Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie
IPPP3/4512-418/15-2/KP
z 22 lipca 2015 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2015 r., poz. 613) oraz § 7 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770, z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 18 maja 2015 r. (data wpływu 20 maja 2015 r.), o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania podatkiem VAT sprzedaży działek oraz wniesienia aportem nieruchomości do Spółki - jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 20 maja 2015 r. wpłynął ww. wniosek o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania podatkiem VAT sprzedaży działek oraz wniesienia aportem nieruchomości do Spółki.

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe:

Wnioskodawca prowadzi od roku 1997 działalność gospodarczą - usługi turystyczne (zał. 1 odpis CEIDG). Jest zarejestrowanym czynnym podatnikiem VAT. Zainteresowany nigdy w ramach prowadzonej działalności gospodarczej nie dokonywał czynności związanych z obrotem nieruchomościami. W latach 2003 - 2008 nabył do swojego majątku odrębnego działki niezabudowane będące terenami rolnymi. Działki te w przeszłości stanowiły własność dziadków Wnioskodawcy. Po ich śmierci odziedziczyli te grunty ojciec i brat Zainteresowanego. W dniu 12 czerwca 2003 roku Wnioskodawca otrzymał tytułem darowizny od swojego stryja udział 1/2 w działce nr 28/17 o pow. 1160 m2, następnie w drodze zniesienia współwłasności tej działki z ojcem przeszła ona w całości na własność Zainteresowanego. Tego samego dnia stryj Mieczysław darował Wnioskodawcy swój udział 1/12 w działce nr 28/7 o pow. 1208 m2 stanowiącą drogę dojazdową. W dniu 3 kwietnia 2004 r. ojciec Zainteresowanego darowizną przekazał mu swój udział do 1/2 części działek 28/8, 28/12 i 28/14 o pow. 1428 m2 oraz 3/12 części działki nr 28/7 o pow. 1208 m2, stanowiącej drogę dojazdową. Tego samego dnia od stryja Mieczysława Wnioskodawca zakupił jego udział do 1/2 części działek nr 28/8, 28/12 i 28/14 o powierzchni 1428 m2. Od swoich braci Łukasza i Wojciecha Zainteresowany nabył działki nr 29/3, 29/5 i 29/6 o pow. 1767 m2. Byli oni współwłaścicielami tych działek. Nabycie od Wojciecha nastąpiło tytułem darowizny, natomiast od Łukasza tytułem umowy kupna-sprzedaży. Kolejne działki Zainteresowany nabył w dniu 24 kwietnia 2004 roku. I tak działkę nr 28/10 o pow. 477 m2, stanowiącą współwłasność ojca i stryja nabył w części 1/2 darowizną od ojca, natomiast pozostałą część tytułem zakupu od stryja Mieczysława wraz z przypadającym na tę działkę udziałem 1/12 w działce nr 28/7 stanowiącej drogę dojazdową. Tego samego dnia Zainteresowany otrzymał darowizną od brata Wojciecha udział 1/2 w działce nr 29/4 o pow. 588 m2, pozostały udział 1/2 w tej działce zakupił od brata Łukasza. Kolejne dwie działki zakupił w dniu 3 grudnia 2005 r. od swojego ojca, brata, stryja i brata stryjecznego. Były to działki nr 28/16 o pow. 455 m2 i nr 29/7 o pow. 587 m2. Ostatnie dwie działki Wnioskodawca otrzymał w drodze darowizny w dniu 22 listopada 2008 r. od brata Wojciecha i jego żony. Były to działki nr 28/18 o pow. 568 m2 oraz działka nr 29/8 o pow. 579 m2 (zał. 2 - mapa). Wszystkie wymienione działki Zainteresowany nabył od swojej bliskiej rodziny tj. od ojca, brata, bratowej, stryja i brata stryjecznego. Wnioskodawca nabył te działki, gdyż kiedyś stanowiły własność dziadków i chciał zapobiec ich rozdrobnieniu i przejęciu przez osoby obce. Ponieważ Zainteresowany ma czworo dzieci, działki te zamierzał przekazać w przyszłości swoim dzieciom aby mogły na nich wybudować swoje domy. Wszystkie wymienione działki Wnioskodawca nabył do swojego osobistego majątku. Łączna powierzchnia działek wynosi 7609 m2. Działki te są gruntami rolnymi. Zainteresowany nigdy nie prowadził działalności rolniczej. Od chwili objęcia własności tych nieruchomości nie były one w żaden sposób wykorzystywane, nie były też udostępniane osobom trzecim. Wnioskodawca nie sprzedawał też nigdy żadnych nieruchomości.

W roku 2006 Zainteresowany wystąpił do Prezydenta Miasta z wnioskiem o wydanie warunków zabudowy i zagospodarowania terenu dla budynków mieszkalnych jednorodzinnych wolnostojących wraz z infrastrukturą i zbiornikami na nieczystości ciekłe na wyodrębnionych nieruchomościach składających się z działek ewidencyjnych nr 28/6, 28/9, 28/11, 28/13, 28/15, 28/17, 28/18 i 29/8, 28/16 i 29/7, 28/14 i 29/6, 28/12 i 29/5, 28/10 i 29/4, 28/8 i 29/3 oraz pod drogę wewnętrzną na działce 28/7. Decyzję o warunkach zabudowy Prezydent Miasta wydał 31 marca 2006 r. (zał. nr 3-decyzja o warunkach zabudowy). Poza uzyskaniem powyższej decyzji Wnioskodawca nigdy nie podjął żadnych działań zmierzających do zwiększenia wartości przedmiotowych działek, bądź przygotowania do sprzedaży. Pozostały one nieuzbrojone w media. Podziału powyższych działek dokonywali wcześniej ich poprzedni właściciele, zanim Zainteresowany je nabył. W tym roku Wnioskodawca otrzymał informację, że na sąsiednich działkach powstanie supermarket - został złożony wniosek o warunki zabudowy. Do Zainteresowanego zaś zgłosił się przedstawiciel dewelopera, który zaproponował odkupienie działek pod budowę osiedla wielorodzinnego. Ponieważ działki Wnioskodawcy tracą na atrakcyjności i tym samym na wartości w związku z powstaniem po sąsiedzku supermarketu Zainteresowany rozważa możliwość sprzedaży tych działek, ewentualnie przystąpienia do spółki komandytowej mającej budować osiedle bloków i wniesienie tych działek jako aportu w dwóch transzach. Pięć działek wniósłby w tym roku a pozostałe w roku 2017. Wnioskodawca nigdy nie podejmował jakiejkolwiek działalności marketingowej mającej na celu zbycie przedmiotowych nieruchomości.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie:

1. Czy sprzedaż przedmiotowych nieruchomości (działek) będzie podlegała opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług?
2. Czy wniesienie do spółki komandytowej jako aportu przedmiotowych nieruchomości (działek) przez Wnioskodawcę jako komplementariusza będzie podlegało opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług? Aport wnoszony byłby w dwóch transzach - pięć działek w tym roku a pozostałe w roku 2017.
   
   

Zdaniem Wnioskodawcy:

Na podstawie art. 5 ust. l ustawy o podatku od towarów i usług opodatkowaniem podatkiem od towarów i usług podlegają: odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju, eksport towarów, import towarów, wewnątrzwspólnotowe nabycie i dostawa towarów. W niniejszej sprawie mamy do czynienia z odpłatną dostawą towarów, gdyż zgodnie z art. 2 pkt 6 ustawy o VAT towarem są rzeczy, ich części składowe, a także wszelkie postaci energii a w myśl art. 7 ust. 1 tej ustawy przez dostawę towarów rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel.

Zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług podatnikiem są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2 bez względu na cel lub rezultat takiej działalności. Ust. 2 tego przepisu definiuje działalność gospodarczą jako działalność obejmującą wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Mając powyższe na uwadze opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług nie podlega każda czynność stanowiąca dostawę zgodnie z art. 5. Czynność aby podlegała opodatkowaniu podatkiem VAT musi być wykonana przez podmiot, który w związku z jej wykonaniem jest podatnikiem podatku od towarów i usług. Wnioskodawca jest podatnikiem w zakresie prowadzonej działalności gospodarczej tj. usług turystycznych.

Zbycie przedmiotowych działek nie następuje w ramach prowadzonej działalności gospodarczej a stanowi jedynie czynności związane z wykonywaniem prawa własności. Ponieważ działki te zostały nabyte do osobistego prywatnego majątku i nie w celu ich odsprzedaży lub wykonywania innych czynności związanych z prowadzoną działalnością gospodarczą to w zakresie ich zbycia czy to przez sprzedaż, czy też wniesienie jako wkładu do spółki komandytowej, Wnioskodawca jako osoba fizyczna nie może być w związku z nimi zaliczony do grona podatników podatku VAT i czynności te nie podlegają opodatkowaniu podatkiem VAT.

Stanowisko to potwierdza orzeczenie TSUE w sprawach połączonych C-l80/10 i C-l81/10. Zgodnie z tym orzeczeniem za podatnika należy uznać osobę, która w celu dokonania sprzedaży gruntów angażuje środki podobne do wykorzystywanych przez handlowca, producenta itp. Musi on wykazać aktywność w przedmiocie zbycia nieruchomości porównywalną z działaniami podmiotów zajmujących się profesjonalnie tego rodzaju obrotem, czyli działania wykraczające poza zakres zwykłego zarządu majątkiem prywatnym.

Jak wcześniej wykazał Wnioskodawca żadnych takich działań nie podejmował. Trybunał orzekł równocześnie, że liczba i zakres transakcji sprzedaży nie ma charakteru decydującego i nie może stanowić kryterium rozróżnienia między czynnościami dokonywanymi prywatnie, znajdującymi się poza zakresem zastosowania dyrektywy, a czynnościami stanowiącymi działalność gospodarczą. Duże transakcje mogą być dokonywane jako czynności osobiste.

Mając powyższe na uwadze zbycie przedmiotowych działek, nigdy nie wykorzystywanych do działalności gospodarczej i nabytych nie w celu ich odsprzedaży nie będzie czynnością opodatkowaną podatkiem VAT bez względu czy nastąpi to w formie sprzedaży, czy wniesienia jako wkładu do spółki, gdyż stanowi zwykłe wykonywanie prawa własności.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

Zgodnie z przepisem art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Z 2011r. Nr 177 poz. 1054 ze zm.), zwanej dalej ustawą, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

W myśl art. 7 ust. 1 ustawy - przez dostawę towarów, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (…).

Towarami – według art. 2 pkt 6 ustawy - są rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.

Zatem w świetle przytoczonych powyżej przepisów, nieruchomość spełnia definicję towaru określoną w art. 2 pkt 6, a jej sprzedaż traktowana jest jako odpłatna dostawa towarów na terytorium kraju.

Według art. 2 pkt 22 ustawy, sprzedaż to odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju, eksport towarów oraz wewnątrzwspólnotowa dostawa towarów.

W myśl art. 46 § 1 ww. Kodeksu cywilnego, nieruchomościami są części powierzchni ziemskiej stanowiące odrębny przedmiot własności (grunty), jak również budynki trwale z gruntem związane lub części takich budynków, jeżeli na mocy przepisów szczególnych stanowią odrębny od gruntu przedmiot własności.

Natomiast aport to wkład na utworzenie lub powiększenie majątku spółki, który daje prawo do udziału w jej zyskach. Przedmiotem aportu mogą być pieniądze (aporty pieniężne), rzeczy lub prawa (aporty rzeczowe) oraz umiejętności, kompetencje techniczne czy zawodowe.

Wniesienie aportu rzeczowego do spółki prawa handlowego lub cywilnego – w zależności od tego co jest jego przedmiotem – spełnia definicję odpłatnej dostawy towarów lub odpłatnego świadczenia usług, a tym samym w rozumieniu art. 2 pkt 22 ustawy, uznawane jest za sprzedaż.

W sytuacji zatem, gdy przedmiotem aportu są towary w rozumieniu powołanego wyżej przepisu i gdy czynność ta prowadzi do przeniesienia prawa do rozporządzania tymi towarami jak właściciel, mamy do czynienia z odpłatną dostawą w ujęciu art. 7 ust. 1 ustawy, podlegającą opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

Wyjaśnić również należy, że z odpłatnością za dostawę towarów mamy do czynienia w sytuacji, gdy pomiędzy świadczeniem (dostawą) a zapłatą istnieje adekwatny związek. Odpłatność może przybierać różne formy, przy czym nie jest warunkiem to, aby została ustalona lub dokonana w pieniądzu. Odpłatnością jest więc także np. świadczenie zwrotne otrzymane od drugiej strony.

Wniesienie aportu spełnia przymiot odpłatności, ponieważ istnieje bezpośredni związek pomiędzy dostawą towarów a otrzymanym wynagrodzeniem w formie udziałów, lub zwiększeniem zysków wspólników w związku z działalnością spółki. Zatem dostawa ta odbywa się za wynagrodzeniem, a jej efektem jest przeniesienie na inny podmiot prawa do rozporządzania tymi towarami jak właściciel.

W niniejszej sprawie spełniony będzie zatem warunek odpłatności w związku z wniesieniem aportu do spółki komandytowej.

Co do zasady, dostawa nieruchomości jest opodatkowana podatkiem od towarów i usług. Jednak nie każda czynność stanowiąca dostawę w rozumieniu art. 7 ustawy podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, ponieważ aby dana czynność była opodatkowana tym podatkiem, musi być wykonana przez podmiot, który w związku z jej wykonaniem jest podatnikiem podatku od towarów i usług.

Stosownie do treści art. 15 ust. 1 ustawy - podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Działalność gospodarcza - na mocy art. 15 ust. 2 ustawy - obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

W świetle przytoczonych wyżej przepisów zauważyć należy, że status podatnika podatku od towarów i usług, wynika z okoliczności dokonania czynności podlegających opodatkowaniu tym podatkiem. Dla ustalenia, czy podmiot dokonujący transakcji sprzedaży nieruchomości jest podatnikiem podatku VAT, istotnym jest stwierdzenie, że prowadzi on działalność gospodarczą w rozumieniu przepisów ustawy.

Wskazać należy, że definicja działalności gospodarczej zawarta w ustawie jest znacznie szersza niż definicja działalności gospodarczej uregulowana w ustawie z dnia 2 lipca 2004 r. o swobodzie działalności gospodarczej (Dz.U. z 2013 r., poz. 672, z późn. zm.), czy też w ustawie z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz.U. z 2012 r., poz. 361 z późn. zm.). W konsekwencji ocena określonych stanów na gruncie powołanych aktów prawnych może być odmienna.

Zatem każdy, kto dokonuje czynności, które zmierzają do przyszłego wykorzystania nieruchomości dla celów działalności gospodarczej w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy, powinien być uznany za podatnika podatku od towarów i usług. Tym samym wykorzystywanie majątku prywatnego przez osobę fizyczną stanowi również działalność gospodarczą, jeżeli jest dokonywane w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Podstawowym kryterium dla opodatkowania sprzedaży w tym przypadku nieruchomości jest ustalenie, czy działanie to można uznać za wykorzystywanie towarów w sposób ciągły do celów zarobkowych, czy majątek nabyty został na potrzeby własne, czy też z przeznaczeniem do działalności handlowej.

Określony w cytowanej ustawie zakres opodatkowania podatkiem od towarów i usług wskazuje, że do tego, aby faktycznie zaistniało opodatkowanie danej czynności konieczne jest, aby czynność podlegającą opodatkowaniu wykonał podmiot, który dla tej właśnie czynności będzie działał jako podatnik. Definicja działalności gospodarczej, zawarta w ustawie o podatku od towarów i usług, ma charakter uniwersalny, pozwalający na objęcie pojęciem „podatnik” tych wszystkich podmiotów, które prowadzą określoną działalność, występując w profesjonalnym obrocie gospodarczym.

Właściwym zatem jest wykluczenie osób fizycznych z grona podatników w przypadku, gdy dokonują sprzedaży, przekazania, bądź darowizny towarów stanowiących część majątku osobistego, tj. majątku, który nie został nabyty w celu jego odsprzedaży, bądź wykonywania innych czynności w ramach działalności gospodarczej.

W kontekście powyższego nie jest podatnikiem podatku od towarów i usług ten, kto jako osoba fizyczna dokonuje jednorazowych lub okazjonalnych transakcji, za które nie jest przewidziana ściśle regularna zapłata oraz nie prowadzi zorganizowanej, czy zarejestrowanej działalności gospodarczej. Dokonywanie określonych czynności poza sferą prowadzonej działalności gospodarczej, również nie pozwala na uznanie danego podmiotu za podatnika w zakresie tych czynności.

Ponadto jak wynika z orzeczenia Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej z dnia 15 września 2011 r. w sprawach C-180/10 i C-181/10, za podatnika należy uznać osobę, która w celu dokonania sprzedaży gruntów angażuje środki podobne do wykorzystywanych przez handlowca, tj. wykazuje aktywność w przedmiocie zbycia nieruchomości porównywalną do działań podmiotów zajmujących się profesjonalnie tego rodzaju obrotem, tj. działania wykraczające poza zakres zwykłego zarządu majątkiem prywatnym. Chodzi tu przykładowo o nabycie terenu przeznaczonego pod zabudowę, jego uzbrojenie, wydzielenie dróg wewnętrznych, działania marketingowe podjęte w celu sprzedaży działek, wykraczające poza zwykłe formy ogłoszenia, uzyskanie decyzji o warunkach zabudowy terenu, czy wystąpienie o opracowanie planu zagospodarowania przestrzennego dla sprzedawanego obszaru, prowadzenie działalności gospodarczej w zakresie usług developerskich lub innych tego rodzaju usług o zbliżonym charakterze. Przy czym na tego rodzaju aktywność „handlową” wskazywać musi ciąg powyżej przykładowo przytoczonych okoliczności, a nie stwierdzenie jedynie faktu wystąpienia pojedynczych z nich.

Z opisu sprawy wynika, że Wnioskodawca jest osobą fizyczną, prowadzącą działalność gospodarczą w zakresie usług turystycznych. Jest zarejestrowanym czynnym podatnikiem VAT. Nigdy w ramach prowadzonej działalności gospodarczej nie dokonywał czynności związanych z obrotem nieruchomościami. Wnioskodawca nabył do swojego majątku odrębnego działki niezabudowane będące terenami rolnymi. Zainteresowany otrzymał tytułem darowizny część działek w tym działkę stanowiącą drogę dojazdową, natomiast kolejne działki nabył tytułem umowy kupna-sprzedaży. Wszystkie działki Zainteresowany nabył od swojej bliskiej rodziny tj. od ojca, brata, bratowej, stryja i brata stryjecznego. Wnioskodawca nabył te działki, ponieważ zamierzał przekazać w przyszłości swoim dzieciom aby mogły na nich wybudować swoje domy.

Wszystkie wymienione działki Wnioskodawca nabył do swojego osobistego majątku. Łączna powierzchnia działek wynosi 7609 m2. Działki te są gruntami rolnymi. Wnioskodawca nigdy nie prowadził działalności rolniczej. Od chwili objęcia własności tych nieruchomości nie były one w żaden sposób przez Wnioskodawcę wykorzystywane, nie były też udostępniane osobom trzecim.

W roku 2006 r. Wnioskodawca wystąpił do Prezydenta Miasta z wnioskiem o wydanie warunków zabudowy i zagospodarowania terenu dla budynków mieszkalnych jednorodzinnych, wolnostojących wraz z infrastrukturą i zbiornikami na nieczystości ciekłe na wyodrębnionych nieruchomościach składających się z działek ewidencyjnych nr 28/6, 28/9, 28/11, 28/13, 28/15, 28/17, 28/18 i 29/8, 28/16 i 29/7, 28/14 i 29/6, 28/12 i 29/5, 28/10 i 29/4, 28/8 i 29/3 oraz pod drogę wewnętrzną na działce 28/7. Decyzję o warunkach zabudowy Prezydent Miasta wydał 31 marca 2006r. Poza uzyskaniem powyższej decyzji Wnioskodawca nigdy nie podjął żadnych działań zmierzających do zwiększenia wartości przedmiotowych działek, bądź przygotowania do sprzedaży. Pozostały one nieuzbrojone w media. Podziału powyższych działek dokonywali wcześniej ich poprzedni właściciele, zanim to Wnioskodawca je nabył. Wnioskodawca otrzymał informację, że na sąsiednich działkach powstanie supermarket. Do Zainteresowanego zaś zgłosił się przedstawiciel dewelopera, który zaproponował odkupienie działek pod budowę osiedla wielorodzinnego. Ponieważ działki Wnioskodawcy tracą na atrakcyjności w związku z powstaniem po sąsiedzku supermarketu, Zainteresowany rozważa możliwość sprzedaży tych działek, ewentualnie przystąpienia do spółki komandytowej mającej budować osiedle bloków i wniesienie tych działek jako aportu w dwóch transzach. Pięć działek Wnioskodawca wniósłbym w tym roku a pozostałe w roku 2017. Wnioskodawca ze swojej strony nigdy nie podejmował jakiejkolwiek działalności marketingowej mającej na celu zbycie przedmiotowych nieruchomości.

Analiza opisanego zdarzenia przyszłego w kontekście powołanych przepisów prawa oraz wyroku TSUE z dnia 15 września 2011 r. w sprawach C-180/10 i C-181/10 prowadzi do wniosku, że planowana przez Wnioskodawcę sprzedaż działek nie będzie podlegała opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, gdyż brak jest normatywnych przesłanek, aby w związku z tą transakcją uznać Wnioskodawcę za podatnika tego podatku. Wprawdzie grunt spełnia definicję towarów zawartą w art. 2 pkt 6 ustawy, jednak z okoliczności niniejszej sprawy nie wynika, aby sprzedając ww. działkę Wnioskodawca działał w charakterze handlowca. Przedstawiony opis sprawy nie wskazuje na taką aktywność Wnioskodawcy, która wykraczałaby poza ramy czynności związanych ze zwykłym wykonywaniem prawa własności. Wnioskujący nie podjął bowiem ciągu działań, które wskazywałyby na aktywność w zakresie obrotu nieruchomościami (takich jak: uzbrojenie terenu, działania marketingowe podjęte w celu sprzedaży działek wykraczające poza zwykłe formy ogłoszenia, itp.). Należy również podkreślić, że, jak wynika z wniosku, grunt ten nie był przez Wnioskodawcę wykorzystywany w jakiejkolwiek działalności gospodarczej, w tym rolniczej.

A zatem w rozpatrywanej sprawie brak jest przesłanek pozwalających uznać Wnioskodawcę za podatnika w rozumieniu art. 15 ust. 1 ustawy, prowadzącego działalność gospodarczą, o której mowa w art. 15 ust. 2 ustawy, polegającą na handlu nieruchomościami. Jak wcześniej wyjaśniono, aby uznać określoną sprzedaż za opodatkowaną podatkiem VAT, nie wystarcza stwierdzić jedynie, że doszło do dostawy towarów, lecz wymagane jest też określenie podmiotu dokonującego sprzedaży za występującego w związku z tą czynnością w charakterze podatnika podatku od towarów i usług. Należy tym samym uznać, że Wnioskodawca dokonując sprzedaży ww. nieruchomości nie będzie działał w charakterze podatnika, a czynność ta nie będzie nosiła znamion działalności gospodarczej w rozumieniu ustawy o podatku od towarów i usług, co wynika z tego, że sprzedaż ta będzie stanowiła dla Wnioskującego zwykłe wykonywanie prawa własności. Zatem, w niniejszej sprawie Wnioskodawca - dokonując sprzedaży gruntu stanowiącego Jego majątek prywatny - korzystać będzie z przysługującego Mu prawa do rozporządzania własnym majątkiem. W konsekwencji, opisana transakcja nie będzie podlegała opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

Ponadto, mając na względzie powołane przepisy prawa oraz opisane zdarzenie przyszłe dotyczące wniesienia do spółki komandytowej jako aportu działek wskazać należy, że w tej sprawie również brak jest przesłanek pozwalających uznać, że Wnioskodawca wystąpi w charakterze podatnika. Wnioskodawca dokonując aportu opisanych we wniosku nieruchomości korzystać będzie z prawa do rozporządzenia majątkiem osobistym, co nie jest wykonywaniem działalności gospodarczej, w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy o VAT. Brak tego statusu pozbawia Wnioskodawcę cech podatnika podatku VAT, o którym mowa w art. 15 ust. 1 pkt 1 ustawy o VAT.

Tym samym, biorąc pod uwagę treść wniosku, a także uwzględniając obowiązujące w tym zakresie przepisy prawa podatkowego stwierdzić należy, że sprzedaż przedmiotowych działek nie będzie podlegała opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług. Ponadto wniesienie do spółki komandytowej jako aportu przedmiotowych działek przez Wnioskodawcę jako komplementariusza stanowić będzie dostawę jego majątku prywatnego i w związku z tym czynność ta również nie będzie podlegała opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

Zatem stanowisko Wnioskodawcy uznaje się za prawidłowe.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. 2012, poz. 270, z późn. zm.).

Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1-go Maja 10, 09-402 Płock.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.