2015.08.31 - Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie

Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie
IPPP1/4512-636/15-4/AŻ
z 31 sierpnia 2015 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2015 r., poz. 613) oraz § 7 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 24 czerwca 2015 r. (data wpływu 24 czerwca 2015 r.) uzupełnionym pismem z dnia 14 sierpnia 2015 r. (data wpływu 14 sierpnia 2015 r.) na wezwanie tut. Organu z dnia 12 sierpnia 2015 r. (skutecznie doręczone w dniu 13 sierpnia 2015 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie zastosowania 8% stawki podatku VAT do sprzedaży lokalu mieszkalnego wraz z komórką lokatorską, oraz lokalu mieszkalnego wraz z komórką lokatorską i garażem, i w zakresie ustalenia momentu powstania obowiązku podatkowego z tytułu wpłat środków pieniężnych dokonywanych na zamknięty mieszkaniowy rachunek powierniczy – jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 24 czerwca 2015 r. wpłynął ww. wniosek o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie zastosowania 8% stawki podatku VAT do sprzedaży lokalu mieszkalnego wraz z komórką lokatorską, oraz lokalu mieszkalnego wraz z komórką lokatorską i garażem oraz momentu powstania obowiązku podatkowego w odniesieniu do wpłat dokonywanych na zamknięty mieszkaniowy rachunek powierniczy. Wniosek uzupełniony został pismem z dnia 14 sierpnia 2015 r. złożonym w dniu 14 sierpnia 2015 r. (data wpływu 14 sierpnia 2015 r.), będącym odpowiedzią na wezwanie Organu z dnia 12 sierpnia 2015 r.

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe.

Sp z o.o. prowadzi działalność gospodarczą polegającą na wykonywaniu robót budowlanych związanych ze wznoszeniem budynków mieszkalnych i niemieszkalnych (PKD 41.20.Z) oraz kupno i sprzedaż nieruchomości na własny rachunek (PKD 68.10.Z).

Obecnie Spółka buduje na sprzedaż jeden budynek mieszkalny wielorodzinny.

Inwestycja zlokalizowana jest w P przy ul. B.

W budynku mieszkalnym powstanie:

40 mieszkań,

40 piwnic,

16 garaży.

Termin zakończenia inwestycji wrzesień 2015 r.

Lokale mieszkalne spełniają definicję budownictwa objętego społecznym programem mieszkaniowym, zgodnie z treścią art. 41 ust. 12a ustawy o VAT.
Garaże znajdują się w tym samym budynku co lokale mieszkalne i piwnice. Zlokalizowane są w części podziemnej budynku. Wydzielone są trwałymi ścianami i każdy garaż posiada odrębne wejście z zewnątrz budynku. Garaże są jednostanowiskowe, przeznaczone dla jednego pojazdu i spełniają wymogi określone w Rozporządzeniu Ministra Infrastruktury z 12 kwietnia 2002 r
Po wybudowaniu budynku przedmiotem sprzedaży będzie mieszkanie z piwnicą i ewentualnie garażem oraz udziały w gruncie przynależne do przedmiotu sprzedaży. Dla każdego lokalu mieszkalnego oraz każdego garażu zostaną założone odrębne księgi wieczyste.

Przy zakupie:

mieszkania z komórką lokatorską i udziałem w gruncie oraz częściach wspólnych

oraz mieszkania z komórką lokatorską, garażem i udziałem w gruncie oraz częściach wspólnych przeniesienie prawa własności do lokali stanowić będzie jedną transakcję i nastąpi w jednym akcie notarialnym.

Nie ma możliwości zakupu garażu bez zakupu mieszkania w danym budynku.

Realizowana inwestycja opisana w punkcie I objęta jest Ustawą z dnia 16 września 2011 r. o ochronie praw nabywcy lokalu mieszkalnego lub domu jednorodzinnego i w związku z tym sprzedaż mieszkań odbywa się przy zastosowaniu zamkniętego mieszkaniowego rachunku powierniczego.

Spółka zawarła umowę z bankiem o prowadzenie Zamkniętego Mieszkaniowego Rachunku Powierniczego. Zgodnie z zapisami Umowy Spółka jest posiadaczem rachunku, a właścicielami środków zgromadzonych na rachunku są osoby trzecie - nabywcy mieszkań, którzy dokonują wpłat na poczet ceny sprzedaży lokali mieszkalnych na rachunek powierniczy zgodnie z ustalonym harmonogramem rat.

Środki zgromadzone na rachunku powierniczym będą wypłacone Spółce za dany przedmiot sprzedaży jedną kwotą po przedłożeniu odpisu aktu notarialnego - umowy ustanowienia odrębnej własności i przeniesienia własności lokalu na danego nabywcę (powierzającego), który dokonywał wpłat na rachunek powierniczy. Spółka nie może dysponować środkami zgromadzonymi na rachunku do czasu przeniesienia własności lokalu na nabywcę i tylko dla celów informacyjnych bank udostępnia podgląd do rachunku powierniczego w ramach bankowości elektronicznej oraz wyciągi w formie elektronicznej w celu monitorowania wpłat klientów.

Przy sprzedaży lokali Spółka stosuje zasadę, że najpierw podpisywana jest umowa rezerwacyjna w zwykłej formie papierowej na podstawie której klient wpłaca zaliczkę, a dopiero później, w określonym w umowie rezerwacyjnej terminie podpisywana jest umowa deweloperska (w formie aktu notarialnego) do której zaliczana jest wpłacona wcześniej zaliczka. Zaliczka ta jest przekazywana przez Spółkę, w imieniu Nabywcy na konto A..

Spółka opodatkowuje podatkiem VAT zaliczki wpłacone zarówno na podstawie umowy rezerwacyjnej jak i kolejne wpłaty dokonywane przez nabywców na Zamknięty Mieszkaniowy Rachunek Powierniczy traktując wszystkie wpłaty jako otrzymane zaliczki na poczet zakupu lokalu.

W nadesłanym uzupełnieniu Wnioskodawca wyjaśnił, że garaże stanowić będą wyodrębnione lokale niemieszkalne.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytania.

Czy Spółka może zastosować do sprzedaży lokalu mieszkalnego wraz z komórką lokatorską i lokalu mieszkalnego wraz z komórką lokatorską i garażem preferencyjną stawkę VAT, tj. 8%?
Czy Spółka prawidłowo postępuje ustalając moment powstania obowiązku podatkowego w VAT w dacie wpłaty przez nabywcę lokalu środków na zamknięty mieszkaniowy rachunek powierniczy, czy powinna dopiero dokonać opodatkowania dostawy towaru w momencie przeniesienia prawa własności do lokalu na podstawie aktu notarialnego, czy też w dacie przekazania środków zgromadzonych na A. na bieżące konto Spółki?Przeniesienie własności do lokalu aktem notarialnym następuje wcześniej niż wypłata środków zgromadzonych na A.
Czy w przypadku nieprawidłowego ustalenia momentu powstania obowiązku podatkowego w VAT od wpłat dokonywanych na A. Spółka powinna wystawić faktury korygujące?

Stanowisko Wnioskodawcy

W oparciu o art. 41 ust. 12-12c stawkę podatku VAT w wysokości 8% (zgodnie z art. 146a pkt 1 ustawy - od 1 stycznia 2011 r. do 31 grudnia 2016 r.) stosuje się do dostawy, budowy, remontu, modernizacji lub przebudowy obiektów budowlanych lub ich części zaliczanych do budownictwa objętego społecznym programem mieszkaniowym.

Zgodnie z art. 41 ust. 12a przez budownictwo objęte społecznym programem mieszkaniowym rozumie się obiekty budownictwa mieszkaniowego lub ich części z wyłączeniem lokali użytkowych, oraz lokale mieszkalne w budynkach niemieszkalnych sklasyfikowanych w Polskiej Klasyfikacji Obiektów Budowlanych w dziale 12, a także obiekty sklasyfikowane w Polskiej Klasyfikacji Obiektów Budowlanych w klasie ex 1264 - wyłącznie budynki instytucji ochrony zdrowia świadczących usługi zakwaterowania z opieką lekarską i pielęgniarską, zwłaszcza dla ludzi starszych i niepełnosprawnych.

W myśl art. 12b ustawy do budownictwa objętego społecznym programem mieszkaniowym określonego w ust. 12a nie zalicza się:

budynków mieszkalnych jednorodzinnych, których powierzchnia użytkowa przekracza 300 m2;

lokali mieszkalnych, których powierzchnia użytkowa przekracza 150 m2.

Według art. 2 pkt 12 ustawy o VAT przez obiekty budownictwa mieszkaniowego rozumie się budynki mieszkalne stałego zamieszkania sklasyfikowane w PKOB w dziale 11.

Wszystkie sprzedawane przez Spółkę lokale oraz inne składniki umowy spełniają definicję budownictwa objętego społecznym programem mieszkaniowym. Będą znajdowały się w budynku mieszkalnym, a ich powierzchnia nie przekroczy 150 m2.

W celu zastosowania właściwej stawki koniecznym jest ustalenie czy dany obiekt jest obiektem budownictwa mieszkaniowego (zgodnie z zapisem art. 2 pkt 12 ustawy) i jakie spełnia funkcje - mieszkalne czy użytkowe. Ustawa o podatku VAT oraz przepisy wykonawcze do ustawy nie zawierają definicji lokalu mieszkalnego i lokalu użytkowego, dlatego też należy wesprzeć się przepisami Ustawy o własności lokali z dnia 24 czerwca 1994 r.

Zgodnie z art. 2 ust. 2 ustawy o własności lokali, samodzielnym lokalem mieszkalnym jest wydzielona trwałymi ścianami w obrębie budynku izba lub zespół izb przeznaczonych na stały pobyt ludzi, które wraz z pomieszczeniami pomocniczymi służą zaspokajaniu ich potrzeb mieszkaniowych. Stosownie natomiast do ust. 4 powołanego artykułu do lokalu mogą przynależeć, jako części składowe, pomieszczenia, choćby nawet do niego bezpośrednio nie przylegały lub były położone w granicach nieruchomości gruntowej poza budynkiem, w którym wyodrębniono dany lokal, a w szczególności piwnica, strych, garaż zwane dalej „pomieszczeniami przynależnymi”.

Ustawa o własności lokali zawiera również definicje nieruchomości wspólnej, określa warunki, jakim obwarowane jest jej powstanie i zasady obliczania w niej udziału. Zgodnie z art. 3 ust. 1 ustawy w razie wyodrębnienia własności lokali, właścicielowi lokalu przysługuje udział w nieruchomości wspólnej jako prawo związane z własnością lokalu. Nie można żądać zniesienia współwłasności nieruchomości wspólnej, dopóki trwa odrębna własność lokali. Stosownie do art. 3 ust. 2 nieruchomość wspólną stanowi grunt oraz części budynku i urządzenia, które nie służą wyłącznie do użytku właścicieli.

Definiując pojęcie „samodzielnego lokalu mieszkalnego” ustawodawca czyni wyraźne rozróżnienie pomiędzy dwoma pojęciami normatywnymi:

pojęciem pomieszczenia pomocniczego, czyli takiego pomieszczenia, które wraz z izbą lub zespołem izb przeznaczonych na stały pobyt ludzi służy zaspokajaniu potrzeb mieszkaniowych, w danym wypadku chodzi więc wyraźnie o taki funkcjonalny związek tych pomieszczeń z izbą lub zespołem izb przeznaczonych na stały pobyt ludzi, który polega na wykorzystywaniu całej tej przestrzeni dla zaspokajania potrzeb ludzi, oraz
pojęciem pomieszczenia przynależnego, które w sensie prawnym stanowi część składową lokalu mieszkalnego, jednakże w sensie funkcjonalnym nie jest przestrzenią przeznaczoną dla bezpośredniego zaspakajania mieszkaniowych potrzeb ludzi, lecz służyć ma zaspakajaniu innych potrzeb tych osób, które korzystają z samodzielnego lokalu mieszkalnego.

W tym kontekście ustawodawca wymienił przykładowo:

piwnicę,
strych,
komórkę,
garaż.

Garaże i piwnice znajdujące się w realizowanym przez Spółkę budynku, zgodnie z art. 2 ust. 4 przywołanej ustawy stanowią część składową lokali. Natomiast w myśl art. 47 par. 1 Kodeksu Cywilnego „część składowa rzeczy nie może być odrębnym przedmiotem własności i innych praw rzeczowych”. Oznacza to, że garaż, który zlokalizowany jest w budynku mieszkalnym nie jest lokalem użytkowym, ponieważ stanowi część składową lokalu mieszkalnego, nie może być przedmiotem odrębnej od tego lokalu dostawy towarów. Nie ma możliwości ich nabycia w oderwaniu od nabycia samego lokalu mieszkalnego. Nabywcą garażu i piwnicy może być tylko nabywca lokalu mieszkalnego.

Lokale mieszkalne i garaże będą posiadały odrębne księgi wieczyste, jednak sprzedaż lokalu wraz z garażem i piwnicą nastąpi w drodze jednej czynności prawnej, jako jeden przedmiot umowy sprzedaży. Z uwagi na powyższe:

sprzedaż lokalu mieszkalnego z piwnicą i udziałem w gruncie;
sprzedaż lokalu mieszkalnego z piwnicą, garażem i udziałem w gruncie powinna podlegać preferencyjnej stawce VAT tj. 8%.

W zakresie wpłat dokonywanych na zamknięty mieszkaniowy rachunek powierniczy Spółka zgodnie z art. 19a ust. 8 ustawy o VAT, który brzmi „Jeżeli przed dokonaniem dostawy towaru lub wykonaniem usługi otrzymano całość lub część zapłaty, w szczególności: przedpłatę, zaliczkę, zadatek, ratę, wkład budowlany lub mieszkaniowy przed ustanowieniem spółdzielczego prawa do lokalu mieszkalnego lub lokalu o innym przeznaczeniu, obowiązek podatkowy powstaje z chwilą jej otrzymania w odniesieniu do otrzymanej kwoty, z zastrzeżeniem ust. 5 pkt 4”. Otrzymywane wpłaty traktuje jako zaliczki na poczet ceny zakupu i opodatkowuje podatkiem VAT w dacie wpływu na rachunek.

Z przywołanych przepisów wynika, że w przypadku otrzymywania przez Spółkę wpłat zaliczek (przedpłat) od nabywców, z którymi Spółka zawarła umowy deweloperskie, na poczet ceny nabycia lokali, obowiązek podatkowy w VAT powstaje w chwili otrzymania tych kwot przez podatnika.

Przestawione przez Spółkę stanowisko znajduje swoje uzasadnienie w licznych wyrokach sądów:

wyrok NSA z 20 października 2011r - I FSK 1497/10

wyrok NSA z 28 października 2011r - IFSK 1661/10

wyrok NSA z 14 kwietnia 2011r - IFSK 479/10

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej opisanego zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2011 r. Nr 177, poz. 1054, z późn. zm.), zwanej dalej ustawą, opodatkowaniu ww. podatkiem podlegają:

odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju;
eksport towarów;
import towarów na terytorium kraju;
wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów za wynagrodzeniem na terytorium kraju;
wewnątrzwspólnotowa dostawa towarów.

Natomiast art. 7 ust. 1 ustawy stanowi, że przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel.

Zgodnie z art. 8 ust. 1 ustawy, przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7, w tym również:

przeniesienie praw do wartości niematerialnych i prawnych, bez względu na formę w jakiej dokonano czynności prawnej;
zobowiązanie do powstrzymania się od dokonania czynności lub tolerowania czynności lub sytuacji;
świadczenie usług zgodnie z nakazem organu władzy publicznej lub podmiotu działającego w jego imieniu lub nakazem wynikającym z mocy prawa.

Na podstawie powyższych przepisów należy stwierdzić, że każde świadczenie niebędące dostawą towarów polegające na działaniu, zaniechaniu lub tolerowaniu czyjegoś zachowania stanowi - co do zasady - usługę w rozumieniu ustawy o podatku od towarów i usług. Niemniej muszą być przy tym spełnione następujące warunki:

w następstwie zobowiązania, w wykonaniu którego usługa jest świadczona, druga strona

(wierzyciel/nabywca) jest bezpośrednim beneficjentem świadczenia,

świadczonej usłudze odpowiada świadczenie wzajemne ze strony nabywcy

(wynagrodzenie).

Należy podkreślić, że oba ww. warunki winny być spełnione łącznie, aby świadczenie podlegało - jako usługa - opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

Z przedstawionego opisu sprawy wynika, że Spółka prowadzi działalność gospodarczą polegającą na wykonywaniu robót budowlanych związanych ze wznoszeniem budynków mieszkalnych i niemieszkalnych, oraz kupno i sprzedaż nieruchomości na własny rachunek.

Obecnie Spółka buduje na sprzedaż jeden budynek mieszkalny wielorodzinny. W budynku mieszkalnym powstanie:

40 mieszkań;

40 piwnic;

16 garaży.

Termin zakończenia inwestycji to wrzesień 2015 r. Lokale mieszkalne spełniają definicję budownictwa objętego społecznym programem mieszkaniowym. Garaże znajdują się w tym samym budynku co lokale mieszkalne i piwnice. Zlokalizowane są w części podziemnej budynku. Wydzielone są trwałymi ścianami i każdy garaż posiada odrębne wejście z zewnątrz budynku. Garaże są jednostanowiskowe, przeznaczone dla jednego pojazdu. Po wybudowaniu budynku przedmiotem sprzedaży będzie mieszkanie z piwnicą i ewentualnie garażem oraz udziały w gruncie przynależne do przedmiotu sprzedaży. Dla każdego lokalu mieszkalnego oraz każdego garażu zostaną założone odrębne księgi wieczyste. Przy zakupie mieszkania z komórką lokatorską i udziałem w gruncie oraz częściach wspólnych przeniesienia prawa własności do lokali stanowić będzie jedną transakcję i nastąpi w jednym akcie notarialnym. Nie ma możliwości zakupu garażu bez zakupu mieszkania w danym budynku. Garaże stanowić będą wyodrębnione lokale niemieszkalne.

Realizowana inwestycja odbywa się przy zastosowaniu Zamkniętego Mieszkaniowego Rachunku Powierniczego. Spółka zawarła umowę z bankiem o prowadzenie Zamkniętego Mieszkaniowego Rachunku Powierniczego. Zgodnie z zapisami Umowy Spółka jest posiadaczem rachunku, a właścicielami środków zgromadzonych na rachunku są osoby trzecie – nabywcy mieszkań, którzy dokonują wpłat na poczet ceny sprzedaży lokali mieszkalnych na rachunek powierniczy zgodnie z ustalonym harmonogramem rat. Środki zgromadzone na rachunku powierniczym będą wypłacone Spółce za dany przedmiot sprzedaży jedną kwotą po przedłożeniu odpisu aktu notarialnego – umowy ustanowienia odrębnej własności i przeniesienia własności lokalu na danego nabywcę, który dokonywał wpłat na rachunek powierniczy. Spółka nie może dysponować środkami zgromadzonymi na rachunku do czasu przeniesienia własności lokalu na nabywce i tylko dla celów informacyjnych bank udostępnia podgląd do rachunku powierniczego w ramach bankowości elektronicznej oraz wyciągi w formie elektronicznej w celu monitorowania wpłat klientów.

Przy sprzedaży lokali Spółka stosuje zasadę, że najpierw podpisywana jest umowa rezerwacyjna w zwykłej formie papierowej, na podstawie której klient wpłaca zaliczkę, a dopiero później, w określonym w umowie rezerwacyjnej terminie podpisywana jest umowa deweloperska (w formie aktu notarialnego) do której zaliczana jest wpłacona wcześniej zaliczka. Zaliczka ta jest przekazywana przez Spółkę, w imieniu nabywcy na konto Zamkniętego Mieszkaniowego Rachunku Powierniczego.

W odniesieniu do pytania nr 1 wątpliwości Wnioskodawcy budzi kwestia zastosowania 8% stawki podatku VAT do przedmiotowej transakcji obejmującej sprzedaż lokalu mieszkalnego wraz z komórką lokatorską i lokalu mieszkalnego wraz z komórką lokatorską i garażem.

Art. 41 ust. 1 ww. ustawy o VAT określa, że stawka podatku wynosi 22%, z zastrzeżeniem ust. 2-12c, art. 83, art. 119 ust. 7, art. 120 ust. 2 i 3, art. 122 i art. 129 ust. 1 ustawy o VAT.

Stosownie do przepisu art. 41 ust. 2 wskazanej ustawy o VAT, dla towarów i usług wymienionych w załączniku nr 3 do ustawy, stawka podatku wynosi 7%, z zastrzeżeniem ust. 12 i art. 114 ust. 1 ustawy o VAT.

W myśl art. 146a pkt 1 i 2 ww. ustawy o VAT, w okresie od dnia 1 stycznia 2011 r. do dnia 31 grudnia 2016 r., z zastrzeżeniem art. 146f:

stawka podatku, o której mowa w art. 41 ust. 1 i 13, art. 109 ust. 2 i art. 110, wynosi 23%,

stawka podatku, o której mowa w art. 41 ust. 2, art. 120 ust. 2 i 3 oraz w tytule załącznika nr 3 do ustawy wynosi 8%.

Stawkę podatku, o której mowa w art. 41 ust. 2 ustawy o podatku od towarów i usług, stosuje się – w myśl ust. 12 wskazanego artykułu – do dostawy, budowy, remontu, modernizacji, termomodernizacji lub przebudowy obiektów budowlanych lub ich części zaliczanych do budownictwa objętego społecznym programem mieszkaniowym.

Przez budownictwo objęte społecznym programem mieszkaniowym, zgodnie z ust. 12a tego artykułu, rozumie się obiekty budownictwa mieszkaniowego lub ich części, z wyłączeniem lokali użytkowych, oraz lokale mieszkalne w budynkach niemieszkalnych sklasyfikowanych w Polskiej Klasyfikacji Obiektów Budowlanych w dziale 12, a także obiekty sklasyfikowane w Polskiej Klasyfikacji Obiektów Budowlanych w dziale ex 1264 – wyłącznie budynki instytucji ochrony zdrowia świadczących usługi zakwaterowania z opieką lekarską i pielęgniarską, zwłaszcza dla ludzi starszych i niepełnosprawnych, z zastrzeżeniem ust. 12b.

Według art. 2 pkt 12 ustawy, przez obiekty budownictwa mieszkaniowego rozumie się budynki mieszkalne stałego zamieszkania sklasyfikowane w PKOB w dziale 11.

Zgodnie z art. 41 ust. 12b ustawy, do budownictwa objętego społecznym programem mieszkaniowym określonego w ust. 12a nie zalicza się:

budynków mieszkalnych jednorodzinnych, których powierzchnia użytkowa przekracza 300 m2;
lokali mieszkalnych, których powierzchnia użytkowa przekracza 150 m2.

W myśl ust. 12c powołanego artykułu, w przypadku budownictwa mieszkaniowego o powierzchni przekraczającej limity określone w ust. 12b stawkę podatku, o której mowa w ust. 2, stosuje się tylko do części podstawy opodatkowania odpowiadającej udziałowi powierzchni użytkowej kwalifikującej do budownictwa objętego społecznym programem mieszkaniowym w całkowitej powierzchni użytkowej.

Jak wynika z ww. art. 2 pkt 12, ustawa o podatku od towarów i usług, poprzez podanie klasyfikacji, odwołuje się do Polskiej Klasyfikacji Obiektów Budowlanych, która stanowi usystematyzowany wykaz obiektów budowlanych. Zatem, dla celów podatku od towarów i usług stosuje się przepisy rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 30 grudnia 1999 r. w sprawie Polskiej Klasyfikacji Obiektów Budowlanych (PKOB) (Dz. U. Nr 112, poz. 1316 ze zm.), stanowiącego usystematyzowany wykaz obiektów budowlanych.

Zgodnie z ww. rozporządzeniem, w dziale 11 mieszczą się budynki mieszkalne. Dział ten obejmuje grupy budynków: 111 - mieszkalnych jednorodzinnych, 112 - o dwóch mieszkaniach i wielomieszkaniowe, 113 - zbiorowego zamieszkania.

W celu zastosowania prawidłowej stawki niezbędnym jest zatem określenie, czy dany obiekt jest obiektem wymienionym w art. 2 pkt 12 ustawy i jakie spełnia funkcje – mieszkalne czy użytkowe.

Z uwagi na fakt, że ustawa o podatku od towarów i usług oraz przepisy wykonawcze do niniejszej ustawy nie zawierają definicji lokalu mieszkalnego i lokalu użytkowego, dlatego też należy posiłkować się w tym zakresie przepisami ustawy z dnia 24 czerwca 1994 r. o własności lokali (tj. Dz. U. z 2000 r. Nr 80, poz. 903 ze zm.).

Zgodnie z art. 2 ust. 2 ww. ustawy samodzielnym lokalem mieszkalnym jest wydzielona trwałymi ścianami w obrębie budynku izba lub zespół izb przeznaczonych na stały pobyt ludzi, które wraz z pomieszczeniami pomocniczymi służą zaspokajaniu ich potrzeb mieszkaniowych.

Przepis ten stosuje się odpowiednio również do samodzielnych lokali wykorzystywanych zgodnie z przeznaczeniem na cele inne niż mieszkalne.

Spełnienie wymagań, o których mowa w ust. 2, stwierdza starosta w formie zaświadczenia (art. 2 ust. 3 ww. ustawy).

Stosownie natomiast do ust. 4 powołanego artykułu do lokalu mogą przynależeć, jako jego części składowe, pomieszczenia, choćby nawet do niego bezpośrednio nie przylegały lub były położone w granicach nieruchomości gruntowej poza budynkiem, w którym wyodrębniono dany lokal, a w szczególności: piwnica, strych, komórka, garaż, zwane dalej „pomieszczeniami przynależnymi”.

Ustalenie właściwej stawki podatku VAT dla zbycia prawa do wyłącznego korzystania z miejsca postojowego czy parkingowego, wymaga analizy okoliczności, w których dochodzi do tego zbycia. Istotne znaczenie dla ustalenia właściwej stawki VAT ma sposób sprzedaży prawa do wyłącznego korzystania z miejsca postojowego i przynależność do lokalu mieszkalnego.

W odniesieniu do dostawy właścicielowi lokalu mieszkalnego w budynku wielomieszkaniowym udziału we współwłasności podziemnego garażu wielostanowiskowego znajdującego się w tej samej nieruchomości podkreślenia wymaga, że miejsce garażowe w garażu wielostanowiskowym, jest oddzielnym od lokalu mieszkalnego lokalem użytkowym, nie jest pomieszczeniem przynależnym, jak również nie stanowi udziału w częściach wspólnych budynku, a zatem nie może być przyporządkowane w sensie prawnym do lokalu mieszkalnego. Miejsce garażowe stanowi część wyodrębnionego na odrębną własność lokalu niemieszkalnego (garażu) posiadającego odrębną księgę wieczystą. Nabywca lokalu mieszkalnego nabywa tylko udział we współwłasności lokalu niemieszkalnego (garażu wielostanowiskowego) z możliwością korzystania z przyznanego mu miejsca postojowego.

Reasumując, w przypadku sprzedaży lokalu mieszkalnego wraz z komórką lokatorską lub garażem: opodatkowaniu preferencyjną stawką podatku VAT wysokości 8% podlega jedynie sprzedaż lokalu mieszkalnego wraz z komórką lokatorską, z uwzględnieniem zastrzeżeń art. 41 ust. 12b, związanych z powierzchnią użytkową. Natomiast sprzedaż garażu opodatkowana jest stawką podstawową, tj. 23%.

Zatem należy wskazać, że zakup udziału w podziemnym garażu wielostanowiskowym, nie stanowi części wspólnej nieruchomości w rozumieniu ustawy o własności lokali. Potwierdzeniem tego stanu rzeczy jest fakt, że w ramach budynku własność garażu jako pomieszczenia niemieszkalnego została wyodrębniona i objęta odrębną księgą wieczystą. Tym samym sprzedaż właścicielowi lokalu mieszkalnego w budynku wielomieszkaniowym udziału we współwłasności podziemnego garażu wielostanowiskowego, objętego oddzielną księgą wieczystą wraz z prawem do wyłącznego korzystania z określonego miejsca garażowego powinna zostać opodatkowana stawką podatku VAT w wysokości 23%.

W odniesieniu do pytania nr 2 wątpliwości Wnioskodawcy budzi kwestia prawidłowego ustalenia momentu powstania obowiązku podatkowego z tytułu dokonywanych przez nabywcę wpłat na Zamknięty Mieszkaniowy Rachunek Powierniczy i wystawienia faktury korygującej w przypadku gdy moment ten określony będzie w sposób nieprawidłowy.

Zgodnie z obowiązującym od 1 stycznia 2014 r. art. 19a ust. 1 ustawy – obowiązek podatkowy powstaje z chwilą dokonania dostawy towarów lub wykonania usługi, z zastrzeżeniem ust. 5 i 7-11, art. 14 ust. 6, art. 20 i art. 21 ust. 1.

Z konstrukcji podatku od towarów i usług wynika, że podatnik, który wykonuje czynności podlegające opodatkowaniu podatkiem VAT, zobowiązany jest opodatkować daną czynność w momencie powstania obowiązku podatkowego.

Powyższy przepis formułuje zasadę ogólną, zgodnie z którą obowiązek podatkowy powstaje z chwilą dokonania dostawy towaru bądź wykonania usługi, co oznacza, że podatek staje się wymagalny w rozliczeniu za okres, w którym dokonana została dostawa towarów bądź świadczenie usług i powinien być rozliczony za ten okres.

Stosownie do art. 19a ust. 8 ustawy, jeżeli przed dokonaniem dostawy towaru lub wykonaniem usługi otrzymano całość lub część zapłaty, w szczególności: przedpłatę, zaliczkę, zadatek, ratę, wkład budowlany lub mieszkaniowy przed ustanowieniem spółdzielczego prawa do lokalu mieszkalnego lub lokalu o innym przeznaczeniu, obowiązek podatkowy powstaje z chwilą jej otrzymania w odniesieniu do otrzymanej kwoty, z zastrzeżeniem ust. 5 pkt 4.

W myśl cytowanych wyżej przepisów art. 19a ust. 1 i ust. 8 ustawy obowiązek podatkowy z tytułu dostawy lokali i budynków powstaje z chwilą dokonania dostawy tych budynków i lokali, tj. z chwilą przeniesienia prawa do rozporządzania nimi jak właściciel. Co do zasady, będzie to miało miejsce w chwili podpisania aktu notarialnego. Jeżeli jednak przed podpisaniem tego aktu będzie miało miejsce wydanie tych budynków lub lokali, obowiązek podatkowy powstanie z tym dniem. Natomiast jeżeli przed dokonaniem dostawy zostanie uiszczona całość lub część należnej zapłaty, obowiązek powstanie z tą chwilą i w części otrzymanej zapłaty.

Z uwagi na specyfikę funkcjonowania rachunku powierniczego – środków wpływających na rachunek powierniczy nie można zaliczyć do przedpłat, zaliczek, zadatków, rat wymienionych w art. 19a ust. 8 ustawy (z chwilą ich wpłacania posiadacz rachunku nie ma możliwości rozporządzania nimi), bowiem decydującym kryterium dla uznania wpłacanych kwot na rachunek powierniczy jest fakt, czy środki te zostały postawione do dyspozycji posiadacza rachunku, w ten sposób, że może on nimi swobodnie dysponować. Dopiero możliwość swobodnego dysponowania wpłaconymi środkami na rachunek powierniczy powoduje, że wpłacone kwoty uznaje się za zaliczkę, przedpłatę.

Ustawodawca nie zamieścił w treści ustawy o podatku od towarów i usług definicji zaliczki ani przedpłaty. Zgodnie z definicją słownikową, zaliczka to część należności wpłacana lub wypłacana z góry na poczet należności. Zatem zaliczkę wpłaca się na poczet przyszłej dostawy towarów lub przyszłego wykonania usługi przed faktyczną dostawą lub faktycznym wykonaniem usługi. Natomiast przez przedpłatę należy rozumieć określoną sumę pieniędzy, stanowiącą część ceny towaru lub usługi, wpłacaną z góry w celu uzyskania gwarancji zakupu lub wykonania usługi w określonym terminie. Stosownie do powyższych definicji, zaliczka jak również przedpłata jako zapłata na poczet przyszłej należności musi być powiązana z konkretną transakcją i oznacza płatność w pieniądzu.

Opłata rezerwacyjna nie stanowi zaliczki, czy też przedpłaty, gdyż jeśli klient ostatecznie nie zdecyduje się na zakup lokalu i zrezygnuje z jego rezerwacji, opłata ta podlega zwrotowi na jego rzecz. W momencie natomiast zawarcia umowy przedwstępnej, opłata rezerwacyjna przekazywana jest na rachunek powierniczy. W momencie wpłaty tych środków na rachunek powierniczy, Wnioskodawca, nie może nimi swobodnie dysponować.

W ocenie Organu opłata rezerwacyjna nosi znamiona „kaucji”. Zgodnie ze znaczeniem słownikowym „kaucja” jest to suma pieniężna złożona jako gwarancja dotrzymania zobowiązania i stanowiąca odszkodowanie w razie niedopełnienia zobowiązania. Cechą charakterystyczną kaucji jest to, że może ona zostać wykorzystana tylko w ściśle określonym przypadku, tj. w razie niedopełnienia zobowiązania. Zabezpieczenie wykonania umowy, poprzez ustanowienie kaucji ma charakter gwarancyjny, zabezpieczający, co oznacza, że ustanowiona jest ona na wypadek, gdyby strona umowy, która złożyła kaucję nie wywiązała się z niej. Wówczas druga strona umowy może zaspokoić się ze złożonej kaucji. Co do zasady kaucja, nie jest zaliczana na poczet ceny i podlega zwrotowi po zrealizowaniu warunków umowy. Nie jest to otrzymanie części należności, a zatem nie można uznać jej ani za zaliczkę, ani za zadatek, ani tym bardziej za przedpłatę lub ratę.

Zatem w momencie wpłaty przez klienta tzw. opłaty rezerwacyjnej do chwili podpisania umowy deweloperskiej wpłata ta nosi znamiona kaucji, tym samym nie stanowi przedpłaty, zaliczki na poczet przyszłej dostawy lokalu lub budynku w rozumieniu art. 19a ust. 8 ustawy. W konsekwencji, u Wnioskodawcy w momencie otrzymania od ewentualnego klienta wpłaty rezerwacyjnej nie powstanie obowiązek podatkowy z ww. tytułu. Jednocześnie jeśli klient podpisze z Wnioskodawcą umowę deweloperską na dostawę lokalu lub budynku, Wnioskodawca będzie zobowiązany do przeniesienia wpłaconej przez klienta kwoty na rachunek powierniczy.

W tym miejscu należy wskazać, że zgodnie z art. 59 ust. 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Prawo bankowe (Dz. U. z 2012 r., poz. 1376, z późn. zm.), na rachunku powierniczym mogą być gromadzone wyłącznie środki pieniężne powierzone posiadaczowi rachunku – na podstawie odrębnej umowy – przez osobę trzecią.

W myśl art. 59 ust. 2 ww. ustawy, stronami umowy rachunku powierniczego są bank i posiadacz rachunku (powiernik).

Art. 59 ust. 3 ww. ustawy, umowa, o której mowa w ust. 2, określa warunki, jakie powinny być spełnione, aby środki pieniężne osób trzecich wpłacone na rachunek mogły być wypłacone posiadaczowi rachunku lub aby jego dyspozycje w zakresie wykorzystania tych środków mogły być zrealizowane.

W razie wszczęcia postępowania egzekucyjnego przeciwko posiadaczowi rachunku powierniczego – środki znajdujące się na rachunku nie podlegają zajęciu (art. 59 ust. 4).

Z kolei zgodnie z ust. 5 tegoż przepisu, w razie ogłoszenia upadłości posiadacza rachunku – środki pieniężne znajdujące się na tym rachunku podlegają wyłączeniu z masy upadłości.

W świetle ust. 6 ww. przepisu, w przypadku śmierci posiadacza rachunku powierniczego zgromadzone na tym rachunku kwoty nie wchodzą do spadku po posiadaczu rachunku.

Nadmienić należy, że zgodnie z art. 1 ustawy z dnia 16 września 2011 r. o ochronie praw nabywcy lokalu mieszkalnego lub domu jednorodzinnego (Dz. U. z 2011 r. Nr 232, poz. 1377), ustawa reguluje zasady ochrony praw nabywcy, wobec którego deweloper zobowiązuje się do ustanowienia odrębnej własności lokalu mieszkalnego i przeniesienia własności tego lokalu na nabywcę, albo do przeniesienia na nabywcę własności nieruchomości zabudowanej domem jednorodzinnym lub użytkowania wieczystego nieruchomości gruntowej i własności domu jednorodzinnego na niej posadowionego stanowiącego odrębną nieruchomość.

W myśl art. 5 ust. 1 cyt. wyżej ustawy, dla przedsięwzięcia deweloperskiego deweloper zawiera umowę o prowadzenie otwartego albo zamkniętego mieszkaniowego rachunku powierniczego, zwanego dalej „mieszkaniowym rachunkiem powierniczym”.

Jak wynika z art. 3 pkt 7 ww. ustawy – otwarty mieszkaniowy rachunek powierniczy to należący do dewelopera rachunek powierniczy w rozumieniu przepisów ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Prawo bankowe (Dz. U. z 2002 r. Nr 72, poz. 665 z późn. zm.) służący gromadzeniu środków pieniężnych wpłacanych przez nabywcę, na cele określone w umowie deweloperskiej, z którego wypłata zdeponowanych środków następuje zgodnie z harmonogramem przedsięwzięcia deweloperskiego określonego w tej umowie.

Zamknięty mieszkaniowy rachunek powierniczy - jak wynika z art. 3 pkt 9 cyt. ustawy - to należący do dewelopera rachunek powierniczy w rozumieniu przepisów ustawy Prawo bankowe służący gromadzeniu środków pieniężnych wpłacanych przez nabywcę na cele określone w umowie deweloperskiej, z którego wypłata zdeponowanych środków następuje jednorazowo, po przeniesieniu na nabywcę prawa, o którym mowa w art. 1.

Jak wynika z istoty rachunku powierniczego, określonej w art. 59 ust. 3 ustawy Prawo bankowe, środki przeznaczone na poczet świadczonych w przyszłości usług lub dostawy towarów, wpłacane na ten rachunek posiadaczowi tego rachunku przez osoby trzecie nie stanowią środków, którymi posiadacz rachunku (powiernik) może zacząć dysponować z chwilą tej wpłaty.

Środki wpłacane przez osoby trzecie na rachunek powierniczy nie będą więc należnościami dla posiadacza rachunku, gdyż z chwilą wpłacania ich na rachunek powierniczy posiadacz tego rachunku nie będzie miał możliwości rozporządzania nimi.

Wskazać należy, że istota rachunku powierniczego polega na tym, że jest to transakcja, której zadaniem jest zabezpieczenie interesów sprzedawcy i kupującego. Bezpieczeństwo stron uzyskuje się dzięki uczestnictwu neutralnego powiernika, który nadzoruje realizację umowy oraz rozstrzyga ewentualne spory.

Rachunek powierniczy - jest to specjalny rachunek bankowy służący do zabezpieczenia wykonania zobowiązań pieniężnych kontrahentów. Po zawarciu umowy kupujący przekazuje środki na rachunek powierniczy lub w przypadku transakcji rozłożonej w czasie (np. związanej z zakupem nieruchomości) dokonuje wpłat zgodnie z ustalonym harmonogramem. Powiernik informuje sprzedawcę o zabezpieczeniu środków na rachunku, po czym ten wypełnia swoje zobowiązania. Pieniądze są wypłacane sprzedawcy w transzach zgodnie z postępem realizacji umowy lub jednorazowo po potwierdzeniu przez kupującego zgodności towaru z zamówieniem.

W sytuacji kiedy płatności na rachunek powierniczy dokonywane są w taki sposób, że korzystanie z tych środków jest odsunięte w czasie aż do chwili spełnienia warunków przewidzianych w umowie, stanowi to de facto formę kaucji/zabezpieczenia wykonania zobowiązań

Do momentu uwolnienia środków zgromadzonych na rachunku poszczególne płatności mają charakter nieostateczny, warunkowy i podlegają potencjalnie zwrotowi. W konsekwencji, do czasu spełnienia się warunków zawieszających przewidzianych w umowie mają one charakter zabezpieczający, nie stanowiąc faktycznie ani formy zaliczki, ani częściowej płatności. Charakter środków zgromadzonych na rachunku ulega zmianie dopiero w chwili spełnienia warunków zawieszających i w konsekwencji ich uwolnienia, a zatem w chwili, kiedy sprzedawca może uznać środki za faktycznie otrzymane do jego dyspozycji.

Z uwagi na specyfikę funkcjonowania rachunku powierniczego – środków wpływających na rachunek powierniczy nie można zaliczyć do przedpłat, zaliczek, zadatków, rat wymienionych w art. 19a ust. 8 ustawy o VAT (z chwilą ich wpłacania posiadacz rachunku nie ma możliwości rozporządzania nimi), gdyż decydującym kryterium dla uznania wpłacanych kwot na rachunek powierniczy jest określenie, czy środki te zostały postawione do dyspozycji posiadacza rachunku, w ten sposób, że może on nimi swobodnie dysponować. Dopiero możliwość swobodnego dysponowania wpłaconymi środkami na rachunek powierniczy powoduje, że wpłacone kwoty uznaje się za zaliczkę, przedpłatę.

Wnioskodawca wskazał, że środki zdeponowane na Zamkniętym Mieszkaniowym Rachunku Powierniczym będą wypłacone Spółce przez bank dopiero po otrzymaniu od Wnioskodawcy odpisu aktu notarialnego umowy przenoszącej na nabywcę prawo własności wyodrębnionego lokalu mieszkalnego.

Mając na względzie wyżej powołane przepisy prawa stwierdzić należy, że z tytułu wpłat dokonywanych na Zamknięty Mieszkaniowy Rachunek Powierniczy, u posiadacza rachunku obowiązek podatkowy nie powstanie w momencie wpływu tych tych wpłat na rachunek powierniczy, ale dopiero w momencie ich wypłaty przez bank, w części, jaką faktycznie posiadacz rachunku otrzyma, zgodnie z art. 19a ust. 8 ustawy, pod warunkiem, że wcześniej nie nastąpiło wydanie lokalu.

Z opisu sprawy wynika jednak, że bank wypłaca Wnioskodawcy środki pieniężne wpłacone przez nabywców na Zamknięty Mieszkaniowy Rachunek Powierniczy dopiero po otrzymaniu od Spółki odpisu aktu notarialnego umowy przenoszącej na nabywcę prawo własności wyodrębnionego lokalu mieszkalnego.

Zatem wcześniej (tj. przed wypłatą środków pieniężnych z Zamkniętego Mieszkaniowego Rachunku Powierniczego) dojdzie do podpisania aktu notarialnego, co oznacza, że wcześniej dojdzie do dostawy lokali, tj. przeniesienia rozporządzania nimi jak właściciel.

Tym samym, obowiązek podatkowy w opisanej sytuacji – w odniesieniu do zamkniętego rachunku powierniczego – powstanie u Wnioskodawcy nie w momencie wpływu wpłat na zamknięty mieszkaniowy rachunek powierniczy, ani w momencie ich wypłaty na rachunek Wnioskodawcy, lecz z chwilą dostawy lokali, tj. z chwilą przeniesienia prawa do rozporządzania nimi jak właściciel na nabywcę (moment podpisania aktu notarialnego), co ma miejsce przed wypłatą wpłat z rachunku powierniczego na rachunek Spółki).

W odniesieniu do pytania 3 wątpliwości Wnioskodawcy budzi kwestia wystawienia faktury korygującej.

Zgodnie z art. 106b ust. 1 pkt 1 ustawy podatnik jest obowiązany wystawić fakturę dokumentującą sprzedaż, a także dostawę towarów i świadczenie usług, o których mowa w art. 106a pkt 2, dokonywane przez niego na rzecz innego podatnika podatku, podatku od wartości dodanej lub podatku o podobnym charakterze lub na rzecz osoby prawnej niebędącej podatnikiem.

W świetle ust. 3 art. 106b ustawy na żądanie nabywcy towaru lub usługi podatnik jest obowiązany wystawić fakturę dokumentującą:

czynności, o których mowa w ust. 1 pkt 1, z wyjątkiem czynności, o których mowa w art. 19a ust. 5 pkt 4, oraz otrzymanie całości lub części zapłaty przed wykonaniem tych czynności, z wyjątkiem przypadku, gdy zapłata dotyczy wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów – jeżeli obowiązek wystawienia faktury nie wynika z ust. 1,
sprzedaż zwolnioną, o której mowa w ust. 2, z zastrzeżeniem art. 117 pkt 1 i art. 118

– jeżeli żądanie jej wystawienia zostało zgłoszone w terminie 3 miesięcy, licząc od końca miesiąca, w którym dostarczono towar lub wykonano usługę bądź otrzymano całość lub część zapłaty.

Art. 106i ust. 1 mówi, że fakturę wystawia się nie później niż 15. dnia miesiąca następującego po miesiącu, w którym dokonano dostawy towaru lub wykonano usługę, z zastrzeżeniem ust. 2–8. Ust. 2 wyjaśnia, że jeżeli przed dokonaniem dostawy towaru lub wykonaniem usługi otrzymano całość lub część zapłaty, o której mowa w art. 106b ust. 1 pkt 4, fakturę wystawia się nie później niż 15. dnia miesiąca następującego po miesiącu, w którym otrzymano całość lub część zapłaty od nabywcy.

Wnioskodawca w opisie stanu faktycznego wskazał, że Spółka opodatkowuje podatkiem VAT wszystkie otrzymane zaliczki w momencie wpływu do Spółki jako opłaty rezerwacyjnej wpływu na Zamknięty Mieszkaniowy Rachunek Powierniczy. Wpłata zaliczek nie powinna być fakturowana, ponieważ moment obowiązku podatkowego powstanie w chwili dostawy lokalu. Zatem w opisanej sprawie faktury korygujące powinny być wystawione do faktur, które Spółka wystawiła w momencie wpłat zaliczek dokonywanych przez przyszłych nabywców.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia przedstawionego w stanie faktycznym oraz zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2012 r., poz. 270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1-go Maja 10, 09-402 Płock.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.

Reklama

O nas

Regulamin