Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie
IPPP1/4512-210/15-2/BS
z 3 czerwca 2015 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2015 r., poz. 613) oraz § 7 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770, z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Strony - przedstawione we wniosku z dnia 24 lutego 2015 r. (data wpływu 9 marca 2015 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie odliczenia podatku wynikającego z faktury korygującej – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 9 marca 2015 r. wpłynął ww. wniosek o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie odliczenia podatku wynikającego z faktury korygującej.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny:

L. Sp. z o.o. [dalej: „Wnioskodawca” lub „Spółka”] jest zarejestrowanym podatnikiem VAT czynnym. Spółka prowadzi działalność gospodarczą podlegającą opodatkowaniu VAT, m.in. w zakresie obrotu nieruchomościami, jak również wynajmu powierzchni komercyjnych wchodzących w skład nieruchomości. Spółka uzyskała prawomocny wyrok zasądzający wierzytelność przysługującą jej wobec jednego z kontrahentów [dalej: „Dłużnik”]. Na podstawie tytułu wykonawczego przeprowadzona została egzekucja komornicza skierowana w szczególności na zabudowaną nieruchomość komercyjną, stanowiącą cześć kompleksu obiektów tworzących centrum handlowe należące do Dłużnika [nieruchomość będąca przedmiotem egzekucji będzie określana w dalszej części niniejszego wniosku jako „Nieruchomość”]. W ramach postępowania egzekucyjnego, przeprowadzona została publiczna licytacja Nieruchomości. Spółka złożyła najwyższą ofertę, a sąd wydał postanowienie o przybiciu na rzecz Spółki odejmując jednocześnie zarząd Nieruchomością Dłużnikowi i powierzając go podmiotowi zaproponowanemu przez Spółkę.

Następnie, Spółka została wezwana do wykonania określonych warunków licytacji pod rygorem upadku przybicia:

• Spółka złożyła oświadczenie o dokonaniu zaliczenia wierzytelności przysługującej jej wobec Dłużnika na poczet kwoty netto nabycia Nieruchomości (zgodnie z art. 968 § 1 ustawy z dnia 17 listopada 1964 r. Kodeks postępowania cywilnego; t.j. Dz. U. z 2014 r. poz. 101; dalej: „KPC”), jak również
  
• Spółka dokonała wpłaty na rachunek depozytowy sądu kwoty odpowiadającej VAT należnemu od kwoty netto zgodnie z warunkami licytacji a także postanowieniem sądu o przybiciu.
  
  
  

Wobec spełnienia przez Spółkę ww. warunków licytacji, dnia 10 marca 2014 r. sąd wydał postanowienie o przysądzeniu własności Nieruchomości na rzecz Spółki, którego prawomocność stwierdzono z dniem 10 kwietnia 2014 r.

Dnia 22 kwietnia 2014 r. komornik działając w imieniu i na rzecz Dłużnika wystawił fakturę VAT [dalej: „Faktura Pierwotna”], dokumentującą dostawę Nieruchomości, wskazując w niej typowe elementy w tym kwotę netto oraz wartość VAT według podstawowej stawki zgodnie z warunkami licytacji.

Po zwolnieniu z depozytu sądowego kwoty odpowiadającej wskazanej wartości VAT od kwoty netto z tytułu sprzedaży Nieruchomości, komornik dokonał wpłaty na konto właściwego dla Dłużnika urzędu skarbowego, co miało miejsce dnia 23 kwietnia 2014 r.

W związku ze zidentyfikowanymi na dalszym etapie nieprawidłowościami w zakresie doręczenia Dłużnikowi ww. postanowienia o przysądzeniu własności Nieruchomości na rzecz Spółki, sąd w dniu 16 lipca 2014 r. uchylił postanowienie o stwierdzeniu prawomocności ww. postanowienia z dnia 10 marca 2014 r. Następnie, po prawidłowym doręczeniu Dłużnikowi, postanowienie to zostało zaskarżone przez Dłużnika zażaleniem. W konsekwencji, dnia 30 sierpnia 2014 r. komornik działając w imieniu i na rzecz Dłużnika wystawił fakturę korygującą [dalej: „Faktura Korygująca nr 1”] zmniejszającą do zera kwotę netto oraz wartość VAT wykazane na Fakturze Pierwotnej.

W dniu 19 września 2014 r. sąd odwoławczy oddalił zażalenie Dłużnika na postanowienie o przysądzeniu własności Nieruchomości na rzecz Spółki. W rezultacie, postanowienie sądu pierwszej instancji o przysądzeniu własności Nieruchomości na rzecz Spółki z dnia 10 marca 2014 r. stało się prawomocne. W konsekwencji, w dniu 12 stycznia 2015 r. komornik wystawił zwiększającą fakturę korygującą [dalej: „Faktura Korygująca nr 2”] do Faktury Korygującej nr 1 do Faktury Pierwotnej. Faktura Korygująca nr 2 wskazuje ponownie kwotę netto z tytułu dostawy Nieruchomości oraz odpowiadającą jej kwotę VAT według stawki 23% w wartościach udokumentowanych uprzednio Fakturą Pierwotną (zgodnych z ww. postanowieniem sądu). Spółka otrzymała Fakturę Korygującą nr 2 w dniu 20 stycznia 2015 r.

Spółka nie uwzględniła dotychczas Faktury Pierwotnej, Faktury Korygującej nr 1 oraz Faktury Korygującej nr 2 w swoich rejestrach zakupów ani w deklaracjach VAT.

Spółka wykorzystuje Nieruchomość dla celów prowadzonej działalności gospodarczej opodatkowanej VAT, w szczególności Spółka wynajmuje odpłatnie powierzchnie komercyjne wchodzące w skład Nieruchomości. Spółka nie wyklucza sprzedaży Nieruchomości w dalszej perspektywie.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie:

1. Czy Wnioskodawca będzie uprawniony do odliczenia VAT wynikającego z Faktury Korygującej nr 2 wystawionej przez komornika i dokumentującej nabycie Nieruchomości w trybie sprzedaży egzekucyjnej?
2. W przypadku pozytywnej odpowiedzi na pytanie 1 (tj. potwierdzenia, że Wnioskodawca jest uprawniony do odliczenia VAT z Faktury Korygującej nr 2), w jakim okresie rozliczeniowym powinna zostać ujęta przez Wnioskodawcę Faktura Korygująca nr 2 dokumentująca nabycie Nieruchomości?
   
   

Zdaniem Wnioskodawcy:

1. Prawo do odliczenia VAT naliczonego z tytułu nabycia Nieruchomości

Zgodnie z art. 86 ust. 1 Ustawy o VAT, w zakresie, w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, podatnikowi przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego.

Zatem, w celu rozstrzygnięcia, czy Spółka będzie uprawniona do obniżenia kwoty podatku VAT należnego o podatek VAT naliczony przy nabyciu Nieruchomości, zgodnie z art. 86 ust. 1 Ustawy o VAT, konieczne jest w pierwszej kolejności ustalenie, czy nabyta Nieruchomość będzie wykorzystywana przez Spółkę do działalności opodatkowanej VAT. Następnie należy ocenić, czy z prawa do odliczenia Spółka będzie mogła skorzystać na podstawie otrzymanej Faktury Korygującej nr 2.

Zdaniem Spółki, skoro nabyła ona Nieruchomość z zamiarem wykorzystywania jej do wykonywania czynności opodatkowanych VAT, w szczególności polegających na odpłatnym wynajmie powierzchni Nieruchomości, względnie jej dalszej sprzedaży, należy uznać, że Spółce przysługuje prawo do odliczenia podatku VAT naliczonego związanego z zakupem ww. Nieruchomości.

Jak natomiast wynika z treści art. 86 ust. 10 oraz 10b pkt 1 Ustawy o VAT, prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego powstaje w rozliczeniu za okres, w którym w odniesieniu do nabytych lub importowanych przez podatnika towarów i usług powstał obowiązek podatkowy, ale nie wcześniej niż w rozliczeniu za okres, w którym podatnik otrzymał fakturę VAT.

Warunkiem materialnym powstania prawa do odliczenia podatku naliczonego jest powstanie obowiązku podatkowego. Obowiązek podatkowy, wedle zasady ogólnej, powstaje z chwilą dokonania dostawy towarów lub wykonania usług (art. 19a ust. 1 Ustawy o VAT). Jednakże w przypadku dostawy towarów dokonywanej w trybie egzekucji, zgodnie z art. 19a ust. 5 pkt 1 lit. c Ustawy o VAT, obowiązek podatkowy powstaje z chwilą otrzymania całości lub części zapłaty z tego tytułu. Jak wskazano w opisie stanu faktycznego, wpłaty na poczet ceny za Nieruchomość nastąpiły w formie przelewu pieniężnego na rachunek depozytowy sądu – w części odpowiadającej kwocie VAT, oraz poprzez zaliczenie na poczet ceny części wierzytelności przysługującej Wnioskodawcy wobec Dłużnika zgodnie z art. 968 KPC – w pozostałej części.

Oświadczenie Spółki o zaliczeniu własnej wierzytelności na poczet ceny netto za Nieruchomość mogło stać się skuteczne dopiero w momencie uprawomocnienia postanowienia o przysądzeniu własności, bowiem na wcześniejszym etapie postępowania nie istniała jeszcze wierzytelność Dłużnika wobec Wnioskodawcy z tytułu sprzedaży Nieruchomości. Podobnie, kwota VAT zdeponowana na rachunku depozytowym sądu została postawiona do dyspozycji komornika (działającego w imieniu i na rzecz Dłużnika) dopiero od momentu prawomocnego przysądzenia własności. W konsekwencji, co do zasady najwcześniej w tym momencie powstał obowiązek podatkowy z tytułu przedmiotowej transakcji.

Formalnym warunkiem realizacji prawa do odliczenia VAT jest otrzymanie przez podatnika faktury dokumentującej zaistniałą transakcję. Jak wskazano w opisie stanu faktycznego, w związku z nabyciem Nieruchomości, Spółka otrzymała od komornika, działającego w imieniu i na rzecz Dłużnika, trzy faktury referujące do transakcji, tj. Fakturę Pierwotną, Fakturę Korygującą nr 1 oraz Fakturę Korygującą nr 2.

W pierwszej kolejności należy wskazać, że na podstawie art. 106c Ustawy o VAT, faktury dokumentujące dostawę towarów, o których mowa w art. 18, z tytułu których na dłużniku ciąży obowiązek podatkowy, wystawiają w imieniu i na rzecz dłużnika komornicy sądowi wykonujący czynności egzekucyjne w rozumieniu przepisów KPC. W konsekwencji, należy uznać, że to komornik prowadzący czynności egzekucyjne jest podmiotem uprawnionym do wystawienia faktury VAT dotyczącej sprzedaży egzekucyjnej przedmiotowej Nieruchomości.

Zgodnie z art. 106i ust. 1 Ustawy o VAT, fakturę wystawia się nie później niż 15 dnia miesiąca następującego po miesiącu, w którym dokonano dostawy towaru lub wykonano usługę.

Stosownie zaś do art. 106g ust. 2 faktura dokumentująca dokonanie dostawy towarów w imieniu i na rzecz dłużnika przez komornika sądowego jest wystawiana w trzech egzemplarzach: dla nabywcy, dla dłużnika i jeden egzemplarz jest pozostawiany w dokumentacji komornika sądowego.

W odniesieniu do Faktury Pierwotnej, została ona wystawiona w dniu 22 kwietnia 2014 r. przez komornika w imieniu i na rzecz Dłużnika ze względu na fakt, że w dniu 10 kwietnia 2014 r. stało się prawomocne postanowienie sądu z dnia 10 marca 2014 r. przysądzające własność Nieruchomości na rzecz Spółki. Zgodnie zaś z art. 999 KPC, prawomocne postanowienie o przysądzeniu własności przenosi własność rzeczy na nabywcę. Z tym momentem oświadczenie Spółki o potrąceniu przysługującej względem Dłużnika wierzytelności Spółki z ceną netto Nieruchomości stały się skuteczne. Podobnie, dopiero od tego momentu możliwe stało się zwolnienie z depozytu sądowego kwoty odpowiadającej VAT (kwota VAT została uiszczona przez komornika na rachunek właściwego urzędu skarbowego następnego dnia po wystawieniu Faktury Pierwotnej). Zdaniem Spółki, w świetle art. 106b pkt 1 Ustawy o VAT komornik był zobowiązany do wystawienia Faktury Pierwotnej, zaś w razie niedopełnienia tego obowiązku mógłby ponieść z tego tytułu odpowiedzialność karnoskarbową.

W odniesieniu do Faktury Korygującej nr 1, jej wystawienie było uzasadnione faktem uchylenia przez sąd prawomocności postanowienia w przedmiocie przysądzenia własności Nieruchomości oraz wniesieniem przez Dłużnika zażalenia na ww. postanowienie o przysądzeniu własności Nieruchomości na rzecz Spółki. Ze względu na powyższe zdarzenia, zasadne było skorygowanie do zera wartości wykazanych w Fakturze Pierwotnej. Reasumując, należy stwierdzić, że również Faktura Korygująca nr 1 została wystawiona zasadnie.

Faktura Korygująca nr 2 została natomiast wystawiona w związku z oddaleniem przez sąd drugiej instancji ww. zażalenia Dłużnika, co nastąpiło w dniu 19 września 2014 r. W konsekwencji oddalenia zażalenia Dłużnika, postanowienie o przysądzeniu, własności Nieruchomości na rzecz Spółki z dnia 10 marca 2014 r. stało się prawomocne i mogło wywołać dalsze określone prawem skutki (prawnie usankcjonowane i niepodważalne przeniesienie własności Nieruchomości na rzecz Spółki).

Zdaniem Spółki, fakt, że Faktura Korygująca nr 2 została wystawiona po terminie określonym w art . 106i ust. 1 Ustawy o VAT nie powinien pozbawiać jej prawa do odliczenia VAT z tej faktury, bowiem powyższe opóźnienie nie było zależne od Spółki (w szczególności nie wynikało z jej winy).

Spółka stoi na stanowisku, że w sytuacji, gdy podatnik otrzyma fakturę po upływie kilku miesięcy czy nawet lat od daty, w której miała miejsce dostawa towaru lub świadczenie usług, ma on prawo do odliczenia podatku naliczonego VAT z takiej faktury, o ile zakup udokumentowany taką fakturą miał związek z wykonywanymi przez podatnika czynnościami opodatkowanymi VAT. Maksymalnym terminem odliczenia VAT naliczonego jest w tym przypadku upływ terminu, w którym przedawnia się zobowiązanie podatkowe, którego dotyczy faktura.

2. Prawidłowy sposób ujęcia faktur dokumentujących nabycie Nieruchomości w rozliczeniach Spółki z tytułu podatku VAT

Jak wskazano w opisie stanu faktycznego, ze względu na nietypowość transakcji dotyczącej Nieruchomości Spółka nie uwzględniła dotychczas żadnej z wystawionych przez komornika faktur w swoich rejestrach ani deklaracjach VAT.

Faktura Korygująca nr 2 jest fakturą korygującą zwiększającą podstawę opodatkowania, wobec czego zastosowania nie znajdzie w tym przypadku regulacja art . 86 ust. 19 Ustawy o VAT. W konsekwencji, zdaniem Spółki Fakturę Korygującą nr 2 należy ująć dla celów rozliczenia podatku naliczonego na ogólnych zasadach, w tym przypadku wynikających w szczególności z art . 86 ust. 10 w zw. z ust. 10b pkt 1. Zgodnie z powyższym, prawo do odliczenia VAT naliczonego z tytułu nabycia Nieruchomości powstaje w momencie powstania obowiązku podatkowego, nie wcześniej jednak niż w rozliczeniu za okres, w którym otrzymano fakturę. W konsekwencji, Spółka jest uprawniona do ujęcia podatku naliczonego wynikającego z Faktury Korygującej nr 2 w okresie, w którym otrzymała ww. fakturę (tj. w styczniu 2015 r.).

Powyższe stanowisko w zakresie ujęcia podatku VAT naliczonego wynikającego z faktur zwiększających znajduje potwierdzenie w praktyce organów podatkowych. Przykładowo w interpretacji indywidualnej wydanej przez Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie dnia 15 października 2014 r. (sygn. IPPP2/443-732/14-2/KBr), potwierdzona w całości została argumentacja podatnika (organ odstąpił od własnego uzasadnienia prawnego): „ … skoro ustawodawca uzależnia powstanie prawa do odliczenia i jednocześnie moment odliczenia podatku naliczonego od momentu spełnienia nierozerwalnych warunków, tj. powstanie obowiązku podatkowego u sprzedawcy oraz otrzymanie faktury przez nabywcę, należy uznać, że Spółka może dokonać odliczenia podatku VAT z faktury korygującej „in plus” dotyczącej transakcji, dla której obowiązek podatkowy powstał w poprzednich okresach rozliczeniowych, w rozliczeniu za okres, w którym, Spółka otrzyma taką fakturę korygującą, bądź w jednym z dwóch następnych okresów rozliczeniowych. Natomiast w przypadku, gdy nie skorzysta ona z prawa do odliczenia podatku V/AT naliczonego w okresach przewidzianych w art. 86 ust 10, z uwzględnieniem ust. 10b, oraz ust. 11 ustawy o VAT, będzie jej przysługiwało prawo do zadeklarowania podatku VAT naliczonego wynikającego z faktury korygującej „in plus” w okresie, w którym prawo to powstało (tj. efektywnie w miesiącu otrzymania faktury korygującej) poprzez dokonanie korekty deklaracji VAT za ten okres, nie później niż w ciągu 5 lat licząc od początku roku, w którym prawo do odliczenia powstało”.

W odniesieniu natomiast do Faktury Pierwotnej oraz Faktury Korygującej nr 1, należy podkreślić, że do tej pory również powyższe faktury nie zostały uwzględnione w rozliczeniach VAT Spółki. Skoro Spółka nie odliczyła podatku VAT naliczonego wynikającego z Faktury Pierwotnej, nie była zgodnie z art. 86 ust. 19a Ustawy o VAT zobowiązana do uwzględnienia w swoich rozliczeniach Faktury Korygującej nr 1. Tym samym, w opisanym stanie faktycznym Spółka może ująć w swoich rozliczeniach VAT wyłącznie Fakturę Korygującą nr 2, z której wynika podatek naliczony VAT podlegający odliczeniu.

3. Podsumowanie

Podsumowując powyższą argumentację, zdaniem Spółki, uwzględniając, że:

• nabyta Nieruchomość będzie wykorzystywana przez Spółkę do wykonywania czynności opodatkowanych VAT,
  
• w odniesieniu do nabytej Nieruchomości powstał już obowiązek podatkowy z tytułu transakcji, a ponadto
  
• otrzymana Faktura Korygująca nr 2 dokumentuje transakcję sprzedaży Nieruchomości,
  Spółka jest uprawniona do odliczenia VAT z Faktury Korygującej nr 2, przy czym powinna zostać ona ujęta w okresie rozliczeniowym, w którym została ona otrzymana.
  
  

W związku z powyższym, Wnioskodawca wnosi o potwierdzenie prawidłowości stanowiska przedstawionego na wstępie.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest prawidłowe.

Mając powyższe na względzie, stosownie do art. 14c § 1 Ordynacji podatkowej, odstąpiono od uzasadnienia prawnego dokonanej oceny stanowiska Wnioskodawcy.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2012 r., poz. 270, z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1-go Maja 10, 09-402 Płock.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.