2015.06.29 - Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie

Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie
IPPP1/4512-304/15-2/MPe
z 29 czerwca 2015 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2015 r., poz. 613) oraz § 7 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółki przedstawione we wniosku z dnia 26 marca 2015 r. (data wpływu 2 kwietnia 2015 r.), o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług jest:

prawidłowe - w zakresie uznania, że otrzymane wynagrodzenia należy potraktować jako usługę opodatkowaną podstawową 23% stawką podatku,
nieprawidłowe – w zakresie momentu powstania obowiązku podatkowego dla świadczonej usługi.

UZASADNIENIE

W dniu 2 kwietnia 2015 r. wpłynął ww. wniosek o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania otrzymanego wynagrodzenia.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny.

W ramach prowadzonej działalności gospodarczej S.A. zawiera różnego rodzaju umowy z kontrahentami (Producentami audycji telewizyjnych). Przedmiotem umowy jest np. na zlecenie Spółki produkcja oraz nabycie autorskich praw majątkowych i praw pokrewnych do serialu telewizyjnego czy audycji telewizyjnych. Stosownie do zapisów projektu umowy z tytułu nabycia praw do serialu, strony postanowiły, że Spółka nie kwestionuje praw kontrahenta Producenta do wideogramów odcinków serialu, w tym do uzyskiwania przez Producenta opłat z tytułu tzw. „czystych nośników”, o których mowa w art. 20 ust. 1 ustawy o prawie autorskim i prawach pokrewnych z dnia 4 lutego 1994 r.

Ponadto strony ustaliły, że Producent realizujący serial na rzecz Spółki zachowa prawa na polu reemisji - w zakresie zarządzania nimi na potrzeby powierzenia zarządzania w zbiorowy zarząd właściwej organizacji zbiorowego zarządzania (Stowarzyszenie X.), a tym samym pobierania z tego tytułu należnych opłat od X., przy czym przychody faktycznie otrzymane od X. z tytułu eksploatacji serialu w tym zakresie dzielone będą między Spółką a Producentem według proporcji: 50% dla Spółki i 50% dla Producenta. Strony uzgadniają, że Producent zobowiązany będzie do poboru całości przychodów należnych z X., a następnie przekaże Spółce informacje (raport) o uzyskanych przychodach w terminie 30 dni od ich uzyskania.

Z uwagi na sposób rozliczenia przychodów przez organizacje zbiorowego zarządzania prawami, Spółka otrzyma raporty w terminie 30 dni od ich uzyskania przez Producenta. Po otrzymaniu raportów w ustawowym terminie zostaną wystawione przez S.A. faktury, na podstawie których Producent przeleje środki finansowe. Otrzymanie raportów Spółka traktuje jako datę powstania obowiązku podatkowego.

S.A.w przedstawionym stanie faktycznym zwróciła się z wnioskiem o interpretację dotyczącą podatku dochodowego od osób prawnych do Izby Skarbowej w Warszawie. Spółka postawiła zapytanie w jakim momencie powinna rozpoznać przychód w podatku dochodowym od osób prawnych, z tytułu wynagrodzenia uzyskanego od Producenta serialu w ramach realizacji prawa do udziału w przychodach należnych od X.. W otrzymanej interpretacji z dnia 15 stycznia 2015 r. Nr IPPB5/423-1114/14-2/AJ organ skarbowy stwierdził, że stanowisko Spółki jest nieprawidłowe, że z opisu stanu faktycznego nie wynikało, iż nie doszło do świadczenia usługi na rzecz kontrahenta w rozumieniu ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych. Organ stwierdza w tej interpretacji, że za datę powstania przychodu (z tytułu wynagrodzenia uzyskanego od Producenta serialu w ramach realizacji prawa do udziału w przychodach należnych od X.) należy uznać dzień otrzymania zapłaty stosownie do art. 12 ust. 3e updop, niewątpliwie otrzymane wynagrodzenie związane jest z prowadzoną działalnością gospodarczą.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytania.

Czy przekazanie wynagrodzenia na rzecz S.A. można potraktować jako usługę?
Jeśli odpowiedź na pierwsze pytanie jest twierdząca to kiedy wystąpi obowiązek podatkowy w podatku VAT z tytułu wykonanej usługi, czy w dacie otrzymania raportu (raport o należnym wynagrodzeniu z opłat za prawa do serialu)?
Z jaką stawką VAT S.A. winna wystawić fakturę, za przekazane w raporcie informacje o należnym Spółce wynagrodzeniu? Czy jest właściwa stawka zwolniona stosownie do art. 43 pkt 34 ustawy VAT z tytułu świadczenia tej usługi czy stawka podstawowa?

Zdaniem Wnioskodawcy:

Od 2014 r. ustawodawca wprowadził zmiany do ustawy o podatku VAT dotyczące momentu obowiązku podatkowego w podatku VAT. Zgodnie z nowelizacją ustawy obowiązek podatkowy od 2014 r., co do zasady, powstaje z chwilą dokonania dostawy towarów lub wykonania usługi. Ustawodawca nie definiuje momentu powstania obowiązku ani w żaden sposób nie precyzuje jakimi kryteriami należy się posługiwać dla jego określenia. O faktycznym wykonaniu usługi faktycznie decyduje jej charakter, a o charakterze i dacie wykonania usługi decydują strony umowy cywilnoprawnej.

Zdaniem Spółki, w sytuacji, gdy z zapisów umowy między stronami wynika fakt, że Spółka zawarła umowę, gdzie strony umówiły się, że rozliczają się dwa razy w roku na podstawie informacji (raport) o wartości przychodów z tytułu korzystania z praw do serialu to za moment wykonania usługi, uważamy datę otrzymania tej informacji (raportu). Raport to informacja o przysługującym Spółce wynagrodzeniu przesłanym przez Producenta. Raporty przez X. czy inne organizacje zbiorowego zarządzania prawami są przekazywane dwa razy w roku. Producent bez otrzymania informacji z organizacji zbiorowego zarządzania prawami o wysokości wynagrodzenia nie jest w stanie przekazać informacji o wynagrodzeniu, które z tytułu korzystania z praw do serialu należne są Spółce. Stosownie do umowy Producent przekazuje informacje Spółce o przychodach uzyskanych ze X. czy innej organizacji zbiorowego zarządzania prawami w terminach 30 dni od ich uzyskania. W tej sytuacji obowiązek podatkowy powstanie na zasadach ogólnych, określonych w przepisie art. 19a ust. 1-3 obowiązującym od stycznia 2014 r., a więc, zdaniem Wnioskodawcy, w dacie otrzymania raportu informującego o przychodach za korzystanie z programów S.A..

Z tytułu podziału zysku - otrzymanego (wynagrodzenia), Spółka stoi na stanowisku, że powinna wystawić fakturę ze stawką podstawową 23%, ponieważ z charakteru usługi nie wynika, że jest to usługa świadczona przez media publiczne, które mogą korzystać ze zwolnienia z podatku VAT na mocy art. 43 ust. 1 pkt 34 ustawy o VAT.

Uzasadnienie

Uwzględniając powyższe: opisany stan faktyczny i przepisy ustawy o podatku od towarów i usług, Spółka z tytułu wykonania opisanych świadczeń, przyjmuje jako moment powstania obowiązku w podatku VAT, datę otrzymania raportu od Producenta. W konsekwencji dzień otrzymania raportu będzie dla Spółki właściwy do rozpoznania obowiązku podatkowego w podatku od towarów i usług i opodatkowania świadczenia stawką podstawową.

Przyjęcie innego sposobu rozliczenia, nie jest możliwe, ponieważ ani Spółka ani Producent, który przekazuje informacje o wynagrodzeniu, bez otrzymania raportu z organizacji zbiorowego zarządzania prawami nie mają wiedzy o wysokości należnego przychodu. Wzajemne rozliczenia między Producentem a Spółką determinowane są sposobem rozliczeń przyjętych przez organizacje zbiorowego zarządzania prawami, które dwa razy w roku przekazują należne środki.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest:

prawidłowe - w zakresie uznania, że otrzymane wynagrodzenia należy potraktować jako usługę opodatkowaną podstawową 23% stawką podatku,
nieprawidłowe – w zakresie momentu powstania obowiązku podatkowego dla świadczonej usługi.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2011 r. Nr 177, poz. 1054 z późn zm.), zwanej dalej ustawą, opodatkowaniu tym podatkiem podlega odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Zakres tych czynności sformułowany został odpowiednio w art. 7 oraz w art. 8 ww. ustawy.

Przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, stosownie do art. 7 ust. 1 ustawy, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (…).

Natomiast na mocy art. 8 ust. 1 ustawy o VAT, przez świadczenie usług rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7 ustawy (…).

Zgodnie z wyżej wskazanymi regulacjami, przy ocenie charakteru świadczenia jako usługi należy mieć na względzie, że ustawa o podatku od towarów i usług zalicza do grona usług każde świadczenie, które nie stanowi dostawy w rozumieniu art. 7 ustawy. Zauważyć jednak należy, że usługą będzie tylko takie świadczenie, w przypadku którego istnieje bezpośredni jego odbiorca odnoszący korzyść związaną z tym świadczeniem.

W związku z powyższym czynność podlega opodatkowaniu jedynie wówczas, gdy wykonywana jest w ramach umowy zobowiązaniowej, a jedna ze stron transakcji może zostać uznana za bezpośredniego beneficjenta tej czynności. Przy czym związek pomiędzy otrzymywaną płatnością a świadczeniem na rzecz dokonującego płatności musi mieć charakter na tyle wyraźny, aby można było powiedzieć, że płatność następuje w zamian za to świadczenie.

Z przedstawionego opisu sprawy wynika, że Spółka w ramach prowadzonej działalności gospodarczej zawiera różnego rodzaju umowy z kontrahentami (Producentami audycji telewizyjnych). Przedmiotem umowy jest np. na zlecenie Spółki produkcja oraz nabycie autorskich praw majątkowych i praw pokrewnych do serialu telewizyjnego czy audycji telewizyjnych. Stosownie do zapisów projektu umowy z tytułu nabycia praw do serialu, strony postanowiły, że Spółka nie kwestionuje praw kontrahenta Producenta do wideogramów odcinków serialu, w tym do uzyskiwania przez Producenta opłat z tytułu tzw. „czystych nośników”, o których mowa w art. 20 ust. 1 ustawy o prawie autorskim i prawach pokrewnych.

Ze względu na specyfikę działania, Stowarzyszenie X. i innych organizacji zbiorowego zarządzania prawami przyjmuje się, że repartycje z tytułu nadań telewizyjnych rozliczane są 2 razy w roku. W tych terminach Producent otrzyma informacje (raport) ze Stowarzyszenia o należnych przychodach. Z uwagi na sposób rozliczenia przychodów przez organizacje zbiorowego zarządzania prawami, Spółka otrzyma raporty w terminie 30 dni od ich uzyskania przez Producenta. Po otrzymaniu raportów w ustawowym terminie zostaną wystawione przez S.A. faktury, na podstawie których Producent przeleje środki finansowe. Otrzymanie raportów Spółka traktuje jako datę powstania obowiązku podatkowego.

Na tle przedstawionego opisu sprawy Wnioskodawca powziął wątpliwość czy przekazane przez Producenta wynagrodzenie można potraktować jako usługę, kiedy wystąpi obowiązek podatkowy z tytułu wykonanej usługi oraz z jaką stawką VAT Spółka winna wystawić fakturę, za przekazane wynagrodzenie.

W analizowanej sytuacji, stosownie do zapisów projektu umowy z tytułu nabycia praw do serialu, strony postanowiły, że Spółka nie kwestionuje praw Producenta do wideogramów odcinków serialu, w tym do uzyskiwania przez Producenta opłat z tytułu tzw. „czystych nośników”, o których mowa w art. 20 ust. 1 ustawy o prawie autorskim i prawach pokrewnych. Producent realizujący serial na rzecz Spółki zachowa prawa na polu reemisji - w zakresie zarządzania nimi na potrzeby powierzenia zarządzania w zbiorowy zarząd właściwej organizacji zbiorowego zarządzania (Stowarzyszenie X.), a tym samym pobierania z tego tytułu należnych opłat od X., przy czym przychody faktycznie otrzymane od X. z tytułu eksploatacji serialu w tym zakresie dzielone będą między Spółką a Producentem według proporcji: 50% dla Spółki i 50% dla Producenta. Zatem w przedstawionej sprawie wystąpią wzajemne świadczenia, w których można wskazać bezpośrednich konsumentów, odbiorców świadczeń odnoszących korzyści, którymi w przedstawionym opisie sprawy są: Wnioskodawca oraz Producent. Tym samym w stosunku do otrzymanych przychodów z tytułu eksploatacji serialu wystąpiły wszystkie konieczne elementy świadczenia opodatkowanego podatkiem od towarów i usług, określone w art. 8 ustawy, gdyż doszło do odpłatnego świadczenia usług pomiędzy stronami zawartej umowy.

W myśl art. 41 ust. 1 w związku z art. 146a ustawy o VAT stawka podatku w okresie od 1 stycznia 2011 r. do dnia 31 grudnia 2016 r. wynosi 23% z zastrzeżeniem ust. 2-12c, art. 83, art. 119 ust. 7, art. 120 ust. 2 i 3, art. 122 i art. 129 ust. 1 oraz art. 146f.

Jednakże zarówno w treści ustawy o podatku od towarów i usług, jak i w przepisach wykonawczych do niej, ustawodawca przewidział opodatkowanie niektórych czynności stawkami obniżonymi bądź zwolnienie od podatku. Zakres i zasady zwolnienia od podatku od towarów i usług dostawy towarów lub świadczenia usług zostały określone między innymi w art. 43 ustawy o VAT.

Zgodnie z zapisami art. 43 ust. 1 pkt 34 ustawy o podatku od towarów i usług, zwalnia się od podatku usługi związane z realizacją zadań radiofonii i telewizji świadczone przez jednostki publicznej radiofonii i telewizji, z wyłączeniem:

usług związanych z filmami i nagraniami na wszelkich nośnikach,
usług w zakresie produkcji filmów reklamowych i promocyjnych,
usług reklamowych i promocyjnych,
działalności agencji informacyjnych.

Zgodnie z art. 26 ust. 1 i 2 ustawy z dnia 29 grudnia 1992 r. o radiofonii i telewizji (Dz. U. Nr 43, poz. 226 z późn. zm.) jednostki publiczne radiofonii i telewizji działają wyłącznie w formie jednoosobowej spółki akcyjnej Skarbu Państwa, zwanej dalej „spółką”. Telewizję publiczną tworzy spółka " - Spółka Akcyjna", zawiązana w celu tworzenia i rozpowszechniania ogólnokrajowych programów I, II i TV Polonia oraz regionalnych programów telewizyjnych.

W art. 1 przytoczonej ustawy o radiofonii i telewizji ustawodawca formułuje ogólne zadania stanowiące swego rodzaju postulaty publicznych mediów, wymieniając wśród nich m.in.: dostarczanie informacji, udostępnianie dóbr kultury i sztuki, ułatwianie korzystania z oświaty, sportu i dorobku nauki, upowszechnianie edukacji obywatelskiej, dostarczanie rozrywki, popieranie krajowej twórczości audiowizualnej.

Na podstawie art. 21 ust. 1 ww. ustawy, publiczna radiofonia i telewizja realizuje misję publiczną, oferując, na zasadach określonych w ustawie, całemu społeczeństwu i poszczególnym jego częściom, zróżnicowane programy i inne usługi w zakresie informacji, publicystyki, kultury, rozrywki, edukacji i sportu, cechujące się pluralizmem, bezstronnością, wyważeniem i niezależnością oraz innowacyjnością, wysoką jakością i integralnością przekazu.

Ponadto, zgodnie z art. 21 ust. 1a tej ustawy, do zadań publicznej radiofonii i telewizji, wynikających z realizacji misji, o której mowa w ust. 1, należy w szczególności:

tworzenie i rozpowszechnianie programów ogólnokrajowych, programów regionalnych, programów dla odbiorców za granicą w języku polskim i innych językach oraz innych programów realizujących demokratyczne, społeczne i kulturalne potrzeby społeczności lokalnych;
tworzenie i rozpowszechnianie programów wyspecjalizowanych, na których rozpowszechnianie uzyskano koncesję;
budowa i eksploatacja nadawczych i przekaźnikowych stacji radiowych i telewizyjnych;
rozpowszechnianie przekazów tekstowych;
prowadzenie prac nad nowymi technikami tworzenia i rozpowszechniania programów radiowych i telewizyjnych;
prowadzenie działalności produkcyjnej, usługowej i handlowej związanej z twórczością audiowizualną, w tym eksportu i importu;
popieranie twórczości artystycznej, literackiej, naukowej oraz działalności oświatowej i działalności w zakresie sportu;
upowszechnianie wiedzy o języku polskim;
a. uwzględnianie potrzeb mniejszości narodowych i etnicznych oraz społeczności posługującej się językiem regionalnym, w tym emitowanie programów informacyjnych w językach mniejszości narodowych i etnicznych oraz języku regionalnym;
tworzenie i udostępnianie programów edukacyjnych na użytek środowisk polonijnych oraz Polaków zamieszkałych za granicą;
zapewnianie dostępności programów lub ich części i innych usług dla osób niepełnosprawnych z powodu dysfunkcji narządu wzroku oraz osób niepełnosprawnych z powodu dysfunkcji narządu słuchu;
upowszechnianie edukacji medialnej.

Zgodnie z art. 4 pkt 7 w rozumieniu ww. ustawy rozpowszechnianiem jest emisja programu drogą bezprzewodową lub przewodową do odbioru przez odbiorców.

W pierwszej kolejności należy poddać analizie konstrukcję normy prawnej art. 43 ust. 1 pkt 34 ustawy, która ma charakter podmiotowo – przedmiotowy. Z jednej strony ustawodawca podatkowy zawęził zastosowanie zwolnienia od VAT wyłącznie do jednostek publicznych radiofonii i telewizji, a z drugiej wyłącznie do usług, które są związane z realizacją zadań przypisywanych radiofonii i telewizji. Jednocześnie omawiana regulacja przewiduje wyłączenia ze zwolnienia, dla usług związanych z filmami i nagraniami na wszelkich nośnikach, usług w zakresie produkcji filmów reklamowych i promocyjnych, usług reklamowych i promocyjnych, a także działalności agencji informacyjnych. Pomimo, że przepisy ustawy o VAT w celu zidentyfikowania jednostki publicznej radiofonii i telewizji oraz określenia zadań na niej ciążących nie odsyłają wprost do jakiejkolwiek z ustaw, to właściwym i naturalnym wydaje się odwołanie do ustawy o radiofonii i telewizji. Przytoczony powyżej art. 26 ust. 1 tejże ustawy, jasno wskazuje na Spółkę Akcyjną, jako jednoosobową spółkę akcyjną Skarbu Państwa, tworzącą telewizję publiczną. W omawianej sprawie bez wątpienia została spełniona podmiotowa przesłanka, warunkująca zwolnienie.

Określając przesłanki przedmiotowe ww. zwolnienia, w celu określenia zadań stawianych telewizji należy odnieść się do treści art. 21 ust. 1 ustawy o radiofonii i telewizji, zgodnie z którym telewizja publiczna realizuje misję publiczną, poprzez oferowanie całemu społeczeństwu zróżnicowanych programów i innych usług w zakresie informacji, publicystyki, kultury, rozrywki, edukacji i sportu, cechujących się pluralizmem, bezstronnością, wyważeniem i niezależnością oraz innowacyjnością, wysoką jakością i integralnością przekazu. Ponadto do konkretnych zadań telewizji publicznej, należy m.in. tworzenie i rozpowszechnianie programów telewizyjnych. Także określając zakres zwolnień zawarty w art. 43 ust. 1 pkt 34 ustawy o VAT, należy kierować się zadaniami wynikającymi z realizacji misji publicznej nałożonymi przez powyższą ustawę o radiofonii i telewizji. Niespełnienie któregokolwiek z ww. warunków, wyklucza zastosowanie zwolnienia, o którym mowa w przytoczonym przepisie ustawy o VAT.

W niniejszej sprawie nie została spełniona przesłanka przedmiotowa do zastosowania zwolnienia wynikającego z ww. art. 43 ust. 1 pkt 34 ustawy, gdyż przychodów z tytułu pobierania należnych opłat od X. z tytułu eksploatacji serialu dzielonych zgodnie z umową między Spółkę a Producenta nie można uznać za realizację misji publicznej związanej z realizacją zadań radiofonii i telewizji określonych w art. 21 ust. 1 ustawy o radiofonii i telewizji. Tym samym świadczona usługa opodatkowana będzie 23% stawką podatkową.

Zasady dotyczące wystawiania faktur uregulowane zostały w art. 106a-106q ustawy o VAT.

Zgodnie z art. 106b ust. 1 pkt 1 ustawy, podatnik jest obowiązany wystawić fakturę dokumentującą sprzedaż, a także dostawę towarów i świadczenie usług, o których mowa w art. 106a pkt 2, dokonywane przez niego na rzecz innego podatnika podatku, podatku od wartości dodanej lub podatku o podobnym charakterze lub na rzecz osoby prawnej niebędącej podatnikiem.

Fakturę wystawia się nie później niż 15. dnia miesiąca następującego po miesiącu, w którym dokonano dostawy towaru lub wykonano usługę, z zastrzeżeniem ust. 2-8 art. (art. 106i ust. 1 ustawy).

Zgodnie z art. 2 pkt 22 ustawy, przez sprzedaż rozumie się odpłatną dostawę towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju, eksport towarów oraz wewnątrzwspólnotową dostawę towarów.

Z uwagi na to, że otrzymane przez Spółkę wynagrodzenie z tytułu podziału zysku uznany został za świadczenie usług, czynność ta będzie potwierdzona fakturą VAT.

Tym samym Wnioskodawca przedstawił prawidłowe stanowisko w zakresie uznania, że otrzymane wynagrodzenia należy potraktować jako usługę opodatkowaną podstawową 23% stawką podatku.

Zgodnie z zasadą ogólną wyrażoną w art. 19a ust. 1 ustawy o VAT, obowiązek podatkowy powstaje z chwilą dokonania dostawy towarów lub wykonania usługi, z zastrzeżeniem ust. 5 i 7-11, art. 14 ust. 6, art. 20 i art. 21 ust. 1.

W myśl ust. 2 powołanego przepisu, w odniesieniu do przyjmowanych częściowo usług, usługę uznaje się również za wykonaną, w przypadku wykonania części usługi, dla której to części określono zapłatę.

W art. 19a ust. 3 ustawy o VAT wskazano, że usługę, dla której w związku z jej świadczeniem ustalane są następujące po sobie terminy płatności lub rozliczeń, uznaje się za wykonaną z upływem każdego okresu, do którego odnoszą się te płatności lub rozliczenia, do momentu zakończenia świadczenia tej usługi. Usługę świadczoną w sposób ciągły przez okres dłuższy niż rok, dla której w związku z jej świadczeniem w danym roku nie upływają terminy płatności lub rozliczeń, uznaje się za wykonaną z upływem każdego roku podatkowego, do momentu zakończenia świadczenia tej usługi.

Zgodnie z art. 19a ust. 8 ustawy, jeżeli przed dokonaniem dostawy towaru lub wykonaniem usługi otrzymano całość lub część zapłaty, w szczególności: przedpłatę, zaliczkę, zadatek, ratę, wkład budowlany lub mieszkaniowy przed ustanowieniem spółdzielczego prawa do lokalu mieszkalnego lub lokalu o innym przeznaczeniu, obowiązek podatkowy powstaje z chwilą jej otrzymania w odniesieniu do otrzymanej kwoty, z zastrzeżeniem ust. 5 pkt 4.

Z konstrukcji podatku od towarów i usług wynika, że podatnik, który wykonuje czynności podlegające opodatkowaniu podatkiem VAT, zobowiązany jest opodatkować daną czynność w momencie powstania obowiązku podatkowego. Powyżej wskazany przepis art. 19a ust. 1 formułuje zasadę ogólną, zgodnie z którą obowiązek podatkowy powstaje z chwilą dokonania dostawy towaru bądź wykonania usługi. Oznacza to, że podatek staje się wymagalny w rozliczeniu za okres, w którym dokonana została dostawa towarów bądź świadczenie usług i za ten okres powinien być rozliczony. Natomiast w odniesieniu do usług przyjmowanych częściowo, o których mowa w ust. 2 powołanego artykułu obowiązek podatkowy – w przypadku wykonania usługi częściowej – powstaje właśnie w tej części. Poza tym, należy zwrócić uwagę, że dla powstania obowiązku podatkowego na zasadach ogólnych nie ma znaczenia chwila wystawienia faktury.

Określenie momentu powstania obowiązku podatkowego wymaga od wykonawcy danej usługi prawidłowego określenia momentu jej wykonania. Ustawa o VAT nie definiuje tego momentu, ani w żaden sposób nie precyzuje, jakimi kryteriami należy posługiwać się dla jego określenia. Należy jednak wskazać, że o faktycznym wykonaniu usługi decyduje jej charakter. Z kolei o charakterze i o dacie wykonania tej usługi decydują strony umowy cywilnoprawnej, chyba że moment ten jest określany przez obowiązujący przepis prawa regulujący zasady wykonywania danego rodzaju usług. Ponadto, stosownie do art. 353¹ ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. Kodeks cywilny (Dz. U. z 2014 r., poz. 121), strony zawierające umowę mogą ułożyć stosunek prawny według swego uznania, byleby jego treść lub cel nie sprzeciwiały się właściwości (naturze) stosunku, ustawie ani zasadom współżycia społecznego. Z powyższej zasady wynika, że strony mogą dowolnie kształtować treść umowy w granicach wyznaczonych przez obowiązujące przepisy prawa, w tym także przepisy prawa podatkowego.

Z przedstawionych okoliczności sprawy wynika, że Producent zobowiązany będzie do poboru całości przychodów należnych z X., a następnie przekaże Spółce informacje (raport) o uzyskanych przychodach w terminie 30 dni od ich uzyskania. Ze względu na specyfikę działania, Stowarzyszenie X. i innych organizacji zbiorowego zarządzania prawami przyjmuje się, że repartycje z tytułu nadań telewizyjnych rozliczane są 2 razy w roku. W tych terminach Producent otrzyma informacje (raport) ze Stowarzyszenia o należnych przychodach. Z uwagi na sposób rozliczenia przychodów przez organizacje zbiorowego zarządzania prawami, Spółka otrzyma raporty w terminie 30 dni od ich uzyskania przez Producenta. Po otrzymaniu raportów w ustawowym terminie zostaną wystawione przez Spółkę faktury, na podstawie których Producent przeleje środki finansowe. Otrzymanie raportów Spółka traktuje jako datę powstania obowiązku podatkowego.

Z przedstawionych okoliczności sprawy wynika, że zgodnie z umową zawartą pomiędzy Wnioskodawcą a Producentem wynagrodzenie z tytułu rozliczenia przychodów należnych z X. rozliczane będzie dwa razy w roku, co wynika ze specyfiki działania Stowarzyszenia X. i innych organizacji zbiorowego zarządzania prawami. Dwa razy w roku Producent otrzyma informacje (raport) ze Stowarzyszenia o należnych przychodach. Należy wskazać, że w art. 19a ust. 3 ustawy ustawodawca wprowadził unormowanie w zakresie momentu powstania obowiązku podatkowego w odniesieniu do „usługi, dla której w związku z jej świadczeniem ustalane są następujące po sobie terminy płatności lub rozliczeń”, czyli takiej usługi ciągłej, która jest zwykle wykonywana przez pewien czas natomiast rozliczenie należności za nią następuje w ramach ustalonego okresu. Skoro zatem strony umowy ustaliły płatność za usługę w dwóch okresach rozliczeniowych a Wnioskodawca jest zobowiązany do określonego zachowania przez czas trwania usługi to obowiązek podatkowy dla Wnioskodawcy powstanie zgodnie z dyspozycją art. 19a ust. 3 ustawy.

Zatem w niniejszym przypadku obowiązek podatkowy względem świadczonej usługi powstaje zgodnie z ustalonymi w umowie terminami rozliczeń - dwa razy w roku, tj. w chwili zakończenia danego okresu rozliczeniowego.

Nie można zgodzić się z Wnioskodawcą, że moment powstania obowiązku podatkowego powinien być określony w dacie otrzymania od Producenta raportu informującego o należnych przychodach za korzystanie z programów S.A.. Momentem powstania obowiązku podatkowego nie będzie moment udostępnienia Spółce przez Producenta raportu rozliczeniowego. Ustawodawca w art. 19a ustawy nie uzależnił powstania obowiązku podatkowego od otrzymania od kontrahenta dokumentów takich jak np. raporty.

Jako, że od 2014 r. obowiązek podatkowy VAT nie jest uzależniony od momentu wystawienia faktury, ale właśnie od wykonania usługi, należy zawsze określić moment jej wykonania. Ponieważ z przedstawionego we wniosku stanu wynika, że ustalone są terminy rozliczeń to dla opisanej usługi momentem wykonania usługi jest koniec okresu, za który mają nastąpić płatności zgodnie z art. 19a ust. 3 ustawy. Zatem Spółka nie będzie postępować prawidłowo rozpoznając obowiązek podatkowy z tytułu świadczenia usługi dopiero z chwilą otrzymania raportu i wystawiając fakturę w terminie do 15 dnia miesiąca następującego po otrzymaniu tego raportu. W omawianym przypadku datą wykonania usługi jest data upływu każdego okresu rozliczeniowego, za który Spółka otrzymuje raport rozliczeniowy, a nie data otrzymania raportu przez Producenta.

Wnioskodawca wskazuje, że wynagrodzenie Spółki należne od Producenta może być określone tylko na podstawie raportów, które Producent otrzymuje dwa razy w roku ze względu na specyfikę działania X. i innych organizacji zbiorowego zarządzania prawami. Należy jednak wskazać, że to Wnioskodawca zobowiązany jest w okolicznościach niniejszej sprawy do ustanowienia takiego systemu dochodzenia i określania należnych kwot z tytułu świadczonych usług, który pozwoliłby realizować obowiązek podatkowy w podatku od towarów i usług zgodnie z ustawowymi terminami. To, że może to być w pewien sposób utrudnione nie może przesądzać o tym, że automatycznie, dla uproszczenia należy odsunąć w czasie moment powstania obowiązku podatkowego, w szczególności gdy regulacje art. 19a ustawy nie przewidują takiej możliwości.

Zatem w odniesieniu do świadczonej przez Spółkę usługi obowiązek podatkowy w VAT powstaje z upływem ustalonego w umowie okresu rozliczeniowego - dwa razy w roku, tj. w chwili zakończenia danego okresu rozliczeniowego. Fakturę dokumentującą świadczenie usługi należy wystawić, zgodnie z art. 106i ust. 1 ustawy, nie później niż 15. dnia miesiąca następującego po miesiącu, w którym wykonano usługę, tj. nie później niż 15. dnia miesiąca następującego po danym okresie rozliczeniowym.

Tym samym uznać należy, że w odniesieniu do określenia momentu powstania obowiązku podatkowego Wnioskodawca przedstawił nieprawidłowe stanowisko.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2012 r., poz. 270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1-go Maja 10, 09-402 Płock.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.

Reklama

O nas

Regulamin