2015.06.19 - Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie

Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie
IPPP1/4512-250/15-2/BS
z 19 czerwca 2015 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2015 r., poz. 613) oraz § 7 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770, z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Strony - przedstawione we wniosku z dnia 17 marca 2015 r. (data wpływu 20 marca 2015 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie momentu powstania obowiązku podatkowego – jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 20 marca 2015 r. wpłynął ww. wniosek o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie momentu powstania obowiązku podatkowego.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny:

Spółka X. Sp. z o. o. (dalej: X, Spółka lub Wnioskodawca) w ramach prowadzonej działalności gospodarczej świadczy usługi w postaci leasingu samochodów. Spółka w swojej ofercie posiada zarówno leasing finansowy jak i operacyjny. W ramach swojej działalności gospodarczej Wnioskodawca zawarł umowę ze spółką Y. Sp. z o. o. (dalej: Y.). Umowa przewiduje współpracę pomiędzy X. oraz Y. w zakresie usług najmu samochodów należących do V. Group, które świadczy na terytorium Polski Y.

Schemat współpracy X. i Y. przedstawia się następująco:

Y. świadczy na rzecz swoich klientów usługi najmu samochodów. W swojej ofercie Y. posiada między innymi usługi najmu samochodów produkowanych przez V. Group. Jeżeli dealer X. pozyska dla Y. klienta, który zamierza wynająć samochód produkowany przez V. Group, Y. zobowiązany jest nabyć dany samochód od dealera grupy V. i następnie wynająć go klientowi. Za kontakt z klientem odpowiada w całości Y.. X. natomiast zobowiązuje się wobec Y. do podejmowania czynności zmierzających do promowania usług najmu samochodów oraz ułatwiania współpracy pomiędzy Y. i dealerami. W szczególności X. zobowiązuje się do zorganizowania, wykonania lub nadzorowania:

usług marketingowych przez dealerów, promujących najem samochodów z grupy V.,
procesu przepływu informacji pomiędzy dealerami a Y.,
procesu przedkładania przez dealerów ofert wynajmu samochodów od klientów oraz umów najmu z klientami,
procesu wynagradzania dealerów za pośrednictwo w zawieraniu umów najmu.

Ponadto, X. zobowiązuje się wobec Y. również do:

szkolenia dealerów z zakresu funkcjonowania usług najmu samochodów i związanych z nimi korzyściami dla klientów, we współpracy z Y.,
promocji usług najmu i związanych z nimi korzyści wśród dealerów,
występowania jako pośrednik oraz moderator w relacjach pomiędzy Y. i dealerami,
ustalania strategii promocji.

Usługi X. świadczone dla Y. mają więc charakter promocyjno-marketingowy oraz administracyjno-organizacyjny. Usługi X. mają na celu wsparcie sprzedaży przez Y. usług najmu samochodów z grupy V. Group, a także ułatwienie Y. współpracy z dealerami. Usługi świadczone przez X. mają zatem charakter ciągły, a więc X. wykonuje je stale, przez określony czas, bez możliwości wydzielenia pojedynczego świadczenia w ramach tej usługi.

Usługi X. będą rozliczane w okresach rozliczeniowych, ustalonych w umowie. Każdy okres rozliczeniowy rozpoczyna się pierwszego dnia danego miesiąca kalendarzowego i kończy się w dniu określanym w umowie, jako końcowy dzień okresu rozliczeniowego. Końcowy dzień okresu rozliczeniowego przypada w dniu, w którym Y. wyraźnie zakomunikuje X. akceptację danych dotyczących wynagrodzenia X., nie później jednak niż piątego dnia roboczego następnego miesiąca. Jeżeli więc Y. nie zakomunikuje X. akceptacji danych do piątego dnia roboczego następnego miesiąca, wówczas końcowy dzień okresu rozliczeniowego przypada właśnie piątego dnia roboczego następnego miesiąca. Akceptacja danych ze strony Y. będzie wyrażała się w wysłaniu do X. raportu zawierającego zestawienie zaakceptowanych i należnych X. prowizji. Strony definiują w umowie, że końcowy dzień okresu rozliczeniowego jest datą wykonania usługi, świadczonej w danym okresie rozliczeniowym.

Przykład 1:

okres rozliczeniowy rozpoczyna się 1 stycznia 2015 r.,
3 lutego 2015 r. X. otrzymuje od Y. raport zawierający informacje, o zaakceptowanym wynagrodzeniu należnym X. (X. nie zgłasza uwag do tego raportu),
zgodnie z umową, koniec okresu rozliczeniowego, a więc data wykonania usługi X. przypada na 3 lutego 2015 r.,
4 lutego 2015 r. X. wystawia fakturę na rzecz Y. (najpóźniej w następnym dniu po otrzymaniu raportu),
Y. dokonuje płatności w terminie 14 dni roboczych od daty wystawienia faktury przez X., tj. do dnia 18 lutego 2015 r.

Przykład 2:

okres rozliczeniowy rozpoczyna się 1 stycznia 2015 r.,
10 lutego 2015 r. X. otrzymuje raport zawierający informacje, o zaakceptowanym wynagrodzeniu należnym X.,
zgodnie z umową, koniec okresu rozliczeniowego, a więc data wykonania usługi X. przypada na 6 lutego 2015 r. (piąty dzień roboczy w lutym 2015 r.),
11 lutego 2015 r. X. wystawia fakturę na rzecz Y. (najpóźniej w dniu następnym po otrzymaniu raportu),
Y. dokonuje płatności w terminie 14 dni roboczych od daty wystawienia faktury przez X., tj. do 25 lutego 2015 r.

Wynagrodzenie X. za świadczone usługi ustalone zostało jako prowizja od sprzedaży przez dealera na rzecz Y. każdego samochodu, który ma być przedmiotem usługi najmu świadczonej przez Y. na rzecz kontrahenta Y.. Wynagrodzenie kalkulowane będzie na bazie wartości sprzedanych samochodów za ten miesiąc kalendarzowy i wydanych klientowi Y. na podstawie protokołu odbioru, w którym rozpoczął się dany okres rozliczeniowy. Jeżeli więc okres rozliczeniowy rozpoczyna się 1 stycznia 2015 r. i kończy np. 3 lutego 2015 r., to podstawą do wyliczenia wynagrodzenia X. jest wartość netto sprzedanych na rzecz Y. samochodów i wydanych klientowi Y. w dniach od 1 do 31 stycznia 2015 r.

Powyższy sposób określenia daty wykonania usługi oraz wyliczenia wynagrodzenia X. wynika z procesu gromadzenia, weryfikacji oraz akceptacji danych dotyczących wynagrodzenia X.. Wartość wynagrodzenia X. jest bowiem ustalana zawsze na bazie wartości samochodów sprzedanych i wydanych klientowi Y. w danym miesiącu kalendarzowym, natomiast proces przetwarzania informacji o wartości tej sprzedaży oraz proces wyliczania wartości marży należnej X. i wyjaśniania ewentualnych rozbieżności w stanowisku X. i Y., przedłuża się na kolejny miesiąc i może trwać kilka dni roboczych następnego miesiąca. Wynagrodzenie X. nie jest bowiem tylko prostym iloczynem stopy procentowej marży X. i wartości netto sprzedanych samochodów. Wynagrodzenie to składa się z dwóch składników:

procentowo określonej wartości netto sprzedaży samochodu (składnik X.), oraz
podprowizji dla dealera - procentowo określonej wartości netto sprzedaży samochodu (składnik dealera), w zależności od ustaleń i okoliczności współpracy z danym dealerem.

Składnik dealera nie jest zatem stały i dany z góry dla każdej transakcji, potrzeba zatem kilku dni na weryfikację, ustalenie i akceptację jaka jest wysokość stopy procentowej składnika dealera w danym przypadku.

Proces ustalania wynagrodzenia zawsze będzie więc kończył się w miesiącu kalendarzowym następującym po miesiącu, w którym sprzedawane i wydawane były samochody. Stąd też strony ustaliły, że usługa X. musi być uznawana za zakończoną z upływem końcowej daty okresu rozliczeniowego.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie:

Czy obowiązek podatkowy dla usług X. powstaje w dniu oznaczonym jako końcowy dzień okresu rozliczeniowego, który strony umowy uznały za dzień wykonania usługi X.?

Zdaniem Wnioskodawcy:

Zdaniem X., obowiązek podatkowy wynikający ze świadczenia przez X. usług na rzecz Y. powstaje w dniu oznaczonym jako końcowy dzień okresu rozliczeniowego. Strony umowy uznały bowiem, że dzień ten stanowi moment wykonania usługi X. na rzecz Y.

Uzasadnienie

Zgodnie z zasadą ogólną, wyrażoną w art. 19a ust. 1 ustawy o VAT, obowiązek podatkowy z tytułu świadczenia usług, powstaje w momencie wykonania tych usług. Od zasady tej obowiązują pewne wyjątki, które nie będą jednak miały zastosowania w opisanym stanie faktycznym. Jednocześnie w art. 19a ust. 3 ustawy o VAT sprecyzowano, co należy rozumieć przez wykonanie usługi w odniesieniu do usług rozliczanych (opłacanych) w kolejnych okresach rozliczeniowych. Jeśli usługi są świadczone w powtarzających się stale okresach rozliczeniowych, to wówczas usługa jest uznawana za wykonaną z upływem każdego okresu, do którego odnoszą się te rozliczenia lub płatności.

Skoro zatem o obowiązku podatkowym decyduje moment wykonania usługi, to należy określić, kiedy dana usługa może być uznana za wykonaną.

Przepisy ustawy o VAT nie zawierają żadnych regulacji wskazujących na przyjętą definicję momentu wykonania usługi. Definicja taka byłaby zresztą niemożliwa do precyzyjnego ujęcia normatywnego, z uwagi na nieograniczoną liczbę różnego rodzaju usług, które mogą mieć różne momenty ich wykonania. Ustawa o VAT ani przepisy unijne nie zawierają nawet precyzyjnej definicji samej usługi - usługą, zgodnie z art. 8 ust. 1 ustawy o VAT, są wszystkie świadczenia, które nie stanowią dostawy towarów.

Przepisy nie określają zatem, co należy uznać za moment wykonania usługi. Należy tym samym stwierdzić, że przepisy ustawy o VAT nie wprowadzają żadnych ograniczeń w tym zakresie, tak więc strony umów same decydują o tym, jaki jest moment wykonania usługi, zgodnie z zasadą swobody umów. Zasada ta wynika z art. 3531 Kodeksu cywilnego, zgodnie z którym: „Strony zawierające umowę mogą ułożyć stosunek prawny według swego uznania, byleby jego treść lub cel nie sprzeciwiały się właściwości (naturze) stosunku, ustawie ani zasadom współżycia społecznego.”

Uznaniowość określenia momentu wykonania usługi nie jest oczywiście nieograniczona, strony powinny przyjąć za moment wykonania usługi taki moment, który odpowiada ekonomicznemu charakterowi danej usługi i jest zgodny z rzeczywistym przebiegiem świadczenia danej usługi.

O tym, czy dana usługa została faktycznie wykonana decyduje zawarta umowa cywilnoprawna. Umowa cywilnoprawna określa bowiem wzajemne prawa i obowiązki stron. O tym, czy dana usługa została wykonana decyduje również jej charakter. Charakter usługi i datę jej wykonania definiują strony umowy cywilnoprawnej, z wyjątkiem, gdy moment ten określa powszechnie obowiązujący przepis prawa, regulujący zasady danego rodzaju usług.

Analiza powołanych wyżej przepisów oraz przedstawionego opisu sprawy pozwala zatem stwierdzić, że ponieważ strony umowy utożsamiają moment wykonania usług na dzień oznaczany w umowie jako końcowy dzień okresu rozliczeniowego (dzień akceptacji danych przez Y., nie później niż 5-ty dzień roboczy kolejnego miesiąca), to obowiązek podatkowy z tytułu wykonywanych usług powstanie z chwilą wykonania usługi, tj. w końcowym dniu okresu rozliczeniowego. Powyższe rozumienie przepisów ustawy o VAT znajduje potwierdzenie w interpretacjach Ministra Finansów.

Wskazać można przykładowo na interpretację z 28 marca 2014 r., nr IPPP3/443-22/14- 2/SM, w której Minister Finansów - Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie, stwierdził: „Wskazać należy, że co do zasady obowiązek podatkowy powstaje z chwilą wykonania usług. Zatem dla określenia momentu powstania obowiązku podatkowego niezbędne jest określenie chwili wykonania usługi. O tym, czy dana usługa została faktycznie wykonana decyduje zawarta umowa cywilnoprawna. Umowa cywilnoprawna określa bowiem wzajemne prawa i obowiązki stron. O tym, czy dana usługa została wykonana decyduje również jej charakter. Charakter usługi i datę jej wykonania definiują strony umowy cywilnoprawnej, z wyjątkiem, gdy moment ten określa powszechnie obowiązujący przepis prawa, regulujący zasady danego rodzaju usług.

Analiza powołanych wyżej przepisów oraz przedstawionego opisu sprawy pozwala zatem stwierdzić, że ponieważ Strony utożsamiają moment wykonania usług na dzień akceptacji sprawozdania przez Y., to obowiązek podatkowy z tytułu wykonywanych usług w schemacie planowanym powstanie zgodnie z art. 19a ust. 1 ustawy z chwilą wykonania usługi, tj. w dniu akceptacji sprawozdania przez Y.”

Analogiczne wnioski zawarte zostały również w innych interpretacjach indywidualnych Ministra Finansów. Wskazać można na interpretację z 27 września 2013 r., nr IPPP1/443-635/13-2/AP, w której Minister Finansów stwierdził (interpretacja dotyczyła już obecnie obowiązujących przepisów): „Moment powstania obowiązku podatkowego wymaga od wykonawcy danej usługi prawidłowego określenia momentu jej wykonania. Ustawa o VAT nie definiuje tego momentu, ani w żaden sposób nie precyzuje jakimi kryteriami należy posługiwać się dla jego określenia. Wskazać jednak należy, iż o faktycznym wykonaniu usługi decyduje jej charakter. Z kolei o charakterze i o dacie wykonania tej usługi decydują strony umowy cywilnoprawnej, chyba że moment ten jest określany przez obowiązujący przepis prawa regulujący zasady wykonywania danego rodzaju usług. Ponadto, stosownie do art. 3531 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. Kodeks cywilny (Dz. U. Nr 16 poz. 93 ze zm.), strony zawierające umowę mogą ułożyć stosunek prawny według swego uznania, byleby jego treść lub cel nie sprzeciwiały się właściwości (naturze) stosunku, ustawie ani zasadom współżycia społecznego. Z powyższej zasady wynika, że strony mogą dowolnie kształtować treść umowy w granicach wyznaczonych przez obowiązujące przepisy prawa, w tym także przepisy prawa podatkowego (...)”.

X. całej rozciągłości zgadza się ze wskazanymi powyżej stwierdzeniami Ministra Finansów i jest zdania, że analogiczny tok rozumowania należy zastosować w stosunku do usług opisanych w stanie faktycznym. Przy czym, w ocenie X., nie sposób wskazać innego momentu, który odpowiadałby faktycznemu momentowi wykonania usług X., niż końcowy dzień okresu rozliczeniowego wskazany w umowie. Usługi X. mają charakter ciągły, zatem nie można wyróżnić pojedynczego świadczenia w ramach tych usług, a zatem i jakiegoś innego momentu wykonania tego świadczenia, niż ustalony umownie końcowy dzień okresu rozliczeniowego. Jedynym zatem momentem, który można wyróżnić w trakcie ciągłego świadczenia usług X. i który może sensownie dzielić ciągłą usługę w trakcie jej trwania na świadczenia już wykonane, jest akceptacja danych dotyczących wynagrodzenia X., dokonana przez Y., nie później niż piąty dzień roboczy miesiąca.

Akceptacja danych przez Y. jest konieczna do ustalenia wysokości wynagrodzenia X., a zatem i podstawy opodatkowania. Co do zasady akceptacja ta najpóźniej ma zakończyć się do piątego dnia roboczego miesiąca następującego po miesiącu, w którym rozpoczął się okres rozliczeniowy, stąd ten piąty dzień roboczy uznany został przez strony za najpóźniejszy moment wykonania usługi X.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest nieprawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt . 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r., o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2011 r., Nr 177, poz. 1054, z późn. zm.), zwanej dalej ustawą, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Zgodnie z art. 7 ust. 1 ustawy, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1 rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (…).

Zgodnie z art. 8 ust. 1 ustawy, przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7 (…).

Należy zauważyć, że zgodnie z zasadą ogólną wyrażoną w art. 19a ust. 1 ustawy, obowiązek podatkowy powstaje z chwilą dokonania dostawy towarów lub wykonania usługi, z zastrzeżeniem ust. 5 i 7-11, art. 14 ust. 6, art. 20 i art. 21 ust. 1.

Z kolei, zgodnie z art. 19a ust. 3 ustawy, usługę, dla której w związku z jej świadczeniem ustalane są następujące po sobie terminy płatności lub rozliczeń, uznaje się za wykonaną z upływem każdego okresu, do którego odnoszą się te płatności lub rozliczenia, do momentu zakończenia świadczenia tej usługi. Usługę świadczoną w sposób ciągły przez okres dłuższy niż rok, dla której w związku z jej świadczeniem w danym roku nie upływają terminy płatności lub rozliczeń, uznaje się za wykonaną z upływem każdego roku podatkowego, do momentu zakończenia świadczenia tej usługi.

Dodatkowo, na podstawie art. 19a ust. 8 ustawy, jeżeli przed dokonaniem dostawy towaru lub wykonaniem usługi otrzymano całość lub część zapłaty, w szczególności: przedpłatę, zaliczkę, zadatek, ratę, wkład budowlany lub mieszkaniowy przed ustanowieniem spółdzielczego prawa do lokalu mieszkalnego lub lokalu o innym przeznaczeniu, obowiązek podatkowy powstaje z chwilą jej otrzymania w odniesieniu do otrzymanej kwoty, z zastrzeżeniem ustępu 5 pkt 4.

Z opisu stanu faktycznego wynika, że w ramach swojej działalności gospodarczej Wnioskodawca zawarł umowę ze spółką Y. Sp. z o. o. (Y.). Umowa przewiduje współpracę pomiędzy X. oraz Y. w zakresie usług najmu samochodów należących do V. Group, które świadczy na terytorium Polski Y.

Schemat współpracy X. i Y. przedstawia się następująco:

usług marketingowych przez dealerów, promujących najem samochodów z grupy V.,
procesu przepływu informacji pomiędzy dealerami a Y.,
procesu przedkładania przez dealerów ofert wynajmu samochodów od klientów oraz umów najmu z klientami,
procesu wynagradzania dealerów za pośrednictwo w zawieraniu umów najmu.

Ponadto, X. zobowiązuje się wobec Y. również do:

szkolenia dealerów z zakresu funkcjonowania usług najmu samochodów i związanych z nimi korzyściami dla klientów, we współpracy z Y.,
promocji usług najmu i związanych z nimi korzyści wśród dealerów,
występowania jako pośrednik oraz moderator w relacjach pomiędzy Y. i dealerami,
ustalania strategii promocji.

Proces ustalania wynagrodzenia zawsze będzie kończył się w miesiącu kalendarzowym następującym po miesiącu, w którym sprzedawane i wydawane były samochody. Stąd też strony ustaliły, że usługa X. musi być uznawana za zakończoną z upływem końcowej daty okresu rozliczeniowego

Wątpliwości Wnioskodawcy budzi czy obowiązek podatkowy dla świadczonych w sposób ciągły dla Y. usług mających charakter promocyjno-marketingowy oraz administracyjno-organizacyjny powstaje w dniu oznaczonym jako końcowy dzień okresu rozliczeniowego, który strony umowy uznały za dzień wykonania usługi X..

W odniesieniu do wątpliwości Wnioskodawcy, należy zauważyć, że w art. 19a ust. 3 ustawy ustawodawca wprowadził unormowanie w zakresie uznania za wykonaną „usługę, dla której w związku z jej świadczeniem ustalane są następujące po sobie terminy płatności lub rozliczeń”, czyli taką usługę, która jest zwykle wykonywana w sposób ciągły przez pewien czas natomiast rozliczenie należności za nią następuje w ramach okresu.

W opisie stanu faktycznego Wnioskodawca wskazał, że wynagrodzenie X. za świadczone usługi ustalone zostało jako prowizja od sprzedaży przez dealera na rzecz Y. każdego samochodu, który ma być przedmiotem usługi najmu świadczonej przez Y. na rzecz kontrahenta Y.. Wynagrodzenie kalkulowane będzie na bazie wartości sprzedanych samochodów za ten miesiąc kalendarzowy i wydanych klientowi Y. na podstawie protokołu odbioru, w którym rozpoczął się dany okres rozliczeniowy. Jeżeli więc okres rozliczeniowy rozpoczyna się 1 stycznia 2015 r. i kończy np. 3 lutego 2015 r., to podstawą do wyliczenia wynagrodzenia X. jest wartość netto sprzedanych na rzecz Y. samochodów i wydanych klientowi Y. w dniach od 1 do 31 stycznia 2015 r.

Zatem z okoliczności sprawy jednoznacznie wynika, że świadczone przez Wnioskodawcę w sposób ciągły dla Y. usługi szczegółowo opisane we wniosku, mające charakter promocyjno-marketingowy oraz administracyjno-organizacyjny rozliczane są w ustalonych okresach rozliczeniowych (miesiąc), natomiast za świadczone usługi ustalone zostało wynagrodzenie.

Oznacza to, że obowiązek podatkowy dla Wnioskodawcy w związku z ich świadczeniem powstanie zgodnie z dyspozycją powołanego powyżej art. 19 ust. 3 ustawy, tj. z upływem każdego okresu rozliczeniowego do którego odnoszą się płatności.

Należy zauważyć, że Wnioskodawca moment upływu okresu rozliczeniowego dla świadczonych ww. usług utożsamia z momentem, w którym Y. wyraźnie zakomunikuje X. akceptację danych dotyczących wynagrodzenia X., nie później jednak niż piątego dnia roboczego następnego miesiąca. Jeżeli więc Y. nie zakomunikuje X. akceptacji danych do piątego dnia roboczego następnego miesiąca, wówczas końcowy dzień okresu rozliczeniowego przypada właśnie piątego dnia roboczego następnego miesiąca. Akceptacja danych ze strony Y. będzie wyrażała się w wysłaniu do X. raportu zawierającego zestawienie zaakceptowanych i należnych X. prowizji.

Jak wskazano w niniejszej interpretacji, przy usługach rozliczanych okresowo, zgodnie z art. 19a ust. 3 ustawy, usługę należy uznać za wykonaną z upływem każdego okresu rozliczeniowego do którego odnoszą się te płatności lub rozliczenia, do momentu zakończenia świadczenia tej usługi.

Zatem, w opisanej we wniosku sytuacji, w odniesieniu do świadczonych usług okresem rozliczeniowym jest okres czasu, do którego odnosi się sporządzany raport miesięczny, a nie jak podnosi Wnioskodawca dzień akceptacji danych przez Y., nie później niż 5-ty dzień roboczy kolejnego miesiąca.

Wskazać należy, że w omawianej sprawie strony ustaliły okresy rozliczeniowe, w których świadczone są w sposób ciągły dla Y. usługi mające charakter promocyjno-marketingowy oraz administracyjno-organizacyjny. Jest to miesiąc, gdyż do takiego okresu odnosi się otrzymywane wynagrodzenie ustalone jako prowizja od sprzedaży przez dealera na rzecz Y. każdego samochodu, który ma być przedmiotem usługi najmu świadczonej przez Y. na rzecz kontrahenta Y. – kalkulowane na bazie wartości sprzedanych samochodów za ten miesiąc kalendarzowy i wydanych klientowi Y. na podstawie protokołu odbioru, w którym rozpoczął się dany okres rozliczeniowy. Informacje jakie zawierają sporządzane raporty miesięczne w odniesieniu do świadczonych usług, (tj. zestawienie zaakceptowanych i należnych X. prowizji), potwierdzają jedynie wykonanie tych usług w danym okresie rozliczeniowym. Natomiast otrzymanie ww. raportów miesięcznych jest tylko elementem niezbędnym do dokonania rozliczenia między stronami umowy, jednakże ten sposób kalkulacji wynagrodzenia nie może wpłynąć na moment powstania obowiązku podatkowego wynikającego z przepisów prawa oraz nie może go przesunąć do chwili otrzymania informacji od kontrahenta (akceptacji danych dotyczących wynagrodzenia X., dokonanej przez Y., nie później niż piąty dzień roboczy miesiąca).

Ze względu na ww. okoliczności sprawy należy uznać, że obowiązek podatkowy dla ww. usług ciągłych rozliczanych miesięcznie powstaje, zgodnie z art. 19a ust. 3 ustawy, z upływem każdego okresu miesięcznego, do którego odnoszą się miesięczne płatności.

W odniesieniu zatem do wskazanych w opisie stanu faktycznego przykładów, wskazać należy, że zarówno w sytuacji przedstawionej w przykładzie pierwszym jak i drugim obowiązek podatkowy powstanie z dniem 31 stycznia 2015 r.

Tym samym stanowisko Wnioskodawcy należało uznać za nieprawidłowe.

W odniesieniu do powołanych przez Wnioskodawcę indywidualnych interpretacji przepisów prawa podatkowego wyjaśnić należy, że wydawane są one w indywidualnych i właściwych im tylko stanach faktycznych i tylko do nich się zawężają. Interpretacje z dnia 28 marca 2014 r., nr IPPP3/443-22/14- 2/SM oraz z 27 września 2013 r., nr IPPP1/443-635/13-2/AP nie stoją w sprzeczności ze stanowiskiem zaprezentowanym przez Organ w interpretacji. Należy jednak zauważyć, że wyrwane z kontekstu, przytoczone fragmenty ww. interpretacji, w części cytowanej nie dotyczą usług ciągłych dla których zostały ustalone okresy rozliczeniowe. Oznacza to, że nie mogą mieć one wpływu na niniejsze rozstrzygnięcie.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2012 r., poz. 270, z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1-go Maja 10, 09-402 Płock.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.

Reklama

O nas

Regulamin