INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 2 i § 5a rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Łodzi działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Pana, przedstawione we wniosku z dnia 16 kwietnia 2012 r. (data wpływu 16 kwietnia 2012 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji indywidualnej przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie prawa do odliczenia w całości podatku naliczonego w związku z zakupem motocykla oraz paliwa do jego napędu – jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 16 kwietnia 2012 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie prawa do odliczenia w całości podatku naliczonego w związku z zakupem motocykla oraz paliwa do jego napędu.

W przedmiotowym wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe.

Wnioskodawca zamierza otworzyć działalność gospodarczą polegającą na projektowaniu, produkcji i sprzedaży dla branży lotniczej i motoryzacyjnej. Wnioskodawca planuje być czynnym podatnikiem podatku VAT. Wnioskodawca planuje zakup motocykla, który wykorzystywany będzie wyłącznie do wykonywania czynności opodatkowanych. Motocykl będzie ujęty w ewidencji środków trwałych.

Działalność Wnioskodawcy będzie wymagała częstych wizyt u klientów i dostawców na terenie całej Polski. Biorąc pod uwagę natężenie ruchu na drogach, którymi będzie poruszał się Wnioskodawca do klientów i dostawców, motocykl jest jedynym środkiem transportu umożliwiającym sprawne przemieszczanie się.

Wnioskodawca planuje odliczyć całość podatku od zakupu motocykla oraz od zakupu paliwa służącego do jego napędu.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie.

Czy podatnik ma prawo do odliczenia całości podatku naliczonego od zakupu motocykla oraz od zakupu paliwa służącego do jego napędu na podstawie art. 86 ust. 1 oraz art. 88 ust. 1 pkt 3 ustawy z podatku od towarów i usług z dnia 11 marca 2004 r....

Zdaniem Wnioskodawcy, możliwe jest odliczenie podatku VAT od zakupu motocykla, jak również od paliwa służącego do jego napędu. Zgodnie z art. 2 ust. 6 ustawy, podstawą do określenia klasyfikacji towarów jest Polska Klasyfikacja Wyrobów i Usług obowiązująca w dniu wejścia w życie ustawy. O ile towar jest w niej sklasyfikowany to właśnie ta klasyfikacja jest podstawą do traktowania danego towaru w rozumieniu ustawy od podatku od towarów i usług. Zgodnie z art. 86 ust. 3 oraz art. 88 ust. 1 pkt 3 ustawodawca ograniczył prawo do odliczania do pojazdów samochodowych i samochodów osobowych. Pojazdy te nie są sklasyfikowane w grupie 34. Motocykl, który Wnioskodawca planuje zakupić jest natomiast sklasyfikowany w grupie 35.41, nie mieści się zatem w grupie pojazdów samochodowych w rozumieniu klasyfikacji PKWiU. Dlatego też, zdaniem Wnioskodawcy odliczenie podatku VAT od ww. zakupów powinno odbywać się na zasadach ogólnych. Nie bez znaczenia są tu ograniczenia wprowadzone po akcesji do UE. Z uwagi na cel przepisu art. 17 (6) VI dyrektywy jest pojęcie „prawo krajowe”, odnosi się do krajowego systemu odliczenia podatku od wartości dodanej, obowiązującego i rzeczywiście stosowanego w chwili wejścia w życie tejże dyrektywy. Niepogorszony stan sytuacji prawnej zapewnia klauzula „stand still” w tym kontekście uchylenie ustawy z dnia 8 stycznia 1993 r. o podatku od towarów i usług oraz podatku akcyzowym w dniu akcesji Polski do struktur Unii Europejskiej i wprowadzenie przepisów nowych, zawierających ograniczenia w zakresie prawa do odliczenia podatku naliczonego, może stanowić podstawy do stwierdzenia naruszenia art. 71(6) VI Dyrektywy.

W ustawie o podatku od towarów i usług nie zdefiniowano pojęć: samochodu osobowego czy samochodu. Pojęć powyższych nie zdefiniowała również poprzednio obowiązująca ustawa o podatku od towarów i usług oraz o podatku akcyzowym. Zgodnie z art. 2 pkt 40 ustawy z dnia 20 czerwca 1997 r. Prawo o ruchu drogowym (w brzmieniu obowiązującym przed dniem 1.05.2004 r. – klauzula „stand still”) samochodem osobowym jest pojazd samochodowy przeznaczony konstrukcyjnie do przewozu więcej niż 9 osób łącznie z kierowcą oraz ich bagażu.

Innym samochodem, wymienionym w definicji (art. 2 pkt 42) jest samochód ciężarowy, którym jest pojazd samochodowy przeznaczony konstrukcyjnie do przewozu ładunków i osób w liczbie od 4 do 9 łącznie z kierowcą. Natomiast motocykl zgodnie z art. 2 pkt 45 cytowanej wyżej ustawy, jest to pojazd samochodowy jednośladowy lub z bocznym wózkiem – wielośladowy. Występowały zatem różne definicje samochodu osobowego, innego samochodu (np. samochodu ciężarowego) i motocykla, które pozwalały stwierdzić, że motocykl nie jest samochodem osobowym ani też innym samochodem. Tym samym przed dniem akcesji ówcześnie obowiązujące przepisy dot. podatku od towarów i usług nie zawierały przepisów ograniczających prawo podatników do odliczenia podatku VAT naliczonego przy zakupie motocykla lub paliwa do tego motocykla. W obecnie obowiązującym tekście ustawy prawo o ruchu drogowym (tekst jednolity Dz. U. z 2005 r. Nr 108, poz. 908 ze zm.) powyższe definicje nie uległy zmianie.

Powyższa analiza świadczy o tym, ze przepisy ustawy o podatku od towarów i usług dotyczące prawa do odliczenia podatku naliczonego przy zakupie samochodu jak też paliw używanych do ich napędu, obowiązujące przepisy w Polsce po dniu akcesji do UE, rozszerzają zakres wcześniejszych krajowych wyłączeń tego prawa, co bezsprzecznie narusza dyrektywy UE.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za nieprawidłowe.

Zgodnie z art. 86 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004r. o podatku od towarów i usług (t.j. Dz. U. z 2011 r. Nr 177, poz. 1054), zwanej dalej ustawą, w zakresie, w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, podatnikowi, o którym mowa w art. 15, przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, z zastrzeżeniem art. 114, art. 119 ust. 4, art. 120 ust. 17 i 19 oraz art. 124.

W myśl art. 86 ust. 2 pkt 1 ww. ustawy, kwotę podatku naliczonego stanowi suma kwot podatku określonych w fakturach otrzymanych przez podatnika:

1. z tytułu nabycia towarów i usług,
2. potwierdzających dokonanie przedpłaty (zaliczki, zadatku, raty), jeżeli wiązały się one z powstaniem obowiązku podatkowego,
3. od komitenta z tytułu dostawy towarów będącej przedmiotem umowy komisu

- z uwzględnieniem rabatów określonych w art. 29 ust. 4.

Na mocy ustawy z dnia 16 grudnia 2010 r. o zmianie ustawy o podatku od towarów i usług oraz ustawy o transporcie drogowym (Dz. U. Nr 247, poz. 1652 ze zm.), zwanej dalej ustawą zmieniającą, z dniem 1 stycznia 2011 r., dodano w ustawie o podatku od towarów i usług:

• przepis art. 86a ust. 1-10 ustawy, w którym określono zasady odliczenia podatku naliczonego związanego z nabyciem samochodów osobowych i innych pojazdów samochodowych o dopuszczalnej masie całkowitej nieprzekraczającej 3,5 tony,

• przepis art. 88a ustawy, określający zasady odliczenia paliwa do napędu samochodów osobowych i innych pojazdów samochodowych o dopuszczalnej masie całkowitej nieprzekraczającej 3,5 tony.
  
  

Należy jednakże zauważyć, iż stosownie do art. 9 pkt 2 ustawy zmieniającej, dodane w ustawie przepisy art. 86a ust. 1-10 oraz art. 88a wchodzą w życie z dniem 1 stycznia 2013 r.

Natomiast w okresie od dnia 1 stycznia 2011 r. do dnia 31 grudnia 2012 r., kwestie dotyczące prawa do odliczenia podatku naliczonego od zakupu samochodów osobowych i innych pojazdów samochodowych oraz paliwa wykorzystywanego do ich napędu, regulują odpowiednio przepisy art. 3 oraz art. 4 ustawy zmieniającej.

Zgodnie z treścią art. 3 ust. 1 ustawy zmieniającej, w okresie od dnia wejścia w życie tej ustawy, tj. od dnia 1 stycznia 2011 r. do dnia 31 grudnia 2012 r., w przypadku nabycia samochodów osobowych oraz innych pojazdów samochodowych o dopuszczalnej masie całkowitej nieprzekraczającej 3,5 tony kwotę podatku naliczonego, o której mowa w art. 86 ust. 2 ustawy zmienianej w art. 1, stanowi 60% kwoty podatku określonej w fakturze lub kwoty podatku należnego z tytułu wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów lub kwoty podatku należnego od dostawy towarów, dla której podatnikiem jest ich nabywca - nie więcej jednak niż 6.000 zł, z zastrzeżeniem ust. 2.

W ust. 2 ww. art. 3 wskazano, iż przepis ust. 1 nie dotyczy:

1. pojazdów samochodowych mających jeden rząd siedzeń, który oddzielony jest od części przeznaczonej do przewozu ładunków ścianą lub trwałą przegrodą, klasyfikowanych na podstawie przepisów prawa o ruchu drogowym do podrodzaju: wielozadaniowy, van;
2. pojazdów samochodowych mających więcej niż jeden rząd siedzeń, które oddzielone są od częśc przeznaczonej do przewozu ładunków ścianą lub trwałą przegrodą i u których długość części przeznaczonej do przewozu ładunków, mierzona po podłodze od najdalej wysuniętego punktu podłogi pozwalającego postawić pionową ścianę lub trwałą przegrodę pomiędzy podłogą a sufitem do tylnej krawędzi podłogi, przekracza 50% długości pojazdu; dla obliczenia proporcji, o której mowa w zdaniu poprzednim, długość pojazdu stanowi odległość pomiędzy dolną krawędzią przedniej szyby pojazdu a tylną krawędzią podłogi części pojazdu przeznaczonej do przewozu ładunków, mierzona w linii poziomej wzdłuż pojazdu pomiędzy dolną krawędzią przedniej szyby pojazdu a punktem wyprowadzonym w pionie od tylnej krawędzi podłogi części pojazdu przeznaczonej do przewozu ładunków;
3. pojazdów samochodowych, które mają otwartą część przeznaczoną do przewozu ładunków;
4. pojazdów samochodowych, które posiadają kabinę kierowcy i nadwozie przeznaczone do przewozu ładunków jako konstrukcyjnie oddzielne elementy pojazdu;
5. pojazdów samochodowych będących pojazdami specjalnymi w rozumieniu przepisów prawa o ruchu drogowym o przeznaczeniach wymienionych w załączniku do niniejszej ustawy;
6. pojazdów samochodowych konstrukcyjnie przeznaczonych do przewozu co najmniej 10 osób łącznie z kierowcą - jeżeli z dokumentów wydanych na podstawie przepisów prawa o ruchu drogowym wynika takie przeznaczenie;
7. przypadków, gdy przedmiotem działalności podatnika jest:
   1. odprzedaż tych samochodów (pojazdów) lub
   2. oddanie w odpłatne używanie tych samochodów (pojazdów) na podstawie umowy najmu, dzierżawy, leasingu lub innych umów o podobnym charakterze i te samochody (pojazdy) są przez podatnika przeznaczone wyłącznie do wykorzystania na te cele przez okres nie krótszy niż sześć miesięcy.
   
   
   

Spełnienie wymagań dla pojazdów samochodowych określonych w ust. 2 pkt 1-4 stwierdza się na podstawie dodatkowego badania technicznego przeprowadzonego przez okręgową stację kontroli pojazdów, potwierdzonego zaświadczeniem wydanym przez tę stację oraz dowodu rejestracyjnego pojazdu, zawierającego właściwą adnotację o spełnieniu tych wymagań (art. 3 ust. 3 ustawy zmieniającej).

Natomiast, zgodnie z treścią przepisu art. 4 ustawy zmieniającej, w okresie od dnia wejścia w życie niniejszej ustawy, tj. od dnia 1 stycznia 2011 r. do dnia 31 grudnia 2012 r., obniżenia kwoty lub zwrotu różnicy podatku należnego nie stosuje się do nabywanych przez podatnika paliw silnikowych, oleju napędowego oraz gazu, wykorzystywanych do napędu samochodów osobowych oraz innych pojazdów samochodowych, o których mowa w art. 3 ust. 1.

Należy zaznaczyć, że Komisja Europejska wyraziła zgodę na wprowadzenie czasowych (do dnia 31 grudnia 2012 r.) ograniczeń odliczenia podatku naliczonego przy zakupie i leasingu samochodów i pojazdów samochodowych – zostały one sformułowane w przepisach ww. ustawy z dnia 16 grudnia 2010 r. o zmianie ustawy o podatku od towarów i usług oraz ustawy o transporcie drogowym (ustawy zmieniającej).

Ustawa zmieniająca nie definiuje pojęcia samochodu oraz pojazdu samochodowego. Jednakże w art. 3 ust. 2 ustawy zmieniającej ustawodawca odsyła do przepisów prawa o ruchu drogowym, nie odsyła natomiast do Polskiej Klasyfikacji Wyrobów i Usług, dlatego też na potrzeby niniejszej sprawy należy odwołać się do przepisów ustawy z dnia 20 czerwca 1997 r. Prawo o ruchu drogowym (t. j. Dz. U. z 2005 r. Nr 108, poz. 908 ze zm.).

Zgodnie z art 2 pkt 31 i pkt 33 ww. ustawy Prawo o ruchu drogowym, „pojazd” oznacza środek transportu przeznaczony do poruszania się po drodze oraz maszynę lub urządzenie do tego przystosowane, zaś „pojazd samochodowy” – pojazd silnikowy, którego konstrukcja umożliwia jazdę z prędkością przekraczającą 25 km/h; określenie to nie obejmuje ciągnika rolniczego. Motocykl natomiast, zgodnie z art. 2 pkt 45 cyt. wyżej ustawy, jest to pojazd samochodowy jednośladowy lub z bocznym wózkiem – wielośladowy.

W świetle powyższego uznać należy, iż obowiązujące od dnia 1 stycznia 2011 r. ograniczenia wynikające z art. 3 ustawy nowelizującej mają również zastosowanie do motocykli z uwagi na fakt, iż motocykle uznane są za pojazdy samochodowe.

Z przedstawionego we wniosku opisu zdarzenia przyszłego wynika, iż Wnioskodawca zamierza otworzyć działalność gospodarczą polegającą na projektowaniu, produkcji i sprzedaży dla branży lotniczej i motoryzacyjnej. Wnioskodawca planuje być czynnym podatnikiem podatku VAT. Wnioskodawca planuje zakup motocykla, który wykorzystywany będzie wyłącznie do wykonywania czynności opodatkowanych. Motocykl będzie ujęty w ewidencji środków trwałych.

Analiza zdarzenia przyszłego na tle powołanych przepisów prowadzi do wniosku, iż skoro motocykl wypełnia definicję pojazdu samochodowego, to mając na uwadze art. 3 ust. 1 ustawy nowelizującej, Wnioskodawcy będzie przysługiwało prawo do odliczenia 60% podatku naliczonego (nie więcej niż 6.000 zł) zawartego w fakturze dokumentującej jego nabycie, przy założeniu, że przedmiotowy motocykl wykorzystywany będzie wyłącznie do celów związanych z czynnościami opodatkowanymi i nie wystąpią wyłączenia wynikające z art. 88 ustawy o VAT. Natomiast przy nabyciu paliwa do jego napędu nie będzie przysługiwało prawo do odliczenia podatku naliczonego w związku z ograniczeniem wynikającym z art. 4 ustawy nowelizującej.

A zatem stanowisko Wnioskodawcy należy uznać za nieprawidłowe.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – t.j. Dz. U. z 2012 r., poz. 270). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Łodzi, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Piotrkowie Trybunalskim, ul. Wronia 65, 97-300 Piotrków Trybunalski.