2015.01.19 - Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy

Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Bydgoszczy
ITPB1/415-1038/14/MP
z 19 stycznia 2015 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2012 r., poz. 749 z późn. zm.) oraz § 4 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko, przedstawione we wniosku z dnia 10 października 2014 r. (data wpływu 14 października 2014 r.) uzupełnionym pismem z dnia 12 stycznia 2015 r. (data wpływu 15 stycznia 2015 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie zaliczenia do przychodów wspólnika spółki cywilnej zwrotu składek na ubezpieczenia społeczne - jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 14 października 2014 r. został złożony ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie zaliczenia do przychodów wspólnika spółki cywilnej zwrotu składek na ubezpieczenia społeczne. Wniosek uzupełniono pismem z dnia 12 stycznia 2015 r. (data wpływu 15 stycznia 2015 r.).

W przedmiotowym wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny.

Wnioskodawca jest wspólnikiem w spółce cywilnej. Spółka liczy dwóch wspólników i prowadzi działalność nieprzerwanie od 1989 r. Każdy wspólnik ma 50% udziałów w spółce. Spółka prowadzi księgi rachunkowe zgodnie z ustawą o rachunkowości. Składki na własne ubezpieczenie emerytalne, rentowe, chorobowe, wypadkowe wspólników w okresie zaistniałego stanu faktycznego, bezpośrednio zaliczane były w całości w ciężar kosztów uzyskania przychodów spółki i opłacone z konta bankowego spółki.

Zgodnie z przesyłanymi deklaracjami do ZUS w okresie od marca 2003 r. do sierpnia 2012 r. składki wpłacane były na konto ZUS łącznie za obu wspólników, a od września 2014 r. składki płacone były za każdego wspólnika oddzielnie z rachunku bankowego spółki.

W marcu 2003 r. Wnioskodawca zatrudniony został dodatkowo na podstawie umowy o pracę w innym zakładzie pracy z wynagrodzeniem powyżej minimalnego, w którym objęty został obowiązkowym ubezpieczeniem emerytalnym, rentowym i chorobowym. W takiej sytuacji od marca 2003 r. Wnioskodawca z tytułu prowadzonej działalności gospodarczej w spółce, powinien opłacać składki na ubezpieczenie społeczne na zasadzie dobrowolności, o czym stanowi art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 13 października 1998 r. o systemie ubezpieczeń społecznych.

Oddział ZUS wykrył powyższą nieprawidłowość i po złożeniu korekt deklaracji przez Wnioskodawcę za okres od marca 2003 r. do maja 2014 r., zwrócił wszystkie składki na ubezpieczenia społeczne na wskazane we wniosku konta bankowe.

W uzupełnieniu wniosku Wnioskodawca wskazał, że przy ustalaniu dochodu Wnioskodawcy składki na ubezpieczenie społeczne były uwzględnione w całości jako koszt uzyskania przychodu. Koszty uzyskania przychodów z tytułu zapłaconych składek na ubezpieczenie społeczne obu wspólników były zawsze w takiej samej wysokości. Przy ustalaniu dochodu Wnioskodawcy i wspólnika nie zachodziła więc konieczność skorygowania kosztu uzyskania przychodu z tytułu składek na ubezpieczenie społeczne.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie.

Czy na podstawie art. 14 ust. 1 i ust. 3 pkt 3a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, kwota składek emerytalnych, rentowych, chorobowych i wypadkowych zwróconych na rzecz Wnioskodawcy stanowi wyłącznie jego przychód z pozarolniczej działalności gospodarczej?

Zdaniem Wnioskodawcy zgodnie z art. 26 ust. 1 pkt 2 lit. a) ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych podstawę obliczenia podatku, z zastrzeżeniem art. 29-30c oraz art. 30e, stanowi dochód ustalony zgodnie z art. 9, art. 24 ust. 1, 2, 3b-3e, 4, 4a-4e, ust. 6 lub art. 24b ust. 1 i 2, lub art. 25, po odliczeniu kwot składek określonych w ustawie z dnia 13 października 1998 r. o systemie ubezpieczeń społecznych, zapłaconych w roku podatkowym bezpośrednio na własne ubezpieczenie emerytalne, rentowe, chorobowe oraz wypadkowe podatnika oraz osób z nim współpracujących.

Wnioskodawca wskazuje, że składki na ubezpieczenie społeczne są wydatkami o charakterze osobistym, związanymi z konkretną osobą, w tym przypadku Wnioskodawcą – wspólnikiem spółki cywilnej. Stanowią więc one koszty uzyskania przychodu tylko dla tego wspólnika, którego te składki dotyczą. Drugi wspólnik nie bierze tego kosztu pod uwagę przy ustalaniu swojego dochodu do opodatkowania. Ze względu na przyjęty sposób prowadzenia rachunkowości w spółce (księgi rachunkowe), składki obu wspólników księgowane były w koszty uzyskania przychodów spółki, ale winny być rozliczane indywidualne przy ustalaniu podstawy wyliczenia podatku dochodowego.

Wnioskodawca wskazuje, że na podstawie art. 14 ust. 3 pkt 3a zwrócone składki stanowią przychód z działalności gospodarczej w dacie otrzymanej zapłaty bowiem zaliczane były w ciężar kosztów uzyskania przychodów spółki.

Zważywszy na powyższe wyjaśnienia Wnioskodawca uważa, że zwrot składek na ubezpieczenia społeczne, dokonany na rzecz Wnioskodawcy stanowi wyłącznie jego przychód z pozarolniczej działalności gospodarczej.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest prawidłowe.

Zgodnie z art. 26 ust. 1 pkt 2 lit. a) ww. ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych podstawę obliczenia podatku, z zastrzeżeniem art. 24 ust. 3, art. 29-30c oraz art. 30e, stanowi dochód ustalony zgodnie z art. 9, art. 24 ust. 1, 2, 4, 4a-4e, ust. 6 lub art. 24b ust. 1 i 2, lub art. 25, po odliczeniu kwot składek określonych w ustawie z dnia 13 października 1998 r. o systemie ubezpieczeń społecznych zapłaconych w roku podatkowym bezpośrednio na własne ubezpieczenia emerytalne, rentowe, chorobowe oraz wypadkowe podatnika oraz osób z nim współpracujących.

Natomiast w myśl art. 26 ust. 13a ww. ustawy wydatki na cele określone w ust. 1 podlegają odliczeniu od dochodu, jeżeli nie zostały zaliczone do kosztów uzyskania przychodów lub nie zostały odliczone od przychodu na podstawie ustawy o zryczałtowanym podatku dochodowym albo nie zostały zwrócone podatnikowi w jakiejkolwiek formie.

Zgodnie z art. 22 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 23.

Zatem aby można było uznać wydatek za koszt uzyskania przychodu, to pomiędzy nim a osiągnięciem przychodu musi zachodzić związek przyczynowo-skutkowy tego typu, że jego poniesienie ma wpływ na powstanie lub zwiększenie tego przychodu. W przypadku prowadzenia pozarolniczej działalności gospodarczej, kosztami uzyskania przychodów są wszelkie racjonalne i gospodarczo uzasadnione wydatki związane z tą działalnością. W takim ujęciu, kosztami będą zarówno wydatki pozostające w bezpośrednim związku z uzyskanymi przychodami, jak i pozostające w związku pośrednim, jeżeli zostanie wykazane, że zostały w sposób racjonalny poniesione w celu uzyskania przychodów, w tym dla zagwarantowania funkcjonowania źródła przychodów.

Powołane wyżej przepisy dają osobom prowadzącym pozarolniczą działalność gospodarczą – także wspólnikom spółki cywilnej – możliwość wyboru w jaki sposób będą odliczać składki zapłacone na ubezpieczenie społeczne. Mogą dokonać tego poprzez odliczenie od podstawy opodatkowania podatkiem dochodowym od osób fizycznych lub poprzez bezpośrednie zaliczanie do kosztów uzyskania przychodów prowadzonej w formie spółki cywilnej pozarolniczej działalności gospodarczej poniesionych na ten cel wydatków.

Z przedstawionego we wniosku opisu stanu faktycznego wynika, że Wnioskodawca jest wspólnikiem w spółce cywilnej. Spółka liczy dwóch wspólników i prowadzi działalność nieprzerwanie od 1989 r. Każdy wspólnik ma 50% udziałów w spółce. Spółka prowadzi księgi rachunkowe zgodnie z ustawą o rachunkowości. Składki na własne ubezpieczenie emerytalne, rentowe, chorobowe, wypadkowe wspólników w okresie zaistniałego stanu faktycznego, bezpośrednio zaliczane były w całości w ciężar kosztów uzyskania przychodów spółki i opłacone z konta bankowego spółki. Zgodnie z przesyłanymi deklaracjami do ZUS w okresie od marca 2003 r. do sierpnia 2012 r. składki wpłacane były na konto ZUS łącznie za obu wspólników, a od września 2014 r. składki płacone były za każdego wspólnika oddzielnie z rachunku bankowego spółki. W marcu 2003 r. Wnioskodawca zatrudniony został dodatkowo na podstawie umowy o pracę w innym zakładzie pracy z wynagrodzeniem powyżej minimalnego, w którym objęty został obowiązkowym ubezpieczeniem emerytalnym, rentowym i chorobowym. W takiej sytuacji od marca 2003 r. Wnioskodawca z tytułu prowadzonej działalności gospodarczej w spółce, powinien opłacać składki na ubezpieczenie społeczne na zasadzie dobrowolności, o czym stanowi art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 13 października 1998 r. o systemie ubezpieczeń społecznych. Oddział ZUS wykrył powyższą nieprawidłowość i po złożeniu korekt deklaracji przez Wnioskodawcę za okres od marca 2003 r. do maja 2014 r., zwrócił wszystkie składki na ubezpieczenia społeczne na wskazane we wniosku konta bankowe.

Należy podkreślić, że składki na ubezpieczenie społeczne są wydatkami o charakterze osobistym, związanymi z konkretną osobą, w tym przypadku wspólnikiem spółki cywilnej.

Z tego względu stanowią one koszty uzyskania przychodu tylko dla tego wspólnika, którego te składki dotyczą. Drugi wspólnik nie bierze tego kosztu pod uwagę przy ustalaniu swojego dochodu do opodatkowania.

Zgodnie z art. 14 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2012 r., poz. 361 z późn. zm.) za przychód z działalności, o której mowa w art. 10 ust. 1 pkt 3 (pozarolniczej działalności gospodarczej), uważa się kwoty należne, choćby nie zostały faktycznie otrzymane, po wyłączeniu wartości zwróconych towarów, udzielonych bonifikat i skont. U podatników dokonujących sprzedaży towarów i usług opodatkowanych podatkiem od towarów i usług za przychód z tej sprzedaży uważa się przychód pomniejszony o należny podatek od towarów i usług.

Przychodem z działalności gospodarczej są również dotacje, subwencje, dopłaty i inne nieodpłatne świadczenia otrzymane na pokrycie kosztów albo jako zwrot wydatków, z wyjątkiem gdy przychody te są związane z otrzymaniem, zakupem albo wytworzeniem we własnym zakresie środków trwałych lub wartości niematerialnych i prawnych, od których, zgodnie z art. 22a-22o, dokonuje się odpisów amortyzacyjnych (art. 14 ust. 2 pkt 2 ww. ustawy).

Jednakże w myśl art. 14 ust. 3 ust. 3a ww. ustawy do przychodów, o których mowa w ust. 1 i 2, nie zalicza się zwróconych innych wydatków niezaliczonych do kosztów uzyskania przychodów.

Mając na względzie cyt. wyżej przepisy oraz przedstawiony we wniosku stan faktyczny stwierdzić należy, iż otrzymany przez Wnioskodawcę zwrot składek na ubezpieczenia społeczne (emerytalne, rentowe, chorobowe i wypadkowe) na podstawie ww. art. 14 ust. 2 pkt 2 stanowi dla niego przychód z pozarolniczej działalności gospodarczej.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Szczecinie, ul. Staromłyńska 10, 70-561 Bydgoszcz po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. z 2012 r., poz. 270 z późn. zm). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy). Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Bydgoszczy Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Toruniu, ul. Św. Jakuba 20, 87-100 Toruń.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.

Reklama

O nas

Regulamin