Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie
IPPB6/4510-1/15-4/AZ
z 31 lipca 2015 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2015 r., poz. 613) oraz § 7 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 2012 r., poz. 770, z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko – przedstawione we wniosku z dnia 27 kwietnia 2015 r. (data wpływu 4 maja 2015 r.),uzupełnionym pismem z dnia 20 lipca 2015 r. (data nadania 20 lipca 2015 r., data wpływu 22 lipca 2015 r.) na wezwanie z dnia 9 lipca 2015 r. Nr IPPB6/4510-1/15-2/AZ (data nadania 10 lipca 2015 r., data odbioru 14 lipca 2015 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie ustalenia czy Spółka jest zobowiązana do sporządzenia dokumentacji podatkowej z tytułu transakcji realizowanych z spółką komandytową w stanie prawnym obowiązującym do 31 grudnia 2014 r. – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 4 maja 2015 r. został złożony ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie ustalenia czy Spółka jest zobowiązana do sporządzenia dokumentacji podatkowej z tytułu transakcji realizowanych z spółką komandytową w stanie prawnym obowiązującym do 31 grudnia 2014 r.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny.

Sp. z o.o. (dalej: Spółka) prowadzi na terytorium Polski działalność gospodarczą w zakresie kompleksowego zarządzania centrami handlowymi obejmującą między innymi wynajem powierzchni handlowej w centrach.

Centra skupiają zarówno duże jednostki handlowe jak i galerie handlowe z 50-70 sklepami detalicznymi, punktami usługowymi i gastronomicznymi, obejmującymi szeroką gamę produktów.

W ramach swojej działalności Spółka świadczy również usługi na rzecz podmiotów powią­zanych. Podmiotami będącymi usługobiorcami są również spółki z grupy M. posiadające formę prawną spółki komandytowej. Przy czym Spółka nie jest komandytariuszem, ani komplementariuszem w spółkach, na rzecz których świadczy usługi.

W związku ze stwierdzonymi brakami formalnymi wniosku ORD-IN Wnioskodawca został wezwany pismem z dnia 9 lipca 2015 r. Nr IPPB6/4510-1/15-2/AZ do złożenia wyjaśnienia czy spółki z grupy M. posiadające formę prawną spółki komandytowej są dla Wnioskodawcy podmiotami powiązanymi w rozumieniu art. 11 ust.1 i 4 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych – w terminie 7 dni od dnia doręczenia wezwania, pod rygorem pozostawienia wniosku bez rozpatrzenia.

Wezwanie odebrano w dniu 14 lipca 2015 r., zatem termin do jego uzupełnienia mijał z dniem 21 lipca 2015 r.

W tym czasie Wnioskodawca pismem z dnia 20 lipca 2015 r. doprecyzował opisany we wniosku stan faktyczny/zdarzenie przyszłe poprzez wskazanie, że Spółki z grupy M. posiadające formę prawną spółki komandytowej są dla M. Sp. z o.o. podmiotami powiązanymi w rozumieniu art. 11 ust.1 i 4 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytania.

1. Czy Spółka jest zobowiązana do sporządzenia dokumentacji podatkowej, o której mowa w art. 9a ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych z tytułu transakcji realizowanych z spółką komandytową, w stanie prawnym obowiązującym do 31 grudnia 2014 r.?
2. Czy Spółka będzie zobowiązana do sporządzenia dokumentacji podatkowej, o której mowa w art. 9a ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych z tytułu transakcji realizowanych z spółką komandytową, w stanie prawnym obowiązującym od 1 stycznia 2015 r.?
   
   

Przedmiotem niniejszej interpretacji indywidualnej jest odpowiedź na pytanie nr 1. Natomiast wniosek Spółki w zakresie pytania nr 2 zostanie rozpatrzony w odrębnym rozstrzygnięciu.

Zdaniem Wnioskodawcy, w stanie prawnym obowiązujący do 31 grudnia 2014 r. stosownie do treści art. 11 ust. 1 ustawy z dnia 15 lutego 1992 roku o podatku dochodowym od osób prawnych (t. j. Dz. U. z 2000 r. Nr 54, poz. 654 ze zm.), jeżeli:

1. podatnik podatku dochodowego mający siedzibę (zarząd) lub miejsce zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, zwany dalej „podmiotem krajowym”, bierze udział bezpośrednio lub pośrednio w zarządzaniu przedsiębiorstwem położonym za gra­nicą lub w jego kontroli albo posiada udział w kapitale tego przedsiębiorstwa, albo
2. osoba fizyczna lub prawna mająca miejsce zamieszkania albo siedzibę (zarząd) za granicą, zwana dalej „podmiotem zagranicznym”, bierze udział bezpośrednio lub pośred­nio w zarządzaniu podmiotem krajowym lub w jego kontroli albo posiada udział w kapita­le tego podmiotu krajowego, albo
3. te same osoby prawne lub fizyczne równocześnie bezpośrednio lub pośrednio biorą udział w zarządzaniu podmiotem krajowym i podmiotem zagranicznym lub w ich kontroli albo posiadają udział w kapitale tych podmiotów

– i jeżeli w wyniku takich powiązań zostaną ustalone lub narzucone warunki różniące się od warunków, które ustaliłyby między sobą niezależne podmioty, i w wyniku tego podmiot nie wykazuje dochodów albo wykazuje dochody niższe od tych, jakich należałoby oczeki­wać, gdyby wymienione powiązania nie istniały dochody danego podmiotu oraz należny podatek określa się bez uwzględnienia warunków wynikających z tych powiązań.

Natomiast zgodnie z art. 11 ust. 4 tej ustawy, przepisy ust. 1-3a stosuje się odpowiednio, gdy:

• podmiot krajowy bierze udział bezpośrednio lub pośrednio w zarządzaniu innym podmiotem krajowym lub w jego kontroli albo posiada udział w kapitale innego podmiotu krajowego, albo
  

• te same osoby prawne lub fizyczne równocześnie bezpośrednio lub pośrednio biorą udział w zarządzaniu podmiotami krajowymi lub w ich kontroli albo posiadają udział w kapitale tych podmiotów.
  
  
  

Wskazane powyżej przepisy art. 11 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych doty­czą transakcji między podmiotami powiązanymi w tym artykule zdefiniowanymi, oraz zastosowania przez te podmioty w transakcjach warunków odbiegających od rynkowych i w kon­sekwencji zaniżenia dochodu.

Regulacje ww. art. 11 mają więc zastosowanie do wiążących je określonych w przepisach ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych transakcji, zawieranych przez podatnika podatku dochodowego od osób prawnych, z podmiotem krajowym lub podmiotem zagra­nicznym.

W świetle powołanego przepisu, podmiotem krajowym, w rozumieniu ustawy o podatku do­chodowym od osób prawnych, jest podatnik podatku dochodowego mający siedzibę (za­rząd) lub miejsce zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej. Z brzmienia tej de­finicji wynika, iż obejmuje ona zarówno podatnika podatku dochodowego od osób prawnych, jak i podatnika podatku dochodowego od osób fizycznych, zdefiniowanych odpowiednio w ww. ustawie o podatku dochodowym od osób prawnych oraz w ustawie z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (t. j. Dz. U. z 2000 r. Nr 14, poz. 176 ze zm.), natomiast nie obejmuje innych podmiotów, nie będących podatnikami podatku do­chodowego.

W myśl natomiast art. 1 ww. ustawy podatnika­mi są osoby prawne oraz spółki kapitałowe w organizacji. Ponadto, przepisy tej ustawy znaj­dują zastosowanie do jednostek organizacyjnych niemających osobowości prawnej, jak również do spółek niemających osobowości prawnej, mających siedzibę lub zarząd w innym państwie, jeżeli zgodnie z przepisami prawa podatkowego tego państwa są traktowane jak osoby prawne i podlegają w tym państwie opodatkowaniu od całości swoich dochodów bez względu na miejsce ich osiągania. Nie znajdują natomiast zastosowania do spółek nie­mających osobowości prawnej.

Spółki osobowe (w tym spółka komandytowa), nie posiadają osobowości prawnej, a z punktu widzenia prawa podatkowego obowiązanymi do zapłaty podatku od osiąganych przez nie dochodów (podatnikami) są jej poszczególni wspólnicy (osoby prawne bądź osoby fizyczne). Z tego też względu, skutki podatkowe związane z funkcjonowaniem spółek osobowych, a odnoszące się do jej wspólników będących osobami prawnymi, należy rozpatrywać w opar­ciu o przepisy ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych (art. 5 tej ustawy). Należy dodać, że spółki osobowe nie stanowią również podatników podatku dochodowego od osób fizycznych w rozumieniu przepisów ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

W konsekwencji, spółka komandytowa, nie stanowi podmiotu krajowego w rozumieniu art. 11 ww. ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, gdyż na podstawie ww. regulacji podatkowych nie stanowi ona podatnika podatku dochodowego.

Reasumując powyższe, Spółka oraz spółka komandytowa, nie są podmiotami powiązanymi w myśl art. 11 ust. 1, 4 i 5 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, a w konse­kwencji

Spółka w związku z transakcjami realizowanymi ze spółkami komandytowymi, nie będzie podlegała regulacjom zawartym w art. 11 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych.

W tym miejscu należy wskazać na art. 9a ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, zgodnie z którym podatnicy dokonujący transakcji z podmiotami powiązanymi w rozumieniu art. 11 ust. 1 i 4 lub transakcji, w związku z którymi zapłata należności wynika­jących z takich transakcji dokonywana jest bezpośrednio lub pośrednio na rzecz podmiotu mającego miejsce zamieszkania, siedzibę lub zarząd na terytorium lub w kraju stosującym szkodliwą konkurencję podatkową, są obowiązani do sporządzenia dokumentacji podatko­wej takiej (takich) transakcji, obejmującej:

1. określenie funkcji, jakie spełniać będą podmioty uczestniczące w transakcji (uwzględniając użyte aktywa i podejmowane ryzyko),
2. określenie wszystkich przewidywanych kosztów związanych z transakcją oraz formę i termin zapłaty,
3. metodę i sposób kalkulacji zysków oraz określenie ceny przedmiotu transakcji,
4. określenie strategii gospodarczej oraz innych działań w jej ramach - w przypadku gdy na wartość transakcji miała wpływ strategia przyjęta przez podmiot,
5. wskazanie innych czynników w przypadku gdy w celu określenia wartości przed­miotu transakcji przez podmioty uczestniczące w transakcji uwzględnione zostały te inne czynniki,
6. określenie oczekiwanych przez podmiot obowiązany do sporządzenia dokumentacji korzyści związanych z uzyskaniem świadczeń w przypadku umów dotyczących świad­czeń (w tym usług) o charakterze niematerialnym.
   
   

Powyższy obowiązek, na podstawie art. 9a ust. 2 ww. ustawy, obejmuje transakcję lub transakcje między podmiotami powiązanymi, w których łączna kwota (lub jej równowartość) wynikająca z umowy lub rzeczywiście zapłacona w roku podatkowym łączna kwota wyma­galnych w roku podatkowym świadczeń przekracza równowartość:

1. 100.000 EURO - jeżeli wartość transakcji nie przekracza 20% kapitału zakładowego, określonego zgodnie z art. 16 ust. 7, albo
2. 30.000 EURO - w przypadku świadczenia usług, sprzedaży lub udostępnienia warto­ści niematerialnych i prawnych, albo
3. 50.000 EURO - w pozostałych przypadkach.
   
   

Art. 9a ust. 3 tej ustawy stanowi, iż obowiązek sporządzenia dokumentacji, o którym mowa w ust. 1, obejmuje również transakcję, w związku z którą zapłata należności wynikająca z takiej transakcji dokonywana jest bezpośrednio lub pośrednio na rzecz podmiotu mającego miejsce zamieszkania, siedzibę lub zarząd na terytorium lub w kraju stosującym szkodliwą konkurencję podatkową, jeżeli łączna kwota (lub jej równowartość) wynikająca z umowy lub rzeczywiście zapłacona w roku podatkowym łączna kwota wymagalnych w roku podatko­wym świadczeń przekracza równowartość 20 000 EURO.

Ponadto brak obowiązku przygotowania dokumentacji podatkowej potwierdził między innymi Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach z dnia 19 grudnia 2011 r. (sygn. IBPB1/2/423-1157/11/AP):

„W związku z powyższym, jeżeli Wnioskodawca zawierać będzie transakcję z mającą sie­dzibę na terytorium Polski spółką osobową prawa handlowego, to transakcje te nie będą podlegały obowiązkowi dokumentacyjnemu, chyba że zapłata należności wynikających z takiej transakcji dokonywana będzie bezpośrednio lub pośrednio na rzecz podmiotu mają­cego miejsce zamieszkania, siedzibę lub zarząd na terytorium lub w kraju stosującym szko­dliwą konkurencję podatkową”.

Takie samo uzasadnienie zawiera również interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Pozna­niu z dnia 28 lutego 2013 r. (sygn. ILPB3/423-19/10/13-S/MM), Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach z 22 grudzień 2009 r. (sygn. IBPBI/2/423-1115/09/PP) a także interpretacja Dy­rektora Izby Skarbowej w Warszawie z 17 grudnia 2009 r. (sygn. IPPB3/423-645/09-2/AG):

„W związku z powyższym, jeżeli Wnioskodawca zawierać będzie transakcję z mającą sie­dzibę na terytorium Polski spółką osobową prawa handlowego, to transakcje te nie będą podlegały obowiązkowi dokumentacyjnemu, chyba że zapłata należności wynikających z takiej transakcji dokonywana będzie bezpośrednio lub pośrednio na rzecz podmiotu mają­cego miejsce zamieszkania, siedzibę lub zarząd na terytorium lub w kraju stosującym szko­dliwą konkurencję podatkową. Wówczas z tyt. ww. transakcji, jeśli zajdą okoliczności wska­zane w art. 19 ust. 4 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, przepis ten będzie miał zastosowanie do Spółki”.

Mając na uwadze powyższe, skoro transakcje zawierane przez Spółkę ze spółką komandytową, nie podlegają regulacjom zawartym w art. 11 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, tym samym z tytułu tych transakcji, Spółka nie jest (w stanie faktycznym) zo­bowiązana do sporządzania dokumentacji podatkowej, o której mowa w art. 9a ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego w zakresie ustalenia, czy Spółka jest zobowiązana do sporządzenia dokumentacji podatkowej z tytułu transakcji realizowanych z spółką komandytową w stanie prawnym obowiązującym do 31 grudnia 2014 r., jest prawidłowe.

W stanie prawnym obowiązującym do 31 grudnia 2014 r. zgodnie z art. 9a ust. 1 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (Dz. U. z 2014 r., poz. 851), podatnicy dokonujący transakcji z podmiotami powiązanymi z tymi podatnikami - w rozumieniu art. 11 ust. 1 i 4 - lub transakcji, w związku z którymi zapłata należności wynikających z takich transakcji dokonywana jest bezpośrednio lub pośrednio na rzecz podmiotu mającego miejsce zamieszkania, siedzibę lub zarząd na terytorium lub w kraju stosującym szkodliwą konkurencję podatkową, są obowiązani do sporządzenia dokumentacji podatkowej takiej (takich) transakcji, obejmującej:

1. określenie funkcji, jakie spełniać będą podmioty uczestniczące w transakcji (uwzględniając użyte aktywa i podejmowane ryzyko),
2. określenie wszystkich przewidywanych kosztów związanych z transakcją oraz formę i termin zapłaty,
3. metodę i sposób kalkulacji zysków oraz określenie ceny przedmiotu transakcji,
4. określenie strategii gospodarczej oraz innych działań w jej ramach - w przypadku gdy na wartość transakcji miała wpływ strategia przyjęta przez podmiot,
5. wskazanie innych czynników - w przypadku gdy w celu określenia wartości przedmiotu transakcji przez podmioty uczestniczące w transakcji uwzględnione zostały te inne czynniki,
6. określenie oczekiwanych przez podmiot obowiązany do sporządzenia dokumentacji korzyści związanych z uzyskaniem świadczeń - w przypadku umów dotyczących świadczeń (w tym usług) o charakterze niematerialnym.
   
   

Stosownie do art. 9a ust. 2 powołanej ustawy, w przypadku transakcji dokonywanych między podmiotami powiązanymi, obowiązek powyższy obejmuje transakcję lub transakcje, w których łączna kwota (lub jej równowartość) wynikająca z umowy lub rzeczywiście zapłacona w roku podatkowym łączna kwota wymagalnych w roku podatkowym świadczeń przekracza równowartość:

1. 100 000 EURO - jeżeli wartość transakcji nie przekracza 20% kapitału zakładowego, określonego zgodnie z art. 16 ust. 7, albo
2. 30 000 EURO - w przypadku świadczenia usług, sprzedaży lub udostępnienia wartości niematerialnych i prawnych, albo
3. 50 000 EURO - w pozostałych przypadkach.
   
   

Art. 9a ust. 3 tej ustawy stanowi, że obowiązek sporządzenia dokumentacji, o którym mowa w ust. 1, obejmuje również transakcję, w związku z którą zapłata należności wynikająca z takiej transakcji dokonywana jest bezpośrednio lub pośrednio na rzecz podmiotu mającego miejsce zamieszkania, siedzibę lub zarząd na terytorium lub w kraju stosującym szkodliwą konkurencję podatkową, jeżeli łączna kwota (lub jej równowartość) wynikająca z umowy lub rzeczywiście zapłacona w roku podatkowym łączna kwota wymagalnych w roku podatkowym świadczeń przekracza równowartość 20 000 EURO.

W myśl art. 19 ust. 4 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, jeżeli organy podatkowe lub organy kontroli skarbowej określą, na podstawie art. 11, dochód podatnika w wysokości wyższej (stratę w wysokości niższej) niż zadeklarowana przez podatnika w związku z dokonaniem transakcji, o których mowa w art. 9a, a podatnik nie przedstawi tym organom wymaganej przez te przepisy dokumentacji podatkowej – różnicę miedzy dochodem zadeklarowanym przez podatnika a określonym przez podatnika a określonym przez te organy opodatkowuje się stawka 50%.

W celu określenia kategorii podmiotów, transakcje z którymi mogą skutkować obowiązkiem sporządzania dokumentacji podatkowej, o którym mowa w art. 9a ust. 1 w zw. z art. 9a ust. 2 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, należy odnieść się do regulacji art. 11 ust. 1 i 4.

Zgodnie z art. 11 ust. 1 omawianej ustawy, jeżeli:

1. podatnik podatku dochodowego mający siedzibę (zarząd) lub miejsce zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, zwany dalej „podmiotem krajowym” bierze udział bezpośrednio lub pośrednio w zarządzaniu przedsiębiorstwem położonym za granicą lub w jego kontroli albo posiada udział w kapitale tego przedsiębiorstwa, albo
   
2. osoba fizyczna lub prawna mająca miejsce zamieszkania albo siedzibę (zarząd) za granicą, zwana dalej „podmiotem zagranicznym” bierze udział bezpośrednio lub pośrednio tu zarządzaniu podmiotem krajowym lub w jego kontroli albo posiada udział tu kapitale tego podmiotu krajowego, albo
   
3. te same osoby prawne lub fizyczne równocześnie bezpośrednio lub pośrednio biorą udział w zarządzaniu podmiotem krajowym i podmiotem zagranicznym lub w ich kontroli albo posiadając udział w kapitale tych podmiotów

- i jeżeli w wyniku takich powiązań zostaną ustalone lub narzucone warunki różniące się od warunków, które ustaliłyby między sobą niezależne podmioty, i w wyniku tego podmiot nie wykazuje dochodów albo wykazuje dochody niższe od tych, jakich należałoby oczekiwać, gdyby wymienione powiązania nie istniały - dochody danego podmiotu oraz należny podatek określi się bez uwzględnienia warunków wynikających z tych powiązań.

Stosownie natomiast do art. 11 ust. 4 tej ustawy, przepisy ust. 1-3a stosuje się odpowiednio, gdy:

1. podmiot krajowy bierze udział bezpośrednio lub pośrednio w zarządzaniu innym podmiotem krajowym lub w jego kontroli albo posiada udział w kapitale innego podmiotu krajowego, albo
2. te same osoby prawne lub fizyczne równocześnie bezpośrednio lub pośrednio biorą udział w zarządzaniu podmiotami krajowymi lub w ich kontroli albo posiadają udział w kapitale tych podmiotów.
   
   

Jednocześnie zgodnie z art. 11 ust. 5 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, przepisy art. 11 ust. 4 stosuje się również do powiązań o charakterze rodzinnym lub wynikających ze stosunku pracy albo majątkowych pomiędzy podmiotami krajowymi lub osobami pełniącymi w tych podmiotach funkcje zarządzające lub kontrolne albo nadzorcze oraz jeżeli którakolwiek osoba łączy funkcje zarządzające lub kontrolne albo nadzorcze w tych podmiotach.

Posiadanie udziału w kapitale innego podmiotu, o którym mowa w ust. 1 i 4, oznacza sytuację, w której dany podmiot bezpośrednio lub pośrednio posiada w kapitale innego podmiotu udział nie mniejszy niż 5% (art. 11 ust. 5a ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych).

Z powyższych przepisów wynika, że „podmiotem krajowym” w rozumieniu ww. przepisu jest podatnik podatku dochodowego mający siedzibę (zarząd) lub miejsce zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej. Przy czym za podatnika podatku dochodowego, o którym mowa w tym przepisie, uznać należy zarówno podatnika podatku dochodowego od osób prawnych, jak i podatnika podatku dochodowego od osób fizycznych.

W przypadku transakcji zawieranych przez spółkę komandytową nie występuje ona jako podmiot krajowy, bowiem podatnikiem podatku dochodowego są jej wspólnicy. Jednocześnie spółka komandytowa jest stroną transakcji w rozumieniu cywilnoprawnym, zatem transakcji dokonuje spółka komandytowa, a nie jej wspólnicy.

Z przepisów wynika, że „podmiotem krajowym”, o którym mowa w cyt. art. 11 ustawy są zarówno:

1. osoby prawne, w tym spółki z ograniczoną odpowiedzialnością, mające siedzibę (zarząd) na terytorium Polski – będące podatnikami podatku dochodowego od osób prawnych, jak również,
2. osoby fizyczne, w tym także osoby fizyczne prowadzące pozarolniczą działalność gospodarczą w formie spółek osobowych, mające miejsce zamieszkania na terytorium Polski – będące podatnikami podatku dochodowego od osób fizycznych.
   
   

Zgodnie z opisanym stanem faktycznym Wnioskodawca w ramach swojej działalności świadczy usługi na rzecz podmiotów powiązanych. Podmiotami będącymi usługobiorcami są również spółki z grupy M. posiadające formę prawną spółki komandytowej. Przy czym Wnioskodawca zaznaczył, że nie jest komandytariuszem, ani komplementariuszem w spółkach na rzecz których świadczy usługi.

Biorąc pod uwagę powyższe oraz powołane przepisy prawa stwierdzić zatem należy, że w przedstawionym stanie faktycznym Wnioskodawca (Spółka z o. o.) oraz spółka komandytowa, jako odrębny od wspólników podmiot praw i obowiązków, nie są podmiotami powiązanymi w świetle ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych w brzmieniu obowiązującym do 31 grudnia 2014 r.

Jednocześnie wskazać należy, że z przepisu art. 11 ust. 1 nie wynika, że określone w nim „warunki” (różniące się od warunków, które ustaliłyby między sobą niezależne podmioty) dotyczą tylko warunków w transakcjach zawieranych pomiędzy podmiotami (podatnikami) powiązanymi. Takie „warunki” (różniące się od warunków, które ustaliłyby między sobą niezależne podmioty) dotyczyć mogą np. sposobu ustalenia praw do udziału w zyskach utworzonej przez podmioty powiązane spółki osobowej czy utworzonego wspólnego przedsięwzięcia, jak również warunków umów zawieranych przez podatnika z podmiotami trzecimi (z podmiotami formalnie z podatnikiem niepowiązanym), jeżeli podstawą ustalenia tych warunków nie są czynniki rynkowe lecz warunki takie zostały narzucone lub ustalone w wyniku istniejących powiązań.

W związku z tym, jeżeli Wnioskodawca i spółka komandytowa zawrą umowę, a warunki tej transakcji będą odbiegały od warunków jakie ustaliłyby podmioty niepowiązane i w następstwie tego Wnioskodawca uzyskiwałby dochody niższe od tych, jakich należałoby oczekiwać, gdyby powiązania Wnioskodawcy z spółka komandytową nie istniały, to w takim przypadku organ podatkowy na podstawie art. 11 ust. 1 i 4 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych mógłby określić dochód Wnioskodawcy bez uwzględniania warunków wynikających z tych powiązań.

Jak wykazano powyżej przepisy art. 9a ustawy określają obowiązek sporządzania przez podatników dokumentacji w zakresie transakcji zawieranych przez tych podatników z podmiotami powiązanymi z podatnikiem w sposób, o którym jest mowa w art. 11 ust. 1 i 4.

Podsumowując w związku z tym, że Wnioskodawca zawiera transakcje z mającą siedzibę na terytorium Polski spółką osobową prawą handlowego, która nie jest podmiotem powiązanym w rozumieniu art. 11 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, to transakcje te nie będą podlegały obowiązkowi dokumentacyjnemu.

Spółka w omawianej sprawie nie jest zobowiązana do sporządzania dokumentacji podatkowej, o której mowa w art. 9a ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych z tytułu transakcji realizowanych z spółką komandytową w stanie prawnym obowiązującym do 31 grudnia 2014 r.

Tym samym stanowisko Wnioskodawcy w zakresie ustalenia czy Spółka jest zobowiązana do sporządzenia dokumentacji podatkowej z tytułu transakcji realizowanych z spółką komandytową w stanie prawnym obowiązującym do 31 grudnia 2014 r. należy uznać za prawidłowe.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia przedstawionego w stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2012 r., poz. 270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1-go Maja 10, 09-402 Płock.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.