Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie
IPPB4/4511-218/15-6/JK2
z 29 maja 2015 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2015 r., poz. 613) oraz § 9 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770, z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko przedstawione we wniosku z dnia 9 stycznia 2015 r. (data wpływu 16 lutego 2015 r.) oraz w piśmie z dnia 13 maja 2015 r. (data wpływu do Izby Skarbowej w Warszawie 14 maja 2015 r.) uzupełniającym braki formalne na wezwanie z dnia 21 kwietnia 2015 r. Nr IPPB4/4511-218/15-2/JK2 (data nadania 21 kwietnia 2015 r., data doręczenia 7 maja 2015 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie możliwości odliczenia darowizn na kościelną działalność charytatywno-opiekuńczą (pyt. Nr 1) – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 16 lutego 2015 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie możliwości odliczenia darowizn na kościelną działalność charytatywno-opiekuńczą oraz sposobu udokumentowania odliczonych darowizn.

Z uwagi na braki formalne, pismem z dnia 21 kwietnia 2015 r. Nr IPPB4/4511-219/15-2/JK2 (data nadania 21 kwietnia 2015 r., data doręczenia 7 maja 2015 r.), tut. organ wezwał Wnioskodawczynię do uzupełnienia wniosku poprzez wyjaśnienie miejsca zamieszkania, doprecyzowanie stanu faktycznego oraz uiszczenie stosownej opłaty i doręczenie kserokopii dowodu uiszczenia opłaty.

Pismem z dnia 13 maja 2015 r. (data wpływu do Izby Skarbowej w Warszawie 14 maja 2015 r.) Wnioskodawca uzupełnił powyższe w terminie.

We wniosku i uzupełnieniu przedstawiono następujący stan faktyczny.

W 2013 i 2014 roku Wnioskodawczyni przekazywała darowizny na cele charytatywno-opiekuńcze Kościoła Katolickiego Parafii Rzymsko-Katolickiej. Parafia ta jest kościelną osobą prawną określoną (wymienioną) w art. 7 ustęp 1 pkt 5 ustawy z dnia 17 maja 1989 r. o stosunku Państwa do Kościoła Katolickiego w Rzeczypospolitej Polskiej. Wnioskodawczyni przekazywała darowizny na cele charytatywno-opiekuńcze Kościoła Katolickiego w formie rzeczowej oraz w formie pieniężnej. W przypadku darowizn pieniężnych były one wpłacane na rachunek bankowy obdarowanej Parafii i darczyńca posiada dowód wpłaty na ten rachunek, a dodatkowo po wpłynięciu środków pieniężnych na rachunek bankowy obdarowanego Parafia przedstawiała darczyńcy pokwitowanie odbioru oraz w okresie 2 lat od dnia przekazania darowizny — sprawozdanie o przeznaczeniu darowizny na działalność charytatywno-opiekuńczą. W przypadku darowizn rzeczowych obdarowana po przekazaniu przedmiotów darowizny przedstawiała pokwitowanie odbioru darowizny wraz z określeniem jej wartości, a w okresie 2 lat od dnia przekazania darowizny obdarowana Parafia sporządzała i przekazywała Wnioskodawczyni sprawozdanie o przeznaczeniu darowizny na działalność charytatywno-opiekuńczą. Każde przekazane sprawozdanie o przeznaczeniu darowizny zawiera szczegółowe dane identyfikujące obdarowaną parafię oraz darczyńcę a także opis stanu faktycznego przeznaczenia i wydatkowania otrzymanych darowizn na cele charytatywno-opiekuńcze i dowodu zrealizowania celu charytatywno-opiekuńczego, na który przekazano darowiznę. Z powyższego wynika, że otrzymane sprawozdania, o których mowa w art. 55 ustęp 7 ustawy kościelnej zawierają dokładne i konkretne dane potwierdzające o przeznaczeniu darowizny na działalność charytatywno-opiekuńczą wymienioną w art. 39 ustawy kościelnej.

W uzupełnieniu Wnioskodawczyni wskazała, że na dzień składania wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej brak było miejsca stałego zamieszkania. Na dowodach wpłat darowizn dokonywanych na rachunek bankowy parafii/pokwitowaniach odbioru darowizn widnieją pełne dane Wnioskodawczyni identyfikujące osobę darczyńcy.

W związku z powyższym zadano następujące pytania.

1. Czy darowizna na cele charytatywno-opiekuńcze przekazana obdarowanej parafii podlega w całości (bez limitu) wyłączeniu z podstawy opodatkowania podatkiem dochodowym od osób fizycznych?
2. Czy w przypadku przekazywania darowizny pieniężnej na cel charytatywno-opiekuńczy kościelnej osoby prawnej wystarczającymi dokumentami do skorzystania z wyłączenia z podstawy opodatkowania podatkiem dochodowym od osób fizycznych wartości przekazanej darowizny jest dowód wpłaty na rachunek bankowy wraz z pokwitowaniem odbioru przekazanej darowizny i określeniem jej wartości a także oświadczeniem proboszcza obdarowanej parafii o jej przyjęciu, a w okresie 2 lat od dnia przekazania darowizny sprawozdaniem obdarowanego o przeznaczeniu darowizny na działalność charytatywno-opiekuńczą?
3. Czy w przypadku przekazania darowizny rzeczowej (innej niż pieniężna) na cel charytatywno-opiekuńczy kościelnej osoby prawnej wystarczającymi dokumentami do skorzystania z wyłączenia z podstawy opodatkowania podatkiem dochodowym od osób fizycznych wartości przekazanej darowizny jest pokwitowanie odbioru przekazanej darowizny, w której określona jest wartość przekazanej darowizny oraz oświadczenie proboszcza obdarowanej parafii o jej przyjęciu, a w okresie 2 lat od przekazania darowizny sprawozdanie obdarowanego o przeznaczeniu darowizny na działalność charytatywno-opiekuńczą?
4. Czy Wnioskodawczyni jest zobowiązana posiadać jakiekolwiek inne dokumenty niż określone w pytaniu 2 i 3 aby skutecznie skorzystać z odliczenia darowizn przekazanych na cele charytatywno-opiekuńcze Kościoła katolickiego?
5. Czy wartość przekazanej darowizny rzeczowej określona przez obydwie strony i wynikająca z potwierdzenia przekazania darowizny jak również sporządzonego w okresie 2 lat sprawozdania o przeznaczeniu darowizny na działalność charytatywno-opiekuńczą kościelnej osoby prawnej jest podstawą do wyłączenia z podstawy opodatkowania wskazanej w opisanych dokumentach kwoty przekazanej darowizny?

Zdaniem Wnioskodawczyni:

Darowizny na działalność charytatywno-opiekuńczą prowadzone przez kościelne osoby prawne, zgodnie z zasadą „lex specialis derogat legi generali” są w całości (w pełnej wysokości), bez żadnych ograniczeń wyłączone z podstawy opodatkowania podatkiem dochodowym od osób fizycznych. Przepisem szczególnym w stosunku do przepisów ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych jest uregulowanie zawarte w art. 55 ustęp 7 ustawy z dnia 17 maja 1989 r. o stosunku Państwa do Kościoła Katolickiego w Rzeczypospolitej Polskiej (Dz. U. z 1989 r. Nr 29 poz. 154, z późn. zm.), które stanowi, że darowizny na kościelną działalność charytatywno-opiekuńczą są wyłączone z podstawy opodatkowania darczyńców podatkiem dochodowym, jeżeli kościelna osoba prawna przedstawi darczyńcy: pokwitowanie odbioru darowizny, a w okresie 2 lat od dnia przekazania darowizny - sprawozdanie o przeznaczeniu darowizny na działalność charytatywno-opiekuńczą.

W przypadku darowizny pieniężnej oprócz wymienionych wyżej dokumentów darczyńca winien posiadać dowód wpłaty na rachunek bankowy obdarowanego, a to zgodnie z art. 26 ust. 6d ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych, z którego wynika, że zasady określone w ustęp 7 art. 26 stosuje się odpowiednio do darowizn odliczanych na podstawie odrębnych ustaw. Taką ustawą w przypadku darowizn kościelnych jest ustawa z dnia 17 maja 1989 r. o stosunku Państwa do Kościoła Katolickiego w Rzeczypospolitej Polskiej.

Mając na uwadze wyżej wymienione przepisy prawa oraz przedstawiony stan faktyczny darowizna przekazana na rzecz Parafii Rzymsko-Katolickiej w latach 2013-2014 podlega w całości odliczeniu od dochodu przed jego opodatkowaniem, o ile spełnione zostaną łącznie 2 warunki:

1. Wnioskodawczyni posiada dowód wpłaty na rachunek bankowy obdarowanego, a w przypadku darowizny innej niż pieniężna, posiada dokument, z którego wynika wartość tej darowizny, oraz
2. Wnioskodawczyni posiada oświadczenie obdarowanego (Parafii) o przyjęciu darowizny, a w okresie 2 lat od dnia przekazania darowizny obdarowany sporządził sprawozdanie o przeznaczeniu darowizny na kościelną działalność charytatywno-opiekuńczą.
   
   

Obydwa dokumenty zawierają dane obdarowanej parafii jak również dane identyfikujące darczyńcę.

Wnioskodawczyni dodatkowo zauważa, że w chwili dokonywania odliczeń musi on dysponować jedynie pokwitowaniem odbioru darowizny wraz z oświadczeniem o jej przyjęciu. Natomiast sprawozdanie dotyczące jej przeznaczenia może zostać przedstawione przez obdarowaną kościelną osobę prawną (Parafię) w terminie 2 lat od dnia przekazania darowizny.

Wnioskodawczyni w celu skorzystania z odliczenia wartości przekazanej darowizny nie musi posiadać dodatkowych dokumentów poza wyżej wskazanymi, w szczególności dokumentów zakupu zakupu przekazywanych rzeczy jak też nie musi prowadzić innych ewidencji darowanych na cele charytatywno-opiekuńcze Kościoła katolickiego przedmiotów.

Przedmiotem niniejszej interpretacji indywidualnej jest możliwość odliczenia darowizn na kościelną działalność charytatywno-opiekuńczą (pyt. Nr 1). Natomiast w zakresie sposobu udokumentowania odliczonych darowizn (pyt. Nr 2, 3, 4 i 5) zostało wydane odrębne rozstrzygnięcie.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawczyni w sprawie oceny prawnej opisanego stanu faktycznego jest prawidłowe.

Zgodnie z art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2012 r., poz. 361, z późn. zm.) opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

Natomiast w myśl art. 26 ust. 1 pkt 9 powołanej ustawy, podstawę obliczenia podatku, z zastrzeżeniem art. 24 ust. 3, art. 29-30c oraz art. 30e, stanowi dochód ustalony zgodnie z art. 9, art. 24 ust. 1, 2, 4, 4a-4e, ust. 6 lub art. 24b ust. 1 i 2, lub art. 25, po odliczeniu kwot darowizn przekazanych na cele:

1. określone w art. 4 ustawy o działalności pożytku publicznego, organizacjom, o których mowa w art. 3 ust. 2 i 3 tej ustawy, lub równoważnym organizacjom określonym w przepisach regulujących działalność pożytku publicznego obowiązujących w innym niż Rzeczpospolita Polska państwie członkowskim Unii Europejskiej lub innym państwie należącym do Europejskiego Obszaru Gospodarczego, prowadzącym działalność pożytku publicznego w sferze zadań publicznych, realizującym te cele, z zastrzeżeniem ust. 6e,
   
2. kultu religijnego,
   
3. krwiodawstwa realizowanego przez honorowych dawców krwi zgodnie z art. 6 ustawy z dnia 22 sierpnia 1997 r. o publicznej służbie krwi (Dz. u. Nr 106, poz. 681, z 1998 r. Nr 117, poz. 756, z 2001 r. Nr 126, poz. 1382 oraz z 2003 r. Nr 223, poz. 2215), w wysokości ekwiwalentu pieniężnego za pobraną krew określonego przepisami wydanymi na podstawie art. 11 ust. 2 tej ustawy,

- w wysokości dokonanej darowizny, nie więcej jednak niż kwoty stanowiącej 6% dochodu.

Natomiast art. 26 ust. 7 pkt 1 i 2 ustawy stanowi, że wysokość wydatków na cele określone w art. 26 ust. 1, z zastrzeżeniem ust. 7c, ustala się na podstawie:

1. dowodu wpłaty na rachunek bankowy obdarowanego - w przypadku darowizny pieniężnej;
2. dowodu, z którego wynikają dane identyfikujące darczyńcę oraz wartość przekazanej darowizny wraz z oświadczeniem obdarowanego o jej przyjęciu - w przypadku darowizny innej niż pieniężna lub innej niż określona w ust. 1 pkt 9 lit. c).
   
   

Natomiast zgodnie z art. 26 ust. 6d zasady określone w ust. 7 tego artykułu stosuje się odpowiednio do darowizn odliczanych na podstawie odrębnych ustaw.

W myśl art. 4 ustawy z dnia 24 kwietnia 2003 r. o działalności pożytku publicznego i o wolontariacie (Dz. U. z 2014 r., poz. 1118) sfera zadań publicznych obejmuje m. in. zadania w zakresie działalności charytatywnej. Natomiast, zgodnie z art. 3 ust. 3 pkt 1 ustawy o działalności pożytku publicznego i o wolontariacie – działalność pożytku publicznego może być prowadzona także przez osoby prawne i jednostki organizacyjne działające na podstawie przepisów o stosunku Państwa do Kościoła Katolickiego w Rzeczypospolitej Polskiej, o stosunku Państwa do innych kościołów i związków wyznaniowych oraz o gwarancjach wolności sumienia i wyznania, jeżeli ich cele statutowe obejmują prowadzenie działalności pożytku publicznego.

Przepisem szczególnym w stosunku do przepisów ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych jest uregulowanie zawarte w art. 55 ust. 7 ustawy z dnia 17 maja 1989 r. o stosunku Państwa do Kościoła Katolickiego w Rzeczypospolitej Polskiej (Dz. U. z 2013 r., poz. 1169), które stanowi, że darowizny na kościelną działalność charytatywno- opiekuńczą są wyłączone z podstawy opodatkowania darczyńców podatkiem dochodowym, jeżeli kościelna osoba prawna przedstawi darczyńcy:

• pokwitowanie odbioru, oraz
  

• w okresie dwóch lat od dnia przekazania darowizny – sprawozdanie o przeznaczeniu darowizny na działalność charytatywno-opiekuńczą.
  
  
  

W odniesieniu do darowizn na inne cele niż kościelna działalność charytatywno-opiekuńcza mają zastosowanie ogólne przepisy podatkowe uwzględniające ograniczenie wysokości darowizny podlegającej odliczeniu od dochodu.

Tymczasem darowizny na działalność charytatywno – opiekuńczą prowadzoną przez kościelne osoby prawne, zgodnie z zasadą „lex specialis derogat legi generali” są w całości (w pełnej wysokości bez ograniczeń, bezlimitowo) wyłączone z podstawy opodatkowania podatkiem dochodowym od osób fizycznych.

W tym miejscu należy wskazać, że ustawa o podatku dochodowym od osób fizycznych, jak i ustawa o stosunku Państwa do Kościoła Katolickiego w Rzeczypospolitej Polskiej, nie zawierają definicji darowizny, wobec czego wypada odwołać się do przepisów Kodeksu cywilnego. W myśl art. 888 § 1 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. – Kodeks cywilny (Dz. U. z 2014 r., poz. 121, z późn. zm.) przez umowę darowizny darczyńca zobowiązuje się do bezpłatnego świadczenia na rzecz obdarowanego kosztem swego majątku.

Na podstawie zaś art. 5 ust. 1 ustawy o stosunku Państwa do Kościoła Katolickiego w Rzeczypospolitej Polskiej, w skład struktury organizacyjnej Kościoła wchodzą osoby prawne wymienione w art. 6-10.

W myśl art. 7 ust. 1 pkt 5 przytoczonej ustawy, do kategorii terytorialnych jednostek organizacyjnych Kościoła Katolickiego posiadających przymiot osobowości prawnej zalicza się parafie.

Ponadto, jak wskazano w art. 38 ust. 1 ustawy, osoby prawne Kościoła mają prawo prowadzenia właściwej dla każdej z nich działalności charytatywno-opiekuńczej. Natomiast ww. działalność obejmuje – zgodnie z art. 39 przytoczonej ustawy – w szczególności:

1. prowadzenie zakładów dla sierot, starców, osób upośledzonych fizycznie lub umysłowo oraz innych kategorii osób potrzebujących opieki,
2. prowadzenie szpitali i innych zakładów leczniczych oraz aptek,
3. organizowanie pomocy w zakresie ochrony macierzyństwa,
4. organizowanie pomocy sierotom, osobom dotkniętym klęskami żywiołowymi i epidemiami, ofiarom wojennym, znajdującym się w trudnym położeniu materialnym lub zdrowotnym rodzinom i osobom, w tym pozbawionym wolności,
5. prowadzenie żłobków, ochronek, burs i schronisk,
6. udzielanie pomocy w zapewnianiu wypoczynku dzieciom i młodzieży znajdującym się w potrzebie,
7. krzewienie idei pomocy bliźnim i postaw społecznych temu sprzyjających,
8. przekazywanie za granicę pomocy ofiarom klęsk żywiołowych i osobom znajdującym się w szczególnej potrzebie.

Ujęty w analizowanym przepisie katalog ma jedynie charakter przykładowy.

Ja wynika z przedstawionego stanu faktycznego Wnioskodawczyni w latach 2013-2014 przekazywał darowizny na cele charytatywno-opiekuńcze Kościoła Katolickiego dla Parafii Rzymsko-Katolickiej w formie rzeczowej oraz w formie pieniężnej. W przypadku darowizn pieniężnych Wnioskodawczyni posiada dowód wpłaty na rachunek bankowy, pokwitowanie odbioru oraz w okresie 2 lat od dnia przekazania darowizny — sprawozdanie o przeznaczeniu darowizny na działalność charytatywno- opiekuńczą. Natomiast w przypadku darowizn rzeczowych Wnioskodawczyni posiada pokwitowanie odbioru darowizny wraz z określeniem jej wartości, a w okresie 2 lat od dnia przekazania darowizny sprawozdanie o przeznaczeniu darowizny na działalność charytatywno-opiekuńczą. Na dowodach wpłat darowizn dokonanych na rachunek bankowy obdarowanej Parafii oraz pokwitowaniach odbioru darowizn widnieją pełne dane Wnioskodawczyni identyfikujące go jako darczyńcę.

Zatem w niniejszej sprawie do przekazanych darowizn jako darowizn na kościelną działalność charytatywno-opiekuńczą, będzie miał zastosowanie art. 55 ust. 7 ustawy o stosunku Państwa do Kościoła Katolickiego w Rzeczypospolitej Polskiej i art. 26 ust. 6d oraz ust. 7 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Mając na uwadze ww. przepisy prawa oraz przedstawiony opis stanu faktycznego, należy stwierdzić, że darowizny przekazane przez Wnioskodawczynię na cele działalności charytatywno-opiekuńczej na rzecz parafii w całości będą podlegały wyłączeniu z podstawy opodatkowania podatkiem dochodowym od osób fizycznych.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawczynię i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2012 r., poz. 270 ze zm). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1-go Maja 10, 09-402 Płock.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.