Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie
IPPB2/4511-245/15-2/AS
z 18 maja 2015 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2012 r., poz. 749 z późn. zm.) oraz § 7 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko - przedstawione we wniosku z dnia 20 lutego 2015 r. (data wpływu 24 lutego 2015 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie skutków podatkowych wykorzystania przez pracownika samochodu służbowego do celów prywatnych

• jest nieprawidłowe - w części dot. uwzględnienia w kwocie ryczałtu kosztów paliwa;
  
• jest prawidłowe - w pozostałym zakresie.
  
  
  

UZASADNIENIE

W dniu 24 lutego 2015 r. został złożony ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie skutków podatkowych wykorzystania przez pracownika samochodu służbowego do celów prywatnych.

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe.

Wnioskodawca, będący płatnikiem w rozumieniu art. 8 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2012 r. poz. 749 z późn. zm.) w stosunku do zatrudnionych przez siebie pracowników, zamierza (zdarzenie przyszłe) zezwolić tym pracownikom na nieodpłatne (na podstawie umowy użyczenia, o której mowa w art . 710 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. Kodeks cywilny - Dz. U. z 2014 r. poz. 121 z późn. zm.) wykorzystywanie samochodów służbowych do celów prywatnych, niezależnie od wykorzystywania tych samochodów także do celów służbowych (ten sam samochód będzie wykorzystywany zarówno do celów służbowych jak i prywatnych przez tego samego pracownika).

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytania.

1. Czy określona w art. 12 ust. 2a ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych wartość pieniężna nieodpłatnego świadczenia przysługującego pracownikowi z tytułu wykorzystywania samochodu służbowego do celów prywatnych (ryczałt) obejmuje koszty paliwa zużytego w okresie wykorzystywania samochodu służbowego do celów prywatnych, poniesione przez pracodawcę?
2. Czy określona w art. 12 ust. 2a ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych wartość pieniężna nieodpłatnego świadczenia przysługującego pracownikowi z tytułu wykorzystywania samochodu służbowego do celów prywatnych (ryczałt) obejmuje koszty płynu do spryskiwaczy, płynu chłodzącego, oleju silnikowego oraz innych płynów eksploatacyjnych zużytych w okresie wykorzystywania samochodu służbowego do celów prywatnych, poniesione przez pracodawcę?
3. Czy określona w art. 12 ust. 2a ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych wartość pieniężna nieodpłatnego świadczenia przysługującego pracownikowi z tytułu wykorzystywania samochodu służbowego do celów prywatnych (ryczałt) obejmuje koszty wymiany opon, uszczelek, filtrów oraz innych materiałów eksploatacyjnych zużytych w okresie wykorzystywania samochodu służbowego do celów prywatnych, poniesione przez pracodawcę?
   
   

Zdaniem Wnioskodawcy:

Ad. 1. Określona w art. 12 ust. 2a ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych wartość pieniężna nieodpłatnego świadczenia przysługującego pracownikowi z tytułu wykorzystywania samochodu służbowego do celów prywatnych (ryczałt) nie obejmuje kosztów paliwa zużytego w okresie wykorzystywania samochodu służbowego do celów prywatnych, poniesionych przez pracodawcę.

W przepisie powyższym mowa jest o wartości pieniężnej nieodpłatnego świadczenia przysługującego pracownikowi tylko i wyłącznie z tytułu wykorzystywania samochodu służbowego do celów prywatnych. Tym samym ryczałt, o którym mowa w art. 12 ust. 2a pkt 1 i 2 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych, w kwocie 250 zł miesięcznie - dla samochodów o pojemności silnika do 1600 cm3 i 400 zł miesięcznie - dla samochodów o pojemności silnika powyżej 1600 cm3, nie obejmuje już kosztów paliwa zużytego w okresie wykorzystywania samochodu służbowego do celów prywatnych, poniesionych przez pracodawcę.

Powyższe potwierdza także cel dodanego do art. 12 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych ustępu 2a, oraz uzasadnienie ustawy z dnia 7 listopada 2014 r. o ułatwieniu wykonywania działalności gospodarczej (Dz. U. z 2014 r. poz. 1662). Czytamy w nim, że „często przyjmuje się, że wartość świadczenia, jakie otrzymuje pracownik z tytułu użytkowania pojazdu służbowego do celów prywatnych, powinna bazować na koszcie wynajmu takiego samego pojazdu w wypożyczalni samochodów i taka wartość powinna stanowić podstawę opodatkowania. W wyniku braku precyzyjnych i prostych przepisów w tym zakresie wiele osób narażonych jest na ryzyko podatkowe. Wiąże się to też z dodatkowymi obowiązkami dla przedsiębiorcy z tytułu ustalenia właściwej stawki wynajmu dla danego pojazdu i ewidencją przebiegu. W konsekwencji sprzyja to nieujawnianiu takiej czynności do celów podatkowych. Proponuje się, zatem rozwiązanie polegające na określeniu wartości tego świadczenia, co pozwoli uniknąć wątpliwości, co do sposobu ustalenia przychodu z tego tytułu”.

Z powyższego wynika, iż wolą ustawodawcy było objęcie wartością pieniężną nieodpłatnego świadczenia przysługującego pracownikowi z tytułu wykorzystywania samochodu służbowego do celów prywatnych, o której mowa w art. 12 ust. 2a ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (tzw. ryczałtem), takiego samego zakresu świadczeń, jakie przysługuje w ramach umowy najmu samochodu zawartej z wypożyczalnią samochodów. W ramach tych z kolei świadczeń, nie przysługuje paliwo, którego koszt pokrywa najemca samochodu (poprzez zwrot samochodu z taką samą ilością paliwa jak w chwili wydawania samochodu).

Ad. 2. Określona w art. 12 ust. 2a ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych wartość pieniężna nieodpłatnego świadczenia przysługującego pracownikowi z tytułu wykorzystywania samochodu służbowego do celów prywatnych (ryczałt) obejmuje koszty płynu do spryskiwaczy, płynu chłodzącego, oleju silnikowego oraz innych płynów eksploatacyjnych zużytych w okresie wykorzystywania samochodu służbowego do celów prywatnych, poniesionych przez pracodawcę.

W przepisie powyższym mowa jest o wartości pieniężnej nieodpłatnego świadczenia przysługującego pracownikowi tylko i wyłącznie z tytułu wykorzystywania samochodu służbowego do celów prywatnych, Tym samym ryczałt, o którym mowa w art. 12 ust. 2a pkt 1 i 2 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych, w kwocie 250 zł miesięcznie - dla samochodów o pojemności silnika do 1600 cm3 i 400 zł miesięcznie - dla samochodów o pojemności silnika powyżej 1600 cm3, o tyle o ile, nie obejmuje kosztów paliwa zużytego w okresie wykorzystywania samochodu służbowego do celów prywatnych, poniesionych przez pracodawcę, o tyle obejmuje koszty płynu do spryskiwaczy, płynu chłodzącego, oleju silnikowego oraz innych płynów eksploatacyjnych zużytych w okresie wykorzystywania samochodu służbowego do celów prywatnych, poniesione przez pracodawcę.

Powyższe potwierdza także cel dodanego do art. 12 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych ustępu 2a, oraz uzasadnienie ustawy z dnia 7 listopada 2014 r. o ułatwieniu wykonywania działalności gospodarczej (Dz. U. z 2014 r. poz. 1662). Czytamy w nim, że „często przyjmuje się, że wartość świadczenia, jakie otrzymuje pracownik z tytułu użytkowania pojazdu służbowego do celów prywatnych, powinna bazować na koszcie wynajmu takiego samego pojazdu w wypożyczalni samochodów i taka wartość powinna stanowić podstawę opodatkowania. W wyniku braku precyzyjnych i prostych przepisów w tym zakresie wiele osób narażonych jest na ryzyko podatkowe. Wiąże się to też z dodatkowymi obowiązkami dla przedsiębiorcy z tytułu ustalenia właściwej stawki wynajmu dla danego pojazdu i ewidencją przebiegu. W konsekwencji sprzyja to nieujawnianiu takiej czynności do celów podatkowych. Proponuje się zatem rozwiązanie polegające na określeniu wartości tego świadczenia, co pozwoli uniknąć wątpliwości co do sposobu ustalenia przychodu z tego tytułu”.

Z powyższego wynika, iż wolą ustawodawcy było objęcie wartością pieniężną nieodpłatnego świadczenia przysługującego pracownikowi z tytułu wykorzystywania samochodu służbowego do celów prywatnych, o której mowa w art. 12 ust. 2a ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (tzw. ryczałtem), takiego samego zakresu świadczeń, jakie przysługuje w ramach umowy najmu samochodu zawartej z wypożyczalnią samochodów. W ramach tych z kolei świadczeń, przysługuje płyn do spryskiwaczy, płyn chłodzący, olej silnikowy oraz inne płyny eksploatacyjne, których koszt jest wliczony w czynsz najmu samochodu (cenę wypożyczenia samochodu).

Ad. 3. Określona w art. 12 ust. 2a ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych wartość pieniężna nieodpłatnego świadczenia przysługującego pracownikowi z tytułu wykorzystywania samochodu służbowego do celów prywatnych (ryczałt) obejmuje koszty wymiany opon, uszczelek, filtrów oraz innych materiałów eksploatacyjnych zużytych w okresie wykorzystywania samochodu służbowego do celów prywatnych, poniesionych przez pracodawcę.

W przepisie powyższym mowa jest o wartości pieniężnej nieodpłatnego świadczenia przysługującego pracownikowi tylko i wyłącznie z tytułu wykorzystywania samochodu służbowego do celów prywatnych. Tym samym ryczałt, o którym mowa w art. 12 ust. 2a pkt 1 i 2 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych, w kwocie 250 zł miesięcznie - dla samochodów o pojemności silnika do 1600 cm3 i 400 zł miesięcznie - dla samochodów o pojemności silnika powyżej 1600 cm3, o tyle o ile, nie obejmuje kosztów paliwa zużytego w okresie wykorzystywania samochodu służbowego do celów prywatnych, poniesionych przez pracodawcę, o tyle obejmuje koszty wymiany opon, uszczelek, filtrów oraz innych materiałów eksploatacyjnych zużytych w okresie wykorzystywania samochodu służbowego do celów prywatnych, poniesione przez pracodawcę.

Powyższe potwierdza także cel dodanego do art. 12 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych ustępu 2a, oraz uzasadnienie ustawy z dnia 7 listopada 2014 r. o ułatwieniu wykonywania działalności gospodarczej (Dz. U. z 2014 r. poz. 1662). Czytamy w nim, że „często przyjmuje się, że wartość świadczenia, jakie otrzymuje pracownik z tytułu użytkowania pojazdu służbowego do celów prywatnych, powinna bazować na koszcie wynajmu takiego samego pojazdu w wypożyczalni samochodów i taka wartość powinna stanowić podstawę opodatkowania. W wyniku braku precyzyjnych i prostych przepisów w tym zakresie wiele osób narażonych jest na ryzyko podatkowe. Wiąże się to też z dodatkowymi obowiązkami dla przedsiębiorcy z tytułu ustalenia właściwej stawki wynajmu dla danego pojazdu i ewidencją przebiegu. W konsekwencji sprzyja to nieujawnianiu takiej czynności do celów podatkowych. Proponuje się zatem rozwiązanie polegające na określeniu wartości tego świadczenia, co pozwoli uniknąć wątpliwości co do sposobu ustalenia przychodu z tego tytułu”.

Z powyższego wynika, iż wolą ustawodawcy było objęcie wartością pieniężną nieodpłatnego świadczenia przysługującego pracownikowi z tytułu wykorzystywania samochodu służbowego do celów prywatnych, o której mowa w art. 12 ust. 2a ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (tzw. ryczałtem), takiego samego zakresu świadczeń, jakie przysługuje w ramach umowy najmu samochodu zawartej z wypożyczalnią samochodów. W ramach tych z kolei świadczeń, przysługuje odpowiedni stan opon, uszczelek, filtrów oraz innych materiałów eksploatacyjne, których koszt jest wliczony w czynsz najmu samochodu (cenę wypożyczenia samochodu).

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego w części dotyczącej uwzględnienia w kwocie ryczałtu kosztów paliwa - jest nieprawidłowe, a w pozostałym zakresie jest prawidłowe.

Zgodnie z art . 9 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 roku o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2012 r., poz. 361 z póżn. zm.) opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art . 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

Zgodnie z art. 11 ust. 1 ww. ustawy, przychodami, z zastrzeżeniem art. 14-15, art. 17 ust. 1 pkt 6, 9 i 10 w zakresie realizacji praw wynikających z pochodnych instrumentów finansowych, art. 19 i art. 20 ust. 3 i art. 30f, są otrzymane lub postawione do dyspozycji podatnika w roku kalendarzowym pieniądze i wartości pieniężne oraz wartość otrzymanych świadczeń w naturze i innych nieodpłatnych świadczeń.

Stosownie do art. 3 pkt 2 ustawy z dnia 7 listopada 2014 r. o ułatwieniu wykonywania działalności gospodarczej (Dz. U. poz. 1662) z dniem 1 stycznia 2015 r. w ustawie z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2012 r., poz. 361, z późn. zm.), zaczęły obowiązywać nowe przepisy ust. 2a‑2c w art. 12, których celem jest zastąpienie obecnego sposobu ustalania przychodu z tytułu użytkowania pojazdu służbowego do celów prywatnych metodą uproszczoną, polegającą na ustaleniu przychodu pracownika w sposób ryczałtowy.

Zasady ustalenia wartości pieniężnej nieodpłatnych świadczeń przysługujących pracownikowi z tytułu wykorzystywania samochodu służbowego do celów prywatnych zostały określone w art. 12 ust. 2a-2c ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. W myśl art. 12 ust. 2a ustawy, wartość pieniężną nieodpłatnego świadczenia przysługującego pracownikowi z tytułu wykorzystywania samochodu służbowego do celów prywatnych ustala się w wysokości:

1. 250 zł miesięcznie - dla samochodów o pojemności silnika do 1600 cm3;
2. 400 zł miesięcznie - dla samochodów o pojemności silnika powyżej 1600 cm3.
   
   

W przypadku wykorzystywania samochodu służbowego do celów prywatnych przez część miesiąca wartość świadczenia ustala się za każdy dzień wykorzystywania samochodu do celów prywatnych w wysokości 1/30 kwot określonych w ust. 2a (art. 12 ust. 2b ustawy).

Zgodnie z art. 12 ust. 2c ustawy, jeżeli świadczenie przysługujące pracownikowi z tytułu wykorzystywania samochodu służbowego do celów prywatnych jest częściowo odpłatne, to przychodem pracownika jest różnica pomiędzy wartością określoną w ust. 2a albo ust. 2b i odpłatnością ponoszoną przez pracownika.

Jednocześnie należy wyjaśnić, że powyższe przepisy dotyczą ustalania wartości nieodpłatnego świadczenia przysługującego pracownikowi. Stosownie do art. 12 ust. 4 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, za pracownika w rozumieniu ustawy uważa się osobę pozostającą w stosunku służbowym, stosunku pracy, stosunku pracy nakładczej lub spółdzielczym stosunku pracy.

Stosownie do art. 12 ust. 1 ww. ustawy, za przychody ze stosunku służbowego, stosunku pracy, pracy nakładczej oraz spółdzielczego stosunku pracy uważa się wszelkiego rodzaju wypłaty pieniężne oraz wartość pieniężną świadczeń w naturze bądź ich ekwiwalenty, bez względu na źródło finansowania tych wypłat i świadczeń, a w szczególności: wynagrodzenia zasadnicze, wynagrodzenia za godziny nadliczbowe, różnego rodzaju dodatki, nagrody, ekwiwalenty za niewykorzystany urlop i wszelkie inne kwoty niezależnie od tego, czy ich wysokość została z góry ustalona, a ponadto świadczenia pieniężne ponoszone za pracownika, jak również wartość innych nieodpłatnych świadczeń lub świadczeń częściowo odpłatnych.

Przychodami z szeroko rozumianego stosunku pracy, są więc wszelkiego rodzaju wypłaty pieniężne oraz wartość świadczeń pieniężnych w naturze, bądź ich ekwiwalenty, bez względu na źródło finansowania tych wypłat i świadczeń. Z powyższego wynika, że przychodem ze stosunku pracy nie jest jedynie wynagrodzenie za pracę, ale także inne przysporzenia majątkowe, takie jak nieodpłatne świadczenia, czy też świadczenia częściowo odpłatne.

Z przedstawionego we wniosku opisu zdarzenia przyszłego wynika, że Wnioskodawca, będący płatnikiem w rozumieniu art. 8 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa w stosunku do zatrudnionych przez siebie pracowników, zamierza zezwolić tym pracownikom na nieodpłatne (na podstawie umowy użyczenia, o której mowa w art . 710 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. Kodeks cywilny) wykorzystywanie samochodów służbowych do celów prywatnych, niezależnie od wykorzystywania tych samochodów także do celów służbowych (ten sam samochód będzie wykorzystywany zarówno do celów służbowych jak i prywatnych przez tego samego pracownika).

Wnioskodawca powziął wątpliwość, czy prawidłowe jest stanowisko Wnioskodawcy, że jest zobowiązany, jako płatnik podatku podatku dochodowego od osób fizycznych z tytułu przychodów uzyskiwanych przez pracowników ze stosunku pracy, pobierać zaliczki na podatek dochodowy od kwoty ryczałtu z tytułu wykorzystywania przez pracowników Samochodów Służbowych do celów prywatnych, ustalonej zgodnie z art. 12 ust. 2a-2c ustawy o PIT, która to kwota ryczałtu obejmuje też koszty paliwa, koszty płynu do spryskiwaczy, płynu chłodzącego, oleju silnikowego oraz innych płynów eksploatacyjnych, koszty wymiany opon, uszczelek, filtrów oraz innych materiałów eksploatacyjnych zużytych w okresie wykorzystywania samochodu służbowego do celów prywatnych, poniesione przez pracodawcę.

W związku z powyższym należy stwierdzić, że niewątpliwie wartość nieodpłatnych świadczeń z tytułu udostępnienia przez pracodawcę pracownikom samochodów służbowych do celów prywatnych, stanowi dla tychże osób przychód ze stosunku pracy, o którym mowa w art. 12 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Przepisy art. 12 ust. 2a, 2b i 2c ustawy, w brzmieniu obowiązującym od 1 stycznia 2015 r., będą miały zastosowanie wyłącznie, jeśli pracownicy Spółki będą korzystać z samochodów służbowych do celów prywatnych bez odpłatności albo za odpłatnością ustaloną na poziomie niższym niż przewidziany w powyższych przepisach.

W przepisach podatkowych ustawodawca zapisał, że wartość pieniężna nieodpłatnych świadczeń przysługująca pracownikom z tytułu „wykorzystywania samochodu służbowego na potrzeby prywatne wynosi odpowiednio 250 lub 400 zł. Zatem mając powyższe na uwadze ryczałtowo określona wartość przedmiotowego, nieodpłatnego świadczenia obejmuje wyłącznie koszty pracodawcy wynikające z udostępnienia pracownikowi samochodu służbowego do celów prywatnych, a w związku z tym również koszty eksploatacyjne.

W sytuacji, gdy pracodawca pokrywać będzie koszty paliwa zużytego w okresie wykorzystywania samochodu służbowego do celów prywatnych niewątpliwie wartość tego paliwa będzie stanowić przychód podlegający opodatkowaniu jako przychód ze stosunku pracy, którego wysokość należy ustalać na podstawie art. 12 ust. 2 i 3 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Kwota ryczałtu określona w ustawie nie obejmuje zatem kosztów paliwa, w sytuacji gdy samochód służbowy wykorzystywany jest do celów prywatnych pracownika.

W związku z powyższym Wnioskodawca jako płatnik powinien doliczyć dodatkowo pracownikowi do przychodów ze stosunku pracy wartość nieodpłatnego przychodu dotyczącego kosztów paliwa zakupionego przez pracodawcę, a wykorzystywanego do celów prywatnych ponieważ koszt ten nie jest ujęty w kwotach określonych w art. 12 ust. 2a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych i od całości pobrać i odprowadzić zaliczkę na podatek dochodowy od osób fizycznych.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2012 r., poz. 270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy). Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1-go Maja 10, 09-402 Płock.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.