Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Bydgoszczy
ITPP2/443-1484/14/RS
z 9 lutego 2015 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2012 r., poz. 749 z późn. zm.) oraz § 4 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko – przedstawione we wniosku z dnia 22 października 2014 r. (data wpływu 28 października 2014 r.), uzupełnionym w dniu 3 lutego 2015 r. (data wpływu) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania dostawy nieruchomości w postępowaniu egzekucyjnym – jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 28 października 2014 r. został złożony ww. wniosek, uzupełniony w dniu 3 lutego 2015 r., o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania dostawy nieruchomości w postępowaniu egzekucyjnym.

We wniosku oraz jego uzupełnieniu przedstawiono następujący stan faktyczny.

Dłużnicy Andrzej i Barbara K. są właścicielami nieruchomości gruntowej położonej w miejscowości S. gm. Ł., składającej się z działek oznaczonych numerami 563 i 565. Działka 563 o pow. 13.271 m² jest niezabudowana. Działka nr 565 o pow. 10.880 m² zabudowana jest obiektem usługowo-magazynowym oraz budynkiem mieszkalnym. Na nieruchomości obowiązuje aktualny plan zagospodarowania przestrzennego: działka 563 - tereny obsługi ruchu tranzytowego i turystycznego oraz tereny zieleni nieurządzonej, działka 565 - tereny obsługi ruchu tranzytowego i turystycznego. Na działce 565 zlokalizowany jest obiekt usługowo-magazynowy - murowany z dachem dwuspadowym o konstrukcji stalowej. Na obiekt składają się część socjalna o pow. łącznej 84,50 m² oraz powierzchnia magazynowo-usługowa o pow. 358,7 m². Na działce 565 zlokalizowany jest również budynek mieszkalny wybudowany na podstawie decyzji Wójta Gminy zatwierdzającej projekt budowlany i wydającej pozwolenie na budowę budynku socjalno-biurowego z mieszkaniem, o pow. 382,70 m² (w tym pow. części mieszkalnej 274,70 m², części socjalnej 53,50 m², pomieszczeń technicznych 54,50 m²).

Podczas oględzin nieruchomości dłużniczka oświadczyła – „na nieruchomości nie ma zawartych żadnych umów najmu/dzierżawy ani ustanowionych służebności osobistych" - stwierdzenie to dotyczy obu działek. W budynku mieszkalnym zameldowanych jest siedem osób, natomiast zamieszkuje 9 osób.

Zgodnie z oświadczeniem dłużniczki, nieruchomość w postaci działek 563 i 565 została nabyta w 1998 r. przez osobę fizyczną, transakcja nie była opodatkowana podatkiem od towarów i usług. Budynek mieszkalno-socjalny został wybudowany w 2003 r. - nie był ulepszany ani odnawiany. Dłużniczka oświadczyła, że amortyzowana była tylko hala (obiekt usługowo-magazynowy), nie była ona natomiast odnawiana ani ulepszana. Dłużniczka prowadzi działalność gospodarczą od 1999 r.

Z informacji uzyskanej od Naczelnika Urzędu Skarbowego wedle stanu na dzień 3 września 2014 r. wynika, że dłużniczka składała do urzędu następujące dokumenty wymiarowe:

PlT-36L za 2013 rok (data wpływu 6 maja 2014 r.), VAT-7 za miesiąc 7/2014 (data wpływu 25 sierpnia 2014 r.)

Dłużniczka prowadzi działalność w zakresie wg PKD „C2361Z” produkcja wyrobów budowlanych z betonu, Produkcja i Sprzedaż Materiałów Budowlanych. Figuruje w rejestrze podatników i posiada NIP.

Z informacji uzyskanej od Naczelnika Urzędu Skarbowego wedle stanu na dzień 1 października 2012 r. wynika, że dłużnik składał do urzędu następujące dokumenty wymiarowe:

PIT-36L za 2011 rok, VAT-7 za 08/2012, odnotowano deklaracje PIT-36 za 2000 rok oraz PIT-36L za lata 2007-2011. W deklaracji z 2011 roku wykazał dochód z pozarolniczej działalności gospodarczej.

Dokumenty od płatników podatku dochodowego (ostatnie 5 lat): PIT-11A za 2008 rok płatnik: ZUS Oddział w miejscowości G. Dłużnik prowadzi działalność w zakresie wg PKD 60.24.A Transport Drogowy Towarów Pojazdami Specjalizowanymi - Transport Ciężarowy. Figuruje w rejestrze podatników i posiada NIP.

Określenie „budynek mieszkalny" i „budynek mieszkalno-socjalny" dotyczy tego samego

budynku. Obiekt usługowo-magazynowy jest budynkiem w rozumieniu przepisów ustawy prawo budowlane i został przez dłużników nabyty, nie wybudowany. Nieruchomość gruntowa została nabyta w celu prowadzenia działalności gospodarczej - produkcja kręgów betonowych. Obiekt usługowo-magazynowy został nabyty w celu prowadzenia działalności gospodarczej, natomiast budynek mieszkalno-socjalny został wybudowany w celach mieszkalnych, z częścią biurową.

Obiekt usługowo-magazynowy był przez dłużników amortyzowany, natomiast od budowy budynku mieszkalno-socjalnego przysługiwało dłużnikom prawo do odliczenia podatku naliczonego.

Nieruchomość w większości jest użytkowana do prowadzenia działalności gospodarczej, budynek mieszkalno-socjalny w części niemieszkalnej również jest użytkowany na cele związane z prowadzoną działalnością gospodarczą od momentu jego wybudowania. W budynku mieszkalno-socjalnym znajduje się biuro o pow. 15-20m², ponadto w piwnicy budynku znajduje się kotłownia ogrzewająca nieruchomość, w tym biuro wykorzystywane do prowadzenia działalności gospodarczej. Obiekt usługowo-magazynowy jest użytkowany wyłącznie na cele związane z prowadzeniem działalności gospodarczej od momentu jego nabycia.

Nieruchomość (w tym obiekt usługowo-magazynowy i budynek mieszkalno-socjalny) nie jest i nigdy nie była przedmiotem najmu, dzierżawy lub innej czynności o podobnym charakterze.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie.

Czy sprzedaż zajętej nieruchomości w drodze licytacji publicznej przez komornika sądowego podlega obowiązkowi opodatkowania podatkiem od towarów i usług?

Zdaniem Wnioskodawcy, wskazującego w punkcie 61 wniosku art. 15 ustawy o podatku od towarów i usług, sprzedaż zajętej nieruchomości w drodze licytacji publicznej nie podlega obowiązkowi opodatkowania podatkiem od towarów i usług.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest nieprawidłowe.

Zgodnie z brzmieniem art. 18 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2011 r. Nr 177, poz. 1054, z późn. zm.), organy egzekucyjne określone w ustawie z dnia 17 czerwca 1966 r. o postępowaniu egzekucyjnym w administracji (Dz. U. z 2005 r. Nr 229, poz. 1954, z późn. zm.) oraz komornicy sądowi wykonujący czynności egzekucyjne w rozumieniu przepisów Kodeksu postępowania cywilnego są płatnikami podatku od dostawy, dokonywanej w trybie egzekucji, towarów będących własnością dłużnika lub posiadanych przez niego z naruszeniem obowiązujących przepisów.

Jak stanowi art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy o podatku od towarów i usług, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Z treści art. 7 ust. 1 powołanej ustawy wynika, że przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (...).

Towarami – w myśl art. 2 pkt 6 powołanej ustawy - są rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.

W świetle zapisów art. 15 ust. 1 ustawy, podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Działalność gospodarcza – zgodnie z ust. 2 powołanego artykułu – obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Z powyższych przepisów wynika, że warunkiem opodatkowania danej czynności podatkiem od towarów i usług jest łączne spełnienie dwóch przesłanek: po pierwsze czynność winna być ujęta w katalogu czynności podlegających opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, po drugie – musi być zrealizowana przez podmiot, który w związku z jej wykonaniem jest podatnikiem podatku od towarów i usług.

Na podstawie art. 41 ust. 1 ustawy, stawka podatku wynosi 22%, z zastrzeżeniem ust. 2-12c, art. 83, art. 119 ust. 7, art. 120 ust. 2 i 3, art. 122 i art. 129 ust. 1.

Stosownie do treści art. 146a pkt 1 ustawy, w okresie od dnia 1 stycznia 2011 r. do dnia 31 grudnia 2016 r., z zastrzeżeniem art. 146f, stawka podatku, o której mowa w art. 41 ust. 1 i 13, art. 109 ust. 2 i art. 110, wynosi 23%.

Jednakże zarówno w treści ustawy o podatku od towarów i usług, jak i przepisów wykonawczych do niej, ustawodawca przewidział opodatkowanie niektórych czynności stawkami obniżonymi lub zwolnienie od podatku.

Artykuł 43 ust. 1 pkt 2 ustawy stanowi, że zwalnia się od podatku dostawę towarów wykorzystywanych wyłącznie na cele działalności zwolnionej od podatku, jeżeli z tytułu nabycia, importu lub wytworzenia tych towarów nie przysługiwało dokonującemu ich dostawy prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego

Zgodnie z art. 43 ust. 1 pkt 9 ustawy, zwalnia się od podatku dostawę terenów niezabudowanych innych niż tereny budowlane.

Przez tereny budowlane − na podstawie art. 2 pkt 33 ustawy − rozumie się grunty przeznaczone pod zabudowę zgodnie z miejscowym planem zagospodarowania przestrzennego, a w przypadku braku takiego planu − zgodnie z decyzją o warunkach zabudowy i zagospodarowania terenu, o których mowa w przepisach o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym.

W myśl art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy, zwalnia się od podatku dostawę budynków, budowli lub ich części, z wyjątkiem gdy:

1. dostawa jest dokonywana w ramach pierwszego zasiedlenia lub przed nim,
2. pomiędzy pierwszym zasiedleniem a dostawą budynku, budowli lub ich części upłynął okres krótszy niż 2 lata.

Zgodnie z art. 2 pkt 14 ustawy, przez pierwsze zasiedlenie rozumie się oddanie do użytkowania, w wykonaniu czynności podlegających opodatkowaniu, pierwszemu nabywcy lub użytkownikowi budynków, budowli lub ich części, po ich:

1. wybudowaniu lub
2. ulepszeniu, jeżeli wydatki poniesione na ulepszenie, w rozumieniu przepisów o podatku dochodowym, stanowiły co najmniej 30% wartości początkowej.

Z cytowanego przepisu wynika, że aby nastąpiło pierwsze zasiedlenie, musi dojść do oddania budynków, budowli lub ich części, do użytkowania w wykonaniu czynności podlegającej opodatkowaniu. Oznacza to, że jeżeli podatnik wybuduje obiekt lub zmodernizuje go ponosząc przy tym nakłady na ulepszenie przekraczające 30% wartości początkowej, a następnie obiekt ten (po wybudowaniu lub ulepszeniu) zostanie oddany do użytkowania w rozumieniu przepisów budowlanych i wprowadzony przez podatnika do ewidencji środków trwałych, nie jest to równoznaczne z jego zasiedleniem. W takim przypadku oddanie do użytkowania nie nastąpi bowiem w wykonaniu czynności podlegających opodatkowaniu. Pierwsze zasiedlenie będzie miało natomiast miejsce, gdy nowowybudowany lub zmodernizowany obiekt zostanie sprzedany lub oddany w dzierżawę, czy najem, gdyż nastąpi wówczas wykonanie czynności podlegającej opodatkowaniu.

Stosownie do art. 43 ust. 1 pkt 10a powołanej ustawy, zwalnia się od podatku dostawę budynków, budowli lub ich części nieobjętą zwolnieniem, o którym mowa w pkt 10, pod warunkiem że:

1. w stosunku do tych obiektów nie przysługiwało dokonującemu ich dostawy prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego,
2. dokonujący ich dostawy nie ponosił wydatków na ich ulepszenie, w stosunku do których miał prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, a jeżeli ponosił takie wydatki, to były one niższe niż 30% wartości początkowej tych obiektów.

Na podstawie ust. 7a tegoż artykułu, warunku, o którym mowa w ust. 1 pkt 10a lit. b, nie stosuje się, jeżeli budynki, budowle lub ich części w stanie ulepszonym były wykorzystywane przez podatnika do czynności opodatkowanych przez co najmniej 5 lat.

Zgodnie z art. 29a ust. 8 ustawy, w przypadku dostawy budynków lub budowli trwale z gruntem związanych albo części takich budynków lub budowli z podstawy opodatkowania nie wyodrębnia się wartości gruntu.

Analiza przedstawionego stanu faktycznego i powołanych regulacji prawnych prowadzi do stwierdzenia, że skoro posiadany przez dłużników budynek usługowo-magazynowy oraz część niemieszkalna budynku mieszkalno-socjalnego, w której znajduje się biuro, są wykorzystywane w działalności gospodarczej w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy o podatku od towarów i usług, to dostawa ww. obiektów jest dostawą w ramach działalności gospodarczej, w której dłużnicy występują w charakterze podatników tego podatku. Przy czym dostawa budynku usługowo-magazynowego podlega zwolnieniu od podatku na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 10a ustawy, gdyż wykonana jest w ramach pierwszego zasiedlenia w rozumieniu art. 2 pkt 14 ustawy, dłużnikom nie przysługiwało prawo do odliczenia podatku naliczonego z tytułu jego nabycia i nie ponosili wydatków na jego ulepszenie. Natomiast dostawa budynku mieszkalno-usługowego, w części niemieszkalnej, opodatkowana jest 23% stawką podatku, gdyż nie korzysta ze zwolnienia na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 10 i 10a ustawy, z uwagi na fakt, że nastąpiła w ramach pierwszego zasiedlenia, o ile – jak wynika z treści wniosku – dłużnikom przysługiwało prawo do odliczenia podatku naliczonego przy jego budowie. W konsekwencji – uwzględniając zapis art. 29a ust. 8 ustawy – dostawa działki numer 565 w części związanej z budynkiem usługowo-magazynowym podlega zwolnieniu od podatku, a w części związanej z powierzchnią niemieszkalną budynku mieszkalno-socjalnego – opodatkowaniu 23% stawką podatku na podstawie art. 41 ust. 1 w zw. z art. 146a pkt 1 ustawy o podatku od towarów i usług.

Z kolei dostawa pozostałej części budynku mieszkalno-socjalnego niezwiązanej z działalnością gospodarczą, stanowiącej majątek prywatny dłużników, jest sprzedażą majątku prywatnego dłużników, do której unormowania ustawy o podatku od towarów i usług nie mają zastosowania. W efekcie, dostawa w drodze postępowania egzekucyjnego ww. części budynku wraz ze związanym z nią gruntem nie podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

W odniesieniu do działki niezabudowanej numer 563 należy stwierdzić, że skoro – jak wskazano w opisie stanu faktycznego – została nabyta w celu wykorzystania w prowadzonej działalności gospodarczej, z wniosku nie wynika aby była wykorzystywana wyłącznie na cele działalności zwolnionej od podatku, a z miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego nie wynika, żeby był to grunt inny niż budowlany, jej dostawa nie korzysta ze zwolnienia od podatku ani na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 2, ani ust. 1 pkt 9 ustawy, ale jest opodatkowana podatkiem od towarów i usług w wysokości 23%, zgodnie z art. 41 ust. 1 w zw. z art. 146a pkt 1 ustawy o podatku od towarów i usług.

Jednocześnie należy wskazać, że niniejsza interpretacja została wydana na podstawie przedstawionego we wniosku stanu faktycznego, co oznacza, że w przypadku, gdy w toku postępowania podatkowego, kontroli podatkowej, bądź skarbowej zostanie określony odmienny stan faktyczny, interpretacja nie wywoła w tym zakresie skutków prawnych.

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gdańsku, Al. Zwycięstwa 16/17, 80-219 Gdańsk, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2012 r., poz. 270, z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Bydgoszczy Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Toruniu, ul. Św. Jakuba 20, 87-100 Toruń.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.