Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Bydgoszczy
ITPP1/4512-659/15/MN
z 28 sierpnia 2015 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2015 r., poz. 613) oraz § 4 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770, z późn. zm.) w zw. z § 9 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 22 kwietnia 2015 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2015 r., poz. 643) Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko – przedstawione we wniosku z dnia 25 czerwca 2015 r. (data wpływu 26 czerwca 2015 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie prawa do odliczenia podatku naliczonego – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 26 czerwca 2015 r. złożony ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie prawa do odliczenia podatku naliczonego.

W złożonym wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny.

M. Sp. z o. o. jest spółką, która została powołana uchwałą Rady Miasta w sprawie przekształcenia zakładu budżetowego M. poprzez likwidację w celu utworzenia Spółki Miejski i działa na podstawie aktu założycielskiego. Podstawowym przedmiotem działalności Spółki jest wykonywanie zadania własnego Gminy, mającego charakter użyteczności publicznej, polegającego na świadczeniu usług w zakresie lokalnego publicznego transportu zbiorowego. Spółka jest czynnym zarejestrowanym podatnikiem podatku od towarów i usług.

Zgodnie z uchwałą podjętą przez Radę Miasta w sprawie ustalenia stawki opłaty za korzystanie przez operatorów i przewoźników z przystanków komunikacyjnych, których właścicielem lub zarządzającym jest Gmina, Spółka jest zobowiązana do ponoszenia opłat za korzystanie z przedmiotowych przystanków. Opłata wnoszona przez Spółkę stanowi iloczyn ilości zatrzymań środków transportu na przystankach komunikacyjnych będących własnością Gminy oraz wysokości stawki opłaty wynikającej z uchwały. Zasady udostępniania przystanków ustalono w odrębnej umowie, w której ustalono zasady udostępnienia do korzystania Spółce przystanków komunikacyjnych, których właścicielem jest Gmina.

W przedmiotowej sprawie Gmina zwróciła się z zapytaniem do Dyrektora Izby Skarbowej „czy opłata za korzystanie przez operatorów i przewoźników z przystanków komunikacyjnych podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług”. Zgodnie ze stanowiskiem Ministra Finansów opłata pobierana przez Gminę od operatorów i przewoźników za zatrzymanie się na przystankach komunikacyjnych stanowi wynagrodzenie za usługę, polegająca na udostępnieniu tychże przystanków podlegającą opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług w wysokości 23%.

W związku z powyższym Gmina wystawia dla Spółki co miesiąc fakturę za korzystanie przystanków, w której podstawę opodatkowania stanowi iloczyn ilości zatrzymań pojazdów Spółki oraz kwota opłaty wynikającej z uchwały pomniejszona o należny podatek od towarów i usług w wysokości 23%. (tj. zgodnie z uchwałą opłata za jedno zatrzymanie się środka transportu na przystanku wynosi 0,05 zł i przyjmowana jest do faktury jako kwota brutto).

Zdaniem spółki konieczność ponoszenia opłat za korzystanie z przystanków związana jest z wykonywaną działalnością. Służy do wykonywania czynności opodatkowanych podatkiem VAT, tj. usługi lokalnego publicznego transportu zbiorowego, dlatego też VAT naliczony wynikający z faktur wystawionych przez Gminę dla Spółki tytułem opłat za korzystanie z przystanków komunikacyjnych podlega odliczeniu na zasadach ogólnych.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie.

Czy spółka posiada prawo do odliczenia VAT naliczonego wynikającego z faktur wystawionych przez Gminę dla Spółki tytułem opłat za korzystanie z przystanków komunikacyjnych?

Zdaniem Wnioskodawcy, Spółka posiada prawo do odliczenia VAT naliczonego wynikającego z faktur wystawionych przez Gminę dla Spółki tytułem opłat za korzystanie z przystanków komunikacyjnych.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest prawidłowe.

Podstawowe zasady dotyczące odliczania podatku naliczonego zostały sformułowane w art. 86 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2011r. Nr 177, poz. 1054 z późn. zm.).

W myśl art. 86 ust. 1 ww. ustawy, w zakresie w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, podatnikowi, o którym mowa w art. 15, przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, z zastrzeżeniem art. 114, art. 119 ust. 4, art. 120 ust. 17 i 19 oraz art. 124.

Natomiast art. 86 ust. 2 pkt 1 lit. a ustawy stanowi, że kwotę podatku naliczonego stanowi suma kwot podatku wynikających z faktur otrzymanych przez podatnika z tytułu nabycia towarów i usług.

Z powyższego wynika, iż prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego przysługuje wówczas, gdy zostaną spełnione określone warunki, tzn. odliczenia tego dokonuje podatnik podatku od towarów i usług oraz gdy towary i usługi, z których nabyciem podatek został naliczony, są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, tzn. takich, których następstwem jest określenie podatku należnego (powstanie zobowiązania podatkowego).

Przedstawiona wyżej zasada wyklucza zatem możliwość dokonania obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego związanego z towarami i usługami, które nie są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, czyli w przypadku ich wykorzystania do czynności zwolnionych od podatku od towarów i usług oraz niepodlegających temu podatkowi.

Istotna jest intencja nabycia – jeśli dany towar (usługa) ma służyć wykonywaniu czynności opodatkowanych wówczas, po spełnieniu wymienionych w art. 86 ustawy wymogów formalnych, odliczenie jest prawnie dozwolone, oczywiście jeżeli nie wyłączają go inne przepisy ustawy lub aktów wykonawczych.

Podkreślić należy, iż ustawodawca stworzył podatnikowi prawo do odliczenia podatku naliczonego w całości lub w części, pod warunkiem spełnienia przez niego zarówno przesłanek pozytywnych, wynikających z art. 86 ust. 1 ustawy oraz niezaistnienia przesłanek negatywnych, określonych w art. 88 ustawy. Przepis ten określa listę wyjątków, które pozbawiają podatnika prawa do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego.

Z okoliczności sprawy wynika, że Gmina wystawia dla Spółki co miesiąc fakturę za korzystanie przystanków, w której podstawę opodatkowania stanowi iloczyn ilości zatrzymań pojazdów Spółki oraz kwota opłaty wynikającej z uchwały pomniejszona o należny podatek od towarów i usług w wysokości 23%. W przedmiotowej sprawie Gmina zwróciła się z zapytaniem do Dyrektora Izby Skarbowej „czy opłata za korzystanie przez operatorów i przewoźników z przystanków komunikacyjnych podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług”. Zgodnie ze stanowiskiem Ministra Finansów opłata pobierana przez Gminę od operatorów i przewoźników za zatrzymanie się na przystankach komunikacyjnych stanowi wynagrodzenie za usługę, polegająca na udostępnieniu tychże przystanków podlegającą opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług w wysokości 23%.

Biorąc pod uwagę powyższe okoliczności oraz fakt, że nabycie ww. usług służy Spółce do wykonywania czynności opodatkowanych podatkiem VAT, tj. usługi lokalnego publicznego transportu zbiorowego, Spółce przysługuje prawo do odliczenia podatku naliczonego wynikającego z faktur wystawionych przez Gminę na zasadach ogólnych. Zatem stanowisko Spółki w zakresie prawa do odliczenia uznano za prawidłowe.

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Bydgoszczy, ul. Jana Kazimierza 5, 85-035 Bydgoszcz, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2012 r. poz. 270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Bydgoszczy Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Toruniu, ul. Św. Jakuba 20, 87-100 Toruń.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.