UZASADNIENIE

W dniu 1 października 2014 r. został złożony wniosek, uzupełniony w dniu 8 grudnia 2014 r. o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie stawki podatku przy sprzedaży budynków bliźniaczych w zabudowie szeregowej.

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe.

Wnioskodawca prowadzący działalność gospodarczą jest właścicielem nieruchomości położonej w gminie P., w miejscowości W.[dalej jako: Nieruchomość]. Dla tejże Nieruchomości sporządzono miejscowy plan zagospodarowania przestrzennego, w którym wskazano, iż Nieruchomość należąca do Wnioskodawcy znajduje się na terenie oznaczonym symbolem UT1. Zgodnie z ustaleniami planu nieruchomości tereny oznaczone w planie symbolem UT1 i UT2 przeznaczone są na „tereny zabudowy usług turystyki”. Dalej w miejscowym planie wskazano, że dla powyższych nieruchomości „funkcją podstawową jest zabudowa hotelowa i apartamentowa z usługami towarzyszącymi, powiązana z mariną na terenach UT1 oraz zabudowa zamieszkania zbiorowego dla usług hotelarskich na terenach UT2 - służąca wyłącznie dla celów turystycznych i rekreacyjnych z wyłączeniem nowej funkcji mieszkaniowej dla stałego zamieszkania”.

Wnioskodawca zamierza na posiadanej Nieruchomości wybudować osiedle składające się z budynków o dwóch mieszkaniach, trzech lub czterech mieszkaniach (apartamentach), jak również z domów bliźniaczych i szeregowych. Planowana jest budowa budynków z apartamentami o powierzchni od 38 do 74 m² oraz budynków w zabudowie bliźniaczej o powierzchni 150 m² i budynków szeregowych o powierzchni od 100 do 125 m².

Budynki oraz apartamenty te Wnioskodawca zamierza sprzedawać osobom fizycznym nieprowadzącym działalności gospodarczej, osobom fizycznym prowadzącym działalność gospodarczą jak również osobom prawnym i innym podmiotom, którym przepisy prawa przyznają zdolność prawną.

Wnioskodawca rozważa również wniesienie Nieruchomości aportem do spółki posiadającej osobowość prawną i prowadzenie inwestycji budowlanej przez tą spółkę. Wnioskodawca rozważa również pozyskanie inwestorów (osób fizycznych i prawnych), z którymi zawrze umowę o wspólną realizację inwestycji budowlanej, a po wybudowaniu budynków i apartamentów będzie przenosił na tych inwestorów prawo własności wydzielonych lokali - poszczególnych apartamentów lub prawo własności poszczególnych budynków.

Wnioskodawca jest czynnym podatnikiem podatku od towarów i usług.

Nabywcy lokali (apartamentów) będą podatnikami VAT lub też nie będą posiadali tego statusu.

W uzupełnieniu wniosku Wnioskodawca wskazał, że w aktach notarialnych jako przedmiot sprzedaży może być wskazany bądź lokal użytkowy bądź lokal mieszkalny. Jeśli kupujący będzie dokonywał zakupu z przeznaczeniem na prowadzenie w lokalu działalności gospodarczej, jako przedmiot sprzedaży wskazany zostanie „lokal użytkowy”, jeśli jednak kupujący będzie nabywał lokal w celu innym niż prowadzenie w nim działalności gospodarczej, jako przedmiot sprzedaży wskazany zostanie „lokal mieszkalny”. Wskazać należy, że wniosek niniejszy dotyczy wyłącznie tych transakcji, których przedmiotem będą „lokale mieszkalne”.

Wnioskodawca nie wybudował jeszcze budynków z apartamentami, w związku z czym nie posiada zaświadczeń o samodzielności lokali. Zgodnie z projektem architektonicznym Wnioskodawca planuje, że każdy sprzedawany lokal będzie spełniał definicję „samodzielnego lokalu mieszkalnego”. Wnioskodawca przed dokonaniem sprzedaży będzie występował o wydanie zaświadczeń o samodzielności lokali i będzie sprzedawał wyłącznie takie apartamenty, które będą posiadały zaświadczenie stwierdzające samodzielność lokalu.

W związku z powyższym opisem zadano m.in. następujące pytanie:

1. Czy po wybudowaniu przez Wnioskodawcę budynków i apartamentów na posiadanej przez niego Nieruchomości, będzie on uprawniony do zastosowania 8% stawki podatku od towarów i usług dla transakcji sprzedaży wyodrębnionych lokali (apartamentów) oraz budynków bliźniaczych i w zabudowie szeregowej?

Wnioskodawca stoi na stanowisku, że będzie uprawniony do zastosowania stawki VAT 8% dla dostawy odrębnych lokali (apartamentów) jak również budynków w zabudowie bliźniaczej i szeregowej, względnie spółka kapitałowa, która stanie się właścicielem Nieruchomości na skutek wniesienia jej przez Wnioskodawcę na pokrycie udziałów, będzie uprawniona do zastosowania stawki VAT 8% dla takich transakcji.

Stanowisko Wnioskodawcy wynika z następujących argumentów.

Zgodnie z art. 41 ust. 12 w zw. z ust. 2 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług [dalej jako: ustawa o VAT] obniżoną 8% stawkę podatku stosuje się do dostawy, budowy, remontu, modernizacji, termomodernizacji lub przebudowy obiektów budowlanych lub ich części, zaliczonych do budownictwa objętego społecznym programem mieszkaniowym.

Definicję budownictwa objętego społecznym programem mieszkaniowym ustawodawca zawarł w art. 41 ust. 12 a ustawy o VAT. W myśl tego przepisu są nim obiekty budownictwa mieszkaniowego lub ich części, z wyłączeniem lokali użytkowych, oraz lokale mieszkalne w budynkach niemieszkalnych sklasyfikowanych w Polskiej Klasyfikacji Obiektów Budowlanych w dziale 12, a także obiekty sklasyfikowane w Polskiej Klasyfikacji Obiektów Budowlanych w klasie ex 1264 -wyłącznie budynki instytucji ochrony zdrowa świadczących usługi zakwaterowania z opieką lekarską i pielęgniarską, zwłaszcza dla ludzi starszych i niepełnosprawnych.

Z kolei zgodnie z ust. 12b tegoż artykułu do budownictwa objętego społecznym programem mieszkaniowym nie zalicza się:

• budynków mieszkalnych jednorodzinnych, których powierzchnia użytkowa przekracza 300m² oraz
• lokali mieszkalnych, których powierzchnia użytkowa przekracza 150 m².

Z powyższego wynika, że aby uznać lokal za budownictwo objęte społecznym programem mieszkaniowym, spełnione muszą być następujące kryteria:

• lokal powinien mieć nie więcej niż 150m²;
• lokal powinien znajdować się w obiekcie budownictwa mieszkaniowego lub też powinien być lokalem mieszkalnym w budynku niemieszkalnym sklasyfikowanym w Polskiej Klasyfikacji Obiektów Budowlanych w dziale 12;
• lokal nie może być lokalem użytkowym.

Ustawa o VAT dla określenia lokali i budynków objętych społecznym programem mieszkaniowym odnosi się do Polskiej Klasyfikacji Obiektów Budowlanych [dalej jako: PKOB] wskazując, że budownictwo mieszkaniowe to takie, które w myśl powyższej klasyfikacji stanowi obiekt budownictwa mieszkaniowego lub też jest lokalem mieszkalnym w budynku niemieszkalnym sklasyfikowanym w dziale 12 PKOB.

POKB w dziale 11 opisuje budynki mieszkalne, na które składają się m.in.:

• budynki mieszkalne jednorodzinne (pawilony, wille, domki wypoczynkowe, domy mieszkalne w gospodarstwach rolnych, rezydencje wiejskie, domy letnie, domy bliźniacze i szeregowe);
• budynki o dwóch mieszkaniach i wielomieszkaniowe (w tym m.in. budynki o 3 mieszkaniach i więcej) oraz
• budynki zbiorowego zamieszkania (domy mieszkalne dla ludzi starszych, studentów, dzieci i innych grup społecznych, np. domy opieki społecznej, hotele robotnicze, internaty i bursy szkolne, domy studenckie, domy dziecka, domy dla bezdomnych itp.).

Z kolei w dziale 11 POKB sklasyfikowane zostały budynki niemieszkalne, na które składają się m.in.:

• budynki hoteli (hotele, motele, ośrodki wypoczynkowe, schroniska, gospody, pensjonaty itp.);
• budynki biurowe oraz
• budynki handlowo-usługowe (jak np. Centra handlowe, domy towarowe, samodzielne sklepy i butiki, hale używane do targów, aukcji i wystaw, targowiska pod dachem, stacje paliw, stacje obsługi, apteki itp. )

Z powyższego opisu zdarzenia wynika, że Wnioskodawca zamierza na posiadanej Nieruchomości wybudować osiedle składające się z budynków o dwóch mieszkaniach, trzech, czterech lub sześciu mieszkaniach (apartamentach), jak również z domów bliźniaczych i szeregowych. Planowana jest budowa budynków z apartamentami o powierzchni od 38 do 74m² oraz budynków w zabudowie bliźniaczej o powierzchni 150 m² i budynków szeregowych o powierzchni od 100 do 125 m².

W ocenie Wnioskodawcy planowane przez niego zamierzenie inwestycyjne będzie składało się z budynków mieszkalnych w rozumieniu działu 11 POKB. Z uwagi na to, iż powierzchnia każdego z apartamentów oraz powierzchnia każdego z budynków, nie będzie przekraczała limitów określonych w art. 41 ust. 12 b ustawy o VAT, mając na uwadze treść art. 41 ust. 12 w zw. z ust. 2 ustawy o VAT, będzie on uprawniony do sprzedaży tychże apartamentów, budynków szeregowych oraz w zabudowie bliźniaczej z zastosowaniem stawki VAT 8%.

W tym miejscu wskazać należy, że ustawa o VAT nie wyłącza możliwości opodatkowania dostawy nieruchomości według stawki 8% VAT tylko z tego względu, że w miejscowym planie zagospodarowania przestrzennego wskazano, że nieruchomość gruntowa przeznaczona jest na zabudowę usług turystyki. Ustawa o VAT odwołuje się do POKB, która w dziale budynków mieszkalnych wymienia wprost budynki o charakterze turystycznym, wypoczynkowym takie jak „domy letnie", „rezydencje wiejskie" czy „domki wypoczynkowe”. W związku z tym w ocenie Wnioskodawcy apartamenty o charakterze turystycznym, położone w atrakcyjnym turystycznie regionie, o ile nie będą przekraczały limitów jak chodzi o powierzchnię, będą mogły być sprzedawane z zastosowaniem stawki VAT 8%.

Podkreślić również należy, że ustawa o VAT w żadnej mierze nie odnosi się do zapisów miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego, jak to ma miejsce np. w przypadku ustalenia stawki VAT właściwej dla sprzedaży nieruchomości niezabudowanych, ale przeznaczonych pod zabudowę. Art. 2 pkt 33 ustawy o VAT wskazuje jednoznacznie, że przez tereny budowlane rozumie się grunty przeznaczone pod zabudowę zgodnie z miejscowym planem zagospodarowania przestrzennego. W konsekwencji dostawa gruntów budowlanych opodatkowana jest stawką VAT podstawową i nie może korzystać ze zwolnienia z art. 43 ust. 1 pkt 9 ustawy o VAT. W przypadku dostawy nieruchomości zabudowanych, w tym odrębnych lokali, ustawodawca nakazuje odnosić się wyłącznie do Polskiej Klasyfikacji Obiektów Budowlanych nie zaś do zapisów miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2011 r. Nr 177, poz. 1054 ze zm.) opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, podlega odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

W myśl art. 8 ust. 1 cyt. ustawy, przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7 (…).

Zgodnie z art. 5a ww. ustawy towary lub usługi będące przedmiotem czynności, o których mowa w art. 5, wymienione w klasyfikacjach wydanych na podstawie przepisów o statystyce publicznej, są identyfikowane za pomocą tych klasyfikacji, jeżeli dla tych towarów i usług przepisy ustawy lub przepisy wykonawcze wydane na jej podstawie powołują symbole statystyczne.

Na podstawie art. 41 ust. 1 ww. ustawy o podatku od towarów i usług, stawka podatku wynosi 22%, z zastrzeżeniem ust. 2-12c, art. 83, art. 119 ust. 7, art. 120 ust. 2 i 3, art. 122 i art. 129 ust. 1.

W myśl art. 41 ust. 2 ustawy, dla towarów i usług, wymienionych w załączniku nr 3 do ustawy, stawka podatku wynosi 7%, z zastrzeżeniem ust. 12 i art. 114 ust. 1.

Natomiast stosownie do treści art. 146a ww. ustawy, w okresie od dnia 1 stycznia 2011 r. do dnia 31 grudnia 2016 r., z zastrzeżeniem art. 146f:

1. stawka podatku, o której mowa w art. 41 ust. 1 i 13, art. 109 ust. 2 i art. 110, wynosi 23 %;
2. stawka podatku, o której mowa w art. 41 ust. 2, art. 120 ust. 2 i 3 oraz w tytule załącznika nr 3 do ustawy, wynosi 8 %.

Stawkę podatku, o której mowa w art. 41 ust. 2 ustawy o podatku od towarów i usług, stosuje się – w myśl ust. 12 wskazanego artykułu – do dostawy, budowy, remontu, modernizacji, termomodernizacji lub przebudowy obiektów budowlanych lub ich części zaliczanych do budownictwa objętego społecznym programem mieszkaniowym.

Przez budownictwo objęte społecznym programem mieszkaniowym, zgodnie z ust. 12a tego artykułu, rozumie się obiekty budownictwa mieszkaniowego lub ich części, z wyłączeniem lokali użytkowych, oraz lokale mieszkalne w budynkach niemieszkalnych sklasyfikowanych w Polskiej Klasyfikacji Obiektów Budowlanych w dziale 12, a także obiekty sklasyfikowane w Polskiej Klasyfikacji Obiektów Budowlanych w dziale ex 1264 – wyłącznie budynki instytucji ochrony zdrowia świadczących usługi zakwaterowania z opieką lekarską i pielęgniarską, zwłaszcza dla ludzi starszych i niepełnosprawnych, z zastrzeżeniem ust. 12b.

Według art. 2 pkt 12 ustawy, przez obiekty budownictwa mieszkaniowego rozumie się budynki mieszkalne stałego zamieszkania sklasyfikowane w PKOB w dziale 11.

Zgodnie z art. 41 ust. 12b ustawy, do budownictwa objętego społecznym programem mieszkaniowym określonego w ust. 12a nie zalicza się:

1. budynków mieszkalnych jednorodzinnych, których powierzchnia użytkowa przekracza 300 m²;
2. lokali mieszkalnych, których powierzchnia użytkowa przekracza 150 m².

W myśl ust. 12c powołanego artykułu, w przypadku budownictwa mieszkaniowego o powierzchni przekraczającej limity określone w ust. 12b stawkę podatku, o której mowa w ust. 2, stosuje się tylko do części podstawy opodatkowania odpowiadającej udziałowi powierzchni użytkowej kwalifikującej do budownictwa objętego społecznym programem mieszkaniowym w całkowitej powierzchni użytkowej.

Jak wynika z ww. art. 2 pkt 12, ustawa o podatku od towarów i usług, poprzez podanie klasyfikacji, odwołuje się do Polskiej Klasyfikacji Obiektów Budowlanych, która stanowi usystematyzowany wykaz obiektów budowlanych. Zatem, dla celów podatku od towarów i usług stosuje się przepisy rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 30 grudnia 1999 r. w sprawie Polskiej Klasyfikacji Obiektów Budowlanych (PKOB) (Dz. U. Nr 112, poz. 1316 ze zm.), stanowiącego usystematyzowany wykaz obiektów budowlanych.

Budynki mieszkalne stałego zamieszkania sklasyfikowane w Polskiej Klasyfikacji Obiektów Budowlanych w dziale 11, o których mowa w cyt. art. 2 pkt 12 ustawy o podatku od towarów i usług, to:

• budynki mieszkalne jednorodzinne (PKOB 111), czyli samodzielne budynki takie jak: pawilony, wille, domki wypoczynkowe, leśniczówki, domy mieszkalne w gospodarstwach rolnych (bez budynków gospodarstw rolnych), rezydencje wiejskie, domy letnie itp., a także domy bliźniacze lub szeregowe, w których każde mieszkanie ma swoje własne wejście z poziomu gruntu;
• budynki o dwóch mieszkaniach i wielomieszkaniowe (PKOB 112), w tym: budynki o trzech i więcej mieszkaniach (PKOB 1122),
• budynki zbiorowego zamieszkania (PKOB 113), czyli domy opieki społecznej, internaty i bursy szkolne, domy studenckie, domy dziecka, domy dla bezdomnych, budynki mieszkalne na terenie koszar, zakładów karnych i poprawczych, aresztów śledczych, budynki kościołów i innych związków wyznaniowych, klasztory, domy zakonne, plebanie, kurie, rezydencje biskupie oraz rezydencje Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej.

Z kolei budynki niemieszkalne sklasyfikowane w Polskiej Klasyfikacji Obiektów Budowlanych w dziale 12 obejmują:

• hotele i budynki zakwaterowania turystycznego - grupa 121,
• budynki biurowe - grupa 122,
• budynki handlowo-usługowe - grupa 123,
• budynki transportu i łączności - grupa 124,
• budynki przemysłowe i magazynowe - grupa 125,
• ogólnodostępne obiekty kulturalne, budynki o charakterze edukacyjnym, budynki szpitali i zakładów opieki medycznej oraz budynki kultury fizycznej-grupa 126,
• pozostałe budynki niemieszkalne-grupa 127.

Klasa 1211 - Budynki hoteli, obejmuje z kolei m.in. hotele, motele, gospody, pensjonaty i podobne budynki oferujące zakwaterowanie, z restauracjami lub bez.

W celu zastosowania prawidłowej stawki niezbędne jest zatem określenie, czy dany obiekt jest obiektem wymienionym w art. 2 pkt 12 ustawy i jakie spełnia funkcje - mieszkalne czy użytkowe. Ponieważ ustawa o podatku od towarów i usług oraz przepisy wykonawcze do ustawy nie zawierają definicji lokalu mieszkalnego i lokalu użytkowego, należy posiłkować się w tym zakresie przepisami ustawy z dnia 24 czerwca 1994 r. o własności lokali (Dz.U. z 2000 r. Nr 80, poz. 903 z późn. zm.).

Zgodnie z art. 2 ust. 2 ww. ustawy, samodzielnym lokalem mieszkalnym jest wydzielona trwałymi ścianami w obrębie budynku izba lub zespół izb przeznaczonych na stały pobyt ludzi, które wraz z pomieszczeniami pomocniczymi służą zaspokajaniu ich potrzeb mieszkaniowych. Przepis ten stosuje się odpowiednio również do samodzielnych lokali wykorzystywanych zgodnie z przeznaczeniem na cele inne niż mieszkalne.

Spełnienie wymagań, o których mowa w ust. 2, stwierdza starosta w formie zaświadczenia (art. 2 ust. 3 ww. ustawy).

Z przedstawionego opisu zdarzenia przyszłego wynika, że w ramach prowadzonej działalności gospodarczej Wnioskodawca zamierza wybudować osiedle składające się z budynków o dwóch mieszkaniach, trzech lub czterech mieszkaniach (apartamentach), jak również z domów bliźniaczych i szeregowych. Planowana jest budowa budynków z apartamentami o powierzchni od 38 do 74 m² oraz budynków w zabudowie bliźniaczej o powierzchni 150 m² i budynków szeregowych o powierzchni od 100 do 125 m². Budynki oraz apartamenty Wnioskodawca zamierza sprzedawać osobom fizycznym nieprowadzącym działalności gospodarczej, osobom fizycznym prowadzącym działalność gospodarczą jak również osobom prawnym i innym podmiotom, którym przepisy prawa przyznają zdolność prawną. Zgodnie z ustaleniami planu nieruchomości tereny oznaczone w planie symbolem UT1 i UT2 przeznaczone są na „tereny zabudowy usług turystyki”. Dalej w miejscowym planie wskazano, że dla powyższych nieruchomości „funkcją podstawową jest zabudowa hotelowa i apartamentowa z usługami towarzyszącymi, powiązana z mariną na terenach UT1 oraz zabudowa zamieszkania zbiorowego dla usług hotelarskich na terenach UT2 - służąca wyłącznie dla celów turystycznych i rekreacyjnych z wyłączeniem nowej funkcji mieszkaniowej dla stałego zamieszkania”. W aktach notarialnych jako przedmiot sprzedaży wskazany zostanie „lokal mieszkalny”. Zgodnie z projektem architektonicznym Wnioskodawca planuje, że każdy sprzedawany lokal będzie spełniał definicję „samodzielnego lokalu mieszkalnego”. Wnioskodawca przed dokonaniem sprzedaży będzie występował o wydanie zaświadczeń o samodzielności lokali i będzie sprzedawał wyłącznie takie apartamenty, które będą posiadały zaświadczenie stwierdzające samodzielność lokalu.

Wątpliwości Wnioskodawcy sprowadzają się do rozstrzygnięcia kwestii stawki VAT przy sprzedaży przedmiotowych budynków i apartamentów.

Odnosząc wskazane regulacje prawne do opisu zdarzenia przyszłego stwierdzić należy, że skoro jak wskazał Wnioskodawca, przedmiotowe budynki bliźniacze w zabudowie szeregowej będą budynkami mieszkalnymi jednorodzinnymi, których powierzchnia użytkowa nie przekroczy 300 m², sklasyfikowanymi w PKOB w grupie 11, spełniającymi on definicję obiektów objętych społecznym programem mieszkaniowym, o których mowa w art. 41 ust. 12 ustawy w związku z art. 2 pkt 12 ustawy, to sprzedaż opisanych we wniosku budynków – spełniających podane warunki – będzie opodatkowana preferencyjną stawką 8%.

Podobnie w odniesieniu do sprzedaży apartamentów, stwierdzić należy, że o ile będą spełniały definicję lokali mieszkalnych a w szczególności na moment sprzedaży będą posiadały zaświadczenia potwierdzające warunki do uznania ich za lokale mieszkalne na postawie art. 2 ust. 2 ustawy z dnia 24 czerwca 1994 r. o własności lokali, wydane przez Starostę, to ich sprzedaż będzie podlegała również opodatkowaniu stawką preferencyjną 8% na podstawie art. 41 ust. 12 ustawy.

Podkreślić należy, iż niniejsza interpretacja została wydana w oparciu o przedstawione we wniosku zdarzenie przyszłe, co oznacza, iż w przypadku gdy w toku postępowania podatkowego, kontroli podatkowej, bądź skarbowej zostanie określony odmienny stan faktyczny, interpretacja nie wywoła w tym zakresie skutków prawnych.

Niniejsza interpretacja rozstrzyga wniosek w zakresie pytania oznaczonego nr 1, natomiast w zakresie pytania 2 organ wydał postanowienie znak: xxxxx/xxx-xxxxx/xx/x.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gdańsku, Al. Zwycięstwa 16/17, 80-219 Gdańsk, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – ( t.j. Dz. U. z 2012 r. poz. 270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Toruniu, ul. Św. Jakuba 20, 87-100 Toruń.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.