Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach
IBPB-1-1/4511-81/15/NL
z 14 lipca 2015 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t.j. Dz.U. z 2015 r., poz. 613) oraz § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz.U. Nr 112, poz. 770 ze zm.), w zw. z § 9 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 22 kwietnia 2015 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz.U. z 2015 r., poz. 643), Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach, działający w imieniu Ministra Finansów, stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z 16 kwietnia 2015 r. (data wpływu do tut. Biura 17 kwietnia 2015 r.), o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego, dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych, w zakresie możliwości zaliczenia do kosztów uzyskania przychodu wydatków poniesionych w związku z organizacją spotkań z kontrahentami (przedstawicielami kontrahentów) –jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 17 kwietnia 2015 r. do tut. Biura wpłynął ww. wniosek, o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie, dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych, m. in. w zakresie możliwości zaliczenia do kosztów uzyskania przychodu wydatków poniesionych w związku z organizacją spotkań z kontrahentami (przedstawicielami kontrahentów).

We wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny:

Wnioskodawca jest osobą fizyczną podlegającą w Polsce nieograniczonemu obowiązkowi podatkowemu. Wnioskodawca jest wspólnikiem (komandytariuszem) w spółce komandytowej (dalej: „spółka komandytowa”) prowadzącej działalność m.in. w zakresie sprzedaży hurtowej wyrobów farmaceutycznych i medycznych. W ramach współpracy z kontrahentami lub potencjalnymi kontrahentami (np. klientami, czy partnerami biznesowymi) spółka komandytowa zaprasza przedstawicieli kontrahentów na spotkania. W zależności od okoliczności, spotkania te odbywają się w siedzibie spółki komandytowej, w siedzibach kontrahentów lub na gruncie neutralnym np. w restauracji. Posiłki serwowane podczas spotkań w restauracjach nie odbiegają od zwyczajowych norm (posiłek dwudaniowy + deser). Natomiast posiłki w siedzibie spółki komandytowej to: ciasta, ciastka, napoje, cukierki, słodycze itp. W czasie spotkań omawiane są różnego rodzaju sprawy, np. możliwości lub zasady podjęcia współpracy, przedstawiane są propozycje i oferty, zakończone, trwające lub możliwe w przyszłości projekty itp. Zapraszając kontrahenta na spotkanie do restauracji spółka komandytowa ponosi koszt posiłku, co jest zwyczajowo przyjęte w tym kręgu kulturowym. Natomiast w sytuacji prowadzenia rozmów w siedzibie spółki komandytowej, organizowany jest poczęstunek dla kontrahentów.

Spółka komandytowa organizuje również konferencje służące promowaniu jej działalności i pozyskiwaniu nowych kontrahentów. Po konferencjach zwykle również jest organizowany poczęstunek. Koszty poczęstunku ponosi spółka komandytowa. Spotkania organizowane przez spółkę komandytową nie mają charakteru uroczystego, wytwornego, czy okazałego. Ponadto ich celem nie jest imponowanie kontrahentom wystawnością. Celem tych spotkań jest ustalenie warunków relacji handlowych oraz związanych z już prowadzoną współpracą. Wydatki dotyczące spotkań z kontrahentami będą dokumentowane rachunkami lub fakturami VAT wystawionymi na rzecz spółki komandytowej.

Ponadto, dla nawiązywania i utrzymywania relacji biznesowych spółka komandytowa ponosi również wydatki na materiały reklamowe, gadżety promocyjne, upominki reklamowe, które są ponoszone w związku z zakupem tzw. prezentów o małej wartości, które są przekazywane klientom. W tym zakresie należy wskazać przykładowo na przekazywane kontrahentom długopisy czy kalendarze oznaczone logo firmy, a mające charakter reklamowy i promocyjny. Podkreślenia wymaga, że przekazywane prezenty nie są okazałe, nie mają celów reprezentacyjnych, a jedynie utrwalenie wśród kontrahentów podstawowych danych i firmy spółki komandytowej, w której Wnioskodawca jest wspólnikiem.

W związku z powyższym zadano m.in. następujące pytanie:

Czy wydatki ponoszone w związku z zapraszaniem kontrahentów na spotkania (w restauracjach, w biurze, na konferencjach), które odbywają się w celu załatwienia spraw służbowych i nie mają charakteru uroczystego, a jedynie służą zapewnieniu zwykłego poczęstunku, zwyczajowo przyjętego w takich okolicznościach (na spotkaniach biznesowych) stanowią koszty uzyskania przychodu Wnioskodawcy będącego wspólnikiem (komandytariuszem) spółki komandytowej?

(pytanie oznaczone we wniosku nr 1)

Zdaniem Wnioskodawcy, wydatki ponoszone w związku z zapraszaniem przez spółkę komandytową kontrahentów na spotkania w siedzibie, w restauracjach itp., o ile spotkania takie służą załatwianiu spraw służbowych, stanowią dla Wnioskodawcy jako wspólnika spółki komandytowej, koszty uzyskania przychodów.

Z art. 23 ust. 1 pkt 23 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych wynika, że wydatkami o charakterze reprezentacyjnym są jedynie wydatki ponoszone na działania, które ze względu na swe cechy, tj. okazałość, wystawność, odbiegają od powszechnie przyjętych (przeciętnych w danych okolicznościach) standardów podejmowania kontrahentów. Jak wskazał Minister Finansów w interpretacji ogólnej z 25 listopada 2013r.: wyłącznym bądź dominującym celem jest stworzenie pewnego wizerunku podatnika, stworzenie dobrego obrazu jego firmy, czy działalności, wykreowanie pozytywnych relacji z uczestnikami takich spotkań.

Ponoszenie wydatków przez spółkę komandytową (w której Wnioskodawca jest wspólnikiem) służy nie realizacji celów konsumpcyjnych, towarzyskich, wizerunkowych czy rozrywkowych, lecz osiąganiu konkretnych celów biznesowych - omówieniu możliwości lub zasad współpracy, propozycji, ofert, zakończonych, trwających lub możliwych w przyszłości projektów i transakcji, itp. Z tego względu wydatki te nie mają charakteru reprezentacyjnego. Zaproszenie na obiad w restauracji nie jest działaniem o charakterze wystawności i okazałości, zmierzającym do zaimponowania kontrahentowi i budowania wizerunku spółki komandytowej, jako firmy zasobnej, o wyjątkowej pozycji. Jest to powszechna praktyka, a tego typu spotkania nie są obecnie dla przeciętnego uczestnika zdarzeniem nadzwyczajnym. Wydatki na organizację takich spotkań powinny stanowić koszt uzyskania przychodu. Koszty posiłku poniesione w restauracji na spotkanie z kontrahentem w celu załatwienia spraw służbowych, zwyczajowo przyjęte w obecnych realiach życia gospodarczego/biznesowego nie stanowią kosztów reprezentacji. Wydatki te będą ponoszone w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów (ma więc zastosowanie art. 22 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych).

Na poparcie swojego stanowiska Wnioskodawca powołał wyrok Naczelnego Sądu Administracyjnego z 25 maja 2012 r. sygn. akt II FSK 2200/10.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z art. 22 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (t.j. Dz.U. z 2012 r., poz. 361 ze zm.), kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 23.

Zatem kosztem uzyskania przychodów nie są wszystkie wydatki, ale tylko takie, które nie są wymienione w art. 23 i których poniesienie pozostaje w związku przyczynowo-skutkowym z uzyskaniem przychodu z danego źródła, bądź też zachowaniem lub zabezpieczeniem źródła przychodów.

Ustawa o podatku dochodowym od osób fizycznych nie zawiera wykazu wydatków, który przesądzałby o ich zaliczeniu do kosztów uzyskania przychodów, zatem przyjmuje się, że kosztami uzyskania przychodów prowadzonej przez podatnika pozarolniczej działalności gospodarczej są wszelkie racjonalnie uzasadnione wydatki związane z tą działalnością, których celem jest osiągnięcie, zabezpieczenie lub zachowanie tego źródła przychodów, tak aby to źródło przynosiło przychody także w przyszłości.

W takim ujęciu kosztami tymi będą zarówno wydatki pozostające w bezpośrednim związku z uzyskanymi przychodami, jak i pozostające w związku pośrednim, jeżeli zostanie wykazane, że zostały w sposób racjonalny poniesione w celu uzyskania przychodów (w tym dla zagwarantowania funkcjonowania źródła przychodów), nawet wówczas gdyby z obiektywnych powodów przychód nie został osiągnięty.

Koszty poniesione na zachowanie źródła przychodu to koszty, które poniesione zostały, aby przychody z danego źródła przychodów w dalszym ciągu uzyskiwano oraz aby takie źródło w ogóle dalej istniało. Natomiast za koszty służące zabezpieczeniu źródła przychodów należy uznać koszty poniesione na ochronę istniejącego źródła przychodów, w sposób, gwarantujący bezpieczne funkcjonowanie tego źródła. Istotą tego rodzaju kosztów jest więc ich obligatoryjne poniesienie w celu nie dopuszczenia do utraty źródła przychodu w przyszłości.

Podatnik kwalifikując poniesione wydatki do kosztów uzyskania przychodów powinien kierować się podstawową zasadą zaistnienia związku przyczynowo - skutkowego pomiędzy poniesionym kosztem, a możliwością osiągnięcia z tego tytułu przychodu, albowiem to na nim spoczywa ciężar udowodnienia, że jego poniesienie ma (lub może mieć) wpływ na wysokość osiąganych przychodów (lub na zachowanie bądź zabezpieczenie źródła przychodów). Ustawodawca wyraźnie wiąże bowiem koszty uzyskania przychodów z celem ich poniesienia, jakim jest osiągnięcie przychodu. Dokonując powyższej kwalifikacji podatnik winien mieć również na uwadze negatywny katalog wydatków, zawarty w art. 23 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

W myśl art. 23 ust. 1 pkt 23 ww. ustawy, nie uważa się za koszty uzyskania przychodów kosztów reprezentacji, w szczególności poniesionych na usługi gastronomiczne, zakup żywności oraz napojów, w tym alkoholowych.

Wymienienie w przepisach podatkowych, jako przykładowych kosztów reprezentacji, wydatków na usługi gastronomiczne, zakup żywności oraz napojów, nie oznacza, że wydatki tego rodzaju zawsze muszą zostać wyłączone z kosztów uzyskania przychodów. Dla kwalifikacji określonych wydatków, jako wydatków na reprezentację, wykluczonych z kosztów uzyskania przychodów, nie jest istotne miejsce podawania poczęstunków, czy świadczenia usług gastronomicznych, tj. nie bierze się pod uwagę tego, czy poczęstunki odbywają się w siedzibie firmy, czy też poza nią. Dla oceny takich wydatków nie są także istotne takie cechy jak wystawność, wytworność, okazałość poczęstunków. Za wydatki na zakup żywności, napojów i usług gastronomicznych, wyłączone z kosztów uzyskania przychodów na podstawie art. 23 ust. 1 pkt 23 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, należy uznać te, których wyłącznym bądź dominującym celem jest stworzenie pewnego wizerunku podatnika, stworzenie dobrego obrazu jego firmy, czy działalności, wykreowanie pozytywnych relacji z uczestnikami takich spotkań. Poniesione wydatki na zakup żywności, napojów i usług gastronomicznych powinny spełniać wymogi zawarte w art. 22 ust. 1 ww. ustawy, czyli muszą być poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów. Nie pozostają zatem w jakimkolwiek związku z przychodami podatnika wydatki np. na „obiady dla rodziny”, „fundowane przyjęcia dla znajomych”, „na usługi rozrywkowe”.

Z przedstawionego we wniosku stanu faktycznego wynika, że Wnioskodawca jest wspólnikiem spółki komandytowej, która prowadzi działalność gospodarczą m.in. w zakresie hurtowej sprzedaży wyrobów farmaceutycznych i medycznych. W ramach współpracy z kontrahentami lub potencjalnymi kontrahentami spółka komandytowa zaprasza ich przedstawicieli na spotkania. W zależności od okoliczności, spotkania te odbywają się w siedzibie spółki, w siedzibach kontrahentów lub na gruncie neutralnym np. w restauracji. Na spotkaniach omawiane są różnego rodzaju sprawy związane z dotychczasową, trwającą oraz przyszłą współpracą np. przedstawiane są propozycje i oferty współpracy, omawiane, zakończone, trwające lub planowane projekty. W związku z organizacją ww. spotkań spółka ponosi wydatki na poczęstunek. W przypadku spotkań w restauracji jest to koszt posiłku nieodbiegającego od zwyczajowych norm, złożonego z dwóch dań i deseru.

Natomiast w sytuacji spotkań organizowanych w siedzibie spółki komandytowej, jest to koszt ciast, ciastek, napojów, cukierków, słodyczy. Ponadto spółka komandytowa organizuje również konferencje służące promowaniu jej działalności i pozyskiwaniu nowych kontrahentów. Po konferencjach także zwykle jest organizowany poczęstunek. Spotkania organizowane przez spółkę komandytową nie mają charakteru uroczystego, wytwornego czy okazałego. Ponadto ich celem nie jest imponowanie kontrahentom wystawnością, lecz ustalenie warunków relacji handlowych.

Mając powyższe na względzie stwierdzić należy, że na podstawie art. 23 ust. 1 pkt 23 ww. ustawy, nie podlegają wykluczeniu z kosztów uzyskania przychodów ponoszone przez spółkę, której Wnioskodawca jest wspólnikiem wydatki na drobne poczęstunki (np. ciastka, cukierki, słodycze), napoje, a także posiłki (np. obiady, lunche), niezależnie od miejsca ich podawania (w siedzibie spółki, poza nią), podawane kontrahentom podczas wskazanych we wniosku spotkań biznesowych, w tym konferencjach, o ile spotkania te w istocie mają związek z prowadzoną przez spółkę działalnością gospodarczą, mają na celu nawiązanie, bądź podtrzymanie współpracy z kontrahentami, a nie budowanie/kreowanie pozytywnego wizerunku spółki. W konsekwencji wydatki te, jako związane z (mające na celu) uzyskiwaniem(e) przychodów z prowadzonej działalności gospodarczej, mogą stanowić koszty uzyskania przychodów tej działalności. Przy czym, Wnioskodawca jako wspólnik spółki komandytowej może zaliczyć do kosztów uzyskania przychodów wyłącznie części poniesionych przez spółkę wydatków ustaloną zgodnie z przysługującym mu udziałem w zysku spółki. Zgodnie bowiem z art. 8 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, przychody z udziału w spółce niebędącej osobą prawną, ze wspólnej własności, wspólnego przedsięwzięcia, wspólnego posiadania lub wspólnego użytkowania rzeczy lub praw majątkowych u każdego podatnika określa się proporcjonalnie do jego prawa do udziału w zysku (udziału) oraz, z zastrzeżeniem ust. 1a, łączy się z pozostałymi przychodami ze źródeł, z których dochód podlega opodatkowaniu według skali, o której mowa w art. 27 ust. 1. W przypadku braku przeciwnego dowodu przyjmuje się, że prawa do udziału w zysku (udziału) są równe. Zasady wyrażone w ust. 1 stosuje się odpowiednio do rozliczania kosztów uzyskania przychodów, wydatków niestanowiących kosztów uzyskania przychodów i strat (art. 8 ust. 2 pkt 1 ww. ustawy).

Należy jednak pamiętać, że jeśli spotkania z kontrahentami, mają jedynie charakter rozrywkowy, a przebywanie ww. osób ze sobą, czy konsumpcja były celem samym w sobie, to w takim przypadku nie można uznać, że wydatki poniesione na organizację takiego spotkania mają związek z przychodem; nie mogą tym samym stanowić kosztu uzyskania przychodów.

Zaznaczyć jednakże należy, że to na podatniku ciąży obowiązek należytego udokumentowania ww. wydatków. Przy czym, posiadane dowody nie mogą się ograniczać do faktur (rachunków) stwierdzających wysokość poniesionych wydatków, lecz winny to być dowody umożliwiające w sposób bezsporny ustalenie związku przyczynowo - skutkowego poniesionych wydatków z przychodami z prowadzonej działalności gospodarczej, a ponadto potwierdzające racjonalność poniesionych wydatków.

Nadmienić także należy, że zasadność zaliczenia tych wydatków (w szczególności związek pomiędzy ich poniesieniem a osiągnięciem przychodów lub zachowaniem albo zabezpieczeniem źródła przychodu), do kosztów uzyskania przychodów prowadzonej działalności gospodarczej, może zostać zweryfikowana w toku ewentualnego postępowania podatkowego, prowadzonego przez uprawniony organ podatkowy.

Mając powyższe na względzie, stanowisko Wnioskodawcy uznano za prawidłowe.

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Nadmienić należy, że w pozostałym zakresie objętym wnioskiem ORD-IN, tj. w zakresie pytania oznaczonego Nr 2 wydane zostanie odrębne rozstrzygnięcie.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gliwicach, ul. Prymasa Stefana Wyszyńskiego 2, 44-101 Gliwice, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – t.j. Dz. U. z 2012 r., poz. 270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a, 43-300 Bielsko-Biała.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.