Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Bydgoszczy
ITPP1/4512-629/15/IK
z 11 września 2015 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa ( Dz. U. z 2015 r. poz. 613) oraz § 4 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) w zw. z § 9 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 22 kwietnia 2015 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2015 r., poz. 643) Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko - przedstawione we wniosku z dnia 27 maja 2015 r. (data wpływu 16 czerwca 2015 r.), uzupełnionym w dniu 8 września 2015 r., o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie sposobu ustalenia wartości sprzedaży z tytułu wykonywanych czynności dla potrzeb określenia limitu uprawniającego do zwolnienia podmiotowego – jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 16 czerwca 2015 r. został złożony wniosek, uzupełniony w dniu 8 września 2015 r., o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie sposobu ustalenia wartości sprzedaży z tytułu wykonywanych czynności dla potrzeb określenia limitu uprawniającego do zwolnienia podmiotowego.

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe.

Stowarzyszenie jest ubezpieczającym w ramach polis grupowych dla swoich członków. Stowarzyszenie zajmuje się zbieraniem składek od ubezpieczonych (członków) i przekazywaniem ich do zakładu ubezpieczeń, jednakże nie otrzymuje z tego tytułu wynagrodzenia od zakładu ubezpieczeń. Powyższe usługi świadczone są przez Stowarzyszenie nieodpłatnie na rzecz swoich członków. W zakresie prowadzonej działalności statutowej Stowarzyszenia nie pobiera również opłat członkowskich i utrzymuje się wyłącznie z darowizn, które przekazywane są na bieżącą działalność Stowarzyszenia, m.in. materiały biurowe. Z kolei przychód z działalności gospodarczej prowadzonej przez Stowarzyszenie stanowią składki przypisane, a koszt uzyskania przychodu składki zapłacone do ubezpieczyciela. Stowarzyszenie jest zwolnione podmiotowo z obowiązku uiszczenia podatku VAT na podstawie art. 113 ustawy, bowiem wartość sprzedaży nie przekracza kwoty 150 000 zł.

Celem działania Stowarzyszenia jest poszukiwanie dla swoich członków korzystnej ochrony ubezpieczeniowej w zakresie ubezpieczeń osobowych i majątkowych, nie stanowiące czynności ubezpieczeniowych w rozumieniu ustawy z dnia 22 maja 2003 r. o działalności ubezpieczeniowej (t.j. Dz.U. z 2013 r., poz. 950 ze zm.) oraz rozwijanie świadomości i wiedzy ubezpieczonej konsumentów. Działalność Stowarzyszenia nie stanowi pośrednictwa ubezpieczeniowego, a jednym z rodzajów działalności prowadzonej przez Stowarzyszenie jest pozostała działalność wspomagająca ubezpieczenia i fundusze emerytalne (PKD 66.29.Z). Działalność Stowarzyszenia opiera się wyłącznie na prowadzeniu działalności gospodarczej związanej z ubezpieczeniami, które są zwolnione od podatku.

Stowarzyszenie rozważa rozszerzenie zakresu swojej działalności o wprowadzenie do oferty nowego rodzaju ubezpieczenia grupowego, które może spowodować przekroczenie 150.000 zł wartości sprzedaży z działalności gospodarczej, o której mowa w art. 113 ust. 1 ustawy.

W uzupełnieniu wniosku z dnia 8 września 2015 r., Stowarzyszenie doprecyzowało przedstawione okoliczności o następujące informacje: Stowarzyszenie pełni rolę ubezpieczającego w grupowych umowach ubezpieczenia. Działalność polega na zbieraniu członków Stowarzyszenia w większe grupy i umożliwianie im korzystanie z lepszych ofert ubezpieczenia niż oferowane dla indywidualnej osoby. Ponadto wskazano, że Stowarzyszenie zajmuje się zbieraniem składek na ubezpieczenie od swoich członków i przekazywaniem ich zbiorczo do zakładu ubezpieczeń. Stowarzyszenie nie uzyskuje wynagrodzenia ani od swoich członków, ani od zakładów ubezpieczeń, utrzymuje się z darowizn. Wpłata składki za ubezpieczenia otrzymana od członka na konto Stowarzyszenia przekazywana jest do zakładu ubezpieczeń i jest traktowana przez Stowarzyszenie jako sprzedaż zwolniona od podatku (pkt 37 ustawy o podatku od towarów i usług). Rozszerzenie działalności, o której mowa we wniosku, będzie odbywało się na analogicznych zasadach.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytania:

1. Czy w przypadku przekroczenia progu 150.000 zł, o którym mowa w art. 113 ust. 1 ustawy, czynności wykonywane przez Stowarzyszenie, polegające na zbieraniu składek od ubezpieczonych i przekazywaniu ich do zakładu ubezpieczeń, korzystają ze zwolnienia od podatku na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 37 ustawy (ewentualnie w związku z art. 43 ust. 13 ustawy)?
2. Jak należy liczyć wartość sprzedaży, tj. kwotę 150.000 zł, o której mowa w art. 113 ust. 1 ustawy – czy na ww. wartość składa się zarówno przychód Stowarzyszenia z jego działalności statutowej, tj. darowizn, jak i przychód z działalności gospodarczej, tj. ze zbieranych i przekazywanych składek do ubezpieczyciela?

Ad.1

Zdaniem Stowarzyszenia czynności, tj. zbieranie składek od ubezpieczonych i przekazywanie ich do zakładu ubezpieczeń są związane z zawieranymi przez Stowarzyszenie umowami ubezpieczenia i Stowarzyszenie pełni rolę „pośrednika” pomiędzy ubezpieczycielem, a ubezpieczonymi członkami Stowarzyszenia.

W związku z powyższym, w ocenie Stowarzyszenia, wykonywane usługi stanowią element usługi wymienionej w art. 43 ust. 1 pkt 37 i korzystają ze zwolnienia od podatku. Stowarzyszenie występuje w interesie ubezpieczonych (członków Stowarzyszenia) i działa na ich rachunek, a czynności wykonywane są bezpośrednio związane z zawartymi przez Stowarzyszenie umowami – polisami ubezpieczeniowymi członków Stowarzyszenia.

Zgodnie z treścią art. 43 ust. 1 pkt 37 ustawy, zwalnia się od podatku usługi ubezpieczeniowe, usługi reasekuracyjne i usługi pośrednictwa w świadczeniu usługi ubezpieczeniowych i reasekuracyjnych, a także usługi świadczone przez ubezpieczającego w zakresie zawieranych przez niego umów ubezpieczenia na cudzy rachunek, z wyłączeniem zbywania praw nabytych w związku z wykonywaniem umów ubezpieczenia i umów reasekuracji.

W myśl z kolei art. 43 ust. 13 ustawy, zwolnienie od podatku stosuje się również do świadczenia usługi stanowiącej element usługi wymienionej w ust. 1 pkt 7 i 37-41, który sam stanowi odrębną całość i jest właściwy oraz niezbędny do świadczenia usługi zwolnionej zgodnie z ust. 1 pkt 7 i 37-41. Przepisu art. 43 ust. 13 nie stosuje się do świadczenia usług stanowiących element usług pośrednictwa, o których mowa w ust. 1 pkt 7 i 37-41 (art. 43 ust. 14 ustawy). Czynności wykonywane przez Stowarzyszenie związane ze zbieraniem składek od ubezpieczonych i przekazywaniem ich do zakładu ubezpieczeń, dotyczącą umów ubezpieczenia członków Stowarzyszenia.

Odnosząc się do powyższego Stowarzyszenie wskazuje, że ustawa nie precyzuje co należy rozumieć pod pojęciem umów ubezpieczenia na cudzy rachunek, zatem w celu dokładnego zdefiniowania tego pojęcia należy sięgnąć do regulacji prawa cywilnego. Zgodnie z art. 805 § 1 Kodeksu cywilnego, przez umowę ubezpieczenia ubezpieczyciel zobowiązuje się w zakresie działalności swego przedsiębiorstwa, spełnić określone świadczenie w razie zajścia przewidzianego w umowie wypadku, a ubezpieczający zobowiązuje się zapłacić składkę.

Stowarzyszenie powołuje również art. 808 § 1 i § 2 Kodeks cywilnego, zgodnie z którym ubezpieczający może zawrzeć umowę ubezpieczenia na cudzy rachunek. W takim przypadku ubezpieczający nie jest jednocześnie ubezpieczonym. Ubezpieczony nie musi być imiennie wskazany w umowie, chyba że jest to konieczne do określenia przedmiotu ubezpieczenia. Roszczenie o zapłatę składki przysługuje ubezpieczycielowi wyłącznie przeciwko ubezpieczającemu. Z drugiej strony ubezpieczony jest uprawniony do żądania należnego świadczenia bezpośrednio od ubezpieczyciela. Dodatkowo może żądać by ubezpieczyciel udzielił mu informacji o postanowieniach zawartej umowy oraz ogólnych warunkach ubezpieczenia w zakresie, w jakim dotyczą jego praw i obowiązków. Wykonywane czynności stanowią usługi w zakresie zawieranych przez Stowarzyszenie umów ubezpieczenia na cudzy rachunek. W ocenie Stowarzyszenia, powyższe czynności należy uznać za czynności związane z zawieraną przez Stowarzyszenie, jako podmiot ubezpieczający, umową ubezpieczenia na cudzy rachunek, bowiem powyższe czynności są bezpośrednio związane z zawartymi umowami ubezpieczenia, a do ich wykonania zobowiązane jest Stowarzyszenie nie zaś inny podmiot.

W ocenie Stowarzyszenia, świadczone na podstawie zawartych umów czynności, polegające na zbieraniu i przekazywaniu składek do zakładu ubezpieczeń będą korzystać ze zwolnienia od podatku, określonego w art. 43 ust. 1 pkt 37 ustawy, jako czynności świadczone przez ubezpieczającego w zakresie zawieranych przez niego umów ubezpieczenia na cudzy rachunek (ewentualne w związku z art. 43 ust. 13 ustawy jako czynności, stanowiące odrębną całość, które są właściwe oraz niezbędne do świadczenia usług zwolnionej zgodnie z art. 43 ust. 1 pkt 37 ustawy).

Na potwierdzenie powyższego Stowarzyszenie powołało interpretacje indywidualne, wydane przez Dyrektora Izby Skarbowej w Łodzi z dnia 7 grudnia 2012 r. znak IPTPP2/443-765/12-9/AW oraz Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach z dnia 26 lutego 2014 r. znak IBPP2/443-1091/13/IK.

Ad 2.

Zdaniem Stowarzyszenia, powołując treść art. 113 ustawy, zasadą jest, że wartość sprzedaży zwolnionej (czy na podstawie ustawy, czy też przepisów wykonawczych) nie jest wliczana do limitu obrotów obowiązujących dla potrzeb zwolnienia od podatku na podstawie ww. przepisu. Od tej zasady wprowadzono wyjątki. W limicie obrotów (uprawniających do zwolnienia) są bowiem uwzględniane następujące czynności, o ile nie mają one charakteru transakcji pomocniczych, m.in. w zakresie usług ubezpieczeniowych. Zdaniem Stowarzyszenia, do wartości sprzedaży nie są wliczane otrzymywane w ramach działalności statutowej darowizny, z uwagi na ich nieodpłatny charakter i wykorzystanie wyłącznie na bieżącą działalność statutową, m.in. na zakup materiałów biurowych, natomiast wliczeniu podlega wartość sprzedaży z tytułu składek ubezpieczeniowych zbieranych i przekazywanych do zakładu ubezpieczeń.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za nieprawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2011 r., Nr 177, poz. 1054, z późn. zm.), zwanej dalej ustawą, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

W myśl art. 8 ust. 1 ustawy, przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1 rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7 (…).

Za odpłatne świadczenie usług, stosownie do art. 8 ust. 2 ustawy, uznaje się również:

1. użycie towarów stanowiących część przedsiębiorstwa podatnika do celów innych niż działalność gospodarcza podatnika, w tym w szczególności do celów osobistych podatnika lub jego pracowników, w tym byłych pracowników, wspólników, udziałowców, akcjonariuszy, członków spółdzielni i ich domowników, członków organów stanowiących osób prawnych, członków stowarzyszenia, jeżeli podatnikowi przysługiwało, w całości lub w części, prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego z tytułu nabycia, importu lub wytworzenia tych towarów lub ich części składowych;
2. nieodpłatne świadczenie usług na cele osobiste podatnika lub jego pracowników, w tym byłych pracowników, wspólników, udziałowców, akcjonariuszy, członków spółdzielni i ich domowników, członków organów stanowiących osób prawnych, członków stowarzyszenia, oraz wszelkie inne nieodpłatne świadczenie usług do celów innych niż działalność gospodarcza podatnika.

Zgodnie z art. 41 ust. 1 ustawy, stawka podatku od towarów i usług wynosi 22%, z zastrzeżeniem ust. 2-12c, art. 83, art. 119 ust. 7, art. 120 ust. 2 i 3, art. 122 i art. 129 ust. 1.

Jednakże, w myśl art. 146a pkt 1 ustawy, w okresie od dnia 1 stycznia 2011 r. do dnia 31 grudnia 2016 r., z zastrzeżeniem art. 146f, stawka podatku, o której mowa w art. 41 ust. 1 i 13, art. 109 ust. 2 i art. 110, wynosi 23%.

Podkreślić także należy, że zarówno w treści ustawy, jak i przepisach wykonawczych do niej, ustawodawca przewidział opodatkowanie niektórych czynności stawkami obniżonymi, bądź zwolnienie od podatku.

Według art. 43 ust. 1 pkt 37 ustawy, zwalnia się od podatku usługi ubezpieczeniowe, usługi reasekuracyjne i usługi pośrednictwa w świadczeniu usług ubezpieczeniowych i reasekuracyjnych, a także usługi świadczone przez ubezpieczającego w zakresie zawieranych przez niego umów ubezpieczenia na cudzy rachunek, z wyłączeniem zbywania praw nabytych w związku z wykonywaniem umów ubezpieczenia i umów reasekuracji.

Zgodnie z art. 43 ust. 13 ustawy, zwolnienie od podatku stosuje się również do świadczenia usługi stanowiącej element usługi wymienionej w ust. 1 pkt 7 i 37-41, który sam stanowi odrębną całość i jest właściwy oraz niezbędny do świadczenia usługi zwolnionej zgodnie z ust. 1 pkt 7 i 37-41.

Przepisu ust. 13 nie stosuje się do świadczenia usług stanowiących element usług pośrednictwa, o których mowa w ust. 1 pkt 7 i 37-41 (art. 43 ust. 14 ustawy).

Natomiast zgodnie z art. 43 ust. 15 ustawy, zwolnienia, o których mowa w ust. 1 pkt 7, 12 i 37-41 oraz w ust. 13, nie mają zastosowania do:

1. czynności ściągania długów, w tym factoringu;
2. usług doradztwa;
3. usług w zakresie leasingu.

Zatem, w pierwszej kolejności należy określić jakie czynności miał na myśli prawodawca formułując w art. 43 ust. 1 pkt 37 zwolnienie dla świadczonych usług ubezpieczeniowych, usług reasekuracyjnych i usług pośrednictwa w świadczeniu usług ubezpieczeniowych i reasekuracyjnych.

Stosownie do art. 135 ust. 1 lit. a) Dyrektywy 2006/112/WE Rady z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (Dz. U. UE L z 2006 r. Nr 347, str. 1 z późn. zm.), państwa członkowskie zwalniają następujące transakcje: transakcje ubezpieczeniowe i reasekuracyjne, wraz z usługami pokrewnymi świadczonymi przez brokerów ubezpieczeniowych i agentów ubezpieczeniowych.

Należy podkreślić, że terminy używane do określenia zwolnień podatku przewidziane w artykule 135 Dyrektywy muszą być wiernie interpretowane, jako że stanowią wyjątki od ogólnej zasady, która mówi, że podatek VAT pobierany jest od każdej usługi świadczonej odpłatnie przez podatnika (patrz w szczególności sprawa 348/87 Stichting Uitvoering Financiele Acties (1989) ECR 1737, paragraf 13 i sprawa C-287/00 Commission v. Germany (2002) ECR I-5811, paragraf 43).

Jest ustalonym prawem precedensowym, że zwolnienia te stanowią niezależne pojęcia prawa wspólnotowego, którego celem jest uniknięcie rozbieżności w stosowaniu systemu podatku VAT w poszczególnych Państwach Członkowskich. W związku z powyższym tut. Organ wydając interpretację określa ich zakres z wykorzystaniem treści zapisów prawa unijnego i krajowego oraz orzecznictwa sądów.

Dyrektywa nie podaje definicji transakcji ubezpieczeniowych ani usług pokrewnych świadczonych przez maklerów i pośredników ubezpieczeniowych. Natomiast, „czynność ubezpieczeniowa”, w ogólnie przyjętym rozumieniu, charakteryzuje się tym, że ubezpieczyciel, w zamian za wcześniejsze opłacenie składki ubezpieczeniowej, zobowiązuje się w przypadku wystąpienia ryzyka objętego umową ubezpieczenia do spełnienia na rzecz ubezpieczonego świadczenia określonego w momencie zawarcia umowy. Czynność ubezpieczeniowa, w każdym wypadku związana jest z istnieniem stosunku umownego między usługodawcą, który domaga się zwolnienia (od podatku) a osobą, której ryzyko jest objęte ubezpieczeniem, czyli ubezpieczonym.

Jeśli chodzi o transakcje ubezpieczeniowe TSUE w sprawie C-8/01 orzekł jednak, że istotą transakcji ubezpieczeniowej jest w ogólnym rozumieniu, że ubezpieczyciel zobowiązuje się, w przypadku, gdy zaistnieje ryzyko objęte ubezpieczeniem, świadczyć ubezpieczonemu usługę uzgodnioną podczas zawierania umowy w zamian za uprzednią wpłatę składki (sprawy: Card Protection Plan C-349/96, paragraf 17 i Skania C-240/99, paragraf 37).

Trybunał wprawdzie orzekł, że wyrażenie „transakcje ubezpieczeniowe” nie obejmuje wyłącznie transakcji dokonywanych przez samych ubezpieczycieli, ale zasadniczo jest na tyle obszerne, że obejmuje zapewnienie ochrony ubezpieczeniowej przez podatnika, który sam nie jest ubezpieczycielem, ale w kontekście polisy blokowej dostarcza swoim klientom taką ochronę, korzystając z wpływów od ubezpieczyciela, który przyjmuje na siebie ryzyko objęte w ubezpieczeniu (sprawy: Card Protection Plan, paragraf 22 i Skandia, paragraf 38).

Jednak w akapicie 41 sprawy Skandia Trybunał podtrzymał stanowisko, że zgodnie z definicją transakcji ubezpieczeniowych zawartą w akapicie 39 niniejszego wyroku okazuje się, że tożsamość osoby, której świadczy się usługę, jest istotna w rozumieniu definicji rodzaju usług objętych artykułem 13B(a) Szóstej Dyrektywy i że transakcja ubezpieczeniowa nieodzownie pociąga za sobą istnienie umowy między dostawcą usługi ubezpieczeniowej i osobą, która jest ubezpieczona na wypadek ryzyka, czyli ubezpieczonym.

Wątpliwości Stowarzyszenia sprowadzają się do rozstrzygnięcia kwestii czy świadczone usługi korzystają ze zwolnienia od podatku na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 37 ustawy o VAT oraz sposobu liczenia wartości sprzedaży w przypadku korzystania ze zwolnienia od podatku.

Odnosząc się do powyższego wskazać należy, że ustawa o podatku od towarów i usług nie precyzuje co należy rozumieć pod pojęciem umów ubezpieczenia na cudzy rachunek, zatem w celu dokładnego zdefiniowania tego pojęcia należy sięgnąć do regulacji prawa cywilnego.

Zgodnie z art. 805 § 1 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. Kodeks cywilny (Dz. U. z 2014 r., poz. 121, z późn. zm.) przez umowę ubezpieczenia ubezpieczyciel zobowiązuje się, w zakresie działalności swego przedsiębiorstwa, spełnić określone świadczenie w razie zajścia przewidzianego w umowie wypadku, a ubezpieczający zobowiązuje się zapłacić składkę.

Natomiast zgodnie z art. 808 § 1 i § 2 Kodeksu cywilnego, ubezpieczający może zawrzeć umowę ubezpieczenia na cudzy rachunek. W takim przypadku ubezpieczający nie jest jednocześnie ubezpieczonym. Ubezpieczony nie musi być imiennie wskazany w umowie, chyba że jest to konieczne do określenia przedmiotu ubezpieczenia. Roszczenie o zapłatę składki przysługuje ubezpieczycielowi wyłącznie przeciwko ubezpieczającemu.

Z drugiej strony ubezpieczony jest uprawniony do żądania należnego świadczenia bezpośrednio od ubezpieczyciela. Dodatkowo może żądać by ubezpieczyciel udzielił mu informacji o postanowieniach zawartej umowy oraz ogólnych warunkach ubezpieczenia w zakresie, w jakim dotyczą jego praw i obowiązków.

Powołane regulacje wskazują, że umowa ubezpieczenia na cudzy rachunek jest konstrukcją prawną, w której ubezpieczający zawiera z ubezpieczycielem umowę w celu ochrony interesu osoby trzeciej – ubezpieczonego, przy czym ubezpieczyciel świadczy ochronę ubezpieczeniową bezpośrednio na rzecz ww. osoby trzeciej, na której rachunek została zawarta umowa. Osoba trzecia nie musi być jednoznacznie wskazana w zawartej z ubezpieczycielem umowie ubezpieczenia.

A zatem, należy uznać, że ubezpieczenie na cudzy rachunek jest specyficzną formą ubezpieczenia odmienną od jego typowych form. Odmienność ubezpieczenia na cudzy rachunek polega przede wszystkim na tym, że w ramach takiego ubezpieczenia ubezpieczający pełni szczególną rolę, gdyż zawarta umowa ubezpieczenia ma na celu ochronę nie jego interesów, a osób trzecich.

Kwestie, dotyczące możliwości korzystania ze zwolnienia od podatku reguluje art. 113 ustawy o podatku od towarów i usług. Zgodnie z art. 113 ust. 1 ustawy, zwalnia się od podatku sprzedaż dokonywaną przez podatników, u których wartość sprzedaży nie przekroczyła łącznie w poprzednim roku podatkowym kwoty 150 000 zł. Do wartości sprzedaży nie wlicza się kwoty podatku.

Według art. 113 ust. 2 tej ustawy do wartości sprzedaży, o której mowa w ust. 1, nie wlicza się:

1. wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów oraz sprzedaży wysyłkowej z terytorium kraju oraz sprzedaży wysyłkowej na terytorium kraju;
   
2. odpłatnej dostawy towarów i odpłatnego świadczenia usług, zwolnionych od podatku na podstawie art. 43 ust. 1 lub przepisów wydanych na podstawie art. 82 ust. 3, z wyjątkiem:
   
   
   1. transakcji związanych z nieruchomościami,
      
   2. usług, o których mowa w art. 43 ust. 1 pkt 7, 12 i 38-41,
      
   3. usług ubezpieczeniowych
      - jeżeli czynności te nie mają charakteru transakcji pomocniczych;
      
      
3. odpłatnej dostawy towarów, które na podstawie przepisów o podatku dochodowym są zaliczane przez podatnika do środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych podlegających amortyzacji.
   

Jak wynika z opisu sprawy Stowarzyszenie pełni rolę ubezpieczającego w grupowych umowach ubezpieczenia. Celem działania Stowarzyszenia jest poszukiwanie dla swoich członków korzystnej ochrony ubezpieczeniowej Stowarzyszenie nie jest podmiotem zawierającym umowy ubezpieczenia, a jedynie przekazuje składki członków do zakładu ubezpieczeń. Z tytułu wykonania powyższych czynności Stowarzyszenie nie otrzymuje żadnego wynagrodzenia ani od członków, ani od zakładu ubezpieczeń. Nie pobiera również od swoich członków składek członkowskich.

Co do zasady tego typu czynności korzystają ze zwolnienia od podatku na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 37 w zw. z art. 43 ust. 13 ustawy. Zwolnienie, o którym mowa w art. 43 ust. 1 pkt 37 obejmuje m.in. świadczenie usług ubezpieczeniowych, usług reasekuracyjnych, usług pośrednictwa w świadczeniu usług ubezpieczeniowych i reasekuracyjnych, a także usług świadczonych przez ubezpieczającego w zakresie zawieranych przez niego umów ubezpieczenia na cudzy rachunek.

Natomiast uwzględniając wskazania określone w art. 43 ust. 13 ustawy oraz wnioski płynące z przytoczonego orzecznictwa TSUE należy uznać, że aby określone czynności mogły zostać uznane za zwolnione, czynności te muszą stanowić element usługi ubezpieczeniowej, muszą mieć odrębny od tej usługi charakter, jak również muszą być niezbędne do wykonania usługi ubezpieczeniowej oraz dla niej właściwe – w znaczeniu: specyficzne (specyficzny – właściwy wyłącznie dla danej osoby, danego przedmiotu czy zjawiska).

Zgodnie z powyższym usługi spełniające przesłanki wymienione art. 43 ust. 1 pkt 37 i ust. 13 ustawy, korzystają ze zwolnienia od podatku.

Przenosząc powyższe na grunt niniejszej sprawy stwierdzić należy, że ww. zwolnienie nie dotyczy czynności opisanych we wniosku, z uwagi na ich bezpłatny charakter. Jak wskazano we wniosku Stowarzyszenie nie otrzymuje bowiem żadnego wynagrodzenia z tytułu udzielania pomocy członkom w wyszukiwaniu korzystniejszej ochrony ubezpieczeniowej.

W tym miejscu należy zaznaczyć, że spełnienie przesłanki odpłatności (wynagrodzenie za usługę) jest niezbędnym elementem do uznania takiego zachowania za czynność podlegającą opodatkowaniu. Brak wynagrodzenia oznacza, że czynności wykonywane przez Stowarzyszenie mają charakter nieodpłatny, a zatem nie stanowią usług, o którym mowa w art. 8 ust. 1 ustawy.

Niemniej jednak zgodnie z art. 8 ust. 2 ustawy, w pewnych okolicznościach również nieodpłatne świadczenie usług uznaje się za odpłatne świadczenie usług, które na podstawie art. 5 ust. 1 podlega opodatkowaniu podatkiem VAT.

Zgodnie bowiem z cyt. wyżej art. 8 ust. 2 pkt 2 ustawy, opodatkowaniu podlegają nieodpłatne usługi, w tym m.in. świadczone na rzecz członków stowarzyszenia do celów innych niż działalność gospodarcza. Jak wskazano we wniosku „celem działania Stowarzyszenia jest poszukiwanie dla swoich członków korzystnej ochrony ubezpieczeniowej zakresie ubezpieczeń osobowych i majątkowych (…)”.

Powyższe oznacza, że czynności opisane we wniosku wykonywane nieodpłatnie przez Stowarzyszenie wpisują się w cel prowadzonej działalności gospodarczej, zatem przesłanka uznania takiej nieodpłatnej czynności za odpłatne świadczenie usług, podlegające opodatkowaniu, nie zostanie w tym przypadku spełniona.

Zatem umożliwienie zawarcia lepszej oferty ubezpieczeniowej członkom Stowarzyszenia nie będzie podlegać opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, na podstawie art. 5 ust. 1 pkt 1 w zw. z art. 8 ust. 2 pkt 2 ustawy, ponieważ świadczenie to jako nieodpłatne będzie odbywało się w związku z prowadzoną przez Stowarzyszenie działalnością gospodarczą. W konsekwencji przedmiotowej czynności nie będą korzystać ze zwolnienia, o którym mowa w art. 43 ust. 1 pkt 37 ustawy.

Odnosząc się do drugiej kwestii, będącej przedmiotem zapytania w niniejszej sprawie stwierdzić należy, że do wartości sprzedaży, o której mowa w art. 113 ust. 2 ustawy, nie wlicza się wykonywania ww. czynności, gdyż jako niepodlegające opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług nie mają one wpływu na wysokość sprzedaży (obrotu) Stowarzyszenia.

Biorąc pod uwagę przedstawione okoliczności w kontekście analizowanych przepisów prawa podatkowego stwierdzić należy, że opisane we wniosku czynności nie będą ujmowane w limicie określonym w art. 113 ust. 1 ustawy, zatem Stowarzyszenie będzie mogło nadal korzystać ze zwolnienia podmiotowego.

Oceniając jednak stanowisko Wnioskodawcy całościowo z uwagi na wskazane argumenty uznano je za nieprawidłowe.

Interpretacja dotyczy opisu zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Nadmienić jednak należy, że niniejsza interpretacja została wydana na podstawie przedstawionego we wniosku opisu zdarzenia przyszłego, co oznacza, że w przypadku, gdy w toku postępowania podatkowego, kontroli podatkowej, bądź skarbowej zostanie określony odmienny stan faktyczny, interpretacja nie wywoła w tym zakresie skutków prawnych.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gdańsku, al. Zwycięstwa 16/17, 80-219 Gdańsk, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację – w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2012 r., poz. 270, z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy). Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Bydgoszczy, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Toruniu, ul. Św. Jakuba 20, 87-100 Toruń.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.