Interpretacja Ministra Finansów
DD9/033/56/SEW/2013/RWPD-6792
z 8 stycznia 2014 r.
Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji
Na podstawie art. 14e § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2012r., poz. 749, z późn. zm.) Minister Finansów, w związku ze stwierdzeniem nieprawidłowości interpretacji indywidualnej z dnia 20 marca 2012 r. Nr IPPB1/415-103/12-2/ES wydanej w imieniu Ministra Finansów przez Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie, zmienia z urzędu wyżej wymienioną interpretację stwierdzając, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 26 stycznia 2012 r. o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie, dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie ustalenia różnic kursowych, - jest prawidłowe.
Uzasadnienie
Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie, działając na podstawie § 7 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770, z późn. zm.), wydał w dniu 20 marca 2012 r., w imieniu Ministra Finansów, interpretację indywidualną dotyczącą podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie różnic kursowych. Interpretacja wydana została na wniosek Pana Piotra K. z dnia 26 stycznia 2012 r.
Z przedstawionego we wniosku zaistniałego stanu faktycznego wynika, że
Wnioskodawca jest wspólnikiem firmy sprzedającej swoje produkty głównie poza granice Polski, a zapłatę otrzymuje w walucie na rachunek walutowy. Z tego rachunku dokonuje też zapłaty za zobowiązania walutowe, lub sprzedaje walutę po kursie negocjowanym, aby regulować zobowiązania w zł. Sprzedaż waluty następuje tylko w sytuacji niedoboru środków krajowych i na ogół nigdy nie następuje to w dniu jej wpływu na rachunek. Do ustalania różnic kursowych Wnioskodawca przyjął metodę podatkową. Bank z którego usług korzysta, nie dokonuje przeliczenia otrzymanych jaki wypłacanych kwot w walucie na złote. W ciągu dnia stosuje też różne kursy walut obcych i nie jest możliwe ustalenie kursu do przeliczenia na złote otrzymanych należności lub zapłaconych zobowiązań.
W związku z powyższym zadano pytanie:
Czy w tej sytuacji Wnioskodawca może do wyceny rachunku walutowego stosować średni kurs NBP z ostatniego dnia roboczego poprzedzającego dzień wpływu/wypływu środków z tego rachunku (poza operacjami sprzedaży waluty, które wyceniane są po kursie negocjowanym z bankiem)?
Zdaniem Wnioskodawcy, wpływy i regulowanie zobowiązań w walucie obcej z rachunku walutowego należy wyceniać po kursie średnim NBP z ostatniego dnia roboczego poprzedzającego ten dzień. Na skutek nowelizacji art. 24c ust. 4 ustawy o PDOF przepis ten wskazuje, że w przypadku gdy do otrzymanych należności lub zapłaty zobowiązań nie jest możliwe uwzględnienie faktycznie zastosowanego kursu waluty w danym dniu, stosuje się kurs średni ogłaszany przez NBP z ostatniego dnia roboczego poprzedzającego ten dzień.
Z wydanych w ostatnim czasie orzeczeń sądów administracyjnych tj. wyrok NSA z 27 września 2011 r. sygn. akt II FSK 524/10 oraz z 3 lutego 2011 r., sygn. akt II FSK 1682/09 wynika, że gdy nie dochodzi do kupna/sprzedaży waluty obcej (czyli nie jest możliwe uwzględnienie kursu faktycznie zastosowanego), do wyceny wpływu i wypływu środków pieniężnych z rachunku walutowego należy zastosować średni kurs NBP. NSA stwierdził, że kurs faktycznie zastosowany to taki kurs, który był w istocie, rzeczywiście, naprawdę zastosowany. Warunek ten jest spełniony tylko wtedy, gdy doszło do operacji finansowej przewalutowania, tj. do wyrażenia w danej walucie wartości pieniężnej określonej pierwotnie w innej walucie. Również Minister Finansów w wyjaśnieniu zamieszczonym na stronie Internetowej Ministra Finansów wskazał, że średni kurs NBP jest właściwy do wyceny operacji gospodarczych m.in. wówczas, gdy trafiające na rachunek walutowy środki pieniężne (pochodzące np. z otrzymania należności w walucie obcej) nie są odsprzedawane bankowi, a środki wypłacane z tego rachunku, przeznaczone do regulacji zobowiązań w walucie obcej, nie są kupowane w banku, Tym samym wyceny tych środków nie należy wiązać z kursem kupna/sprzedaży banku prowadzącego rachunek walutowy jednostki. Bank na ogół nie informuje jednostki o kursie stosowanym w momencie wpływu/rozchodu środków na i z jej walutowego rachunku bankowego. Na wyciągu bankowym również nie zamieszcza informacji o równowartości w złotych kwoty, która wpłynęła w walucie obcej na ten rachunek bądź została z niego wypłacona. Wycena po kursie średnim NBP uwzględnia zatem stan faktyczny i pozwała na przyjęcie jednolitych i bezpiecznych zasad, a w następstwie tego ustalanie różnic kursowych stosowanych zarówno dla celów księgowych, jak i w rachunku podatkowym.
Wydając w imieniu Ministra Finansów, interpretację indywidualną z dnia 20 marca 2012 r. Nr IPPB1/415-103/12-2/ES, Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie uznał stanowisko Wnioskodawcy za nieprawidłowe stwierdzając m.in., że (...) dla potrzeb ustalenia różnic kursowych, Wnioskodawca powinien przeliczać środki pieniężne w dniu ich wpływu na rachunek oraz w dniu ich wypływu z rachunku po kursie faktycznie zastosowanym, tzn. po kursie ogłaszanym przez bank, w którym ww. rachunek jest prowadzony, bądź po kursie wynegocjowanym z bankiem (w przypadku transakcji, w których jest on ustalany), a nie po kursie średnim NBP. W przypadku gdy bank publikuje różne kursy tej samej waluty, należy przyjąć do stosowania ogłaszany przez bank kurs otwarcia, bądź zamknięcia (...).
Po zapoznaniu się z aktami sprawy Minister Finansów zważył, co następuje.
Różnice kursowe, zgodnie z art. 14b ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2012 r. poz. 361, z późn. zm.), podatnicy ustalają na podstawie art. 24c, z zastrzeżeniem ust. 2. Przepis art. 14b ust. 2 tej ustawy stanowi, że podatnicy prowadzący księgi rachunkowe mogą, po spełnieniu określonych warunków, ustalać różnice kursowe na podstawie przepisów o rachunkowości.
Z opisanego stanu faktycznego wynika, że Wnioskodawca różnice kursowe ustala w oparciu o metodę podatkową, swoje zobowiązania wyrażone w walucie obcej reguluje przelewami z posiadanych rachunków walutowych. Kontrahenci również dokonują wpłaty waluty obcej na rachunki walutowe Wnioskodawcy. W tych sytuacjach, na żadnym etapie nie dochodzi do realnej wymiany (sprzedaży lub zakupu) waluty obcej na złote.
Wobec powyższego, stosownie do art. 24c ust. 4 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych (w brzmieniu obowiązującym od dnia 01 stycznia 2012 r.), jeśli nie dochodzi do faktycznej wymiany waluty (przewalutowania) to należy stosować kurs średni NBP z ostatniego dnia roboczego poprzedzającego dzień otrzymania należności lub zapłaty zobowiązań. Przepis ten stanowi bowiem, iż przy obliczaniu różnic kursowych, o których mowa w ust. 2 i 3, uwzględnia się kursy faktycznie zastosowane w przypadku sprzedaży lub kupna walut obcych oraz otrzymania należności lub zapłaty zobowiązań. W pozostałych przypadkach, a także gdy do otrzymanych należności lub zapłaty zobowiązań nie jest możliwe uwzględnienie faktycznie zastosowanego kursu waluty w danym dniu, stosuje się kurs średni ogłaszany przez Narodowy Bank Polski z ostatniego dnia roboczego poprzedzającego ten dzień.
Jednocześnie wskazać należy, że w wyniku rozbieżnej interpretacji pojęcia, faktycznie zastosowanego kursu waluty, problematyka ta znalazła swój wyraz w orzecznictwie sądowoadministracyjnym np. w wyrokach NSA z dnia 05 lipca 2012 r. sygn. akt. II FSK 2580/10, z dnia 28 sierpnia 2012 r. sygn. akt. II FSK 159/11, z dnia 27 września 2012 r. sygn. akt. II FSK 524/10, z dnia 13 września 2013 r. sygn. akt II FSK 2499/11.
Utrwalona jednolita linia orzecznicza sądów administracyjnych wskazuje, że zastosowany kurs waluty z określonego dnia, to taki kurs, który rzeczywiście został użyty, a więc którym się posłużono, wykorzystując go w danej operacji gospodarczej. Dotyczy to zwłaszcza przypadków, gdy w dniu otrzymania przychodu lub dokonania zapłaty rzeczywiście doszło do zastosowania konkretnego kursu przy zrealizowaniu operacji polegającej na zamianie wartości wyrażonych w walucie polskiej na waluty obce lub odwrotnie. Użyte w art. 24c ust. 4 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych określenie faktycznie zastosowany kurs waluty oznacza taki kurs waluty, po jakim podatnik rzeczywiście sprzedał lub nabył walutę. W sytuacji gdy nie dochodzi do faktycznej wymiany walut, wówczas zastosowanie ma średni kurs NBP. Zgodnie art. 24c ust. 6 ustawy przez średni kurs ogłaszany przez Narodowy Bank Polski rozumie się kurs z ostatniego dnia roboczego poprzedzającego dzień uzyskania przychodu lub poniesienia kosztu.
W świetle powyższego, stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej opisanego zaistniałego stanu faktycznego uznać należy za prawidłowe.
W konsekwencji należało, z urzędu, dokonać zmiany pisemnej interpretacji indywidualnej wydanej przez Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie, działającego w imieniu Ministra Finansów, gdyż stwierdzono jej nieprawidłowość.
Zgodnie z art. 14e § 1 Ordynacji podatkowej, Minister Finansów może, z urzędu, zmienić wydaną interpretację ogólną lub indywidualną, jeżeli stwierdzi jej nieprawidłowość, uwzględniając w szczególności orzecznictwo sądów, Trybunału Konstytucyjnego lub Europejskiego Trybunału Sprawiedliwości. Przepis ten nie zawiera ograniczeń czasowych, co oznacza, że jeśli stwierdzona zostanie nieprawidłowość wydanej interpretacji indywidualnej, Minister Finansów może, z urzędu zmienić ją w dowolnym czasie.
Zmieniona interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego we wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania zmienianej interpretacji.
Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa, po uprzednim wezwaniu na piśmie Ministra Finansów – w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o wydaniu zmienionej interpretacji – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. – Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2012r., poz. 270, z późn. zm.).Skargę do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego wnosi się (w dwóch egzemplarzach) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi Ministra Finansów na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli Minister Finansów nie udzieli odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ustawy – Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi).Skargę wnosi się za pośrednictwem Ministra Finansów, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ustawy – Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi), na adres: ul. Świętokrzyska 12, 00-916 Warszawa.
doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.