranzytu. Zaznaczyć trzeba, że prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego jest podstawowym i fundamentalnym prawem podatnika wynikającym z samej konstrukcji podatku od towarów i usług jako podatku od wartości dodanej. Podatnik może zostać pozbawiony tego prawa tylko w tych przypadkach, gdy wynika to wprost z obowiązujących przepisów podatkowych. Powinna być zatem preferowana taka wykładnia tych przepisów, która w jak najmniejszym stopniu prowadzi do ograniczenia prawa odliczenia podatku naliczonego. Jakakolwiek rozszerzająca interpretacja przepisów pozbawiających podatnika prawa do odliczenia podatku naliczonego wydaje się niedopuszczalna.

Również orzecznictwo ETS wskazuje na prymat, jeśli chodzi o ocenę prawa do odliczenia, kryterium związku z działalnością gospodarczą rozumianą szeroko (stanowiącą kompleks różnych czynności, również tych, które nie stanowią czynności opodatkowanych) nad związkiem z konkretną czynnością opodatkowaną. Jeśli dana czynność jest wykonywana w kontekście opodatkowanej działalności gospodarczej, to podatnikowi powinno przysługiwać prawo do odliczenia podatku naliczonego. Ważnym jest to, że w orzecznictwie jest wyraźnie wskazywane, że jeżeli państwo członkowskie nie skorzystało z prawa do ograniczenia uprawnienia do odliczenia podatku naliczonego, to utrata towarów w wyniku kradzieży nie skutkuje zakazem odliczenia VAT, jeżeli towary takie były związane z działalnością podatnika.

„Ustanowiony w dyrektywie VAT system odliczeń ma na celu całkowite uwolnienie przedsiębiorcy od ciężaru podatku VAT należnego bądź zapłaconego w ramach całej prowadzonej przez niego działalności gospodarczej. Wspólny system podatku VAT zapewnia zatem całkowitą neutralność obciążeń podatkowych w stosunku do działalności gospodarczej, bez względu na jej cel i rezultaty, pod warunkiem że ona sama podlega co do zasady opodatkowaniu podatkiem VAT” - wyrok TSUE z dnia 4 października 2012 r. C-550/01. Polski ustawodawca nie wprowadził stosownych regulacji ograniczających czy wyłączających prawo do odliczenia VAT w przypadku kradzieży towarów, gdy sprawca kradzieży nie został wykryty.

Prawo do odliczenia podatku naliczonego, w przypadku kradzieży towarów przeznaczonych do działalności opodatkowanej potwierdzają również polskie sądy (patrz np. wyrok NSA z dnia 14 października 2010 r. IFSK 1450/09) a nawet organy podatkowe (patrz np. interpretacja indywidualna Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach z dnia 28 lutego 2012 r. IBPP3/443-1270/11/PH - ta interpretacja odnosi się wprost do sytuacji usunięcia towarów spod dozoru celnego i prawa odliczenia VAT przez podatnika, który nie będąc uprzednio właścicielem towarów stał się podatnikiem VAT z tytułu importu takich towarów).

Skoro więc na Spółce spoczywa obowiązek podatkowy z tytułu importu towarów i były one w jej posiadaniu w związku z wykonywaniem czynności opodatkowanych VAT (w ramach działalności gospodarczej Spółki), to może ona dokonać rozliczenia podatku naliczonego definiowanego VAT należnym wynikającym z decyzji organu. Jednocześnie ze względu na to, że obowiązek podatkowy z tytułu takiego importu powstał w listopadzie 2013 roku, Spółka otrzymała decyzję organu 31 marca 2014 roku i dokonała zapłaty podatku 1 kwietnia 2014 roku, może dokonać rozliczenia takiego podatku naliczonego w deklaracji za miesiąc marzec 2014 roku. Zaznaczyć bowiem trzeba, że już w marcu zostały spełnione dwie podstawowe przesłanki wyznaczenia terminu odliczenia VAT: powstał obowiązek podatkowy (już wcześniej) i Spółka otrzymała decyzję organu (czyli dysponowała źródłem podatku naliczonego). Sama zapłata podatku wynikającego z decyzji nie kreuje terminu odliczenia VAT naliczonego, a jedynie stanowi warunek, który musi być spełniony przed realizacją uprawnienia do odliczenia (o czym świadczy treść regulacji: (obniżenie) „w rozliczeniu za okres, w którym podatnik otrzymał decyzję; obniżenie kwoty podatku należnego następuje pod warunkiem dokonania przez podatnika zapłaty podatku wynikającego z decyzji”. Zatem bez znaczenia jest to, że zapłata była dokonana 1 kwietnia 2014 roku skoro Spółka uregulowała całość zobowiązania przed złożeniem deklaracji za marzec. Na zakończenie należy zaznaczyć, że pomimo, iż obowiązek podatkowy powstał w 2013 roku, to fakt, iż decyzja była doręczona Spółce w 2014 roku w połączeniu z brakiem przepisów przejściowych przesądza o właściwości, przy wyznaczaniu terminu rozliczenia, regulacji ustawy o VAT obowiązujących w 2014 roku.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest prawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 3 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2011 r. Nr 177 poz. 1054 z późn. zm.), zwanej dalej „ustawą” lub „ustawą o VAT”, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlega import towarów na terytorium kraju.

Przez import towarów należy rozumieć przywóz towarów z terytorium państwa trzeciego na terytorium Unii Europejskiej (art. 2 pkt 7).

Stosownie do art. 15 ust. 1 ustawy, podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

W myśl art. 17 ust. 1 pkt 1 ustawy, podatnikami są również osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, na których ciąży obowiązek uiszczenia cła, również w przypadku, gdy na podstawie przepisów celnych importowany towar jest zwolniony od cła albo cło na towar zostało zawieszone, w części lub w całości, albo zastosowano preferencyjną, obniżoną lub zerową stawkę celną.

Zgodnie z art. 33 ust. 1, podatnicy, o których mowa w art. 17 ust. 1 pkt 1 i 2 oraz ust. 1b, są obowiązani do obliczenia i wykazania w zgłoszeniu celnym kwoty podatku, z uwzględnieniem obowiązujących stawek, z zastrzeżeniem art. 33b.

Jeżeli organ celny stwierdzi, że w zgłoszeniu celnym kwota podatku została wykazana nieprawidłowo, naczelnik urzędu celnego wydaje decyzję określającą podatek w prawidłowej wysokości. Naczelnik urzędu celnego może określić kwotę podatku w decyzji dotyczącej należności celnych (art. 33 ust. 2).

Po przyjęciu zgłoszenia celnego podatnik może wystąpić do naczelnika urzędu celnego o wydanie decyzji określającej podatek w prawidłowej wysokości (art. 33 ust. 3).

W myśl art. 34 ustawy, w przypadkach innych niż określone w art. 33 ust. 1-3 kwotę podatku należnego z tytułu importu towarów określa naczelnik urzędu celnego w drodze decyzji.

Z powyższego przepisu wynika, że w każdym innym przypadku niż te, które zostały wymienione w art. 33 ust. 1-3 ustawy, naczelnik urzędu celnego w drodze decyzji określa kwotę podatku należnego z tytułu importu towarów.

Ze stanu faktycznego opisanego we wniosku wynika, że Wnioskodawca prowadzi działalność gospodarczą w zakresie usług transportowych i jest czynnym zarejestrowanym podatnikiem podatku VAT. W ramach prowadzonej działalności Spółka dokonywała przewozu towarów w postaci produktów kosmetycznych na podstawie zgłoszenia tranzytowego. Miejscem nadania towarów było terytorium Belgii a miejscem przeznaczenia Rosja. Procedura tranzytu przez teren Polski została wszczęta w Oddziale Celnym i towar został objęty dozorem celnym. W trakcie tranzytu na terytorium Polski towar został skradziony i w konsekwencji nie opuścił terytorium Wspólnoty. Spółka zwróciła się do Urzędu Celnego o naliczenie należności podatkowych w związku z usunięciem towaru spod dozoru celnego.

W dniu 28 marca 2014 r. Naczelnik Urzędu Celnego, działając na podstawie art. 34 ustawy o VAT wydał decyzję, w której określił kwotę podatku od towarów i usług należnego z tytułu importu towarów. W decyzji Organ celny powołał się na art. 17 ust. 1 pkt 1 ustawy o VAT i uznał, że Spółka jest podatnikiem podatku VAT z tytułu importu towarów. Po otrzymaniu decyzji Spółka spełniła wynikające z decyzji zobowiązanie i zapłaciła całą kwotę podatku VAT wraz z naliczonymi odsetkami.

Wątpliwości Wnioskodawcy dotyczą prawa do odliczenia podatku VAT z otrzymanej decyzji wydanej przez Naczelnika Urzędu Celnego oraz terminu realizacji tego prawa.

Przesłanki warunkujące powstanie prawa do odliczenia podatku VAT zostały zawarte w art. 86 ust. 1 ustawy, zgodnie z którym, w zakresie w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, podatnikowi, o którym mowa w art. 15, przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, z zastrzeżeniem art. 114, art. 119 ust. 4, art. 120 ust. 17 i 19 oraz art. 124.

W myśl art. 86 ust. 2 pkt 2 lit. a ustawy, kwotę podatku naliczonego stanowi w przypadku importu towarów - kwota podatku wynikająca z otrzymanego dokumentu celnego.

Z powyższych przepisów wynika, że prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego przysługuje wówczas, gdy zostaną spełnione określone warunki, tzn. odliczenia tego dokonuje podatnik podatku od towarów i usług oraz gdy towary i usługi, w związku z nabyciem których podatek został naliczony, są wykorzystywane do czynności opodatkowanych. W sytuacji, gdy w sprawie mamy do czynienia z importem towarów, podatkiem naliczonym podlegającym odliczeniu jest kwota podatku wynikająca z dokumentu celnego.

W tym miejscu należy zaznaczyć, że przepisy ustawy o podatku od towarów i usług nie zawierają definicji dokumentu celnego. Przyjmuje się zatem, że dokumentami celnymi są przede wszystkim dokument SAD oraz decyzje naczelników urzędów celnych określające wysokość podatku z tytułu importu.

Z okoliczności przedstawionych we wniosku wynika, że Wnioskodawca jest czynnym zarejestrowanym podatnikiem podatku VAT w zakresie usług transportowych. Transport towarów, które następnie były przedmiotem kradzieży, odbywał się w ramach prowadzenia przez Wnioskodawcę działalności opodatkowanej. W związku z usunięciem towaru spod dozoru celnego na skutek jego kradzieży Wnioskodawcy, na podstawie art. 34 ustawy, została wydana decyzja, w której Naczelnik Urzędu Celnego określił zobowiązanie w podatku VAT z tytułu importu towarów. Wnioskodawca stał się podatnikiem podatku VAT na podstawie art. 17 ust. 1 pkt 1 ustawy.

W odpowiedzi na zadane pytanie należy stwierdzić, że skoro decyzja Naczelnika Urzędu Celnego wydana na podstawie art. 34 ustawy o VAT określała kwotę podatku VAT należną z tytułu importu towarów i wskazywała Spółkę jako podmiot, który na podstawie art. 17 ust. 1 pkt 1 ustawy o VAT był zobowiązany do zapłaty tej należności, to należy uznać, że w przedmiotowej sprawie zostały spełnione warunki zawarte w art. 86 ust. 1 oraz ust. 2 pkt 2 lit. a ustawy dające Spółce prawo do odliczenia podatku VAT wynikającego z otrzymanej decyzji - czynność związana jest z działalnością opodatkowaną wykonywaną przez Spółkę oraz Spółka posiada dokument celny, z którego wynika kwota podatku VAT.

W tym zakresie stanowisko Wnioskodawcy należało uznać za prawidłowe.

W odniesieniu do terminu w jakim Spółka ma prawo do odliczenia podatku VAT wynikającego z otrzymanej decyzji należy wskazać, że zgodnie z art. 86 ust. 10 ustawy, prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego powstaje w rozliczeniu za okres, w którym w odniesieniu do nabytych lub importowanych przez podatnika towarów i usług powstał obowiązek podatkowy.

Na mocy art. 86 ust. 10b pkt 1 ustawy, prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego w przypadkach, o których mowa w ust. 2 pkt 1 oraz pkt 2 lit. a - powstaje nie wcześniej niż w rozliczeniu za okres, w którym podatnik otrzymał fakturę lub dokument celny.

Zgodnie z art. 86 ust. 10d pkt 2 ustawy, prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego powstaje w przypadku decyzji, o których mowa w art. 33 ust. 2 i 3 oraz art. 34 - w rozliczeniu za okres, w którym podatnik otrzymał decyzję; obniżenie kwoty podatku należnego następuje pod warunkiem dokonania przez podatnika zapłaty podatku wynikającego z decyzji.

Jeżeli podatnik nie dokonał obniżenia kwoty podatku należnego w terminach określonych w ust. 10, 10d i 10e, może obniżyć kwotę podatku należnego w deklaracji podatkowej za jeden z dwóch następnych okresów rozliczeniowych (art. 86 ust. 11 ustawy).

Jeżeli podatnik nie dokonał obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego w terminach, o których mowa w ust. 10, 10d, 10e i 11, może on obniżyć kwotę podatku należnego przez dokonanie korekty deklaracji podatkowej za okres, w którym powstało prawo do obniżenia kwoty podatku należnego, nie później jednak niż w ciągu 5 lat, licząc od początku roku, w którym powstało prawo do obniżenia kwoty podatku należnego, z zastrzeżeniem ust. 13a (art. 86 ust. 13).

Z przedstawionego we wniosku stanu faktycznego wynika, że Spółka decyzję Naczelnika Urzędu Celnego otrzymała w dniu 31 marca 2014 r., a w dniu 1 kwietnia 2014 r. dokonała zapłaty całej kwoty podatku VAT wynikającej z przedmiotowej decyzji wraz z naliczonymi odsetkami. A zatem Spółka, na podstawie art. 86 ust. 10d pkt 2 ustawy, miała prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku VAT wynikającą z otrzymanej decyzji w rozliczeniu za miesiąc marzec 2014 r. tj. w rozliczeniu za okres, w którym Spółka otrzymała decyzję Organu celnego.

W tym zakresie stanowisko Wnioskodawcy należało uznać za prawidłowe.

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Zaznaczenia wymaga, że organ podatkowy jest ściśle związany przedstawionym we wniosku opisem stanu faktycznego. Wnioskodawca ponosi ryzyko związane z ewentualnym błędnym lub nieprecyzyjnym przedstawieniem we wniosku opisu stanu faktycznego. Podkreślenia wymaga, że interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, o ile rzeczywisty stan sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie z opisem stanu faktycznego podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swą aktualność.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2012 r., poz. 270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1-go Maja 10, 09-402 Płock.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.