Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie
IPPP1/4512-148/15-2/BS
z 11 maja 2015 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2012 r., poz. 749, z późn. zm.) oraz § 7 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770, z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Strony  przedstawione we wniosku z dnia 11 lutego 2015 r. (data wpływu 18 lutego 2015 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie prawa do odliczenia podatku naliczonego – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 18 lutego 2015 r. wpłynął ww. wniosek o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie prawa do odliczenia podatku naliczonego.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny:

W 1993 r. Wnioskodawca przejął gospodarstwo rolne po swoich rodzicach. W chwili obecnej Wnioskodawca wraz z żoną jest właścicielem 55 hektarów. Głównym kierunkiem działalności gospodarstwa rolnego jest produkcja mleka, stado liczy w chwili obecnej 42 krowy. W mniejszym zakresie Wnioskodawca uzyskuje również przychody ze sprzedaży cieląt wyhodowanych we własnym gospodarstwie oraz sprzedaży krów które są już nieprzydatne do produkcji mleka. Innych przychodów poza tymi z gospodarstwa rolnego Wnioskodawca nie uzyskuje.

Od miesiąca maja 2014 Wnioskodawca zrezygnował ze zwolnienia jako rolnik ryczałtowy i zarejestrował się jako czynny podatnik podatku od towarów i usług. Od tej chwili całą sprzedaż płodów rolnych Wnioskodawca opodatkowuje podatkiem VAT.

W dniu 17 grudnia 2014 r. Wnioskodawca kupił na fakturę VAT nowy samochód osobowy, gdzie jako nabywca widnieje Gospodarstwo Rolne S.. Wartość pojazdu wyniosła 76.016,26 zł netto oraz podatek VAT 17.483,74 zł. Samochód ten będzie wykorzystywany do celów związanych z ogólnym prowadzeniem gospodarstwa rolnego jak też i do celów prywatnych.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie:

Czy w związku z zakupem samochodu osobowego Wnioskodawca może odliczyć 50% podatku VAT określonego na fakturze zakupu, tj. kwotę 8.741, 87 zł, a w przyszłości odliczać 50% podatku VAT związanego z innymi wydatkami dotyczącymi tego samochodu, z wyjątkiem paliwa do 30 czerwca 2015 r.?

Zdaniem Wnioskodawcy:

Na podstawie art. 86 ust. 1 ustawy o VAT, w zakresie, w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, podatnikowi VAT przysługuje prawo do odliczenia VAT.

Kwotę podatku naliczonego stanowi suma kwot podatku wynikających m.in. z faktur otrzymanych przez podatnika z tytułu:

• nabycia towarów i usług,
  
• dokonania całości lub części zapłaty przed nabyciem towaru lub wykonaniem usługi.
  
  

W przypadku wydatków związanych z pojazdami samochodowymi, kwotę podatku naliczonego, co do zasady, stanowi 50% kwoty podatku VAT wynikającego z faktur dokumentujących wydatki związane z tymi pojazdami (art. 86a ust. 1 ustawy o VAT).

Do tych wydatków zalicza się:

1. nabycie, import lub wytworzenie tych pojazdów oraz nabycie lub import ich części składowych,
   
2. używanie tych pojazdów na podstawie umowy najmu, dzierżawy, leasingu lub innej umowy o podobnym charakterze, związane z tą umową,
   
3. nabycie lub import paliw silnikowych, oleju napędowego i gazu, wykorzystywanych do napędu tych pojazdów, usług naprawy lub konserwacji tych pojazdów oraz innych towarów i usług związanych z eksploatacją lub używaniem tych pojazdów.
   
   

Wyżej wskazane zasady obowiązują od 1 kwietnia 2014 r. Podstawowym celem ich wprowadzenia było uregulowanie sposobu odliczania VAT dotyczącego pojazdów samochodowych o dmc nieprzekraczającej 3,5 tony. Ustawodawca chciał przede wszystkim ograniczyć prawo do 100% odliczania VAT w przypadku pojazdów wykorzystywanych przez podatników zarówno do celów służbowych, jak i prywatnych, czyli do tzw. celów mieszanych.

Przez wykorzystywanie „mieszane” należy rozumieć to, że pojazd wykorzystywany w działalności gospodarczej może zostać użyty również do celów niezwiązanych z tą działalnością, np. do celów prywatnych. Nie jest przy tym istotny moment, w którym użycie to ma miejsce podczas całego okresu użytkowania przez podatnika danego pojazdu, żeby uznać ten pojazd za wykorzystywany do celów „mieszanych”.

Tak więc podatnik używając do działalności samochód osobowy ma, co do zasady, prawo do odliczenia 50% kwoty VAT z faktur dokumentujących wydatki związane z tym samochodem. Przy czym m.in. w stosunku do samochodów osobowych prawo do odliczenia VAT od zakupu paliwa do ich napędu zawieszono do 30 czerwca 2015 r.

W obecnych realiach zajmowanie się produkcją rolną przypomina, nie tylko w przypadku Wnioskodawcy, prowadzenie małej lub średniej wielkości firmy. Nieodzownym składnikiem tej działalności, stanowiącym konieczne narzędzie do pracy, jest samochód osobowy. W szczególności pojazd ten będzie wykorzystywany na dojazdy do kontrahentów, z którymi na stałe Wnioskodawca współpracuje (np. mleczarnia), do punktów sprzedaży w celu zakupu środków i narzędzi do produkcji rolnej, na targi i wystawy o tematyce rolniczej jak również szkolenia jej poświęcone. Z prowadzeniem gospodarstwa rolnego zwłaszcza przy tej wielkości i rodzaju produkcji wiąże się ponadto obowiązek regulacji wielu zobowiązań administracyjnych wymaganych przepisami prawa (przykładowo dokonanie zgłoszeń rejestracyjnych nowo narodzonych cieląt w terenowej placówce ARiMR). Ogólnie należy stwierdzić, że z wielkością, różnorodnością i charakterem prowadzonego gospodarstwa rolnego związanych jest wiele spraw do załatwienia wymagających transportu na miejsce jak również tych, które mogą wystąpić w przyszłości, jak np. dojazd do notariusza w celu sfinalizowania zakupu gruntów rolnych.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest prawidłowe.

Podstawowe zasady dotyczące odliczania podatku naliczonego zostały sformułowane w art. 86 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2011 r., Nr 177, poz. 1054, z późn. zm.), zwanej dalej ustawą. W myśl tego przepisu, w zakresie, w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, podatnikowi, o którym mowa w art. 15 ustawy, przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, z zastrzeżeniem art. 114, art. 119 ust. 4, art. 120 ust. 17 i 19 oraz art. 124.

Na mocy art. 86 ust. 2 pkt 1 ustawy, kwotę podatku naliczonego stanowi suma kwot podatku wynikających z faktur otrzymanych przez podatnika z tytułu:

1. nabycia towarów i usług,
   
2. dokonania całości lub części zapłaty przed nabyciem towaru lub wykonaniem usługi.
   
   

Jak wynika z powołanych przepisów prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego przysługuje wówczas, gdy zostaną spełnione określone warunki, tzn. odliczenia tego dokonuje podatnik podatku od towarów i usług oraz gdy towary i usługi, z których nabyciem podatek został naliczony, są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych. Warunkiem umożliwiającym podatnikowi skorzystanie z prawa do odliczenia podatku naliczonego jest związek zakupów z wykonywanymi czynnościami opodatkowanymi.

Przedstawiona wyżej zasada wyklucza możliwość dokonania odliczenia podatku naliczonego związanego z towarami i usługami, które nie są wykorzystywane do czynności opodatkowanych.

Ponadto, w treści art. 88 ustawy ustawodawca wskazał przypadki, w odniesieniu do których nie stosuje się obniżenia kwoty lub zwrotu różnicy podatku należnego oraz przypadki, w których faktury i dokumenty celne nie stanowią podstawy do obniżenia podatku należnego oraz zwrotu różnicy podatku lub zwrotu podatku naliczonego.

Od dnia 1 kwietnia 2014 r. kwestie dotyczące prawa do odliczenia podatku naliczonego od wydatków związanych z pojazdami samochodowymi zostały uregulowane w art. 86a ustawy, w brzmieniu nadanym art. 1 pkt 4 ustawy z dnia 7 lutego 2014 r. o zmianie ustawy o podatku od towarów i usług oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. z 2014 r., poz. 312), zwanej dalej ustawą nowelizującą.

I tak, na mocy art. 86a ust. 1 ustawy – w przypadku wydatków związanych z pojazdami samochodowymi kwotę podatku naliczonego, o której mowa w art. 86 ust. 2, stanowi 50% kwoty podatku:

1. wynikającej z faktury otrzymanej przez podatnika;
   
2. należnego z tytułu:
   1. świadczenia usług, dla którego zgodnie z art. 17 ust. 1 pkt 4 podatnikiem jest ich usługobiorca,
      
   2. dostawy towarów, dla której zgodnie z art. 17 ust. 1 pkt 5 podatnikiem jest ich nabywca,
      
   3. wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów;
3. należnego, w przypadku, o którym mowa w art. 33a;
   
4. wynikającej z otrzymanego dokumentu celnego, deklaracji importowej w przypadku, o którym mowa w art. 33b, oraz z decyzji, o których mowa w art. 33 ust. 2 i 3 oraz art. 34.
   
   

W świetle art. 86a ust. 2 ustawy – do wydatków związanych z pojazdami samochodowymi, o których mowa w ust. 1, zalicza się wydatki dotyczące:

1. nabycia, importu lub wytworzenia tych pojazdów oraz nabycia lub importu ich części składowych;
   
2. używania tych pojazdów na podstawie umowy najmu, dzierżawy, leasingu lub innej umowy o podobnym charakterze, związane z tą umową, inne niż wymienione w pkt 3;
   
3. nabycia lub importu paliw silnikowych, oleju napędowego i gazu, wykorzystywanych do napędu tych pojazdów, usług naprawy lub konserwacji tych pojazdów oraz innych towarów i usług związanych z eksploatacją lub używaniem tych pojazdów.
   
   

Stosownie natomiast do art. 86a ust. 3 ustawy – przepis ust. 1 nie ma zastosowania:

1. w przypadku gdy pojazdy samochodowe są:
   1. wykorzystywane wyłącznie do działalności gospodarczej podatnika lub
      
   2. konstrukcyjnie przeznaczone do przewozu co najmniej 10 osób łącznie z kierowcą, jeżeli z dokumentów wydanych na podstawie przepisów o ruchu drogowym wynika takie przeznaczenie;
2. do towarów montowanych w pojazdach samochodowych i do związanych z tymi towarami usług montażu, naprawy i konserwacji, jeżeli przeznaczenie tych towarów wskazuje obiektywnie na możliwość ich wykorzystywania wyłącznie do działalności gospodarczej podatnika.
   
   

Zgodnie z art. 86a ust. 4 ustawy – pojazdy samochodowe są uznawane za wykorzystywane wyłącznie do działalności gospodarczej podatnika, jeżeli:

1. sposób wykorzystywania tych pojazdów przez podatnika, zwłaszcza określony w ustalonych przez niego zasadach ich używania, dodatkowo potwierdzony prowadzoną przez podatnika dla tych pojazdów ewidencją przebiegu pojazdu, wyklucza ich użycie do celów niezwiązanych z działalnością gospodarczą lub
   
2. konstrukcja tych pojazdów wyklucza ich użycie do celów niezwiązanych z działalnością gospodarczą lub powoduje, że ich użycie do celów niezwiązanych z działalnością gospodarczą jest nieistotne.
   
   

Ponadto, z treści art. 12 ust. 1 ustawy nowelizującej wynika, że obniżenia kwoty lub zwrotu różnicy podatku należnego nie stosuje się do nabywanych przez podatnika do dnia 30 czerwca 2015 r. paliw silnikowych, oleju napędowego oraz gazu, wykorzystywanych do napędu:

1. samochodów osobowych;
   
2. innych niż samochody osobowe pojazdów samochodowych o dopuszczalnej masie całkowitej nieprzekraczającej 3,5 tony, w których liczba miejsc (siedzeń) łącznie z miejscem dla kierowcy wynosi:
   1. 1 – jeżeli dopuszczalna ładowność jest mniejsza niż 425 kg,
      
   2. 2 – jeżeli dopuszczalna ładowność jest mniejsza niż 493 kg,
      
   3. 3 lub więcej – jeżeli dopuszczalna ładowność jest mniejsza niż 500 kg.
   
   

Przepis ust. 1 nie dotyczy pojazdów samochodowych, które są wykorzystywane przez podatnika wyłącznie do działalności gospodarczej (art. 12 ust. 2 ustawy nowelizującej).

Przez pojazdy samochodowe, stosownie do art. 2 pkt 34 ustawy, rozumie się pojazdy samochodowe w rozumieniu przepisów o ruchu drogowym o dopuszczalnej masie całkowitej nieprzekraczającej 3,5 tony.

Ww. przepisy wprowadzają ograniczenie w odliczeniu podatku naliczonego w odniesieniu do wszystkich wydatków, m.in. z tytułu nabycia, leasingu, zakupu paliw do napędu, czy też innych wydatków eksploatacyjnych dotyczących pojazdów samochodowych o dopuszczalnej masie całkowitej nieprzekraczającej 3,5 tony, przeznaczonych do użytku „mieszanego”, tj. wykorzystywanych zarówno do celów związanych z opodatkowaną działalnością gospodarczą, jak i do celów użytku prywatnego.

Dla celów stosowania tego ograniczenia za wykorzystywanie „mieszane” należy rozumieć, że w odniesieniu do pojazdu wykorzystywanego w działalności gospodarczej istnieje możliwość jego użycia również do celów niezwiązanych z tą działalnością np. do celów prywatnych. Wystarczy przy tym możliwość nawet tylko jednorazowego użycia pojazdu do celów prywatnych, aby uznać, że pojazd może być wykorzystywany w sposób „mieszany”.

Nie jest przy tym istotny moment, w którym użycie to ma miejsce podczas całego okresu użytkowania przez podatnika danego pojazdu, żeby uznać ten pojazd za wykorzystywany do celów „mieszanych”.

Zatem przyjmuje się, że każdy pojazd samochodowy o dopuszczalnej masie całkowitej do 3,5 tony – ze względu na swoje cechy konstrukcyjne – służy co do zasady użytkowi „mieszanemu”, w związku z tym wszystkie wydatki z nim związane podlegają ograniczeniu w odliczaniu do 50%.

Jednakże od tej zasady występują także wyjątki określone ww. art. 86a ust. 3 ustawy oraz art. 86a ust. 4 ustawy.

Z przedstawionego opisu sprawy wynika, że Wnioskodawca prowadzi działalność w formie gospodarstwa rolnego. Od miesiąca maja 2014 Wnioskodawca zrezygnował ze zwolnienia jako rolnik ryczałtowy i zarejestrował się jako czynny podatnik podatku od towarów i usług. Od tej chwili całą sprzedaż płodów rolnych Wnioskodawca opodatkowuje podatkiem VAT.

W dniu 17 grudnia 2014 r. Wnioskodawca kupił na fakturę VAT nowy samochód osobowy, gdzie jako nabywca widnieje Gospodarstwo Rolne S.. Samochód ten będzie wykorzystywany do celów związanych z ogólnym prowadzeniem gospodarstwa rolnego jak też i do celów prywatnych.

Wątpliwości Wnioskodawcy budzi, czy w związku z zakupem samochodu osobowego Wnioskodawca może odliczyć 50% podatku VAT określonego na fakturze zakupu, a w przyszłości odliczać 50% podatku VAT związanego z innymi wydatkami dotyczącymi tego samochodu, z wyjątkiem paliwa do 30 czerwca 2015 r.

Z okoliczności przedstawionych we wniosku jednoznacznie wynika, że zakupiony przez Wnioskodawcę samochód osobowy będzie wykorzystywany zarówno w prowadzonej przez wnioskodawcę działalności gospodarczej - do celów związanych z ogólnym prowadzeniem gospodarstwa rolnego jak i do celów prywatnych.

W związku z tym, że zakupiony samochód wykorzystywany będzie przez Wnioskodawcę do użytku mieszanego, Wnioskodawcy przysługuje prawo do odliczenia 50% podatku naliczonego z tytułu nabycia niniejszego samochodu osobowego oraz wydatków eksploatacyjnych z nim związanych, z wyłączeniem wydatków na paliwo, zgodnie z art. 86a ust. 1 w powiązaniu z art. 86a ust. 2 ustawy oraz art. 12 ust. 1 ustawy nowelizującej.

Natomiast, zgodnie z art. 12 ust. 1 pkt 1 ustawy nowelizującej w okresie od dnia nabycia ww. samochodu osobowego do dnia 30 czerwca 2015 r., Wnioskodawcy nie przysługuje prawo do odliczenia podatku naliczonego w przypadku nabycia paliw silnikowych, oleju napędowego oraz gazu, przeznaczonego do napędu ww. samochodu osobowego wykorzystywanego do celów „mieszanych” tj. do działalności gospodarczej i do celów prywatnych.

Tym samym stanowisko Wnioskodawcy należało uznać za prawidłowe.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2012 r., poz. 270, z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1-go Maja 10, 09-402 Płock.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.