2015.01.12 - Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy

Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Bydgoszczy
ITPP2/443-1189/14/RS
z 12 stycznia 2015 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2012 r. poz. 749, z późn. zm.) oraz § 4 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2007 r. Nr 112, poz. 770, z póżn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko - przedstawione we wniosku z dnia 25 sierpnia 2014 r. (data wpływu 2 września 2014 r.) uzupełnionym w dniach 17 grudnia 2014 r. i 9 stycznia 2015 r. (daty wpływu) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie prawa do odliczenia pełnej kwoty podatku naliczonego z tytułu czynszu dzierżawnego oraz paliwa do napędu samochodu o przeznaczeniu pomoc drogowa – jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 2 września 2014 r. został złożony ww. wniosek, uzupełniony w dniach 17 grudnia 2014 r. i 9 stycznia 2015 r. o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od towarów i usług w prawa do odliczenia pełnej kwoty podatku naliczonego z tytułu czynszu dzierżawnego oraz paliwa do napędu samochodu o przeznaczeniu pomoc drogowa.

We wniosku oraz jego uzupełnieniach przedstawiono następujący stan faktyczny.

Prowadzi Pan jednoosobową działalność, w ramach której świadczy Pan usługi pomocy drogowej. Jest Pan czynnym podatnikiem podatku od towarów i usług.

Obecnie w ramach zawartej umowy o współpracę z firmą A świadczy Pan usługi polegające na holowaniu i transporcie pojazdów lawetą.

W celu prawidłowego wykonania przedmiotu umowy firma A wydzierżawiła samochód będący pojazdem specjalnym o przeznaczeniu „pomoc drogowa". Pojazd posiada jeden rząd siedzeń z trzema miejscami i oddzieloną od kabiny część załadunkową. Wydzierżawiany samochód służy wyłącznie do czynności związanych ze sprzedażą opodatkowaną podatkiem od towarów i usług. W miesiącach kwiecień, maj, czerwiec 2014 r. wykorzystywał Pan wydzierżawiony samochód na potrzeby działalności gospodarczej i otrzymywał faktury VAT za dzierżawę oraz zakup paliwa do napędu ww. pojazdu. Dotychczasowe obowiązkowe badania techniczne samochodu były ważne do dnia 5 lipca 2014 r. Ze względu na zmianę przepisów ustawy o podatku od towarowi usług obowiązujących od dnia 1 kwietnia 2014 r. odwiedził Pan Okręgową Stację Kontroli Pojazdów, gdzie upewniono Pana o tym, że pojazd „przejdzie" badania techniczne jako spełniający warunki, o których mowa w „ art. 86a ust. 9 pkt 2 ustawy o podatku od towarów i usług. Zaplanował Pan dodatkowe badania techniczne pojazdu na koniec czerwca 2014 r. W okresie kwiecień-maj 2014 r. nie prowadził Pan ewidencji, o której mowa w art. 86a ust. 4 pkt 2 ww. ustawy. W dniu 30 czerwca 2014 r. zostały przeprowadzone planowane dodatkowe badania techniczne pojazdu. W wydanym zaświadczeniu jako rodzaj pojazdu widnieje określenie „samochód specjalny", w miejscu przewidzianym na dodatkowe warunki techniczne jakim odpowiada pojazd widnieje „nie dotyczy". Stacja kontroli pojazdu odmówiła potwierdzenia w zaświadczeniu spełnienia warunku, o którym mowa w art. 86a ust. 9 pkt 2 pomimo, że pojazd posiada kabinę kierowcy z jednym rzędem siedzeń i nadwozie przeznaczone do przewozu ładunków (uszkodzonych samochodów) jako konstrukcyjnie oddzielne elementy pojazdu, tłumacząc tym, że pomimo oczywistego spełnienia warunków określonych powołanym przepisie nie mają prawa takich faktów potwierdzać w wydawanych zaświadczeniach dotyczących „samochodów specjalnych". Umowa dzierżawy samochodu specjalnego o przeznaczeniu pomoc drogowa została zawarta w dniu 16 kwietnia 2014 r. W okresie kwiecień-maj 2014 r. nie posiadał Pan zaświadczenia dla samochodu, o którym mowa we wniosku, wydanego przez okręgową stację kontroli pojazdów potwierdzające, że jest to pojazd, o którym mowa w art. 86a ust. 9 pkt 2 ustawy o podatku od towarów i usług. Zaświadczenie oraz dowód rejestracyjny zawierał adnotację w rubryce rodzaj pojazdu: „samochód specjalny", dodatkowo w dowodzie rejestracyjnym w polu przeznaczenie pojazdu znajdowała się adnotacja „pomoc drogowa".

W związku z powyższym opisem zadano następująca pytanie.

Czy z faktur dokumentujących poniesione wydatki w okresie kwiecień-maj 2014 r., związane z dzierżawionym pojazdem samochodowym o przeznaczeniu „pomoc drogowa" posiadającym kabinę kierowcy z jednym rzędem siedzeń oraz nadwozie przeznaczone do przewozu ładunków jako konstrukcyjnie oddzielne elementy pojazdu, może odliczyć Pan 100% VAT?

Zdaniem Wnioskodawcy, może odliczyć 100% VAT od zakupów związanych z używaniem dzierżawionego pojazdu dokonanych w okresie kwiecień-maj 2014 r.

Zgodnie z przepisami obowiązującymi od dnia 1 kwietnia 2014 r. nie można odliczać VAT od zakupu paliwa do napędu pojazdu o przeznaczeniu „pomoc drogowa", jednak używany przez Pana pojazd można zakwalifikować zgodnie z art. 86a ust. 9 pkt 2 ustawy o podatku od towarów i usług - co implikuje możliwość odliczenia 100% VAT z faktur dokumentujących wydatki związane z ww. pojazdem (tj. czynsz dzierżawny, zakup paliwa) bez konieczności prowadzenia ewidencji, o której mowa w art. 86a ust. 4 pkt 1. Zgodnie z ustawą z dnia 7 lutego 2014 r. o zmianie ustawy o podatku od towarowi usług oraz niektórych innych ustaw, odliczanie VAT z faktur dokumentujących wydatki związane z używaniem dzierżawionego przez Pana pojazdu w okresie kwiecień - maj 2014 r., było uzależnione od przeprowadzenia dodatkowych badań technicznych do dnia 30 czerwca 2014 r., które potwierdziłyby rzeczywisty stan pojazdu odnośnie spełnienia wymogów określonych w art. 86a ust. 9 pkt 2 ustawy o podatku od towarów i usług. W dniu 1 czerwca 2014 r. weszło w życie Rozporządzenie Ministra Finansów z dnia 28 maja 2014 r. w sprawie przypadków, w których nie stosuje się warunku prowadzenia ewidencji przebiegu pojazdu, zgodnie z którym nie prowadzi się ww. ewidencji w przypadku używania pojazdu samochodowego o przeznaczeniu „pomoc drogowa". Zakaz odliczenia 100% VAT z ww. faktur byłby, w Pana przypadku, krzywdzący. Ze swojej strony dopełnił Pan wszelkich formalności aby uzyskać odpowiednie zaświadczenia na potrzeby udokumentowania prawa do odliczania całego VAT, faktyczny stan używanego przez Pana pojazdu jest zgodny z warunkami określonymi w ustawie, zgodnie z którymi można odliczać cały podatek. Brak możliwości uzyskania z Okręgowej Stacji Kontroli Pojazdów zaświadczenia, o którym mowa w art. 86a ust. 10 pkt 1 nie powinien mieć wpływu na prawo odliczenia VAT od ww. zakupów w okresie maj - czerwiec 2014 r., dzierżawiony pojazd jest „pojazdem specjalnym" z przeznaczeniem „pomoc drogowa" i jednocześnie spełnia warunki określone w art. 86a ust. 9 pkt 2 ustawy.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest nieprawidłowe.

Stosownie do dyspozycji art. 86 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2011 r. Nr 177, poz. 1054, z późn. zm.), w zakresie, w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, podatnikowi, o którym mowa w art. 15, przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, z zastrzeżeniem art. 114, art. 119 ust. 4, art. 120 ust. 17 i 19 oraz art. 124.

Na podstawie ust. 2 pkt 1 lit. a) ww. artykułu, kwotę podatku naliczonego stanowi suma kwot podatku określonych w fakturach otrzymanych przez podatnika z tytułu nabycia towarów i usług.

Kwestie dotyczące prawa do odliczenia podatku naliczonego m. in. przy nabyciu paliwa do napędu samochodów są uregulowane w art. 86a ustawy o podatku od towarów i usług, który od dnia 1 kwietnia 2014 r. otrzymał, nadane ustawą z dnia 7 lutego 2014 r. o zmianie ustawy o podatku od towarów i usług oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. z 2014 r., poz. 312), następujące brzmienie.

Zgodnie z ust. 1 pkt 1 ww. artykułu, w przypadku wydatków związanych z pojazdami samochodowymi kwotę podatku naliczonego, o której mowa w art. 86 ust. 2, stanowi 50% kwoty podatku wynikającej z faktury otrzymanej przez podatnika.

Stosownie do zapisu ust. 2 tegoż artykułu, do wydatków związanych z pojazdami samochodowymi, o których mowa w ust. 1, zalicza się wydatki dotyczące:

nabycia, importu lub wytworzenia tych pojazdów oraz nabycia lub importu ich części składowych;
używania tych pojazdów na podstawie umowy najmu, dzierżawy, leasingu lub innej umowy o podobnym charakterze, związane z tą umową, inne niż wymienione w pkt 3;
nabycia lub importu paliw silnikowych, oleju napędowego i gazu, wykorzystywanych do napędu tych pojazdów, usług naprawy lub konserwacji tych pojazdów oraz innych towarów i usług związanych z eksploatacją lub używaniem tych pojazdów.

Przez pojazdy samochodowe - stosownie do art. 2 pkt 34 ustawy - rozumie się pojazdy samochodowe w rozumieniu przepisów o ruchu drogowym o dopuszczalnej masie całkowitej nieprzekraczającej 3,5 tony.

Natomiast na mocy art. 2 pkt 33 ustawy z dnia 20 czerwca 1997 r. Prawo o ruchu drogowym (Dz. U. z 2012 r., poz. 1137, z póź. zm.), przez pojazd samochodowy rozumie się pojazd silnikowy, którego konstrukcja umożliwia jazdę z prędkością przekraczającą 25 km/h; określenie to nie obejmuje ciągnika rolniczego.

Na podstawie art. 86a ust. 3 ustawy o podatku od towarów i usług, przepis ust. 1 nie ma zastosowania:

w przypadku gdy pojazdy samochodowe są:
1. wykorzystywane wyłącznie do działalności gospodarczej podatnika lub
2. konstrukcyjnie przeznaczone do przewozu co najmniej 10 osób łącznie z kierowcą, jeżeli z dokumentów wydanych na podstawie przepisów o ruchu drogowym wynika takie przeznaczenie;
do towarów montowanych w pojazdach samochodowych i do związanych z tymi towarami usług montażu, naprawy i konserwacji, jeżeli przeznaczenie tych towarów wskazuje obiektywnie na możliwość ich wykorzystywania wyłącznie do działalności gospodarczej podatnika.

W świetle ust. 4 powołanego artykułu, pojazdy samochodowe są uznawane za wykorzystywane wyłącznie do działalności gospodarczej podatnika, jeżeli:

sposób wykorzystywania tych pojazdów przez podatnika, zwłaszcza określony w ustalonych przez niego zasadach ich używania, dodatkowo potwierdzony prowadzoną przez podatnika dla tych pojazdów ewidencją przebiegu pojazdu, wyklucza ich użycie do celów niezwiązanych z działalnością gospodarczą lub
konstrukcja tych pojazdów wyklucza ich użycie do celów niezwiązanych z działalnością gospodarczą lub powoduje, że ich użycie do celów niezwiązanych z działalnością gospodarczą jest nieistotne.

Jak stanowi ust. 5 ww. artykułu, warunku prowadzenia ewidencji przebiegu pojazdu nie stosuje się w przypadku pojazdów samochodowych:

przeznaczonych wyłącznie do:
1. odprzedaży,
2. sprzedaży, w przypadku pojazdów wytworzonych przez podatnika,
3. oddania w odpłatne używanie na podstawie umowy najmu, dzierżawy, leasingu lub innej umowy o podobnym charakterze – jeżeli odprzedaż, sprzedaż lub oddanie w odpłatne używanie tych pojazdów stanowi przedmiot działalności podatnika;
w odniesieniu do których:
1. kwotę podatku naliczonego od wydatków z nimi związanych podatnik oblicza zgodnie z ust. 1 lub
2. podatnikowi nie przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego od wydatków z nimi związanych.

Zgodnie z ust. 6 tegoż artykułu, ewidencja przebiegu pojazdu jest prowadzona od dnia rozpoczęcia wykorzystywania pojazdu samochodowego wyłącznie do działalności gospodarczej podatnika do dnia zakończenia wykorzystywania tego pojazdu wyłącznie do tej działalności.

W świetle ust. 9 powołanego artykułu, do pojazdów samochodowych, o których mowa w ust. 4 pkt 2, należą:

pojazdy samochodowe, inne niż samochody osobowe, mające jeden rząd siedzeń, który oddzielony jest od części przeznaczonej do przewozu ładunków ścianą lub trwałą przegrodą:
1. klasyfikowane na podstawie przepisów o ruchu drogowym do podrodzaju: wielozadaniowy, van lub
2. z otwartą częścią przeznaczoną do przewozu ładunków;
pojazdy samochodowe, inne niż samochody osobowe, które posiadają kabinę kierowcy z jednym rzędem siedzeń i nadwozie przeznaczone do przewozu ładunków jako konstrukcyjnie oddzielne elementy pojazdu;
pojazdy specjalne, które spełniają również warunki zawarte w odrębnych przepisach, określone dla następujących przeznaczeń:
1. agregat elektryczny/spawalniczy,
2. do prac wiertniczych,
3. koparka, koparko-spycharka,
4. ładowarka,
5. podnośnik do prac konserwacyjno-montażowych,
6. żuraw samochodowy
  1. jeżeli z dokumentów wydanych zgodnie z przepisami o ruchu drogowym wynika, że dany pojazd jest pojazdem specjalnym.

Zgodnie z ust. 10 powołanego artykułu, spełnienie wymagań dla pojazdów samochodowych określonych w ust. 9:

pkt 1 i 2 stwierdza się na podstawie dodatkowego badania technicznego przeprowadzonego przez okręgową stację kontroli pojazdów, potwierdzonego zaświadczeniem wydanym przez tę stację, oraz dowodu rejestracyjnego pojazdu zawierającego odpowiednią adnotację o spełnieniu tych wymagań;
pkt 3 stwierdza się na podstawie dokumentów wydanych zgodnie z przepisami o ruchu drogowym.

Na podstawie ust. 12 ww. artykułu, podatnicy wykorzystujący wyłącznie do działalności gospodarczej pojazdy samochodowe, dla których są obowiązani prowadzić ewidencję przebiegu pojazdu, mają obowiązek złożyć naczelnikowi urzędu skarbowego informację o tych pojazdach w terminie 7 dni od dnia, w którym poniosą pierwszy wydatek związany z tymi pojazdami.

W myśl ust. 13 tegoż artykułu, w przypadku niezłożenia w terminie informacji, o której mowa w ust. 12, uznaje się, że pojazd samochodowy jest wykorzystywany wyłącznie do działalności gospodarczej podatnika dopiero od dnia jej złożenia.

Stosownie do treści art. 12 ust. 1 ustawy z dnia 7 lutego 2014 r. o zmianie ustawy o podatku od towarów i usług oraz niektórych innych ustaw, obniżenia kwoty lub zwrotu różnicy podatku należnego nie stosuje się do nabywanych przez podatnika do dnia 30 czerwca 2015 r. paliw silnikowych, oleju napędowego oraz gazu, wykorzystywanych do napędu:

samochodów osobowych;
innych niż samochody osobowe pojazdów samochodowych o dopuszczalnej masie całkowitej nieprzekraczającej 3,5 tony, w których liczba miejsc (siedzeń) łącznie z miejscem dla kierowcy wynosi:
1. 1 - jeżeli dopuszczalna ładowność jest mniejsza niż 425 kg,
2. 2 - jeżeli dopuszczalna ładowność jest mniejsza niż 493 kg,
3. 3 lub więcej - jeżeli dopuszczalna ładowność jest mniejsza niż 500 kg.

Jak stanowi ust. 2 ww. artykułu, przepis ust. 1 nie dotyczy pojazdów samochodowych, które są wykorzystywane przez podatnika wyłącznie do dzia¬łalności gospodarczej.

W myśl ust. 3 tegoż artykułu, dopuszczalna ładowność pojazdu oraz liczba miejsc (siedzeń), o których mowa w ust. 1 pkt 2, są określane na pod¬stawie dokumentów wydanych zgodnie z przepisami o ruchu drogowym. Pojazdy, które w dokumentach, o których mowa w zdaniu pierwszym, nie mają określonej dopuszczalnej ładowności lub liczby miejsc, uznaje się również za samochody osobowe, o których mowa w ust. 1 pkt 1.

Z dniem 1 czerwca 2014 r. weszło w życie rozporządzenie Ministra Finansów z dnia 28 maja 2014 r. w sprawie przypadków, w których nie stosuje się warunku prowadzenia ewidencji przebiegu pojazdu (Dz. U. z 2014 r., poz. 709). Stosownie do § 2 pkt 1 ww. rozporządzenia, warunku prowadzenia ewidencji przebiegu pojazdu, o której mowa art. 86a ust. 4 pkt 1 ustawy, nie stosuje się w przypadku pojazdów samochodowych będących pojazdami specjalnymi o przeznaczeniu pomoc drogowa, mających nadwozie konstrukcyjnie przeznaczone do przewozu uszkodzonych pojazdów – jeżeli z dokumentów wydanych zgodnie z przepisami o ruchu drogowym wynika, że dany pojazd jest pojazdem specjalnym, i jeżeli spełnione są warunki zawarte w odrębnych przepisach określone dla tych przeznaczeń.

Na podstawie art. 86a ust. 4 pkt 1 ustawy, prawo do odliczenia pełnej kwoty podatku naliczonego z tytułu wydatków eksploatacyjnych dotyczy pojazdów, których konstrukcja wskazuje na ich przeznaczenie z reguły do użytku prywatnego, jednakże pojazdy te mogą być także wykorzystywane w działalności gospodarczej. Z tych też względów – dla celów pełnego odliczania VAT – fakt wykorzystywania ich wyłącznie do działalności gospodarczej musi być rozpatrywany w kategoriach obiektywnych. W konsekwencji, w celu dokonania pełnego odliczenia VAT muszą zostać spełnione łącznie dwa warunki:

sposób wykorzystywania tych pojazdów przez podatnika zwłaszcza określony w ustalonych przez niego zasadach ich używania wyklucza ich użycie do celów prywatnych,
wykluczenie użytku prywatnego musi zostać potwierdzone prowadzoną przez podatnika dla tych pojazdów ewidencją przebiegu pojazdu.

W odniesieniu do warunku pierwszego, dotyczącego sposobu wykorzystywania tych pojazdów przez podatnika, przepisy ustawy nie określają w jaki sposób podatnik ma zapewnić w przedsiębiorstwie wyeliminowanie użytku prywatnego używanych w nim pojazdów samochodowych dla celów pełnego odliczenia podatku naliczonego. Przykładowo można tego dokonać za pomocą wprowadzonych regulaminów, umów, zarządzeń wraz z podjęciem dodatkowych działań zabezpieczających ich wykonanie. Działania te muszą być dostosowane do specyfiki działalności przedsiębiorstwa i sposobu używania dla jego celów pojazdów. Określone przez podatnika zasady używania pojazdów muszą obiektywnie potwierdzać, że pojazdy są wykorzystywane wyłącznie do działalności gospodarczej i nie ma możliwości prywatnego użytku tych pojazdów.

Analiza przedstawionego stanu faktycznego oraz powołanych regulacji prowadzi do stwierdzenia, że skoro – jak wynika z treści uzupełnienia wniosku - w okresie kwiecień–maj 2014 r. nie posiadał Pan dla samochodu będącego samochodem specjalnym zaświadczenia wydanego przez okręgową stację kontroli pojazdów potwierdzającego, że jest to pojazd, o którym mowa w art. 86a ust. 9 pkt 2 ustawy o podatku od towarów i usług oraz z uwagi na fakt, że w ww. okresie nie prowadził Pan ewidencji, o której mowa w art. 86a ust. 4 pkt 1 ustawy, nie miał Pan prawa do odliczenia 100% kwoty podatku naliczonego z tytułu zakupu paliwa oraz czynszu dzierżawnego, ale prawo do odliczenia 50% kwoty podatku naliczonego dotyczącego tych wydatków.

Jednocześnie tut. organ informuje, że nie rozstrzyga kwestii w zakresie możliwości odliczenia 100% kwoty podatku naliczonego z tytułu zakupu paliwa oraz czynszu dzierżawnego po maju 2014 r., gdyż nie przedstawiono w tym zakresie stanowiska i nie zadano pytania.

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Białymstoku, ul. Sienkiewicza 84, 15-950 Białystok, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację - w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2012 r. poz. 270, z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Izba Skarbowa w Bydgoszczy Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Toruniu, ul. Św. Jakuba 20, 87-100 Toruń.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.

Reklama

O nas

Regulamin