INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 7 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółki przedstawione we wniosku z dnia 30 września 2011 r. (data wpływu 7 października 2011r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie:

• braku opodatkowania podatkiem VAT pobranej prowizji związanej z wydaniem karty podarunkowej (pyt. nr 1) – jest nieprawidłowe;
• zastosowania właściwej stawki podatku VAT dla pobranej prowizji z tytułu płatności kartą płatniczą (pyt. nr 2) – jest prawidłowe.
  
  

UZASADNIENIE

W dniu 7 października 2011 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie braku opodatkowania podatkiem VAT pobranej prowizji związanej z wydaniem karty podarunkowej.

W przedmiotowym wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe:

Sp. z o.o. (dalej zwanym „Wnioskodawcą”) jest agentem pośredniczącym w zawieraniu umów o świadczenie usług turystycznych na rzecz organizatorów turystyki. W celu uatrakcyjnienia swojej oferty, Wnioskodawca zamierza wprowadzić program kart podarunkowych. Program będzie polegał na wyemitowaniu przez Wnioskodawcę kart podarunkowych, o określonym nominale, np. 2 000 zł. Karta podarunkowa będzie upoważniała do nabycia usług turystycznych znajdujących się w aktualnej ofercie Wnioskodawcy. Wnioskodawca przewiduje, iż płatność za kartę podarunkową będzie mogła zostać dokonana zarówno w gotówce jak i kartą płatniczą. Jednakże, w przypadku płatności kartą debetową, kredytową, klient zostanie obciążony kwotą prowizji w wysokości 2%.

Przykładowo, cena zakupu karty podarunkowej o wartości nominalnej 2 000 zł wynosi 2 000 zł, przy płatności w gotówce. W przypadku gdy płatność będzie dokonywana kartą debetową lub kredytową Wnioskodawca doliczy prowizję w wysokości 2% wartości nominalnej karty podarunkowej. Oznacza to, iż koszt nabycia karty podarunkowej o nominale 2000 zł, w przypadku płatności bezgotówkowej wyniesie 2 040 zł. Ponieważ wartość nominalna karty podarunkowej będzie wynosiła 2 000 zł, tylko ta kwota będzie podlegała wymianie na usługę turystyki, pomimo faktu, że de facto klient i zapłaci za nią 2 040 zł.

Zakup karty podarunkowej o nominale 2 000 zł będzie umożliwiał nabywcy zakup usług turystycznych znajdujących się w aktualnej ofercie Wnioskodawcy o wartości 2 000 zł. Jeżeli wartość usługi jest wyższa niż wartość karty podarunkowej (np. wyniesie 2 500 zł), wówczas klient będzie zobowiązany dopłacić różnicę między ceną usługi, a wartością karty podarunkowej (tj. 500 zł). Jeżeli natomiast wartość usługi jest niższa niż 2 000 zł różnica nie będzie klientowi zwracana w gotówce.

Karta podarunkowa nie będzie mogła być wymieniona na gotówkę. Karta podarunkowa będzie miała określony termin ważności, po upływie którego jej wymiana na zakup usługi turystycznej nie będzie możliwa. Karta podarunkowa nie będzie imienna, co oznacza, że nabywca karty będzie mógł ją przekazać w prezencie innej osobie. Karta podarunkowa nie będzie uprawniała do żadnego rabatu; karta podarunkowa będzie stanowiła jedynie formę zapłaty za zakup usług turystycznych na takich samych zasadach jak przy zakupie usług turystycznych korzystając z innych form płatności.

Wnioskodawca planuje wdrożenie następujących zasad ewidencjonowania wydawania kart podarunkowych:

Wnioskodawca nie będzie ewidencjonował za pomocą kasy rejestrującej transakcji wydania karty podarunkowej. Transakcja ta zostanie zaewidencjonowana notą obciążeniową. Nota obciążeniowa zostanie również wystawiona na kwotę 2% prowizji pobranej od płatności kartą debetową, kredytową przy zakupie karty podarunkowej. Ewidencjonowaniu na kasie rejestrującej będzie podlegała dopiero sprzedaż usługi turystycznej, za którą płatność zostanie dokonana kartą podarunkową.

W przypadku zrealizowania karty podarunkowej w pełnej wysokości, za którą nabywca zapłacił kartą kredytową lub debetową, Wnioskodawca zaewidencjonuje na kasie rejestrującej tylko wysokość nominalnej wartości karty podarunkowej (tj. 2 000 zł), gdyż tylko ta wartość będzie podlegała zaliczeniu na poczet zakupu usługi turystyki. Ponadto, w momencie realizacji karty upominkowej, Wnioskodawca nie będzie wiedział, czy płatność za tę kartę została dokonana w gotówce czy kartą debetową / kredytową.

W związku z powyższym zadano następujące pytania:

1. Czy kwota pobieranej prowizji z tytułu płatności kartą płatniczą będzie podlegała zaewidencjonowaniu wyłącznie notą obciążeniową...
2. W przypadku, gdy odpowiedź na pytanie 1 będzie negatywna, czy prowizja pobierana z tytułu dokonania płatności kartą płatniczą będzie podlegała opodatkowaniu podatkiem VAT na zasadach ogólnych, tj. według stawki 23%...
   
   

1. Zdaniem Wnioskodawcy kwota pobieranej prowizji z tytułu płatności kartą płatniczą będzie podlegała zaewidencjonowaniu wyłącznie notą obciążeniową.
   
   

Na gruncie powszechnie przyjętej praktyki organów podatkowych, wydanie karty podarunkowej (bonu upominkowego / karty prezentowej) nie stanowi dostawy towaru ani odpłatnego świadczenia usług w rozumieniu Ustawy VAT. W związku z tym wydanie karty podarunkowej nie podlega opodatkowaniu podatkiem VAT. W konsekwencji, transakcja nie podlega zaewidencjonowaniu na kasie rejestrującej.

Dopiero realizacja bonu, czyli fizyczne nabycie przez klienta usługi turystycznej w zamian za kartę podarunkową jest czynnością podlegającą opodatkowaniu podatkiem VAT. Powyższe stanowisko wielokrotnie zajmowali Dyrektorzy Izb Skarbowych w indywidualnych interpretacjach przepisów prawa podatkowego, m.in. Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach w interpretacjach z dnia 27 sierpnia 2009 r. (sygn. IBPP2/443-440/09/RSz), z dnia 19 lutego 2009r. (sygn. IBPP1/443-1167/09/MS), Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy w interpretacji z dnia 7 września 2010 r. (sygn. ITPP1/443-522a/10/MN), Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie w interpretacjach z dnia 22 lutego 2011 r. (sygn. IPPP3/443-1 194/1 0-3/JF), z dnia 17 listopada 2008 r. (sygn. IPPP2/443-1348/08-2/AZ).

W opinii Wnioskodawcy, skoro wydanie karty podarunkowej nie podlega opodatkowaniu podatkiem VAT, również prowizja z tytułu dokonania płatności kartą płatniczą nie powinna podlegać opodatkowaniu podatkiem VAT. Prowizja z tytułu płatności kartą debetową / kredytową ma bowiem charakter subsydiarny wobec świadczenia głównego, jakim jest nabycie karty podarunkowej. W związku z tym należy, w opinii Wnioskodawcy, przyjąć fikcję prawną, iż świadczenie pomocnicze zostanie „skonsumowane” przez świadczenie główne, i w konsekwencji również nie będzie podlegało opodatkowaniu podatkiem VAT. Trudno bowiem uznać, by forma, w jakiej dokonuje się płatności, miała charakter samoistny i stanowiła oddzielne świadczenie, w sytuacji, w której przedmiotem działalności Wnioskodawcy jest pośrednictwo w sprzedaży usług turystyki, a nie działalność w zakresie obsługi transakcji bezgotówkowych.

Zapewnienie klientom możliwości zakupu karty podarunkowej w formie bezgotówkowej jest przy tym, w obliczu powszechności takich transakcji, bardzo istotna dla wizerunku Wnioskodawcy. Ponieważ transakcje bezgotówkowe wiążą się dla Wnioskodawcy z wyższymi kosztami w porównaniu z transakcjami gotówkowymi (naliczane są tzw. intercharge fee), może on przenieść całość lub część tych kosztów na klienta naliczając prowizję od płatności kartą debetową / kredytową. Takie postępowanie jest zgodne z obowiązującym prawem. Konsument poinformowany o wysokości naliczanej prowizji do płatności kartą debetową / kredytową ma wybór — może zapłacić gotówką i otrzymać kartę podarunkową po cenie równej jej wartości nominalnej (2 000 zł), lub zapłacić kartą kredytową / debetową i za kartę podarunkową o takiej samej wartości nominalnej uiścić wyższą cenę (2 040 zł). Nie zmienia to jednak faktu, iż dodatkowa opłata (40 zł) jest dokonywa za nabycie karty podarunkowej, która nie podlega opodatkowaniu podatkiem VAT.

Ponieważ nie ulega wątpliwości, iż transakcja wydania karty podarunkowej nie podlega opodatkowaniu VAT, Wnioskodawca nie będzie zobowiązany do jej zaewidencjonowania kasą rejestrującą. W opinii Wnioskodawcy, również opłata prowizyjna nie będzie podlegała zaewidencjonowaniu kasą rejestrującą z uwagi na fakt, iż stanowi element świadczenia głównego, niepodlegającego opodatkowaniu podatkiem VAT.

Z uwagi na fakt, iż transakcje niepodlegające opodatkowaniu VAT, mogą być dokumentowane w formie noty obciążeniowej, w opinii Wnioskodawcy, zarówno transakcja wydania karty podarunkowej jak i naliczonej prowizji z tytułu dokonania płatności kartą płatniczą będzie podlegała zaewidencjonowaniu notą obciążeniową.

Mając na uwadze powyższe, Wnioskodawca stoi na stanowisku, iż kwota pobieranej prowizji z tytułu płatności kartą płatniczą będzie podlegała zaewidencjonowaniu wyłącznie notą obciążeniową.

2. W przypadku odpowiedzi negatywnej na Pytanie 1, w opinii Wnioskodawcy, prowizja pobierana z tytułu dokonania płatności kartą płatniczą będzie stanowiła „pozostałą działalność wspomagająca prowadzenie działalności gospodarczej, gdzie indziej niesklasyfikowaną” i w związku z tym będzie podlegała opodatkowaniu podatkiem VAT na zasadach ogólnych, tj. według stawki 23%.
   
   

W praktyce, będzie więc to oznaczało, iż klient nabywając kartę podarunkową o wartości nominalnej 2 000 zł przy płatności w formie bezgotówkowej, zostanie dodatkowo obciążony 2% prowizją (tj. 40zł), od której zostanie z kolei naliczony podatek VAT (w powyższym przykładzie, w wysokości 9,20 zł). Zakupienie karty podarunkowej o wartości nominalnej 2 000 zł przy płatności kartą debetową / kredytową będzie się wiązało z kosztem 2 049,20zł, przy czym w momencie sprzedaży karty podarunkowej, zaewidencjonowaniu na kasie rejestrującej będzie podlegała tylko kwota prowizji z należnym podatkiem VAT (w powyższym przykładzie kwota 49,20 zł).

Podsumowując, zdaniem Wnioskodawcy, w przypadku negatywnej odpowiedzi na Pytanie 1, kwota prowizji powinna zostać uznana za podlegającą opodatkowaniu podatkiem VAT na zasadach ogólnych, tj. według stawki 23%.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje w zakresie:

• braku opodatkowania podatkiem VAT pobranej prowizji związanej z wydaniem karty podarunkowej (pyt. nr 1) – za nieprawidłowe;
• zastosowania właściwej stawki podatku VAT dla pobranej prowizji z tytułu płatności kartą płatniczą – za prawidłowe.
  
  

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (t.j. Dz. U. 2011r. Nr 177, poz. 1054), zwanej dalej „ustawą o VAT”, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Zgodnie z art. 7 ust. 1 ustawy o VAT przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (…).

Zgodnie z art. 2 pkt 6 ustawy o VAT przez towary rozumie się rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.

Zgodnie z art. 8 ust. 1 ustawy o VAT jako świadczenie usług ustawodawca określa każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7, w tym również:

1. przeniesienie praw do wartości niematerialnych i prawnych, bez względu na formę, w jakiej dokonano czynności prawnej,
2. zobowiązanie do powstrzymania się od dokonania czynności lub do tolerowania czynności lub sytuacji,
3. świadczenie usług zgodnie nakazem organu władzy publicznej lub podmiotu działającego w jego imieniu lub nakazem wynikającym z mocy prawa.
   
   

W myśl art. 106 ust. 1 ustawy o VAT podatnicy, o których mowa w art. 15, są obowiązani wystawić fakturę stwierdzającą w szczególności dokonanie sprzedaży, datę dokonania sprzedaży, cenę jednostkową bez podatku, podstawę opodatkowania, stawkę i kwotę podatku, kwotę należności oraz dane dotyczące podatnika i nabywcy, z zastrzeżeniem ust. 1a, 2, 4 i 5 oraz art. 119 ust. 10 i art. 120 ust. 16.

Stosownie do art. 111 ust. 1 ustawy o VAT podatnicy dokonujący sprzedaży na rzecz osób fizycznych nieprowadzących działalności gospodarczej oraz rolników ryczałtowych są obowiązani prowadzić ewidencję obrotu i kwot podatku należnego przy zastosowaniu kas rejestrujących.

Karta podarunkowa nie jest towarem w rozumieniu powyższych przepisów. Zastępuje ona jednakże środki pieniężne, za które zwyczajowo nabywa się towary. Przekazanie kart, ze względu na ich specyfikę, nie można też uznać za świadczenie usługi. Karty podarunkowe same w sobie nie zaspokajają żadnych potrzeb – nie stanowią więc autonomicznego świadczenia, a świadczenie jest elementem konstytutywnym usługi. Wobec tego przekazanie kart podarunkowych nie zwiąże się z czynnościami opodatkowanymi, o których mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy o VAT.

Z przedstawionego we wniosku zdarzenia przyszłego wynika, że Wnioskodawca jest agentem pośredniczącym w zawieraniu umów o świadczenie usług turystycznych na rzecz organizatorów turystyki. W celu uatrakcyjnienia swojej oferty, Wnioskodawca zamierza wprowadzić program kart podarunkowych. Program będzie polegał na wyemitowaniu przez Wnioskodawcę kart podarunkowych, o określonym nominale, np. 2 000 zł. Karta podarunkowa będzie upoważniała do nabycia usług turystycznych znajdujących się w aktualnej ofercie Wnioskodawcy. Wnioskodawca przewiduje, iż płatność za kartę podarunkową będzie mogła zostać dokonana zarówno w gotówce jak i kartą płatniczą. Jednakże, w przypadku płatności kartą debetową, kredytową, klient zostanie obciążony kwotą prowizji w wysokości 2%.

Zakup karty podarunkowej o nominale 2000 zł będzie umożliwiał nabywcy zakup usług turystycznych znajdujących się w aktualnej ofercie Wnioskodawcy o wartości 2000 zł. Karta podarunkowa nie będzie mogła być wymieniona na gotówkę. Karta podarunkowa będzie miała określony termin ważności, po upływie którego jej wymiana na zakup usługi turystycznej nie będzie możliwy. Karta podarunkowa nie będzie imienna, co oznaczą że nabywca karty będzie mógł ją przekazać w prezencie innej osobie. Karta podarunkowa nie będzie uprawniała do żadnego rabatu; karta podarunkowa będzie stanowiła jedynie formę zapłaty za zakup usług turystycznych na takich samych zasadach jak przy zakupie usług turystycznych korzystając z innych form płatności.

Wątpliwości Wnioskodawcy sprowadzają się do tego, czy kwota pobranej prowizji z tytułu płatności kartą płatniczą będzie podlegała zaewidencjonowaniu wyłącznie notą obciążeniową. Aby rozwiązać wskazany we wniosku problem należy odnieść się do zagadnienia czynności kompleksowej. Co do zasady każde świadczenie dla celów opodatkowania podatkiem od towarów i usług powinno być traktowane jako odrębne i niezależne, jednak w sytuacji, gdy jedna usługa obejmuje z ekonomicznego punktu widzenia kilka świadczeń, usługa ta nie powinna być sztucznie dzielona dla celów podatkowych. Zatem, z ekonomicznego punktu widzenia czynności nie powinny być dzielone dla celów podatkowych wówczas, gdy tworzyć będą jedną czynność kompleksową, obejmującą kilka świadczeń pomocniczych. Jeżeli jednak w skład świadczonej usługi wchodzić będą czynności, które nie służą wyłącznie wykonaniu czynności głównej, zasadniczej, lecz mogą mieć również charakter samoistny, to wówczas nie ma podstaw dla traktowania ich jako elementu usługi kompleksowej.

Biorąc pod uwagę opisane we wniosku zdarzenie przyszłe oraz obowiązujące w tym zakresie przepisy prawa podatkowego tut. Organ podatkowy jest zdania, że czynność odpłatnego przekazania karty podarunkowej nie podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, bowiem nie mieści się w katalogu czynności podlegających opodatkowaniu tym podatkiem, wymienionych w art. 5 ust. 1 ustawy o VAT.

Natomiast kwota pobranej prowizji jaką Wnioskodawca pobiera z tytułu płatności za pomocą karty płatniczej czy kredytowej jest odrębną od przekazania karty podarunkowej czynnością wypełniającą znamiona świadczenia usług, o których mowa w art. 8 ust. 1 ustawy o VAT. Istnieje tu bowiem związek przyczynowo – skutkowy pomiędzy pobraną prowizją, a korzyścią jaką otrzymuje klient Wnioskodawcy w wyniku wykonanych czynności przez Wnioskodawcę. Kwota pobranej przez Wnioskodawcę prowizji jest swoistym wynagrodzeniem za świadczenie usługi polegającej na umożliwieniu klientowi uregulowanie należności za nabytą kartę podarunkową bez użycia znaków pieniężnych, czyli w postaci bezgotówkowej.

Konkludując, istnieją w sytuacji opisanej we wniosku dwie odrębne od siebie czynności – czynność przekazania karty podarunkowej, która nie podlega (jak stwierdzono wyżej) opodatkowaniu podatkiem VAT oraz czynność umożliwiająca klientowi uregulowanie należności za kartę bez użycia materialnych znaków pieniężnych, która podlega opodatkowaniu podatkiem VAT na podstawie art. 5 ust. 1 pkt 1 w związku z art. 8 ust. 1 ustawy o VAT.

Zatem kwota pobranej prowizji z tytułu płatności kartą płatniczą jako czynność opodatkowana podatkiem VAT podlega dokumentowaniu za pomocą faktury VAT (lub paragonu w przypadku sprzedaży na rzecz osób nieprowadzących działalności gospodarczej), w konsekwencji nie może podlegać zaewidencjonowaniu za pomocą innego dokumentu księgowego, np. noty obciążeniowej.

Zatem stanowisko Wnioskodawcy w zakresie pytania nr 1 należało uznać za nieprawidłowe.

Odpowiadając na drugie z zadanych pytań tut. Organ podatkowy stwierdza, co następuje:

Stawka podatku – na podstawie art. 41 ust. 1 ustawy o VAT wynosi 22% z zastrzeżeniem ust. 2 – 12c, art. 83, art. 119 ust. 7, art. 120 ust. 2 i 3, art. 122 i art. 129 ust. 1.

Zgodnie z art. 146a pkt 1 ustawy o VAT, w okresie od dnia 1 stycznia 2011 r. do dnia 31 grudnia 2013 r. stawka podatku, o której mowa w art. 41 ust. 1 i 13, art. 109 ust. 2 i art. 110, wynosi 23%.

Jednakże zarówno w treści wskazanej ustawy, jak i przepisów wykonawczych do niej, ustawodawca przewidział opodatkowanie niektórych czynności stawkami obniżonymi lub zwolnienie z podatku.

W myśl art. 43 ust. 1 pkt 40 ustawy o VAT zwalnia się od podatku usługi w zakresie depozytów środków pieniężnych, prowadzenia rachunków pieniężnych, wszelkiego rodzaju transakcji płatniczych, przekazów i transferów pieniężnych, długów, czeków i weksli oraz usługi pośrednictwa w świadczeniu tych usług.

Stosownie do art. 43 ust. 13 ustawy o VAT zwolnienie od podatku stosuje się również do świadczenia usługi stanowiącej element usługi wymienionej w ust. 1 pkt 7 i 37-41, który sam stanowi odrębną całość i jest właściwy oraz niezbędny do świadczenia usługi zwolnionej zgodnie z ust. 1 pkt 7 i 37-41.

Z przedstawionego we wniosku zdarzenia przyszłego wynika, że Wnioskodawca jest agentem pośredniczącym w zawieraniu umów o świadczenie usług turystycznych na rzecz organizatorów turystyki. W celu uatrakcyjnienia swojej oferty, Wnioskodawca zamierza wprowadzić program kart podarunkowych. Program będzie polegał na wyemitowaniu przez Wnioskodawcę kart podarunkowych, o określonym nominale, np. 2 000 zł. Karta podarunkowa będzie upoważniała do nabycia usług turystycznych znajdujących się w aktualnej ofercie Wnioskodawcy. Wnioskodawca przewiduje, iż płatność za kartę podarunkową będzie mogła zostać dokonana zarówno w gotówce jak i kartą płatniczą. Jednakże, w przypadku płatności kartą debetową, kredytową, klient zostanie obciążony kwotą prowizji w wysokości 2%.

Dokonując dopasowania treści zdarzenia przyszłego do obowiązujących przepisów prawa podatkowego stwierdzić należy, że kwota pobranej prowizji nie będzie korzystała ze zwolnienia z podatku VAT na podstawie w/w przepisów. Treść zdarzenia przyszłego nie wskazuje na to, ażeby dyspozycje przepisu art. 43 ust. 1 pkt 40 oraz art. 43 ust. 13 ustawy o VAT były spełnione – usługa świadczona przez Wnioskodawcę nie jest usługą finansową, usługą pośrednictwa w świadczeniu usługi finansowej oraz usługą stanowiąca element usługi finansowej, o której mowa w art. 43 ust. 1 pkt 40 ustawy o VAT. Jest ona jedynie usługą (jak wskazano powyżej), która umożliwia klientowi uregulowanie należności za kartę podarunkową w formie bezgotówkowej.

Ponadto tut. Organ podatkowy pragnie wskazać, że w żadnym przepisie ustawy o VAT nie wskazano, iż kwota pobranej prowizji z tytułu płatności za pomocą karty płatniczej czy kredytowej korzystała ze zwolnienia lub preferencyjnej stawki podatku VAT. Dlatego też tut. Organ podatkowy stoi na stanowisku, że pobrana przez Wnioskodawcę prowizja z tytułu dokonania płatności kartą płatniczą będzie podlegała opodatkowaniu podstawową stawką podatku VAT w wysokości 23%.

Dlatego też stanowisko Wnioskodawcy w zakresie pytania nr 2 należało uznać za prawidłowe.

Ponadto na mocy z art. 14f § 1 ustawy Ordynacja podatkowa wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej podlega opłacie w wysokości 40 zł, którą należy wpłacić w terminie 7 dni od dnia złożenia wniosku. W przypadku wystąpienia w jednym wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej odrębnych stanów faktycznych lub zdarzeń przyszłych pobiera się opłatę od każdego przedstawionego we wniosku odrębnego stanu faktycznego lub zdarzenia przyszłego (§ 2 tego artykułu). W ocenie tut. Organu podatkowego wniosek dotyczy jednego zdarzenia przyszłego – braku opodatkowania podatkiem VAT kwoty pobranej prowizji związanej z wydaniem karty podarunkowej. Z uwagi na fakt, iż Strona opłaciła wniosek o wydanie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w kwocie 80 zł w dniu 23 września 2011r. różnica w kwocie 40 zł zostanie zwrócona zgodnie z 14f § 2a ustawy Ordynacja podatkowa, na numer rachunku bankowego, z którego dokonano wpłaty.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy). Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1-go Maja 10, 09-402 Płock.