Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie
IPPP1/4512-317/15-5/AKo
z 29 czerwca 2015 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2015 r., poz. 613) oraz § 7 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770, z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółki – przedstawione we wniosku z dnia 19 marca 2015 r. (data wpływu: 3 kwietnia 2015 r.), uzupełnionym pismem z dnia 3 kwietnia 2015 r. (data wpływu: 8 kwietnia 2015 r.) oraz następnie uzupełnionym na wezwanie tut. Organu z dnia 12 maja 2015 r. (doręczone dnia 18 maja 2015 r.) pismem z dnia 25 maja 2015 r., nadanym dnia 25 maja 2015 r. (data wpływu: 27 maja 2015 r.), o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie dokumentowania nieodpłatnych wydań towarów fakturami VAT – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 3 kwietnia 2015 r. wpłynął ww. wniosek o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie dokumentowania nieodpłatnych wydań towarów fakturami VAT.

Złożony wniosek został uzupełniony na wezwanie tut. Organu nr IPPP1/4512-317/15-3/AP z dnia 12 maja 2015 r. (doręczone dnia 18 maja 2015 r.) pismem z dnia 25 maja 2015 r., nadanym dnia 25 maja 2015 r. (data wpływu: 27 maja 2015 r.).

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe:

Sp. z o.o. (zwana dalej: „Wnioskodawcą” lub „Spółką”), będąca czynnym podatnikiem VAT zamierza przeprowadzać akcje promocyjne, w ramach których będzie dokonywać nieodpłatnych wydań przedmiotów. Generalnie wydawanymi nieodpłatnie przedmiotami będą towary handlowe i produkty Spółki. Wydawane przedmioty nie będą stanowiły prezentów o małej wartości lub próbek w rozumieniu art. 7 ust. 3 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (dalej: ustawa VAT). Odbiorcami wydawanych nieodpłatnie przedmiotów będą podmioty, prowadzące działalność gospodarczą, będące podatnikami VAT. Wydawanie przedmiotów nie będzie stanowiło wewnątrzwspólnotowej dostawy ani eksportu towarów.

W związku z powyższym Wnioskodawca zwraca się z pytaniem czy będzie miał obowiązek dokumentowania nieodpłatnych wydań przedmiotów na rzecz innych podatników VAT fakturami VAT.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie:

Czy w świetle ustawy VAT Wnioskodawca będzie miał obowiązek dokumentowania nieodpłatnych wydań przedmiotów na rzecz innych podatników VAT fakturami VAT?

Zdaniem Wnioskodawcy, w świetle ustawy VAT nieodpłatne wydania przedmiotów na rzecz innych podatników VAT nie będą podlegały obowiązkowi dokumentowania ich fakturami VAT.

Za przedstawionym powyżej stanowiskiem Wnioskodawcy przemawia przede wszystkim literalna wykładnia art. 106b ust. 1 pkt 1 ustawy VAT. Zgodnie z art. 106b ust. 1 pkt 1 ustawy VAT podatnik jest obowiązany wystawić fakturę dokumentującą między innymi: sprzedaż, a także dostawę towarów i świadczenie usług, o których mowa w art. 106a pkt 2, dokonywane przez niego na rzecz innego podatnika podatku, podatku od wartości dodanej lub podatku o podobnym charakterze lub na rzecz osoby prawnej niebędącej podatnikiem. Jednym z elementów definiujących sprzedaż jest odpłatność. Czynności nieodpłatne nie mieszczą się w pojęciu sprzedaży. W konsekwencji zdaniem Wnioskodawcy sprzedaż, o której mowa w art. 106b ust. 1 pkt 1 ustawy VAT nie obejmuje swym zakresem wydań przedmiotów o charakterze nieodpłatnym.

Ponadto, zdaniem Wnioskodawcy interpretacja przepisu art. 106b ust. 1 pkt 1 ustawy VAT uznająca, że obowiązek wystawiania faktur VAT nie dotyczy czynności nieodpłatnych wydań przedmiotów jest zgodna z zasadami konstrukcyjnymi podatku VAT. W przypadku czynności nieodpłatnych, które podlegają opodatkowaniu VAT, do zapłaty podatku jest zobowiązany dostawca towaru lub świadczący usługę. Nabywca nie ponosi w tym przypadku żadnych kosztów, w tym nie ponosi ciężaru tego podatku, nie ma zatem podstaw do odliczania przez niego podatku VAT rozliczonego przez dostawcę. Prawo do odliczenia podatku może być zrealizowane tylko w przypadku otrzymania stosownej faktury. Tak więc skutek prawny w postaci braku prawa do odliczenia przez obdarowanego jest realizowany właśnie poprzez fakt, że wydający nieodpłatnie towary nie ma obowiązku wystawiania faktur VAT dokumentujących dokonanie tych czynności. W związku z tym nie ma w tym przypadku kwoty podatku naliczonego, którą obdarowany mógłby odliczyć.

Za stanowiskiem Wnioskodawcy przemawia również wykładnia historyczna art. 106b ust. 1 pkt 1 ustawy VAT. Zgodnie z art. 106 ust. 7 ustawy VAT w brzmieniu obowiązującym przed 1 stycznia 2014 r. nieodpłatne wydania towarów w stanie prawnym obowiązującym przed 1 stycznia 2014 r. mogły być dokumentowane fakturami wewnętrznymi. Tym samym czynności te były wykluczone z obowiązku dokumentowania ich „zwykłymi” fakturami VAT. Począwszy od 1 stycznia 2014 r. na mocy ustawy z dnia 7 grudnia 2012 r. o zmianie ustawy o podatku od towarów i usług oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. z 2013 r., poz. 35) zlikwidowano przepis art. 106 ustawy VAT. Ustawodawca uregulował kwestie związane z wystawianiem faktur między innymi w dodanych do ustawy VAT art. 106a oraz art. 106b.

W konsekwencji tych zmian doszło między innymi do wyeliminowania faktur wewnętrznych jako dokumentów, których wystawianie regulują przepisy ustawy VAT. Zdaniem Wnioskodawcy wskazane zmiany świadczą o tym, że począwszy od 1 stycznia 2014 r. ustawodawca postanowił pozostawić kwestię dokumentowania nieodpłatnych wydań towarów w sferze całkowitego wyboru podatnika, w szczególności podatnik nie jest już zobowiązany do wystawiania „zwykłych” faktur VAT.

W związku z powyższym należy uznać, że Wnioskodawca nie będzie miał obowiązku dokumentowania nieodpłatnych wydań przedmiotów na rzecz innych podatników VAT fakturami VAT.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

Zgodnie z przepisem art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2011 r. Nr 177, poz. 1054, z późn. zm.), opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Zakres tych czynności został zdefiniowany odpowiednio w art. 7 oraz w art. 8 ww. ustawy o VAT. I tak, na podstawie art. 7 ust. 1 cyt. ustawy, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (…). Przy czym towarami – w myśl art. 2 pkt 6 – są rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.

Ponadto, stosownie do art. 7 ust. 2 ustawy o VAT, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się również przekazanie nieodpłatnie przez podatnika towarów należących do jego przedsiębiorstwa, w szczególności:

1. przekazanie lub zużycie towarów na cele osobiste podatnika lub jego pracowników, w tym byłych pracowników, wspólników, udziałowców, akcjonariuszy, członków spółdzielni i ich domowników, członków organów stanowiących osób prawnych, członków stowarzyszenia,
2. wszelkie inne darowizny

– jeżeli podatnikowi przysługiwało, w całości lub w części, prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego z tytułu nabycia, importu lub wytworzenia tych towarów lub ich części składowych.

Natomiast przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7 (…) – art. 8 ust. 1 cyt. ustawy.

Z okoliczności przedstawionych w złożonym wniosku wynika, że Wnioskodawca, będący czynnym podatnikiem VAT, zamierza przeprowadzać akcje promocyjne, w ramach których będzie dokonywać nieodpłatnych wydań przedmiotów. Przedmiotami tymi będą towary handlowe i produkty Spółki. Nie będą one stanowiły prezentów o małej wartości lub próbek w rozumieniu ustawy o VAT. Odbiorcami wydawanych nieodpłatnie przedmiotów będą podmioty, prowadzące działalność gospodarczą, będące podatnikami VAT. W odniesieniu do przedstawionej sytuacji, wątpliwości Spółki dotyczą obowiązku dokumentowania nieodpłatnych wydań przedmiotów na rzecz innych podatników VAT fakturami VAT.

Zasady dotyczące wystawiania faktur zostały uregulowane w Dziale XI – Dokumentacja, w Rozdziale 1 – Faktury, powołanej ustawy o VAT.

Stosownie do art. 106a ww. ustawy o VAT, w brzmieniu obowiązującym od dnia 1 stycznia 2014 r., przepisy niniejszego rozdziału stosuje się do:

1. sprzedaży, z wyjątkiem przypadków, o których mowa w art. 17 ust. 1 pkt 4 i 5 oraz ust. 1a, w których usługodawca lub dokonujący dostawy towarów nie rozlicza podatku należnego i faktura dokumentująca te transakcje nie jest wystawiana przez usługobiorcę lub nabywcę towarów w imieniu i na rzecz usługodawcy lub dokonującego dostawy towarów;
   
2. dostawy towarów i świadczenia usług dokonywanych przez podatnika posiadającego na terytorium kraju siedzibę działalności gospodarczej lub stałe miejsce prowadzenia działalności gospodarczej, z którego dokonywane są te czynności, a w przypadku braku na terytorium kraju siedziby działalności gospodarczej oraz stałego miejsca prowadzenia działalności gospodarczej – posiadającego na terytorium kraju stałe miejsce zamieszkania albo zwykłe miejsce pobytu, z którego dokonywane są te czynności, w przypadku gdy miejscem świadczenia jest terytorium:
   1. państwa członkowskiego inne niż terytorium kraju, a osobą zobowiązaną do zapłaty podatku od wartości dodanej jest nabywca towaru lub usługobiorca i faktura dokumentująca te czynności nie jest wystawiana przez tego nabywcę lub usługobiorcę w imieniu i na rzecz podatnika,
   2. państwa trzeciego.
   
   
   

W tym miejscu należy przywołać art. 2 pkt 31 ww. ustawy o VAT, zgodnie z którym przez fakturę rozumie się dokument w formie papierowej lub w formie elektronicznej zawierający dane wymagane ustawą i przepisami wydanymi na jej podstawie.

Zgodnie z art. 106b ust. 1 powołanej ustawy, podatnik jest obowiązany wystawić fakturę dokumentującą:

1. sprzedaż, a także dostawę towarów i świadczenie usług, o których mowa w art. 106a pkt 2, dokonywane przez niego na rzecz innego podatnika podatku, podatku od wartości dodanej lub podatku o podobnym charakterze lub na rzecz osoby prawnej niebędącej podatnikiem;
2. sprzedaż wysyłkową z terytorium kraju i sprzedaż wysyłkową na terytorium kraju na rzecz podmiotu innego niż wskazany w pkt 1;
3. wewnątrzwspólnotową dostawę towarów na rzecz podmiotu innego niż wskazany w pkt 1;
4. otrzymanie przez niego całości lub części zapłaty przed dokonaniem czynności, o których mowa w pkt 1 i 2, z wyjątkiem przypadku, gdy zapłata dotyczy wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów lub czynności, dla których obowiązek podatkowy powstaje zgodnie z art. 19a ust. 5 pkt 4.

Jednocześnie, przez sprzedaż rozumie się odpłatną dostawę towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju, eksport towarów oraz wewnątrzwspólnotową dostawę towarów – art. 2 pkt 22 ustawy o VAT.

W tym miejscu należy zaznaczyć, że powyższe przepisy (tj. art. 106a i art. 106b ustawy) obowiązują od dnia 1 stycznia 2014 r. Do dnia 31 grudnia 2013 r., kwestie dotyczące dokumentowania nieodpłatnych wydań towarów, o których mowa w art. 7 ust. 2 ustawy o VAT, regulował przepis art. 106 ust. 7 powołanej ustawy, zgodnie z którym w przypadku czynności wymienionych w art. 7 ust. 2 i art. 8 ust. 2, wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów, dostawy towarów, dla której podatnikiem jest ich nabywca, oraz świadczenia usług, dla którego podatnikiem jest ich usługobiorca, mogą być wystawiane faktury wewnętrzne; za dany okres rozliczeniowy podatnik może wystawić jedną fakturę dokumentującą te czynności dokonane w tym okresie. Faktury wewnętrzne mogą być również wystawiane dla udokumentowania zwróconych kwot dotacji, subwencji i innych dopłat o podobnym charakterze.

Odejście od sposobu dokumentowania czynności wskazanych w przepisie art. 106 ust. 7 ustawy o VAT (uchylonym z dniem 1 stycznia 2014 r.) fakturami wewnętrznymi oznacza możliwość prowadzenia przez podatnika dowolnej dokumentacji, która takie czynności będzie odzwierciedlać.

Obowiązujące obecnie przepisy nie nakładają na podatników żadnych formalnych obowiązków w zakresie dokumentowania fakturami nieodpłatnych dostaw towarów. Co więcej, z art. 106a pkt 1 w powiązaniu z art. 106b ust. 1 pkt 1 ustawy o VAT, fakturę wystawia się, jeśli dokumentuje ona sprzedaż (rozumianą m.in. jako odpłatna dostawa towarów). Przepis art. 7 ust. 2 powołanej ustawy zrównuje nieodpłatne przekazanie towarów z dostawą, jednak tylko dla celów opodatkowania. Opisana przez Wnioskodawcę czynność nieodpłatnego wydania towarów, będących towarami handlowymi i produktami Spółki, nie wypełnia jednak definicji sprzedaży, gdyż mimo że dochodzi do dostawy, to nie dochodzi do odpłatności ze strony obdarowanego. Odbiorca otrzymujący ww. towary nieodpłatnie nie ponosi ciężaru ekonomicznego podatku od towarów i usług. Nie można zatem w takiej sytuacji wystawić faktury, o której mowa w art. 106b ust. 1 cyt. ustawy.

Tym samym, stanowisko Wnioskodawcy w zakresie przedstawionego zdarzenia przyszłego należało uznać za prawidłowe.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2012 r., poz. 270, z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1 Maja 10, 09-402 Płock.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.