UZASADNIENIE

W dniu 13 lutego 2015 r. został złożony ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie możliwości skorzystania z ulgi prorodzinnej w 2014 r. i latach następnych oraz zastosowania odliczeń w ramach ulgi prorodzinnej za lata 2009-2013 i złożenia w związku z tym korekty zeznania podatkowego.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny.

Wyrokiem Sądu Okręgowego dnia 22 maja 2009 roku orzeczono rozwód Wnioskodawcy i D. A.. Nie ograniczono Wnioskodawcy w praw rodzicielskich. Płaci alimenty po 1.100 zł na każde z dwójki dzieci (Michalina i Mikołaj). Dzieci od 2009 roku spędzają z Wnioskodawcą połowę wakacji, połowę ferii, połowę świąt Wielkanocnych i Bożonarodzeniowych, co drugi weekend oraz jeden dzień w tygodniu. Z alimentów Wnioskodawca wywiązuje się terminowo. Dodatkowo opiekuje się i łoży na dzieci, kiedy pozostają pod opieką Wnioskodawcy. Dzieci przybywają u Wnioskodawcy znaczną część roku, połowę wakacji, połowę ferii, co drugi weekend, w tygodniu, połowę świąt Bożego Narodzenia, i Wielkanocnych, co drugiego Sylwestra, na zmianę majówkę albo święto Bożego Ciała itd. Wnioskodawca uczęszcza na wywiadówki szkolne, zabiera dzieci do lekarza, chodzi z synem do ortodonty. Zabiera dzieci do kina, restauracji, organizuje wyjazdy zagraniczne. Wnioskodawca kupuje im ubrania, akcesoria, prezenty. Gdy dzieci pozostają pod opieką matki, Wnioskodawca kontaktuje się z nimi telefonicznie i mailowo. Łączy ich silna więź uczuciowa i emocjonalna. Wobec powyższego Wnioskodawca uznał, że skoro nadal sprawuje nieograniczoną sądownie opiekę nad dziećmi, to należy mu się prawo do skorzystania z ulgi prorodzinnej. Niestety nie ma porozumienia w tej kwestii z byłą małżonką. Nie jest ono w żaden sposób osiągalne. Dlatego zgodnie z przepisami ustawy, chciałby skorzystać z ulgi prorodzinnej w stosunku 50% - 50%. W dotychczasowych zeznaniach podatkowych (PIT-37 za rok 2009, PIT-36 za rok 2010, PIT- 36 za rok 2011, PIT- 36 za rok 2012, PIT- 36L i PIT 37 za rok 2013) Wnioskodawca nie uwzględnił ulgi na dzieci, nie chcąc narażać się na konsekwencje prawno- podatkowe. W stosunku do Wnioskodawcy i do dwojga dzieci nie miały zastosowania przepisy art. 30c, ustawy o zryczałtowanym podatku dochodowym ani przepisy ustawy z dnia 24 sierpnia 2006 r. o podatku tonażowym. W stosunku do Wnioskodawcy nie ma zastosowania ustawa z dnia 24 sierpnia 2006 r. o podatku tonażowym. Sprawa dotyczy dwojga dzieci Michaliny A. i Mikołaja A., a w tym przypadku nie mają zastosowania ograniczenia dochodowe (56.000 zł). Wnioskodawca wskazuje także, że od 2009 r. nie pozostaje w związku małżeńskim i nie rozlicza się wspólnie z byłą małżonką. W 2008 roku podpisali rozdzielność majątkową, zaś rozliczali się oddzielnie już za 2007 rok. Zapytania Wnioskodawcy dotyczą lat 2009, 2010, 2011, 2012, 2013, 2014.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytania:

1. Czy w przypadku braku porozumienia z matką dzieci, Wnioskodawca może rozliczać w przyszłości połowę ulgi przypadającej na dwoje dzieci, to jest równym stosunku 50%-50%?
   
2. Czy Wnioskodawca może dokonać korekt zeznań rocznych za lata 2009, 2010, 2011, 2012 i 2013 o połowę ulgi rodzinnej przypadającej na dwoje dzieci?
   
3. Czy w zeznaniu za 2014 rok i dalsze lata Wnioskodawca będzie mógł dokonać rozliczenia ulgi na dzieci w proporcji 50%- 50%?
   
   

Zdaniem Wnioskodawcy.

Ad. 1.

Zdaniem Wnioskodawcy może rozliczać połowę ulgi przypadającej na dwoje dzieci w równym stosunku, tj. 50%-50%. Za prawidłowe uznaje wytyczne ustawodawcy, że w przypadku braku zgodnych ustaleń każde z rodziców ma prawo do połowy ulgi. Dlatego uważa, że ma prawo do rozliczenia połowy ulgi prorodzinnej przypadającej na dwoje dzieci.

Ad. 2.

Zdaniem Wnioskodawcy może dokonać korekty zeznań rocznych za lata 2009-2013 o połowę ulgi prorodzinnej przypadającej na dwoje dzieci. Wnioskodawca jest ojcem dwójki dzieci Michaliny A. i Mikołaja A.. Nie ma w żaden sposób ograniczonych praw rodzicielskich, utrzymuje dzieci, płaci alimenty, sprawuje nad nimi opiekę fizyczną i emocjonalną. Dodatkowo, w przypadku więcej niż dwojga dzieci ustawodawca nie wprowadza limitów dochodowych. Zatem nie ma w tym przypadku zastosowania limit dochodowy.

Ad. 3.

Zdaniem Wnioskodawcy w zeznaniu za 2014 rok i w przyszłych latach będzie mógł dokonać rozliczenia ulgi prorodzinnej przypadającej na dwoje dzieci w proporcji 50%-50%. Ulga prorodzinna na dwoje dzieci przysługuje obojgu rodzicom, Wnioskodawcy i Jego byłej małżonce. Nie ma w tymże przypadku zastosowania limit dochodowy, gdyż sprawa dotyczy dwójki dzieci, gdzie nie obowiązują limity dochodowe.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej opisanego stanu faktycznego jest prawidłowe.

Zgodnie z art. 27f ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2000 r., Nr 14, poz. 176, z późn. zm.) w brzmieniu nadanym ustawą z dnia 6 listopada 2008 r. (Dz. U. Nr 209, poz. 1316, z późn. zm.), która weszła w życie 1 stycznia 2009 r., od podatku dochodowego obliczonego zgodnie z art. 27, pomniejszonego o kwotę składki, o której mowa w art. 27b, podatnik ma prawo odliczyć kwotę obliczoną zgodnie z ust. 2 na każde małoletnie dziecko, w stosunku do którego w roku podatkowym:

1. wykonywał władzę rodzicielską,
   
2. pełnił funkcję opiekuna prawnego, jeżeli dziecko z nim zamieszkiwało,
   
3. sprawował opiekę poprzez pełnienie funkcji rodziny zastępczej na podstawie orzeczenia sądu lub umowy zawartej ze starostą.
   
   

Odliczeniu podlega kwota stanowiąca 1/6 kwoty zmniejszającej podatek określonej w pierwszym przedziale skali, o której mowa w art. 27 ust. 1, za każdy miesiąc kalendarzowy, w którym podatnik wykonywał władzę , pełnił funkcję, albo sprawował opiekę, o których mowa w ust. 1. Odliczenie nie przysługuje, poczynając od miesiąca kalendarzowego, w którym dziecko:

1. na podstawie orzeczenia sądu zostało umieszczone w instytucji zapewniającej całodobowe utrzymanie w rozumieniu przepisów o świadczeniach rodzinnych,
   
2. wstąpiło w związek małżeński (art. 27f ust. 2 ww. ustawy).
   
   

W myśl art. 27f ust. 4 cyt. ustawy odliczenie dotyczy łącznie obojga rodziców, opiekunów prawnych dziecka albo rodziców zastępczych pozostających w związku małżeńskim. Kwotę tę mogą odliczyć od podatku w częściach równych lub w dowolnej proporcji przez nich ustalonej.

Na mocy zmienionego art. 27f ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych w brzmieniu nadanym ustawą z dnia 27 października 2012 r. (Dz. U. z 2012, poz. 1278), która weszła w życie od 1 stycznia 2013 r., od podatku dochodowego obliczonego zgodnie z art. 27, pomniejszonego o kwotę składki na ubezpieczenie zdrowotne, o której mowa w art. 27b, podatnik ma prawo odliczyć kwotę obliczoną zgodnie z ust. 2 na każde małoletnie dziecko, w stosunku do którego w roku podatkowym:

1. wykonywał władzę rodzicielską;
2. pełnił funkcję opiekuna prawnego, jeżeli dziecko z nim zamieszkiwało;
   
3. sprawował opiekę poprzez pełnienie funkcji rodziny zastępczej na podstawie orzeczenia sądu lub umowy zawartej ze starostą.
   
   

W myśl art. 27f ust. 2 tej ustawy, odliczeniu podlega za każdy miesiąc kalendarzowy roku podatkowego, w którym podatnik wykonywał władzę, pełnił funkcję albo sprawował opiekę, o których mowa w ust. 1, w stosunku do:

1. jednego małoletniego dziecka-kwota stanowiąca 1/6 kwoty zmniejszającej podatek określonej w pierwszym przedziale skali podatkowej, o której mowa w art. 27 ust. 1, jeżeli dochody podatnika:
   1. pozostającego przez cały rok podatkowy w związku małżeńskim i jego małżonka, nie przekroczyły w roku podatkowym kwoty 112.000 zł,
      
   2. niepozostającego w związku małżeńskim, w tym również przez część roku podatkowego, nie przekroczyły w roku podatkowym kwoty 56.000 zł, za wyjątkiem podatnika samotnie wychowującego małoletnie dziecko wymienionego w art. 6 ust. 4, do którego ma zastosowanie kwota dochodu określona w lit. a;
2. dwojga małoletnich dzieci – kwota stanowiąca 1/6 kwoty zmniejszającej podatek określonej w pierwszym przedziale skali podatkowej, o której mowa w art. 27 ust. 1, na każde dziecko;
   
3. trojga i więcej małoletnich dzieci - kwota stanowiąca:
   1. 1/6 kwoty zmniejszającej podatek określonej w pierwszym przedziale skali podatkowej, o której mowa w art. 27 ust. 1, odpowiednio na pierwsze i drugie dziecko,
      
   2. 1/4 kwoty zmniejszającej podatek określonej w pierwszym przedziale skali podatkowej, o której mowa w art. 27 ust. 1, na trzecie dziecko,
      
   3. 1/3 kwoty zmniejszającej podatek określonej w pierwszym przedziale skali podatkowej, o której mowa w art. 27 ust. 1, na czwarte i każde kolejne dziecko.
   
   

Zgodnie z art. 27f ust. 2a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, za dochody, o których mowa w ust. 2 pkt 1, uważa się dochody uzyskane łącznie w danym roku podatkowym, do których mają zastosowanie zasady opodatkowania określone w art. 27, art. 30b i art. 30c, pomniejszone o kwotę składek, o których mowa w art. 26 ust. 1 pkt 2 i 2a.

Odliczenie, o którym mowa w ust. 2 pkt 2 lub 3, przysługuje podatnikowi określonemu w ust. 1, który co najmniej przez jeden dzień roku podatkowego wykonywał władzę, pełnił funkcję lub sprawował opiekę, o których mowa w ust. 1, w stosunku do więcej niż jednego dziecka (art. 27f ust. 2b ww. ustawy).

W myśl art. 27f ust. 2c ustawy, odliczenie, o którym mowa w ust. 1, nie przysługuje, poczynając od miesiąca kalendarzowego, w którym dziecko:

1. na podstawie orzeczenia sądu zostało umieszczone w instytucji zapewniającej całodobowe utrzymanie w rozumieniu przepisów o świadczeniach rodzinnych,
   
2. wstąpiło w związek małżeński.
   
   

W przypadku, gdy w tym samym miesiącu kalendarzowym w stosunku do dziecka wykonywana jest władza, pełniona funkcja lub sprawowana opieka, o których mowa w ust. 1, każdemu z podatników przysługuje odliczenie w kwocie stanowiącej 1/30 kwoty obliczonej zgodnie z ust. 2 za każdy dzień sprawowania pieczy nad dzieckiem (art. 27f ust. 3 ustawy).

Z przepisu art. 27f ust. 4 ww. ustawy wynika, że odliczenie dotyczy łącznie obojga rodziców, opiekunów prawnych dziecka albo rodziców zastępczych pozostających w związku małżeńskim. Kwotę tę mogą odliczyć od podatku w częściach równych lub w dowolnej proporcji przez nich ustalonej.

Według art. 27f ust. 5 odliczenia dokonuje się w zeznaniu, o którym mowa w art. 45 ust. 1, podając liczbę dzieci i ich numery PESEL, a w przypadku braku tych numerów – imiona, nazwiska oraz daty urodzenia dzieci. Na żądanie organów podatkowych lub organów kontroli skarbowej, podatnik jest obowiązany przedstawić zaświadczenia, oświadczenia oraz inne dowody niezbędne do ustalenia prawa do odliczenia, w szczególności:

1. odpis aktu urodzenia dziecka,
2. zaświadczenie sądu rodzinnego o ustaleniu opiekuna prawnego dziecka,
3. odpis orzeczenia sądu o ustaleniu rodziny zastępczej lub umowę zawartą między rodziną zastępczą a starostą,
4. zaświadczenie o uczęszczaniu pełnoletniego dziecka do szkoły.
   
   

W świetle art. 27f ust. 6 przepisy ust. 1-5 stosuje się odpowiednio do podatników utrzymujących pełnoletnie dzieci, o których mowa w art. 6 ust. 4 pkt 2 i 3, w związku z wykonywaniem przez tych podatników ciążącego na nich obowiązku alimentacyjnego oraz w związku ze sprawowaniem funkcji rodziny zastępczej. Przepisy art. 6 ust. 8 i 9 stosuje się odpowiednio do dzieci, o których mowa w ust. 1 i 6 (art. 27f ust. 7 ww. ustawy).

Treść art. 27f ust. 6 w powiązaniu z art. 6 ust. 4 pkt 2 i 3 wskazuje, że odliczenie kwoty określonej w ust. 2 przysługuje również podatnikowi, który utrzymywał dzieci pełnoletnie:

• bez względu na ich wiek, które zgodnie z odrębnymi przepisami otrzymywały zasiłek (dodatek) pielęgnacyjny lub rentę socjalną,
  
• do ukończenia 25 roku życia uczące się w szkołach, o których mowa w przepisach o systemie oświaty, przepisach o szkolnictwie wyższym lub w przepisach regulujących system oświatowy lub szkolnictwo wyższe obowiązujących w innym niż Rzeczpospolita Polska państwie, jeżeli w roku podatkowym nie uzyskały dochodów podlegających opodatkowaniu na zasadach określonych w art. 27 lub art. 30b w łącznej wysokości przekraczającej kwotę stanowiącą iloraz kwoty zmniejszającej podatek oraz stawki podatku, określonych w pierwszym przedziale skali podatkowej, o której mowa w art. 27 ust. 1, z wyjątkiem renty rodzinnej,
  
  - w związku z wykonywaniem obowiązku alimentacyjnego lub sprawowaniem funkcji rodziny zastępczej.
  
  

Ustawą z dnia 23 października 2014 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych oraz niektórych innych ustaw (Dz. U z. 2014 r., poz. 1644) zmieniono treść art. 27 ust. 2 i dodano ust. 8-12. Zmiany weszły w życie 1 stycznia 2015 r. i mają zastosowanie do dochodów uzyskanych (straty poniesionej) od 1 stycznia 2014 r.

W myśl art. 27f ust. 2 tej ustawy, odliczeniu podlega za każdy miesiąc kalendarzowy roku podatkowego, w którym podatnik wykonywał władzę, pełnił funkcję albo sprawował opiekę, o których mowa w ust. 1, w stosunku do:

1. jednego małoletniego dziecka – kwota 92,67 zł, jeżeli dochody podatnika:
   1. pozostającego przez cały rok podatkowy w związku małżeńskim i jego małżonka, nie przekroczyły w roku podatkowym kwoty 112.000 zł,
      
   2. niepozostającego w związku małżeńskim, w tym również przez część roku podatkowego, nie przekroczyły w roku podatkowym kwoty 56.000 zł, za wyjątkiem podatnika samotnie wychowującego małoletnie dziecko wymienionego w art. 6 ust. 4, do którego ma zastosowanie kwota dochodu określona w lit. a);
2. dwojga małoletnich dzieci – kwota 92,67 zł na każde dziecko;
   
3. trojga i więcej małoletnich dzieci – kwota:
   
   
   1. 92,67 zł odpowiednio na pierwsze i drugie dziecko,
      
   2. 166,67 zł na trzecie dziecko,
      
   3. 225 zł na czwarte i każde kolejne dziecko.
   
   

Zgodnie z art. 27f ust. 8 ustawy, jeżeli kwota przysługującego odliczenia na podstawie ust. 2, 3 i 4 jest wyższa od kwoty odliczonej z tytułu, o którym mowa w ust. 1, w zeznaniu, o którym mowa w art. 45 ust. 1, podatnikowi przysługuje kwota stanowiąca różnicę między kwotą przysługującego podatnikowi odliczenia a kwotą odliczoną w zeznaniu podatkowym.

Kwota stanowiąca różnicę, o której mowa w ust. 8, nie może przekroczyć kwoty składek na ubezpieczenia społeczne, o których mowa w art. 26 ust. 1 pkt 2 i 2a, oraz składek na ubezpieczenie zdrowotne, o których mowa w art. 27b ust. 1 i 2, podlegających odliczeniu, pomniejszonych o składki odliczone w zeznaniu, o którym mowa w art. 45 ust. 1a pkt 2, lub na podstawie ustawy o zryczałtowanym podatku dochodowym. (art. 27f ust. 9).

Stosownie do art. 27f ust. 10, w przypadku odliczenia z tytułu, o którym mowa w ust. 1 przysługującego pozostającym przez cały rok podatkowy w związku małżeńskim obojgu:

1. rodzicom,
   
2. opiekunom prawnym dziecka,
   
3. rodzicom zastępczym
   
   - do ustalenia wysokości składek, o których mowa w ust. 9, przyjmuje się łączną kwotę tych składek.
   
   

Przepis ust. 10 stosuje się również do podatnika, który zawarł związek małżeński przed rozpoczęciem roku podatkowego, i którego małżonek zmarł w trakcie roku podatkowego. (art. 27f ust. 11).

Zgodnie a art. 27f ust. 12, kwotę stanowiącą różnicę, o której mowa w ust. 8, podatnik wykazuje w zeznaniu, o którym mowa w art. 45 ust. 1.

Z przytoczonych regulacji wynika, że limit omawianej ulgi określony na dziecko przysługuje łącznie obojgu rodzicom, jeżeli w stosunku do danego dziecka obojgu rodzicom przysługuje władza rodzicielska. Stąd, w przypadku wykonywania przez obojga rodziców władzy rodzicielskiej każdy z rodziców ma prawo do odliczenia, w granicach przysługującego limitu na dziecko. Istotne jest, aby odliczona kwota przez oboje rodziców nie przekroczyła rocznego limitu na dziecko. Kwotę tę rodzice dziecka mogą odliczyć od podatku w częściach równych lub w dowolnej proporcji przez nich ustalonej. Zasada ta dotyczy również rodziców rozwiedzionych.

Jednocześnie biorąc po uwagę umiejscowienie w przepisach ustawy sformułowania „lub w dowolnej proporcji”, tj. po wyrazach „kwotę tę rodzice dziecka mogą odliczyć od podatku w częściach równych”, to należy przyjąć, że podstawową formą podziału przysługującego odliczenia pomiędzy rodziców, z których każdy (w związku z wykonywaną władzą rodzicielską) ma prawo do zastosowania ulgi, jest podział tej kwoty w częściach równych. Możliwość skonsumowania tej kwoty przez rodziców w inny sposób niż w proporcji pół na pół, należy traktować w kategorii przywileju (wyjątku od generalnej zasady), który ma zastosowanie wyłącznie w sytuacji, gdy zgodę na ustalenie dowolnej proporcji kwoty odliczenia wyrażają oboje rodzice. Wynika to z użytego przez ustawodawcę sformułowania „w dowolnej proporcji przez nich ustalonej”, oznaczającego współudział (porozumienie) obojga rodziców w określonej proporcji innej niż odpowiadającej częściom równym. Zatem brak stosownego porozumienia pomiędzy rodzicami dziecka oznacza, że w sytuacji, gdy każdy z rodziców spełnia warunki do zastosowania przedmiotowego odliczenia, przysługującą rodzicom wspólną kwotę ulgi na dzieci rodzic dzieli z drugim rodzicem w częściach równych.

Z treści wniosku wynika, że wyrokiem Sądu Okręgowego nia 22 maja 2009 roku orzeczono rozwód Wnioskodawcy. Nie ograniczono Wnioskodawcy praw rodzicielskich. Płaci alimenty po 1.100 zł na każde z dwójki dzieci (Michalina i Mikołaj). Dzieci od 2009 roku spędzają z Wnioskodawcą połowę wakacji, połowę ferii, połowę świąt Wielkanocnych i Bożonarodzeniowych, co drugi weekend oraz jeden dzień w tygodniu. Z alimentów Wnioskodawca wywiązuje się terminowo. Dodatkowo opiekuje się i łoży na dzieci kiedy pozostają pod opieką Wnioskodawcy. Dzieci przybywają u Wnioskodawcy znaczną część roku, połowę wakacji, połowę ferii, co drugi weekend, w tygodniu, połowę świąt Bożego Narodzenia, i Wielkanocnych, co drugiego Sylwestra, na zmianę majówkę albo święto Bożego Ciała itd. Wnioskodawca uczęszcza na wywiadówki szkolne, zabiera dzieci do lekarza, chodzi z synem do ortodonty. Zabiera dzieci do kina, restauracji, organizuje wyjazdy zagraniczne. Wnioskodawca kupuje im ubrania, akcesoria, prezenty. Gdy dzieci pozostają pod opieką matki, Wnioskodawca kontaktuje się z nimi telefonicznie i mailowo. Łączy ich silna więź uczuciowa i emocjonalna. Wobec powyższego Wnioskodawca uznał, że skoro nadal sprawuje nieograniczoną sądownie opiekę nad dziećmi, to należy mu się prawo do skorzystania z ulgi prorodzinnej. Niestety nie ma porozumienia w tej kwestii z byłą małżonką. Nie jest ono w żaden sposób osiągalne. Dlatego zgodnie z przepisami ustawy, chciałby skorzystać z ulgi prorodzinnej w stosunku 50% - 50%.

W świetle tak zarysowanej sytuacji należy stwierdzić, że w stosunku do Wnioskodawcy nie występują przeszkody, by mógł skorzystać z ulgi prorodzinnej, o ile spełnione są wszystkie przesłanki omawianej ulgi.

Jak zostało wskazane, ulga, o której mowa w art. 27f ww. ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych przysługuje na dziecko oraz dotyczy łącznie obojga rodziców. Przy czym, w pierwszej kolejności rodzice mogą tę kwotę odliczyć w częściach równych, lub w dowolnej proporcji przez siebie ustalonej.

Skoro więc w przypadku Wnioskodawcy nie doszło do porozumienia między rodzicami o proporcji skorzystania przez nich z kwoty odliczenia – to każde z nich może dokonać odliczenia kwoty ulgi w częściach równych (po 50%).

Należy podkreślić fakt, że przy korzystaniu z tego zwolnienia istotne jest posiadanie przez rodziców władzy rodzicielskiej, a nie okoliczność – z którym z rodziców dziecko zamieszkuje.

Zatem, jeżeli Wnioskodawca spełnia wszystkie pozostałe wymogi ulgi (oprócz nieprzerwanie posiadanej władzy rodzicielskiej) może skorzystać z ulgi w części równej, tj. w kwocie stanowiącej ½ kwoty określonej w art. 27f ust. 2 ww. ustawy.

W związku z przedstawioną sytuacją Wnioskodawcy należy również stwierdzić, że nie ma przeszkód, by Wnioskodawca złożył korekty zeznań w tym zakresie. Przepisy materialne regulujące omawianą ulgę nie stanowią o niemożliwości złożenia korekty zeznania w odniesieniu do tej ulgi.

Barierą czasową złożenia korekty zeznania jest okres przedawnienia wynoszący pięć lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym upłynął termin płatności podatku (art. 70 § 1 Ordynacji podatkowej).

Ponadto, zgodnie z art. 81 § 1 Ordynacji podatkowej, jeżeli odrębne przepisy nie stanowią inaczej, podatnicy, płatnicy i inkasenci mogą skorygować uprzednio złożoną deklarację.

Skorygowanie deklaracji następuje przez złożenie korygującej deklaracji wraz z dołączonym pisemnym uzasadnieniem przyczyn korekty (art. 81 § 2 ww. Ordynacji podatkowej).

Z kolei, w myśl art. 3 pkt 5 Ordynacji podatkowej ilekroć w ustawie jest mowa o deklaracjach – rozumie się przez to również zeznania, wykazy oraz informacje, do których składania obowiązani są, na podstawie przepisów prawa podatkowego, podatnicy, płatnicy i inkasenci.

Stosownie do art. 75 § 1 ww. ustawy jeżeli podatnik kwestionuje zasadność pobrania przez płatnika podatku albo wysokość pobranego podatku, może złożyć wniosek o stwierdzenie nadpłaty podatku.

Zgodnie z art. 75 § 2 pkt 1 lit. a) Ordynacji podatkowej uprawnienie określone w § 1 przysługuje również podatnikom, których zobowiązanie podatkowe powstaje w sposób przewidziany w art. 21 § 1 pkt 1, jeżeli w zeznaniach (deklaracjach), o których mowa w art. 73 § 2, wykazali zobowiązanie podatkowe nienależne lub w wysokości większej od należnej i wpłacili zadeklarowany podatek albo wykazali nadpłatę w wysokości mniejszej od należnej.

W myśl zaś art. 75 § 3 cyt. ustawy w przypadkach, o których mowa w § 2 pkt 1 lit. a) i b) oraz w pkt 2 lit. a) i b), podatnik, płatnik lub inkasent równocześnie z wnioskiem o stwierdzenie nadpłaty są obowiązani złożyć skorygowane zeznanie (deklarację).

Stosownie do art. 75 § 4 Ordynacji podatkowej jeżeli prawidłowość skorygowanego zeznania (deklaracji) nie budzi wątpliwości, organ podatkowy zwraca nadpłatę bez wydawania decyzji stwierdzającej nadpłatę.

Mając na uwadze przedstawiony stan faktyczny oraz powołane wyżej przepisy prawa, stwierdzić należy, że skoro Wnioskodawca oraz jego była żona przez cały rok wykonywali władzę rodzicielską w stosunku do swoich małoletnich dzieci, a Wnioskodawca nie ma możliwości ustalenia z matką dzieci kwoty odliczeń w odpowiednich proporcjach, należy przyjąć, że przysługuje Mu ulga w wysokości połowy kwoty przysługującej na dwójkę małoletnich dzieci. Wnioskodawca może dokonać korekt zeznań rocznych za lata 2009, 2010, 2011, 2012 i 2013 o połowę ulgi rodzinnej przypadającej na dwoje dzieci. W zeznaniu za 2014 rok i dalsze lata (o ile zmianie nie ulegnie stan faktyczny i prawny) Wnioskodawca będzie mógł dokonać rozliczenia ulgi na dzieci w proporcji 50%- 50%.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację – w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2012 r., poz. 270, z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy), w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Izba Skarbowa w Warszawie Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku ul. 1 Maja 10, 09-402 Płock.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.