Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Bydgoszczy
ITPB1/415-1004/14/DP
z 21 stycznia 2015 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2012 r., poz. 749 z późn. zm.) oraz § 4 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.), Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko – przedstawione we wniosku z dnia 29 września 2014 r. (data wpływu 3 października 2014 r.), uzupełnionym pismami z dnia 11 grudnia 2014 r. (data wpływu 16 grudnia 2014 r.) oraz 12 stycznia 2015 r. (data wpływu 16 stycznia 2015 r.), o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie powstania przychodu z tytułu zbycia znaku towarowego – jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 3 października 2014 r. został złożony ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie powstania przychodu z tytułu zbycia znaku towarowego. Wniosek uzupełniono pismami z dnia 11 grudnia 2014 r. (data wpływu 16 grudnia 2014 r.) oraz 12 stycznia 2015 r. (data wpływu 16 stycznia 2015 r.).

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe.

Wnioskodawca jest osobą fizyczną, zamierza przystąpić do spółki komandytowo-akcyjnej (dalej: „SKA”) jako akcjonariusz i posiada miejsce zamieszkania na terytorium Rzeczpospolitej Polskiej. SKA została założona przez dwie spółki z o.o.. Pierwszy rok podatkowy SKA zakończył się z dniem 30 listopada 2013 r. Kolejny po zmianie rok obrotowy SKA trwa 23 kolejne miesiące i rozpoczął się 1 grudnia 2013 r. i zakończy się 31 października 2015 r.

SKA planuje dokonać do dnia 31 października 2015 r. zbycia znaku towarowego, który otrzyma w zamian za wyemitowane akcje w kapitale zakładowym.

W złożonych do wniosku uzupełnieniach Wnioskodawca wskazał, że w 2013 r. osoby fizyczne nie były komplementariuszem ani akcjonariuszem SKA. W SKA w charakterze akcjonariusza oraz komplementariusza występowały natomiast spółki z ograniczoną odpowiedzialnością. Wnioskodawca wskazuje także, że znak towarowy nie będzie ujęty w ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych SKA oraz nie będzie przez SKA amortyzowany. SKA planuje prowadzenie działalności w zakresie szeroko rozumianego doradztwa gospodarczego. W przyszłości SKA rozważa również podjęcie działalności inwestycyjnej oraz ewentualnie działalności w zakresie wynajmu i dzierżawy aktywów. SKA rozważa wykorzystanie znaku towarowego poprzez odpłatne zbycie znaku na rzecz innego podmiotu, a także ewentualnie poprzez czasowe oddanie w dzierżawę, najem lub jego licencjonowanie.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie.

Czy w przypadku zbycia do dnia 31 października 2015 r. przez SKA znaku towarowego nie powstanie po stronie Wnioskodawcy przychód podlegający opodatkowaniu podatkiem dochodowym?

Zdaniem Wnioskodawcy w przypadku zbycia do dnia 31 października 2015 r. przez SKA znaku towarowego nie powstanie po stronie Wnioskodawcy przychód podlegający opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych.

Zgodnie z art. 1 ust. 3 pkt 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, w brzmieniu obowiązującym od 1 stycznia 2014 r. przepisy tejże ustawy mają również zastosowanie do spółek komandytowo-akcyjnych mających siedzibę lub zarząd na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej. W związku z ustaniem transparentności podatkowej SKA, ustawą z dnia 8 listopada 2013 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych oraz ustawy o podatku tonażowym (dalej: ustawa zmieniająca), wprowadzono również przepisy przejściowe.

W myśl art. 4 ust. 1 ustawy zmieniającej, w przypadku spółki komandytowo-akcyjnej posiadającej siedzibę lub zarząd na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej oraz w zakresie uzyskanych przez podatników podatku dochodowego od osób prawnych oraz podatników podatku dochodowego od osób fizycznych przychodów i poniesionych kosztów z uczestnictwa w takiej spółce, z zastrzeżeniem art. 6, w tym z tytułu objęcia (nabycia) udziałów takiej spółki, przepisy ustaw wymienionych w art. 1 i art. 2, w brzmieniu nadanym niniejszą ustawą, stosuje się począwszy od pierwszego dnia roku obrotowego tej spółki rozpoczynającego się po dniu 31 grudnia 2013 r.

Jednakże – zgodnie z art. 4 ust. 2 ustawy zmieniającej – SKA, która:

• powstała po dniu wejścia wżycie niniejszego przepisu, tj. po 12 grudnia 2013 r., a jej rok obrotowy rozpoczęty w 2013 r. nie kończy się w dniu 31 grudnia 2013 r. lub
• dokonała zmiany roku obrotowego po dniu wejścia wżycie niniejszego przepisu jest obowiązana na dzień 31 grudnia 2013 r. do zamknięcia ksiąg rachunkowych i sporządzenia sprawozdania finansowego. Pierwszy rok podatkowy takiej spółki rozpoczyna się z dniem 1 stycznia 2014 r. i trwa do końca przyjętego roku obrotowego.

Zgodnie z art. 3 ust. 1 pkt 9 ustawy o rachunkowości, przez rok obrotowy należy rozumieć rok kalendarzowy lub inny okres trwający 12 kolejnych pełnych miesięcy kalendarzowych, stosowany również do celów podatkowych. Rok obrotowy lub jego zmiany określa statut lub umowa, na podstawie której utworzono jednostkę.

Jeżeli jednostka rozpoczęta działalność w drugiej połowie przyjętego roku obrotowego, to można księgi rachunkowe i sprawozdanie finansowe za ten okres połączyć z księgami rachunkowymi i sprawozdaniem finansowym za rok następny. W przypadku zmiany roku obrotowego pierwszy po zmianie rok obrotowy powinien być dłuższy niż 12 kolejnych miesięcy.

Mając zatem na uwadze, że zgodnie z przedstawionym stanem faktycznym:

• SKA została zarejestrowana przed dniem 12 grudnia 2013 r. (tj. przed wejściem w życie art. 4 ust. 2 ustawy zmieniającej),
• pierwszy rok obrotowy SKA kończy się 30 listopada 2013 r. W konsekwencji, pierwszym dniem roku obrotowego Wnioskodawcy rozpoczynającym się po dniu 31 grudnia 2013 r. będzie dzień 1 listopada 2015 r. A zatem od dnia 1 listopada 2015 r. SKA będzie podlegała opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób prawnych.

Natomiast do dnia 31 października 2015 r. podatnikami podatku dochodowego w ramach działalności prowadzonej w formie Spółki będą osoby jej wspólnicy, w tym m.in. Wnioskodawca.

W związku z powyższym – w stanie prawnym obowiązującym w roku 2013 dotyczącym przedmiotowej SKA – nie ulega wątpliwości, że spółka komandytowo-akcyjna nie jest podatnikiem podatku dochodowego, podatnikami są zaś jej akcjonariusze. Zysk w SKA oraz prawo akcjonariusza do objęcia tego zysku określa się na zasadach identycznych, jak w spółce akcyjnej, tj. zysk ustala się na podstawie rocznego sprawozdania finansowego, które następnie jest zatwierdzane przez walne zgromadzenie. Udział w zysku przysługiwać będzie akcjonariuszowi jedynie w przypadku, gdy będzie on w posiadaniu akcji spółki w określonym momencie – w dniu podjęcia uchwały przez wspólników o podziale zysku bądź w innym momencie, jeśli umowa spółki tak stanowi (art. 348 § 2 zd. 1 w zw. z art. 126 § 1 pkt 2 KSH).

KSH przewiduje możliwość comiesięcznego podziału zysku tylko w stosunku do komplementariuszy oraz do innych wspólników spółek osobowych. Zatem zasadą nie jest możliwość dokonywania zaliczkowego podziału części zysku przypadającego na akcjonariuszy co miesiąc. Otrzymywana przez akcjonariuszy dywidenda, analogiczna do tej, jaka wypłacana jest akcjonariuszom spółki akcyjnej, jest jedynym przychodem, jaki może otrzymać akcjonariusz spółki komandytowo-akcyjnej.

Natomiast akcjonariusz, który dokonał zbycia akcji przed datą podjęcia uchwały o podziale zysku nie będzie miał prawa do dywidendy, gdyż uprawnionymi do dywidendy za dany rok podatkowy są wyłącznie akcjonariusze, którym przysługiwały akcje w dniu powzięcia uchwały o podziale zysku. Akcjonariusz nie otrzyma również żadnego dochodu ze spółki w sytuacji, gdy spółka w danym miesiącu wygeneruje zysk, ale za cały rok obrachunkowy może zrealizować stratę. Dodatkowo, nieotrzymanie zysku ze spółki może być spowodowane brakiem zgody wszystkich komplementariuszy na wypłatę dywidendy (zgodnie z art. 146 § 2 pkt 2 KSH).

Zatem przyjęcie odmiennego niż prezentowany przez Wnioskodawcę sposób opodatkowania dochodu z tytułu dywidendy, czy raczej posiadania akcji, u takiego akcjonariusza prowadziłoby do opodatkowywania dochodu, którego faktycznie on nie otrzymał. Co więcej, skutkowałoby wielokrotnym opodatkowaniem tego samego dochodu, skoro raz dochód ten byłby zaliczkowo opodatkowywany u aktualnych, w momencie wpłacania zaliczki podatkowej, akcjonariuszy, a po podjęciu uchwały o podziale zysku, byłby powtórnie opodatkowywany u akcjonariusza uprawnionego do dywidendy. Powtórne opodatkowanie oczywiście nie zachodziłoby w przypadku, gdyby akcjonariuszem przez cały rok podatkowy oraz w dniu powzięcia uchwały o podziale byłaby ta sama osoba. Jest to jednakże sytuacja szczególna i nie można oczekiwać, aby ze względów podatkowych prawo akcjonariuszy do obrotu akcjami miało być ograniczone. Wnioskodawca wskazał, że powyższe znajduje potwierdzenie w wyrokach Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Krakowie z dnia 13 marca 2008 r. (sygn. akt I SA/Kr 1372/07) oraz z dnia 2 lipca 2009 r. (sygn. I SA/Kr 219/09).

Należy zaznaczyć, ze regulacje zawarte w ustawie o podatku dochodowym od osób fizycznych nie określają w sposób precyzyjny zasad opodatkowania akcjonariusza spółki komandytowo-akcyjnej, zatem nie można interpretować ich na niekorzyść podatnika. Byłoby to niezgodne z zasadą in dubio pro tributario, ugruntowaną w orzecznictwie sądów administracyjnych, zgodnie z którą nie jest możliwe dowolne interpretowanie wątpliwości wynikających z przepisów na niekorzyść podatnika.

W przekonaniu Wnioskodawcy, dochód z tytułu otrzymanej przez niego dywidendy rozpoznać należy jako dochód ze źródła, o którym mowa w przepisie art. 10 ust. 1 pkt 3 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Wynika to wprost z brzmienia przepisu art. 5b ust. 2 tej ustawy, zgodnie z którym: „jeżeli pozarolniczą działalność gospodarczą prowadzi spółka niemająca osobowości prawnej, przychody wspólnika z udziału w takiej spółce, określone na podstawie art. 8 ust 1, uznaje się za przychody ze źródła, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 3": Zgodnie zaś z przepisem art. 8 ust. 1 ww. ustawy „Przychody z udziału w spółce niebędącej osobą prawną, ze wspólnej własności, wspólnego przedsięwzięcia, wspólnego posiadania lub wspólnego użytkowania rzeczy lub praw majątkowych u każdego podatnika określa się proporcjonalnie do jego prawa w udziale w zysku oraz, z zastrzeżeniem ust. la, łączy się z pozostałymi przychodami ze źródeł, z których dochód podlega opodatkowaniu według skali, o której mowa w art. 27 ust. 1. W przypadku braku przeciwnego dowodu przyjmuje się, że prawa do udziału w zysku są równe". Natomiast w myśl ust. 1a cytowanego artykułu: „Przychodów z pozarolniczej działalności gospodarczej, o których mowa w art. 10 ust 1 pkt 3, lub działów specjalnych produkcji rolnej, o których mowa w art. 10 ust. 1 pkt 4, osiąganych przez podatników opodatkowanych na zasadach określonych w art. 30c, nie łączy się z pozostałymi przychodami ze źródeł, z których dochód podlega opodatkowaniu według skali, o której mowa w art. 27 ust. 1". Nie ma zatem wątpliwości, że akcjonariusz ma możliwość wyboru opodatkowania na zasadach określonych w przepisie art. 30c ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Powyższy dochód faktycznie otrzymany – tj. wypłacona przez SKA dywidenda – przez akcjonariusza podlega zdaniem Wnioskodawcy opodatkowaniu według zasad właściwych dla pozarolniczej działalności gospodarczej. Zatem taki dochód akcjonariusza należy zaliczyć do źródła przychodów, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 3 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Tym samym – w zależności od wyboru akcjonariusza – taki dochód może być opodatkowany u akcjonariusza na zasadach określonych w art. 30c ww. ustawy.

Zatem samo zbycie praw do znaku towarowego przez SKA do dnia 31 października 2015 r. nie będzie skutkowało powstaniem po stronie Wnioskodawcy przychodu podlegającego opodatkowaniu. Przychód podlegający opodatkowaniu powstałby po stronie Wnioskodawcy w przypadku wypłaty w tym okresie na jego rzecz dywidendy przez SKA i opodatkowany byłby zgodnie ze wskazanymi powyżej zasadami.

Wnioskodawca podkreśla, że powyższe potwierdza również uchwała Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia 30 maja 2014 r., sygn. II FPS 6/12.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest nieprawidłowe.

Zgodnie z art. 4 § 1 pkt 1 ustawy z dnia 15 września 2000 r. Kodeks spółek handlowych – Dz. U. z 2013 r., poz. 1030) spółka komandytowo-akcyjna, podobnie jak spółka jawna, spółka partnerska i spółka komandytowa, jest nieposiadającą osobowości prawnej spółką osobową.

W myśl art. 125 ustawy Kodeks spółek handlowych spółką komandytowo-akcyjną jest spółka osobowa mająca na celu prowadzenie przedsiębiorstwa pod własną firmą, w której wobec wierzycieli za zobowiązania spółki co najmniej jeden wspólnik odpowiada bez ograniczenia (komplementariusz), a co najmniej jeden wspólnik jest akcjonariuszem. Komplementariusz oraz akcjonariusz uczestniczą w zysku spółki proporcjonalnie do ich wkładów wniesionych do spółki, chyba że statut stanowi inaczej (art. 147 § 1 Kodeksu spółek handlowych). Zasady funkcjonowania spółki komandytowo-akcyjnej regulują przepisy Kodeksu spółek handlowych zarówno dotyczące spółek osobowych, jak i spółki akcyjnej (spółki kapitałowej). W szczególności do spółki komandytowo-akcyjnej mają odpowiednie zastosowanie regulacje przepisu art. 347 § 1 ww. Kodeksu, który przyznaje akcjonariuszom prawo do udziału w zysku wykazanym w sprawozdaniu finansowym, zbadanym przez biegłego rewidenta, który został przeznaczony przez walne zgromadzenie do wypłaty akcjonariuszom, przy czym zgodnie z art. 348 § 2 ustawy Kodeks spółek handlowych uprawnionymi do dywidendy za dany rok podatkowy są na mocy wyżej wskazanych przepisów akcjonariusze, którym przysługiwało prawo do akcji w dniu powzięcia uchwały o podziale zysku lub akcjonariusze którym przysługiwały akcje na dzień dywidendy.

Ponadto stosownie do art. 146 § 2 pkt 2 ustawy Kodeks spółek handlowych uchwały walnego zgromadzenia w sprawach podziału zysku za rok obrotowy w części przypadającej akcjonariuszom wymagają zgody wszystkich komplementariuszy. W przypadku, gdy uchwała walnego zgromadzenia w dniu jej faktycznego podjęcia nie została zaakceptowana przez komplementariuszy, to prawnym dniem podjęcia uchwały o podziale zysku (wypłacie dywidendy), jako czynności prawnej spółki, jest dzień w którym komplementariusze wyrazili zgodę na taką uchwałę walnego zgromadzenia.

W świetle powyższego zauważyć należy, że w przypadku komplementariusza zysk z udziału w spółce przysługuje z mocy prawa, o ile wspólnicy nie podejmą odmiennej uchwały. Natomiast akcjonariuszowi przysługuje zysk ze spółki tylko wtedy, gdy komplementariusze podejmą odpowiednią uchwałę o jego podziale.

Przechodząc na grunt przepisów prawa podatkowego wskazać należy, że na podstawie ustawy z dnia 8 listopada 2013 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych oraz ustawy o podatku tonażowym (Dz. U. z 2013 r., poz. 1387), z dniem 1 stycznia 2014 r. spółki komandytowo-akcyjne zostały objęte podatkiem dochodowym od osób prawnych.

Stosownie jednak do postanowień art. 4 ust. 1 ustawy o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych oraz ustawy o podatku tonażowym, w przypadku spółki komandytowo-akcyjnej posiadającej siedzibę lub zarząd na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej oraz w zakresie uzyskanych przez podatników podatku dochodowego od osób prawnych oraz podatników podatku dochodowego od osób fizycznych przychodów i poniesionych kosztów z uczestnictwa w takiej spółce, z zastrzeżeniem art. 6, w tym z tytułu objęcia (nabycia) udziałów takiej spółki, przepisy ustaw wymienionych w art. 1 i art. 2, w brzmieniu nadanym niniejszą ustawą, stosuje się począwszy od pierwszego dnia roku obrotowego tej spółki rozpoczynającego się po dniu 31 grudnia 2013 r.

Zgodnie natomiast z art. 4 ust. 2 ww. ustawy spółka, o której mowa w ust. 1, która:

1. powstała po dniu wejścia w życie niniejszego przepisu, a jej rok obrotowy rozpoczęty w 2013 r. nie kończy się w dniu 31 grudnia 2013 r. lub
2. dokonała zmiany roku obrotowego po dniu wejścia w życie niniejszego przepisu

• jest obowiązana na dzień 31 grudnia 2013 r. do zamknięcia ksiąg rachunkowych i sporządzenia sprawozdania finansowego. Pierwszy rok podatkowy takiej spółki rozpoczyna się z dniem 1 stycznia 2014 r. i trwa do końca przyjętego roku obrotowego.

Wnioskodawca w przedstawionym we wniosku zdarzeniu przyszłym oraz jego uzupełnieniach wskazał, że zamierza przystąpić do spółki komandytowo-akcyjnej jako akcjonariusz oraz, że posiada miejsce zamieszkania na terytorium Rzeczpospolitej Polskiej. SKA została założona przez dwie spółki z o.o.. Pierwszy rok podatkowy SKA zakończył się z dniem 30 listopada 2013 r. Kolejny po zmianie rok obrotowy SKA trwa 23 kolejne miesiące i rozpoczął się 1 grudnia 2013 r. i zakończy się 31 października 2015 r. SKA planuje dokonać do dnia 31 października 2015 r. zbycia znaku towarowego, który otrzyma w zamian za wyemitowane akcje w kapitale zakładowym. W 2013 r. osoby fizyczne nie były komplementariuszem ani akcjonariuszem SKA. W SKA w charakterze akcjonariusza oraz komplementariusza występowały natomiast spółki z ograniczoną odpowiedzialnością.

Zatem do końca roku obrotowego rozpoczętego przed 1 stycznia 2014 r. do spółki komandytowo-akcyjnej opisanej we wniosku będą miały zastosowanie przepisy obowiązujące do dnia 31 grudnia 2013 r., a więc spółka ta traktowana będzie jako spółka niebędąca podatnikiem podatku dochodowego od osób prawnych.

Dochody spółek osobowych (spółek niebędących podatnikami podatku dochodowego) nie stanowią odrębnego przedmiotu opodatkowania. Opodatkowaniu podlegają natomiast dochody poszczególnych wspólników spółki osobowej.

Sposób opodatkowania dochodu z udziału w spółce niebędącej podatnikiem podatku dochodowego uzależniony jest od cywilnoprawnego statusu danego wspólnika. Jeżeli wspólnikiem (w tym akcjonariuszem) spółki komandytowo-akcyjnej jest osoba fizyczna, to dochód z udziału w tej spółce będzie podlegał opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych.

Zgodnie z art. 5b ust. 2 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2012 r. poz. 361 z późn. zm.), jeżeli pozarolniczą działalność gospodarczą, w rozumieniu art. 5a pkt 6 tej ustawy, prowadzi spółka niemająca osobowości prawnej, przychody wspólnika z udziału w takiej spółce, określone na podstawie art. 8 ust. 1, uznaje się za przychody ze źródła, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 3 (pozarolnicza działalność gospodarcza). Przy czym, w myśl art. 5a pkt 26 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, przez spółkę niebędącą osobą prawną należy rozumieć spółkę niebędącą podatnikiem podatku dochodowego.

Zgodnie z art. 8 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, przychody z udziału w spółce niebędącej osobą prawną, ze wspólnej własności, wspólnego przedsięwzięcia, wspólnego posiadania lub wspólnego użytkowania rzeczy lub praw majątkowych u każdego podatnika określa się proporcjonalnie do jego prawa w udziale w zysku (udziału) oraz, z zastrzeżeniem ust. 1a, łączy się z pozostałymi przychodami ze źródeł, z których dochód podlega opodatkowaniu według skali, o której mowa w art. 27 ust. 1. W przypadku braku przeciwnego dowodu przyjmuje się, że prawa do udziału w zysku (udziału) są równe.

Stosownie do treści art. 5b ust. 2 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, jeżeli spółka niemająca osobowości prawnej prowadzi pozarolniczą działalność gospodarczą, przychody wspólnika z udziału w takiej spółce, określone na podstawie art. 8 ust. 1, uznaje się za przychody ze źródła, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 3 (tj. z pozarolniczej działalności gospodarczej).

W celu analizy, czy ww. spółka prowadzi działalność, o której mowa w art. 5b ust. 2, należy odnieść się do wprowadzonych przez ustawodawcę regulacji służących wyjaśnieniu pojęcia „pozarolnicza działalność gospodarcza”. I tak, w myśl art. 5a pkt 6 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ilekroć jest w niej mowa o „działalności gospodarczej” albo „pozarolniczej działalności gospodarczej”, oznacza to działalność zarobkową:

1. wytwórczą, budowlaną, handlową, usługową,
2. polegającą na poszukiwaniu, rozpoznawaniu i wydobywaniu kopalin ze złóż,
3. polegającą na wykorzystywaniu rzeczy oraz wartości niematerialnych i prawnych

• prowadzoną we własnym imieniu bez względu na jej rezultat, w sposób zorganizowany i ciągły, z której uzyskane przychody nie są zaliczane do innych przychodów ze źródeł wymienionych w art. 10 ust. 1 pkt 1, 2 i 4-9.

Wyłączenie zawarte w art. 5a pkt 6 ww. ustawy obejmuje m.in. prawa majątkowe, zdefiniowane jako odrębne źródło przychodów, wymienione w art. 10 ust. 1 pkt 7 w związku z art. 18 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Za przychód z praw majątkowych uważa się w szczególności przychody z praw autorskich i praw pokrewnych w rozumieniu odrębnych przepisów, praw do projektów wynalazczych, praw do topografii układów scalonych, znaków towarowych i wzorów zdobniczych, w tym również z odpłatnego zbycia tych praw (art. 17 ust. 1 pkt 8 ww. ustawy).

Stosownie do treści art. 11 ust. 1 ww. ustawy, w brzmieniu obowiązującym od dnia 1 stycznia 2015 r., przychodami, z zastrzeżeniem art. 14-15, art. 17 ust. 1 pkt 6, 9 i 10 w zakresie realizacji praw wynikających z pochodnych instrumentów finansowych, art. 19 i art, art. 20 ust. 3 i art. 30f, są otrzymane lub postawione do dyspozycji podatnika w roku kalendarzowym pieniądze i wartości pieniężne oraz wartość otrzymanych świadczeń w naturze i innych nieodpłatnych świadczeń.

Mając powyższe na uwadze wskazać należy, że gdyby spółka niemająca osobowości prawnej, o której mowa w art. 5b ust. 2 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych prowadziła pozarolniczą działalność gospodarczą, to należy przyjąć, że i przychody wspólnika z udziału w takiej spółce muszą dotyczyć przychodów, jakie spółka ta osiąga z tego rodzaju działalności. Przychodem z udziału w spółce w rozumieniu art. 5b ust. 2 ww. ustawy może być w związku z tym tylko taki przychód, który wiąże się z przedmiotem działalności spółki, jakim jest pozarolnicza działalność gospodarcza.

W przedstawionym zdarzeniu przyszłym SKA otrzyma w zamian za wyemitowane akcje w kapitale zakładowym znak towarowy, którego zbycie planowane jest na dzień 31 października 2015 r.). Znak ten nie będzie ujęty w ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych SKA oraz nie będzie przez SKA amortyzowany. Spółka rozważa wykorzystanie znaku towarowego poprzez jego odpłatne zbycie na rzecz innego podmiotu, a także ewentualnie poprzez czasowe oddanie w dzierżawę, najem lub jego licencjonowanie. Przy czym SKA planuje prowadzenie działalności w zakresie szeroko rozumianego doradztwa gospodarczego oraz w przyszłości podjęcie działalności inwestycyjnej i ewentualnie działalności w zakresie wynajmu i dzierżawy aktywów.

Mając na uwadze powyższe stwierdzić należy, że zbycie opisanego we wniosku znaku towarowego nie wiąże się z przedmiotem działalności SKA. Przychodu ze zbycia przedmiotowego znaku towarowego nie można więc uznać za przychód z działalności gospodarczej.

Zatem przychód ze zbycia znaku towarowego nabytego jako przedmiot aportu w zamian za akcje nie jest przychodem podlegającym rozliczeniu przez spółkę komandytowo-akcyjną w ramach działalności gospodarczej, lecz stanowi przychód z praw majątkowych poszczególnych wspólników tej spółki.

Skoro przychód ten nie jest zyskiem spółki z działalności gospodarczej, to podlega wyłączeniu z należnej akcjonariuszom dywidendy, gdyż dywidenda jest zyskiem spółki z działalności operacyjnej.

Inna niż dokonana przez organ wykładnia art. 5b ust. 2 stwarzałaby nierówność podmiotów prowadzących działalność gospodarczą w opodatkowaniu dochodów wspólników spółek niebędących osobami prawnymi i osób fizycznych prowadzących pozarolniczą działalność gospodarczą. Przychody osób fizycznych prowadzących pozarolniczą działalność gospodarczą – uzyskane z działalności, która jest zaliczana na podstawie art. 10 ust. 1, 2 4-9 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, o ile dana działalność nie stanowi przedmiotu wykonywanej działalności gospodarczej – zaliczane są do właściwego tej działalności źródła, nawet, gdy przychody są uzyskane z czynności mających związek z działalnością gospodarczą, jak np. przychody z instrumentów finansowych, czy obrotu papierami wartościowymi, lub zbycia środka trwałego wykorzystywanego na potrzeby związane z działalnością gospodarczą, lecz nieujętego w ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych (vide: Uchwała NSA z 17 lutego 2014 r. sygn. akt II FPS 8/13).

Biorąc powyższe pod uwagę ponownie wskazać należy, że przychód z tytułu zbycia znaku towarowego stanowił będzie dla Wnioskodawcy przychód z praw majątkowych. Zatem dochód z tego tytułu osiągnięty przez Wnioskodawcę, podlegał będzie opodatkowaniu, łącznie z pozostałymi dochodami, na zasadach ogólnych, określonych w art. 27 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Dokonując obliczenia należnego za rok podatkowy zobowiązania, Wnioskodawca powinien wziąć pod uwagę skumulowane dochody, uwzględniając kwotę wolną od podatku, oraz pobrane przez płatników zaliczki.

Wobec powyższego stanowisko Wnioskodawcy należało uznać za nieprawidłowe.

Należy przy tym wskazać, że procedura wydawania indywidualnych interpretacji przepisów prawa podatkowego nie podlega regułom przewidzianym dla postępowania podatkowego, czy kontrolnego. Organ wydający interpretację opiera się wyłącznie na opisie stanu faktycznego lub zdarzenia przyszłego podanego we wniosku – nie prowadzi postępowania dowodowego. Rolą postępowania w sprawie wydania indywidualnej interpretacji przepisów podatkowych nie jest bowiem ustalanie, czy przedstawiony we wniosku stan faktyczny (zdarzenie przyszłe) jest zgodny ze stanem rzeczywistym. Ustalenie stanu rzeczywistego stanowi domenę ewentualnego postępowania podatkowego. To na podatniku ciąży obowiązek udowodnienia w toku tego postępowania okoliczności faktycznych, z których wywodzi on dla siebie korzystne skutki prawne.

Organ podatkowy dokonując ustalenia treści prawnej, uwzględnia zgodny zamiar stron i cel czynności, a nie tylko dosłowne brzmienie oświadczeń woli złożonych przez strony czynności. (art. 199a § 1 ustawy Ordynacja podatkowa).

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Białymstoku, ul. H. Sienkiewicza 84, 15-950 Białystok po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2012 r., poz. 270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Bydgoszczy Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Toruniu, ul. Św. Jakuba 20, 87-100 Toruń.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.