Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie
IPPB5/4510-37/15-2/PS
z 25 marca 2015 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2012 r., poz. 749, z późn. zm.) oraz § 8 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko – przedstawione we wniosku z dnia 20 stycznia 2015 r. (data wpływu 22 stycznia 2015 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie istnienia zakładu na terytorium Polski w myśl postanowień umowy z dnia 13 listopada 1995 r. między Rządem Rzeczypospolitej Polskiej a Rządem Irlandii w sprawie unikania podwójnego opodatkowania i zapobiegania uchylaniu się od opodatkowania w zakresie podatków od dochodu (Dz. U. z 1996 roku, Nr 29, poz. 129, dalej umowa polsko – irlandzka) – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dnu 22 stycznia 2015 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie istnienia zakładu na terytorium Polski w myśl postanowień umowy z dnia 13 listopada 1995 r. między Rządem Rzeczypospolitej Polskiej a Rządem Irlandii w sprawie unikania podwójnego opodatkowania i zapobiegania uchylaniu się od opodatkowania w zakresie podatków od dochodu.

W przedmiotowym wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe.

A. (dalej: „Wnioskodawca" lub „Spółka") jest spółką prawa irlandzkiego, która zajmuje się w szczególności projektowaniem, produkcją, certyfikacją oraz sprzedażą specjalistycznej odzieży roboczej. W ramach prowadzonej przez Spółkę działalności gospodarczej zdarzają się sytuacje, kiedy Spółka zleca proces produkcji odzieży (dalej: „Produkty") do podmiotów zewnętrznych. Spółka może również nabywać Produkty od powiązanego producenta z Bangladeszu. Spółka jest również członkiem grupy B. (dalej: „Grupa"). Spółka zamierza wynająć w Polsce magazyn na potrzeby utrzymywania zapasów produktów przeznaczonych do dalszej sprzedaży. Za udostępnienie i sprawowanie nadzoru nad magazynem Spółka będzie zobowiązana płacić wynagrodzenie (tzw. warehousing fee) polskiemu podmiotowi z grupy z Grupy, tj. A. Polska sp. z o.o. (dalej: „Podmiot Polski"), który korzysta z magazynu na podstawie najmu. W związku z tak przedstawioną sytuacją Wnioskodawca nie będzie zatrudniał w Polsce żadnych pracowników, a także nie będzie delegował pracowników z Irlandii do pracy w Polsce.

Produkty, które Spółka zleca do produkcji zagranicznym podmiotom zewnętrznym będą transportowane bezpośrednio do magazynu znajdującego się Polsce. Niektóre Produkty będą wysyłane do Polski z magazynu w Wielkiej Brytanii. Za produkty oraz ich dostawę zapłaty będzie dokonywała Spółka, i to Spółka będzie właścicielem produktów w czasie, kiedy znajdować się one będą w magazynie. Następnie Spółka będzie dokonywała sprzedaży produktów na rzecz Podmiotu Polskiego lub kontrahentów zagranicznych.

W sytuacji sprzedaży produktów na rzecz Podmiotu Polskiego, owe produkty przeznaczone będą następnie do dalszej sprzedaży na terytorium Polski. Sprzedaży tych produktów dokonywać będzie Podmiot Polski, prowadzący działalność dystrybucyjną. Jednakże w tym przypadku Spółka nie będzie zaangażowana w takie procesy, jak np. tworzenie sieci dystrybucji, wystawianie faktur oraz przyjmowanie płatności. Stroną transakcji dla Spółki będzie wyłącznie Podmiot Polski. W przypadku sprzedaży produktów znajdujących się w magazynie kontrahentom zagranicznym podmiotem odpowiedzialnym za przeprowadzenie transakcji będzie Spółka, która to będzie zawierała te umowy za pomocą swojej siedziby w Irlandii bezpośrednio z zagranicznymi kontrahentami. Towary będą dostarczane z magazynu.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy prawidłowe jest stanowisko Wnioskodawcy, że w przedstawionym stanie faktycznym nie dojdzie do powstania w Polsce stałego zakładu Spółki w rozumieniu art. 5 umowy między Rządem Rzeczypospolitej Polskiej a Rządem Irlandii w sprawie unikania podwójnego opodatkowania i zapobiegania uchylaniu się od opodatkowania w zakresie podatków od dochodu (Dz. U. z 1996 r. nr 29, poz. 129)?

Zdaniem Wnioskodawcy, przedstawiona w opisie stanu faktycznego działalność Spółki w Polsce nie będzie skutkować powstaniem w Polsce zakładu w rozumieniu art. 5 umowy między Rządem Rzeczypospolitej Polskiej a Rządem Irlandii w sprawie unikania podwójnego opodatkowania i zapobiegania uchylaniu się od opodatkowania w zakresie podatków od dochodu.

Uzasadnienie stanowiska Wnioskodawcy Ograniczony obowiązek podatkowy w Polsce

Zgodnie z art. 3 ust. 2 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (Dz. U. z 2014 r. poz. 851 z późn. zm.; dalej: „ustawa o PDOP") uznaje się, że podatnicy, jeżeli nie mają na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej siedziby lub zarządu, podlegają obowiązkowi podatkowemu tylko od dochodów, które osiągają na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej. Równocześnie art. 4a pkt 11 ustawy o PDOP zawiera opis, zgodnie z którym ma być interpretowane pojęcie zagranicznego zakładu. Tak więc, zagraniczny zakład oznacza:

1. stałą placówkę, poprzez którą podmiot mający siedzibę lub zarząd na terytorium jednego państwa wykonuje całkowicie lub częściowo działalność na terytorium innego państwa, a w szczególności oddział, przedstawicielstwo, biuro, fabrykę, warsztat albo miejsce wydobywania bogactw naturalnych,
   
2. plac budowy, budowę, montaż lub instalację, prowadzone na terytorium jednego państwa przez podmiot mający siedzibę lub zarząd na terytorium innego państwa,
   
3. osobę, która w imieniu i na rzecz podmiotu mającego siedzibę lub zarząd na terytorium jednego państwa działa na terytorium innego państwa, jeżeli osoba ta ma pełnomocnictwo do zawierania w jego imieniu umów i pełnomocnictwo to faktycznie wykonuje

- chyba że umowa o unikaniu podwójnego opodatkowania, której stroną jest Rzeczpospolita Polska, stanowi inaczej.

Zgodnie z tak sformułowanym odesłaniem ustawowym, z uwzględnieniem opisu stanu faktycznego, w omawianej sytuacji zastosowania będzie miała umowa z Irlandią. Ze względu na fakt, iż umowa z Irlandią została sporządzona w oparciu o postanowienia Modelu Konwencji OECD o unikaniu podwójnego opodatkowania, w celu interpretacji poszczególnych postanowień umowy z Irlandią zasadnym wydaje się odwołanie się, w przypadku kwestii wątpliwych, do Komentarza do Modelu Konwencji OECD o unikaniu podwójnego opodatkowania (dalej: „Komentarz").

Opodatkowanie zysków przedsiębiorstwa na gruncie umowy z Irlandią

Kwestia opodatkowania zysków przedsiębiorstwa na podstawie umowy z Irlandią została przewidziana w art. 7 ust. 1 tej umowy, zgodnie z którym zyski przedsiębiorstwa Umawiającego się Państwa podlegają opodatkowaniu tylko w tym Państwie, chyba że przedsiębiorstwo prowadzi działalność w drugim Umawiającym się Państwie poprzez położony tam zakład. Jeżeli przedsiębiorstwo prowadzi działalność w ten sposób, zyski przedsiębiorstwa mogą być opodatkowane w drugim Państwie, jednak tylko w takiej mierze, w jakiej mogą być przypisane temu zakładowi. Dlatego też, wyłącznie uznanie, że Spółka posiada na terytorium Polski zakład w rozumieniu umowy z Irlandią może spowodować powstanie obowiązku podatkowego na gruncie ustawy o PDOP w odniesieniu do sytuacji przedstawionej w opisie stanu faktycznego. Jeżeli zatem z tytułu działalności, o której mowa w opisie stanu faktycznego nie dojdzie do powstania w Polsce stałego zakładu, zasadniczo działalność Wnioskodawcy nie będzie w Polsce opodatkowana.

Definicja zakładu zawarta jest w art. 5 ust. 1 umowy z Irlandią, zgodnie z którym za zakład uznaje się stałą placówkę, poprzez którą prowadzona jest całkowicie lub częściowo działalność gospodarcza przedsiębiorstwa. Kolejno, ust. 2 tego artykułu precyzuje, że pojęcie zakład obejmuje w szczególności:

• miejsce zarządu,
• filię,
• biuro,
• zakład fabryczny,
• warsztat i
• kopalnię, źródło ropy naftowej lub gazu, kamieniołom albo jakiekolwiek inne miejsce wydobywania zasobów naturalnych.
  
  

Zgodnie z Komentarzem do art. 5 ust. 1 umowy z Irlandią w celu ukonstytuowania się zakładu niezbędne jest łączne spełnienie następujących przesłanek:

• musi istnieć placówka działalności gospodarczej,
• placówka musi posiadać stały charakter,
• działalność gospodarcza danego przedsiębiorstwa jest w całości albo przynajmniej w części prowadzona za pomocą tej stałej placówki.
  
  

Utrzymywanie zapasu dóbr w celu składowania, wystawiania lub dostarczania

Niezależnie od powyższego - nawet w przypadku łącznego spełnienia wskazanych warunków (co zdaniem Wnioskodawcy nie ma miejsca), w art. 5 ust. 4 umowy z Irlandią znajduje się lista sytuacji, w których, bez względu na postanowienia ust. 1 oraz ust. 2 tego artykułu, nie przypisuje się przedsiębiorstwu powstania zakładu w rozumieniu umowy z Irlandią. Jedną z takich sytuacji (o której mowa w art. 5 ust. 4 lit. b umowy z Irlandią) jest przypadek utrzymywania zapasów dóbr albo towarów należących do przedsiębiorstwa wyłącznie w celu składowania, wystawiania lub dostarczania.

Mając na uwadze tę regulację, nie dojdzie w Polsce do powstania stałego zakładu, o ile zapasy dóbr i towarów utrzymywane są wyłącznie w celu ich składowania, wystawiania lub dostarczania. Jak wskazano w opisie stanu faktycznego, magazyn znajdujący się na terytorium Polski służy wyłącznie utrzymywaniu zapasów produktów oraz ich późniejszej odsprzedaży. Jedynym celem istnienia tego magazynu jest dostarczanie tych produktów na rzecz Podmiotu Polskiego, który następnie dokonuje ich dalszej odsprzedaży na swój własny rachunek lub dostarczanie tych produktów na rzecz podmiotów spoza Polski dokonywane przez Spółkę na jej własny rachunek.

W związku z powyższym, zdaniem Wnioskodawcy, sytuacja przedstawiona w opisie stanu faktycznego w całości wypełnia przesłanki zawarte w art. 5 ust. 4 lit. b umowy z Irlandią, co pozwala uznać, że nie powstanie w tej sytuacji stały zakład wnioskodawcy w Polsce w rozumieniu umowy z Irlandią.

Działalność o charakterze przygotowawczym lub pomocniczym

Kolejną sytuacją, która została przewidziana w art. 5 ust. 4 umowy z Irlandią jest wyjątek zawarty w ramach lit. e tego ustępu. Na podstawie tego przepisu pojęcie zakładu nie obejmuje utrzymywania stałej placówki wyłącznie w celu prowadzenia dla przedsiębiorstwa jakiejkolwiek innej działalności, mającej przygotowawczy lub pomocniczy charakter. Wnioskodawca pragnie zaznaczyć, iż tak jak to zostało przedstawione w opisie stanu faktycznego, podstawowym profilem działalności gospodarczej Spółki jest projektowanie, produkcja, certyfikacja oraz sprzedaż specjalistycznej odzieży roboczej. W związku z tym nie ulega wątpliwości, że utrzymywanie na terytorium Polski magazynu do celów przedstawionych w opisie stanu faktycznego stanowi wyłącznie działalność pomocniczą w stosunku do całego profilu działalności prowadzonej przez Spółkę, Ze względu na cel, dla którego ma funkcjonować magazyn, należy uznać, że nie będzie on stanowił narzędzia służącego do realizacji całego procesu sprzedaży. Co więcej, magazyn ten nie będzie wykorzystywany do takich funkcji jak m.in. negocjowanie warunków handlowych, zawieranie umów, bądź prowadzenie różnego rodzaju działalności związanej z reklamą i promocją produktów. Jedynym celem, dla realizacji którego ma funkcjonować magazyn jest wyłącznie przechowywanie produktów celem ich dostawy na rzecz Podmiotu Polskiego bądź na rzecz zagranicznych kontrahentów Wnioskodawcy. W związku z tym zasadnym wydaje się stwierdzenie, że magazyn ten w odniesieniu do całego profilu działalności Wnioskodawcy będzie miał jedynie charakter pomocniczy lub przygotowawczy, gdyż cały proces związany z projektowaniem, produkcją i sprzedażą produktów, odbywa się poza tym magazynem.

Brak możliwości powstania zakładu w oparciu o przepis o zależnym przedstawicielu

Wnioskodawca pragnie również zaznaczyć, że w odniesieniu do sytuacji przedstawionej w opisie stanu faktycznego zastosowania nie będzie miał przepis art. 5 ust. 5 umowy z Irlandią w odniesieniu do transakcji dostarczania produktów na rzecz Podmiotu Polskiego. Przesłanką takiego twierdzenia jest fakt, iż Podmiot Polski nie wykonuje żadnych czynności związanych z negocjowaniem bądź zawieraniem umów na rzecz Spółki. Podmiot Polski dokonuje i będzie dokonywał transakcji wyłącznie we własnym imieniu i na własny rachunek. W związku z tym nie może on zostać uznany za osobę działającą w imieniu Spółki, której obecność mogłaby skutkować powstaniem stałego zakładu Spółki w Polsce.

Rozstrzygnięcia w podobnych sprawach

Analogiczne rozumowanie kwestii magazynu zostało wyrażone łub potwierdzone m.in. w przedstawionych poniższej interpretacjach indywidualnych. Zdaniem Wnioskodawcy, fakt, iż poniżej przedstawione interpretacje indywidualne odnosiły się do umów w sprawie unikania podwójnego opodatkowania zawartych z innymi państwami jest irrelewantny, gdyż każda z tych umów w zakresie definiowania pojęcia zakładu jest zasadniczo tożsama z umową z Irlandią, ze względu na wspólną genezę każdej z nich, tj. Model Konwencji OECD o unikaniu podwójnego opodatkowania. Wspomniane interpretacje to:

• interpretacja indywidualna wydana przez Dyrektora izby Skarbowej w Warszawie z dnia 27 maja 2013 r. (sygn. IPPB5/423-230/13-2/PS),
• interpretacja indywidualna wydana przez Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie z dnia 30 listopada 2011 r. (sygn. IPPB5/423-845/11-2/PS),
• interpretacja indywidualna wydana przez Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie z dnia 11 sierpnia 2011 r. (sygn. IPPB5/423-504/11-6/PS).
  
  

Z uwagi na wszystkie powyższe argumenty Wnioskodawca pragnie raz jeszcze zaznaczyć, że przedstawiona w opisie stanu faktycznego działalność Spółki w Polsce nie będzie skutkować powstaniem zakładu w rozumieniu art. 5 umowy z Irlandią. Za pomocą magazynu nie będzie prowadzona zasadnicza działalność gospodarcza Wnioskodawcy, co przejawia się m.in. w fakcie, iż nie będą w nim i za jego pomocą zawierane umowy związane działalnością gospodarczą Wnioskodawcy. Dodatkowo, Wnioskodawca nie zatrudni ani nie deleguje do pracy w magazynie żadnego pracownika. Dlatego też, jedynymi cechami, jakie mogą zostać przypisane magazynowi będzie fakt, iż będzie on wykorzystywany do utrzymywania zapasów produktów w celu ich dalszego dostarczania, co równocześnie będzie miało charakter działalności pomocniczej w stosunku do prowadzonej przez Wnioskodawcę działalności gospodarczej.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej opisanego zdarzenia przyszłego uznaje się za prawidłowe.

Mając powyższe na względzie, stosownie do art. 14c § 1 Ordynacji podatkowej, odstąpiono od uzasadnienia prawnego dokonanej oceny stanowiska Wnioskodawcy.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi –– tekst jednolity Dz.U.2012, poz. 270). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1-go Maja 10, 09-402 Płock.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.