Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Bydgoszczy
ITPP2/443-1452/14/AW
z 2 lutego 2015 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2012 r., poz. 749, z późn. zm.) oraz § 4 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770, z późn. zm.), Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko – przedstawione we wniosku z dnia 21 października 2014 r. (data wpływu 23 października 2014 r.), uzupełnionym w dniu 20 stycznia 2015 r., o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie prawa do odliczenia podatku naliczonego wynikającego z faktur dokumentujących czynsz najmu powierzchni, na których usytuowane są miejsca postojowe – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 23 października 2014 r. został złożony ww. wniosek, uzupełniony w dniu 20 stycznia 2015 r., o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie prawa do odliczenia podatku naliczonego wynikającego z faktur dokumentujących czynsz najmu powierzchni, na których usytuowane są miejsca postojowe.

We wniosku oraz jego uzupełnieniu przedstawiono następujące stany faktyczne/zdarzenia przyszłe.

Spółka jest ogólnopolskim operatorem kablowym, dostawcą telewizji cyfrowej, internetu szerokopasmowego i mobilnego oraz telefonii stacjonarnej i mobilnej. Spółka wchodzi w skład Grupy Kapitałowej M. Poza czynnościami opodatkowanymi Spółka wykonuje również czynności zwolnione od podatku, w szczególności świadczy usługi finansowe i ubezpieczeniowe.

Spółka prowadzi działalność gospodarczą na terenie całej Polski, posiadając siedzibę w miejscowości G., biura w miejscowości W. oraz lokalne biura obsługi klienta w blisko 200 miastach w Polsce. Na potrzeby prowadzonej działalności gospodarczej, Spółka wynajmuje lokale biurowe oraz inne lokale użytkowe zarówno w miejscowościach G. i W., jak i w innych miastach w kraju.

Ponadto, w związku z prowadzoną działalnością Spółka jest najemcą miejsc postojowych dla należących do niej samochodów służbowych (lub użytkowanych przez nią na podstawie umowy leasingu) oraz dla klientów, gości, kontrahentów Spółki lub też jej współpracowników. W sporadycznych przypadkach miejsca postojowe mogą być wykorzystywane przez pracowników Spółki do parkowania samochodów prywatnych, którymi dojeżdżają oni do pracy.

Ww. miejsca postojowe usytuowane są w przybiurowych garażach naziemnych lub podziemnych oraz na naziemnych parkingach lub ogrodzonych placach. W związku z powyższym, miejsca postojowe na/w przybiurowych parkingach/garażach, które są wynajmowane przez Spółkę, można podzielić na kilka kategorii:

1. miejsca postojowe w garażu lub na parkingu przypisane do konkretnych samochodów służbowych należących do Spółki lub przez nią leasingowanych (zarówno w przypadku gdy parking/garaż jest wynajęty przez nią w całości oraz gdy jest on współdzielony z innymi podmiotami);
2. miejsca postojowe znajdujące się np. w oznaczonej na parkingu lub w garażu strefie przeznaczonej tylko dla samochodów Spółki (w przypadku współdzielenia garażu/parkingu z innymi podmiotami), bez indywidualnego przypisania konkretnego miejsca postojowego do danego pojazdu;
3. miejsca postojowe przeznaczone dla niektórych kategorii pracowników Spółki (np. kilka miejsc parkingowych dla dyrekcji, członków zarządu), zarówno w przypadku gdy parking/garaż jest wynajęty przez Spółkę w całości oraz gdy jest on współdzielony z innymi podmiotami;
4. miejsca postojowe dla samochodów służbowych należących do Spółki (względnie przez nią leasingowanych), klientów, gości, kontrahentów lub współpracowników Spółki na parkingu naziemnym - w strefie przeznaczonej dla samochodów Spółki (także w przypadku współdzielenia parkingu z innymi podmiotami) - bez wskazania konkretnych miejsc przeznaczonych dla samochodów służbowych, klientów, gości lub kontrahentów;
5. miejsca postojowe przeznaczone wyłącznie dla klientów, gości lub kontrahentów Spółki na parkingu naziemnym - w strefie przeznaczonej dla samochodów Spółki (także w przypadku współdzielenia parkingu z innymi podmiotami).

Dodatkowo, istnieją przypadki, w których Spółka wynajmuje ogrodzony plac (nie będący formalnie parkingiem) w pobliżu lokalu biurowego, na którym to placu parkowane są samochody służbowe Spółki, a także w niektórych przypadkach samochody prywatne pracowników. Na wskazanym placu nie ma wydzielonych miejsc parkingowych, tym samym nie ma przypisanych miejsc parkingowych do konkretnych samochodów. W przypadku korzystania z tego placu przez pracowników nie ponoszą oni z tego tytułu odpłatności.

Miejsca parkingowe wynajmowane są przez Spółkę od właścicieli budynków biurowych, w których wynajmuje ona lokale, jak również od podmiotów trzecich.

Jak wskazano wyżej, na miejscach parkingowych (lub na placu niebędącym formalnie parkingiem) parkowane są, co do zasady, samochody służbowe należące do Spółki lub użytkowane przez nią na podstawie umowy leasingu. Pojazdy te można podzielić na 3 kategorie:

1. samochody osobowe, w stosunku do których Spółce przysługuje prawo do odliczenia 50% podatku VAT w związku z poniesionymi wydatkami na eksploatację bądź używanie tych pojazdów, zgodnie z art. 86a ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2011 r. Nr 177, poz. 1054, z późn. zm., dalej odpowiednio: „ustawa o VAT”, „samochody kategorii 1”),
2. samochody leasingowane przez Spółkę (wydane przed dniem 1 kwietnia 2014 r.) z zarejestrowaną umową leasingową we właściwym urzędzie skarbowym do dnia 2 maja 2014 r. zgodnie z art. 13 ustawy z dnia 7 lutego 2014 r. o zmianie ustawy o podatku od towarów i usług oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. z 2014 r. poz. 312, dalej odpowiednio: „ustawa nowelizująca”, „samochody kategorii 2”),
3. samochody ciężarowe i inne wykorzystywane wyłącznie do działalności gospodarczej podatnika, wymienione w art. 86a ust. 9 w związku z art. 86a ust. 3 i 4 ustawy o VAT (dalej: „samochody kategorii 3”).

W związku z powyższym opisem, w uzupełnieniu wniosku, zadano następujące pytanie.

Czy w związku z najmem opisanych w stanach faktycznych/zdarzeniach przyszłych miejsc parkingowych, jak również placu przeznaczonego do parkowania samochodów, Spółce przysługuje pełne prawo do odliczenia podatku wynikającego z faktur dokumentujących czynsz najmu wskazanych powierzchni?

Zdaniem Wnioskodawcy, przedstawionym w uzupełnieniu wniosku, w większości wskazanych przypadków cała kwota podatku z faktur dokumentujących czynsz najmu powierzchni, na których parkowane są/będą samochody, stanowi podatek naliczony i w związku z tym ma/będzie miał prawo do pełnego odliczenia podatku naliczonego wynikającego z takich faktur od wskazanej kategorii, do jakiej należy dany samochód.

Spółka wskazuje, że jedynie w sytuacji najmu miejsc postojowych w garażach lub na parkingach przybiurowych w przypadku (1), tj. w sytuacji, gdy miejsca postojowe przypisane są do konkretnych samochodów służbowych należących do Spółki (lub przez nią leasingowanych), opisanych w stanach faktycznych/zdarzeniach przyszłych jako samochody kategorii 1 i 2, Spółce przysługiwać będzie - zgodnie z treścią art. 86a ust. 1 ustawy o VAT w związku z ust. 2 pkt 3 tego artykułu - ograniczone prawo do odliczenia podatku naliczonego z faktur dokumentujących najem takich miejsc postojowych, jako wydatek ściśle i wyłącznie związany z konkretnymi pojazdami (samochody kategorii 1 lub 2).

Natomiast w pozostałych, opisanych w stanach faktycznych/zdarzeniach przyszłych, sytuacjach [m.in. przypadki (2)-(5)], tj. w sytuacjach, gdy powierzchnie postojowe nie są przypisane do konkretnych pojazdów, do których zastosowanie ma ograniczenie odliczenia do 50% podatku naliczonego od wydatków poniesionych na używanie lub eksploatację pojazdów (samochody kategorii 1 i 2), Spółce przysługiwać będzie pełne prawo do odliczenia podatku VAT z faktur dokumentujących najem takich powierzchni (miejsc postojowych lub też placu niebędącego formalnie parkingiem, na którym parkowane są samochody) zgodnie z art. 86 ust. 1 ustawy o VAT. Prawo do odliczenia podatku naliczonego będzie przysługiwało Spółce z uwzględnieniem regulacji wynikających z art. 90 ustawy o VAT.

Uzasadnienie stanowiska Spółki.

Zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy o VAT, podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

W myśl art. 86 ust. 1 ustawy, w zakresie, w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, podatnikowi, o którym mowa w art. 15, przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, z zastrzeżeniem art. 114, art. 119 ust. 4, art. 120 ust. 17 i 19 oraz art. 124.

W świetle art. 86 ust. 2 pkt 1 lit. a) ustawy, kwotę podatku naliczonego stanowi suma kwot podatku wynikających z faktur otrzymanych przez podatnika z tytułu nabycia towarów i usług.

Na podstawie ustawy nowelizującej wprowadzono m.in. nowe brzmienie art. 86a ustawy o VAT, zgodnie z którym, w przypadku wydatków związanych z pojazdami samochodowymi kwotę podatku naliczonego, o której mowa w art. 86 ust. 2 ustawy o VAT, stanowi 50% kwoty podatku. Do wydatków związanych z pojazdami samochodowymi zalicza się wydatki dotyczące m.in. używania tych pojazdów na podstawie umowy najmu, dzierżawy, leasingu lub innej umowy o podobnym charakterze, nabycia lub importu paliw silnikowych, oleju napędowego i gazu, wykorzystywanych do napędu tych pojazdów, usług naprawy lub konserwacji tych pojazdów oraz innych towarów i usług związanych z eksploatacją lub używaniem tych pojazdów.

Stosownie do art. 86a ust. 3 ustawy o VAT, wskazane ograniczenie w odliczeniu podatku naliczonego nie ma zastosowania w sytuacji, gdy pojazdy samochodowe są np. wykorzystywane wyłącznie do działalności gospodarczej podatnika lub konstrukcyjnie przeznaczone do przewozu co najmniej 10 osób łącznie z kierowcą (jeżeli z dokumentów wydanych na podstawie przepisów o ruchu drogowym wynika takie przeznaczenie).

Ponadto, zgodnie z ustawą o VAT (art. 86a ust. 4), pojazdy samochodowe są uznawane za wykorzystywane wyłącznie do działalności gospodarczej podatnika, jeżeli

1. sposób ich wykorzystywania przez podatnika, zwłaszcza określony w ustalonych przez niego zasadach ich używania, dodatkowo potwierdzony prowadzoną przez podatnika dla tych pojazdów ewidencją przebiegu pojazdu, wyklucza ich użycie do celów niezwiązanych z działalnością gospodarczą lub
2. konstrukcja tych pojazdów wyklucza ich użycie do celów niezwiązanych z działalnością gospodarczą lub powoduje, że ich użycie do celów niezwiązanych z działalnością gospodarczą jest nieistotne.

Według art. 86a ust. 9 ustawy, do kategorii pojazdów samochodowych wskazanych w pkt b) powyżej, o których mowa w ust. 4 pkt 2, należą m.in. pojazdy samochodowe, inne niż samochody osobowe, mające jeden rząd siedzeń, który oddzielony jest od części przeznaczonej do przewozu ładunków ścianą lub trwałą przegrodą klasyfikowane na podstawie przepisów o ruchu drogowym do podrodzaju: wielozadaniowy, van lub z otwartą częścią przeznaczoną do przewozu ładunków.

Od dnia 1 kwietnia 2014 r., zgodnie z nową definicją wprowadzoną do ustawy o VAT, pojazdami samochodowymi są pojazdy samochodowe w rozumieniu przepisów o ruchu drogowym o dopuszczalnej masie całkowitej nieprzekraczającej 3,5 tony. W świetle ustawy z dnia 20 czerwca 1997 r. Prawo o ruchu drogowym (Dz. U. z 1997 r. Nr 98 poz. 602, z późn. zm., dalej: Prawo o ruchu drogowym), pojazdami samochodowymi są pojazdy, których konstrukcja umożliwia jazdę z prędkością przekraczającą 25 km/h (z wyjątkiem ciągników rolniczych).

W myśl art. 13 ust. l ustawy nowelizującej, w przypadku pojazdów samochodowych będących przedmiotem umowy najmu, dzierżawy, leasingu lub innej umowy o podobnym charakterze zawartej przed dniem wejścia w życie niniejszej ustawy (tj. przed dniem 1 kwietnia 2014 r.) w stosunku, do których na dzień poprzedzający dzień wejścia w życie niniejszej ustawy kwotę podatku naliczonego stanowiła cała kwota podatku od towarów i usług wykazanego na fakturze, nie stosuje się przepisu art. 86a ust. 1 ustawy o VAT, w brzmieniu nadanym niniejszą ustawą, w odniesieniu do wydatków, o których mowa w art. 86a ust. 2 pkt 2 tej ustawy (tj. do wydatków poniesionych z tytułu używania tych pojazdów na podstawie umowy najmu, dzierżawy, leasingu itp.). Ponadto, zgodnie z art. 13 ust. 2 ustawy nowelizującej, przepis ust. 1 ma zastosowanie w odniesieniu do umów, o których mowa w tym przepisie, bez uwzględnienia zmian umowy dokonywanych od dnia wejścia w życie niniejszej ustawy oraz pod warunkiem, że pojazdy samochodowe będące przedmiotem tych umów zostały wydane podatnikowi przed dniem wejścia w życie niniejszej ustawy (tj. przed dniem 1 kwietnia 2014 r.) oraz umowa została zarejestrowana przez podatnika dokonującego odliczenia u właściwego dla niego naczelnika urzędu skarbowego najpóźniej w terminie 30 dni od dnia wejścia w życie niniejszej ustawy (tj. do dnia 2 maja 2014 r.).

Tym samym, w przypadku np. leasingowanych samochodów, które zostały wydane podatnikom przed dniem 1 kwietnia 2014 r., a umowa leasingu została zarejestrowana w urzędzie skarbowym do dnia 2 maja 2014 r., ograniczenie w odliczaniu VAT z tytułu wydatków poniesionych w związku z takim leasingiem nie ma zastosowania.

Biorąc pod uwagę ogół wskazanych wyżej przepisów oraz przedstawiony stan faktyczny wskazać należy, że w przypadku samochodów kategorii 3, które wykorzystywane są wyłącznie do działalności gospodarczej, ograniczone prawo do odliczenia podatku VAT nie będzie miało zastosowania w żadnym wypadku (zarówno z tytułu opłat leasingowych, jak i w związku z wydatkami poniesionymi z tytułu używania lub eksploatacji pojazdów).

Prawo do odliczenia jedynie 50% podatku naliczonego w związku z wydatkami poniesionymi z tytułu eksploatacji bądź użytkowania pojazdów samochodowych mogłoby mieć potencjalnie zastosowanie jedynie w odniesieniu do samochodów kategorii 1 lub 2, ale tylko i wyłącznie w sytuacji, gdy wydatki te mogłyby zostać potraktowane jako wydatki związane z eksploatacją lub użytkowaniem pojazdów samochodowych. Zdaniem Spółki, aby można mówić o takich wydatkach, powinny one być związane z konkretnym pojazdem użytkowanym przez podatnika, do którego znajduje zastosowanie ograniczenie odliczenia wynikające z art. 86a ust. 1 ustawy o VAT.

Odnosząc powyższe na grunt wskazanego stanu faktycznego, należy zauważyć, iż ograniczone prawo do odliczenia podatku naliczonego przysługiwałoby jedynie w sytuacji, gdyby miejsca parkingowe były przypisane do konkretnych samochodów kategorii 1 lub 2.

Spółka podkreśla, że jedynie w nielicznych przypadkach miejsca postojowe w garażu lub na parkingu przypisane są do konkretnych, należących do niej samochodów służbowych lub przez nią leasingowanych. W znacznej większości przypadków takie powierzchnie nie są w żaden sposób powiązane z konkretnymi samochodami (na parkingach lub na placu nie będącym formalnie parkingiem istnieje dowolność w wyborze miejsca parkowania samochodów). Jak wskazano, w niektórych sytuacjach z parkingów wynajmowanych przez Spółkę mogą korzystać również jej klienci, goście lub kontrahenci umówieni np. na spotkanie w biurze Spółki.

Tym samym, zgodnie z przedstawionym stanem faktycznym, w większości wskazanych przypadków (w sytuacjach, gdy powierzchnie postojowe nie są w żaden sposób powiązane z konkretnymi pojazdami), niezależnie od kategorii parkowanego pojazdu (samochody kategorii 1-3), Spółce przysługuje pełne prawo do odliczenia podatku VAT wynikającego z faktur dokumentujących czynsz najmu wskazanych powierzchni.

Należy także podkreślić, że z art. 86 ustawy o VAT, wynika, że prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego przysługuje wówczas, gdy zostaną spełnione określone warunki, tzn. odliczenia tego dokonuje podatnik podatku od towarów i usług oraz gdy towary i usługi, z których nabyciem podatek został naliczony, są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych. Warunkiem umożliwiającym podatnikowi skorzystanie z prawa do odliczenia podatku naliczonego jest związek zakupów z wykonywanymi czynnościami opodatkowanymi.

W konsekwencji, należy stwierdzić, że z przepisów ustawy o VAT wynika, że dla realizacji prawa do odliczenia podatku naliczonego niezbędne jest istnienie związku między dokonywanymi zakupami towarów i usług, a prowadzoną działalnością. Przy czym związek dokonywanych zakupów z działalnością gospodarczą może mieć charakter pośredni lub bezpośredni.

O bezpośrednim związku dokonywanych zakupów z działalnością podatnika można mówić wówczas, gdy np. nabywane towary i usługi są niezbędne do wytworzenia towarów będących przedmiotem dostawy, czy też niezbędne do świadczenia usług - zatem bezpośrednio wiążą się z wykonywanymi czynnościami opodatkowanymi. Natomiast o pośrednim związku nabywanych towarów i usług z działalnością można mówić wówczas, gdy ponoszone wydatki wiążą się z całokształtem funkcjonowania działalności podatnika - mają pośredni związek z działalnością gospodarczą. Stąd też, należy zauważyć, że pośredni związek z wykonywaną przez Spółkę działalnością gospodarczą ma najem powierzchni, na których parkowane są samochody - zarówno samochody należące do Spółki (względnie przez nią leasingowane), jak i samochody klientów, gości lub kontrahentów. W związku z tym, w przypadku braku przypisania konkretnych miejsc parkingowych do konkretnych samochodów zastosowanie znajdzie art. 86 ustawy o VAT. W takiej sytuacji, nie będzie miał natomiast zastosowania art. 86a ustawy o VAT, bowiem w tym przypadku, najem miejsc postojowych nie jest związany z używaniem konkretnych pojazdów samochodowych, lecz wynika z całokształtu funkcjonowania działalności podatnika (co jest związane z brakiem przypisania danego miejsca parkingowego do konkretnego pojazdu).

Tym samym, zdaniem Spółki, miejsca parkingowe są niezbędnym „narzędziem” do prowadzenia działalności, tj. do efektywnego korzystania z lokali użytkowych, w których prowadzi działalność (także ze względu na fakt, że korzystają z nich również klienci, goście lub kontrahenci).

W konsekwencji, w przypadku braku przypisania miejsc parkingowych do konkretnych pojazdów Spółce przysługiwać będzie pełne prawo do odliczenia podatku VAT z faktur dokumentujących najem miejsc parkingowych lub placu, na którym parkowane są samochody. Bezsprzecznie należy bowiem uznać, że wydatki poniesione na najem powierzchni opisanych w stanie faktycznym w przypadkach (2)-(5) oraz na najem placu niebędącego formalnie parkingiem, na którym parkowane są samochody, stanowią wydatki pośrednio związane z działalnością gospodarczą prowadzoną przez Spółkę. Tym samym, przysługuje jej pełne prawo do odliczenia podatku z faktur dokumentujących najem opisywanych powierzchni.

W zaprezentowanych stanach faktycznych/zdarzeniach przyszłych trudno bowiem mówić o wydatkach na eksploatację bądź używanie konkretnych pojazdów, o których mowa w art. 86a ust. 2 ustawy o VAT. Taka sytuacja miałaby jedynie miejsce w przypadku, gdyby wydatki można by było ulokować do konkretnego samochodu, to którego zastosowanie znalazłby art. 86a ustawy o VAT.

Zaprezentowanie stanowisko znajduje potwierdzenie w praktyce organów podatkowych. Przykładowo Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie w interpretacji indywidualnej z dnia 25 lipca 2014 r. (nr IPPP1/443-442/14-4/ISZ) wskazał, że „(...) W umowach o wynajem powierzchni biurowych wraz z miejscami parkingowymi, postojowymi, garażowymi brak jest określonych, konkretnych pojazdów samochodowych, które parkują na tych miejscach. Wynajęte miejsca postojowe, parkingowe oraz garażowe są wykorzystywane zarówno przez samochody należące do Klientów Spółki umówionych na spotkanie w biurze, jak i przez samochody służbowe Wnioskodawcy. Wynajem tych miejsc parkingowych, postojowych, garażowych nie jest wydatkiem ściśle i wyłącznie związanym z pojazdami należącymi do Spółki. Wobec tego, w przypadku tych wydatków, nie ma zastosowania ograniczenie prawa do odliczenia podatku naliczonego o którym mowa w art. 86a ustawy”.

Inne konsekwencje podatkowe rodzi sytuacja, gdy miejsca parkingowe są przypisane bezpośrednio do konkretnych samochodów należących do Spółki (lub przez nią leasingowanych). W takich wypadkach, należy uznać, że wydatek na najem takich miejsc stanowi wydatek ściśle i wyłącznie związany z konkretnymi pojazdami (w takiej sytuacji możliwe jest alokowanie wydatku do konkretnego pojazdu). W konsekwencji, zastosowanie znajdzie art. 86a ustawy o VAT i Spółce przysługiwać będzie jedynie ograniczone prawo do odliczenia podatku naliczonego wynikającego z faktur dokumentujących najem takich miejsc postojowych (w przypadku, gdy miejsca te przypisane są do samochodów kategorii 1 lub 2).

Dodatkowo, zdaniem Spółki, prawo do odliczenia podatku naliczonego przy nabyciu usług najmu miejsc parkingowych (lub placu, na którym parkowane są samochody), będzie przysługiwało z uwzględnieniem regulacji, o których mowa w art. 90 ustawy o VAT.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionych stanów faktycznych i zdarzeń przyszłych jest prawidłowe.

Mając powyższe na względzie, stosownie do art. 14c § 1 Ordynacji podatkowej, odstąpiono od uzasadnienia prawnego dokonanej oceny stanowiska Wnioskodawcy.

Jednocześnie wskazuje się, że niniejsza interpretacja została wydana na podstawie przedstawionych we wniosku stanów faktycznych/zdarzeń przyszłych, co oznacza, że w przypadku, gdy w toku postępowania podatkowego, kontroli podatkowej, bądź skarbowej zostanie określony odmienny stan faktyczny, interpretacja nie wywoła w tym zakresie skutków prawnych.

Interpretacja dotyczy stanów faktycznych przedstawionych przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia, a w odniesieniu do zdarzeń przyszłych – stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację – w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2012 r., poz. 270, z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Izba Skarbowa w Bydgoszczy, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Toruniu, ul. Św. Jakuba 20, 87-100 Toruń.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.