Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie
IPPP3/4512-603/15-2/RD
z 13 sierpnia 2015 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2015 r., poz. 613) oraz § 6 pkt 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 22 kwietnia 2015 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2015 r., poz. 643) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 7 lipca 2015 r. (data wpływu 17 lipca 2015 r.), o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania czynności, w związku z którymi kontrahenci obciążają się kosztami za utylizację zapasów - jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 17 lipca 2015 r. wpłynął ww. wniosek o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania czynności, w związku z którymi kontrahenci obciążają się kosztami za utylizację zapasów.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny oraz zdarzenie przyszłe.

Spółka S.A. (dalej: Spółka, Wnioskodawca) jest spółką z Grupy N. (dalej: Grupa) prowadzącą działalność gospodarczą w zakresie produkcji i sprzedaży szybkozbywalnych dóbr konsumpcyjnych. Spółka jest zarejestrowanym, czynnym podatnikiem VAT w Polsce.

Spółka zajmuje się m.in. produkcją artykułów spożywczych (dalej: wyroby) dla i na zlecenie innych spółek z Grupy, z siedzibami na terytorium innych niż Polska państw członkowskich Unii Europejskiej (lub poza granicami Unii Europejskiej) i tam zarejestrowanych na potrzeby podatku od wartości dodanej (lub podatku o podobnym charakterze) (dalej łącznie: Zleceniodawca, Zleceniodawcy). Zgodnie z przyjętą przez Grupę polityką Spółka realizuje zamówienia dotyczące produkcji określonej ilości/partii wyrobów zamówionych przez danego Zleceniodawcę, a Zleceniodawca jest zobowiązany do odbioru i zapłaty za wyprodukowane wyroby. Zdarza się również, iż to Spółka pełni rolę Zleceniodawcy wobec innych podmiotów z Grupy, które realizują zamówienia złożone przez Spółkę.

Proces składania, przyjmowania, przekazywania do realizacji oraz rozliczania/zamykania zleceń na produkcję wyrobów jest w znacznym stopniu „zautomatyzowany” i odbywa się w oparciu o procedury i systemy informatyczne przyjęte i wykorzystywane w ramach Grupy. Zgodnie z przyjętą w Grupie polityką cen transferowych Zleceniodawcy płacą wyłącznie za odebrane wyroby - zapłata pokrywa koszt wyprodukowania wyrobu (per sztuka) oraz wynagrodzenie (marżę) podmiotu realizującego zlecenie (dalej ogólnie: Zleceniobiorca/Zleceniobiorcy).

Proces realizacji konkretnego zlecenia zakłada, iż przed przystąpieniem do niego, jak i w trakcie produkcji, Zleceniobiorca nabywa niezbędne surowce i materiały do produkcji wyrobów (rozumianych jako produkty gotowe). Po zakończeniu produkcji związanej z danym zleceniem niejednokrotnie zdarza się, że w magazynach Zleceniobiorcy pozostają zapasy surowców i materiałów, które zostały zakupione na potrzeby realizacji tego zlecenia (dalej: zapasy). W przypadku niektórych zapasów (tj. surowce, np. cukier, tłuszcze roślinne, dalej: zapasy typu A) istnieje możliwość wykorzystania ich przez Zleceniobiorcę w produkcji na własne potrzeby lub realizacji innych zleceń od tego samego lub innych Zleceniodawców. Jednakże zdarza się, iż u danego Zleceniobiorcy pozostają zapasy, których zindywidualizowany charakter czy wyjątkowość/specyfika sprawia, iż ich dalsze wykorzystanie przez Zleceniobiorcę do własnej działalności (produkcyjnej) w praktyce nie jest możliwe lub jest ekonomicznie nieopłacalne (np. opakowania o specjalnych kształtach, zadrukowane etykiety czy folie aluminiowe lub wybrane surowce, dalej: zapasy typu B). Przyczyny pozostawania u Zleceniobiorcy opisanych wyżej zapasów mogą być różne. Pierwszą może być przebieg samego procesu produkcji w ten sposób, iż pierwotnie przyjęta i zakupiona - w oparciu o stosowane przez Zleceniobiorcę normy (np. dotyczące strat/ubytków/zniszczeń) - ilość surowców i materiałów dla wyprodukowania danej/zamówionej ilości wyrobów, okaże się za wysoka. Inną przyczyną może być ograniczenie lub wręcz wycofanie się przez Zleceniodawcę z zamówienia już po przystąpieniu przez Zleceniobiorcę do jego realizacji (np. z uwagi na stwierdzone ex post niskie zainteresowanie konsumentów danym wyrobem, zmianę trendów rynkowych etc.).

W przypadku wystąpienia zapasów, w szczególności typu B, Zleceniodawcy oczekują, że nie będą one przedmiotem obrotu ze strony Zleceniobiorców, zwłaszcza nie trafią do podmiotów spoza Grupy. Ma to zapobiegać sytuacji, w której np. na rynku pojawiłyby się nieoryginalne, tj. niepochodzące od Zleceniodawców, wyroby w oryginalnych opakowaniach. W związku z tym Zleceniodawcy zwracają się do Zleceniobiorców o ich utylizację, godząc się jednocześnie na zapłatę za to stosownego wynagrodzenia, odpowiadającego kosztom utylizacji, obejmującym wartość zapasów (według kosztów wytworzenia) oraz, jeżeli występują, koszty związane z ich fizycznym zniszczeniem (w przypadku, gdy zapasy nadają się do recyklingu, koszt zniszczenia nie występuje). Zasada ta nie wynika z pisemnych umów, lecz jest elementem wewnętrznej polityki stosowanej przez Grupę.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytania:

1. Czy w opisanych okolicznościach powstrzymanie się od innego wykorzystania zapasów i ich utylizacja na prośbę Spółki stanowi świadczenie usług na jej rzecz przez Zleceniobiorców, a co za tym idzie czy Spółka powinna z tego tytułu rozpoznawać import usług i naliczać podatek należny przyjmując za podstawę opodatkowania wynagrodzenie, które w związku z utylizacją obowiązana jest zapłacić Zleceniobiorcom, oraz odpowiednio
2. czy w opisanych okolicznościach powstrzymanie się od innego wykorzystania zapasów i ich utylizacja na prośbę Zleceniodawców stanowi świadczenie usług przez Spółkę na ich rzecz, a co za tym idzie czy zapłata, tj. cała kwota należna, którą z tego tytułu Spółka uzyskuje od Zleceniodawców, stanowi wynagrodzenie za świadczenie ww. usług?
   
   

Zdaniem Wnioskodawcy:

• powstrzymanie się od innego wykorzystania zapasów i ich utylizacja na prośbę Spółki stanowi świadczenie usług na jej rzecz przez Zleceniobiorców, a co za tym idzie Spółka powinna z tego tytułu rozpoznawać import usług i naliczać podatek należny przyjmując za podstawę opodatkowania wynagrodzenie, które w związku z utylizacją obowiązana jest zapłacić Zleceniobiorcom, oraz odpowiednio

• powstrzymanie się od innego wykorzystania zapasów i ich utylizacja na prośbę Zleceniodawców stanowi świadczenie usług przez Spółkę na ich rzecz, a co za tym idzie zapłata, tj. cała kwota należna, którą z tego tytułu Spółka uzyskuje od Zleceniodawców, stanowi wynagrodzenie za świadczenie ww. usług.
  
  

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy o VAT opodatkowaniu tym podatkiem podlega odpłatna dostawa towarów oraz odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju. Wymienione czynności zostały zdefiniowane odpowiednio w art. 7 ust. 1 oraz w art. 8 ust. 1 ustawy o VAT.

Stosownie do art. 7 ust. 1 ustawy o VAT przez dostawę towarów rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel, przy czym towarami są rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.

Natomiast na podstawie art. 8 ust. 1 ustawy o VAT, przez świadczenie usług rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej nie mającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7, w tym również:

1. przeniesienie prawa do wartości niematerialnych i prawnych, bez względu na formę, w jakiej dokonano czynności prawnej;
2. zobowiązanie do powstrzymania się od dokonania czynności lub tolerowania czynności lub sytuacji;
3. świadczenie usług zgodnie z nakazem organu władzy publicznej lub podmiotu działającego w jego imieniu lub nakazem wynikającym z mocy prawa.
   
   

Powołane przepisy wskazują, że pojęcie „świadczenie usług” ma szeroki zakres i obejmuje nie tylko działanie, faktycznie podejmowane przez podatnika, lecz również jego zachowanie pasywne, jeżeli wynika z przyjętego przezeń zobowiązania. Stąd w praktyce przyjmuje się, że pod pojęciem usługi (świadczenia) należy rozumieć każde zachowanie podatnika w ramach prowadzonej przez niego działalności gospodarczej, na które składać się może zarówno działanie (tj. zachowanie aktywne, wykonanie czegoś - łac. facere), jak i brak działania objawiający się (i) powstrzymaniem od działania (zaniechanie aktywności - łac. non facere) lub (ii) tolerowaniem określonego stanu rzeczy lub czyjegoś zachowania (znoszenie - łac. pati). Powyższe odzwierciedla w polskim porządku prawnym art. 24 ust. 1 dyrektywy 2006/112/WE Rady z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (dalej; Dyrektywa VAT).

Należy jednak mieć na uwadze, iż nie każde działanie, powstrzymanie się od działania czy tolerowanie może zostać uznane za usługę w rozumieniu przepisów o VAT. W oparciu o orzecznictwo Europejskiego Trybunału Sprawiedliwości (obecnie Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej, dalej: TSUE) przyjmuje się, że aby można było mówić o usłudze, powinny zostać spełnione łącznie następujące warunki:

• powinien istnieć stosunek prawny, z którego wynika obowiązek świadczenia przez usługodawcę,
  

• owinien istnieć skonkretyzowany odbiorca świadczenia, tj. odnoszący zeń określoną korzyść,
  

• świadczeniodawcy powinno przysługiwać wynagrodzenie, przy tym powinno być ono określone oraz należne, tj. powinien istnieć bezpośredni związek między świadczeniem (usługą) a wynagrodzeniem w tym znaczeniu, iż w zamian za świadczenie usługodawca powinien mieć prawo do wynagrodzenia (przy czym forma wynagrodzenia może być różna, niekoniecznie musi ono mieć postać pieniężną).
  
  
  

Spółka zauważa, iż zgodnie z utrwalonym poglądem TSUE o świadczeniu usług można / należy mówić w sytuacji, gdy odbywa się ono w ramach stosunku prawnego, z którego wynika (i) zobowiązanie jednej osoby do określonego zachowania się (świadczenia) na rzecz drugiej osoby i (ii) prawo tej drugiej osoby do domagania się wykonania świadczenia na jej rzecz. Zatem, aby można było mówić o stosunku prawnym musi istnieć odbiorca świadczenia, na rzecz którego miałoby ono być wykonywane. Co więcej, z orzecznictwa TSUE wynika, iż osoba odbiorcy świadczenia powinna być skonkretyzowana (zindywidualizowana). Powyższe wynika w szczególności z fundamentalnego orzeczenia TSUE z 3 marca 1994 r. w sprawie C-16/93 R.J. Tolsma przeciwko Inspecteur der Omzetbelasting Leeuwarden, w którym to orzeczeniu podkreślono, że usługi świadczone są za wynagrodzeniem wyłącznie w sytuacji, gdy istnieje stosunek prawny pomiędzy świadczącym usługę a jej odbiorcą, na mocy którego występuje świadczenie wzajemne, przy czym wynagrodzenie otrzymane przez świadczącego usługę stanowi wartość przekazywaną w istocie w zamian za usługę wyświadczoną jej odbiorcy. Tym samym, pod pojęciem odpłatności świadczenia należy rozumieć prawo podmiotu sprzedającego towar lub świadczącego usługę do żądania od nabywcy towaru, odbiorcy usługi lub osoby trzeciej zapłaty ceny lub jej ekwiwalentu (np. w postaci świadczenia wzajemnego).

Kwestia odpłatności była również przedmiotem orzeczenia TSUE z 8 marca 1988 r. w sprawie C-102/86 Apple and Pear Development CounciI przeciwko Commissioners of Customs and Excise. W wyroku tym Trybunał uznał, że czynność można uznać za wykonaną odpłatnie, jeśli istnieje bezpośrednia i jasno zindywidualizowana korzyść po stronie dostawcy towaru lub usługi, a ponadto gdy odpłatność za otrzymane świadczenie pozostaje w bezpośrednim związku z czynnością, która miała być opodatkowana VAT.

Niezależnie od wyżej omówionych, przedmiotowych kryteriów podlegania VAT przez dane świadczenie jako usługa, o opodatkowaniu decyduje również kryterium terytorialne - zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy o VAT podatkowi podlegają bowiem wyłącznie czynności wskazane w tym przepisie dokonywane na terytorium kraju (tj. Polski stosownie do art. 2 pkt 1 ustawy). O tym, czy czynność jest dokonana na terytorium kraju, decydują zaś przepisy o miejscu świadczenia - w przypadku usług są to przepisy art. 28a i nast. ustawy o VAT.

I tak, zgodnie z art. 28a pkt 1 na potrzeby przepisów o miejscu świadczenia usług przez podatnika rozumie się:

1. podmioty, które wykonują samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w art. 15 ust. 2 ustawy o VAT, lub działalność gospodarczą odpowiadającą tej działalności, bez względu na cel czy rezultat takiej działalności,
2. osobę prawną niebędącą podatnikiem na podstawie lit. a), która jest zidentyfikowana lub obowiązana do identyfikacji do celów podatku lub podatku od wartości dodanej.
   
   

Jednocześnie, zgodnie z ogólną regułą zawartą w art. 28b ust. 1, o ile dalsze przepisy nie stanowią inaczej, miejscem świadczenia usług w przypadku świadczenia usług na rzecz podatnika jest miejsce, w którym podatnik będący usługobiorcą posiada siedzibę działalności gospodarczej.

Oznacza to, że w przypadku usług świadczonych między podatnikami z różnych państw (z wyjątkiem usług objętych wyłączeniami określonymi w art. 28e i nast. ustawy o VAT, które jednak w niniejszej sprawie nie będą mieć zastosowania) miejscem świadczenia, a co za tym idzie ich opodatkowania VAT, jest państwo, na terytorium którego podatnik będący nabywcą ma siedzibę działalności.

Ustalenie, iż miejscem świadczenia/opodatkowania usług jest państwo, na terytorium którego to usługobiorca ma siedzibę, w sytuacji gdy - jak w analizowanych okolicznościach - usługodawca nie ma na terytorium tego państwa siedziby ani stałego miejsca prowadzenia działalności (z którego świadczy usługę) sprawia, iż aktualne stają się przepisy określające podmiot/podatnika obowiązanego do rozliczenia podatku należnego z tytułu takiego świadczenia.

I tak, przez import usług rozumie się w myśl art. 2 pkt 9 ustawy o VAT świadczenie usług, z tytułu wykonania których podatnikiem jest usługobiorca, o którym mowa w art. 17 ust. 1 pkt 4. Zgodnie z tym przepisem podatnikami są również osoby nabywające usługi, jeżeli łącznie spełnione są następujące warunki: (a) usługodawcą jest podatnik nieposiadający siedziby działalności gospodarczej oraz stałego miejsca prowadzenia działalności gospodarczej na terytorium kraju (...), (b) usługobiorcą jest - w przypadku usług, do których stosuje się art. 28b- podatnik, o którym mowa w art. 15, lub osoba prawna niebędącą podatnikiem, o którym mowa w art. 15, zarejestrowana lub obowiązana do zarejestrowania zgodnie z art. 97 ust. 4.

Wnioskodawca zauważa, iż system składania, przyjmowania i realizowania zamówień dotyczących produkcji poszczególnych ilości / partii wyrobów przyjęty w Grupie opiera się na zasadach uzgodnionych pomiędzy podmiotami korzystającymi z tego systemu, które to zasady tworzą politykę Grupy. Zasady te są akceptowane i stosowane przez ww. podmioty niezależnie od tego, czy występują one w konkretnej relacji jako Zleceniodawca, czy też jako Zleceniobiorca.

Zgodnie ze wspomnianymi zasadami Zleceniobiorca, przyjmując zamówienie na określoną ilość wyrobów od danego Zleceniodawcy, zobowiązuje się przede wszystkim do określonych działań na jego rzecz, obejmujących ich wyprodukowanie i sprzedaż. Niemniej, przyjmując zamówienie - z uwagi na obowiązującą w Grupie politykę - już w tym momencie godzi się też wstępnie, że jeżeli taka będzie decyzja Zleceniodawcy, to nie będzie miał swobody w dysponowaniu zapasami powstałymi/pozostałymi po realizacji zamówienia, ale będzie obowiązany poddać je utylizacji. Równocześnie, w takim przypadku ma prawo oczekiwać stosownego wynagrodzenia, innego wszakże niż to, które mu przysługuje z tytułu sprzedaży wyrobów. Z drugiej strony Zleceniodawca, który zechce wnioskować o utylizację zapasów, akceptuje fakt, iż będzie zobowiązany z tego tytułu uiścić na rzecz Zleceniobiorcy ww. wynagrodzenie. Z chwilą faktycznego wystąpienia przez Zleceniodawcę do Zleceniobiorcy z wnioskiem (zleceniem) o utylizację zapasów wspomniany stosunek prawny ulega w tym zakresie konkretyzacji (staje się wiążący), kreując realne zobowiązania dla każdej ze stron.

Jak wynika z powołanego orzecznictwa TSUE, o usłudze wykonanej za wynagrodzeniem można mówić, gdy istnieje stosunek prawny między usługodawcą i usługobiorcą, a rezultatem tego związku jest wzajemne działanie tych podmiotów. Działanie to polega na tym, że wynagrodzenie otrzymywane jest przez wykonawcę usługi (tu: Zleceniobiorcę) w zamian za wykonanie usługi na rzecz odbiorcy (tu: Zleceniodawcy).

Odnosząc powyższe do kwot otrzymywanych przez Zleceniobiorcę od Zleceniodawcy z tytułu utylizacji zapasów należy zauważyć, iż spełnione są przesłanki do uznania ich za wynagrodzenie, a tym samym, że w analizowanej sytuacji dochodzi do odpłatnego świadczenia usług w rozumieniu przepisów o VAT. W szczególności:

• jak wyżej wskazano, między Zleceniodawcą a Zleceniobiorcą powstaje w tym zakresie stosunek prawny wynikający z zamówienia i wniosku/zlecenia na utylizację,
  

• stosunek ten obliguje Zleceniobiorcę do określonego zachowania, tj. powstrzymania się od innego zadysponowania zapasami i przeznaczenia/dokonania ich utylizacji,
  

• za utylizację, na podstawie ww. stosunku, Zleceniobiorcy należy się (od Zleceniodawcy) stosowne, określone przynajmniej co do sposobu kalkulacji, wynagrodzenie,
  

• w rezultacie, istnieje bezpośredni związek między określonym, zgodnym z przyjętym na podstawie ww. stosunku zachowaniem Zleceniobiorcy, a zapłatą Zleceniodawcy,
  

• Zleceniodawca jest głównym beneficjentem takiego świadczenia Zleceniobiorcy (uwalniając się np. w trakcie realizacji zamówienia od konieczności odbioru i zapłaty za pozostałą partię wyrobów czy ryzyka pojawienia się zapasów w powszechnym obrocie).
  
  

Tym samym, zdaniem Wnioskodawcy, w opisanych okolicznościach między Zleceniobiorcą a Zleceniodawcą dochodzi do świadczenia usług w rozumieniu przepisów o VAT, których treścią jest utylizacja zapasów.

Odnosząc powyższe do sytuacji Wnioskodawcy należy zauważyć, iż ilekroć Spółka - występująca w roli Zleceniodawcy - zwróci się do danego Zleceniobiorcy, realizującego złożone przez nią zamówienie, z wnioskiem o utylizację zapasów, powstaje stosunek zobowiązaniowy, którego realizacja prowadzi do świadczenia usług przez Zleceniobiorcę na rzecz Spółki. Mając na uwadze, iż: (i) do przedmiotowych usług utylizacji zastosowanie ma art. 28b ust. 1 ustawy o VAT (nie mieszczą się one bowiem w żadnym z przepisów szczególnych, tj. art. 28e i następne), (ii) Zleceniobiorca to zawsze spółka z siedzibą na terytorium innego niż Polska państwa Unii Europejskiej (lub państwa spoza Unii Europejskiej), (iii) zarejestrowana tam na potrzeby podatku od wartości dodanej (lub podatku o podobnym charakterze) i występująca w takim charakterze (tj. podatnika w rozumieniu art. 28a ustawy o VAT) w tym stosunku, (iv) nieposiadająca stałego miejsca prowadzenia działalności na terytorium kraju (Polski) - znaczy to, że:

• miejscem świadczenia tych usług jest Polska jako kraj, na terytorium którego Spółka jako ich nabywca ma siedzibę działalności,
  

• Spółka jest podatnikiem z tego tytułu, w Polsce ma bowiem zarówno siedzibę działalności, jak też jest tu zarejestrowana na VAT,
  

• jako podatnik powinna rozpoznawać z tego tytułu import usług, a co za tym idzie dokonywać naliczenia podatku należnego, przyjmując za podstawę opodatkowania - stosownie do art. 29a ust. 1 i nast. ustawy o VAT - wynagrodzenie, które w związku z utylizacją obowiązana jest zapłacić Zleceniobiorcom.
  
  
  

Z kolei w sytuacji, gdy to Spółka - występująca jako Zleceniobiorca - dokonuje na wniosek Zleceniodawców zniszczenia zapasów związanych z realizacją zamówień na ich rzecz, należy uznać, iż świadczy ona usługi w tym zakresie na rzecz Zleceniodawców, a co za tym idzie zapłata, tj. cała kwota należna, którą z tego tytułu Spółka uzyskuje od Zleceniodawców, stanowi jej wynagrodzenie za świadczenie ww. usług (zgodnie z art. 109 ust. 3a w powiązaniu z art. 29a ust. 1 i nast. ustawy o VAT). Przy tym odpowiednio, z uwagi na status Zleceniodawców (zawsze jest to spółka z siedzibą na terytorium innego niż Polska państwa Unii Europejskiej (lub spoza Unii Europejskiej), tam zarejestrowana na potrzeby podatku od wartości dodanej (lub podatku o podobnych charakterze), nieposiadająca stałego miejsca prowadzenia działalności na terytorium kraju) - miejscem świadczenia tych usług nie jest Polska, a co za tym idzie - stosownie do art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy o VAT - nie podlegają one VAT w Polsce, lecz w państwach, na terytorium których Zleceniodawcy mają swoje siedziby działalności. W rezultacie, to tam powinien być deklarowany ewentualny podatek należny z tytułu ich świadczenia przez Spółkę.

Powyższe wnioski znajdują odzwierciedlenie w interpretacjach indywidualnych wydanych w odniesieniu do stanów faktycznych analogicznych lub zbliżonych do opisanych we wniosku. Przykładowo:

• w interpretacji indywidualnej z 6 czerwca 2013 r. wydanej przez Dyrektora Izby Skarbowej w Łodzi (sygn. IPTPP4/443-136/13-5/BM), w której czytamy m.in.: „Okoliczność poniesienia ww. kosztów przez Spółkę (tj. kosztów wyprodukowanych, ale nieodebranych przez zleceniodawcę towarów - dopisek Spółki,) będzie więc ściśle związana z wykonaniem świadczenia do którego Spółka się zobowiązała przyjmując zamówienie (kontrakt). Za określone w kontrakcie działanie Spółka będzie otrzymywała przedmiotowe kwoty pieniężne. Wobec powyższego kwoty te będą stanowiły formę wynagrodzenia za działania Wnioskodawcy, które będą wypełniały definicję usług, o których mowa w art. 8 ust. 1 ustawy i ze względu na ich odpłatny charakter będą podlegały opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług”.
  

• w interpretacji indywidualnej z 10 sierpnia 2010 r. wydanej przez Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie (sygn. IPPP3/443-491/10-4/MPe), w której czytamy m.in:„Zawierając przedmiotową umowę Wnioskodawca zobowiązał się do świadczenia określonych usług tj. wyprodukowania i utrzymywania odpowiedniego stanu magazynowego produktów oraz do zniszczenia nieodebranych stanów magazynowych, a kontrahent do wypłaty kwot pieniężnych będących wynagrodzeniem za to zachowanie. Kwoty te zatem są następstwem wyświadczonych przez spółkę usług. Tym samym zachowania obu podmiotów są zachowaniami wynikającymi bezpośrednio z łączącej ich umowy”.
  
  
  

„Reasumując, otrzymywanych kwot nie można uznać za odszkodowanie lecz należy je potraktować jako formę wynagrodzenia za świadczenie usług wynikających z umowy, podlegających opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, stosownie do art. 5 ust 1 ustawy”.

Mając powyższe na uwadze Spółka zwraca się o potwierdzenie prawidłowości jej stanowiska w zakresie pytań jak wyżej.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego oraz zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

Stosownie do art. 14c § 1 Ordynacji podatkowej, odstąpiono od uzasadnienia prawnego dokonanej oceny stanowiska Wnioskodawcy.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia przedstawionego w stanie faktycznym oraz zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2012 r., poz. 270, z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1-go Maja 10, 09-402 Płock.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.