Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie
IPPP2/4512-240/15-6/MT
z 9 lipca 2015 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz.U. z 2015 r., poz. 613) oraz § 7 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz.U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie, działający w imieniu Ministra Finansów, stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 11 marca 2015 r. (data wpływu 19 marca 2015 r.) uzupełnionym w dniu 15 czerwca 2015 r. (data wpływu 17 czerwca 2015 r.) w odpowiedzi na wezwanie z 28 maja 2015 r. o nr IPPP2/4512-240/15-2/MT oraz uzupełnionym w dniu 1 lipca 2015 r. (data wpływu 3 lipca 2015 r.) w odpowiedzi na wezwanie z 24 czerwca 2015 r. o nr IPPP2/4512-240/15-4/MT, o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie zastosowania zwolnienia z obowiązku prowadzenia ewidencji przy zastosowaniu kas rejestrujących – jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 19 marca 2015 r. wpłynął do Organu ww. wniosek o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie zastosowania zwolnienia z obowiązku prowadzenia ewidencji przy zastosowaniu kas rejestrujących. Przedmiotowy wniosek został uzupełniony pismem z dnia 15 czerwca 2015 r. (data wpływu 17 czerwca 2015 r.), będącym odpowiedzią na wezwanie tut. Organu nr IPPP2/4512-240/15-2/MT z dnia 28 maja 2015 r. (skutecznie doręczone 10 czerwca 2015 r.) oraz pismem z dnia 1 lipca (data wpływu 3 lipca 2015 r.), będącym odpowiedzią na wezwanie tut. Organu nr IPPP2/4512-240/15-4/MT z dnia 24 czerwca 2015 r. (skutecznie doręczone 26 czerwca 2015 r.)

We wniosku przedstawiono następujący zaistniały stan faktyczny:

Wnioskodawczyni prowadzi indywidualną praktykę lekarską założoną w oparciu o wpis do ewidencji działalności gospodarczej od 29 stycznia 1999 roku. Działalność zwolniona z podatku VAT zgodnie z 43 ust. 1 pkt 19 ustawy. Wnioskodawczyni świadczy usługi wyłącznie medyczne dokumentowane fakturami - wykonywane na rzecz osób prawnych, czyli przychodni lekarskich z którymi ma umowy. Niewielką ilość przychodu stanowią pacjenci indywidualni, którym wystawiane były rachunki do końca roku 2014 .

W roku 2012 roczny przychód na rzecz osób fizycznych nieprowadzących działalności gospodarczej wyniósł 10500 pln, a w kwietniu 2012 roku Wnioskodawczyni dokonała sprzedaży środka trwałego, tj. samochodu osobowego za kwotę 24000 pln na rzecz osoby fizycznej nieprowadzącej działalności gospodarczej. Sprzedaż została udokumentowana fakturą i zapłacona przelewem. Przedmiotowa sprzedaż była czynnością jednorazową i zdaniem Wnioskodawczyni nie wchodzi w zakres jej podstawowej działalności, poza tym zdarzenie to było przed zmianą limitu sprzedaży, który zmienił się od 2013 roku na kwotę 20000 pln.

W uzupełnieniu do wniosku z dnia 15 czerwca 2015 r. (data wpływu 17 czerwca 2015 r.) Zainteresowana wskazała, co następuje:

Wnioskodawczyni w roku 2012 i w latach następnych prowadziła ewidencję sprzedaży dokumentując ją rachunkami wystawionymi każdorazowo pacjentom indywidualnym zamieszczając ich dane tj. nazwiska, imiona oraz adres i datę wizyty także nazwę usługi i formę płatności.

Wszystkie świadczone usługi były dokumentowane rachunkami w 2012 roku, a liczba przyjętych pacjentów indywidualnych w ciągu 2012 roku wynosiła 150 osób.

To jest 150 x 70 PLN = 10500 PLN – stanowiło przychód na rzecz osób nieprowadzących działalności gospodarczej.

W uzupełnieniu do wniosku z dnia 1 lipca 2015 r. (data wpływu 3 lipca 2015 r.) Zainteresowana wskazała, co następuje:

Zapłata za świadczenie usługi w 2012 r. na rzecz osób fizycznych nieprowadzących działalności gospodarczej dokonywana była przez pacjentów każdorazowo gotówką po wizycie lekarskiej i dokumentowana rachunkami imiennymi.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie:

Czy wobec zaistniałych zdarzeń Wnioskodawczyni mogła w 2013 roku dalej korzystać ze zwolnienia z obowiązku prowadzenia ewidencji przy zastosowaniu kas rejestrujących?
Czy sprzedaż środka trwałego - samochodu osobom fizycznym powinna być wliczona do sumy obrotów uzyskiwanych w ramach medycznej działalności gospodarczej, które powodawały obowiązek instalacji kasy fiskalnej przez zainteresowaną mimo, że wysokość rocznych przychodów na rzecz osób fizycznych w roku 2013 i 2014 kształtował się na poziomie 12000 - do 13000 tyś. zł rocznie?

Stanowisko Wnioskodawczyni:

Zgodnie z obowiązującymi przepisami od 1 stycznia 2015 r. Wnioskodawczyni zainstalowała kasę fiskalną.

Zdaniem Wnioskodawczyni, zakresem prowadzonej przez podatnika działalności gospodarczej jest sprzedaż usług medycznych osobom fizycznym, która jest zwolniona zgodnie z art. 43 ust. 1 pkt 19 ustawy o VAT. Jest to pozostały przychód, nie jest to sprzedaż towaru tylko wyposażenia i jest to czynność sprzedaży wykonana sporadycznie.

Zatem podatnik stoi na stanowisku ze ww. sprzedaż nie wchodzi w zakres jej podstawowej działalności gospodarczej i nie powinna być ujmowana w ustalaniu faktu przekroczenia limitu obrotów powodującego powstanie obowiązku instalacji kasy fiskalnej od 2013 roku.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zaistniałego stanu faktycznego jest nieprawidłowe.

Zgodnie z treścią art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz.U. z 2011r., Nr 177, poz. 1054 ze zm.), zwanej dalej „ustawą o VAT”, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlega odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy o VAT, w myśl postanowień art. 8 ust. 1 ww. ustawy, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7 (…).

Przez sprzedaż rozumie się, zgodnie z art. 2 pkt 22 ustawy o VAT, odpłatną dostawę towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju, eksport towarów oraz wewnątrzwspólnotową dostawę towarów.

Zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy o VAT, podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

W mysl art. 15 ust. 2 ustawy o VAT działalność gospodarcza obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Na mocy art. 29 ust. 1 ustawy o VAT obowiązującego do dnia 31 grudnia 2013 r., podstawą opodatkowania, z zastrzeżeniem ust. 2-5, art. 30a-30c, art. 32, art. 119 oraz art. 120 ust. 4 i 5, jest wszystko, co stanowi zapłatę, którą dokonujący dostawy towarów lub usługodawca otrzymał lub ma otrzymać z tytułu sprzedaży od nabywcy, usługobiorcy lub osoby trzeciej, włącznie z otrzymanymi dotacjami, subwencjami i innymi dopłatami o podobnym charakterze mającymi bezpośredni wpływ na cenę towarów dostarczanych lub usług świadczonych przez podatnika.

Obowiązek stosowania kasy rejestrującej w celu ewidencjonowania sprzedaży towarów lub usług wynika bezpośrednio z art. 111 ustawy o VAT. Zgodnie z art. 111 ust. 1 ustawy o VAT, podatnicy dokonujący sprzedaży na rzecz osób fizycznych nieprowadzących działalności gospodarczej oraz rolników ryczałtowych są obowiązani prowadzić ewidencję obrotu i kwot podatku należnego przy zastosowaniu kas rejestrujących.

Powyższy przepis określa generalna zasadę, z której wynika, że obowiązek prowadzenia ewidencji sprzedaży przy zastosowaniu kasy rejestrującej dotyczy wszystkich podatników, którzy dokonują sprzedaży na rzecz określonych w nim odbiorców, tj. osób fizycznych nieprowadzących działalności gospodarczej oraz rolników ryczałtowych. Zatem podstawowym kryterium decydującym o obowiązku ewidencji za pomocą kas rejestrujących jest status nabywcy wykonywanych przez podatnika świadczeń.

Zgodnie z art. 111 ust. 8 ustawy o VAT, Minister właściwy do spraw finansów publicznych może zwolnić, w drodze rozporządzenia, na czas określony, niektóre grupy podatników oraz niektóre czynności z obowiązku, o którym mowa w ust. 1, oraz określić warunki korzystania ze zwolnienia, mając na uwadze interes publiczny, w szczególności sytuację budżetu państwa (…).

Z opisu sprawy wynika, Wnioskodawczyni prowadzi indywidualną praktykę lekarską założoną w oparciu o wpis do ewidencji działalności gospodarczej od 29 stycznia 1999 roku. Działalność zwolniona z podatku VAT. Wnioskodawczyni świadczy usługi wyłącznie medyczne dokumentowane fakturami - wykonywane na rzecz osób prawnych, czyli przychodni lekarskich z którymi ma umowy. Niewielką ilość przychodu stanowią pacjenci indywidualni, którym wystawiane były rachunki do końca roku 2014. W roku 2012 roczny przychód na rzecz osób fizycznych nieprowadzących działalności gospodarczej wyniósł 10500 pln, a w kwietniu 2012 roku Wnioskodawczyni dokonała sprzedaży środka trwałego tj. samochodu osobowego za kwotę 24000 pln na rzecz osoby fizycznej nieprowadzącej działalności gospodarczej. Sprzedaż została udokumentowana fakturą i zapłacona przelewem. Przedmiotowa sprzedaż była czynnością jednorazową. Wnioskodawczyni w roku 2012 i w latach następnych prowadziła ewidencję sprzedaży dokumentując ją rachunkami wystawionymi każdorazowo pacjentom indywidualnym zamieszczając ich dane tj. nazwiska, imiona oraz adres i datę wizyty także nazwę usługi i formę płatności. Wszystkie świadczone usługi były dokumentowane rachunkami w 2012 roku, a liczba przyjętych pacjentów indywidualnych w ciągu 2012 roku wynosiła 150 osób. Zapłata za świadczenie usługi w 2012 r. na rzecz osób fizycznych nieprowadzących działalności gospodarczej dokonywana była przez pacjentów każdorazowo gotówką po wizycie lekarskiej i dokumentowana rachunkami imiennymi.

Wątpliwości Wnioskodawczyni dotyczą, czy mogła w 2013 roku nadal korzystać ze zwolnienia z obowiązku prowadzenia ewidencji przy zastosowaniu kas rejestrujących.

Kwestie dotyczące zwolnień z obowiązku prowadzenia ewidencji przy użyciu kas rejestrujących niektórych czynności i niektórych grup podatników oraz terminów rozpoczęcia prowadzenia tej ewidencji przy zastosowaniu kas rejestrujących w stanie prawnym od dnia 1 stycznia 2013 r. do 31 grudnia 2014 r., regulowało rozporządzenie Ministra Finansów z dnia 29 listopada 2012 r. w sprawie zwolnień z obowiązku prowadzenia ewidencji przy zastosowaniu kas rejestrujących (Dz.U. z 2012 r., poz. 1382), dalej zwane „rozporządzeniem”.

Należy zauważyć, że zgodnie z § 7 ust. 3 ww. rozporządzenia, w przypadku podatników, którzy:

1. nie przestali spełniać warunków do zwolnienia z obowiązku ewidencjonowania przed dniem wejścia w życie niniejszego rozporządzenia oraz
2. nie zostali zwolnieni z obowiązku ewidencjonowania na podstawie § 2 i § 3

– zwolnienie z obowiązku ewidencjonowania traci moc z dniem 1 marca 2013 r.

Dlatego też należy dokonać analizy powyższego przepisu, tj. należy stwierdzić czy Wnioskodawczyni nie przestała spełniać warunków do zwolnienia z obowiązku ewidencjonowania przez dniem wejścia w życie rozporządzenia oraz czy nie została zwolniona z obowiązku ewidencjonowania na podstawie § 2 i § 3.

Należy zauważyć, że do dnia 31 grudnia 2012 r. obowiązywały przepisy rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 26 lipca 2010 r. w sprawie zwolnień z obowiązku prowadzenia ewidencji przy zastosowaniu kas rejestrujących (Dz.U. Nr 138, poz. 930).

I tak, stosownie do § 3 ust. 1 pkt 2 ww. rozporządzenia, do dnia 31 grudnia 2012 r., zwalnia się z obowiązku ewidencjonowania, podatników, u których kwota obrotu z działalności, o której mowa w art. 111 ust. 1 ustawy o VAT, nie przekroczyła w poprzednim roku podatkowym kwoty 40.000 zł i jeżeli wcześniej nie powstał wobec nich obowiązek ewidencjonowania, z zastrzeżeniem ust. 6.

Na podstawie § 3 ust. 6 cyt. rozporządzenia, zwolnienie o którym mowa w ust. 1 pkt 2, traci moc po upływie dwóch miesięcy, licząc od pierwszego dnia miesiąca następującego po miesiącu, w którym nastąpiło w ciągu roku podatkowego przekroczenie kwoty obrotów w wysokości 40 000 zł, z działalności, o której mowa w art. 111 ust. 1 ustawy o VAT.

Z przedstawionego opisu sprawy wynika, że w roku 2012 roczny przychód na rzecz osób fizycznych nieprowadzących działalności gospodarczej wyniósł 10500 pln, a w kwietniu 2012 roku Wnioskodawczyni dokonała sprzedaży środka trwałego tj. samochodu osobowego za kwotę 24000 pln na rzecz osoby fizycznej nieprowadzącej działalności gospodarczej. Sprzedaż została udokumentowana fakturą i zapłacona przelewem.

Oznacza to, że do końca 2012 r. Wnioskodawczyni nie przekroczyła kwoty 40 000 zł obrotu ze sprzedaży na rzecz osób fizycznych nieprowadzących działalności gospodarczej oraz rolników ryczałtowych i mogła korzystać ze zwolnienia podmiotowego.

Mając na uwadze definicję obrotu zawartą w art. 29 ust. 1 ustawy o VAT, obliczając kwotę obrotu z działalności, o której mowa w art. 111 ust. 1 ustawy o VAT, bierze się pod uwagę całą sprzedaż na rzecz osób fizycznych nieprowadzących działalności gospodarczej oraz rolników ryczałtowych.

Zwolnienie podmiotowe uzależnione jest od osiągniętego obrotu z tytułu sprzedaży na rzecz osób fizycznych nieprowadzących działalności gospodarczej oraz rolników ryczałtowych.

W związku z tym przepisem każda sprzedaż na rzecz osób fizycznych nieprowadzących działalności gospodarczej oraz rolników ryczałtowych ma wpływ na wielkość obrotu wyznaczającego obowiązek ewidencjonowania obrotu i kwot podatku należnego przy zastosowaniu kas rejestrujących. Kryterium zwolnienia podmiotowego jest wielkość uzyskanych obrotów.

Wnioskodawczyni prowadząc indywidualna praktykę lekarską zobowiązana jest do zsumowania całej wartości sprzedaży uzyskanej z wykonywanych przez siebie czynności. Zatem do limitu obrotu ze sprzedaży za 2012 r. Wnioskodawczyni powinna zsumować przychód z tytułu świadczenia usług medycznych na rzecz osób fizycznych nieprowadzących działalności gospodarczej (10500 zł) oraz wartość sprzedanego środka trwałego, tj. samochodu (24 000 zł). Oznacza to, że do końca 2012 r. Wnioskodawczyni nie przekroczyła kwoty 40.000 zł obrotu ze sprzedaży na rzecz osób fizycznych nieprowadzących działalności gospodarczej oraz rolników ryczałtowych i mogła korzystać ze zwolnienia podmiotowego.

Wobec powyższych okoliczności należy stwierdzić, że na podstawie przepisów rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 26 lipca 2010 r. w sprawie zwolnień z obowiązku prowadzenia ewidencji przy zastosowaniu kas rejestrujących, Wnioskodawczyni była zwolniona z ewidencjonowania obrotu.

Zatem z uwagi na przedstawione okoliczności sprawy, z których wynika, że Wnioskodawczyni w 2012 r. nie przekroczyła obrotów w wysokości 40 000 zł, należy stwierdzić, że warunek zawarty w § 7 ust. 3 pkt 1 rozporządzenia został spełniony, gdyż Zainteresowana nie przestała spełniać warunków do zwolnienia z obowiązku ewidencjonowania przed dniem wejścia w życie rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 29 listopada 2012 r. w sprawie zwolnień z obowiązku prowadzenia ewidencji przy zastosowaniu kas rejestrujących. Należy zatem przeanalizować warunki zawarte w § 7 ust. 3 pkt 2 rozporzadzenia, tj. czy Wnioskodawczyni może korzystać ze zwolnienia na podstawie § 2 lub § 3 rozporządzenia.

W przepisie § 2 ust. 1, zwalnia się z obowiązku ewidencjonowania w danym roku podatkowym, nie później jednak niż do dnia 31 grudnia 2014 r., czynności wymienione w załączniku do rozporządzenia.

W poz. 34 ww. załącznika do rozporządzenia, w którym wskazano czynności zwolnione z obowiązku ewidencjonowania, wymieniono świadczenie usług na rzecz osób fizycznych nieprowadzących działalności gospodarczej oraz rolników ryczałtowych, o ile łącznie zostaną spełnione następujące warunki:

1. każde świadczenie usługi dokonane przez podatnika jest dokumentowane fakturą, w której zawarte są w szczególności dane identyfikujące odbiorcę;
2. liczba świadczonych usług, o których mowa w pkt 1, w poprzednim roku podatkowym nie przekroczyła 50, przy czym liczba odbiorców tych usług w tym okresie była mniejsza niż 20.
   
   

Należy wskazać, że za fakturę uznaje się również rachunki, o których mowa w art. 87 i 88 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (Dz.U. z 2015 r., poz. 613), wystawiane przez podatników niezarejestrowanych jako VAT czynni, z wyjątkiem gdy do wystawiania faktury zobowiązani są podatnicy, o których mowa w art. 16 ustawy.

Zgodnie z dyspozycją art. 87 § 1 ustawy Ordynacja podatkowa, jeżeli odrębne przepisy nie stanowią inaczej, podatnicy prowadzący działalność gospodarczą obowiązani są na żądanie kupującego lub usługobiorcy wystawić rachunek potwierdzający dokonanie sprzedaży lub wykonanie usługi.

W przedmiotowej sprawie Wnioskodawczyni nie mogła w 2013 r. korzystać ze zwolnienia z § 2 ust. 1 w powiązaniu z poz. 34 załącznika do rozporządzenia, ponieważ nie spełniła w 2012 r. łącznie warunków zawartych w tym przepisie. Jak wynika z opisu sprawy wszystkie świadczone usługi były dokumentowane rachunkami w 2012 roku, a liczba przyjętych pacjentów indywidualnych w ciągu 2012 roku wynosiła 150 osób. Należy zauważyć, że mimo dokumentowania każdego świadczenia fakturą (rachunkami), w której zostały zawarte dane identyfikujące odbiorcę, to liczba odbiorców tych usług w 2012 r. była większa niż 20. Zatem jeden z warunków koniecznych do zastosowania zwolnienia na podstawie § 2 ust. 1 w zw. z poz. 34 załącznika nie został spełniony i tym samym, w rozpatrywanej sprawie ww. zwolnienie nie znajdzie zastosowania.

Natomiast, w poz. 37 tego załącznika wymieniono świadczenie usług na rzecz osób fizycznych nieprowadzących działalności gospodarczej oraz rolników ryczałtowych, jeżeli zapłaty za wykonaną czynność dokonano w całości za pośrednictwem poczty, banku lub spółdzielczej kasy oszczędnościowo-kredytowej (odpowiednio na rachunek bankowy podatnika lub na rachunek podatnika w spółdzielczej kasie oszczędnościowo-kredytowej, której jest członkiem), a z ewidencji i dowodów dokumentujących zapłatę jednoznacznie wynika, jakiej konkretnie czynności dotyczyła.

Z uwagi na powyższe okoliczności należy stwierdzić, że Wnioskodawczyni nie spełnia także warunku do zastosowania zwolnienia na podstawie poz. 37 załącznika, ponieważ zapłata za usługi dokonywana była przez pacjentów każdorazowow gotówką po wizycie lekarskiej. Zatem, w rozpatrywanej sprawie zapłata za świadczone usługi na rzecz osób fizycznych nieprowadzących działalności gospodarczej oraz rolników ryczałtowych w całości nie była dokonywana za pośrednictwem poczty, banku lub spółdzielczej kasy oszczędnościowo-kredytowej. Tym samym, warunek umozliwiający zastosowanie zwolnienia, o którym mowa w poz. 37 załącznika do rozporządzenia również nie został spełniony przez Wnioskodawczynię.

W pozostałych pozycjach załącznika czynności wykonywane przez Stronę polegające na świadczeniu usług medycznych nie zostały również wymienione jako zwolnione z obowiązku ewidencjonowania przy zastosowaniu kasy.

Zatem, zwolnienie na podstawie § 2 rozporządzenia nie znajdzie zastosowania w analizowanej sprawie. Należy w tym miejscu przeanalizować możliwość zastosowania zwolnienia wynikającego z § 3 rozporządzenia.

Zgodnie z § 3 ust. 1 pkt 1 rozporządzenia, zwalnia się z obowiązku ewidencjonowania w danym roku podatkowym, nie później jednak niż do dnia 31 grudnia 2014 r. podatników, u których kwota obrotu realizowanego na rzecz osób fizycznych nieprowadzących działalności gospodarczej oraz rolników ryczałtowych nie przekroczyła w poprzednim roku podatkowym kwoty 20.000 zł, a w przypadku podatników rozpoczynających w poprzednim roku podatkowym dostawę towarów lub świadczenie usług na rzecz osób fizycznych nieprowadzących działalności gospodarczej oraz rolników ryczałtowych, jeżeli kwota obrotu z tego tytułu nie przekroczyła, w proporcji do okresu wykonywania tych czynności w poprzednim roku podatkowym, kwoty 20.000 zł.

W myśl § 5 ust. 1 rozporządzenia, w przypadku podatników, o których mowa w § 3 ust. 1 pkt 1, zwolnienie traci moc po upływie dwóch miesięcy następujących po miesiącu, w którym podatnik przekroczył obrót realizowany na rzecz osób fizycznych nieprowadzących działalności gospodarczej oraz rolników ryczałtowych w kwocie 20.000 zł.

Zwolnienia z obowiązku ewidencjonowania, o którym mowa w ust. 1 pkt 1, nie stosuje się w przypadku podatników, którzy w poprzednim roku podatkowym byli obowiązani do ewidencjonowania lub przestali spełniać warunki do zwolnienia. (§ 3 ust. 2 rozporządzenia).

Zwolnienie, o którym mowa w § 3 ust. 1 pkt 1 rozporządzenia jest zwolnieniem podmiotowym, tj. dotyczącym podmiotu.

Przenosząc ww. przepis na grunt rozpatrywanej sprawy należy stwierdzić, że Wnioskodawczyni dokonując w 2012 r. sprzedaży środka trwałego w postaci samochodu osobowego osiągnęła obrót realizowany na rzecz osób fizycznych nieprowadzących działalności gospodarczej oraz rolników ryczałtowych przekraczający 20 000 zł. Zatem, z uwagi na przekroczenie w 2012 roku kwoty 20.000 zł obrotu (łącznej kwoty) Zainteresowana nie może korzystać ze zwolnienia, o którym mowa w § 3 ust. 1 pkt 1 rozporządzenia z dnia 29 listopada 2012 r.

Z uwagi na brak zastosowania w przedmiotowej sprawie zwolnień z obowiązku ewidencjonowania na podstawie § 2 i § 3 rozporządzenia obowiązującego od dnia 1 stycznia 2013 r. należy stwierdzić, że zgodnie z § 7 ust. 3 rozporządzenia Wnioskodawczyni utraciła prawo do zwolnienia z obowiązku ewidencjonowania z dniem 1 marca 2013 r. Tym samym, nie można zgodzić się z Wnioskodawczynią, że otrzymana kwota ze sprzedaży środka trwałego (samochodu) nie powinna być ujmowana w limicie obrotów powodującego powstanie obowiązku instalacji kasy fiskalnej w 2013 r.

W konsekwencji, u Wnioskodawczyni z dniem 1 marca 2013 r. na podstawie przepisów rozporządzenia obowiązującego od dnia 1 stycznia 2013 r. powstał obowiązek ewidencjonowania za pomocą kasy rejestrującej każdej sprzedaży towarów i świadczenia usług na rzecz osób fizycznych oraz rolników ryczałtowych.

Tym samym, stanowisko Wnioskodawczyni należało uznać za nieprawidłowe.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz.U. z 2012 r., poz. 270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1 Maja 10, 09-402 Płock.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.